มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 11
ดวงนั่งรอซันกับแหวนด้วยความร้อนใจ อ่านจดหมายในมือซ้ำไปซ้ำมา
“ชีวิตพ่อแม่แกอยู่ในกำมือฉัน ถ้าคิดแจ้งตำรวจ ตาย!”
ซันกับแหววมาถึงในสภาพชุดนอนยังง่วงๆกันอยู่ ทั้งสองเข้ามาหาดวง ซันถามอย่างสงสัย
“มีอะไรวะไอ้ดวง เกิดอะไรขึ้น”
แหววหาววว๊อด
“เออ นั่นดิ เรียกมาทำไมป่านนี้วะ หลับไปแล้วนะเนี่ย”
ดวงหน้าเครียด
“เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
ซันงงๆ
“เรื่องใหญ่อะไรของแกวะ”
“พ่อแม่ถูกจับตัวไปเรียกค่าไถ่”
แหววสะบัดหน้า ตาโต หายง่วงทันที ซันสะดุ้ง
“เฮ่ย...รออะไรอยู่ล่ะ รีบไปแจ้งความเร็ว”
“ไม่ได้นะ แจ้งความไม่ได้ มันบอกว่าถ้าแจ้งความจะทำร้ายพ่อแม่ แล้วอีกอย่าง...”
แหววมองหน้าดวง
“ทำไมมันหลายอย่างนักวะ”
“มันบอกว่าพ่อแม่ฉันเป็นหนี้มัน หนีหนี้มันมาเป็นปีๆแล้ว”
ซันเข้าใจ
“อ่อ...งั้นแสดงว่าเงินที่มันจะเรียกนี่ไม่ใช่ค่าไถ่ตัว แต่เป็นค่าใช้หนี้”
“ถูก!”
ซันหน้าเครียด
“เอ้าแล้ว ซับซ้อนเว้ยเฮ้ย...เอาไงต่อล่ะ”
แหววถอนใจ
“ถามทำไม ก็ต้องเอาเงินไปไถ่ตัวมาสิ”
ดวงชะงัก
“แต่ว่า...”
แหววจ้องหน้า
“ไม่ต้องแต่ แกจะพูดเรื่องไม่ใช่เงินแกอีกใช่ไหม นั่นชีวิตพ่อแม่นะแกมีสิทธิเลือกด้วยเหรอ”
ดวงถอนหายใจเฮือกกลุ้มสุดๆ ซันตบหลังเรียกกำลังใจ
“กลัวไรวะ ไม่ใช่เงินทั้งหมดซะหน่อย ถ้ามันจะแหว่ง ๆไปบ้าง ก็ทำงานหาเงินมาเติมให้เท่าเดิมก็แค่นั้น ไม่เห็นจะยาก”
แหววเห็นด้วย
“ใช่...คนขยันอย่างแก ทำได้อยู่แล้ว ไอ้ซันมันจะช่วยแกทำเอง”
ซันตาเหลือก
“เอ๋า...นางนี่ โบ้ยซะ”
ดวงมองหน้าเพื่อนทั้งสอง
“ฉันขออะไรพวกแกอย่าง...อย่าบอกเรื่องนี้กับใคร ฉันไม่อยากให้ใครรู้ว่าฉันใช้เงินของคนอื่น”
แหววถอนใจ
“ฉันไม่พูดก็ได้ แล้วมันให้เวลาถึงเมื่อไหร่”
“พรุ่งนี้เที่ยง!”
ดวงบอกอย่างเครียดจัด
ในโกดัง...ดาราลืมตาตื่น ได้ยินเสียงกรนของประเวทก็เอาสอกกระทุ้ง
“พี่...พี่...ตื่น...ตื่น จะมาหลับอะไรตอนนี้ล่ะ”
ประเวทหงุดหงิดยังง่วงอยู่
“ฮึ่ย...อะไรของแกวะ”
“ไอ้ตัวหัวหน้ามันไปแล้ว ไอ้ที่เหลือก็หลับ”
“แล้วไง”
“แล้วไง...ก็หนีสิ”
“เอางั้นรึ”
“ก็เออน่ะสิ ช่วยกันแก้เชือกเร็วเข้า”
ดารากับประเวทพยายามช่วยกันแก้ปมเชือกของอีกฝ่ายจนแก้ได้สำเร็จค่อยๆ คลานออกไปเบาๆ...ไปถึงหน้าประตูทางออก ดาราหันกลับมา
“ไปก่อนนะไอ้โง่ รับรองแกจะไม่มีวันได้เห็นหน้าฉันอีกต่อไป คนละระดับว้อย”
ทันใดนั้นประเวทก็จามออกมา
“ฮั้ดเช่ย!”
ลูกน้องสองคน สะดุ้งตื่น ดาราเซ็งเลย
“แกจะจามทำไม ฮึ่ย!”
ดารากับประเวทรีบลุกขึ้นวิ่งหนี ลูกน้องทั้งสองรีบลุกขึ้นตาม
“เฮ้ยหยุดนะเว้ย...หยุด...กูบอกให้หยุด!”
ดารากับประเวทหนีไปกระแทกเข้ากับเจ้าหนี้ ทั้งสองตกใจร้องลั่น
“อ๊า!”
เจ้าหนี้จ้องทั้งสอง
“ได้ข่าวว่ามึงหนี จะหนีไปไหนกันเหรอ”
ดารากับประเวทจ๋อยสนิท
ดวงนั่งเครียดอยู่คนเดียว ซันที่นอนอยู่ใกล้ๆเห็นว่าเพื่อนกลุ้มใจอยู่ลุกขึ้นมาปลอบใจ
“คิดมาก ใจเย็นๆ” ซันตบหลังปั่กๆ “จะห่วงอะไรวะ เดี๋ยวเช้าเราก็ไปไถ่ตัวพ่อแม่แก แค่นี้ก็จบแล้ว”
“มันไม่ใช่แค่นั้น อย่าลืมสิว่าฉันไม่มีเงิน จะไปหาค่าไถ่มาจากไหน”
“แกมี แต่แกไม่ยอมใช้ เอางี้...คิดอีกแง่หนึ่งนะเว้ย ถ้าแกไม่ได้เงินถูกล็อตเตอรี่นั่นมา แล้วพ่อแม่แกถูกโจรจับไป แกจะเอาเงินที่ไหนไปไถ่ตัววะ ฮะ”
“ฉันก็ต้องหามาจนได้ล่ะน่า”
“แต่แกอาจจะหาไม่ได้ก็ได้ อย่ามองอะไรด้านเดียวสิ ดีแค่ไหนแล้วที่แกได้เงินนั่นมา สวรรค์สร้าง อย่างนี้เขาเรียกสวรรค์สร้าง ยอมรับโชคชะตาตัวเองหน่อยสิ” ซันง่วงมากตาจะปิด “ยอมรับได้เมื่อไหร่นอนซะนะ อย่าลืมพรุ่งนี้เรามีงานสำคัญต้องทำ”
ซันล้มตัวลงนอนต่อ ดวงยังคงนั่งหน้าเครียด
สายมุกกำลังอ่านตำราทำอาหารอยู่บนเตียงรอบตัวมีตำราอีกหลายเล่มวางๆ ไว้ หญิงสาวไล่ดูไปเรื่อยๆ จนเจอเมนูที่ถูกใจ
“เจอแล้ว...” หญิงสาวอ่านๆดู “ทำไม่ยากด้วย...งั้นพรุ่งนี้กินอันนี้แล้วกันนะ”
สายมุกรีบอ่านวิธีทำ...แว่บคิดไปถึงดวงแล้วเคลิ้มฝัน...ในความฝัน สายมุกกับดวงนั่งอยู่ที่โต๊ะอาหารสวยหรู ทั้งสองแต่งตัวสวยหล่อดูดี สายมุกยิ้มหวาน
“ลองทานดูนะคะ ไม่รู้จะถูกปากคุณหรือเปล่า”
ดวงยิ้มเขินๆ
“เอ่อ...ผมมองไม่เห็นปากตัวเองซะด้วยสิครับ...”
สายมุกงงๆ
“คงต้องวานให้คุณป้อนแล้วล่ะครับ...จะได้ถูกปากผม”
พูดเสร็จดวงก็เขินไปมา สายมุกเองก็เขินเหมือนกัน หญิงสาวนึกขึ้นได้ว่ายังไม่ได้เปิดฝาครอบอาหารออก เลยรีบเอื้อมมือเปิดแก้เก้อ
“เอ่อ...งั้นทานเลยดีกว่านะคะ”
สายมุกเปิดฝาครอบออก มีจานอาหารจัดสวยงามราวกับออกมาจากหนังสือที่กำลังอ่าน ดวงเห็นอาหารในจานถึงกับอึ้ง
“ว๊าว...หน้าตาน่าทานจังเลยครับ”
สายมุกเขิน
“ป้อนผมหน่อยนะครับ”
สายมุกเขินบิดตัวไปมา
“เอ่อ...ก็ได้ค่ะ...”
สายมุกค่อยๆตักอาหารในจานยื่นไปตรงหน้าของเขา ทั้งคู่มองตากัน...ปิ๊ง! ดวงค่อยๆเอื้อมมือมาจับมือของเธอ สายตาชองชายหนุ่มจับจ้องมาที่หน้าของหญิงสาว สายมุกใจเต้นระรัวมือไม้อ่อน เธอปล่อยช้อนที่ถือในมือล่วงดัง เคร้ง!
สายมุกสะดุ้งสุดตัวเมื่อได้ยินเสียงของหล่น หญิงสาวรีบหันหาที่มาของเสียงที่พื้นห้องเห็นว่าหนังสือที่อ่านอยู่เมื่อครู่นี้หล่นมากองอยู่ที่พื้นห้อง เธอมองทั่วๆเห็นว่าเป็นห้องตัวเอง
“นี่เราฝันเหรอเนี่ย...นายเข้ามาอยู่ในฝันฉันอีกแล้วนะ นายดวง”
สายมุกหยิบหนังสือขึ้นมามองอีกครั้งแล้วยิ้มเขินๆ
“นายหนูทดลอง...ฉันเปิดร้านอาหารได้เมื่อไหร่...จะเชิญนายไปกินเป็นคนแรกเลย”
สายมุกยิ้มฝัน
วันต่อมา...ซันรออยู่หน้าธนาคาร ดูเวลา
“จะเที่ยงแล้ว ทำไมยังไม่ออกมาอีกวะ”
ดวงเดินคอตกออกมาจากธนาคาร แหววเดินตามออกมา ซันรีบวิ่งเข้าไปหา
“เฮ้ย...เป็นไงบ้างวะ เรียบร้อยแล้วใช่มั๊ย”
“เรียบร้อยแล้ว...ถ้าฉันไม่เข้าไปด้วยก็คงไม่เรียบร้อยหรอก” แหววกระซิบกับซัน “กว่าจะเขียนใบถอนเงินได้ คิดอยู่นั่นแหละ”
ดวงหน้าเครียดคิดมากอีก
“ฉันว่า ฉันเอาเงินไปคืนธนาคารดีกว่าว่ะ”
ดวงทำท่าจะเดินกลับไปที่ธนาคาร ซันรีบยื้อไว้
“เฮ้ย...ไอ้ดวง...เงินเนี่ยจะซื้อความปลอดภัยของพ่อแม่แกนะ”
“แต่มันไม่ใช่เงินของฉัน”
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 11(ต่อ)
แหววพยายามเตือนสติ
“แต่สองคนนั่นเป็นพ่อแม่แกนะ”
ซันมองหน้าดวง
“ใช่...แล้วอีกอย่าง...ณ.ขณะนี้จะเที่ยงแล้ว...แกไม่มีทางเลือกแล้วล่ะ”
ดวงนิ่งงันมองเงินในซองที่ถืออยู่ ก่อนจะตัดใจ
“ขอโทษนะครับลุง แล้วผมจะรีบหาเงินมาคืน”
ดวง หน้าเครียดมาก
“เอาน่าไอ้ดวง แกทำสิ่งที่ลูกต้องทำเพื่อพ่อแม่แล้ว อย่าคิดมาก”
สายมุกจอดรถที่หน้าตลาด เดินลงมาพร้อมถุงใส่ของใบโต นักเลงลูกน้องของโอมซุ่มดูอยู่
“มาแล้วเว้ย เสร็จกูๆ ถ้าได้รูปเด็ด กูรวยแน่ๆ”
นักเลงรีบหยิบมือถือขึ้นมาเตรียมจะถ่ายรูป สายมุกเดินเข้าตลาดไป นักเลงตามไปห่างๆ
ที่ร้านกาแฟ...ลั้นลากำลังเม้ากับอั้ม ส่วนที่วินมอเตอร์ไซน์ โป้งกับต๋อยเช็ดทำความสะอาดรถไปฟังไป
“คอยดูนะ ใครมาแย่งพี่ดวงของฉัน จะตบให้หน้าคว่ำเลย”
ลั้นลาว่าแล้วก็ตบหัวอั้มที่กำลังดูดกาแฟอยู่จนหน้าคว่ำกระแทกโต๊ะปัง!
“แอร๊ยย! ตบฉันทำไมนังลั้นลา”
“อ้าว...ก็ฉันบอกแล้ว ใครจะมาแย่งพี่ดวงของฉัน จะตบให้หน้าคว่ำ พูดแล้วก็ต้องทำตามที่พูดสิ ไม่งั้นมันจะเสียคำพูด”
เป้งส่ายหน้าเอือมๆ
“แย่งกันเข้าไป...ของดีๆ ไม่แย่ง ไปแย่งของงั้นๆ”
ต๋อยมองเป้ง
“แสดงว่าไม่มีใครเห็นว่าพี่มีค่า ไม่มีใครสนใจคุณค่าของพี่ เฮ้อ...พี่มันปลาร้าไร้ค่าชัดๆ ถุย!”
เป้งตบต๋อยป้าบ!
“โอ๊ย!”
“มึงจำไว้เลยนะ ถ้ามึงจะถุย มึงไปถุยใส่ถังขยะ อย่าถุยใส่พื้นมันสกปรก!”
ต๋อยงงๆ
“อ้าว...ที่ตบนี่ ไม่ได้ตบเพราะฉันด่าพี่ แต่ตบที่ฉันถุยใส่พื้น ป้าดโธ่ เฮ้อ...”
ต๋อยลงนั่งยองๆ เซ็งๆ...เป้งกับต๋อยเช็ดรถไปไม่ทันได้เงยหน้ามอง อั้มเห็นสายมุกเดินเข้ามาพอดี
“นังลั้นลา เตรียมลูกตบของแกให้พร้อม งานนี้แกคงต้องไปตบอีกคนแล้วล่ะ”
“ใคร”
อั้มพยักพเยิดให้ดู ลั้นลาหันไปมองตาม
“นังคุณหนู มาอีกแล้ว เดี๋ยวมาๆ มันต้องมาหาพี่ดวงแน่ๆ แน่จริงแกก็ไปตบสิ”
“ก็อยากอยู่นะ แต่ใครจะกล้า มันเป็นลูกสาวคุณนาย ตบแล้วเดือดร้อนแน่”
“แล้วจะปล่อยให้มันคว้าพี่ดวงไปเห็นๆ อย่างนี้เหรอ”
“ฝันไปเถอะ ยังไงฉันก็ต้องเข้าไปขัดขวาง คอยดูนะฉันจะทำให้มันไม่กล้ามาเดินตลาดอีกเลย แต่แกต้องร่วมมือกับฉันนะ”
“ได้เลย! เต็มที่! ผีจะแย่งโลง คนอย่ามายุ่ง”
อั้มกับลั้นลา ตามสายมุกเข้าไปข้างใน เป้งสูดๆๆกลิ่นแล้วเงยหน้าขึ้น
“หอมอะไรวะ”
“โห...มีแต่น้ำมันเครื่อง หอมหมูสับมั๊งพี่ ถามด๊าย”
“เฮ้ย...ไม่ใช่ กูหอมจริงๆ” เป้งสูดไปรอบๆ “ห๊อมหอม...กูว่านะ วันนี้ ดวงความรักกูมีฮึมแน่เว้ยเฮ้ย ไม่เชื่อมึงคอยดู เดี๋ยวยาใจกูต้องมา มึงคอยดู คู่กันแล้ว ไม่มีแคล้วกัน มีแต่พลาด เฮะๆ พลาดตกหลุมรักเฮะๆ”
“เอาเหอะ คิดอย่างไหนแล้วมีความสุข คิดไปเลย ระดับเรา มันได้แต่คิดอยู่แล้ว คิดเลยพี่ เต็มที่”
ต่อยเซ็ง ลงซ่อมรถต่อ
เจ๊แต๋วเอาน้ำพรมๆ ผักที่แผง...มองไปเห็นสายมุกเดินเข้ามาก็หันไปบอกอาซ้งเบาๆ
“อาซ้งๆ...มาอีกแล้ว โน่น”
“ใคร...” อาซ้งมองไป “อ้าว คุณหนูสายมุกนี่หว่า หมู่นี้มาจ่ายตลาดบ่อย เว้ยเฮ้ย”
เจ๊แต๋วเบ้หน้า
“มาจ่ายตลาดหรือมาหาไอ้ดวงกันแน่”
“ถ้ามาไอ้ดวงก็ดีสิ ตอนนี้ไอ้ดวงมันก็เหมาะสมกับคุณหนูอยู่นา”
“แล้วแกรู้ได้ยังไงว่ามันจะไม่มีเรื่องอื่นแอบแฝงอยู่เบื้องหลัง อย่าลืมสิว่านังคุณนายสร้อยเพชรร้ายกาจแค่ไหน พอเห็นไอ้ดวงมีเงินเข้าหน่อย ก็รีบเข้าหา ตอนนี้ส่งลูกสาวมาแทนอีกต่างหาก ฉันว่าไม่
น่าไว้ใจ”
สายมุกเดินมาถึง เจ๊แต๋วกับอาซ้งรีบเปลี่ยนเป็นยิ้มแป้นทันที
“ซื้ออะไรครับคุณหนู”
สายมุกยิ้มแย้ม
“ซื้อผักน่ะจ้ะ ไข่ที่ซื้อไปยังเหลืออยู่เลย”
“เชิญๆ เลือกได้สบายเลยนะจ้ะ”
สายมุกเลือกผัก...เจ๊แต๋วกับอาซ้งแอบซุบซิบนินทากันไม่เลิกอีกด้าน อั้มกับลั้นลาแอบเข้ามาเงียบๆ ลั้นลากระซิบ
“เนียนๆ เราต้องหาวิธีขับไล่ ข่มขู่เนียนๆ มันจะได้ไม่น่าเกลียด”
อั้มคิดๆ
“เอางี้ เราทำเป็นตบกันดีกว่า มันจะได้คิดว่าที่นี่เป็นสถานที่อันตราย จะได้กลัว ไม่กล้าเหยียบมาอีก”
ลั้นลาเห็นดีด้วย
“เออๆ โอเค ฉันตบแกนะ แกอยู่เฉยๆ ไม่ต้องสู้”
“เอ้านางนี่...จะเอาเปรียบกันเหรอ”
ขาดคำอั้มตบลั้นลาฉาดใหญ่ ลั้นลาหน้าเหวอ
“เอ้า เริ่มเลยก็ไม่บอก แกล้งตบก็พอ ทำไมต้องตบจริงด้วยวะ”
ลั้นลาตบคืน อั้มร้องลั่น
“แอร๊ยย มือหรือตีนวะเนี่ย”
อั้มตบผลัวะ คนในตลาดเริ่มแตกตื่นเมื่อเห็นทั้งคู่ตบกัน อาซ้งหน้าตื่น
“อ้าวเฮ้ยๆ อะไรกันๆ มีเรื่องอะไรกัน”
ลั้นลาตวาด
“ไม่ต้องมายุ่ง ขอเอาเลือดหัวนังนี่ออกหน่อยเถอะ” ลั้นลาเหลือบตามองสาย
มุก “เห็นแล้วหมั่นไส้ ไม่รู้ซะแล้วว่าแถวนี้ถิ่นใคร”
ลั้นลาตบอั้มกระเด็นไปกระแทกสายมุก
“ว้าย!”
สายมุกเซร้องลั่น อาซ้งโวยวายลั่น
“เอ้า...เฮ้ย จะตบกัน ระวังลูกค้าด้วย”
อั้มกับลั้นลาชุลมุนตบไปตบมา...สายมุกวิ่งหลบ...ข้าวของเสียหาย เจ๊แต๋วตวาดไล่
“เฮ้ย ผักฉันพังหมดแล้ว ไปตบกันที่อื่น”
อาซ้งเอามือกันแผงไข่
“อย่ามาใกล้ไข่อั๊วนะ อั๊วหวงไข่”
ลั้นลาจิกอั้มไว้
“จำไว้นะ ที่นี่ตลาดสด ไม่ใช่พารากอน จะสวย ให้ไปสวยที่อื่น!”
ลั้นลาจะตบแต่อั้มหลบทันแล้วตบสวนทันที
“อ๊าย!”
“รู้กันหรือยัง เห็นรึยังว่าแถวนี้มันถิ่นอันตราย ใครไม่แน่จริงอย่าเข้ามา ไม่งั้นเจอดีแน่!”
อั้มตั้งหลักได้
“ขู่เหรอ...ขู่ใช่ไหม”
อั้มคว้าถาดแล้วถลาเข้ามา...ลั้นลาวิ่งไปหลบหลังสายมุก สายมุกตกใจ
“ว้าย...อะไรกันเนี่ย!”
อั้มวิ่งเข้ามาถึง
“ขอโทษนะคะ”
สายมุกยกเท้ายันโครมออกไป อั้มกระเด็นหงายหลังกระแทกพื้น...แอ่ก...แน่นิ่งไป ทุกคนตกใจ หันมามองสายมุกเหวอๆ อาซ้งอึ้ง
“โอ้โห แร๊ง!”
คนมามุงดู อั้มที่นอนแน่นิ่งยังไม่ฟื้นอยู่บนแผงเปล่าด้านหนึ่ง เจ๊แต๋วกำลังให้ดมยา สายมุกหน้าเสีย
“ขอโทษนะจ้ะ ขอโทษจริงๆ ฉันไม่ได้ตั้งใจ ขอโทษนะ”
อาซ้งหันมาบอก
“ไม่เป็นไร เขาเรียกว่าป้องกันตัว”
เจ๊แต๋วประชด
“ป้องกันหนักเหมือนกันน่ะ เสียงดังอั่กเลยอ่ะ”
ลั้นลาพึมพำเบาๆ
“ดีนะไม่ใช่คิวเรา...” ลั้นลามองอั้มแล้วร้องขึ้น “ฟื้นแล้วๆ”
อั้มลุกขึ้นมานั่ง ตาลอยๆ หน้าเพ้อๆ
“ทำไมมันมืดอย่างนี้...ใครดับไฟ”
ทุกคนอึ้ง!
“หือ”
อั้มชี้ไปบนท้องฟ้า
“นั่นทางช้างเผือกใช่ไหม...โกโบริ”
ทุกคนสะดุ้ง
“ฮึ่ย!”
เจ๊แต๋วฟาดเปรี้ยง
“ไม่ใช่คู่กรรม!”
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 12
อั้มสะดุ้งเฮือก รู้สึกตัวเต็มที่แล้ว...มองลั้นลา
“แอร๊ย! จำได้แล้ว แก...แก ตบฉัน...ใช่แล้ว...แกตบฉัน!”
ลั้นลาชี้ไปที่สายมุก
“แต่นางคุณหนูสายมุกถีบแกจนสลบ”
อาซ้งขัดขึ้น
“เขาไม่ได้ตั้งใจหรอก เขาทำไปเพราะตกใจ อยู่ๆ แกก็พุ่งเข้าไปหาเขา เขาเลยต้องป้องกันตัว”
เจ๊แต๋วตัดบท
“เอาเถอะๆ เอาเป็นว่าไม่ตั้งใจก็จบๆ กันไป ถือซะว่ามันมาตบกันขวางทางตีนเอง แยกย้ายๆๆ ทำมาหากินเว้ย”
ลั้นลากระซิบกับอั้ม
“นางคุณหนูนั่น มันร้ายกว่าที่เราคิด”
ดารากับประเวทถูกย้ายออกมามัดไว้ด้านหน้าโกดัง เจ้าหนี้ดูนาฬิกา
“ทำไมมันยังไม่มาวะ”
“อ่ะ ลืมอีกแล้ว นาฬิกาพี่มันไม่ตรง ต้องหักออกห้านาที”
ดาราหันมาบอก
“ไม่ต้องกลัวหรอก พวกแกไม่รอเก้อแน่นอน ยังไงลูกชายฉันก็ต้องมา เพราะว่าเขาเป็นลูกกตัญญูรู้บุญคุณพ่อแม่”
ประเวทกระซิบ
“แต่เราไม่เคยมีบุญคุณกับมันนะ”
ดารากระซิบตอบเบาๆ
“เอาเถอะน่า ยังไงมันก็ต้องมา”
ทันใดนั้นเสียงซาเล้งดังมา...ทุกคนหันไปมอง ลูกน้องคนหนึ่งตะโกนขึ้น
“มาแล้วพี่ โห...มาหรูด้วยอ้ะ เฮะๆ”
ลูกน้องมองเหยียด
“ดูจากรถยนต์ที่ขับแล้ว แน่ใจเหรอว่ามันจะมีเงินค่าไถ่ เฮะๆ”
เจ้าหนี้ยิ้มเหี้ยม
“ถ้าไม่มี...พ่อแม่พวกมันก็ไม่รอด ง่ายๆ กู๊ดบาย จบ”
ซันจอดซาเล้ง ดวงลงไป
“แกรออยู่ตรงนี้แหละ มันให้ฉันเข้าไปคนเดียว”
“ได้...มีอะไรส่งสัญญาณ ฉันจะรีบเข้าไปช่วย”
ดวงเข้าไปพร้อมถุงใส่เงิน...เจ้าหนี้กับลูกน้องเต๊ะท่ารอเต็มที่ ดวงเข้ามาเจ้าหนี้ยิ้มหยัน
“คิดว่าจะไม่มา”
ประเวทสวนขึ้น
“ก็บอกแล้วไงว่ามันเป็นลูกกตัญญู ยังไงก็ต้องมา”
“อย่ามัวพูดอยู่เลย” ดวงส่งเงิน “ส่งตัวพ่อแม่ฉันมา แล้วเอาเงินไป”
“เฮ่ย ของอย่างนี้มันต้องยื่นหมูยื่นแมว เอาเงินค่าไถ่มานับก่อนว่าครบรึเปล่า แล้วถึงจะปล่อยตัวประกัน”
“งั้นก็เอาไป”
ดวงส่งให้ เจ้าหนี้รับมาแล้วส่งให้ลูกน้อง
“พวกมึงเอาไปนับ”
“ได้เลยพี่”
ลูกน้องเปิดถุงเอาเงินออกมานับ
“ครบพี่”
“โอเค ปล่อยตัวประกัน”
ลูกน้องปล่อยดารากับประเวท ดารารีบวิ่งเข้าไปกอดดวง
“ดวงลูกแม่”
ประเวทวิ่งมากอดบ้าง
“ลูกชายพ่อ”
ดวงถูกพ่อแม่รุมกอดอึ้งๆ งงๆ ทำอะไรไม่ถูก เจ้าหนี้ตะโกนยอกดารากับประเวท
“เฮ้ย...เงินหมดเมื่อไหร่ มายืมใหม่ได้นะ ถือว่าเป็นลูกค้าเก่า”
ลูกน้องคนหนึ่งขัดขึ้น
“เฮ่ย...พี่ เดี๋ยวมันก็เบี้ยวเอาอีกหรอก ไปชวนมันทำไม”
“กูรู้! กูแค่ชวนตามมารยาท ฮึ่ย! ไปเว้ย!”
พวกเจ้าหนี้ออกไป ดาราหน้าเศร้า
“นี่ถ้าไม่ได้ลูกช่วยไว้ มันเอาแม่ตายแน่ๆ”
ประเวทยิ้มให้ดวง
“ดีนะที่แกมีเงินมาช่วยพ่อแม่ โชคดีจริงๆ”
ดารากับประเวทชื่นมื่นมาก ดวงเครียดเมื่อนึกถึงเงินที่ใช้ไป
ประเวทกับดาราล้างหน้าล้างตาดี๊ด๊ากันใหญ่อยู่ที่ก๊อกน้ำด้านหลังตลาด
“รอดแล้วโว้ย”
“ไม่เคยรู้สึกโล่งอย่างนี้มานานแล้ว จบ...พอกันทีไอ้หนี้นรก ในที่สุดเราก็ไม่มีหนี้แล้ว”
“เป็นอิสระแล้วโว้ย ยังงี้มันต้องฉลอง กินไรดี หมูกระทะไหม”
ดารายิ้มกริ่ม
“มันต้องขึ้นเหลาถึงจะถูก”
ประเวทชะงัก
“จะดีเหรอ เดี๋ยวทำตัวไม่ถูกนะ”
“จะไปยากตรงไหน ก็แค่ทำตัวรวยๆ ไว้ก็เท่านั้นเอง”
ทันใดนั้นเสียงซันดังขึ้น
“หยุดเถอะครับ ไม่ต้องไปไหนทั้งนั้น”
ประเวทกับดาราชะงักหันมามอง
“อ้าว…”
ซันกับแหววเดินเข้ามา
“อย่าให้ไอ้ดวงรู้สึกผิดมากไปกว่านี้เลยครับ แล้วก็เลิกซื้อข้าวของอะไรได้แล้ว ไอ้ที่ซื้อมาแล้วเดี๋ยวผมจะเอาซาเล้งเข้าไปขนมาคืนร้านเขา”
ดาราโวยทันที
“ได้ยังไง ซื้อมาแล้วเอาไปคืน อายเขาตาย”
แหววจ้องหน้า
“ถ้าจะอาย ก็ควรจะอายเพราะใช้เงินคนอื่น ไม่ใช่เงินตัวเอง”
ดาราไม่พอใจ
“ไม่ต้องมายุ่ง นี่มันเรื่องในครอบครัว ฉันจะเคลียร์กับลูกชายฉันเอง”
“มันคงไม่มีเวลาเคลียร์หรอกค่ะ”
ดารากับประเวทงงๆ
โรงน้ำแข็ง...บรรยากาศวุ่นวาย เจ้าของมือเป็นระวิงหันหลังไปเก็บเงิน เสียงคนเดินเข้ามาในร้าน เจ้าของถามโดยไม่ได้หันไปมอง
“เอาอะไร เอาเท่าไหร่”
“ผมไม่ได้มาซื้อหรอกครับ”
“อ้าว” เจ้าของหันมามอง “แล้วมาทำไมวะ”
ดวงยกมือไหว้
“ผมจะมาของานทำ”
“จะทำงาน” เจ้าของมองหน้าแล้วคุ้นๆ “เดี๋ยวๆ ลื้อไม่ใช่ไอ้คนที่ถูกหวยเหรอ...หรือว่า ลื้อจะมาสืบความลับแล้วหักหลังอั๊ว เปิดโรงน้ำแข็งแข่งกับอั๊วรึเปล่า”
“ไม่ใช่หรอกครับ ผมแค่จะมาของานทำจริงๆ”
ในร้านติ่มซำ...เจ๊ติ่มเจ้าของร้านกำลังตกลงกับดวง
“ร้านเปิดตั้งแต่หกโมงเย็นถึงหกโมงเช้า ตอนนี้ขาดคนรอบดึกเที่ยงคืนถึงหกโมงเช้า จะทำไหม”
“ทำครับ ช่วงไหนก็ทำครับ”
ที่อู่ตุ๊กตุ๊ก...ดวงทดลองขับตุ๊กตุ๊กให้ดู...สะบัดเลี้ยวสวยงามใส่ เฮียเจ้าของอู่พอใจ
“โอเค! ลื้อขับได้จริง อั๊วให้ลื้อขับ”
ดวงยกมือไหว้
“ขอบคุณครับเฮียตุ๊ก”
ที่ร้านกาแฟลั้นลา...ลั้นลาแอบฟังดวงกับอาซันคุยกัน
“จะบ้าเรอะ งานเยอะแยะขนาดนั้นจะเอาเวลาไหนไปทำ ไหนยังจะงานที่ตลาดอีก ฉันว่ามันมากเกินไปว่ะ”
“แต่ถ้าอยากได้เงิน ยังไงก็ต้องทำ”
ซันถอนใจ
“เฮ้อ...นี่ตกลงแกจะหาเงินมาคืนลุงล็อตให้ได้จริงๆใช่ไหม”
“ใช่”
“ถึงแม้แกจะไม่รู้ว่าลุงแก่นั่นจะกลับมาเอาคืนรึเปล่า หรือว่าบางทีแกอาจจะลืมไปแล้วหรือว่า...”
ดวงขัดขึ้น
“เอาเหอะๆ ไม่ต้องหรืออะไรทั้งนั้น ยังไงฉันก็จะทำ”
“ถ้าแกยืนยันอย่างนั้น เอ้า...ในฐานนะเพื่อนรัก ฉันจะช่วยแกเองงานที่ตลาดฉันทำแทนให้ แกจะได้เอาร่างไปทำงาน ตกลงตามนี้”
ดวงยิ้มให้เพื่อนอย่างซึ้งในน้ำใจ
“ขอบใจมาก แกเป็นเพื่อนรักของฉันจริงๆ ว่ะ...งั้น ได้เวลาแล้ว ฉันไปก่อนนะ”
“ไปเหอะ ไปทำให้พอ อยากทำอะไรทำเลย...เอาเลย”
มนต์รักตลาดสด ตอนที่ 12(ต่อ)
ดวงลุกออกไป ซันมองตามไปแล้วถอนใจเฮือกใหญ่
“ไอ้ดวงเอ้ย ไอ้ดวง...เมื่อไหร่ฉันจะได้เห็นแกมีความสุขกับเขาซะทีวะ”
ลั้นลาเข้ามาเลียบๆ เคียงๆ
“มีไรกันเหรอ”
“เรื่องส่วนตัวของผู้ชายน่ะ นี่ตังค์ค่ากาแฟ”
ซันวางเงินไว้แล้วลุกไป ลั้นลามองตามไปด้วยความสงสัย
“ต้องมีความลับอะไรแน่ๆเลย”
อั้มเข้ามาสอด
“เขาคงไม่อยากให้ฉันเสียหาย”
“เรื่องอะไร”
“เรื่องที่เราได้เสียกันเมื่อคืน”
“โห...ฝันค้าง...ฝันค้างอย่างนี้ต้องปลุก”
ลั้นลาถีบอั้มกระเด็นไป
“แอร๊ย!”
ลั้นลาตะโกนถามตามไป
“ตื่นมั๊ย เอาอีกมั๊ย”
อั้มตะโกนกลับมา
“ตื่นแล้ว!”
สายมุกชื่นชมกล่องข้าวที่ทำเสร็จ กำลังจะออกจากบ้าน เจอแม่ดักรออยู่
“จะไปไหน”
“ไปหาเพื่อนค่ะ”
“เพื่อนที่ไหน” คุณนายสร้อยเพชรจับผิด มองถุง “แล้วนั่นอะไร”
“อาหารที่มุกทำค่ะ”
“จะเอาไปให้ใคร บอกมาเดี๋ยวนี้นะ”
“ก็บอกว่าเพื่อนไงคะ แต่ถ้าคุณแม่อยากทาน ได้ค่ะ มุกไม่เอาไปก็ได้ คุณแม่จะทานเลยรึเปล่าคะ มุกจะได้จัดใส่จานให้”
“โอ๊ะๆ ไม่ได้ ฉันกินอะไรไม่ได้” คุณนายสร้อยเพชรแกล้งทำเป็นเสียงแหบ “เจ็บคอ สงสัยคออักเสบ”
สายมุกแอบยิ้ม คุณนายสร้อยเพชร รีบบอก
“จะเอาไปให้ใครกินก็รีบไปสิ”
“ค่ะ...งั้น มุกไปก่อนนะคะ”
สายมุกออกไป...คุณนายสร้อยเพชร มองตามไปอย่างสงสัย
“เอาไปให้ใครกัน...”
ดารากับประเวทมาเช็คอินโรงแรม...เปิดประตูเข้ามาหน้าตาสดชื่น
“ใช่เลย...ใช่...ใช่มากๆ ระดับเรามันต้องแบบนี้ จะให้ไปนอนกลางตลาดสดมันทำไม่ได้ ทำไม่เป็น”
ประเวทกังวล
“ไอ้ดวงมันจะยอมจ่ายเหรอ มันเพิ่งห้ามเราไปเองนะ”
“มันต้องจ่ายสิ มันเป็นลูก ลูกมีหน้าที่เชื่อฟังคำสั่งพ่อแม่ ไม่ใช่มาออกคำสั่งใส่พ่อแม่ หรือแกอยากกลับไปนอนตลาดก็เชิญกลับไปคนเดียว”
“ได้ยังไงล่ะ มีทุกข์ร่วมทุกข์ มีสุขก็ต้องร่วมเสพสิ”
“นี่ๆ มีรายการอาหารด้วย โทรสั่งมากินในห้องได้ เคยดูในทีวี”
“เอ้า แล้วจะรออะไรล่ะ สั่งเลย!”
ตลาดปิดแล้ว สายมุกเข้ามา ได้ยินเสียงกวาดพื้นอยู่ เธอมองไป เห็นด้านหลังคนกวาดกำลังกวาดๆๆอยู่
“นายดวง”
ซันหันมา
“ว้าย!”
“เฮะๆ ผมชื่ออาซันครับ มาหาไอ้ดวงเหรอครับ”
“ใช่ๆ แล้วนายดวงอยู่ไหนล่ะ”
“มันไม่อยู่แถวนี้หรอกครับ ตอนนี้มันกำลังยุ่ง”
สายมุกแปลกใจ
ที่โรงน้ำแข็ง...ดวงขนน้ำแข็งใส่รถเก้ๆกังๆ เจ้าของโรงน้ำแข็งส่งเสียงเร่ง
“เอาให้ไวๆ อู้เหรอ”
“เปล่าครับ ไม่ได้อู้ แต่มันเย็น”
“น้ำแข็งมันก็ต้องเย็นสิวะ ถ้าทำไม่ไหวก็ออกไป อั๊วไม่ง้อ”
“ไหวครับ ไหวแน่ๆ ครับ”
ดวงรีบทำงานโชว์
ค่ำนั้นที่ร้านติ่มซำ...ดวงเสิร์ฟอาหารให้ลูกค้า
“ฮะเก๋า ขนมจีบกุ้ง ปลาม้วน สาหร่ายฮ่องเต้ ครับ”
ลูกค้าอีกโต๊ะกวักมือเรียก
“สั่งเพิ่มหน่อย”
“ครับๆ”
ดวงรีบวิ่งไปหา ลูกค้าอีกโต๊ะเรียก
“สั่งอาหารหน่อยค่า”
“ครับๆ รอแป๊บหนึ่งครับ”
เจ๊ตื่มส่งเสียงดุ
“ให้ลูกค้ารอได้ยังไง รีบไปรับออเดอร์สิ”
“ครับๆ”
ดวงลนๆออกไปรับออเดอร์ ดวงหอบแฮ่ก
สายมุกนั่งรออยู่หน้าตลาด
“ทำไมยังไม่มาอีกนะ”
สายมุกตบยุงไปชะเง้อมองไป
ดวงหน้าตาเหนื่อยๆ วิ่งเข้ามาในอู่ตุ๊กตุ๊ก
“ผมมาแล้วครับ”
“แหม...คิดว่าจะเบี้ยวตั้งแต่วันแรก”
“ไม่เบี้ยวแน่นอนครับ ยังไงก็ไม่เบี้ยว”
“มั่นใจนะ”
“มั่นใจครับ”
เฮียตุ๊กส่งกุญแจให้ ดวงรับไปแล้วรีบไปที่รถ สตาร์ทเครื่องออกรถไป
ดวงขับตุ๊กๆ ไป ปาดเหงื่อไป ท่าทางเหนื่อยมาก
“เอาวะ ยังไงก็ต้องหาเงินมาคืนให้ได้ สู้สู้!”
ดวงขับตุ๊กๆ มองหาผู้โดยสาร
สายมุกนั่งตบยุงรอดวง หญิงสาวชักง่วงวูบหลับ...สายมุกคิดตัดสินใจเดินออกไปขึ้นรถขับออกไป..
ดวงขับตุ๊กๆไปบนถนนตาปรือๆจะหลับใน สะดุ้งตื่น เห็นคนกำลังจะข้ามถนนพอดี ดวงเหยียบเบรกเอี๊ยด
“เฮ้ย!”
คนข้ามถนนหันมามอง...เขาคือ...ลุงคนขายล็อตเตอรี่!
โปรดติดตาม มนต์รักตลาดสด ตอนต่อไป พรุ่งนี้ 9.30 น.
