รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 9

รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 9 
กบเข้ารถมาจอดตรงเนินสูงท่ามกลางขุนเขาสูงใหญ่ สักพักธีระก็ขับรถตามมา กบ แดงและไตรตั้นเปิดประตูลงจากรถ ธีระเปิดประตูตามลงมา
“สวยจังเลยครับพ่อ” ไตรตั้นบอก
“ระวังนะลูก อย่าวิ่งออกไปไกล” กบเตือน
“อากาศดีจังเลยนะพี่กบ” ธีระพูด
“งั้นต้องเปิดไวน์นะ” กบบอก
“ดีเลยพี่กบ”
“ใจเย็นก่อนพี่กบ มาช่วยยกเสบียงก่อน” แดงบอก
“มาผมช่วย” ธีระอาสา
กบกับธีระช่วยแดงยกถุงอาหาร ผลไม้ ลังไวน์และเครื่องดื่มลงจากรถ

แดงเดินนำเข้ามาในบ้านพัก ธีระยกลังของตามเข้ามา ส่วนกบยกถังน้ำแข็งตาม
“บ้านเพื่อนพี่กบนี่สวยจริงๆนะ” ธีระเอ่ยชม
“พี่เอกไงล่ะ จำพี่เอกได้มั้ย” กบถาม
“จำได้ครับ นี่บ้านพี่เอกหรือ”
“ใช่ พี่เอกเค้าเป็นสถาปนิคไม่สวยได้ไง” แดงบอก
ไตรตั้นวิ่งเข้ามาในบ้าน
“แม่ครับ ดูสิครับ ใครมา”
“คุณยายตามมาหรือไตรตั้น” ธีระแปลกใจ
ข้าวตูเดินเข้ามาพร้อมกระเป๋าเสื้อผ้า
“ตูเองค่ะ”
ธีระมองอย่างอึ้งๆ
“พี่เห็นว่าเรามาน้อยคนไม่สนุก ก็เลยชวนข้าวตูมาด้วย” แดงบอก
“พี่ธีคงไม่ว่านะคะ” ข้าวตูบอก
“อ๋อ เชิญเลย”
“แล้วนี่ใครมาส่ง” กบถาม
“ตูให้รถตู้มาส่งน่ะค่ะ” ข้าวตูบอก
“พี่บอกให้นั่งรถมากับธีก็ไม่เชื่อ” แดงพูด
ข้าวตูเหลือบมองธีระ ธีระทำเฉย
“พ่อครับ เรานอนห้องไหนครับ” ไตรตั้นถาม
“ห้องซ้ายมือนั่นไง” กบชี้ไป
“แล้วอีกห้องนึงน้าธีก็ต้องนอนกับน้าข้าวตูหรือครับ”
“ไตรตั้น แม่ว่าลูกออกไปวิ่งเล่นข้างนอกดีกว่ามั้ย” แดงตัดบท
“ตูนอนห้องรับแขกได้ค่ะ”
“ไม่ต้องหรอก ตูนอนห้องเถอะพี่นอนโซฟาเอง” ธีระบอก
“แต่พี่ว่าธีนอนห้องเดียวกับตูก็ได้นะ เพราะห้องนู้นเตียงแยก” กบบอก
“พี่กบ เค้าไม่ได้เป็นอะไรกัน จะให้ไปอยู่ด้วยกันได้ไง” แดงท้วง
“แต่ตูไม่ถือนะคะ” ข้าวตูพูดเล่นขำๆ
“ไม่เป็นไร พี่นอนโซฟาดีกว่า” ธีระย้ำ
ธีระพูดแล้วเดินออกไป ข้าวตูมองตาม
“พี่แดง พี่ธีเค้าไม่อยากให้ตูมารึเปล่า”
“ไม่หรอก ธีเค้าเป็นสุภาพบุรุษ” กบบอก
“ใช่ อย่าไปคิดมาก มาช่วยพี่ทำกับข้าวดีกว่า” แดงชวน
แดงเดินนำข้าวตูเข้าครัวไป ข้าวตูเดินตาม

ธีระเปิดประตูรถแล้วหยิบกระเป๋าเสื้อผ้ากับถุงจากซุปเปอร์มาเก็ตออกมา เขาเดินเข้าบ้านในจังหวะเดียวกับที่ข้าวตูเดินเลี้ยวโค้งประตูออกมาพอดี ต่างฝ่ายต่างชะงักที่หน้าประตู ธีระขยับจะเดินไปทางซ้าย ข้าวตูแกล้งเดินไปซ้าย ธีระขยับจะเดินไปทางขวาข้าวตูก็ขยับมาทางขวา ธีระหยุดมอง
“ขอโทษค่ะ พี่แดงบอกว่าให้มาเอาชีสที่ฝากพี่ธีซื้อค่ะ” ข้าวตูบอก
“อ๋อ นี่ไง”
ธีระส่งถุงให้แล้วเก๊กหน้าขรึม ข้าวตูรับไปแล้วมองหน้าธีระ ธีระทำขรึมใส่ ข้าวตูหันกลับไป
“เดี๋ยวตู” ธีระเรียก
ข้าวตูชะงักแล้วอมยิ้ม
“มีอะไรคะพี่ธี”
“พี่ซื้อแปรงสีฟันกับยาสีฟันอยู่ในถุง ขอถุงก่อนได้มั้ย”
ข้าวตูส่งถุงให้ ธีระหยิบแปรงสีฟันกับยาสีฟันออกจากถุง ข้าวตูมองจ้อง ธีระเหลือบมองเห็นข้าวตูจ้องอยู่ก็หลบตา ข้าวตูอมยิ้ม ธีระส่งถุงคืนให้
“ไม่ลืมอะไรแล้วนะคะ”
“จ้ะ”
ข้าวตูหันจะเดินกลับเข้าบ้าน ธีระมองตาม ข้าวตูชะงักแล้วหันมา
“พี่ธีคะ”
ธีระชะงักมอง ข้าวตูเดินเข้ามาหาอย่างช้าๆ ธีระซ่อนความรู้สึกทำทีเป็นมองของในถุงแต่ก็เหลือบตามองข้าวตู ข้าวตูหยุดเดินแล้วมองจ้อง ธีระทำเก๊กใส่
“มีอะไรหรือ”
“พี่ธีลืมมีดโกนหนวดค่ะ”
“ขอบใจ”
ธีระฝืนยิ้ม ข้าวตูยิ้มให้แล้วเดินไป ธีระมองตามก่อนจะถอนใจกับความรู้สึกของตัวเองที่มีต่อข้าวตู

ข้าวตูช่วยแดงจัดจานและล้างแก้วอยู่ในครัว ธีระเดินผ่านมาชะงักมอง เขาเห็นข้าวตูคุยกับแดงด้วยท่าทีน่ารัก ข้าวตูแกะหัวหอมจนน้ำตาไหล ธีระแอบมองแล้วก็อดที่จะยิ้มขำไม่ได้ ข้าวตูหันมา ธีระรีบหลบ
ข้าวตูตักซุปมาชิมแล้วตักให้แดงชิม ทั้งสองยืนคุยกัน ธีระแอบมองอยู่ ไตรตั้นเดินเข้ามามองธีระแล้วมองไปที่ข้าวตูก่อนจะสะกิด
“น้าธี”
ธีระสะดุ้ง “ตั้น ทำไมมาเงียบๆ น้าตกใจหมด”
“น้าธีแอบมองใครอยู่”
“เปล่า”
“ไม่จริง ตั้นรู้นะน้าธีแอบมองน้าตู”
“น้าจะไปแอบมองเค้าทำไม”
“น้าธีชอบน้าตูใช่มั้ย” ไตรตั้นถาม
“เรารู้ได้ไง”
“ตั้นก็ชอบแอบดูน้าตูเหมือนกัน”
“แล้วน้าตูเค้าชอบเรารึเปล่า”
“ตั้นว่าเค้าชอบน้าธีมากกว่า”
“เรานี่แก่แดดจริง ๆ” ธีระว่า
ธีระเดินออกไป ตั้นมองตามแล้วบ่นกับตัวเอง
“ถือว่าหล่อกว่าเรา”

ธีระยืนมองวิวอยู่ในบ้านพัก กบส่งไวน์ให้
“ขอบคุณครับ ที่นี่สวยนะ พี่กบ”
“อยากได้มั้ยล่ะ พี่ให้เพื่อนช่วยหาให้” กบบอก
“ไม่ล่ะพี่กบ คิดอีกที อยู่คนเดียวคงเหงาแย่”
“ก็หาคนมาอยู่ด้วยสิ” กบบอก ธีระยิ้ม “น้องตูไง เค้าดูน่ารักนะ พี่ว่าเหมาะกับนาย”
“ผมเลิกคิดเรื่องนั้นแล้วพี่กบ”
“ไม่เอาน่า วันนึงแม่ก็ต้องใจอ่อน ยอมรับผู้หญิงซักคนที่นายรักอาจจะเป็นน้องตูนี่ก็ได้นะ”
“ผมว่าอย่าดีกว่า ผมไม่อยากตั้งความหวังกับอะไรอีก”
“หมายความว่านายจะไม่มีเมียไปตลอดชีวิตหรือ”
“มันคงไม่ถึงขนาดนั้นหรอกครับ เอาไว้วันนึงไม่มีแม่ ค่อยว่ากัน”
ข้าวตูเดินเข้ามา
“พี่ธีคะ”
ธีระหันไปมอง ข้าวตูยิ้มให้
“พี่แดงให้เอาชีสกับแครกเกอร์มาให้ค่ะ”
“ขอบใจจ้ะ”
กบรีบปลีกตัว “ตูอยู่คุยเป็นเพื่อนพี่ธีนะ เดี๋ยวพี่จะเข้าไปดูพี่แดงซะหน่อย”
กบเดินเข้าไปในครัว
“ที่นี่สวยจังเลยนะคะ”
“ครับ”
“พี่ธีชอบเที่ยวเขาหรือทะเลคะ”
“อะไรก็ได้”
“แต่ตูชอบทะเล วันหลังไปเที่ยวทะเลกันมั้ยคะ”
“โทษที พี่ลืมไป พี่สัญญากับไตรตั้นว่าจะเล่านิทานให้เค้าฟังพี่ขอตัวนะ”
ธีระตัดบทแล้วเดินออกไป ข้าวตูมองอย่างอึ้งๆ และไม่เข้าใจ

ธีระเดินเข้ามายืนพิงผนัง เขามองกลับไปก็เห็นข้าวตูหันมา ธีระรีบหลบ ข้าวตูมองแล้วคิด
“พี่ธีเค้าเป็นอะไรของเค้านะ”

ธีระนั่งเล่านิทานให้ไตรตั้นฟังอยู่ในห้องพักของกบและแดง
“และเจ้าหมีตัวน้อยก็วิ่งกลับไปหาแม่อย่างปลอดภัย”
“แล้วนายพรานที่เหยียบกับดักตายมั้ยครับ” ไตรตั้นถาม
“ไม่ตายหรอก ตำรวจป่าไม้มาพอดีก็เลยจับนายพรานไป”
“แล้วแม่ลูกหมีเค้าตีลูกหมีมั้ยครับ ที่ไม่เชื่อฟัง”
“ไม่จ้ะ”
“ไม่เหมือนแม่แดง ถ้าเป็นแม่แดง ตั้นต้องถูกตีก้นแน่ๆ”
“งั้นต่อไปนี้ตั้นต้องเชื่อฟังแม่แดงและพ่อกบรู้มั้ย”
“ครับ”
เสียงเคาะประตูดังขึ้น ข้าวตูเปิดเข้ามา ธีระมองแล้วก็ชะงัก
“ไตรตั้น น้าตูซื้อน้ำข้าวโพดกับพายองุ่นมาฝาก” ข้าวตูบอก
“ขอบคุณครับ”
“พี่ธีเอาพายมั้ยคะ” ข้าวตูถาม
“ไม่ล่ะจ้ะ”
“น้าตูมาฟังนิทานสิครับ น้าธีเล่าสนุกมากเลยครับ” ไตรตั้นบอก
ข้าวตูมองหน้าธีระ
“น้าธีครับ ให้น้าตูฟังด้วยคนนะครับ”
ธีระมองหน้าข้าวตู
“งั้นตั้นให้น้าตูเล่าแทนน้าธีแล้วกันนะ เพราะน้าธีหมดเรื่องเล่าแล้ว” ธีระตัดบท
ธีระลุกจะเดินออกไป ข้าวตูเริ่มไม่พอใจ
“เดี๋ยวสิคะพี่ธี”
“มีอะไรหรือ”
ธีระยิ้มให้เหมือนไม่มีอะไร ข้าวตูมองหน้าธีระเหมือนจะถามความในใจ แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ
“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”
ธีระยิ้มให้แล้วเดินออกไปปิดประตู ข้าวตูลงนั่งอย่างอึ้งๆ ไตรตั้นมองจ้อง
“น้าตูครับ”
“หือม์”
“ตั้นมีคำถามครับ”
“คำถามอะไร”
“ระหว่างตั้นกับน้าธี น้าตูชอบใครมากกว่ากัน”
“ทำไมถามอย่างนี้ล่ะจ๊ะ”
“ตั้นอยากรู้ครับ”
“ก็ต้องชอบไตรตั้นสิ”
“ไชโย้ ... น้าธีหมดสิทธิ์ เดี๋ยวตั้นไปบอกน้าธีก่อน”
ไตรตั้นวิ่งออกไปจากห้อง ข้าวตูอึ้งกับสิ่งที่ธีระทำ

ธีระยืนนิ่งอยู่ที่ระเบียงหลังบ้าน ไตรตั้นวิ่งเข้ามา
“น้าธีครับ ... น้าตูบอกแล้วว่าชอบตั้นมากกว่าน้าธี”
ธีระมองหลานแล้วฝืนยิ้มอย่างเศร้าๆ ข้าวตูก็แอบมองธีระอยู่ด้วยความเสียใจ




รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 9 (ต่อ)

ตกดึก กบนั่งเล่นกีตาร์ข้างกองไฟ แดงปิ้งไก่และย่างหมูหัน ไตรตั้นยืนอยู่ข้างๆ แม่ ธีระนั่งจิบไวน์มองกองไฟ ส่วนข้าวตูนั่งจิบไวน์มองธีระอยู่ฝั่งตรงข้าม
ธีระเหลือบมองเห็นข้าวตูกำลังมองอยู่เขาก็หลบตา ข้าวตูมองอย่างไม่เข้าใจ เธอยกไวน์ดื่มจนหมดแก้ว
“พี่ธีคะ ส่งเครื่องดื่มให้หน่อยค่ะ” ข้าวตูร้องขอ
ธีระหยิบขวดไวน์ส่งให้
“รินให้ตูหน่อยสิคะ”
“อ๋อ ได้สิ”
ธีระรินไวน์ให้ ข้าวตูมองจ้อง ธีระรินเสร็จก็ยิ้มให้
“เดี๋ยวค่ะ เติมให้พี่กบด้วย” ข้าวตูบอก
ข้าวตูหยิบแก้วกบมาส่งให้ ธีระยิ้มแล้วเอียงขวดไวน์จะริน ข้าวตูดึงแก้วออก ธีระชะงักมอง
“ตูมีเรื่องอยากจะถามพี่ธีอย่าง”
ข้าวตูถามเหมือนจะเอาเรื่อง กบหยุดเล่นกีตาร์แล้วมอง แดงชะงักแล้วหันมอง
“อะไรหรือ” ธีระถาม
“แต่พี่ธีต้องตอบตามความจริงนะคะ ห้ามโกหก”
“แล้วตูจะถามเรื่องอะไร” ธีระถาม
“สัญญาก่อนสิคะว่าพี่ธีจะพูดความจริง”
“ได้ พี่จะพูดความจริง เรื่องอะไร”
“พี่ธีชอบผู้หญิงแบบไหนคะ”
แดงถอนใจ กบโล่งอกแล้วดีดกีตาร์ต่อ
“ว่าไงคะ” ข้าวตูคาดคั้น
“พี่ไม่มีสเปค ถ้าเจอแล้วอยากชอบก็ชอบ” ธีระตอบ
“แล้วอย่างตูล่ะคะ พี่ธีเจอแล้วชอบมั้ยคะ”
ธีระมอง ข้าวตูมองอย่างท้าทาย แดงมองอย่างลุ้นๆ
“ไม่ชอบ” ธีระตอบ
ข้าวตูอึ้ง กบหยุดเล่น แดงหยุดปิ้งหมูแล้วอ้าปากค้าง
“หมูย่างเสร็จแล้ว หลบหน่อย ตูลองหมูย่างนี่สิ เอา ธี” แดงพยายามเปลี่ยนเรื่อง
“ขอบคุณครับ”
“เอาพี่กบ” แดงยื่นหมูย่างให้
กบจิ้มหมูย่างกิน “แหม อร่อยจริง ๆ”
“ตูเอาหมูย่างมั้ย” แดงถาม
“ไม่ล่ะค่ะ ตูขอตัวก่อนนะคะ”
พูดจบข้าวตูก็เดินไป กบกับแดงมองตามข้าวตูแล้วหันมามองธีระ ธีระมีสีหน้าเรียบเฉย
“ทำไมพูดอย่างงั้นล่ะธี ตูเค้าเป็นเด็กสาว พูดแบบนี้เค้าเสียใจแล้วก็อายนะ” แดงบอก
“พี่ว่านายควรจะไปขอโทษเค้าหน่อยนะ” กบเสนอ
“แต่ผมพูดจริงนะพี่กบ” ธีระย้ำ
“พี่รู้ว่านายพูดจริง แต่ก็ไม่ควรพูดตรงๆแบบนี้ต่อหน้าคนอื่น” กบบอก
“ก็เค้าบอกให้ผมพูดตรงๆ”
“แต่พี่ว่าแกไม่ได้รู้สึกอย่างนั้นหรอก แกแค่กันไม่ให้เค้าเข้ามาในชีวิตแกเท่านั้นเอง” แดงว่า
“พี่แดงจะมารู้ดีกว่าผมได้ยังไง”
“ชั้นรู้สิ เพราะแกไม่ใช่คนไม่มีมารยาทแบบนี้” แดงบอก
“ผมขอโทษ”
ธีระลุกเดินออกไป
“พ่อครับ” ไตรตั้นเรียก
“อะไร”
“น้าตูเค้าไม่ได้ชอบน้าธีนะครับ” ไตรตั้นบอก
“ไตรตั้น ผู้ใหญ่เค้ากำลังคุยกันอยู่นะ” แดงว่า
“แต่น้าตูบอกว่าน้าตูชอบตั้นมากกว่าน้าธีจริงๆนะครับ”
แดงกับกบมองหน้ากันแล้วส่ายหัวในความแก่แดดของลูกชาย

ข้าวตูยืนมองดาวท่ามกลางฟ้าบนขุนเขาอันมืดมิด เธอน้ำตารื้นด้วยความน้อยใจ เสียงกีตาร์แว่วมาแต่ไกล ธีระเดินมาหยุดมองข้าวตูจากด้านหลัง เขาเห็นข้าวตูยืนเหม่อ น้ำตาของข้าวตูค่อยๆ ไหลออกมา ธีระมองข้าวตูแล้วขยับจะเดินเข้าไปหา แต่แล้วก็ชะงักตัดใจหันหลังเดินกลับไป ข้าวตูยืนร้องไห้อยู่ลำพัง

กบนั่งดีดกีตาร์ร้องเพลงอยู่ที่เดิม ข้าวตูยืนร่ำไห้เงียบๆ ธีระกลับเข้ามานั่งในบ้าน เสียงเพลงของกบดังแว่วมา

พระอาทิตย์ยามเช้าฉายแสงอ่อนๆ ผ่านไรเมฆ ธีระเดินลงมาริมธารน้ำ เขาหยิบหินขึ้นมาขว้างลงน้ำ ธีระหยิบหินอีกก้อนแล้วตั้งท่าจะร่อน ใครคนนึงโยนหินตัดหน้า ธีระหันไปมองก็เห็นว่าเป็นข้าวตู ธีระชะงักหลบตาแล้วจะเดินผละไป
“อย่าเพิ่งหนีไปไหนเลยค่ะ ตูมีเรื่องจะคุยกับพี่ธีหน่อย”
“พี่ต้องขอโทษเรื่องเมื่อคืนด้วยที่เสียมารยาทพูดแบบนั้นออกไป” ธีระบอก
“ไม่เป็นไรค่ะ ตูชอบที่พี่ธีพูดออกมาตรง ๆ”
“ถ้าตูเข้าใจ พี่ก็ดีใจ” ธีระขยับจะเดินไป
“พี่ธีคะ .. บอกตูได้มั้ยคะว่าตูมีอะไรที่พี่ธีไม่ชอบ”
ธีระอึ้ง
“บอกเถอะค่ะ ตูจะได้แก้ไขเผื่อจะมีใครชอบตูขึ้นมาบ้าง”
ธีระอึ้งแล้วทำทีคิด “อืมม์ ...” ข้าวตูมองจ้อง “จริงๆมันก็ไม่มีอะไรหรอก” ธีระบอก
“ถ้าไม่มีอะไรแล้วทำไมพี่ธีถึงไม่ชอบตูล่ะคะ”
“คนเราถ้ามันไม่ชอบก็คงบังคับกันไม่ได้มั้ง”
ข้าวตูอึ้ง ธีระมอง ข้าวตูพยักหน้าแล้วน้ำตาซึม
“ขอบคุณพี่ธีมากค่ะที่พูดกับตูตรง ๆ จากนี้ไปตูจะไม่ตามตื๊อพี่ธีแล้วค่ะ”
ข้าวตูผละเดินจากไป ธีระมองตามอย่างอึ้งๆ ข้าวตูเดินน้ำตาไหลจากไป ธีระมองตามด้วยความเสียใจ เขามองหินในมือแล้วเหวี่ยงหินออกไป

จินดาเดินลงบันไดบ้านลงมา
“อร ... อรเอ๊ย”
จินดาเดินไปดูที่ครัวแต่มองไม่เห็นอร
“นังนี่สงสัยจะแอบไปหลับ .. นังอร”

ที่ห้องนอนชั้นล่าง อรสะดุ้งเมื่อได้ยินเสียงจินดา เธอผลักคมสันต์ที่กำลังนัวเนียออกไปจากตัว
“หา..คุณยายมา”
“ช่างแกเถอะน่า” คมสันต์บอก
คมสันต์ดึงอรเข้ามาฟัดต่อ
“ไม่ได้พี่คมสันต์ เดี๋ยวคุณยายมาเจอน้องอรแย่นะ”
“แกไม่รู้หรอกว่าเราอยู่ในห้องนี้”
จินดาเดินมาหน้าห้อง
“นังอร แกอยู่ในห้องใช่มั้ย”
“ว้าย รีบไปก่อนเถอะ ใส่กางเกงก่อนเร็ว”
อรโยนกางเกงทหารให้คมสันต์
จินดาเปิดประตูเข้ามา อรกระโดดออกมารับหน้าจินดาที่หน้าประตู
“นี่แกมาแอบหลับอีกแล้วใช่มั้ย ผมเผ้ายุ่งเหยิงเชียว” จินดาว่า
“เอ่อ... หนู ...” อรอึกอัก
จินดามองเงากระจกเข้าไปก็เห็นเงาคมสันต์แวบ ๆ
“ใครอยู่หลังประตู” จินดาถาม
“ไม่มีหรอกค่ะ”
“ถอย” จินดาผลักอรออกไป เธอเห็นขาคนหลบอยู่หลังประตู “นั่นใคร”
คมสันต์โผล่หน้าออกมา
“ผมเองครับ”
“นี่แกริอ่านพาผู้ชายเข้าบ้านหรือ” จินดาต่อว่า
“เอ่อ ปะ ปะ เปล่าค่ะ คุณยายเข้าใจผิดนะคะ” อรแก้ตัว
“เข้าใจผิดอะไร นี่มันไม่ใช่ผู้ชายหรือไง”
“คือ .. คือ.. คือ..” อรอึกอัก
“คืออะไร”
“ผมมาซ่อมแอร์ครับ” คมสันต์บอก
“ใช่ค่ะคุณยาย แอร์มันเสีย วันนั้นคุณแดงมาค้างแกบอกว่าแอร์ไม่เย็น หนูก็เลยเรียกให้ช่างมาซ่อม”
“แล้วทำไมแกไม่บอกชั้น”
“ก็เมื่อกี้คุณยายอาบน้ำอยู่ข้างบน หนูก็เลยพาพี่เค้าเข้ามาดูก่อน”
จินดามองหน้าคมสันต์ “แล้วแอร์มันเป็นอะไร”
“ท่อมันตันครับ เดี๋ยวพรุ่งนี้ผมจะมาทะลวงให้ผมไปก่อนนะครับ” คมสันต์หันมายิ้มกับอร “ไปก่อนนะจ๊ะน้องอร”
“ค่ะ” อรรับคำ
คมสันต์เดินออกไป จินดามองจ้องหน้าอร
“แกไม่ได้โกหกชั้นนะ”
“หนูจะโกหกทำไมคะ คุณยายก็เห็นนี่คะว่าพี่เค้าเป็นช่างแอร์ เดี๋ยวหนูไปเตรียมอาหารให้คุณยายก่อนดีกว่า”
อรรีบเดินออกไป จินดามองตามแล้วส่ายหน้า

เวลาต่อมา จินดาตักอาหารกิน
“ไอ้อร เอ็งต่อโทรศัพท์หาคุณแดงให้ข้าหน่อยซิ” จินดาสั่ง
“คุณยายจะโทรหาเค้าทำไมคะ” อรถาม
“เอ็งเป็นแม่ข้าหรือไง ข้าถึงต้องรายงานเอ็งทุกเรื่อง”
“เปล่าค่ะ ก็เห็นว่าเค้าไปเที่ยวกัน คุณยายจะโทรหาเค้าทำไมอีก”
“ข้าก็คิดถึงลูกข้า อยากรู้ว่าเค้าเป็นไงกันบ้าง”
“จะเป็นไง ก็สนุกน่ะสิคะ” อรบอก
“ถ้าเอ็งพูดอีกคำข้าจะเอากระเพาะปลาราดหน้าเอ็ง”
อรหันไปหยิบโทรศัพท์ขึ้นมากดโทรออก
โทรศัพท์มือถือของแดงดังขึ้น ไตรตั้นเข้ามารับ
“ฮัลโหล ... ใครจะพูดกับไตรตั้นครับ”
“ตั้นหรือ นี่ยายเองลูก เป็นไงสนุกมั้ย” จินดาถาม
“สนุกครับ คุณยายน่าจะมาด้วยจะได้เจอแฟนตั้น”
“ใครล่ะแฟนตั้นน่ะ”
“น้าข้าวตูไงครับ”
จินดาชะงัก “หา... น้าข้าวตูไปด้วยหรือ”
“ใช่ครับ คุณยายจะพูดกับน้าตูมั้ยครับ”
ข้าวตูเดินเข้ามาพอดี ไตรตั้นเรียก
“น้าตูครับโทรศัพท์”
ข้าวตูงง “ใคร”
“ไม่บอก” ไตรตั้นส่งโทรศัพท์ให้
“ฮัลโหล ข้าวตูค่ะ”
“นี่แม่กัปตันธีระ” จินดาพูด
“สวัสดีค่ะคุณป้า สบายดีนะคะ”
“ไม่ยักรู้ว่าหนูไปด้วย ตาธีเค้าชวนไปหรือ”
“เปล่าค่ะ พี่แดงชวนมาค่ะ”
“แล้วธีเค้าอยู่แถวนั้นมั้ย”
ข้าวตูหันมองก็เห็นธีระเดินเข้ามา ข้าวตูพูดกับจินดา
“เดินมาพอดีเลยค่ะ พี่ธีคะ คุณแม่พี่จะพูดด้วย”
ข้าวตูส่งโทรศัพท์ให้
“ฮัลโหล” ธีระพูดโทรศัพท์
“ธีหรือ ทำไมไม่มีใครบอกแม่ว่าข้าวตูไปด้วย”
ธีระมองข้าวตู แล้วเขาก็เดินหันหลังออกไป
“ผมเองก็ไม่รู้เหมือนกันครับ แม่ไม่ต้องห่วงนะครับ ผมไม่ชอบเธอหรอกครับ”
“แม่ไม่ได้คิดอย่างงั้น ก็แค่ถามดู แล้วนี่จะกลับเมื่อไหร่” จินดาถาม
“ก็คงเป็นพรุ่งนี้ครับ แม่มีอะไรกับพี่แดงรึเปล่า พี่แดงออกไปซื้อของเดี๋ยวมา”
“ไม่มีอะไรหรอกลูก แม่แค่คิดถึงลูกก็เลยโทรมา” จินดาบอก
“แค่นี้นะครับ”
“เดี๋ยวลูก ลูกไม่ได้คิดอะไรกับผู้หญิงคนนั้นจริงๆนะ” จินดาถามย้ำ
“จริงสิครับ ผมไม่โกหกแม่หรอก แม่สบายใจได้”
“จ้ะ เที่ยวให้สนุกนะลูกนะ”
“ครับ”
ธีระกดวางสาย เขาหันมาเห็นข้าวตูมองอยู่ ข้าวตูหลบตาแล้วเดินไป ธีระมองตามอย่างอึดอัดใจ
ที่บ้านจินดา อรวางโทรศัพท์แล้วเดินเข้ามาถามจินดา
“คุณยายขาหนูถามอะไรหน่อยได้มั้ยคะ”
“อะไร”
“คุณยายมีความสุขหรือคะ ที่เห็นคนอื่นเค้าไม่มีคู่”
“ใช่ แกพอใจรึยัง”
อรมองค้อน “คุณยายนี่ใจร้ายจริง ๆ” อรเดินออกไป
จินดายิ้มกับตัวเอง “เฮ้อ ค่อยกินลงหน่อย”
จินดาตักกระเพาะปลาเข้าปาก




รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 9 (ต่อ)

แดงกับข้าวตูยกอาหารออกมาที่ระเบียงบ้าน มีทั้งไก่ย่าง ไส้กรอก ข้าวเหนียว น้ำตก ส้มตำ กบนั่งรออยู่ที่โต๊ะ
“ตั้นไปเรียกน้าธีมากินข้าวเร็ว” แดงบอกลูกชาย
“ครับ”
ไตรตั้นวิ่งเข้าไปในบ้าน รถจี๊บคันหนึ่งแล่นเข้ามาจอด ข้าวตูมอง
“ใครมา” ข้าวตูสงสัย
กบมองตามเห็นเอกเพื่อนสถาปนิครุ่นเดียวกันเปิดประตูลงมาจากรถ
“อ๋อ เอกเพื่อนพี่” กบบอก
“เจ้าของบ้านนี้ไง” แดงเสริม
เอกเดินเข้ามาในบ้าน
“อ้าว เอก” กบทัก
“หวัดดีพี่เอก” แดงทัก
“หวัดดีแดง เป็นไงกบโอเคมั้ย” เอกถาม
“โอเคเลย อากาศดีมาก อ้อข้าวตู นี่พี่เอกเพื่อนพี่” กบแนะนำ
“หวัดดีค่ะ”
“หวัดดีครับ”
“ตูเค้าเป็นเพื่อนรุ่นน้องแดงค่ะ พี่เอกเค้าเป็นเจ้าพ่อวังน้ำเขียว” แดงแนะนำ
“แดงพูดอย่างนี้ ผู้หญิงเค้าก็กลัวพี่หมดน่ะสิ นึกว่าพี่เป็นนักเลงหัวไม้”
“บ้านสวยจังเลยนะคะ” ข้าวตูชม
“ขอบคุณครับ”
“กินข้าวด้วยกันนะพี่เอก” กบชวน
“ดีเลยกำลังหิว” เอกบอก
เอกหย่อนก้นลงนั่ง ไตรตั้นวิ่งออกมาเห็นเอกก็เอ่ยทัก
“หวัดดีครับลุงเอก”
“โตเป็นหนุ่มแล้วนะเรา มีแฟนรึยัง” เอกถาม
“มีแล้วครับ นั่งอยู่นี่ไง”
ไตรตั้นชี้ไปที่ข้าวตู ทุกคนหัวเราะ
“เรานี่เจ้าชู้จริง ๆ” เอกว่า ธีระเดินตามมา “อ้าว ธีมาด้วยหรือ”
“หวัดดีครับพี่เอก” ธีระยกมือไหว้
“หวัดดี” เอกรับไหว้
“มากินข้าวกัน” แดงชวน
ธีระลงนั่ง
“แล้วไปเที่ยวไหนกันบ้างรึยัง” เอกถาม
“ยังเลย กะว่าบ่ายๆจะขับรถไปเที่ยวเล่นแถวนี้” กบบอก
“งั้นไปดูฝูงกระทิงในป่ากันมั้ย” เอกถาม
“เดี๋ยวนี้ยังมีกระทิงอยู่อีกหรือคะ” ข้าวตูสงสัย
“มีครับ แต่ต้องเข้าไปในป่าลึกหน่อย” เอกอธิบาย
“ไปดูมั้ยแดง” กบถามภรรยา
“ตั้นไปครับพ่อ” ไตรตั้นรีบบอก
“อย่าไปเลยลูก กว่าจะออกมาก็มืด” แดงปราม
“กัปตันล่ะ ไปด้วยกันมั้ย พาแฟนไปดูด้วยกัน” เอกถามธีระ
ทุกคนชะงัก
ธีระอึกอัก “เอ่อ ...”
“เราไม่ได้เป็นแฟนกันค่ะ” ข้าวตูรีบบอก
“อ้าว หรือ ขอโทษที ผมนึกว่ามากันสองคู่” เอกบอก
“ผมไม่ไปดีกว่าพี่” ธีระขอตัว
“อ้าว ไม่มีใครไปเลยหรือ” เอกผิดหวัง
“ตูไปได้มั้ยคะ” ข้าวตูถามขึ้น
ธีระชะงักมองข้าวตู
“อย่าเลยตู จะไปยังไงคนเดียว มันเข้าไปลึกนะ” แดงเตือน
“ไม่เป็นไรค่ะ ตูชอบผจญภัย”
“งั้นธีก็ไปเป็นเพื่อนตูหน่อยสิ” กบบอก
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ตูไปคนเดียวได้ ว่าแต่เพื่อนพี่กบไว้ใจได้นะคะ”
“รับรองครับ ถามกบดูได้ ผมไม่ใช่คนซี้ซั้ว” เอกพูด
“ถ้าไม่กินเหล้าก็พอไหว” กบแซว
ทั้งกลุ่มหัวเราะ ยกเว้นธีระ
“แกพูดอย่างนี้ น้องข้าวตูเค้าก็กลัวชั้นหมดสิ” เอกว่า
ธีระชะงักแล้วเหลือบมองเอก
“เอา น้องตูไก่ย่างครับ” เอกตักไก่ย่างให้ข้าวตู
“ขอบคุณค่ะ”
ข้าวตูยิ้มให้เอก ธีระมองทั้งสองคนแล้วครุ่นคิด

ข้าวตูถือเป้เดินออกมาจากห้องพัก ธีระนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องโถงกลางบ้าน
“พี่แดงตูไปนะ” ข้าวตูพูดกับแดง
“บอกตามตรงนะ พี่ไม่อยากให้ไปเลย” แดงบอก
“พี่เอกเค้าเป็นเพื่อนพี่กบนะคะ” ข้าวตูพูด
“ขึ้นชื่อว่าผู้ชายไว้ใจได้ที่ไหน” แดงบอก
“พี่แดงไม่ต้องห่วงตูหรอกค่ะ ตูดูแลตัวเองได้”
ธีระเหลือบมอง ข้าวตูหันมาพูดกับเขา
“ตูไปนะคะ พี่ธี”
“ขอให้สนุกนะ” ธีระอวยพร
“ค่ะ”
ข้าวตูทำไม่สนใจแล้วเดินออกมา แดงมองตามแล้วถอนใจ
“เด็กโตเมืองนอกนี่มันไม่กลัวอะไรเลยนะ” แดงบ่น
แดงเดินเข้าไปที่หลังบ้าน ธีระมองออกไปหน้าบ้าน เขาเห็นข้าวตูเดินเข้าไปคุยกับเอก เอกรับเป้จากข้าวตู กบพูดกับเอก
“ดูแลน้องให้ดีนะ”
“รับรอง ยุงไม่ให้ไต่ไรไม่ให้ตอม” เอกพูดแล้วหัวเราะก่อนจะก้าวขึ้นรถ ข้าวตูโบกมือให้กบ เอกขับรถออกไป
ธีระมองอึ้งๆ สักพักแดงก็เดินเข้ามาหาเขา
“ตูไปแล้วหรือ” แดงถาม
“ไม่รู้สิครับ ผมไม่ทันมอง”
ธีระเดินออก แดงมองน้องชายแล้วส่ายหน้า
“ก็เห็นว่ายืนมองอยู่ ดันบอกไม่มอง”

พระอาทิตย์ยามเย็นค่อยๆ ราแสง ท้องฟ้าเริ่มมืด ดาวสว่างขึ้นทีละดวงจนเต็มท้องฟ้า แดง กบ ธีระและไตรตั้นนั่งล้อมวงกินข้าวอยู่ในบ้าน ทันใดนั้นก็มีดาวตก ไตรตั้นชี้ขึ้นไปแล้วตะโกนเสียงดังลั่น
“พ่อครับดาวตกครับ ตั้นไปดูได้มั้ย”
“ได้ แต่ห้ามลงไปข้างล่างนะ” กบสั่ง
“ครับ”
ไตรตั้นวิ่งออกไป สักพักเสียงโทรศัพท์มือถือของแดงก็ดังขึ้น แดงกดรับ
“ฮัลโหล...ว่าไงตู”
ธีระตักข้าวจะเข้าปากแต่ก็ชะงักมอง
“อยู่ไหนเนี่ย” แดงถามข้าวตู
ข้าวตูยืนพูดโทรศัพท์อยู่ที่แคมป์กลางป่า ด้านหลังของเธอมีแก๊งค์ส่องสัตว์กำลังยืนจับกลุ่มคุยกัน
“อยู่ที่แคมป์กลางป่าค่ะ สนุกมาก” ข้าวตูบอก
“อะไรนะ นี่ยังอยู่ในป่าอีกหรือ” แดงเป็นห่วง
“ค่ะ ตูโทรมาบอกว่าตูจะกลับเช้าเลยนะคะ”
“นี่จะค้างในป่าเลยหรือ” แดงถาม
ธีระได้ยินถึงกับชะงัก
“แดง บอกตูกลับมาเถอะ ในป่ากลางคืนมันอันตรายนะ” กบบอก
“ตู พี่กบบอกว่ากลับเถอะในป่ามันอันตราย” แดงพูดโทรศัพท์
“ไม่เป็นไรหรอกค่ะ พี่เอกบอกว่าไม่ต้องห่วงปลอดภัยร้อยเปอร์เซ็นต์”
แดงหันมาบอกกบ “พี่กบ พี่เอกยืนยันว่าปลอดภัย”
“เอา งั้นก็ตามใจ” กบว่า
“แต่เค้าเป็นผู้หญิงนะ ผมว่าเค้าไม่ควรจะไปค้างกับผู้ชาย” ธีระโพล่งขึ้น
“อืมม์ พี่ก็ว่างั้น ธีบอกตูทีสิ” แดงส่งโทรศัพท์ให้ธีระ
“เอ่อ พี่แดงพูดเถอะ” ธีระบอกปัด
“ตู พี่ธีเค้าบอกว่า เค้าไม่อยากให้ตูค้างนะ” แดงพูด
“ฝากขอบคุณพี่ธีที่เป็นห่วงค่ะ แต่พี่เอกบอกว่าเค้าจะนอนเฝ้าหน้าเต้นท์ให้ค่ะ แค่นี้นะคะพี่แดง เจอกันพรุ่งนี้ค่ะ”
“โอเคจ้ะ ระวังตัวด้วยแล้วกันนะ” แดงกดวางสาย
“เค้าว่าไง” ธีระถาม
“เค้าบอกขอบคุณที่แกเป็นห่วง แต่พี่เอกเค้าจะนอนเฝ้าหน้าเต้นท์ให้”
ธีระอึ้ง เสียงสัญญาณส่งรูปผ่านโทรศัพท์ของแดงดังขึ้น แดงชะงักมอง
“เอ้า ส่งรูปมาให้ดูด้วย”
แดงกดดูรูปก็เห็นว่าเป็นรูปเอกเอาปืนพาดบ่าถ่ายคู่กับข้าวตู
“เค้าบอกว่าพี่เอกมีปืนจะดูแลดุจดั่งเจ้าหญิง ท่าทางพี่เอกจะจีบยัยตูรึเปล่าเนี่ยพี่กบ ... ดูสิ ธี”
แดงส่งรูปให้ธีระดู ธีระมองอย่างอึ้งๆ แดงกับกบสบตากัน

ข้าวตูนั่งเหม่ออยู่ข้างกองไฟที่แคมป์ เอกเดินเข้ามาส่งกาแฟให้
“กาแฟตู”
“ขอบคุณค่ะ”
“หนาวมั้ย” เอกถาม
“เย็นกำลังดีค่ะ”
“แต่พี่ว่าใส่หมวกซะหน่อยนะ กลางคืนน้ำค้างมันแรง” เอกบอก
เอกหยิบหมวกกันน้ำค้างสวมให้ข้าวตู
“ขอบคุณค่ะพี่เอก”
ทั้งสองสบตาแล้วยิ้มให้กัน ข้าวตูแหงนหน้ามองดาว
“นั่นดาวอะไรคะ”
“ดาว....”
“อุ๊ย ดาวตกค่ะ”
ข้าวตูชี้ให้เอกดูอย่างตื่นเต้น ทั้งสองนั่งคุยกันกลางป่าที่มืดมิด

ไตรตั้นหลับอยู่ที่โต๊ะอาหารนอกบ้าน กบอุ้มไตรตั้นเดินเข้าบ้าน แดงเก็บของบนโต๊ะ
“มา ผมช่วย” ธีระเข้ามาช่วยเก็บของ แดงเหลือบมองน้องชายตัวเอง
“แกไม่ชอบตูเค้าจริงหรือธี” แดงถาม
“ก็ผมบอกไปแล้วไง”
“แต่พี่ว่าแกโกหก” แดงว่า
“โกหกอะไร”
“จริง ๆ แล้วแกก็สนใจข้าวตูเค้าเหมือนกัน แต่แกกลัวว่าแม่จะเข้ามายุ่งทำให้แกผิดหวังอีก”
“ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้พี่แดงเป็นหมอดู มีซิกเซ้นท์รู้ความในใจผม”
“แกอย่าพูดบ่ายเบี่ยงไปเรื่องอื่น ถ้าแกจะชอบเค้า มันก็ไม่ได้เสียหายอะไรนะธี เพราะพี่เคยคุยกับข้าวตู เค้าก็บอกว่าเค้าไม่สนใจเรื่องแม่เรา” แดงบอก
ธีระชะงักไป
“พี่รู้ว่าแกรักแม่ พี่เองก็รักแม่เหมือนกับแก แต่เราไม่ควรเอาแม่มาเป็นเงื่อนไขในชีวิตนะ”
“แต่พี่แดงก็รู้ ตอนนี้แม่เค้าเหลือผมเป็นที่ยึดเหนี่ยวอยู่คนเดียว ผมไม่อยากทำอะไรให้แม่ต้องเสียใจ”
“แล้วแกล่ะ แกไม่รู้สึกเสียใจหรือ ที่แกมีแฟนมากี่คนแกก็ต้องเลิกกับเค้าเพราะแม่”
“ทำยังไงได้ เรามีแม่อยู่คนเดียว” พูดจบธีระก็หันจะเดินหนีไป
“แต่พี่อยากให้แกมองข้าวตูเค้าหน่อยนะ” แดงพูด ธีระหันมามอง “อย่าเพิ่งรีบปิดกั้นเค้าสิ ให้เค้าได้รู้จักเราก่อน ถ้าเค้าไม่ชอบเค้าก็ไปจากเราเอง”
“คงไม่ทันแล้วล่ะพี่แดง เพราะป่านนี้เค้าอาจจะชอบกระทิงป่าแล้วก็ได้”
ธีระหันเดินออกไป แดงมองตามแล้วส่ายหน้าอย่างรู้ทันน้องชาย
“แล้วก็ทำปากแข็ง ที่แท้ก็สนใจเค้าเหมือนกัน”




รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 9 (ต่อ)

เช้าวันใหม่ เอกขับรถเข้ามาจอดที่หน้าบ้านพัก ข้าวตูเปิดประตูรถก้าวลงแล้วเดินขึ้นบ้าน เอกเดินตามมา แดง กบ ธีระและไตรตั้นกำลังนั่งกินอาหารเช้าด้วยกันอยู่
“น้าตูมาแล้ว สนุกมั้ยครับ” ไตรตั้นถาม
“สนุกมาก” ข้าวตูตอบ
“เห็นกระทิงรึเปล่าครับ”
“เห็นจ้ะ นี่น้าจะเปิดวีดีโอให้ดู”
ข้าวตูเปิดวีดีโอให้ไตรตั้นดู
“กินข้าวเช้าด้วยกันเอก” กบชวน
“ไม่ล่ะ เมื่อเช้าออกแต่เช้ามืด เลยพาตูไปกินโจ๊กที่ตลาด ไงธี เมื่อคืนหลับสบายมั้ย”เอกถาม
“สบายครับ” ธีระตอบ
“ชั้นขอตัวก่อนนะ” เอกบอก
“ทำไมรีบไปล่ะพี่เอก” แดงสงสัย
“จะรีบไปเคลียร์งาน เดี๋ยวเย็นนี้มีนัดกับตูเค้า” เอกบอก
“ไปไหนกัน” กบถาม
“พี่เอกจะพาไปทานข้าวค่ะ” ข้าวตูตอบ
“อ้าว นี่ไปกันสองคนหรือ ไม่ให้พวกเราไปด้วย” กบงง
“ก็กะว่าจะชวนไปกันทั้งหมดนี่แหละ ไปก่อนนะ พี่ไปนะตู สี่โมงเจอกัน” เอกพูด
“ค่ะ ขอบคุณมากนะคะพี่เอก”
“แล้วเจอกัน”
ข้าวตูโบกมือให้เอก ธีระลอบมอง แดงมองธีระ ธีระหันมาเห็นก็ชะงัก แดงยักคิ้วให้ ธีระรู้สึกเขิน

ไตรตั้นนั่งดูวีดีโอกระทิงจากกล้องของข้าวตู สักพักภาพที่หน้าจอก็ดับ ไตรตั้นหันไปบอกกับข้าวตู
“น้าตู เปิดวีดีโอกระทิงให้ดูหน่อย”
“ตั้นดูมาสิบรอบแล้วนะ” ข้าวตูว่า
“ตั้นอยากดูอีก”
“ได้ แต่ระวังจะฝันเห็นกระทิงนะ”
ข้าวตูกดเปิดเครื่องให้ ภาพกระทิงเดินปรากฏที่หน้าจอ ธีระเดินเข้ามา ไตรตั้นเงยหน้าขึ้นมอง
“น้าธีครับ มาดูกระทิงนี่สิครับ มันมีลูกด้วยครับ”
ธีระมองข้าวตู ข้าวตูมองสบตา ต่างฝ่ายต่างฝืนยิ้ม ธีระเดินมาลงนั่งข้างๆ ไตรตั้น
“ดูสิครับน้าธี”
“ตัวใหญ่จังเลยนะ” ธีระบอก
“ใช่ครับ เดี๋ยวแม่มันก็จะพาไปกิน ..ไปกินอะไรนะครับ น้าตู”
“โป่งจ้ะ” ข้าวตูบอก
“ใช่ครับ ไปกินโป่ง น้าธีดูนะครับ เดี๋ยวจะเห็นน้าตูด้วย น้าตูจะหกล้ม แล้วลุงเอกเค้าอุ้มไว้พอดี”
ธีระเหลือบมองข้าวตู ข้าวตูยิ้ม ธีระมองภาพในจอ เขาเห็นภาพที่ข้าวตูกำลังจะล้ม แต่เอกเข้ามาประคองไว้ได้
“ดูยังกะพระเอกนางเอกในละครเลยนะ” ธีระประชด
“ใช่ครับ ลุงเอกน่าจะหอมแก้มน้าตูซะหน่อย” ไตรตั้นบอก
ธีระมองหน้าข้าวตู
“แล้วใครบอกตั้นว่าเค้าไม่หอม” ข้าวตูพูด
ธีระมองอย่างอึ้งๆ
“จริงหรือครับ” ไตรตั้นถาม
“ไม่บอกให้คิดเอง”
พูดจบข้าวตูก็ลุกเดินออกไป
“น้าธีครับ” ไตรตั้นเรียก
“หือม์”
“น้าธีว่าน้าตูเค้าชอบลุงเอกมั้ยครับ”
“เดี๋ยวน้าตูมาตั้นก็ถามเค้าสิ” ธีระบอก
ข้าวตูถือขวดเครื่องดื่มมาให้ทั้งคู่
“น้าเอาน้ำมาให้”
“ขอบคุณครับ น้าตูครับน้าธีให้ถามว่าน้าตูชอบลุงเอกรึเปล่าครับ”
ธีระสะดุ้ง “พี่ไม่ได้พูดนะ ตั้นมันพูดเอง”
“ถึงพี่ธีจะถามก็ไม่เป็นไรนี่คะ เพราะตูรู้อยู่แล้วว่าพี่ธีไม่ได้สนใจตู”
“แล้วตกลงชอบรึเปล่าครับ” ไตรตั้นถามย้ำ
“ไม่บอกอีกเหมือนกัน ให้ไปคิดเอาเอง”
ข้าวตูยิ้มแล้วเดินออกไป
“ตั้น ทำไมถึงบอกว่าน้าพูด” ธีระไม่พอใจ
“อ้าว ก็น้าธีให้ถามจริงๆนี่”
“ตั้นนะตั้น น้าไม่เล่นกับตั้นแล้ว”
ธีระลุกเดินออกไป ไตรตั้นมองตามอย่างไม่เข้าใจ

ข้าวตูเดินมาที่สนามหน้าบ้าน ธีระเดินออกมาแอบมองข้าวตู เสียงโทรศัพท์มือถือของข้าวตูดัง ข้าวตูกดรับ
“หวัดดีค่ะพี่เอก”
เอกพูดโทรศัพท์ขณะกำลังขัยรถจิ๊ป
“ไม่ว่านะพี่โทรหา” เอกถาม
“โทรได้ค่ะ” ข้าวตูบอก
ธีระเหลือบมอง
“พี่เอกทำอะไรอยู่คะ” ข้าวตูถาม
“พี่กำลังจะไปดูคนงานสร้างรีสอร์ทน่ะ แล้วตูล่ะ”
“ตูก็เดินเล่นค่ะ”
ธีระมอง
“ได้ค่ะพี่เอก ... สำหรับพี่เอกได้เสมอค่ะ ...จริงรึเปล่าคะ ... ทำไมรู้คะว่าตูชอบ ... พี่เอกนี่น่ารักใจจริงๆรู้ใจตูไปซะหมด” ข้าวตูคุยโทรศัพท์
ธีระมองเห็นข้าวตูคุยและหัวเราะอย่างสนุกสนาน ข้าวตูหันมาเห็นธีระ ธีระทำเป็นเมินหน้าไปทางอื่น
“แค่นี้ก่อนนะคะ ... มีคนมาค่ะ”
ข้าวตูกดวางสาย
“พี่ไม่ได้ตั้งใจจะมาฟังตูคุยหรอกนะ” ธีระแก้ตัว
“ไม่ต้องบอกหรอกค่ะ ตูรู้อยู่แล้วว่าพี่ธีไม่ได้สนใจเรื่องของตู”
ธีระชะงักไปเล็กน้อยแล้วจะเดินไปแต่ข้าวตูเรียกไว้
“เดี๋ยวค่ะพี่ธี”
“มีอะไรหรือ”
“ในฐานะที่พี่ธีเป็นผู้ชาย พี่ธีว่าพี่เอกเค้าเป็นยังไงบ้างคะ”
“หมายความว่าไง”
“ถ้าตูเป็นน้องสาวพี่ธีแล้วพี่เอกเค้ามาชอบตู พี่ว่าตูควรจะสนใจเค้ามั้ยคะ”
“อืมม์ พี่คงตอบไม่ได้”
“ทำไมล่ะคะ”
“ก็ ... ถ้าพี่บอกว่าไม่น่าสนใจตูจะเชื่อพี่หรือ”
“จริงสิ ตูไม่เชื่อพี่ธีหรอก เพราะในสายตาตู ตูว่าพี่เอกเค้าน่าสนใจ”
ข้าวตูพูดเน้นคำแล้วเดินยิ้มออกไป ธีระมองอย่างขัดใจ

ภายในร้านอาหารกลางเมืองที่ล้อมรอบด้วยสวนองุ่น พนักงานเสริฟเอาอาหารมาวางให้บนโต๊ะ แดง กบ ธีระ ข้าวตู เอก และไตรตั้นนั่งกินอาหารร่วมกันอยู่ เอกตักอาหารให้ข้าวตู
“ลอง........... หน่อย ร้านนี้อร่อยมาก” เอกบอกข้าวตู
“ขอบคุณค่ะ”
ธีระเหลือบมองอย่างไม่ค่อยชอบใจ กบส่งจานให้เอก
“ของชั้นไม่ต้องเยอะ”
“ตักเองโว้ย” เอกบอก
“อ้าว ทำไมแกตักให้ยัยตู”
“น้องเค้าเป็นสุภาพสตรีอยู่ข้างๆ ส่วนแกมีเมียก็ให้เมียตักให้สิ” เอกบอก
“มานี่ แดงตักให้” แดงพูด
“พี่เอกลองนี่สิคะ เมื่อกี้ตูกินอร่อยจัง”
ข้าวตูตักอาหารให้เอก ธีระเหลือบมองข้าวตูอย่างไม่พอใจ
“ขอบใจจ้ะ” เอกบอก
“น้าตูตักให้แต่ลุงเอก ไม่เห็นตักให้น้าธีบ้างเลย” ไตรตั้นพูดขึ้น
“ก็น้าตูไม่รู้นี่ว่าน้าธีของตั้นชอบอะไร” ข้าวตูสวน
ธีระนั่งนิ่งไม่แสดงอารมณ์
“เราอย่าช่างสังเกตคนอื่นเค้าเลย กินไปเถอะ” แดงว่า
“เออ กบ พรุ่งนี้ไปล่องแก่งกันมั้ย พรรคพวกเค้าจะจัดทริปกัน” เอกชวน
“ไม่ได้ พรุ่งนี้ต้องกลับแล้ว” กบบอก
“อ้าวหรือ เสียดายจัง แล้วตูล่ะ ต้องกลับกับเค้าด้วยรึเปล่า” เอกถาม
“ไม่ต้องค่ะ ตูไปได้”
ธีระชะงักมอง
“จะดีหรือตู พี่ว่ากลับพร้อมกันดีกว่านะ” แดงบอก
“แต่ตูอยากไปค่ะ เกิดมาไม่เคยเล่นล่องแก่งเลย”
“แต่พี่ว่าอย่าเลย กลับพร้อมกันเถอะ” กบบอก
“นี่แกกับแดงไม่ไว้ใจชั้นหรือ” เอกถามขึ้น
“ไม่ใช่อย่างงั้นพี่เอก ข้าวตูเค้ามากับเรา ถ้าไม่กลับพร้อมกันเกิดน้องเค้าเป็นอะไรไปมันจะไม่ดี” แดงอธิบาย
“พี่แดงไม่ต้องห่วงหรอกค่ะ ตูโตแล้ว ตูรับผิดชอบตัวเองได้”
“แต่พี่ว่า ...” แดงจะค้าน
“ผมว่าช่างเค้าเถอะพี่แดง ข้าวตูเค้าก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเราเค้าอยากไปก็ให้เค้าไปเถอะ” ธีระพูดอย่างไม่พอใจ
ข้าวตูชะงักหันมองธีระด้วยความน้อยใจ
“แต่ข้าวตูเป็นผู้หญิงนะ” แดงบอก
“ก็เค้าบอกว่าเค้าดูแลตัวเองได้ เราจะไปห่วงเค้าทำไม” ธีระพูด
“ใช่สิคะ เพราะพี่ธีไม่ชอบตู ถ้าพี่ธีชอบตูก็คงไม่พูดแบบนี้”
ข้าวตูลุกเดินออกไปด้วยความเสียใจ ทุกคนนั่งอึ้ง
“ทำไมถึงพูดอย่างนี้ล่ะธี แกก็รู้ว่าตูเค้าชอบแก เป็นใครใครก็เสียใจนะ ไปตามเค้ากลับมา” แดงสั่ง
ธีระมองหน้าพี่สาวอย่างไม่ยอมรับผิด เอกมองซ้ายมองขวา
“พี่ไปตามให้ดีกว่า” เอกอาสา
“ไม่ต้องหรอกพี่เอก ผมไปเอง” ธีระบอก
“ใช่ แกไม่ควรไป เพราะไม่เกี่ยวกับแกไอ้เอก” กบพูด
ธีระเดินออกไป
“แต่น้องตูเค้าบอกชั้นว่าเค้าไม่ได้เป็นแฟนกับธีนะโว้ย ชั้นก็มีสิทธิ์จีบ” เอกว่า
“พี่เอกนี่ซื่อจริงๆ ผู้หญิงเค้าแค่ใช้พี่เป็นเครื่องมือ” แดงอธิบาย
“หมายความว่าเค้าสองคนกำลังชอบกันอยู่งั้นหรือ” เอกถาม
“ถูกต้องแล้วครับลุงเอก” ไตรตั้นบอก
แดงกับกบมองหน้ากัน เอกมองไตรตั้น ไตรตั้นยิ้มให้

ธีระเดินออกมามองซ้ายขวาที่บริเวณทางเดินหน้าร้านแต่เขาก็หาไม่เจอ
“อ้าว หายไปไหนแล้ว ... ตู ...”
ธีระเรียกแล้วก็เดินหาแต่ก็ไม่เจอ เขาเดินมาที่ไร่องุ่นจนกระทั่งเห็นข้าวตูเดินอยู่ในไร่องุ่น ธีระเดินตามไปเรียก
“ตู .. ตู ..”
ข้าวตูเดินร้องไห้ ธีระวิ่งตามมาขวาง ข้าวตูหันหลบแล้วปาดน้ำตา
“พี่ขอโทษ” ธีระพูด ข้าวตูทำเมินเชยแล้วเดินกลับ “เดี๋ยวสิตู พี่บอกแล้วไง พี่ขอโทษ”
“ไม่ต้องมาขอโทษหรอกค่ะ พี่ธีจะพูดอะไรก็ได้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกัน”
“พี่แค่พูดเล่น”
“พูดเล่นงั้นหรือคะ” ข้าวตูมองหน้าธีระด้วยความเสียใจ “อ้อ ใช่สิ พี่ธีไม่เห็นตูอยู่ในสายตา พี่ธีนึกอยากจะพูดอะไรก็พูด”
“ไม่ใช่อย่างงั้น”
“ไม่ใช่อย่างงั้นแล้วยังไงคะ ตูถามหน่อยเถอะ ถ้าตูเป็นคนที่พี่ธีชอบ พี่ธีจะกล้าพูดแบบนี้มั้ย”
“คือพี่ ...”
“ตูรู้ค่ะว่าพี่ธีไม่ได้ชอบตู แต่พี่ธีก็ไม่จำเป็นต้องมาตอกย้ำให้ตูเสียใจ”
“ฟังพี่ก่อนได้มั้ย”
“ตูไม่อยากฟังอะไรทั้งนั้นค่ะ ถอยไป ตูจะกลับบ้าน
“งั้นให้พี่ไปส่ง”
“ไม่ต้อง ตูไปเองได้”
ข้าวตูผละไป ธีระหยุดมองแล้วหันหลังเดินกลับปล่อยให้ข้าวตูเดินจากไป ข้าวตูเดินน้ำตาไหล ออกไป ทันใดนั้นก็มีเสียงฟ้าร้อง ธีระหยุดเดินแล้วหันมอง เขาเห็นข้าวตูเดินจากไป ธีระมองแล้วส่ายหน้าก่อนจะหันหลังเดินกลับ

สายฝนสาดซัด ข้าวตูวิ่งเข้ามาหลบฝนที่เพิงข้างทาง เธอเดินไปเดินมาก่อนจะเตะข้างฝาด้วยความโกรธ แล้วทรุดลงนั่งร้องไห้ด้วยความเสียใจ
ข้าวตูนึกถึงคำพูดของธีระ
“ผมว่าช่างเค้าเถอะพี่แดง ข้าวตูเค้าก็ไม่ได้เป็นอะไรกับเราเค้าอยากไปก็ให้เค้าไปเถอะ”
“แต่ข้าวตูเป็นผู้หญิงนะ” กบแย้ง
“ก็เค้าบอกว่าเค้าดูแลตัวเองได้ เราจะไปห่วงเค้าทำไม”
ข้าวตูนึกถึงคำพูดของธีระก็ยิ่งร้องไห้หนัก ทันใดนั้นก็มีรถแล่นเข้ามาจอด ธีระนั่งอยู่ในรถ เขาบีบแตรเรียก ข้าวตูเงยหน้ามองเห็นธีระก็ทำเมินหน้า ธีระเปิดกระจกเรียก
“ตู พี่ขอโทษ ขึ้นรถเถอะ”
ข้าวตูนิ่งไม่ตอบ ธีระส่ายหน้าก่อนจะเปิดประตูลงจากรถพร้อมกางร่มเดินเข้ามาหาเธอ ข้าวตูหันมองแล้วเบือนหน้าหนี เธอเห็นเท้าของธีระก้าวเข้ามาหยุดใกล้ๆ
“นี่โกรธพี่จริงๆหรือ”
ข้าวตูไม่ตอบแต่น้ำตายังไหลริน
“กลับบ้านเถอะนะ เดี๋ยวไม่สบาย”
“ไม่ต้องมาห่วงตู พี่ธีจะไปไหนก็ไป”
“เอา ถ้าตูไม่ไปพี่ก็ไม่ไป พี่จะนั่งเป็นเพื่อน” ธีระลงมานั่งข้างๆ
“พี่ธีไม่ต้องมาทำเป็นดีกับตูหรอก”
ข้าวตูลุกเดินออกไป ธีระคว้ามือเธอไว้
“เดี๋ยวสิตู พี่บอกแล้วไงว่าพี่ขอโทษ ที่พี่พูดไปพี่ไม่ได้มีเจตนาที่จะทำให้ตูเสียใจ เพียงแต่ ...”
“เพียงแต่อะไรคะ” ข้าวตูถาม
“เพียงแต่พี่ไม่อยากให้ตูไปกับพี่เอกเท่านั้นเอง”
“ทำไม ตูจะไปไหนกับใครก็ได้ เพราะตูไม่ใช่แฟนพี่ธี”
“แต่พี่ไม่อยากให้ไป”
“แล้วมันเกี่ยวอะไรกับพี่ธี ในเมื่อพี่ธีบอกไม่ได้ชอบตู ปล่อย”
ข้าวตูสะบัดมือออกแล้วเดินออกไปกลางสายฝน เธอเดินตากฝนร้องไห้ไปเรื่อยๆ
“แล้วถ้าพี่บอกว่าพี่ชอบล่ะ” ธีระตะโกนไล่หลัง
ข้าวตูหยุดชะงักอย่างอึ้งๆ เธอหันกลับมามอง ธีระเดินเข้ามาหา
“ถ้าพี่จะบอกว่าชอบตู ยังทันมั้ย”
ข้าวตูมองธีระทั้งน้ำตา
“พี่ธีอย่ามาล้อเล่นกับตูแบบนี้นะ ตูไม่ชอบ”
ข้าวตูหันหลังเดินไป
“แต่พี่ไม่ได้ล้อเล่นนะ” ธีระบอก
ข้าวตูชะงักอีกครั้งแล้วหันมองหน้าธีระ
“พี่พูดจริง ๆ” ธีระย้ำ
ข้าวตูน้ำตาไหลพราก ธีระยิ้มให้ เขาเดินเข้ามาดึงข้าวตูเข้ามากอด ข้าวตูยิ้มทั้งน้ำตา ธีระกอดเธอท่ามกลางสายฝนชุ่มฉ่ำ
จบตอนที่ 9