รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 6

รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 6 
อุ้มกับธีระเดินเข้ามาในร้านอาหาร ธีระดึงเก้าอี้ให้อุ้มนั่ง
“พี่ต้องขอโทษแทนแม่พี่ด้วยที่ทำมารยาทไม่ดีกับอุ้ม”
“นี่เป็นสาเหตุที่พี่ธีไม่อยากพาอุ้มไปพบท่านใช่มั้ยคะ” อุ้มถาม
ธีระพยักหน้า “แต่อุ้มอย่าไปสนใจในสิ่งที่ท่านทำเลยนะ ไม่ว่าแม่พี่จะชอบหรือไม่ชอบอุ้ม พี่ก็จะแต่งงานกับอุ้ม”
“แต่แม่พี่ธีต้องเสียใจมากนะคะที่พี่ธีไม่ฟังท่าน”
“ช่วยไม่ได้ ในเมื่อแม่ไม่ยอมรับความเป็นจริง”
“ความเป็นจริงอะไรหรือคะ”
“ชีวิตพี่ต้องเดินไปข้างหน้านะ ไม่ใช่อยู่กับแม่ไปตลอดชีวิต” ธีระบอก
“พี่ธีพูดเหมือนกำลังจะทิ้งท่านไป”
“ไม่หรอก พี่คงทิ้งท่านไม่ได้ เพียงแต่พี่ก็ต้องมีชีวิตของพี่ และพี่ก็ไม่อยากสูญเสียอุ้มไปเหมือน ...” ธีระชะงักไป
“เหมือนแฟนเก่าพี่ธี”
“ใช่ ถ้าวันนั้นพี่เลือกพิม ป่านนี้พี่ก็คงใช้ชีวิตอยู่กับเค้า”
“อุ้มขอถามอะไรอย่างได้มั้ยคะ”
“อะไรหรือ”
“แล้วพี่ธีลืมพี่พิมได้รึยัง”
“พอพี่เจออุ้ม พี่ก็ไม่ได้คิดถึงเค้าแล้ว”
“จริงหรือคะ”
“จริงสิ เรื่องของพี่กับเค้ามันจบไปแล้ว ตอนนี้คนที่พี่รักและอยากใช้ชีวิตอยู่ด้วยก็คืออุ้ม”
“อุ้มขอบคุณนะคะที่พี่ธีรักอุ้ม”
“แต่อุ้มไม่ได้โกรธแม่พี่ใช่มั้ย” ธีระถาม
“ไม่หรอกค่ะ อุ้มเข้าใจ คนเป็นแม่ก็ย่อมจะรักลูกเป็นธรรมดาแถมยังมีลูกชายหล่อแล้วก็น่ารักแบบพี่ธี แม่คนไหนก็ต้องหวงเป็นพิเศษทั้งนั้นแหละค่ะ”
“พี่ดีใจนะ ที่พี่ตัดสินใจไม่ผิดที่รักอุ้ม”
ธีระยกมืออุ้มขึ้นมาจุ๊บ ภายในร้านอาหารนั้น คิตตี้นั่งอยู่อีกโต๊ะหนึ่งกับเปิ้ล คิตตี้หันมามองก็เห็นธีระจับมือกับอุ้ม คิตตี้หันกลับไป เปิ้ลออกความเห็น
“ชั้นว่าแผนที่แกคิดจะยืมมือแม่กัปตัน คงจะไม่ได้ผลนะดูสิ เค้ายังหวานเจี๊ยบกันอยู่เลย”
คิตตี้หันไปมองอีกครั้งก็เห็นธีระจุ๊บมืออุ้มอีกครั้ง
“แล้วจะเอาไงต่อไป จะยืมมือใครอีก” เปิ้ลถามต่อ
“คราวนี้คงต้องเป็นมือชั้นเอง” คิทตี้บอก
“แล้วแกจะทำไง”
“เล่าตอนนี้ก็ไม่สนุกสิ”
คิตตี้เหลือบไปมองข้างหลังก็เห็นธีระกับอุ้ม คิตตี้มองคู่นั้นอย่างดุดัน

เครื่องบินบินอยู่บนท้องฟ้า ธีระอยู่ในห้องกัปตันกับผู้ช่วยกัปตันอีกคน
“ผมกัปตันธีระ ขณะนี้เรากำลังลดระดับการบินลงที่ท่าอากาศยาน.......” ธีระพูดใส่ไมโครโฟน

พ่อกับแม่อุ้มนั่งกินข้าวอยู่ในบ้านที่อัมพวา อุ้มเดินเข้ามาร่วมวงด้วย
“ข้าวต้มปลาหมึกลูก” แม่บอก
“หอมน่ากินจังเลย”อุ้มชม
อุ้มตักข้าวต้มใส่ชาม
“อาทิตย์นี้กัปตันไม่มาหรือลูก” พ่อถาม
“พี่ธีเค้ามีบินค่ะ” อุ้มบอก
“ไปเมืองอะไรลูก” แม่ถาม
“บรัสเซลค่ะ”
“เห็นบอกว่าจะไปหาแม่กัปตันเค้า เป็นไงลูก เจอกันรึยังไม่เห็นเล่าให้แม่ฟังเลย”
“เจอแล้วค่ะ” อุ้มบอก
“แล้วเป็นไง” พ่อถามต่อ
“อืมม์ ก็ดีค่ะ”
พ่อกับแม่ชะงักแล้วมองหน้ากัน
“ก็ดี แสดงว่าไม่ดีหรือ” พ่อถาม
“ก็ไม่เชิงค่ะ เพียงแต่แกหวงลูกชายมากค่ะ” อุ้มบอก
“เค้าบอกลูกอย่างงั้นเลยหรือ” แม่ถามต่อ
“ค่ะ”
“ถ้าพูดอย่างงั้นก็แสดงว่าไม่ต้อนรับเรา” พ่อสรุป
“แล้วกัปตันเค้าว่าไง”
“พี่ธีเค้าบอกว่าไม่ต้องสนใจแม่เค้า” อุ้มบอก
“พูดน่ะมันง่าย แต่ทำสิมันยาก ขืนแต่งกันไปจะมีปัญหานะ”
“แต่หนูว่าคงไม่หรอกค่ะพ่อ เพราะหนูคงไม่ไปอยู่บ้านเดียวกับแม่เค้า” อุ้มบอก
“แต่ถ้าเป็นแบบนี้ แม่ก็ยังไม่อยากให้ลูกตัดสินใจแต่งงานกับเค้านะ เดี๋ยวอยู่ด้วยกันแล้วมามีเรื่องทีหลัง จะเปลืองตัวเราเปล่า ๆ”
“นั่นสิ พ่อก็เห็นด้วยกับแม่นะ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจอะไร ดูกันให้ดีซะก่อนจะได้ไม่เสียใจภายหลัง”
“ก็ได้ค่ะ งั้นหนูจะบอกให้เค้ารอหน่อย” อุ้มพูด
“ใช่ ถ้าเค้ารักลูกจริงก็ต้องรอได้” แม่บอก
“แต่ถ้าเค้าไม่มาขอแม่กับพ่อต้องเลี้ยงหนูไปจนแก่นะ”
“เรื่องนั้นไม่มีปัญหา” พ่อบอก
“ใช่ เลี้ยงมาตั้งยี่สิบแปดปียังเลี้ยงได้ เลี้ยงไปจนแก่ทำไมจะเลี้ยงไม่ได้”
สามคนพ่อแม่ลูกหัวเราะให้กัน

คิตตี้เดินก้าวเข้ามาหยุดมองหน้ารีสอร์ตบ้านอุ้ม คิตตี้ถอดแว่นมองแล้วแสยะยิ้มก่อนจะก้าวเดินเข้าไปด้านในรีสอร์ต
คิตตี้เดินเข้ามา แม่ของอุ้มกำลังทำงานอยู่หน้าเคาน์เตอร์
“หวัดดีค่ะ” คิทตี้ทัก
แม่อุ้มเงยหน้าขึ้นมองแล้วยิ้มให้ “หวัดดีค่ะ”
“มีห้องว่างมั้ยคะ”
“มีค่ะ พักกี่คนคะ”
“คนเดียวค่ะ อยากได้ห้องที่ติดริมน้ำมีมั้ยคะ”
“มีค่ะ เชิญทางนี้ค่ะ”
แม่อุ้มเดินนำออกไป คิตตี้มองที่เคาน์เตอร์ก็เห็นรูปอุ้มกับพ่อแม่ คิตตี้ยิ้มแล้วเดินตามไป

ห้องพักถูกเปิดออก แม่อุ้มเดินนำเข้าไป คิตตี้เดินตาม
“เป็นไงคะห้องนี้ชอบมั้ยคะ” แม่ของอุ้มถาม
“ดีค่ะ” คิทตี้ตอบ
“คุณจะพักซักกี่คืนคะ”
“ก็คงจะพักไปเรื่อยๆน่ะค่ะ ถ้าชอบก็อยู่นานหน่อย”
“งั้นตกลงเอาห้องนี้นะคะ”
“ค่ะ”
“เรามีอาหารเช้าให้ ส่วนอาหารเย็นถ้าคุณอยากทานอะไรพิเศษก็บอกนะคะ ทางเราทำให้ได้” แม่ของอุ้มบอก
“ขอบคุณค่ะ”
“เชิญตามสบายนะคะ”
แม่ของอุ้มเดินออกไปจากห้อง คิตตี้มองไปรอบๆ ห้องแล้วนึกถึงอุ้ม แล้วเธอก็มีแววตาน่ากลัวขึ้นมา

พ่อกับแม่ของอุ้มเตรียมอาหารอยู่ในบ้าน สักพักอุ้มก็เดินเข้ามา
“วันนี้ทำอะไรกินแม่” อุ้มถาม
“แขกที่มาพักเค้าอยากกินกุ้งแม่น้ำเผา ลูกไปเอากุ้งที่บ้านเจ๊ม๊อยหน่อยได้มั้ย” แม่บอก
“ได้จ้ะแม่”
“อ้อ แล้วแวะเอาสายบัวบ้านลุงถิ่นมาด้วยนะ” พ่อสั่ง
“ได้จ้ะ”
อุ้มเดินออกไปจากบ้าน
“จะว่าไป ใจนึงชั้นก็ไม่อยากให้ลูกแต่งงานเหมือนกันนะ เพราะอยู่ที่นี่กับเราก็มีความสุขดี ไม่ต้องทำงานแอร์ก็ยังได้” แม่พูด
“แต่จะให้มันอยู่คนเดียวก็สงสารมันนะแม่ ชั้นว่ากัปตันเค้าก็ดูเป็นคนดีน่ะ”
“จะดีจริงรึเปล่าก็ไม่รู้นะพ่อ”
“แน่ะ พอลูกจะแต่งงานจริงๆก็เริ่มหวงลูกซะแล้ว” พ่อแซว
“ชั้นก็แค่กลัวว่าลูกจะลำบาก”
“อย่าเพิ่งไปคิดอะไรเกินเลย ก็อุ้มมันบอกแล้วไงว่าจะดูเค้าไปอีกซักพักนึงก่อน เดี๋ยวชั้นจะเข้าสวนไปเอามะพร้าวซะหน่อยนะ”
“เก็บมะนาวมาด้วยนะพ่อ”
“จ้ะ” พ่อรับคำแล้วเดินออกไป

อุ้มเดินมาที่ท่าเรือแล้วก็พูดใส่วิทยุสื่อสาร
“น้อย เอาเรือมาให้พี่ที่ท่าหน่อย พี่จะไปบ้านเจ๊ม๊อย”
เสียงวิทยุสื่อสารตอบ “ค่ะ ซักครู่นะคะคุณอุ้ม”
อุ้มยืนรออยู่ที่ท่าน้ำ ใครคนนึงเดินเข้ามาหาอุ้มจากทางด้านหลัง แล้วก็มาหยุดยืนที่ด้านหลังอุ้ม คนๆ นั้นคือคิตตี้ที่กำลังยืนมองอุ้มอย่างเกลียดชัง คิตตี้เอื้อมมือจะผลักอุ้มแต่อุ้มหันหน้ามาแล้วก็สะดุ้ง
“อุ๊ย”
คิตตี้ชะงักมือแกล้งทำเป็นแตะไหล่อุ้ม “ขอโทษค่ะ ทำให้คุณตกใจ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“ชั้นพักอยู่ที่นี่ค่ะ คุณคงเป็นลูกสาวเจ้าของรีสอร์ต” คิทตี้ทำเป็นถาม
“ใช่ค่ะ ชั้นชื่ออุ้ม”
“ชั้นคิตตี้ค่ะ”
ทันใดนั้นเรือก็เข้ามาจอดเทียบ
“จะให้หนูไปด้วยมั้ยคะ” น้อยที่มากับเรือถาม
“ไม่ต้อง พี่พายไปเอง”
อุ้มลงไปในเรือ น้อยเดินขึ้นมาบนท่าเรือ
“จะไปไหนหรือคะ” คิทตี้ถาม
“จะไปเอาของที่ตลาดน่ะค่ะ” อุ้มตอบ
“ขอนั่งเรือเล่นไปด้วยได้มั้ยคะ”
“ได้ค่ะ”
“แต่ชั้นพายเรือไม่เป็นนะคะ”
“ไม่เป็นไรค่ะ เชิญค่ะ”
คิตตี้ก้าวลงเรือ อุ้มยิ้มให้ก่อนจะพายเรือออกไป

เรือแล่นไปในคลองอย่างช้าๆ คิตตี้มองอุ้ม อุ้มยิ้มให้
“ที่นี่สวยจังเลยนะคะ” คิทตี้ชม
“ค่ะ”
“เห็นคุณป้าบอกว่าคุณเป็นแอร์ฯ หรือคะ”
“ใช่ค่ะ”
“อย่างนี้ก็เจอกัปตันหล่อๆเยอะสิคะ”
“ก็อย่างงั้นแหละค่ะ”
“คุณอุ้มมีแฟนรึยังคะ” คิทตี้ถาม อุ้มชะงัก “ขอโทษนะคะ ที่ถามเพราะเห็นว่าคุณอุ้มเป็นคนสวยน่าจะมีแฟนหลายคน เผอิญตี้มีเพื่อนผู้ชายเยอะ จะแนะนำให้มาจีบคุณอุ้มบ้าง”
“อุ้มมีแฟนแล้วค่ะ” อุ้มตอบ
“อย่าบอกว่าเป็นกัปตันนะคะ”
อุ้มยังไม่ทันตอบ เสียงโทรศัพท์มือถือของเธอก็ดังขึ้น อุ้มกดรับ
“ฮัลโหล”
ธีระโทรศัพท์มาหาอุ้มจากต่างประเทศ
“ทำอะไรอยู่”
“กำลังพายเรือไปเอากุ้งที่ร้านเจ๊ม๊อยค่ะ” อุ้มบอกธีระ
คิตตี้มองและฟังอย่างสนใจ
“พี่คิดถึงอุ้มนะ อุ้มล่ะคิดถึงพี่บ้างรึเปล่า” ธีระถาม
อุ้มเหลือบมองเห็นคิตตี้มองอยู่ก็เลี่ยงที่จะตอบ
“เอ่อ เหมือนกันค่ะ”
คิตตี้มองแล้วส่งยิ้มให้
“มีคนอยู่ด้วยหรือ” ธีระถาม
“ค่ะ”
“ใคร” ธีระถาม
“แขกที่มาพักน่ะค่ะ พี่ธีไม่รู้จักหรอก”
“ผู้หญิงหรือผู้ชาย” ธีระถามต่อ
“ผู้หญิงค่ะ”
“กับอุ้มใครสวยกว่ากัน”
“อุ้มสิคะ”
“ใช่ ถึงอุ้มบอกว่าเค้าสวยกว่าพี่ก็ไม่เชื่อ เพราะอุ้มสวยที่สุดสำหรับพี่”
อุ้มยิ้มขำ “แค่นี้ก่อนนะคะ เดี๋ยวกลับถึงบ้านแล้วอุ้มจะโทรหาใหม่”
“จ้ะ เลิฟยูนะ”
“ค่ะ” อุ้มวางสาย คิตตี้มองไม่วางตา
“กัปตันโทรมาหรือคะ” คิทตี้ถาม
อุ้มชะงัก
“คุณรู้ได้ไงคะว่าใครโทรมา”
“รู้สิคะ เพราะกัปตันธีระเค้าเป็นแฟนชั้น” คิทตี้พูด
อุ้มตกใจ
“คุณพูดอะไรนะคะ”
“พี่ธีกับชั้นรักกันตั้งแต่สมัยเรียน แต่บังเอิญมีเหตุให้เราต้องเลิกจากกัน” คิทตี้เล่า
อุ้มมองอย่างงุนงง คิทตี้เล่าต่อ
“แล้วอยู่ๆเมื่อต้นปี ชั้นกับเค้าก็ได้เจอกันอีกครั้ง”
“แล้วยังไงคะ” อุ้มถาม
“ที่ชั้นมาพบคุณก็เพราะอยากมีเรื่องอยากจะมาขอร้องคุณ”
“เรื่องอะไรคะ”
“ขอให้คุณเลิกกับพี่ธี”
“คงไม่ได้มั้งคะ เพราะถ้าพี่ธีเค้ารักคุณ เค้าคงต้องเลิกกับชั้นเอง” อุ้มบอก
“ชั้นเข้าใจค่ะ แล้วก็รู้ด้วยว่าตอนนี้เค้าคงรักคุณมากกว่าชั้น แต่เพื่อเห็นแก่เด็กตาดำๆ”
“คุณพูดอะไรชั้นไม่เข้าใจ”
“ชั้นกำลังท้อง แล้วเด็กในท้องก็เป็นลูกของพี่ธี” คิทตี้กุเรื่อง
อุ้มอึ้ง “ที่คุณพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหรือ”
“ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง ชั้นจะบากหน้ามาขอผู้ชายจากคุณหรือคะ ชั้นรู้ว่ามันเป็นเรื่องหน้าอาย แต่ชั้นไม่อยากให้เด็กที่เกิดมาต้องกำพร้าพ่อ”
อุ้มมองคิทตี้ คิตตี้ก็มองอุ้ม อุ้มอึ้งและงงงัน




รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 6 (ต่อ)
ยามค่ำคืน แม่ของอุ้มแกะกุ้งย่างส่งให้คิตตี้ พ่อกับอุ้มนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย
“นี่จ้ะหนูคิตตี้” แม่ส่งกุ้งที่แกะแล้วให้
“ขอบคุณค่ะคุณป้า”
อุ้มนั่งกินข้าวสีหน้านิ่ง
“อุ้ม เอากุ้งมั้ยลูก พ่อแกะให้”
“ไม่ค่ะพ่อ” อุ้มตอบนิ่งๆ
“คืนนี้เป็นอะไรทำไมซึมๆ” พ่อถาม
“กัปตันไม่โทรมาหรือลูก” แม่ถามต่อ
อุ้มเหลือบมองคิตตี้ คิตตี้ยิ้มให้
“โทรค่ะ พอดีอุ้มยังอิ่มอยู่ เมื่อบ่ายกินเมี่ยงคำเยอะไปหน่อย” อุ้มบอก
“หนูเห็นชีวิตครอบครัวคุณป้าแล้วอิจฉาจังเลยค่ะ” คิทตี้ว่า
“มันก็เหมือนครอบครัวอื่นๆแหละค่ะ” แม่อุ้มบอก
“ไม่เหมือนหรอกค่ะ อย่างน้อยก็ไม่เหมือนครอบครัวหนู พ่อหนูทิ้งหนูไปตั้งแต่หนูสามขวบ ส่วนแม่ก็แต่งงานมีสามีใหม่ ทิ้งให้หนูอยู่กับน้าที่ตาบอด”
อุ้มเหลือบมองคิตตี้
“แหม เรื่องของคุณคิตตี้เหมือนในนวนิยายเลยนะครับ” พ่อบอก
“บางช่วงบางตอนเศร้ากว่านิยายอีกค่ะ เชื่อมั้ยคะตั้งแต่หนูเกิดมาไม่เคยมีใครรักหนูเลย”
“มันต้องมีบ้างแหละจ้ะ หนูเองก็หน้าตาสะสวย ทานโทษเถอะจ้ะ มีแฟนรึยัง” แม่อุ้มถาม
คิตตี้เหลือบมองอุ้ม อุ้มหลบตา
“มีแล้วค่ะ แต่...”
“แต่อะไรหรือจ๊ะ” แม่ถามต่อ
“เค้าก็กำลังจะทิ้งหนูไปเหมือนกัน” คิทตี้พูด
อุ้มเหลือบมองคิตตี้
“แค่ลำพังหนูคนเดียวก็คงไม่เป็นไร”
“อย่าบอกนะว่าหนูท้อง” พ่อพูดขึ้น
คิตตี้ตอบสั้นๆ “ค่ะ”
“แล้วผู้ชายเค้ารู้มั้ยว่าหนูกำลังมีเด็ก” แม่ถามต่อ
“ไม่รู้หรอกค่ะ หนูไม่อยากเอาเรื่องนี้ไปผูกมัดเค้า หนูกำลังตัดสินใจว่าจะเอาเด็กออกดีรึเปล่า”
“ชั้นว่าอย่าทำอย่างงั้นเลยค่ะ มันจะเป็นบาปนะคะ” อุ้มเอ่ยออกมา
“แต่ชั้นไม่มีทางเลือกนี่คะ นอกซะจากว่า ...” คิทตี้หยุดพูด
“นอกซะจากว่าอะไร ถ้ามีอะไรที่อยากให้เราช่วยบอกมาเลยนะ” พ่ออาสา
“ใช่จ้ะ เรายินดีช่วยหนูนะ” แม่สนับสนุน
“ขอบคุณค่ะ แล้วคุณอุ้มล่ะคะ ถ้าเป็นคุณ คุณจะช่วยชั้นมั้ยคะ” คิทตี้ถาม
อุ้มมองคิตตี้ พ่อกับแม่มองหน้ากันอย่างงงๆ
คิตตี้ย้ำ “ว่าไงคะคุณอุ้ม”
“ชั้นคงต้องขอคิดดูก่อน” อุ้มรวบช้อน “หนูขอตัวนะคะ”
อุ้มพูดกับพ่อและแม่แล้วลุกเดินออกไป คิตตี้มองตาม

อุ้มนั่งมองพระจันทร์ในน้ำอยู่หน้าระเบียงห้อง เธอนึกถึงเรื่องที่คิทตี้บอก
“ชั้นกำลังท้อง แล้วเด็กในท้องก็เป็นลูกของพี่ธี” คิทตี้พูด
“ที่คุณพูดมาทั้งหมดเป็นเรื่องจริงหรือ” อุ้มถาม
“ถ้าไม่ใช่เรื่องจริง ชั้นจะบากหน้ามาขอผู้ชายจากคุณหรือคะ ชั้นรู้ว่ามันเป็นเรื่องหน้าอาย แต่ชั้นไม่อยากให้เด็กที่เกิดมาต้องกำพร้าพ่อ”
อุ้มคิดไม่ตกว่าจะเอายังไงดี เสียงโทรศัพท์มือถือดัง อุ้มหยิบขึ้นมาดูก็เห็นเป็นเบอร์ธีระ อุ้มมองอย่างลังเลแล้วก็ตัดสินใจรับ
“ฮัลโหล”
ธีระพูดโทรศัพท์กับอุ้มอยู่ที่ต่างประเทศ
“อาบน้ำอยู่หรือ พี่รอโทรศัพท์ตั้งนานไม่เห็นอุ้มโทรกลับ”
“เอ่อ ... พอดีอุ้มลืมน่ะค่ะ” อุ้มตอบ
“หือม์ ลืม ? อะไรกัน นี่ยังไม่ทันแต่งงานอุ้มก็ลืมพี่แล้วหรือ”
“พี่ธีคะ”
“ว่าไงจ๊ะ”
“อุ้มมีเรื่องอยากจะถามพี่ธี”
“เรื่องอะไร”
อุ้มตัดสินใจจะถามแต่เธอนึกถึงคำพูดที่คิทตี้พูดกับเธอตอนอยู่บนเรือ
“ไม่ว่าคุณจะตัดสินใจยังไง ชั้นขอร้องนะคะ อย่าบอกพี่ธีว่าชั้นบอกเรื่องนี้กับคุณ สัญญานะคะคุณอุ้ม เพราะถ้าพี่ธีรู้เค้าต้องโกรธแล้วก็เกลียดชั้นแน่ๆ”

อุ้มอึ้งเพราะไม่กล้าถาม
“ว่าไงอุ้ม ทำไมเงียบไป จะถามอะไร”
“เอ่อ คือ อุ้มจะถามว่าพี่ธีกลับวันไหนคะ”
“พี่บอกไปแล้วไงว่าวันพุธบ่าย ๆ”
“อ้อ ใช่สิคะ อุ้มลืมไป”
“อุ้มเป็นอะไรรึเปล่า ทำไมเหมือนเบลอ ๆ” ธีระงง
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่นี้นะคะ อุ้มจะนอนแล้วค่ะ”
“จ้ะ หลับฝันดีนะ”
“ค่ะ”
“เดี๋ยวอุ้ม”
“คะ”
“อุ้มไม่มีอะไรจริงๆนะ” ธีระถามย้ำ
“ค่ะ”
อุ้มกดวางสาย ธีระวางสายด้วยความรู้สึกแปลกใจ
“อุ้มเป็นอะไร ... หรือว่าแม่เรา ... คงไม่ใช่หรอกน่ะ”

อุ้มเดินไปมาในห้องอย่างว้าวุ่นใจเพราะนึกถึงแต่เหตุการณ์ในห้องรับประทานอาหารเมื่อตอนค่ำ “แล้วผู้ชายเค้ารู้มั้ยว่าหนูกำลังมีเด็ก” เสียงแม่ของเธอแวบเข้ามาในความคิด
“ไม่รู้หรอกค่ะ” คิทตี้พูด “หนูไม่อยากเอาเรื่องนี้ไปผูกมัดเค้า หนูกำลังตัดสินใจว่าจะเอาเด็กออกดีรึเปล่า”
“ชั้นว่าอย่าทำอย่างงั้นเลยค่ะ มันจะเป็นบาปนะคะ” อุ้มปราม
“แต่ชั้นไม่มีทางเลือกนี่คะ นอกซะจากว่า ...”
อุ้มนึกถึงเหตุการณ์นั้นก็ถอนใจยาว
“นี่เราต้องเลิกกับพี่ธีเพื่อผู้หญิงคนนี้งั้นหรือ”
อุ้มเดินไปมาอย่างสับสนว้าวุ่นใจ

เช้าวันใหม่ คิตตี้ถือกระเป๋าเสื้อผ้าเดินลงบันได พ่อกับแม่ของอุ้มเดินตามมาส่ง
“หนูลาล่ะค่ะ คุณลุงคุณป้า”
คิตตี้ยกมือไหว้พ่อกับแม่ของอุ้ม
“จ้ะ ว่างก็มาเที่ยวนะ” แม่บอก
คิตตี้รับคำ “ค่ะ”
“ถือซะว่าเราเป็นญาติผู้ใหญ่แล้วกัน ไม่สบายใจยังไงก็มาได้ ขออย่างเดียว อย่าคิดสั้นนะ” พ่อกำชับ
“ไม่หรอกค่ะ ฝากบอกคุณอุ้มด้วยนะคะว่าหนูยังรอคำตอบจากคุณอุ้มอยู่”
แม่งง “เรื่องอะไรจ๊ะ”
“บอกคุณอุ้มแค่นี้เค้าก็รู้ค่ะ”
“ได้จ้ะ จะบอกให้” แม่รับปาก
คิตตี้ขึ้นรถแล้วขับออกไป พ่อกับแม่มองตาม
“ฟังเรื่องแม่หนูนี่แล้วน่าสงสารนะ” พ่อบอก
“ผู้ชายสมัยนี้มันเลวจริงๆ ทำเค้าท้องแล้วไม่ยอมรับ” แม่ว่า
แล้วพ่อกับแม่ก็เดินเข้าบ้านไป

อุ้มเดินเข้ามาในบ้าน เธอรินกาแฟที่อยู่บนโต๊ะ พ่อกับแม่เดินขึ้นบ้านมาพูดกับเธอ
“ตื่นแล้วหรือลูก”
“พ่อกับแม่ไปไหนมาคะ” อุ้มถาม
“ไปส่งคุณคิตตี้เค้า” แม่ตอบ
“เค้ากลับไปแล้วหรือคะ”
“จ้ะ อ้อ เค้าฝากให้บอกลูกว่าเค้ายังรอคำตอบอยู่นะ” แม่บอก
อุ้มชะงัก
“คำตอบอะไรหรือลูก แม่ถามเค้า เค้าบอกว่าหนูรู้”
“เรื่องอะไรลูก” พ่อถาม
“อ๋อ เค้าถามเรื่องไปต่างประเทศน่ะค่ะ” อุ้มบอก
พ่อกับแม่พยักหน้ารับรู้
“เออ อุ้ม ถ้ากัปตันโทรมา บอกว่ากำนันเค้านัดโอนที่ดินวันศุกร์นะ” พ่อบอก
“หนูว่าพ่อบอกลุงกำนันไปเถอะว่าเค้าไม่เอาแล้ว”
“อ้าว ทำไมล่ะ เห็นกัปตันเค้าจ่ายมัดจำไปแล้วนะ”
“หนูยังไม่แน่ใจเค้าเท่าไหร่ เลยไม่อยากให้เค้ามาอยู่ใกล้เรา” อุ้มว่า
แม่สงสัย “ทะเลาะกันหรือลูก”
“เปล่าค่ะ หนูแค่ยังไม่มั่นใจเค้า ถ้าเผื่อเลิกกันหนูก็ไม่อยากเห็นหน้าเค้าทุกวัน”
อุ้มลุกแล้วเดินออกไป พ่อกับแม่มองหน้ากันอย่างงงๆ
“นี่มีเรื่องอะไรกันรึเปล่า พูดเหมือนจะเลิกกัน” พ่องง
“สงสัยลูกสาวจะได้อยู่กับเราตลอดชีวิตแน่พ่อ”

ที่ห้องพักในโรงแรมต่างประเทศ ธีระใส่เสื้อคลุมเดินออกจากห้องน้ำ เขาทิ้งตัวลงนอนแล้วกดโทรศัพท์
อุ้มนั่งเหม่อเพราะครุ่นคิดเรื่องของคิตตี้อยู่ที่ท่าน้ำ ธีระรอเสียงปลายสายแต่ก็ไม่มีคนรับ ธีระมองโทรศัพท์ด้วยความแปลกใจ
“ทำไมอุ้มไม่รับโทรศัพท์”
ธีระกดโทรเบอร์บ้านอุ้มทันที
โทรศัพท์บนบ้านของอุ้มดัง แม่อุ้มเดินเข้ามารับโทรศัพท์
“สวัสดีค่ะ”
“คุณแม่หรือครับผมธีระนะครับ”
“ว่าไงคะกัปตัน นี่กลับจากเมืองนอกแล้วหรือคะ”
“ยังครับ คุณแม่ครับผมพยายามโทรหาอุ้มทั้งวันแต่ไม่มีคนรับสายเลย อุ้มเป็นอะไรรึเปล่าครับ”
“ไม่ได้เป็นอะไรนะคะ เมื่อกี้ยังอยู่แถวนี้ เดี๋ยวแม่จะบอกให้เค้าโทรกลับนะคะ”
“ขอบคุณครับ” ธีระวางสายด้วยความรู้สึกว่ามีลางไม่ค่อยดี แม่อุ้มวางหูโทรศัพท์แล้วเดินออกไป

แม่อุ้มเดินเข้ามาเห็นอุ้มกำลังนั่งเหม่ออยู่ที่ท่าน้ำ
“อุ้ม”
“คะแม่”
“กัปตันเค้าโทรมาเค้าบอกให้ลูกโทรกลับ เค้าว่าโทรหาลูกทั้งวัน แต่ลูกไม่รับสาย”
“อ๋อ โทรศัพท์หนูอยู่ในห้องน่ะค่ะ” อุ้มบอก
“อ้าว ทำไมไม่เอาไว้กับตัว แม่ไปเอาให้มั้ย”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ เดี๋ยวหนูโทรหาเค้าเอง”
“ทะเลาะอะไรกันรึเปล่าลูก”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ แค่เรื่องเล็กน้อย”
“เอาน่า หนักนิดเบาหน่อยก็อภัยให้กันนะลูก”
“ค่ะ”
“อย่าลืมโทรหาเค้าล่ะ”
“ค่ะ”
อุ้มฝืนยิ้ม แม่มองอย่างห่วงใยก่อนจะเดินออกไป อุ้มถอนใจอย่างว้าวุ่น

ธีระกดโทรศัพท์ต่อสายอีกครั้ง เขารอเสียงปลายสายแต่ก็ไม่มีคนรับ ธีระปิดโทรศัพท์
“ต้องมีเรื่องอะไรแน่ๆ อุ้มถึงเงียบไป”
ธีระครุ่นคิดว่าเกิดเรื่องอะไรขึ้น

เครื่องบินแลนด์ดิ้งลงที่สนามบินสุวรรณภูมิ ธีระที่อยู่ในชุดกัปตันขับรถของตัวเองออกไปอย่างรวดเร็ว
รถของธีระเลี้ยวเข้ามาจอดที่หน้าบ้านของอุ้ม ธีระลงจากรถแล้วถือของฝากเดินขึ้นบ้านไป

ธีระเดินขึ้นบ้านมาเจอแม่กับพ่อของอุ้ม
“สวัสดีครับคุณแม่ คุณพ่อ” ธีระยกมือไหว้
“หวัดดีจ้ะ” แม่รับไหว้
“ผมซื้อขนมมาฝากครับ”
“ไม่ต้องซื้อมาฝากทุกครั้งหรอกกัปตัน” พ่อบอก
“นิดหน่อยครับ อุ้มล่ะครับ”
“เค้าไปบินจ้ะ” แม่บอก
“อ้าว มีบินด้วยหรือครับ”
“เห็นเค้าว่าไปบินแทนเพื่อน”
“แล้วกลับเมื่อไหร่ครับ”
“วันเสาร์จ้ะ เพิ่งไปเมื่อเช้านี้”
“แล้ววันนี้กัปตันจะค้างที่นี่มั้ย” พ่อถาม
“ไม่ดีกว่าครับ เดี๋ยวผมจะกลับไปหาคุณแม่ผมด้วย งั้นผมลาเลยนะครับ”
แม่กับพ่อรับคำ “จ้ะ”
ธีระยกมือไหว้พ่อกับแม่แล้วเดินออกไป
“สงสัยจะทะเลาะกันรุนแรงนะพ่อ กัปตันยังไม่รู้เลยว่ายัยอุ้มไปบิน” แม่พูดขึ้น
“นั่นสิ ทะเลาะกันเรื่องอะไร” พ่อสงสัย

ธีระเดินมาที่รถแล้วเปิดประตูก้าวเข้าไปนั่ง
“ต้องมีเรื่องอะไรแน่ ๆ หรือว่าแม่เราสร้างเรื่อง”
ธีระขับรถออกไปทันที

จินดานั่งดูทีวีอยู่ที่บ้าน ธีระเปิดประตูบ้านเดินเข้ามาพร้อมกับถือถุงของฝากติดมือมาด้วย จินดาเหลือบมองลูกชายแล้วทำหน้ามึนตึง
“หวัดดีครับแม่”
“อืมม์” จินดาทำเมิน
“ผมซื้อลูกพลับแห้งมาฝากครับ”
“ขอบใจ”
“แม่เป็นยังไงบ้างครับ น้ำตาลขึ้นมั้ย”
“มันก็ขึ้นๆลงๆ ตามอารมณ์”
จินดาตอบอย่างกวนๆ ธีระทำเฉยไม่โต้ตอบอะไรแม่ตัวเอง
“แล้วนี่กินอะไรมารึยัง มีกระเพาะหมูตุ๋นอยู่ เอามั้ย ให้นังอรมันอุ่นให้”
“ก็ดีเหมือนกันครับ”
“อร” จินดาเรียก
อรวิ่งเข้ามา “ขา คุณยาย”
“ตักกระเพาะหมูตุ๋นมาให้คุณธีหน่อย”
“ค่ะ”
อรเดินออกไป ธีระเหลือบมองแม่
“คืนนั้นผมโทรหาแม่ ทำไมแม่ไม่รับสาย”
“วันไหน” จินดาถาม
“วันจันทร์”
“ชั้นสวดมนต์อยู่เลยไม่อยากคุย”
ธีระพยักหน้ารับรู้และไม่พยายามหาเรื่องทะเลาะ เขาหยิบซองเงินเดือนออกมาให้แม่
“เอาแม่ เงินเดือนแม่”
“ขอบใจ”
จินดารับซองเงินมาวางบนโต๊ะแล้วทำไม่สนใจ ธีระเดินเข้าไปในครัว จินดาแอบมองตามก่อนจะหยิบเงินขึ้นมานับ
“ครบ สามหมื่น” จินดายิ้ม




รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 6 (ต่อ)

อรกำลังอุ่นกระเพาะหมูตุ๋นอยู่ในห้องครัว ธีระเดินเข้ามาถาม
“ได้รึยังอร”
“แป๊บเดียวค่ะคุณธี เหนื่อยมั้ยคะ” อรถามกลับ
“นิดหน่อย”
ธีระหยิบมือถือขึ้นมากดโทรหาอุ้มแต่ก็ไม่มีเสียงตอบรับ ธีระถอนใจแล้วจึงกดโทรหาเพื่อนอุ้ม

เป๊บเดินอยู่กับอุ้มและนุ้ย ณ ย่านช็อปปิ้งในต่างประเทศ เสียงโทรศัพท์มือถือของเป็บดัง เป๊บหยิบขึ้นมาดูแล้วก็ชะงักก่อนจะหันไปบอกอุ้ม
“กัปตันโทรมา”
“ถ้าเค้าถามถึงชั้นบอกว่าไม่อยู่นะ” อุ้มรีบบอก
“อืมม์” เป็บกดรับ “ฮัลโหล”
“เป๊บหรือ”
“หวัดดีค่ะกัปตัน”
“เป๊ปบินไฟลท์เดียวกับอุ้มรึเปล่า” ธีระถาม
“เปล่าค่ะ เป๊บไม่ได้บิน”
“แล้วนุ้ยล่ะ”
“นุ้ยก็ไม่ได้บินค่ะ มีอะไรรึเปล่าคะ”
“ไม่มีหรอก แค่นี้นะ” ธีระกดวางสาย
เป๊บกับนุ้ยมองหน้าอุ้ม อุ้มถอนใจยาว
ธีระหันไปมองที่ห้องดูทีวีแล้วก็หันกลับมาเรียกอร
“อร”
“ขา” อรขานรับ
“ตอนที่ชั้นไม่อยู่คุณยายออกไปไหนรึเปล่า”
“ไม่มีนะคะ ไม่ได้ไปไหนเลย”
“แล้วคุณยายโทรคุยกับใครบ้างรึเปล่า”
“ก็มีโทรคุยกับพวกคุณยายช้อย คุณย่าใหญ่น่ะค่ะ”
“แล้วคุณยายโทรหาคุณอุ้มบ้างมั้ย”
จินดาเดินเข้ามาได้ยินพอดีก็โวยวาย
“ทำไมชั้นต้องโทรหาเค้าด้วย” ธีระชะงักแล้วหันไปมองแม่ จินดาว่าต่อ “อ้อ เดี๋ยวนี้แกถึงขั้นต้องเช๊คชั้นแล้วหรือว่าชั้นโทรหาใครบ้าง”
“ไม่ใช่ครับ ผมก็แค่ถามดู”
“ทำไม กลัวชั้นจะโทรไปด่าแฟนแกหรือไง”
“เปล่าครับ ถ้าแม่ไม่ได้โทรก็แล้วไป”
“หึ ดูแกจะรักแล้วก็หลงผู้หญิงคนนี้มากนะ”
“เอาล่ะครับ ผมไม่อยากทะเลาะกับแม่เรื่องนี้ ผมแค่มาเยี่ยมแม่ ถ้าแม่สบายดีผมกลับก่อนแล้วกัน”
“ใช่สิ เดี๋ยวนี้ชั้นมันไม่สำคัญสำหรับแกแล้วนี่ แกถึงไม่สนใจชั้น” จินดาตัดพ้อ
“ไม่ใช่อย่างงั้นครับแม่ ผมแค่ไม่อยากทะเลาะกับแม่”
“ทำไม ชั้นมันน่ารำคาญงั้นหรือ”
“ผมว่าหยุดดีกว่าครับแม่ ชักจะไปกันใหญ่แล้ว ผมว่าผมไปดีกว่า”
“คุณธีขาแล้วกระเพาะหมูนี่ล่ะคะ ยังไม่ได้ทานเลยนะคะ” อรถาม
“เอาไว้วันหลังแล้วกัน” ธีระบอก
ธีระเดินออกไป จินดามองตามด้วยความโกรธ
“คุณยายไม่น่าไปหาเรื่องคุณธีเลย เดี๋ยววันหลังเค้าก็ไม่มาหาคุณยายหรอก” อรว่า
“ไม่มาสิดี ชั้นจะได้รู้ว่าชั้นไม่มีลูกชายอีกต่อไป” จินดาบอก

เป๊บ นุ้ยนั่งคุยกับอุ้มที่ร้านกาแฟในต่างประเทศ
“ชั้นว่าแกคิดให้ดีก่อนนะ อย่าเพิ่งด่วนตัดสินใจอะไร” เป็บเตือนสติ
“ใช่ ชั้นว่าแกควรจะถามจากปากกัปตันนะ บางทียัยคิตตี้นั่นอาจจะท้องกับใครแล้วมาโยนให้กัปตันรับผิดชอบก็ได้” นุ้ยเห็นด้วย
“นั่นสิ ตอนที่กัปตันรักอยู่กับพี่พิม ยัยคิตตี้เค้าก็พยายามจะเข้ามาแทรกนะ”
“เชื่อชั้น คุยกับกัปตันเค้าตรงๆ”
“แต่ชั้นสัญญากับคิตตี้แล้วว่าจะไม่บอกพี่ธี” อุ้มบอก
“แกจะไปถือสัญญาอะไร ถ้ายัยนั่นมันโกหก แกก็จะเสียกัปตันไปฟรีๆนะ” เป็บพูด
“ใช่ โทรหาเค้าเดี๋ยวนี้เลย” นุ้ยยื่นโทรศัพท์ให้อุ้ม
“ชั้นขอคิดดูก่อน” อุ้มบอก
“เฮ้ย จะคิดอะไรอีก”
“ขอให้ชั้นตัดสินใจหน่อย”
เป๊บกับนุ้ยมองหน้ากันแล้วส่ายหัวเพราะไม่เห็นด้วย

ธีระถือแก้วไวน์เดินมานั่งหน้าทีวีในห้องของเขาที่คอนโด เสียงออดดังขึ้น ธีระเดินไปที่ประตู
แล้วเปิดออก ใครคนนึงถือลูกโป่งบังหน้าไว้ ธีระชะงัก สาวคนนั้นซึ่งก็คือคิตตี้ดึงลูกโป่งออกมาแล้วยิ้มให้
“อย่าเพิ่งไล่ตี้นะคะพี่ธี วันนี้วันเกิดตี้ ตี้ไม่มีที่ไปก็เลยลองเสี่ยงแวะ มาหาพี่ธี จะมาชวนพี่ธีทานไวน์”
“เอ่อ” ธีระอึกอัก
“แค่ขวดเดียวเองค่ะ แล้วตี้ก็จะกลับ”
“งั้นก็เข้ามาสิ” ธีระเชิญ
คิตตี้เดินเข้ามาในห้อง ธีระปิดประตูแล้วเดินตาม

คิตตี้หย่อนก้นลงนั่งที่โซฟา ธีระส่งแก้วไวน์ให้
“แฮปปี้เบิรธเดย์ ขอให้ตี้มีความสุข” ธีระอวยพร
“แค่นี้หรือคะ” คิทตี้ถาม
“พี่ไม่รู้นี่ว่าวันเกิดตี้ เลยไม่ได้เตรียมของขวัญให้”
“งั้นขอเบิรธเดย์ คิสได้มั้ยคะ” คิทตี้เอียงแก้มให้
“ไม่ได้ เพราะเราไม่ได้เป็นอะไรกันแล้ว แล้วพี่ก็มีแฟนแล้วด้วย”
“แหม ดูพี่ธีจะรักแฟนคนนี้มากนะคะ ใครหรือคะ ตี้รู้จักมั้ย”
“ไม่รู้หรอก”
“แอร์เหมือนเดิม”
“ใช่”
“ถ้ารู้ว่าพี่ธีจะเลือกแต่แอร์เป็นแฟน ตี้น่าจะไปสมัครเป็นแอร์บ้าง”
“นี่ พี่บอกแล้วไงว่าเรื่องของเรามันจบไปนานแล้ว พี่ว่าตี้ควรจะมองผู้ชายอื่นได้แล้ว”
“แต่ตี้ยังรักพี่ธีนี่คะ”
คิตตี้เข้ามาในระยะประชิด ธีระชะงักก่อนจะถอนใจแล้วผละหนีไปพร้อมกับเปลี่ยนเรื่องคุย
“นี่กินอะไรมารึยัง พี่มีพิซซ่าอยู่ในตู้เย็นจะเวฟให้เอามั้ย”
“ก็ดีค่ะ”
ธีระหันเดินเข้าไปในครัว คิตตี้มองตามเพราะเซ็งกับท่าทีของธีระ
เสียงโทรศัพท์มือถือของธีระดังขึ้น คิตตี้หยิบมาดูก็เห็นเบอร์อุ้มที่หน้าจอ คิตตี้มองธีระ เเธอห็นธีระกำลังอุ่นพิซซ่าอยู่ คิตติ้ยิ้มแล้วรีบกดรับ
“ฮัลโหล”
อุ้มได้ยินเสียงคิตตี้ก็ถึงกับชะงัก
“นั่นใคร” อุ้มถาม
“ชั้นเองค่ะ คุณอุ้ม คิตตี้” คิทตี้บอก
“นี่คุณอยู่กับพี่ธีหรือ”
“ใช่ค่ะ คุณจะพูดกับเค้าหรือคะ เดี๋ยวนะคะ เค้ากำลังอุ่นพิซซ่าให้ชั้นอยู่ เดี๋ยวชั้นเรียกให้ พี่ธีคะ พี่ธี”
“ไม่ต้องค่ะ” อุ้มกดวางสายทันที
ธีระเดินออกมาจากห้องครัวพร้อมพิซซ่า
“มีอะไร” ธีระถาม
“ไม่รู้ใครโทรมาค่ะ วางสายไปแล้ว”
คิตตี้ส่งโทรศัพท์ให้พร้อมทำหน้าไม่รู้เรื่อง ธีระกดดูก็เห็นเป็นเบอร์อุ้ม
“อุ้ม”
ธีระเดินไปกดโทรศัพท์โทรหาอุ้ม คิตตี้มองตาม

เสียงโทรศัพท์ของอุ้มดังขึ้น อุ้มมองโทรศัพท์แล้วก็ตัดสินใจไม่รับสาย
ธีระยืนรอสาย คิตตี้มองไปก็เห็นธีระมีท่าทีกระวนกระวายใจ
“ทำไมไม่รับ” ธีระกระวนกระวาย
ธีระกดวางสายแล้วโทรซ้ำ คิตตี้ยิ้มอย่างสะใจ

กลางวันวันใหม่ เครื่องบินแลนด์ดิ้งลงสนามบินสุวรรณภูมิ อุ้มเดินออกมากับเป๊บและนุ้ย
“ชั้นว่าแกไม่ควรหลบหน้าเค้านะอุ้ม เพราะถึงยังไงกัปตันเค้าก็ต้องเจอแกแน่” เป็บเสนอความเห็น
“ใช่ ชั้นว่ายังไงก็ต้องพูดกันให้รู้เรื่องนะ มาหลบหน้าแบบนี้ไม่มีประโยชน์หรอก” นุ้ยเสริม
“แต่ชั้นไม่อยากเห็นหน้าเค้าแล้ว” อุ้มบอก
“ชั้นเข้าใจความรู้สึกแกนะ รู้ว่าแกโกรธแต่ยังไงก็ควรถามเค้า” เป็บพูด
“แกจะให้ชั้นถามอีกหรือ ตอนที่ชั้นโทรไปผู้หญิงคนนั้นอยู่ที่ห้องเค้า ชั้นยังมีเรื่องอะไรต้องถามเค้าอีก”
พูดจบอุ้มก็หันกลับมาแล้วก็ต้องชะงักเพราะเห็นคิตตี้ยืนอยู่
“คิตตี้”
คิตตี้เดินเข้ามาหาอุ้ม
“หวัดดีค่ะ คุณอุ้ม ชั้นขอคุยกับคุณได้มั้ยคะ”
เป๊บกับนุ้ยมองคิตตี้ แล้วหันไปมองอุ้ม
“อยากให้เราอยู่ด้วยมั้ย” เป็บถาม
“ไม่ต้อง” อุ้มตอบ
“งั้นเราไปก่อนนะ” นุ้ยบอก
อุ้มพยักหน้า เป๊ปกับนุ้ยเดินจากไป
“คุณมีอะไรหรือคะ” อุ้มถาม
“เมื่อคืนชั้นได้คุยกับพี่ธี เค้าบอกว่าเค้ายอมรับผิดชอบเรื่องเด็ก” คิทตี้พูด
“ก็ดีแล้วนี่คะ” อุ้มว่า
“แล้วเค้าก็บอกว่าเค้าจะแต่งงานกับชั้น” คิทตี้บอก
อุ้มอึ้งเพราะพูดอะไรไม่ออก
“ชั้นก็เลยจะขอให้คุณเลิกติดต่อกับเค้า เพื่อที่เค้าจะได้ไม่วอกแวกคิดถึงคุณอีก” คิทตี้พูด
อุ้มมองอย่างอึ้งๆ คิตตี้ทำหน้าเว้าวอน
“ได้โปรดเถอะค่ะคุณอุ้ม คุณเองก็ยังสาว ยังสวย ยังมีโอกาสได้เจอผู้ชาย ดีๆอีกมากมาย”
คิตตี้น้ำตาไหล อุ้มมองอย่างอึ้งๆ
“นะคะ คิดซะว่าเห็นแก่เด็กที่กำลังจะเกิด คุณคงไม่อยากให้เด็กกำพร้าพ่อใช่มั้ยคะ”
อุ้มยืนมอง คิตตี้น้ำตาไหล อุ้มตัดใจแล้วพูดกับคิทตี้
“ก็ได้ค่ะ ชั้นจะเลิกกับเค้า”
“ขอบคุณมากนะคะ”
อุ้มหันหลังจะเดินไปแต่คิตตี้คว้ามือเธอไว้
“เดี๋ยวค่ะ คุณอุ้ม สัญญานะคะว่าคุณจะไม่เจอกับพี่ธีอีก”
“ค่ะ ชั้นให้สัญญา” อุ้มบอก
อุ้มแกะมือคิตตี้แล้วเดินจากไป คิตตี้ยิ้มด้วยความสมหวัง อุ้มเดินน้ำตาไหล คิตตี้แสยะยิ้มอย่างมีชัย

ธีระขับรถเข้ามาจอดหน้าบ้านของอุ้ม ธีระเปิดประตูรถแล้วก้าวลงก่อนจะเดินเข้าไปในบ้าน

ธีระเดินขึ้นบ้านมาเจอพ่อกับแม่ของอุ้ม
“สวัสดีครับคุณพ่อ สวัสดีครับคุณแม่”
พ่อกับแม่อุ้มรับไหว้ “หวัดดีจ้ะ”
“อุ้มกลับมารึยังครับ” ธีระถาม
“กลับมาแล้วจ้ะ อาบน้ำอยู่” แม่อุ้มตอบ
“คุณแม่ทราบมั้ยครับว่าพักนี้อุ้มเป็นอะไรผมโทรหาก็ไม่รับสาย เค้าโกรธผมเรื่องอะไร”
“แม่พูดตามจริงนะ แม่ก็ไม่รู้”
“หรือว่ากัปตันไปขัดใจเค้าตรงไหน” พ่อสงสัย
“ผมก็พยายามนึกอยู่ ครั้งสุดท้ายที่ผมอยู่เมืองนอก โทรคุยกันก็ยังดีๆอยู่ คุณพ่อคุณแม่ไม่เห็นอะไรผิดปกติหรือครับ”
“เอ ก็ไม่เห็นมีอะไรนะ ว่ามั้ยพ่อ” แม่หันไปถามพ่อ
“นั่นสิ หรือยัยอุ้มไปเจอแฟนเก่าคุณพูดอะไรไม่เข้าหูรึเปล่า” พ่อถาม
“ไม่น่าจะใช่นะครับ”
อุ้มอาบน้ำเปลี่ยนเสื้อผ้าในชุดใหม่แล้วเดินออกมา
“นั่นแน่ะเค้ามาแล้วถามเค้าเองแล้วกัน ไปพ่อ”
พ่อกับแม่ลุกออกไป อุ้มจะเดินเข้ามาแต่ก็ชะงักเพราะเห็นธีระ อุ้มหันเดินหนีไปที่ระเบียง
“เดี๋ยวสิอุ้ม” ธีระเดินตามมา “พี่อยากรู้ว่ามีเรื่องอะไรทำไมถึงไม่ยอมรับสายไม่พูดกับพี่”
อุ้มเดินเลี่ยงไป เธอรู้สึกเสียใจและผิดหวังในตัวธีระ ธีระเดินเข้ามาจับไหล่
“อุ้ม บอกพี่ ว่าพี่ทำอะไรผิด ถึงโกรธพี่ขนาดนี้”
“อุ้มไม่ได้โกรธพี่ธีค่ะ” อุ้มบอก
“ไม่ อุ้มโกรธ เพราะอุ้มไม่เคยเป็นอย่างนี้บอกมาพี่มาตรงๆ พี่จะได้รู้”
“อุ้มอยากเลิกกับพี่ธีค่ะ”
ธีระอึ้ง
“นี่อุ้มพูดอะไร ทำไมอยู่ๆถึงจะเลิกกับพี่”
พ่อกับแม่อุ้มแอบมองอยู่ที่มุมหนึ่ง
“ท่าทางจะเรื่องใหญ่นะ” พ่อพูดกับแม่

ธีระคาดคั้นกับอุ้ม
“บอกพี่มาเดี๋ยวนี้ว่ามีเรื่องอะไร”
“อุ้มว่าพี่ธีไปถามตัวเองดีกว่า ว่าพี่ธีทำอะไรไว้ก็ควรจะรับผิดชอบ” อุ้มบอก
ธีระงง “พี่ทำอะไร”
“ถ้าพี่ธีไม่รู้ อุ้มก็ไม่รู้เหมือนกัน” อุ้มบอก
“ไม่นะอุ้ม อุ้มอย่าพูดอย่างนี้กับพี่”
“พี่ธีต่างหาก อย่าทำอย่างนี้กับอุ้ม พี่ธีเป็นคนสร้างเรื่องทั้งหมดกลับบอกไม่รู้เรื่อง”
“อุ้ม นี่พี่งงไปหมดแล้วนะ บอกได้มั้ยว่าเรื่องอะไร”
“ก็เรื่องเด็กในท้องผู้หญิงไง”
“เด็กในท้องผู้หญิง ? เด็กที่ไหนกัน” ธีระงงหนัก
ธีระจะขยับเข้าไปหา แต่อุ้มโกรธจัดจึงผลักออกไป
“พอเถอะ ชั้นไม่คิดเลยว่าคุณจะเป็นผู้ชายแบบนี้ ชั้นเสียใจจริงๆ ที่รู้จักกับคุณ คุณกลับไปได้แล้ว ที่นี่ไม่ต้อนรับคุณ”
“ไม่ พี่ไม่กลับ”
“ชั้นบอกให้คุณออกไป”
พ่อกับแม่เดินเข้ามาห้าม
“ใจเย็นก่อนอุ้ม” แม่เตือนสติ
“พ่อว่ามีอะไรค่อยๆคุยกันดีกว่านะลูก”
“นั่นสิครับ ผมไม่รู้ว่าอุ้มเป็นอะไร” ธีระงง
“แม่กับพ่อมาก็ดีแล้ว ช่วยบอกให้เค้ากลับไปซะทีแล้วไม่ต้องมาที่นี่อีกต่อไป” อุ้มเดินออก ธีระจะเดินตาม
“เดี๋ยวอุ้ม” ธีระพยายามเรียก
แม่ดึงธีระไว้ไม่ให้ตาม “ใจเย็นค่ะกัปตัน”
“ไม่ครับ ผมต้องคุยกับอุ้มให้รู้เรื่อง”
“แม่ว่าปล่อยเค้าไปก่อนเถอะ เค้ากำลังโกรธ”
“แล้วนี่ทะเลาะกันเรื่องอะไรกัปตัน” พ่อถาม
“ผมก็ไม่รู้เหมือนกันครับ ผมถามอะไรก็ไม่ยอมบอก”
“เอาอย่างนี้ผมว่ากัปตันกลับไปก่อนได้มั้ย เดี๋ยวผมกับแม่เค้าจะถามให้รู้เรื่องว่ามีเรื่องอะไร แล้วจะโทรบอกกัปตันอีกที” พ่อเสนอ
“แต่ผมอยากจะคุยกับอุ้ม” ธีระยืนยัน
“แม่ว่าทำตามที่พ่อพูดเถอะ เดี๋ยวแม่คุยให้”
“ก็ได้ครับ คุณแม่ ถ้าได้เรื่องยังไง โทรบอกผมเลยนะครับ”
“จ้ะ”
“งั้นผมลานะครับ”
ธีระยกมือไหว้แล้วเดินออกไป พ่อกับแม่มองตาม
“มีเรื่องอะไร” พ่องง
“จะเรื่องอะไร ชั้นว่าต้องเป็นเรื่องผู้หญิง” แม่บอก
“หมายความว่ายัยอุ้มจับได้ว่ากัปตันมีผู้หญิงอื่นหรือ”
“ก็ดูสิ ลูกเราโกรธขนาดนี้ ถ้าไม่ใช่เรื่องผู้หญิงจะเป็นเรื่องอะไร”
พ่อพยักหน้าเห็นด้วยกับแม่




รักคุณเท่าฟ้า ตอนที่ 6 (ต่อ)

อุ้มยืนอึ้งมองไปนอกหน้าต่าง เธอเห็นธีระขึ้นรถแล้วขับออกไป อุ้มมองตามแล้วก็น้ำตาไหลด้วยความเสียใจ
“ไม่คิดเลยว่าเค้าจะเป็นผู้ชายแบบนี้”
แม่เปิดประตูห้องเดินเข้ามา
“อุ้ม ...” แม่เรียก อุ้มเช็ดน้ำตาแล้วหันมา แม่เดินเข้ามาหา “มีเรื่องอะไร เล่าให้แม่ฟังได้มั้ย”
“ไม่มีอะไรหรอกค่ะ เพียงแต่หนูผิดหวังในตัวเค้า” อุ้มบอก
“เรื่องผู้หญิงใช่มั้ย”
“ค่ะ”
“กัปตันเค้ามีผู้หญิงอื่นงั้นหรือ” แม่ถาม
“ใช่ค่ะแม่” อุ้มร้องไห้ “หนูเสียใจจริง ๆ หนูไม่คิดเลยว่าเค้าจะทำแบบนี้กับหนู หนูไม่น่าเชื่อเค้า ไม่น่ารักเค้าเลย”
“เอาน่ะ แม่ว่ายังโชคดีที่ลูกรู้ตัวก่อน ดีที่เรายังไม่ตัดสินใจแต่ง งานไปกับเค้า ถ้ามารู้ทีหลังเราจะเสียใจมากกว่านี้นะลูก”
อุ้มสะอื้นไห้ แม่ดึงลูกสาวเข้ามากอด

ธีระขับรถกลับด้วยสีหน้าเครียด เขานึกถึงคำพูดของอุ้มก่อนหน้านี้
“อุ้มอยากเลิกกับพี่ธีค่ะ”
ยิ่งคิด ธีระก็ยิ่งงุนงง
“นี่มันเรื่องอะไรกัน อยู่ๆอุ้มถึงขอเลิกกับเรา”
ธีระพยายามคิด เขานึกถึงเหตุการณ์ก่อนหน้านี้
“บอกพี่มาเดี๋ยวนี้ว่ามีเรื่องอะไร” ธีระคาดคั้น
“อุ้มว่าพี่ธีไปถามตัวเองดีกว่า ว่าพี่ธีทำอะไรไว้ก็ควรจะรับผิดชอบ”
ธีระงง “พี่ทำอะไร”
“ก็เรื่องเด็กในท้องผู้หญิงไง”

ธีระนั่งขับรถแล้วก็ทวนคำ
“เด็กในท้อง ... นี่อุ้มหมายความว่าเราไปทำผู้หญิงท้องงั้นหรือ บ้าไปแล้ว”
ธีระมองไปหน้าถนน เขาเห็นแม่จูงลูกข้ามถนนในระยะประชิดเกือบจะชน
“เฮ้ย ...” ธีระหักหลบอย่างรวดเร็ว
รถหักหลบเข้ามาจอดในซอย
ธีระถอนใจเฮือกใหญ่ “เกือบไปแล้วเรา ... เราต้องรู้เรื่องนี้ให้ได้”
ล้อรถหมุนแล้วรถก็เคลื่อนออกไปอย่างรวดเร็ว

ณ ห้างสรรพสินค้า แดงเดินมากับกบและไตรตั้น
“พ่อครับ ตั้นอยากได้หุ่นยนต์”
“อย่าเอาเลย ที่บ้านมีตั้งหลายตัวแล้ว” กบบอกลูกชาย
“แต่ตั้นอยากได้อีก”
“ตั้นแม่บอกว่าไม่ไง” แดงดุ
“พ่อว่าไปซุปเปอร์ดีกว่า เดี๋ยวพ่อซื้อไอติมให้กิน”
“ก็ได้ครับ”
คิตตี้เดินเลี้ยวโค้งออกมาเจอกบกับแดง
“อ้าว พี่แดง หวัดดีค่ะ” คิทตี้ทัก
“อ้าวคิตตี้” แดงทักกลับ
“หวัดดีค่ะ พี่กบ” คิทตี้ยกมือไหว้
“หวัดดีจ้ะ”
“หวัดดีน้าคิตตี้รึยัง ไตรตั้น” แดงบอกลูกชาย
“หวัดดีครับ” ไตรตั้นยกมือไหว้
“หวัดดีจ้ะ น่ารักจังเลย มาซื้อของหรือคะ” คิทตี้ถาม
“จ้ะ” แดงตอบ
“นี่ตี้ก็มาซื้อกับข้าวค่ะ เย็นนี้จะไปทำทานที่ห้องพี่ธี”
แดงชะงักแล้วเหลือบมองหน้ากบอย่างแปลกใจ
“ไปทานกับธีหรือ” กบถาม
“ใช่ค่ะ พี่แดงกับพี่กบจะไปทานด้วยกันมั้ยคะ” คิทตี้ถาม
“ไม่จ้ะ ตามสบายเถอะ” แดงบอก
“งั้นตี้ลานะคะ”
“เชิญจ้ะ” แดงพูด คิตตี้เดินผ่านไป แดงกับกบมองตามอย่างงงๆ
“เอ๊ะ ที่คุณบอกว่าธีมีแฟนใหม่ คือคิตตี้หรือ” กบข้องใจ
“ที่ธีมันเล่าไม่ใช่คิตตี้นะ” แดงบอก
“ถ้าอย่างงั้นก็แสดงว่าน้องชายคุณคั่วสาวไว้หลายคน” กบสรุป
“บ้าน่ะ ธีมันไม่ใช่คนอย่างงั้น” แดงยืนยัน
“พ่อครับ จะคุยกันอีกนานมั้ยครับ ตั้นอยากกินไอติมแล้วครับ”
“เอ้า ไปลูกไป”
กบพาไตรตั้นเดินออกไป แดงมองตามคิตตี้แบบยังไม่หายงง
“ไม่น่าเชื่อว่าธีจะกลับมามั่วกับคิตตี้”

ธีระเดินไปเดินมาแล้วกดโทรศัพท์หาอุ้มแต่อุ้มไม่รับสาย ธีระจึงกดโทรไปยังบ้านอุ้ม
แม่อุ้มเดินมารับโทรศัพท์
“ฮัลโหล”
“คุณแม่หรือครับ ผมธีนะครับ”
แม่อุ้มชะงัก
“อุ้มว่าไงบ้างครับคุณแม่ เค้าเล่าอะไรให้ฟังบ้าง” ธีระถาม
“ชั้นบอกกัปตันตรงๆเลยนะ ถ้ากัปตันมีผู้หญิงคนอื่นก็อย่ามายุ่งกับลูกสาวชั้นเลย ถือซะว่าจบกันแค่นี้”
“เอ่อ เดี๋ยวสิครับคุณแม่ ผู้หญิงที่ไหนกัน”
“เอาล่ะ ชั้นว่าเราไม่มีอะไรต้องคุยกันแล้วนะ แล้วไม่ต้องโทรมาที่นี่อีก” แม่อุ้มวางหูทันที
“เดี๋ยวสิครับคุณแม่” ธีระกดวางสาย “นี่มันเรื่องอะไรวะเนี่ย ผู้หญิงที่ไหน”
ธีระบ่นอย่างงุนงง ทันใดนั้นเสียงออดก็ดังขึ้น ธีระเดินไปเปิดประตู

ธีระเปิดประตูออกมาก็เห็นคิตตี้ถือของอยู่เต็มมือ
“อ้าว คิตตี้”
“ตี้ซื้อกับข้าวมาทำให้พี่ธีทานค่ะ”
“เดี๋ยวตี้ ทำไมมาหาพี่บ่อย ๆเนี่ย” ธีระถาม
“ทำไมล่ะคะ ตี้มาไม่ได้หรือ”
“พี่บอกแล้วไงว่าเรื่องของเราเป็นไปไม่ได้ แล้วพี่เองก็มีคนที่พี่รักอยู่แล้ว ถ้าแฟนพี่เค้ามาเห็นตี้อยู่กับพี่ เค้าจะเข้าใจพี่ผิดนะ”
คิตตี้ไม่พอใจ “แหม ดูพี่ธีแคร์ผู้หญิงคนนี้มากเหลือเกินนะคะ”
“ก็ใช่สิ เค้าคือคนที่พี่กำลังจะแต่งงานด้วย” ธีระบอก
“แล้วตี้ล่ะคะ พี่ธีเอาตี้ไปทิ้งไว้ที่ไหน”
“พี่ว่าตี้พูดไม่รู้เรื่องแล้วนะ พี่บอกตี้ไปหลายครั้งแล้วว่าเรื่องระหว่างเรามันจบไปนานแล้ว เอาล่ะ แค่นี้นะ”
ธีระดึงประตูปิด คิตตี้น้ำตาไหลออกมาด้วยความเสียใจและโกรธ เธอเขวี้ยงของที่ซื้อมาใส่ประตูเสียงดังโครม
ธีระเดินเข้ามาในห้องได้ยินเสียงก็ถึงกับสะดุ้ง
“ก็ได้ ตี้ก็อยากจะรู้เหมือนกันว่าถ้าไม่มีผู้หญิงคนนี้พี่ธีจะกลับมาหาตี้มั้ย” คิทตี้ตะโกนลั่น
คิตตี้หันหลังแล้วเดินออกไป ธีระแง้มประตูออกมามอง
“ชักจะบ้าไปกันใหญ่แล้ว” ธีระพูดกับตัวเอง

อุ้มนั่งเหม่อไปด้านนอกอยู่ที่ระเบียงห้องของตัวเอง สักพักน้ำตาของเธอก็ไหลออกมา

ธีระกดโทรศัพท์หาอุ้มแต่อุ้มก็ไม่ยอมรับสาย ธีระกดวางสายแล้วโยนโทรศัพท์ลงบนโต๊ะ เสียงโทรศัพท์ดังขึ้น ธีระรีบคว้าขึ้นมาดูก็เห็นเป็นเบอร์พี่สาว ธีระกดรับด้วยความเซ็ง
“ฮัลโหลพี่แดง”
แดงนั่งพูดโทรศัพท์อยู่ในร้านชาบู โดยมีไตรตั้นกับกบนั่งอยู่ด้วย
“ธี ชั้นมีเรื่องอยากถามแกหน่อย”
“เรื่องอะไร”
“ตอนนี้แกคบอยู่กับคิตตี้หรือ”
“เปล่า ใครบอกพี่” ธีระงง
“เมื่อกี้พี่เจอคิตตี้ที่ห้าง เค้าพูดเหมือนเค้ากับแกเป็นแฟนกัน”
“เค้าก็พูดมั่วไป นี่พี่แดงอยู่ไหน ผมกำลังเซ็ง ไปหาได้มั้ย”
“ชั้นกินชาบูอยู่ที่ ... มากินด้วยกันมั้ย” แดงชวน
“ดีเหมือนกัน เดี๋ยวผมไปหา” ธีระวางสายแล้วเดินออกไปจากห้อง

เวลาผ่านไป กบลวกหมูในหม้อชาบูแล้วส่งให้ไตรตั้น ธีระกับแดงนั่งร่วมโต๊ะอยู่ด้วย
“คิดดีๆซิว่าครั้งสุดท้ายไปนอนกับใคร” กบถาม
“เฮ้ย พี่กบ ผมไม่ได้มั่วเหมือนพี่กบนะ” ธีระว่า
“อ้าว ถ้าไม่ใช่ แล้วแฟนนาย เค้าไปเอาเรื่องผู้หญิงท้องมาจากไหน”
“นั่นน่ะสิ มันต้องมีใครบอกเค้า”
“หรือว่าแม่” แดงสงสัย
“พี่คิดว่าแม่สร้างเรื่องไปบอกแฟนผม เพื่อให้เค้าเลิกกับผมงั้นหรือ” ธีระย้อนถาม
“ใครจะไปรู้ แม่เราแกฤทธิ์เยอะอยู่ด้วย”
“ใช่ ตอนที่นายจะแต่งงานกับพิมแล้วแม่ป่วย จนบัดนี้พวกเรายังไม่รู้เลยนะว่าแกป่วยจริงหรือป่วยการเมือง” กบบอก
“งั้นผมต้องไปถามแม่ให้รู้เรื่องแล้ว” ธีระพูด
“เฮ้ย เดี๋ยว ใจเย็น เราวิเคราะห์กันก่อน เกิดไม่ใช่ขึ้นมาไปปรักปรำแก แกจะเสียใจนะ” แดงเตือน
“แต่ถ้าไม่ใช่แม่แล้วจะมีใครที่ไม่อยากให้ผมแต่งงาน”
“ตั้นรู้” ไตรตั้นโพล่งออกมา
“ใครลูก” กบถาม
“น้าพิม” ไตรตั้นตอบ
“กินไปเลยไตรตั้น ไม่ต้องออกความคิดเห็น” แดงว่า
“หรือจะเป็นคิตตี้” กบสงสัย
“เกี่ยวอะไรกับคิตตี้” ธีระถาม
“ก็เมื่อตอนที่เราเจอเค้า เค้าพูดเหมือนกับเป็นแฟนนายนะ” กบพูด
“ใช่ บางทีแม่คิตตี้เค้าอาจจะประกาศบอกใครไปทั่วแล้วว่าเป็นแฟนแก” แดงบอก
ธีระฉุกคิด

จบตอนที่ 6