มารยาริษยา ตอนที่ 11
แน่นอนว่า...เพียงดาวตกเป็นประเด็นร้อนทอล์คออฟเดอะทาวน์ในวันต่อมา ข่าวในอินเตอร์เนตทางเว็บแฟชั่นชื่อดัง Thai catwalk.com เป็นภาพขณะที่เพียงดาวกำลังบีบคอดีนี่ พร้อมข่าวพาดหัว
“แคทวอล์คเดือด เพียงดาวปะทะดีนี่กะเล่นถึงตาย”
ผู้คนคลิกเข้าไปดูแทบเว็บล่ม
เช่นเดียวกับที่ออฟฟิศโมเดล เพื่อนพนักงานกำลังรุมล้อม แหนม คิว และปลาหวาน โดยมีแหนมกำลังทำท่าตบคิว เลียนแบบเพียงดาวตบดีนี่ในงาน
“นี่อย่างงี้ แล้วก็ตบอย่างงี้ ไม่พอนะ ยังบีบคออีกอย่างงี้ๆ” ก่อนจะอินจัดหันไปบีบคอปลาหวาน
ทำเอาปลาหวานร้องลั่น “เว้ย!!”
ปลาหวานแกะมือแหนมออก แต่แหนมไม่สนหันมาเล่าให้พนักงานกองบอกอต่ออย่างเมามัน พนักงานต่างฟังอย่างสนใจ
รายการเล่าข่าวบันเทิง พิธีกรชาย หญิง กำลังวิพากษ์วิจารณ์เรื่องเพียงดาวกับดีนี่อย่างแซบนัว
“สดๆ ร้อนๆ เลยนะคะ เพียงดาวกับดีนี่มีเรื่องกันอีกแล้วค่ะ คราวนี้กลางเวทีของแบรนด์ระดับโลกเลยนะคะ” พิธีกรหญิงเปิดประเด็น
พิธีกรชายรับไม้ “เรามีคลิปเหตุการณ์ด้วยนะครับ เดี๋ยวลองไปดูกันก่อนว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่แล้วค่อยกลับมาคุยประเด็นนี้กันต่อ”
ภาพเพียงดาวกำลังกระชากดีนี่แล้วตบไม่ยั้ง ปรากฎอยู่ในรายการ
ภาพเดียวกันนี้ปรากฎในจอทีวีที่บ้านโอม แม่อ้อยกำลังดูอยู่ จ้องเขม็ง สีหน้าแววตาของเพียงดาว ราวกับคนคุ้มคลั่ง แม่อ้อยอึ้ง
พิธีกรหญิงเม้าท์ต่อ “เรื่องที่เกิดขึ้นก็ประเด็นเดิมเดิมน่ะแหล่ะค่ะ สาเหตุจากการหึงหวงคุณโอมที่เป็นช่างภาพ”
พิธีกรชายจ้องมองภาพเพียงดาวบรรยายเสริมอย่างใส่อารมณ์ “โอ้โห...ดูตาคุณดาวสิครับ ผมว่าเหมือนคนขาดสติหลุดๆ นะครับ แล้วดีนี่โดนขนาดนี้ ไม่รู้ฝั่งผู้ชายจะโดนอะไรบ้าง”
แม่อ้อยทั้งตกใจและนึกหวั่นใจ รับไม่ได้กดปิดทีวีหน้าเครียด
อามอยู่ที่ทำงานร้านหนังสือ กำลังเช็ดโต๊ะท่าทางกลุ้มไม่หาย อีกด้านหนึ่งเพื่อนอามสองคนดูหนังสือพิมพ์ดาราแล้ววิพากษ์วิจารณ์กันอยู่ ครู่หนึ่งวิ่งมาหาอาม
“ไอ้อาม ตกลงเรื่องพี่แกเป็นยังไงมั่งวะ?”
อามไม่ยอมตอบใดๆ
เพื่อนอีกคนซัก “แล้วคุณเพียงดาวเค้าสติไม่ดีจริงรึเปล่าววะ? ดูจากข่าวแล้วเค้าเหมือนเป็นบ้าเลยวะ พี่แกทนได้ไงวะ?”
อามหงุดหงิด ตะวาดเพื่อนๆ “หุบปากไปเลย ไม่งั้นโดนต่อย!”
เพื่อน 2 คนชะงักจ๋อย แล้วรีบออกไป อามหันไปเช็ดโต๊ะหน้าเครียดๆ ต่อ
ฝ้ายแอบมออยู่ที่หน้าร้าน เห็นเหตุการณ์ก็ยิ่งเป็นห่วงอาม
แม่อ้อยกำลังเก็บดอกไม้อยู่ท่าทางเครียดๆ ครู่หนึ่งเสียงกริ่งที่ประตูหน้าบ้านดังขึ้น แม่อ้อยเดินไปเปิดเห็นดีนี่ยืนอยู่ แม่อ้อยรับไหว้ดีนี่อาการอึ้งๆ
“สวัสดีค่ะแม่...”
แม่อ้อยรับไหว้ท่าทางเครียด ดีนี่เห็นอาการ
“ดีนี่ขอโทษนะคะ ที่ดีนี่ทำให้แม่กับโอมเดือดร้อน”
“ตกลงเรื่องหนู โอม แล้วก็หนูดาวเป็นยังไงกันแน่”
ดีนี่ทำท่าหนักใจ
“มันจริงเหรอ ที่ข่าวเค้าบอกว่าหนูดาวเค้าหึงเพราะหนูไปมีอะไรกับโอม?”
ดีนี่บีบน้ำตา ร้องไห้ออกมา “ดีนี่ขอโทษค่ะ...”
แม่อ้อยถึงกับอึ้ง
“ตกลงหนูมีอะไรกับโอมจริงเหรอ?”
ดีนี่ตอแหลสร้างภาพ “ไม่ค่ะ..ดีนี่ไม่ได้มีอะไรกับโอม แต่ดีนี่ต้องขอโทษเพราะว่าความจริง ดีนี่ก็รักโอมทั้งๆ ที่โอมมีพี่ดาวแล้ว แต่ดีนี่ไม่ได้ต้องการจะแย่งของของใคร ดีนี่ต้องการแค่ความเป็นเพื่อนเท่านั้น ดีนี่น่าจะตัดใจ ไม่มาเจอโอมไม่มาวุ่นวายกับโอมอีก พี่ดาวเค้าจะได้ไม่ต้องโกรธจนขาดสติแบบนี้”
แม่อ้อยหลงเชื่อ สงสารดีนี่ แล้วนึกถึงภาพข่าวที่เพียงดาวบีบคอดีนี่ในอาการคุ้มคลั่ง
“แม่เห็นภาพในข่าวแล้ว หนูดาวเค้าน่ากลัวมาก”
ดีนี่ใส่ไฟทันที “ค่ะ..พี่ดาวเค้าน่ากลัวมาก ดีนี่เป็นห่วงโอมกลัวว่าพี่ดาวเค้าจะทำอะไรโอม ดีนี่ก็เลยมาหาโอมนี่แหล่ะค่ะ”
“ตั้งแต่เกิดเรื่องโอมเค้าก็ยังไม่กลับบ้านเลย เค้าขอนอนค้างที่ออฟฟิศ ขอบใจนะที่เป็นห่วงโอม”
ดีนี่ยิ้มเยื้อน “แม่ไม่โกรธดีนี่ใช่ไหมคะ?”
“ดีนี่ หนูอาจจะคิดว่าแม่เป็นคนใจร้าย แต่แม่ไม่ไว้ใจหนูดาวเค้าอีกแล้ว ส่วนเรื่องหนูกับโอม แม่คงทำอะไรไม่ได้ แต่ถ้าหนูอยากจะแวะมาหาแม่ แม่ก็ไม่ว่า”
ดีนี่ยิ้มสมใจ รู้ทันทีว่าแม่อ้อยเปิดทางให้แ้ล้ว
“ขอบคุณค่ะคุณแม่...ขอบคุณค่ะ”
เย็นนั้น แต้วเดินมาส่งอู๋ที่รถ หิ้วถุงกับข้าวเก็บใส่ท้ายรถ
“ถ้างั้นชั้นรีบไปหายัยดาวก่อนนะ เลิกงานแล้วแกรีบตามไปนะ”
“งั้นชั้นฝากดูยัยดาวด้วยนะอู๋ แล้วชั้นจะรีบไป”
แต้วเดินเข้าออฟฟิศไป อู๋เปิดกระจกออกรถ จู่ๆ โอมโผล่มาเกาะข้างกระจก อู๋ตกใจคว้าหนังสือในรถตีโอม แล้วชะงักเห็นว่าเป็นโอมในสภาพโทรมๆ เหมือนไม่ได้นอนหนวดเครารกครึ้ม
“โอม!!”
อู๋ลงรถมา มองจ้องหน้า เห็นสภาพโอมแล้วนึกสงสาร
“คุณดาวเค้าเป็นยังไงบ้างครับ?”
อู๋นึกถึงเรื่องที่โอมทำแล้วแค้นแทนเพียงดาว
“มันก็เจ็บเท่าที่คนคนนึงจะเจ็บได้ แต่ไม่ต้องห่วงหรอกนะ คราวนี้มันคงไม่คิดสั้น เพราะชีวิตมันมีค่ามากว่าที่จะเสียไปให้กับคนไม่จริงใจ”
โอมไม่โกรธที่ถูกด่าหน้าหมองลง พูดเสียงเศร้า “ผมขอโทษครับ...”
“โอม ทำไมโอมทำกับเพื่อนป้าแบบนี้ล่ะ คืนที่มันกำลังจะตายโอมกลับไปมีความสุขกับผู้หญิงอื่น ไหนโอมบอกว่าโอมรักมันจะไม่ทำร้ายมัน สิ่งที่โอมทำมันยิ่งกว่าการฆ่ามันให้ตายอีกนะ”
“ผมรู้ว่าผมทำให้คุณดาวเสียใจ ผมเองก็เสียใจครับ ผมไม่ได้อยากให้เรื่องมันเป็นอย่างนี้”
อู๋ต่อว่าโอมด้วยความโมโห “ป้าไม่น่าช่วยโอมเลย ไม่น่าเปิดโอกาสให้คนอื่นมาทำร้ายเพื่อนป้าอย่างนี้!”
“ผมขอโทษครับ ผมรู้ว่าไม่ว่าผมจะพูดยังไงมันก็ฟังไม่ขึ้น แต่ป้าอู๋ให้โอกาสผมได้ไหมครับ ให้ผมได้แก้ไข้สิ่งที่ผมทำพลาดไป ป้าอู๋ช่วยผมได้ไหมครับ ผมรักคุณดาว ผมไม่อยากเสียคุณดาวไป”
“มันไม่มีโอกาสนั้นแล้วล่ะโอม!”
อู๋จะขึ้นรถ โอมดึงรั้งไว้
“ขอร้องเถอะครับป้า ช่วยผมนะครับ...”
โอมน้ำตาไหลออกมา อู๋ชะงัก มองจ้องหน้าโอมแล้วใจอ่อน
“โอมแน่ใจนะ ว่าจะไม่ทำให้ยัยดาวมันเสียใจอีก”
“ครับ ผมสาบาน สาบานด้วยชีวิตของผม”
อู๋เห็นว่าโอมมุ่งมั่นจริง อู๋ตัดสินใจจะช่วยอีกครั้ง
“ป้าจะช่วยโอมอีกครั้งก็ได้ แต่ป้าบอกไว้ก่อนเลยนะ การที่จะทำให้ยัยดาวมันเปิดใจอีกครั้ง มันจะยากกว่าเดิมอีกหลายเท่า”
“ไม่เป็นไรครับ ยากแค่ไหนผมก็จะทำ”
สีหน้าโอมเริ่มมีความหวัง
ตอนค่ำวันนั้น อู๋พาเพียงดาวมานั่งที่โต๊ะกินข้าว ป้านุชกับสมใจคอยดูแลอยู่
“ดาวบอกแล้วไงคะ ว่าดาวไม่หิว”
“กินหน่อยเถอะนะดาวนะ ป้านุชบอกว่าไม่กินอะไรมาทั้งวันเลยไม่ใช่เหรอ?” อู๋คะยั้นคะยอ
เพียงดาวเห็นว่าทุกคนล้วนเป็นห่วง จึงฝืนใจตักข้าวต้มกิน
“ดาว..มีคนคนนึงเค้าอยากมาเยี่ยมดาว” อู๋เอ่ยขึ้นด้วยความลำบากใจ
เพียงดาวชะงัก “ใครคะ?”
อู๋รีบบอก “ถ้าดาวเจอเค้า ดาวต้องใจเย็นๆ นะ”
เพียงดาวเอะใจมองจ้องหน้าอู๋เป็นเชิงถาม ทันใดนั้นเองโอมก็เดินถือช่อดอกไม้เดินเข้ามา เพียงดาวอึ้ง
“คุณดาวครับ...”
เพียงดาวฉุนกึก ลุกยืนพรวด
“สมใจ พาเค้าออกไป” สมใจอึกอัก ลำบากใจ
“คุณดาวครับ อย่าทำอย่างนี้เลยครับ ผมขอโทษ...”
“ดาว แกใจเย็นๆ แล้วฟังโอมเค้าอธิบายก่อนนะดาว” อู๋ปลอบ
“พาเค้าออกไปค่ะ ดาวไม่รู้จักเค้า ดาวไม่รู้จักคนคนนี้”
เพียงดาวโกรธมาเป็นริ้วๆ น้ำเสียงเริ่มสั่น น้ำตาไหลพราก โอมเสียใจที่เห็นท่าทีเย็นชาของคนรัก อู๋เห็นเพียงดาวใจแข็งอาการไม่ดี จึงตัดสินใจบอกโอมให้กลับไปก่อน
“โอม..กลับไปก่อนเถอะนะ นะป้าขอนะโอม”
“ครับ...”
โอมรับคำหน้าเจื่อน วางดอกไม้แล้วจำใจจะเดินออกไป
“เดี๋ยว!”
โอมชะงัก สีหน้ามีหวังขึ้นมาแวบหนึ่ง คิดว่าเพียงดาวจะยอมรับฟังตนอธิบาย
“คุณลืมของ!”
ขาดคำเพียงดาวเขวี้ยงช่อดอกไม้ใส่โอม โอมหัวใจสลาย ก้มเก็บหันหลังเดินออกไปน้ำตาลูกผู้ชายไหลริน
เพียงดาวทำตัวไม่ถูก เดินหนีขึ้นบนบ้านไป อู๋ถอนหายใจสงสารทั้งสองคน
เพียงดาวยืนอยู่ตรงหน้าต่าง ทอดสายตามองลงไปที่หน้าบ้าน เห็นโอมขับมอเตอร์ไซค์ออกไป เพียงดาวน้ำตาไหลพราก
มารยาริษยา ตอนที่ 11 (ต่อ)
ในขณะที่โอมขี่มอเตอร์ไซค์มา และกำลังจะเลี้ยวเข้าบ้าน เขาเห็นดีนี่ยืนไหว้ลาแม่อ้อยอยู่ตรงริมรั้วติดประตู
“ขอบคุณนะคะแม่ ที่เข้าใจดีนี่”
ดีนี่ไหว้แม่อ้อยแล้วเดินออกไป
ครั้นพอดีนี่เดินออกมาหน้าบ้าน ก็เห็นโอมขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามา พอโอมเห็นดีนี่ก็เบรคหยุดรถทันที
“โอม!!” ดีนี่ดีใจมากรีบวิ่งถลาจะเข้าไปหา
โอมไม่สนใจ ขี่มอเตอร์ไซค์เลี้ยวออกไปทันที ดีนี่วิ่งตามได้ 2-3 ก้าวแต่ก็เกิดสะดุดล้ม โอมไม่ยอมเหลียวหลังมามอง
จังหวะนั้นอามขี่มอเตอร์ไซค์สวนรถโอมเข้ามาพอดี เห็นดีนี่นั่งอยู่ที่พื้น อามรีบจอดรถ ลงจากมอเตอร์ไซค์มาประคองดีนี่
“พี่โอมเค้าขับรถหนีพี่ดีนี่เหรอครับ” อามถามอย่างห่วงใย
ดีนี่พยักหน้าแล้วบีบน้ำตาร้องไห้ออกมาทันที
อามฉุนพี่ชาย “เค้าโกรธพี่ดีนี่เหรอครับ ผมไม่เข้าใจ พี่ดีนี่ไม่ใช่คนผิด พี่ดาวต่างหากที่ทำร้ายพี่ดีนี่มาตลอด”
ดีนี่ร้องไห้โฮ “พี่ดีนี่กลัว กลัวพี่โอมเกลียดพี่ ตอนนี้ทุกคนเค้าเกลียดพี่ ข่าวก็ลงหาว่าพี่จะแย่งโอมไปจากพี่ดาว พี่ไม่เหลือใครแล้วน้องอาร์ม พี่ไม่เหลือใครแล้ว”
อามมองดีนี่ด้วยความสงสาร รีบปลอบ “ไม่จริงครับพี่ดีนี่ พี่ดีนี่ยังมีผม ผมเชื่อว่าพี่ดีนี่ไม่ได้ทำแบบนั้น
“น้องอามเชื่อพี่ดีนี่จริงๆ เหรอคะ”
“จริงสิครับ ผมเชื่อพี่ดีนี่ พี่ดีนี่เป็นคนดี แล้วสักวันพี่โอมก็ต้องเห็นเหมือนผม” อามพูดประสาซื่อ
ดีนี่ยิ้มเยื้อน กิริยาซึ้งใจ “ขอบคุณนะคะน้องอาม พี่ดีนี่สบายใจขึ้นเยอะเลย”
“ถ้าพี่ดีนี่มีอะไรไม่สบายใจอีก ก็บอกผมได้เลยนะครับ”
ดีนี่เล่นบทตื้นตันใจ “จริงเหรอคะ”
“จริงสิครับ ตลอดเวลาเลยครับ”
“ขอบคุณนะคะน้องอาม ขอบคุณ”
ดีนี่จับมือขอบคุณ อามยิ้มให้
ฝ้ายเดินเข้ามาเห็นดีนี่กับอามจับมือกัน ฝ้ายชะงักแอบดู
มีแท็กซี่คันหนึ่ง วิ่งเข้ามาพอดี
“งั้นพี่ดีนี่กลับก่อนนะคะ”
“ถึงบ้านโทร.มาบอกผมด้วยนะครับ ผมเป็นห่วง”
อามส่งดีนี่ขึ้นรถ แล้วจะกลับเข้าบ้าน เห็นฝ้ายยืนมองอยู่
อามชะงัก นึกแค้นใจเรื่องที่ฝ้ายโกหกตัวเอง อามของขึ้น โกรธ จึงเดินหนีเข้าบ้านไม่ยอมทักทายใดๆ
ฝ้ายตามอามเข้าบ้าน
ฝ้ายเดินตามอาร์มมาจนทัน
“ทำไมคุณดีนี่เค้ายังมาที่นี่อีก แกไม่เห็นข่าวหรือไงเค้าทำให้พี่ดาวกับพี่โอมเลิกกันนะ”
อามหันมาด่าแรงๆ แบบไม่ไว้หน้า “ชั้นควรจะถามแกมากกว่าว่าแกกลับมาทำไม?” ฝ้ายสะอึก “พี่ดาวกับพี่โอมเลิกกันเพราะความหึงหวงของพี่ดาวต่างหาก พี่ดีนี่เลยโดนพี่ดาวทำร้ายจนเสียชื่อไปด้วย ตอนนี้พี่ดีนี่ก็โดนทุกคนเข้าใจผิด แต่ถึงทุกคนไม่เข้าใจเค้า แต่ชั้นเข้าใจเค้า”
“หมายความว่ายังไง แกชอบเค้าเหรอ” ฝ้ายคาดคั้น
“ทำไมเหรอ?” อามตั้งใจกวน
“อาม ผู้หญิงคนนี้ไม่ได้ดีอย่างที่แกคิดหรอกนะ เค้าตั้งใจจะทำให้พี่ดาวกับพี่โอมเลิกกัน แกคิดดูสิ กี่ครั้งแล้วที่พี่ดาวกับพี่โอมมีปัญหากันเพราะผู้หญิงคนนี้ มันไม่ใช่ความเข้าใจผิดหรอกอาม ชั้นเป็นผู้หญิงด้วยกันชั้นดูออก ชั้นเตือนแกด้วยความหวังดีนะอาม เค้ากำลังจะหลอกแก”
อามสวนคำออกมา “เหมือนที่แกหลอกชั้นว่าเป็นใบเฟิร์นน่ะเหรอ”
ฝ้ายชะงัก “อามชั้นขอโทษที่ชั้นหลอกแก แต่ชั้นไม่เคยเห็นแกเป็นตัวตลกเลยนะ แล้วถ้าชั้นทำเพราะแค่อยากหัวเราะเยาะแก ชั้นคงไม่เอาความเป็นเพื่อนของเรามาเสี่ยงแบบนี้ ชั้นเคยบอกแกแล้วที่ชั้นทำเพราะ...”
ฝ้ายพูดไม่จบอาร์มพูดสวนออกมาก่อน “ไม่ว่าแกจะทำเพราะอะไร ชั้นก็ไม่มีวันจะรักคนที่หลอกลวงชั้นได้”
ฝ้ายอึ้งๆ
แม่อ้อยยินเสียงคนทะเลาะกันจึงออกมาดู
“อ้าวฝ้าย”
“ฝ้ายลืมสมุดบัญชีธนาคารไว้น่ะค่ะ แต่เดี๋ยวมาเอาวันหลังก็ได้”
ฝ้ายไหว้แม่อ้อยแล้วออกไปทันที แม่อ้อยงงๆ
“อามยังไม่หายโกรธฝ้ายอีกเหรอ ตกลงที่อามบอกว่าฝ้ายหลอกอาม หลอกเรื่องอะไรกันแน่ ทำไมถึงได้โกรธกันขนาดนี้?”
อามไม่ยอมตอบเดินเลี่ยงเข้าบ้านไป
แม่อ้อยอ่อนอกอ่อนใจ ส่ายหน้าอาการกลุ้มๆ
แต้วกับอู๋พาเพียงดาวมาพักผ่อนที่บ้านพักริมทะเล หวังว่าจะช่วยทำให้เพียงดาวอาการดีขึ้น สองกำลังก้าวลงจากรถ ป้านุชประคองเพียงดาวลงมาจากรถเช่นกัน ก่อนที่สมใจจะปลีกตัวขนของจะเข้าไปเก็บในบ้าน
“มาถึงทะเลแบบนี้ชั้นต้องมาอาบแดดสักหน่อยแล้ว ผิวจะได้เป็นสีแทน” อู๋ว่า
“อย่างเธอดำกว่านี้ได้อีกเหรอ ชั้นจินตนาการไม่ออกเลย ว่าดำกว่านี้จะเป็นยังไง” แต้วแซว
อู๋ร้องกรี๊ด “ว๊ายยย!”
สองคนขำกันคิกคัก แต่เพียงดาวสีหน้านิ่งเฉย ไม่ขำด้วย ปลีกตัวเดินดุ่มเข้าบ้านไป
“ดูสิชั้นอุตส่าห์ลงทุนด่าตัวเองให้มันขำ มันยังไม่ขำเลย” อู๋เซ็ง
“นั่นน่ะสิ ดาวมันเป็นขนาดนี้ แล้วที่เราเตรียมไว้จะได้ผลเหรอ?”
“เอาน่ะแต้ว เราทำดีที่สุดแล้วแต้ว ได้ผลไม่ได้ผล เดี๋ยวก็รู้กัน คอยดูเอาแล้วกัน”
แต้วชักกังวลกับแผนเซอร์ไพร้ส์ของตัวเอง
คืนนั้นอู๋กับแต้วกึ่งจูงกึ่งลากเพียงดาวออกมา
“ดาวยังไม่หิวค่ะ พี่แต้ว พี่อู๋ทานก่อนเลยค่ะ”
แต้วคะยั้นคะยอ “นะดาว นะๆ”
อู๋กะแต้วพยายามลากเพียงดาวออกมาจนได้
เพียงดาวมองไปที่ศาลาริมทะเล ซึ่งถูกประดับประดาด้วยดอกไม้ เทียนหอมสีสวยงาม เพียงดาวมองอึ้งๆ
“พี่ทำเพื่อดาวขนาดนี้เลยเหรอคะ ขอบคุณนะคะ”
แต้วกับอู๋เห็นว่าเพียงดาวเริ่มดีขึ้น สองคนใจชื้นมองหน้ากัน แล้วพาเพียงดาวเข้าไปนั่งที่ศาลา
เพียงดาวนั่งเหม่อ เขี่ยข้าวไปมาไม่ยอมกินอาหาร แต้วกะอู๋มองเพียงดาวแล้วมองหน้ากัน เหมือนรออะไรบางอย่าง
ทันใดนั้นเสียงข้อความเข้ามือถืออู๋ดังขึ้น อู๋เปิดดูแล้วพยักหน้าให้แต้ว
“ข้าวหมดแล้ว เดี๋ยวพี่ไปเอาข้าวมาเพิ่มนะ”
“เดี๋ยวชั้นไปช่วยนะ”
สองคนออกไป
เพียงดาวนั่งเดียวดายอยู่ที่ศาลาเหม่อมองไปที่ทะเล
พลันสายตาก็มองไปเห็นพลุโอ่งที่เรียงรายอยู่ พริบตานั้นเองพลุค่อยๆ ถูกจุดขึ้นเป็นม่านพลุ เพียงดาวหันไป จึงตัดสินใจลุกเดินไปดู
พลุค่อยๆ ดับลง เห็นร่างโอมยืนอยู่ เพียงดาวอึ้ง ตะลึง โอมเดินเข้าไปหา แต่เพียงดาวจะหนี โอมก้าวพรวดดึงรั้งร่างไว้
“ฟังผมก่อนครับคุณดาว ผมรู้ว่าผมทำให้คุณดาวเสียใจ ให้โอกาสผมอีกครั้งได้ไหมครับ”
เพียงดาวหันมามองจ้องหน้าโอม “เพื่ออะไรเหรอโอม เพื่อให้โอมกลับมาทำร้ายชั้นอีกครั้งเหรอ ชั้นเคยเชื่อโอมมาแล้วครั้งนึง แล้วดูชั้นตอนนี้สิ โอมทำชั้น จนชั้นไม่เหลืออะไรแล้ว”
“คุณดาวจะให้ผมทำอะไรผมก็ยอม ขอแค่คุณดาวยกโทษให้ผม”
“โอมรู้ไหม สิ่งที่โอมทำ ไม่ได้แค่ทำให้ชั้นเสียใจ โอมทำลายศรัทธาในความรักของชั้น ชั้นไม่เชื่ออีกแล้วว่าความรักมันมีอยู่จริง!”
“ความรักมันยังมีอยู่จริงครับคุณดาว” โอมจับไหล่เพียงดาวแล้วจ้องตา “คุณดาวมองตาผมสิครับ แล้วคุณดาวจะรู้ว่าความรักมันมีอยู่จริง อยู่ตรง หน้าคุณดาวนี่ไงครับ ผมรักคุณดาว”
เพียงดาวมองจ้องเข้าไปในดวงตาของโอม เห็นสีหน้าโอมจริงจัง แววตาจริงใจ เพียงดาวเกือบจะใจอ่อนแต่เมื่อคิดถึงเรื่องที่โอมไปนอนกับดีนี่ก็ตัดใจ สะบัดตัวออกจากโอมทันที
“พอได้แล้ว เลิกพูดว่ารักสักที ออกไป ออกไป!”
โอมจะเข้าไปกอด เพียงดาวหยิบจานรองได้ เขวี้ยงใส่โดนหัวโอมจังๆ
เพียงดาวอึ้ง เลือดไหลออกจากหัวโอม
แต้ว อู๋ได้ยินเสียงเอะอะรีบออกมา
“ดาวๆ มีอะไร!”
สองคนหันไปเห็นหัวโอมเลือดไหลซึม
“ดาว ทำไมทำกับโอมแบบนี้” แต้วตกใจ
เพียงดาวร้องไห้โฮ “พาเค้าออกไป!”
“โอมๆ ไปทำแผลก่อนไหมโอม” อู๋เข้าไปหา
“ไม่เป็นไรครับ”
โอมเดินกุมหัวออกไป ขณะที่เพียงดาวเอาแต่ร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่อย่างนั้น แต้วกะอู๋ยิ่งเครียดหนักหันไปมองหน้ากัน
มารยาริษยา ตอนที่ 11 (ต่อ)
กว่าโอมจะกลับจากหัวหินมาถึงบ้านก็ดึกดื่นมากแล้ว โอมปิดไฟในบ้านมืดไปทั้งหลัง นั่งนิ่งอยู่ที่ห้องนั่งเล่นคิดเครียดเรื่องเพียงดาว สักครู่หนึ่งแม่อ้อยเดินลงมาจากด้านบน เปิดสวิชท์ไฟ
“โอมกลับมาแล้วเหรอลูก” แม่อ้อยทักทาย พอเห็นชัดๆ ว่าที่หัวโอมมีผ้าพันแผล แม่อ้อยก็ตกใจ ซักไซ้อย่างห่วงใย “เกิดอะไรขึ้น ไหนบอกว่าไปหาดาวที่หัวหิน ทำไมเป็นแบบนี้ล่ะลูก?” โอมไม่ยอมตอบ “หนูดาวเค้าทำเหรอโอม?”
“ผมผิดเองครับ”
“โอมจะผิดจะถูกแม่ไม่รู้ แต่ถึงขั้นลงไม้ลงมือแบบนี้ เกินไปแล้วนะโอมตอนรถคว่ำที่หัวหินก็ครั้งนึงแล้ว นี่ยังทำกับโอมแบบนี้อีก โอมต้องยอมรับว่าโอมกับหนูดาวไปกันไม่รอด”
โอมบอกเสียงอ่อยๆ “แต่ผมรักเค้า”
“แม่รู้ว่าโอมรักเค้า ปัญหาไม่ได้อยู่ที่รักหรือไม่รัก แต่มันอยู่ที่ความเจ้าอารมณ์ของดาว เค้ารับปากกับแม่แท้ๆว่าเค้าจะปรับปรุงตัว แต่ดูสิ่งที่เค้าทำสิ เค้าอาละวาดบีบคอดีนี่ต่อหน้ากล้อง แล้วทำโอมหัวแตก โอมจะให้แม่ทนเห็นลูกแม่อยู่กับผู้หญิงเจ้าอารมณ์แบบนั้นได้ยังไง”
“มันไม่ใช่ความผิดเค้าครับแม่ ผมเอง ผมผิดเอง”
โอมลุกพรวด แล้วเดินหนีขึ้นบ้านไป
“โอมๆๆๆ”
แม่อ้อมส่ายหน้าทั้งกลุ้ม ทั้งเครียด คิดในใจว่าเพียงดาวทำเกินไปแล้ว
วันต่อมา ดีนี่มีคิวถ่ายละคร ผู้กำกับบล็อกดิวดีนี่อยู่ ส่วนดีนี่ถือบทเครียดๆ นึกถึงแต่เรื่องโอม จู่ๆ ดีนี่นึกบางอย่างได้
ผู้กำกับเรียก “เดี๋ยวซ้อมเต็มคิวนะครับ”
ทันใดนั้นดีนี่ก็ทรุดฮวบลงไปที่พื้น ทุกคนตกใจ
“ดีนี่ๆ!”
“ดีนี่ปวดหัวมากเลยค่ะ” ดีนี่บอก
ผู้กำกับถามทันที ท่าทางห่วงใยมาก “ไหวไหมดีนี่?”
ดีนี่ยิ่งออกอาการอ่อนเปลี้ย แถมเริ่มร้องไห้ “ดีนี่ปวดหัวมากเลยค่ะ”
ผู้กำกับเห็นว่าดีนี่ไม่ไหว จึงหันไปบอกทีมงาน “เอาฉากอื่นมาถ่าย แล้วยกคิวดีนี่ไปก่อน”
ป้ากบมองจ้องดีนี่รู้ว่าป่วยการเมือง แต่ก็จำใจช่วยเข้ามาประคองดีนี่
“กบขอโทษแทนน้องด้วยนะคะ น้องไม่สบายตั้งแต่เมื่อคืนแล้ว เดี๋ยวกบพาน้องไปหาหมอก่อนนะคะ”
ป้ากบประคองดีนี่ออกไป
สองคนเดินมาที่ลานจอดรถ พอป้ากบเห็นไม่มีใคร ก็ผลักดีนี่ขึ้นรถ
“เลิกสำออยได้แล้ว!”
ดีนี่ชะงัก
“จู่ๆ ป่วยแบบนี้ จะรีบแล่นไปหาผู้ชายน่ะสิ คิดออกแล้วเหรอว่าจะเข้าหาเค้ายังไง”
ดีนี่ยังตอแหลต่อ “ดีนี่ไม่สบายจริงๆ ค่ะ”
“ไม่ต้องมาโกหกป้า อ้าปากก็เห็นลิ้นไก่เห็นไส้เห็นพุงหมดแล้ว ที่ป้ายอมให้หยุดวันนี้ ไม่ได้สนับสนุนให้ไปไล่จับผู้ชายที่เค้าไม่ได้รัก แต่ขืนถ่ายต่อก็จะทำงานเค้าเสียเปล่าๆ จะเสียชื่อไปมากกว่านี้”
ดีนี่เบื่อหน่ายที่โดนป้ากบจับได้
“เสียชื่อก็ชื่อของดีนี่ไม่ใช่เหรอคะ”
“ที่หนูมีชื่อทุกวันนี้ ก็เพราะป้าขวนขวายทำให้หนูดังไม่ใช่เหรอ ป้าไม่ยอมให้หนูทำลายง่ายๆ หรอกนะ เลิกคิดเรื่องโอมได้แล้ว ไม่ว่าหนูคิดจะทำอะไร ป้ารู้ทันทุกอย่าง”
ป้ากบเดินออกไป
“ป้าจะรู้ดีเกินไปแล้วนะคะ” ดีนี่ฉุน ตะโกนไล่ตามหลัง
ดีนี่มานั่งรออามอยู่ที่ร้านกาแฟที่ทำงานอาม เป็นจังหวะที่ฝ้ายซึ่งกลับมาทำงาน และจะเข้ามาเปลี่ยนเวรแล้วเจอดีนี่พอดี
“คุณมาที่นี่ทำไม?”
“พี่มาหาน้องอามน่ะค่ะ”
ฝ้ายลากดีนี่ไปที่มุมหนังสือ
“คุณมาหาไอ้อามทำไม คุณทำให้พี่โอมกับพี่ดาวเลิกกันแล้วยังไม่พอใจอีกเหรอ”
“น้องฝ้ายเข้าใจพี่ผิดนะคะ”
“ไม่ต้องมาเสแสร้งเป็นคนดี ชั้นดูออกตั้งแต่วันแรกที่เห็นหน้าคุณแล้วคุณไม่ได้ใสซื่ออย่างที่แสดง คุณพยายามแย่งพี่โอมไปจากพี่ดาว แล้วถ้าคุณคิดจะหลอกอะไรไอ้อามแล้วล่ะก็...”
ดีนี่มองจ้องหน้าจับอาการฝ้าย
“น้องฝ้ายชอบน้องอามเหรอคะ”
ฝ้ายชะงัก “เรื่องนี้ไม่เกี่ยวกับคุณ”
ดีนี่เหยียดยิ้มอย่างสมเพช “จะว่าไปน้องอามก็น่ารักนะคะ หล่อ ใจดี เทคแคร์ก็เก่ง เข้าอกเข้าใจผู้หญิง บางทีพี่ดีนี่อาจจะ...”
ฝ้ายของขึ้น “คุณจะทำอะไร คุณจะทำอะไรไอ้อาม!”
ดีนี่เยาะ “โถๆๆ ท่าทางจะหวงมาก พี่จะบอกอะไรให้นะคะ ความจริงน้องฝ้ายก็เป็นคนสวย แต่ในสายตาผู้ชาย ผู้หญิงอย่างน้องฝ้ายก็เป็นได้แค่เพื่อนแหละค่ะ”
ฝ้ายพูดตอกหน้า “ก็ยังดีกว่าคนที่เสแสร้งหลอกลวงอย่างคุณ!”
อามเข้ามาทันได้ยินพอดี
“แกว่าอะไรพี่ดีนี่”
“ไม่มีอะไรค่ะน้องอาม เค้าเข้าใจพี่ดีนี่ผิดเหมือนทุกคนน่ะค่ะ ไปกันเถอะค่ะ”
ฝ้ายถามน้ำเสียงไม่พอใจ “ไปไหนกัน?”
“ไม่ใช่เรื่องของแก”
อามกับดีนี่เดินออกไป ดีนี่หันมายิ้มเยาะอย่างสมเพชฝ้าย
มุมเงียบๆ ในสวนสาธารณะ ไม่ไกลนักมีทะเลสาบด้วย โอมเดินเข้ามา เห็นอามยืนอยู่
“มีอะไรไอ้อาม ทำไมให้ชั้นมาเจอที่นี่”
“ผมไม่มีหรอกครับ แต่มีคนนึงที่เค้าอยากเจอพี่โอม”
ดีนี่เดินเข้ามา โอมอึ้งๆ
อามออกไป โอมเดินหนี ดีนี่ขวาง
“โอมคะ ดีนี่รู้ว่าโอมคิดว่าสิ่งที่ดีนี่ทำไปมันเลวร้าย แต่โอมลองมองให้ลึกลงไปได้ไหมคะ ว่าดีนี่ทำไปเพราะอะไร ดีนี่ก็เป็นแค่ผู้หญิงคนนึงที่ยอมทำทุกอย่างเพื่อไม่ให้ผู้ชายที่ดีนี่รักจากดีนี่ไป”
“คุณต้องการแค่นั้นจริงเหรอ คุณเลือกบอกคุณดาวเรื่องของเรา ตอนที่คุณดาวอยู่บนเวที ต่อหน้าคนดู ต่อหน้านักข่าว ผมเข้าใจว่าถ้าคุณจะโกรธจะเกลียดผม เพราะผมทำร้ายคุณ แต่ทำไมคุณต้องทำร้ายคุณดาว ทำลายอาชีพการงานคุณดาว คุณตั้งใจจะทำร้ายคุณดาวใช่ไหม”
ดีนี่ส่ายหน้า “พี่ดาวอีกแล้ว โอมคิดถึงแต่จิตใจพี่ดาว เคยคิดถึงจิตใจของดีนี่บ้างไหม โอมเคยสงสารดีนี่บ้างไหม”
“เพราะผมเคยสงสารคุณ ผมถึงยอมเป็นเพื่อนกับคุณ จนเรื่องราวเลยเถิด ไม่น่าเลย คิดแล้วยังโกรธตัวเองไม่หาย”
โอมจะเดินไป
ดีนี่เรียกไว้ “โอมคะ โอม...”
ดีนี่จับแขนโอมไว้ โอมสะบัดดีนี่แล้วเดินออกไป ดีนี่ไม่รู้จะทำยังไง มองเห็นทะเลสาบ แล้วตัดสินใจกระโดดลงไป โอมตกใจ หันกลับมามองดีนี่ที่อยู่ในน้ำ
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
“รีบขึ้นมาเถอะ ผมรู้ว่าคุณว่ายน้ำเป็น”
โอมเดินออกไปไม่แยแส ดีนี่แค้นจัด ตีน้ำกระจาย
อามเดินกลับมาเห็นดีนี่อยู่ในน้ำ ก็ตกใจ
“พี่ดีนี่!”
อามรีบกระโดดลงไปช่วยดีนี่ทันควัน
ครู่ต่อมาอามประคองดีนี่ที่ตัวเปียกขึ้นมานั่ง
“ทำไมพี่ดีนี่ตกน้ำล่ะครับ”
ดีนี่ไม่ตอบ เอาแต่ร้องไห้
“พี่โอมเค้าทำเหรอครับ”
ดีนี่พยักหน้าร้องไห้
“ทำไมพี่โอมเค้าใจร้ายแบบนี้”
“เค้าโกรธพี่เรื่องพี่ดาวน่ะค่ะ”
“ผมไม่เข้าใจ พี่ดีนี่ดีขนาดนี้ พี่ดาวเค้าอารมณ์ร้ายอย่างกับคนบ้า ทำไมพี่โอมยังหน้ามืดตามัว ไม่เห็นว่าอะไรเป็นอะไร ถ้าผมเป็นพี่โอมมีผู้หญิงที่รักแล้วก็ดีกับผมขนาดนี้ ผมจะไม่มีวันทำให้เค้าเสียใจ ผมคงมีความสุขที่สุดในโลก”
ดีนี่โผกอดอาม ทำเป็นซาบซึ้งใจเหลือแสน
“ขอบคุณนะคะน้องอาม ขอบคุณที่ทำให้พี่ดีนี่รู้สึกว่ายังมีค่า”
อามชะงัก มองดีนี่ที่ร้องไห้อยู่ เห็นเสื้อผ้าแนบตัว แล้วหวั่นไหว
“อย่าร้องไห้เลยนะครับ”
อามกอดปลอบลูบหัวดีนี่ ท่าทางอ่อนโยน
ทั้งสองคนไม่รู้ว่าที่อีกด้านในสวน ฝ้ายแอบมองตะลึงตาค้าง
มารยาริษยา ตอนที่ 11 (ต่อ)
เพียงดาวยังคงซึมเศร้าอาการไม่ดีขึ้นเลย ค่ำนั้นแต้ว อู๋ และเพียงดาวนั่งกินข้าวอยู่ด้วยกันที่บ้านเพียงดาว ทานได้ไม่กี่คำ เพียงดาวก็รวบช้อนวาง สองคนกังวลมองหน้าสบตากัน
“อิ่มแล้วเหรอดาว” แต้วถาม
“กินอีกสักหน่อยสิดาว กินไปสองคำเอง” อู๋ขอร้อง
“ดาวอิ่มแล้วค่ะ ดาวขึ้นไปนอนก่อนนะคะ”
เพียงดาวลุกจะออกเดิน แต้วกะอู๋เครียดจัดหันมาปรึกษากัน
“จะทำยังไงดีแต้ว ข้าวปลาไม่กินเลย” อู๋จิตตก
“เดี๋ยวชั้นเอานมไปให้ดาวกินหน่อยดีกว่า” แต้วว่า
ทันใดนั้นเห็นเพียงดาวก็ล้มลง
สองคนตกใจร้องขึ้นพร้อมกัน “ดาวๆ”
แต้วกะอู๋รีบวิ่งไปหาเพียงดาว
ไม่นานหลังนั้น เพียงดาวหลับอยู่ในห้องผู้ป่วยที่โรงพยาบาลแห่งหนึ่ง ต้องให้น้ำเกลือ แต้วกะอู๋ยืนคุยอยู่กับหมอหน้าเครียด
“คนไข้มีอาการอ่อนเพลียจากการขาดอาหาร แล้วก็ความเครียดน่ะครับ” หมอบอกอาการเพียงดาว
“ดาวจะเป็นอะไรมากไหมคะ”
“ถ้าปล่อยให้เป็นอย่างนี้ต่อไปก็น่ากลัวนะครับ อันตรายทำให้เสียชีวิตได้ ตอนนี้หมอก็ทำได้แค่ให้น้ำเกลือกับสารอาหาร แต่ถ้าคนไข้ยังเครียด ไม่ยอมทานอาหาร ไม่ยอมพักผ่อนก็จะ....” หมอค้างคำ ทำเอาแต้ว อู๋มองหน้ากันอย่างใจเสีย “คนไข้ต้องปรับเปลี่ยนพฤติกรรมให้ได้น่ะครับ”
หมอออกไปแล้ว แต้วกังวลหนัก จะโทร.บอกโอม
“อู๋ ชั้นจะโทร.หาโอมดีไหม?”
“ที่มันเป็นอย่างนี้ก็เพราะโอมไม่ใช่เหรอ จะให้โอมมาเร่งให้มันตายเร็วรึไง”
แต้วลูบหัวเรือนผมเพียงดาว สงสารจับใจ
“ดาวเอ๊ย ทำไมถึงได้เป็นขนาดนี้”
อามนั่งรอโอมอยู่ที่โซฟาห้องรับแขกในบ้าน โอมกลับเข้ามา อามเดินไปขวางโอมอย่างมีอารมณ์
“ทำไมพี่ทำกับพี่ดีนี่อย่างนี้ พี่โกรธอะไรมาลงที่ผม ผมเป็นคนพาเค้าไปเอง อย่าไปทำอะไรเค้า!”
โอมฉุนกึก มองหน้าน้องชาย “ชั้นขอสั่งแกเลยนะ เลิกเจ้ากี้เจ้าการเรื่องนี้ แล้วเลิกพาเค้ามาหาชั้นได้แล้ว!”
อามฉุน “ผมไม่เข้าใจเลย เมื่อไหร่พี่จะตาสว่างซักที มีคนที่ทั้งสวย ทั้งดีขนาดนั้นแบบพี่ดีนี่มาชอบพี่ พี่จะเอาอะไรอีก มัวแต่ไปหน้ามืดตามัวกับคนอย่างพี่ดาวอยู่ได้”
โอมจ้องหน้าอาม “ชั้นไม่ได้หน้ามืดตามัว ชั้นตาสว่างแล้วต่างหาก”
อามประหลาดใจ “พี่หมายความว่ายังไง”
“แกไม่ต้องรู้หรอก รู้แต่ว่ายังไงชั้นก็ไม่มีวันรักดีนี่ ชั้นรักคุณดาวคนเดียว”
อามอึ้งสงสารดีนี่ คิดบางอย่างในใจ
“พี่พูดเองนะ ว่าพี่ไม่ได้รักพี่ดีนี่ แล้วต่อไปถ้าผมทำอะไร พี่ไม่มีสิทธิ์มาว่าผม”
โอมงง “แกจะทำอะไร?”
“ผมไม่มีทำร้ายผู้หญิงเหมือนพี่โอมก็แล้วกัน”
พูดจบอามก็ขึ้นหนีขึ้นบ้านไป โอมเครียดน้ำท่วมปาก
เพียงดาวกลับมาพักฟื้นที่บ้าน กำลังนอนพักอยู่ที่โซฟา สักครู่หนึ่งแต้วกะอู๋ถือชามซุปมาให้
“ดาว ซุปร้อนๆ พี่เพิ่งทำเลย กินซะหน่อยเถอะนะ” แต้วบอก
เพียงดาวเอาแต่นอนนิ่ง
“นะดาวนะ จะได้มีแรง”
แต้วตักจะป้อน แต่เพียงดาวนิ่งไม่ยอมกิน
แต้วเหนื่อยใจแต่ยังพยายามปลุกปลอบ “ดาว ถ้าดาวไม่กินอะไร ดาวจะป่วยอีกนะ หมอก็บอกอยู่”
“ให้ดาวตายๆไปเถอะค่ะพี่แต้ว ดาวไม่อยากอยู่แล้ว” เพียงดาวบอกท่าทีแน่วนิ่ง
อู๋ทนไม่ไหวแล้วที่เห็นเพียงดาวทำตัวอย่างนี้ “ชั้นไม่ทนแล้วนะ ดาวลุกขึ้นมา!”
พลางอู๋จับเพียงดาวลุกขึ้น
“อู๋ แกจะทำอะไรของแก” แต้วตกใจเพราะอู๋ขึงขังเครียดเคร่งมาก
“แกจะเอายังไงกับชีวิตแก ชั้นเข้าใจว่าแกเสียใจเรื่องโอมแต่แกจะอยู่เป็นซากศพเป็นผีดิบอย่างนี้ไม่ได้ แกต้องเดินหน้าต่อไป ถ้าคิดจะตัดเค้าก็ตัดเค้าให้ขาด ไม่ใช่ต่อหน้าเค้าก็ไล่เค้า แล้วพอกลับมาก็มานอนตายซากอยู่อย่างนี้ มันไม่ได้ดาว”
แต้มปราม “อู๋ ดาวมันป่วยอยู่นะ”
อู๋ของขึ้นเต็มองค์แล้ว “ต้องให้ยาแรงมันซะบ้าง” หันมาพูดกับเพียงดาว “ถ้าแกรู้ว่าแกอยู่โดยขาดโอมไม่ได้ แกก็ต้องให้อภัยเค้า มีทางเลือกสองทางแกเลือกมา”
เพียงดาวบอกไม่ถูก “ดาวไม่รู้”
อู๋รุกหนัก “ไม่รู้ไม่ได้ จะเอายังไง ให้ชั้นโทร.ตามโอมไหม บอกมา!!”
“ดาวไม่รู้ ดาวไม่รู้ ดาวอยากอยู่คนเดียว!”
เพียงดาวลุกยืนพรวด แล้ววิ่งหนีขึ้นบ้านไป
แต้วตกใจมาก “ดาว!”
เพียงดาววิ่งร้องไห้เข้าห้องล็อคประตูทันที
แต้ว อู๋ และป้านุชเคาะประตูเรียก
“ดาวๆ แกออกมาก่อน” แต้วหันไปต่อว่าอู๋ “เห็นไหม แกไปเร่งรัดมัน ถ้าเกิดมันคิดสั้นทำอะไรไปจะว่ายังไง”
อู๋ใจหายวาบ “ชั้นขอโทษดาว แกออกมาเถอะนะดาว!”
ป้านุชใจเสีย “คุณดาวคะ คุณดาว”
“ป้านุชไปเอากุญแจสำรองมา” แต้วบอก
ป้านุชรีบไปเร็วรี่ แต้วกับอู๋พยายามเคาะประตูเรียกต่อไป แต่เพียงดาวไม่ยอมเปิด
เพียงดาวอยู่ในห้องแต่งตัว ทอดสายตามองไปเห็นมีผ้าใบคลุมอยู่ที่ตู้เก็บเสื้อผ้า
เพียงดาวคิดถึงคำพูดอู๋ แต่ไม่รู้จะทำยังไง เพียงดาวยืนร้องไห้อยู่อย่างนั้น
จู่ๆ ดาวเพียงเหลือบไปเห็นกุหลาบช่อหนึ่งอยู่ที่พื้นแถวๆ ผ้าใบ เพียงดาวกวาดตามองรอบตัว แล้วดึงผ้าใบออก เห็นว่าภายในผ้าใบมีช่อกุหลาบอยู่หลายช่อ เพียงดาวอึ้ง พลิกการ์ดดู เห็นข้อความของโอม
เพียงดาวอ่านการ์ด
“สิบสองปีก่อนจนถึงวันนี้ ผมยังรักคุณดาวไม่เปลี่ยนแปลง ให้อภัยผมนะครับ”
จังหวะนั้นแต้ว อู๋ และป้านุชไขประตูเข้ามา เห็นเพียงดาวยืนร้องไห้สะอึกสะอื้นอยู่
แต้วและอู๋เห็นกุหลาบก็งง
ป้านุชตกใจ “ป้าขอโทษนะคะคุณดาว ตั้งแต่ที่คุณดาวไล่คุณโอมกลับไป คุณโอมก็ส่งดอกไม้มาตลอด ป้าไม่กล้าทิ้งน่ะค่ะ เลยมาซ่อนไว้ที่นี่ แต่เดี๋ยวป้าจะเอาไปทิ้งให้นะคะ” ป้านุชลนลานจะเอาช่อกุหลาบไป เพียงดาวโบกมือห้าม
เพียงดาวลังเลใจหันมาถามอู๋ “ถ้าโอมเค้ากลับมา ดาวจะต้องเสียใจอีกครั้งไหมคะ”
“พี่ก็ไม่รู้เหมือนกัน ดาวต้องตัดสินใจเอง ว่ามันจะคุ้มกับที่ดาวจะเสี่ยงรึเปล่า” อู๋ว่า
เพียงดาวร้องไห้ โผเข้ากอดอู๋กับแต้ว สามคนกอดกันกลม
โปรดติดตาม "มารยาริษยา" ตอนต่อไป เวลา 9.30 น.
