เส้นตายสลายโสด ออนแอร์
ตอนที่12
ออกอากาศวันจันทร์ที่ 7 พฤศจิกายน2554เวลา 20.30 น. ทางช่อง7
เคท (ปู มัณฑนา) ภรรยาที่แยกกันอยู่ของ วี (เคลลี่) โทรมาขอนัดเคลียร์เรื่องการหย่า ที่เธอต้องการให้วียกทุกอย่างให้เธอ ถ้าไม่...ก็จะไม่ยอมเซ็นใบหย่าให้และจะทำลายงานแต่งของ ฟ้า (นุ่น) กับวี ซึ่งวียอมไม่ได้เรื่องข้อตกลง เหตุผลที่เคทเรียกร้องเช่นนี้ก็เพราะจริงๆ แล้ว เธอยังรักวีและไม่อยากหย่ากับวีและที่สำคัญไม่ต้องการให้วีแต่งงานกับฟ้า
หลังจากที่วีขอร้องดินให้ช่วยปิดเรื่องเคทเป็นความลับแล้ว แต่ความลับที่ว่าก็ปิดไม่มิดเมื่อ ฮันนี่(มาริสา) บังเอิญเจอวีและเคทจนสงสัย และได้สืบจนรู้เรื่องทุกอย่างแถมยังร่วมมือกับเคททำลายฟ้าด้วยการจัดงานแถลงข่าวและต่อหน้าสื่อมวลชนว่าเคทถูกฟ้าแย่งสามี
ฟ้าเสียใจและอับอายมากที่โดนประจานว่าเป็นเมียน้อย วีเสียใจและเข้าไปกราบขอโทษ สดใส(ตุ๊ก วิยะดา) และฟ้า พร้อมยินดีรับการตัดสินใจทุกอย่างของฟ้าและสดใจ ฟ้าไม่ให้อภัยแต่สดใสเห็นความจริงใจของวีและเห็นความรักของวีที่มีต่อฟ้าเลยยอมให้โอกาส และให้วีไปเคลียร์เรื่องหย่ากับเคทให้เรียบร้อยก่อน ฮันนี่เจ็บใจและรู้สึกผิดหวังมากที่ทำลายวีกับฟ้าไม่สำเร็จ แถมตัวเธอเองยังถูกดินบอกเลิกตัดสัมพันธ์แบบไร้เยื้อใย
ตอนที่ 13
ออกอากาศวันอังคารที่ 8 พฤศจิกายน2554เวลา 20.30 น.ทางช่อง7
เคทไม่พอใจฮันนี่ที่แผนทำลายฟ้าและวีไม่สำเร็จ ฮันนี่เองก็ไมพอใจเคทเช่นกันที่ต่อว่าเธอ แต่ยังฝืนใจคบเพราะยังมีแผนชั่วใหม่ โดยใช้ให้เคทโทรนัดฟ้ามาเคลียร์เรื่องวีตัวต่อตัวที่โรงแรม โดยฮันนี่ให้ เสี่ยตั๊ก (ธัญวิสิฎฐ์ เสียงหวาน) เพลย์บอยกิ๊กเก่าของเธอรอปล้ำน้ำฟ้าอยู่ที่ห้องแห่งหนึ่งในโรงแรมนั้น ดินรู้สกเป็นห่วงฟ้าขึ้นมาเพราะเห็นฮันนี่อยู่ที่โรงแรมที่ฟ้านัด คิดว่าต้องเป็นแผนทำร้ายฟ้าของฮันนี่ เลยตามไปจะช่วยฟ้า แต่เสี่ยตั๊กไม่ยอมไปตามแผนของฮีนนี่ โดยบอกว่าตนมีแผนที่เนียนกว่านั้น เพราะอยากได้ฟ้าไว้เป็นของเล่นชิ้นใหม่
ต่อมาเสี่ยตั๊กวางแผนเข้าไปเป็นลูกค้าของบริษัทให้จัดงานเปิดตัวบริษัทขายเรือของตน แล้วจะทำตัวเรื่องมากให้ฟ้ายุ่งกับงานจนไม่มีเวลาให้วีและมั่นใจว่าแผนนี้ยังไงฟ้ากับวีต้องเลิกกันและตนจะพิชิตใจฟ้าจากการจำยอมของฟ้าเองไม่ใช่การข่มขืน
ดินไม่ไว้ใจเสี่ยตั๊กพยายามฝากทุกคนไปเตือนฟ้า แต่ฟ้าไม่เชื่อ และในที่สุดเคทก็บินกลับอเมริกาไปโดยไม่ยอมหย่ากับวี ทำให้วีเครียดมาก
.......................................................................................................
เส้นตายสลายโสด ตอนที่ 29
ธีรเทพไวกว่าใคร รีบเข้าไปตะครุบตัวจอห์นที่แรงเยอะมากเอาไว้ได้
“สต็อป เฮ้ แหมน สต็อป”
“โน มันต้องนันสต็อป แหมน”
จอห์นบอกพร้อมกับเหวี่ยงมือ และเท้ามั่วไปหมดกะให้โดนสักดอก ขณะที่บีบีพยายามปกป้องทศพร
“หลบซ้ายค่ะ หลบขวาค่ะ ว้ายๆ”
“อะไรกันน่ะน้ำฝน ทำไมจอห์นมันเป็นมากขนาดนี้เนี่ย” น้ำฟ้าหันไปถามน้ำฝน
“จอห์นเข้าใจผิดคิดว่าหมอทศจะมาจีบฝน จะอธิบายก็ไม่เคยฟังจนจบ”
“ไอ้จอห์น จะหยุดไม่หยุด” น้ำฟ้าตะโกน
“ไม่หยุด”
โอกาสเป็นของจอห์นจนได้ เขาต่อยเปรี้ยงเข้าหน้าทศพร ทุกคนตกใจ บีบีรีบเข้าไปดูแล ธีรเทพเห็นอย่างนี้อารมณ์หึงก็ขึ้นหน้าเหมือนกัน
“เป็นอะไรมากหรือเปล่าคะหมอ”
“หืมมม...ไหนดูสิ ว่าเจ็บตรงไหน” ธีรเทพเข้าไปจับหน้าทศพร ตั้งใจหันไปหันมาอย่างแรงจนทศพรมึน
“ก็ไม่เห็นเป็นอะไร ไปห่วงอะไรเขานักหนา เขามาจีบเธอก็เปล่า” ธีรเทพบอกกับบีบี
“ก็ไม่ได้จีบ แต่ถ้าจีบ ก็โอเคนะคะหมอ” บีบีว่า
“แต่ผมไม่โอครับ”
ทศพรบอก ธีรเทพนึกเคืองจอห์น
“จอห์น อะเกน พลีส”
“ยัวเวลคัม แหมน”
“ช่วยผมด้วย”
ทศพรร้องลั่น จอห์นจะเข้าไปซ้ำ น้ำฝนเข้าไปขวาง
“หยุดทำตัวอันธพาลได้แล้ว ถ้าคุณไม่หยุด คุณจะไม่มีโอกาสได้เข้าใกล้ฉันอีก”
น้ำฝนบอกเสียงเข้ม จอห์นถึงกับชะงัก อึ้ง น้ำฝนเอาหมาให้น้ำฟ้าแล้วเดินเข้าบ้านไป น้ำฟ้าตกใจกลัวหมาฉี่ใส่อีก บีบีช่วยพยุงทศพร
“โอ๊ะๆ ระวังเซค่ะ แต่ถ้าจะเซ บีบีก็พร้อมรับค่ะ”
ธีรเทพมองอย่างฉุนๆ
หลังจากจัดการกับหมาเรียบร้อยแล้วน้ำฟ้าจึงเดินมาหาจอห์นและพยายามอธิบายให้จอห์นฟัง
“หมอทศเขามาจีบฉัน ไม่ได้จีบน้ำฝน”
“ว็อท”
“แต่ถ้าฟ้าไม่ชอบ พี่ก็รอช้อนอยู่” บีบีบอก
“ว็อท” ธีรเทพบอกอย่างไม่พอใจ ถูกบีบีหันไปมองตาเขียว
“ว็อทแว็ทอะไร ฉันก็อยากมีแฟนมั่ง จะทำไม ไม่มีใครมาจีบ ฉันก็ต้องจีบเองเซ่”
“วัด”
“อะไรอีก”
“ไปวัดเหอะ บวชชีท่าจะรุ่งกว่า”
“หืม...นายนั่นแหละไปวัด เผาวันนี้เลย ไอ้บ้า”
บีบีไล่ตีธีรเทพออกไป ฟ้าหันมาเตือนจอห์น
“ทำอะไรมีสติหน่อยสิ ยิ่งคลั่ง ก็ยิ่งเสียคะแนน เข้าใจมั้ย”
“ไอซี แต่ที่ไม่ซี ก็ยูจะแต่งงานกับคุณวีแล้วทำไม”
“จะทำไม แม่ทำตัวเป็นเจ๊ดันหมอทศ เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินฉันเลิกกับคุณวี จะได้มีตัวสำรองไง”
“ว็อท โน ถ้าต้องมีตัวสำรองไม่เอาได้หน้าจืดนั่นได้ป่ะ ใครก็ได้ คุณดินไง”
“ว็อท จะบ้าหรือไง เขามีแฟนแล้ว”
“จริง ลืมไป เฮ้อ น่าเสียดาย”
“ไม่ต้องมายุ่งเรื่องฉันเลย เอาเรื่องตัวเองให้รอดเหอะ”
พอน้ำฟ้าเดินออกไปก็เครียดขึ้นมาอีก หลังจากได้ยินชื่อดิน จอห์นครุ่นคิดหาทางคืนดีกับน้ำฝนให้ได้
ขณะนั้นที่บ้านของดิน เฟซกำลังยื่นยาและน้ำให้ดิน
“ยาแก้ปวดค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ดินรับยามากิน
“ยังปวดอยู่มากมั้ยคะ” เฟซถามอย่างเป็นห่วง
“ดีขึ้นแล้วครับ”
“น่าเสียดายนะคะ เราสองคนอุตส่าห์พยายามทำให้คุณวีกับคุณฟ้าได้ปรับความเข้าใจกัน แต่ก็ไม่สำเร็จ”
“ท้อแล้วเหรอครับ”
“ไม่ค่ะ แต่เราจะช่วยเขาสองคนได้อีกยังไงคะ”
ดินจับมือเฟซ
“เดี๋ยวก็คิดออกครับ”
จังหวะนั้นฮันนี่เดินเข้ามาเห็นดินกำลังจับมือเฟซอยู่ก็ยิ่งแค้นหนัก มองทั้งคู่ด้วยความไม่พอใจ แต่แล้วฮันนี่ก็รวบรวมลมหายใจปรับสีหน้ายิ้มแย้ม เดินเข้าไปหาดินและเฟซ
“สวัสดีค่ะดิน”
ดินและเฟซตกใจที่เห็นฮันนี่
“คุณมาทำไม”
“รู้ข่าวว่าดินไม่ค่อยสบาย เลยมาเยี่ยม สวัสดีค่ะคุณเฟซ”
“ค่ะ”
“ทำไมต้องมองฮันนี่ด้วยสายตาแบบนั้นด้วยคะ ไม่ไว้ใจหรือไง” ฮันนี่ถามดินเมื่อเห็นสายตาไม่ไว้ใจของดิน
“ใช่”
“แหม เกลียดคนรู้ทันจริงๆ ฮันนี่มาดีค่ะ เป็นห่วงไม่ได้หรือไง คนเคยๆ กันก็ต้องเหลือเยื่อใยกันบ้างสิ คุณเฟซคงจะเข้าใจนะคะ”
“เอ่อ...”
ดินจับมือเฟซลุกขึ้น
“ทุกคนเข้าใจคุณ มีแต่คุณที่ไม่เคยเข้าใจอะไรเลย ไปครับคุณเฟซ”
“เดินดีๆ ค่ะคุณดิน เฟซช่วยนะคะ”
เฟซช่วยประคองดินไป ฮันนี่มองตามอย่างเดือดดาล
“ยกต่อไปยังมี เตรียมตัวดีๆ ก็แล้วกัน!”
ฮันนี่บอกออกมาเบาๆ
ธีรเทพเดินออกจากบ้านคุณสดใสอย่างเซ็งๆ บีบีเดินตามและเร่งฝีเท้าไล่ให้ทัน
“เดินช้าๆ หน่อยไม่ได้หรือไง”
“ขาสั้นแล้วยังเดินช้าอีก เร็วๆ” บีบีเดินมาตีคู่ธีรเทพ เชิด ไม่สนใจ ธีรเทพรั้งบีบีให้หยุดเดิน “ถามอะไรหน่อย”
“อะไร”
“อยากมีแฟนนักหรือไง”
“มาก”
“มากแค่ไหนก็ไม่ควรจีบผู้ชายออกนอกหน้าขนาดนั้น มันดูไม่งาม ยางอายน่ะมีมั้ย”
“อายก็อดเด่ะ”
“ชอบแบบนั้นหรือไง”
“ถึงตอนนี้ แบบไหนก็ได้ ขอแค่เป็นผู้ชายแท้ แม่ไม่ดุ จะได้ไม่มีปัญหาแม่ผัวลูกสะใภ้”
“ใฝ่ต่ำ”
“เลิก” บีบีบอกอย่างไม่พอใจ
“เลิกอะไร” ธีรเทพถามอย่างแปลกใจ
“นายกับฉันไง สงสัยเราคงเดินร่วมทางกันลำบาก”
“ฉันก็จะถือว่าเธอผิดคำสาบานที่เคยให้ไว้ต่อหน้าพระทั้งวัด”
“ว้าย”
“บาป ตกนรก เป็นเปรต”
“ไม่เลิกก็ได้”
“ดีมาก ไป เข้าโรงแรมกัน”
“ไอ้บ้า ชวนฉันเข้าโรงแรม ไอ้ลามก”
“โอ๊ย! โรงแรมจัดงานแต่งคุณฟ้า คิดอะไรเนี่ย”
“แล้วไป ก็ไปซียะ”
ธีรเทพเดินนำออกไป บีบีเดินตามไปอย่างเซ็งๆ
ธีรเทพกับบีบีมาติดต่อโรงแรมที่จะใช้จัดงานแต่งน้ำฟ้ากับคุณวี แต่เมื่อได้คุยกับเจ้าหน้าที่ทั้งคู่ถึงกับตกใจเมื่อรู้ว่าโรงแรมไม่ว่าง
“ไม่ว่างเหรอคะ/ไม่ว่างเหรอครับ” บีบีกับธีรเทพถามพร้อมๆ กัน
“ไม่ว่างครับ”
“แปลว่าอะไรอ่ะคะ”
“ก็แปลว่าไม่ว่างไง ต้องให้แปลไทยเป็นไทยด้วยหรือไง”
“เป็นประโยคลอยๆ แสดงอารมณ์ไม่พอใจ ไม่ได้ต้องการคำตอบ”
“ไม่ว่างครับ” เจ้าหน้าที่ยังตอบคำเดิม
“ก็บอกว่าไม่ต้องการคำตอบไงคะ”
บีบีเริ่มไม่พอใจ ธีรเทพเห็นท่าไม่ดี รีบลากบีบีออกไป เจ้าหน้าที่ยังยืนยิ้มหน้าเดิม ไร้อารมณ์อื่นใด
แม้บีบีจะถูกธีรเทพลากออกมา แต่ยังหงุดหงิดไม่เลิก
“โรงแรมใหญ่ก็ใหญ่ จะไม่มีห้องจัดเลี้ยงว่างเลยหรือไง”
“ก็มันไม่ว่าง”
“แล้วไอ้คนที่จองก็เหมือนกัน เกิดจะมาแต่งวันเดียวกับที่เราจะแต่ง วันอื่นไม่มีหรือไง”
“ถ้าฤกษ์ดีมีวันอื่น เขาก็จองวันอื่นไปแล้ว โอ๊ย จะอารมณ์เสียทำไมนักหนา ไปหาที่อื่นก็ได้”
“หามาทั้งกรุงเทพแล้ว ไม่ว่างสักกะที่ เดี๋ยวแม่ก็ไปจัดต่างจังหวัดซะเลย”
ธีรเทพปิ๊งไอเดีย
“ต่างจังหวัดเหรอ...”
ช่วงเวลาเดียวกันนั้นน้ำฟ้ายังอยู่ที่บ้าน มองมือถือของตัวเองอย่างลังเลว่าจะโทรหาคุณวีดีมั้ย
“คุณวี คุณวี คุณวี ไม่โทรดีกว่า...แต่...โทรดีกว่า...แต่...ไม่โทรดีกว่า เขาต้องโทรมาง้อฉันสิ ฉันเป็นผู้หญิงนะ โอ๊ย! อยู่คนเดียวเหมือนเดิมก็ดีอยู่แล้ว น้ำฟ้า”
น้ำฟ้านั่งลงอย่างหงุดหงิด โดยไม่รู้ว่าคุณสดใสแอบดูอยู่
ทางด้านคุณวีเขากำลังนั่งมองมือถือของตัวเองอยู่เหมือนกัน
“คุณฟ้า คุณไม่คิดจะโทรหาผมเลยหรือยังไง”
คุณวีถอนใจยาวอย่างเครียด
ทางด้านน้ำฟ้ายังนั่งมองมือถืออยู่อย่างนั้น จนกระทั่งน้ำฝนเดินเข้ามาเจอคุณสดใสที่แอบดูน้ำฟ้าอยู่
“คุณแม่คะมาทำอะไรตรงนี้คะ”
“แม่ฟันธงว่าน้ำฟ้ากำลังไม่มีความสุข และจะต้องเลิกกับคุณวีในไม่ช้า”
“คุณแม่คะ”
“ความรักของน้ำฟ้าและคุณวีไม่แข็งแรงพอที่จะฟันฝ่าอุปสรรคไปด้วยกันได้”
“คิดเองเออเองหรือเปล่าคะ”
“ไม่ แม่คิดจากเหตุผลและองค์ประกอบรายล้อม”
“แต่พี่ฟ้าก็ไม่สนใจหมอทศ อย่างที่คุณแม่อยากจะให้เป็น”
“น้ำหยดลงหินทุกวันหินมันยังกร่อน วันนี้ไม่สนใจ พรุ่งนี้อาจจะเปลี่ยนใจก็ได้”
คุณสดใสบอกอย่างมั่นใจมาก
วันต่อมาธีรเทพกับบีบีมาติดต่อสถานที่แต่งงานให้น้ำฟ้าที่ต่างจังหวัด เวลานั้นบีบีเดินกินไอศกรีมมากับธีรเทพอยู่ริมหาด
“ไม่คิดว่านายจะเอาจริงเรื่องจัดงานต่างจังหวัด”
“คนอย่างฉัน คิดพลิกแพลงตามสถานการณ์ได้ดีเสมอ”
“ฉันเป็นคนคิดย่ะ”
“เธอแค่บ่นโดยไม่ได้คิด คนคิดน่ะฉัน”
“ครึ่งครึ่ง”
“ก็ได้ ว่าแต่ว่าเธอชอบป่ะ จัดงานแต่งงานริมทะเล”
“เป็นงานแต่งงานในฝันเลยล่ะ มีซุ้มอยู่ตรงนี้ วางเก้าอี้คนมาร่วมงานตรงนั้น”
“เจ้าบ่าวเจ้าสาวในชุดสีขาวที่ไม่เป็นทางการนัก”
“โรแมนติกสุดๆ”
บีบี กับธีรเทพแปะมือกัน ชอบใจที่มีฝันร่วมกัน ทั้งคู่อึ้ง มองตากันอย่างลึกซึ้งด้วยความรู้สึกแปลกประหลาด ก่อนจะเด้งดีดตัวออกจากกัน
“อย่างนายคงได้แค่ฝันแหละ”
“ส่วนเธอ ฝันกลางวันชัดๆ”
“ชิ”
“เชอะ”
บีบี และธีรเทพเชิดใส่กัน ก่อนจะหันเดินกลับเข้ามาหากันใหม่
“ทำงาน”
บีบี กับธีรเทพพากันเดินออกไปทางหนึ่ง บอสกับมิ้นท์เดินเข้ามาจากอีกทาง มิ้นท์มีหน้าตาเซ็งมาก
“วันหยุดของมิ้นท์นะคะ มิ้นท์ควรจะได้อาบน้ำแร่แช่น้ำนมอยู่บ้าน ไม่ใช่มาทำงาน”
“นี่กล้าบ่นต่อหน้าบอสเหรอ”
“เอ๊า ไม่ให้บ่นต่อหน้าบอส จะให้ไปบ่นต่อหน้าป้าขายน้ำเหรอคะ”
“ห้ามบ่น! ผมมาหาเงิน เพื่อเป็นโบนัสพวกคุณ”
“หรือหาเงินเพื่อไปสู้กับคู่แข่งหัวใจกันแน่คะบอส” มิ้นท์ดักคอ
“ด้วย! พอแล้ว...ไป ลูกค้ารออยู่ เตรียมสมุดมาจดพร้อมนะ”
บอสเดินนำมิ้นท์ไปทางหนึ่ง มิ้นท์เดินตามไปด้วยท่าทางเซ็งมาก
ทางด้านน้ำฟ้ายังคงเดินซึมอยู่แต่ภายในบ้าน
“คุณฟ้า” ดินเดินเข้ามาหา
“อ้อ...ท่าทางจะได้ยาดี เดินปร๋อเชียว” น้ำฟ้าแขวะทันที
“แน่นอน ไม่ต้องห่วง ยาผมดีจริง” คำตอบนี้ทำให้น้ำฟ้านึกหมั่นไส้
“มาทำไม”
“คุยกับคุณวีหรือยัง”
“โอ๊ย จะอะไรกันนักหนาเนี่ย ฉันบอกแล้วไงว่าไม่ต้องยุ่ง ฉันจะจัดการเอง”
“แล้วจัดการหรือยัง”
“ยังอีก ยุ่งกับฉันมากนัก ฉันจะหนีไปให้พ้นๆ เลยคอยดูสิ” น้ำฟ้าเดินหนี
“หนีอะไรหนีได้ แต่คุณหนีใจตัวเองไม่พ้นหรอก”
“รู้เหรอ ว่าใจฉันมันเป็นยังไง”
“รู้สิ...”
“นายไม่รู้”
น้ำฟ้ามองอย่างผิดหวังแล้วเดินหนี ดินมองตามอย่างเหนื่อยใจ
“อะไรของเค้าเนี่ย ทำยังกะไม่อยากแต่งงานกับคนที่ตัวเองรัก บ้าไปแล้ว”
คุณสดใสเข้ามาหาดินด้วยสีหน้าเข้มเคร่งมาก
“นายดิน”
คุณสดใสพาดินมาคุยกันอย่างลับๆ
“นี่ ฉันมีเรื่องจะถาม”
“ทำไมต้องทำเหมือนมันเป็นความลับสุดยอดอย่างนี้ด้วยล่ะครับ”
“ก็มันเป็นความลับ เบาๆ เดี๋ยวยัยฟ้ามาได้ยิน”
“ครับ เบาก็ได้”
“เธอสนิทกับน้ำฟ้า รู้มั้ยว่าตอนนี้ น้ำฟ้ากับคุณวี ใกล้จะเลิกกันหรือยัง”
“ทำไมแช่งความรักของคุณฟ้าแบบนี้ล่ะครับ” ดินถามเสียงดัง
“บอกว่าเบาๆ”
“ครับ คุณแม่ครับ คุณฟ้ากับคุณวีรักกันจริงๆ ปล่อยๆ เขาไปเถอะครับ” ดินลดน้ำเสียงเบาลง
“ฉันไม่ปล่อยตรงไหน”
“ผมรู้นะครับ ว่าคุณแม่กำลังจัดหมอหมามาใส่พานเสริ์ฟให้คุณฟ้า”
“เรียกหมอทศให้มันดีๆ หน่อย” คุณสดใสเสียงดังอย่างลืมตัว
“เบาๆ ครับ หมอทศก็หมอทศ”
“ฉันทำเพื่อความสุขของลูกฉัน ยังไงลูกฟ้าก็ต้องได้แต่งงาน ภายในเวลาที่ฉันกำหนด”
ดินยกมือไหว้คุณสดใสก่อนเอ่ยขึ้น
“ขออนุญาตพูดอะไรแรงๆ สักครั้งนะครับ มันเป็นความสุขของคุณฟ้าหรือของคุณแม่กันแน่” คุณสดใสอึ้ง
“รู้มั้ยครับว่าเส้นตายของคุณแม่ ทำให้คุณฟ้าเครียดมากขนาดไหน จบจากคนนี้เธอก็ต้องรีบไปหาคนนั้น เพราะอยากให้คุณแม่มีความสุขให้ได้ก่อนตาย ทั้งๆ ที่คุณแม่ไม่ได้จะตายจริงๆ ผมถือว่าคุณแม่เล่นแรงมาก...ขอบคุณครับ”
ดินยกมือไหว้คุณสดใสอีกครั้งแล้วผละจากไป
“พูดแรงจริงๆ ด้วยอ่ะ”
คำพูดของดินทำให้คุณสดใสถึงกับเครียด
น้ำฟ้ากลับเข้าห้องยืนมองรูปถ่าย ‘แค่กอด’ แล้วตัดสินใจหยิบมือถือขึ้นมาโทรหาบีบี
“บีบี...แกอยู่ไหน ฉันจะไปหา...อะไรนะ”
น้ำฟ้าอุทานเสียงหลงเมื่อรู้ว่าบีบีอยู่ที่ไหน และตัดสินใจขับรถไปหาบีบีกับธีรเทพทันที ไม่นานหลังจากนั้นคู่กัดทั้งสอง ก็กำลังยืนอธิบายภาพงานแต่งให้น้ำฟ้าที่นั่งซึมฟัง
“เมื่อแขกมาพร้อมแล้ว ได้เวลาอันเป็นมงคลฤกษ์”
“เจ้าบ่าวซึ่งยืนอยู่พร้อมแล้ว ตรงนี้พร้อมแหวนแทนใจ”
“เจ้าสาวก็จะปรากฏตัวจากตรงนี้ โดยมีแม่เจ้าสาวเป็นคนพามาส่งให้กับเจ้าบ่าว” บีบีเดินมาหาธีรเทพ ทั้งสองคนอินกับการเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาว “แม่เจ้าสาวก็จะส่งมือเจ้าสาวให้กับเจ้าบ่าว”
“เจ้าบ่าวก็จะจับมือเจ้าสาวเอาไว้อย่างมั่นคง”
“เจ้าสาวยิ้มให้กับเจ้าบ่าว เป็นยิ้มแห่งความมั่นใจว่าต่อไปนี้เธอจะฝากชีวิตเอาไว้ให้เขาดูแล”
“ดูแลตัวเองไม่เป็นหรือไง” ธีรเทพถามทำให้บีบีถึงกับหมดอารมณ์
“อุวะ! ทำไมต้องทำเสียจังหวะเนี่ย”
“โอเคๆๆ เห็นภาพแล้ว พอเหอะ”
“แกว่าไง ชอบเปล่า” บีบีหันไปถามน้ำฟ้า
“ตามนั้น”
“ไม่อิ๊อ๊ะอะไรบ้างเหรอครับ”
“ก็ตามนั้นไง ฉันไปเดินเล่นก่อนนะ อยากอยู่คนเดียว”
น้ำฟ้าเดินหนีไป บีบีจะตามไปแต่ธีรเทพขัดไว้
“คุณฟ้าบอกว่าอยากอยู่คนเดียว ต้องให้แปลไทยเป็นไทยอีกแล้ว สมองกลับหรือไง”
“ปากเสียอีกครั้งเดียว นายได้ทำงานนี้คนเดียวแน่”
“โอเค...”
“นายว่าอาการของฟ้า อยากแต่งงานกับคุณวีหรือเปล่าเนี่ย”
ธีรเทพเองก็แปลกใจกับอาการของน้ำฟ้า
“ฉันว่าเราต้องทำอะไรสักอย่างแล้วล่ะมั้ง”
ส่วนทางด้านคุณวีขณะนั้นกำลังออกอาการเครียดใส่กับลูกน้อง
“ทำไมต้องให้ผมพูดซ้ำ ผมอยากได้ข้อมูลด่วน หมายถึงด่วนไม่ใช่ให้ผมรอเป็นวัน”
“ขอโทษครับ”
คุณวีโบกมือให้ลูกน้องออกไป ลูกน้องเดินออกไป คุณวีถอนใจรู้สึกเครียด เฟซเดินเข้ามาหาคุณวี
“คุณวีคะ”
คุณวีเห็นก็ยิ้มให้เฟซอย่างดีใจ
“สวัสดีครับ”
“เฟซมารบกวนเวลาคุณวีแน่ๆ เลย คุณวีกำลังเครียดด้วย ขอโทษนะคะ”
“ไม่ได้รบกวนครับ”
“ถ้างั้นไปทานข้าวกลางวันกันนะคะ เฟซมีร้านแนะนำ”
“ก็ดีครับ อยากไปจากที่นี่พอดี อยากพัก”
“งั้นเฟซจะเป็นโชเฟอร์ให้เอง คุณวีจะได้พักสบายๆ”
“จะดีเหรอครับ”
“คุณวีเคยขับรถพาเฟซกลับจากรีสอร์ทคราวโน้น คราวนี้เป็นตาเฟซขับให้คุณวีนั่งบ้าง”
“ไม่ได้ครับ ยังไงผมก็ยอมให้คุณทำแบบนั้นไม่ได้ เป็นหน้าที่ผม”
“แต่ร้านไกลหน่อยนะคะ”
คุณวีมองเฟซนิ่ง รู้ทันว่าเฟซต้องมีแผนอะไรอีกแน่ แต่คุณวีทำไม่รู้ไม่ชี้
“ไม่เป็นไรครับ แต่ต้องอร่อยนะ ไม่งั้นผมอาจจะเครียดมากกว่าเดิม”
“รับรองค่ะ ว่าคุณวีกลับมาแล้วต้องสบายใจแน่นอน”
คุณวีมองยิ้มๆ
ส่วนน้ำฟ้าขณะที่เธอกำลังเดินทอดอารมณ์อยู่ที่ชายหาดอยู่นั้น บอสกับมิ้นท์ก็เดินกันมาจากมุมหนึ่ง
“รีบเอาบรีฟของลูกค้าทำรายงานแล้วแจกจ่ายให้ทุกแผนก ผมจะประ...”
บอสอึ้งค้างเมื่อมองเห็นน้ำฟ้าเดินอยู่ “คุณฟ้า”
“ยัยฟ้า...มาทำไม”
“มาทำไมไม่สำคัญ แต่ปัจจุบันมีฉันและเธอ พรหมลิขิตชัดๆ”
บอสเพ้อแล้วเดินลิ่วไปหาน้ำฟ้าทันที
“โห...เน่าเอาโล่จากมิ้นท์ไปเลยค่ะ” มิ้นท์รีบยกหู กดเบอร์รายงานฮันนี่ทันที “หัวหน้าคะ โฟนอินสดๆ จากชายทะเลค่า”
บอสพุ่งเข้ามาหาฟ้าด้วยความดีใจ
“คุณฟ้า”
น้ำฟ้าแอบทำหน้าเซ็ง แต่รีบฝืนปั้นหน้ายิ้มให้
“สวัสดีค่ะบอส บังเอิญจังค่ะ”
“มาเที่ยวพักผ่อนเหรอครับ”
“มาหาสถานที่จัดงานแต่งงานของฟ้าค่ะ” บอสอึ้ง หน้าเสีย
“บอสต้องมาให้ได้นะคะ อาจจะไกลสักหน่อย แต่ฟ้ารู้ว่าบอสต้องมาแน่ๆ”
“มาสิครับ...” บอสเขินหันหลังพูด “เพราะบางที เจ้าบ่าวของคุณฟ้าอาจจะเป็นผม” บอสหันไปอีกที ปรากฏว่าน้ำฟ้าหายไปจากตรงนั้นแล้ว
“อ้าว คุณฟ้า คุณฟ้า...ไปไหนแล้วอ่ะ หรือว่าลงทะเลไปแล้ว”
บอสตามหาทันที
ระหว่างนั้นบีบีกับธีรเทพกำลังคุยกับเจ้าหน้าที่โรงแรม
“ลดอีกนิดไม่ได้เหรอคะ”
“ไม่ได้แล้วครับ นี่ลดมาจนผมอาจถูกเจ้านายด่าแล้วนะครับ”
“เจ้านายด่ากับลูกค้าด่า พี่จะเลือกอะไร” บีบีถาม ธีรเทพรีบหย่าศึก
“พี่...โอเค ไม่ต้องไปสนใจ เมื่อคืนเลขาผมนอนน้อย เลยเบลอ” ธีรเทพจับหัวบีบีจูน ด้วยการนวดหน้าผาก “จูนหน่อยๆ”
เจ้าหน้าที่รีบเดินออกไป
“เออ...ดี...ซ้ายนิด” ธีรเทพนวดไปทางซ้าย “ขวาหน่อย” ธีรเทพนวดไปทางขวา “โอย...ซี้ดส์สบายอ่ะ” บีบีคราง
“พอแล้ว ได้คืบจะเอาศอก ไม่ใช่หมอนวด”
น้ำฟ้ารีบวิ่งมาหาบีบีและธีรเทพ
“รีบไปจากที่นี่เหอะ”
“ทำไมอ่ะ”
“หนีผีทะเล ไปเร็ว”
น้ำฟ้าวิ่งนำออกไป บีบี ธีรเทพ มองตามกันงงๆ แต่ก็ตามไป
ขณะนั้นบอสยังเดินตามหาน้ำฟ้าอยู่ที่ชายหาด
“คุณฟ้าครับ คุณฟ้า”
บอสเดินไม่ดู จนไปสะดุดฝรั่งนอนอาบแดดอยู่ บอสล้มลงไปทับฝรั่งผู้หญิงเต็มๆ ในท่าหน้าซุกอกเลยทีเดียว
“กรี๊ดดดดดด”
“ซอรี่ ๆ”
ฝรั่งชายที่นอนข้างๆ ลุกพรวด
“ยู”
“เยส มี ว็อทส พร๊อบเบล็ม มีอะไรเหรอครับ”
ฝรั่งชายต่อยเข้าหน้าบอสเต็มๆ บอสถึงกับหน้าหงาย มิ้นท์เดินตามหาบอสอยู่ เห็นบอสอยู่ในอาการนอนพะงาบๆ อยู่
“บอส”
มิ้นท์ร้องลั่นชายหาดด้วยความตกใจ
อ่านต่อหน้า 2 วันพรุ่งนี้
วันอังคารที่ 8 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554
เส้นตายสลายโสด ตอนที่ 29 (ต่อ)
ขณะเดียวกันนั้นน้ำฟ้ากำลังเดินลิ่วๆ มาตามทาง โดยมีบีบีกับธีรเทพตามมาติดๆ
“มีผีทะเลที่ไหนกันล่ะฟ้า ตาฝาดแล้วมั้ง”
บีบีถาม จังหวะนั้นน้ำฟ้าก็เห็นมิ้นท์ประคองบอสที่เบ้าตาเขียวมาจากอีกทางหนึ่ง
“นั่นไง”
น้ำฟ้าบอก บีบีกับธีรเทพหันไปมองจึงเห็นบอส
“มาได้ไงเนี่ย”
บีบีกับธีรเทพพูดออกมาพร้อมๆ กัน พอรู้ตัวก็สะดุ้งที่ใจตรงกัน
“โลกกลมมาก”
ทั้งคู่พูดพร้อมกันอีก บีบีกับธีรเทพสะดุ้งอีกรอบ แล้วนึกเซ็งจึงหยุดพูด
“ไปเหอะ ฉันหิวแล้ว” น้ำฟ้าบอก
“รออีกสักแป๊บได้มั้ยครับ” ธีรเทพบอก
“ก็คุยกันเสร็จแล้วไม่ใช่เหรอ”
“แต่ยังมาไม่ถึงน่ะเซ่” ธีรเทพบอกอย่างลืมตัว บีบีตีแขนธีรเทพเพียะ
“พูดทำไม”
“ใครยังมาไม่ถึง” น้ำฟ้าถามอย่างแปลกใจ
“อ๋อ ผมหมายถึงของทะเลสดๆ ยังมาไม่ถึงร้านเด็ดที่ผมจะพาคุณฟ้าไปกิน”
“ไม่รออ่ะ”
“ไม่ได้”
บีบีกับธีรเทพบอกออกมาพร้อมกัน น้ำฟ้าถึงกับสะดุ้ง
“ท่าทางคงจะเด็ดจริง...รอก็ได้”
เวลาผ่านไป...น้ำฟ้าเดินมานั่งในร้านอาหารซีฟู้ดด้วยความโมโหเพราะหิวมาก
“ทีหลัง ไม่ต้องพามาร้านนี้อีกนะ”
“ร้านนี้แหละครับ เจ๋ง มาถึงที่นี่ถ้าไม่มาร้านนี้ ถือว่ายังมาไม่ถึง ต้องกิน”
บีบีส่งสายตาหวานไปทางมุมหนึ่ง
“อันนี้ก็น่ากินนะ”
ทุกคนหันไป เห็นลูกค้าโต๊ะหนึ่งเป็นผู้ชายล้วน เด็กเสิร์ฟยกปูนึ่งเดินอยู่ใกล้ๆ จะไปเสิร์ฟ
“เห็นผู้ชายหน่อยไม่ได้ ไว้เป็นของหวานทีหลัง! กินของคาวก่อน “
“ฉันจะกินปู ที่อยู่ในถาดนั่น เห็นมั้ย”
“แล้วไป ผมโทรสั่งอาหารแนะนำไว้ให้แล้ว รอสักครู่นะครับ”
น้ำฟ้าดื่มน้ำรอ มองไปทางหนึ่งแล้วสะดุ้ง น้ำทะลักจากปาก
“เหม็นขี้ฟันนายธีรเทพใช่มั้ย นี่ อย่าพูดมากได้ป่ะ กินออเดิร์ฟไปก่อนไป”
บีบีเอาช้อนยัดปากธีรเทพ
“เปล่า ไม่ได้เหม็นอะไรแค่ตกใจ”
น้ำฟ้าบอกเมื่อเห็นดินเดินเข้ามา
“อ้าว ไอ้ดิน มาได้ยังไง เซอร์ไพรส์” ธีรเทพทักดิน
“ใช่ เซอร์ไพรส์” บีบีบอกขณะที่น้ำฟ้าแอบดีใจ แต่ทำฟอร์มที่ได้เจอดิน
“มาได้ไง”
“อ้าว คุณฟ้า เซอร์ไพรส์” ดินพูดยิ้มๆ
จังหวะนั้นคุณวีและเฟซเดินเข้ามาสมทบ ดิน ธีรเทพ และบีบีหันไปเห็น
“อ้าวคุณวี เซอร์ไพรส์”
ดิน ธีรเทพ บีบีบอกออกมาพร้อมกัน น้ำฟ้าอึ้ง คุณวีก็อึ้ง ขณะที่เฟซยิ้มให้ทุกคน
“เซอร์ไพรส์มากค่ะ ที่ได้เจอทุกคน”
เฟซรีบเดินไปหาดิน บีบีและธีรเทพ ทุกคนลุ้นคู่ของน้ำฟ้าและคุณวีที่ยืนอึ้งกันไป
ครู่ต่อมาคุณวีกับน้ำฟ้าเดินออกมาที่ชายหาด คุณวีหัวเราะออกมาจนน้ำฟ้าแปลกใจเพราะไม่รู้ว่าคุณวีขำอะไร
“คุณวี...ขำอะไรคะ”
“เพื่อนคุณไง แต่ละคน คิดว่าเรารู้ไม่ทันเลยใช่มั้ยว่ากำลังพยายามทำให้เรากลับมาคุยกันดีๆ”
“พวกเขา ปรารถนาดีกับเราค่ะ”
คุณวีหันกลับมาจับมือน้ำฟ้า
“แล้วเราจะทำให้พวกเขาผิดหวังกันเหรอครับ”
คำถามนี้ทำให้น้ำฟ้าถึงกับอึ้ง
“คุณวีล่ะคะ”
“ผมพูดตรงๆ นะ ผมไม่แน่ใจในตัวคุณ”
“คุณพูดเหมือนกับว่าคุณไม่แน่ใจในตัวเองเหมือนกัน หรือว่าคุณคิดมากที่แม่ฟ้าเปลี่ยนไป”
“ตัวคุณเองต่างหากที่เปลี่ยนไป”
“ฟ้าไม่ได้...”
“อย่าเพิ่งพูดครับ เราสองคนลองห่างกันสักพักให้แน่ใจตัวเองก่อนดีมั้ย”
“แต่เรื่องจัดงาน...”
“เป้าหมายของผมยังเหมือนเดิม แต่ผมจะไม่เอาเปรียบคุณ วันนั้นผมจะยืนรอให้คุณเดินมาเข้าพิธีกับผม ด้วยหัวใจทั้งดวงของคุณจริงๆ” น้ำฟ้าอึ้ง มองคุณวีด้วยความเห็นใจ
“คุณให้โอกาสผม ผมก็ควรจะให้โอกาสคุณ การแต่งงานเป็นภาระผูกพันที่ยิ่งใหญ่ เข้ามาแล้วจะถอนตัวออกไปทีหลัง มันยุ่งยากและซับซ้อน คุณก็เห็นแล้ว”
“ก็ได้ค่ะ...เราจะให้โอกาสกันและกัน”
น้ำฟ้ากับคุณวียิ้มให้อย่างเข้าใจกัน
อีกด้านหนึ่งของหาดมิ้นท์รีบเข้าไปรายงานฮันนี่ทันทีเมื่อเธอมาถึง
“ยัยน้ำเน่ากับยัยกุมารไม่ยอมรับสายมิ้นท์เลยค่ะหัวหน้า แล้วเราจะรู้ได้ยังไงคะว่ามันอยู่ที่ไหน”
“โง่จริง ดูในเฟสบุ๊กยัยกุมารสิ มันจะต้องเช็กอินทุกๆ ที่ที่มันไป”
“โอ้ว...ฉลาดอ่ะ”
มิ้นท์กดมือถือเข้าเฟสบุ๊กทันที ฮันนี่ยิ้มตาวาว
“ชิ จะมามีความสุขกับแฟน อย่าหวัง เจอยัง มันอยู่ที่ไหน”
“เจอแล้วค่า” มิ้นท์บอกอย่างดีใจ
ส่วนที่กรุงเทพฯ ขณะนั้นคุณสดใสยิ้มร่าเข้ามาหาทศพรพร้อมกับถืออัลบั้มรูปของฟ้ามาด้วย
“นี่ไง อัลบั้มรูปของน้ำฟ้า อยากให้หมอทศดู จะได้เห็นว่า ลูกสาวแม่ทั้งสวยและเก่ง”
ทศพรไม่อยากจะจีบน้ำฟ้าแล้ว เพราะบอบช้ำเหลือเกิน
“เอ่อ คุณแม่ครับ ผมมีเรื่องอยากจะ...”
“อยากเจอน้ำฟ้าเหรอจ๊ะ...ฟ้าไปไหนลูกฝน” คุณสดใสหันไปถามน้ำฝน
“ไป ธุระค่ะ กว่าจะกลับคง...ดึกเลย”
“งั้นไม่ต้องรอให้กลับ ไปหาน้ำฟ้าถึงที่เลย ไป แม่ไปด้วย” คุณสดใสหันไปบอกทศพร
“เอ่อ...”
ทศพรอึกอัก จังหวะนั้นจอห์นเดินเข้ามากับอังเดร...นายแบบลูกครึ่ง เท่ห์มาก น้ำฝนถึงกับเซ็ง
“ไฮ เอฟรี่บอดี้! คิดถึงทุกคนครับ” ทศพรเห็นจอห์น รีบถอยหลบอย่างกลัวๆ จอห์นเข้ามาจับมือทศพร ทศพรสะดุ้ง
“ด้อนท์วอรี่แมน แอมซอรี่นะที่ทำร้ายยู เพราะเข้าใจผิด”
“ไม่เป็นไรครับ แต่อยู่ห่างๆ ก็ดีครับ”
“แล้วนี่ใครจ๊ะ” คุณสดใสถามอย่างแปลกใจ
“อังเดร เพื่อนผมเองครับ เป็นนายแบบอยู่ที่สิงคโปร์ ลูกครึ่งครับตอนนี้เขามาเที่ยวเมืองไทยพอดี”
“สวัสดีครับ คุณแม่”
“โอ้ว...หัวใจรักบ้านเกิด ไหนลองนั่งตรงนี้ซิ ข้างๆ หมอทศ”
อังเดรลงนั่งข้างทศพร คุณสดใสนั่งยิ้มพิจารณาสองคนไปมา ทศพร กับอังเดรนั่งยิ้มตาปริบๆ น้ำฝนมองจอห์นตาเขียว
น้ำฝนพาจอห์นหลบมาคุยกันตามลำพัง
“คุณจะทำอะไร”
“ทำดีเพื่อพี่ฟ้า หาผู้ชายที่ดีกว่าไอ้หมอหมาหน้าจืดมาให้พิจารณา”
“ใครใช้”
“ไม่ต้องใช้ ผมก็จะทำ ถ้าพี่ฟ้ากับคุณวีเลิกกัน พี่เขยผมจะต้องไม่มีวันเป็นไอ้หมอหมาหน้าจืด”
“คุณไปเกลียดอะไรหมอทศนักหนา เขาไม่ได้มาจีบฉัน ยังไม่เข้าใจหรือไง”
“เข้าใจ แต่ยังไงก็ไม่ชอบขี้หน้า ยูโนว์ ไม่ถูกชะตา”
“งั้นก็เข้าใจอีกข้อหนึ่งนะ ว่าพี่เขยฉันจะเป็นใคร ก็ไม่ได้เกี่ยวอะไรกับคุณ เพราะคุณไม่มีทางได้เป็นเขยบ้านนี้แน่ กลับไปได้แล้ว เอาเพื่อนลูกครึ่งคุณกลับไปด้วย”
น้ำฝนเดินหนี จอห์นเซ็ง อังเดรเดินเข้ามากอดไหล่จอห์น
“ไฟต์ แหมน”
“แต่ชีใจแข็งมาก เหมือนกันทั้งครอบครัว อดัมส์แฟมมิลี่ เป็นไง เห็นรูปพี่ฟ้าหรือยัง”
“เห็นแล้ว มีเสน่ห์มาก” อังเดรยิ้มๆ
“แต่แรง”
“ไอชอบ โซแอ็ทแทรคทีฟ อยากเห็นตัวจริง”
“งั้นก็ไปกัน ถ้ายูจีบพี่ฟ้าสำเร็จ นั่นหมายถึง ไอก็จะมีเหตุผลมาหาน้ำฝนได้บ่อยขึ้น”
“ดีล”
สองเพื่อนซี้ลูกครึ่งจับมือสัญญาลูกผู้ชาย
ที่ชายทะเล น้ำฟ้านั่งอยู่บนเก้าอี้ชายหาด ดูดน้ำมะพร้าวซวบๆ มองไปที่ดินและเฟซที่กำลังเดินเล่นอยู่อย่างเคืองๆ ขณะที่บีบีและธีรเทพนั่งรับลม ดูดน้ำอยู่ข้างๆ
“เฮ้อ...สบายใจ สบายตัว”
ธีรเทพแย่งน้ำมาจากบีบี
“เอามาชิมเด๊ะ อร่อยป่ะ”
“นายธี! ไอ้ตะกละ ฉันไม่สงสัยเลยว่าทำไม” บีบีมองธีรเทพหัวจรดเท้า
“อะไร”
“ไม่ไหวจะเคลียร์ เพลียมาก...เชอะ”
ขณะเดียวกันนั้นฮันนี่และมิ้นท์เดินเข้ามาจากมุมหนึ่ง เห็นน้ำฟ้านั่งอยู่
“มันน่าจะมากับแฟนนะ คุณวีไม่มาด้วยเหรอ”
“โทรถามคุณวีมั้ยคะ” มิ้นท์ถาม
“ตามบอสกลับกรุงเทพฯ ไปเลยไป” ฮันนี่เคือง
“ไม่เอาอ่ะ อยากตี๊ดๆ ก่อนจะกลับ มาทะเลทั้งที”
ฮันนี่กวาดตามอง เห็นดินกับเฟซกำลังเดินเล่นกัน ดูสวีทหวานมาก ฮันนี่โกรธจนลืมตัว จิกมิ้นท์
“หืม...มากันด้วยเหรอ หืม...”
“โอ๊ย หัวหน้ามิ้นท์...เจ็บโคตรเลยอ่ะค่ะ”
ฮันนี่ไม่พอใจ เดินออกไป มิ้นท์รีบตาม จังหวะนั้นบีบีก็หันไปดูน้ำฟ้าพลางถาม
“นี่...ปล่อยคุณวีกลับไปคนเดียว แล้วตัวเองก็มานั่งอิจฉาคู่คุณดิน”
“เราตกลงกันแล้ว ช่วงนี้ จะห่างกันเพื่อเช็กหัวใจตัวเอง”
“หัวใจแกคนเดียวล่ะสิ”
“พูดอะไร”
“ไม่ได้อยากจะเม้านะ แต่ฉันเห็นว่าคุณดินกับ...” บีบีทำท่ากระซิบ แต่น้ำฟ้าเดินหนี “เอ๊า ยังพูดไม่จบเลย ไปไหนอ่ะ”
“พูดอะไร พูดให้ฉันได้ยินบ้างสิ” ธีรเทพบอก
“เรื่อง”
บีบีนอนพักต่อ ธีรเทพยิ้มๆ นอนข้างๆ บีบีอย่างชื่นใจและมีความสุข เสียงมือถือดังขึ้น บีบีรีบดูโทรศัพท์
“อุ๊ย...ผู้ชายโทรมาอ่ะ”
“ใคร” ธีรเทพถามเสียงเข้ม
“เรื่อง” บีบีลุกหนีไปรับโทรศัพท์ “ฮัลโหล...”
ธีรเทพมองตามฉุนๆ
บีบีเดินคุยมือถือมาตามชายหาด
“ฮัลโหล...ว่าไงคะ ผู้ชายของคนอื่น”
จอห์นอยู่กับอังเดร คุยมือถือกับบีบี
“คุณบีบีครับ”
“นี่ อย่ามาทำเสียงอ่อนเสียงหวาน ฉันแพ้ทาง”
“คือ ผมอยากรู้ว่าพี่ฟ้าไปธุระที่ไหนครับ”
“จะทำไม”
“บีบีครับ คุณเป็นคนน่ารัก มีน้ำใจ พลีส...”
“โอ๊ย ก็บอกแล้วไงว่าอย่าเสียงอ่อนเสียงหวาน บอกก็ได้”
จอห์นและอังเดรทำท่าเยสให้กันเมื่อรู้ว่าฟ้าอยู่ที่ไหน บีบีวางสายจากจอห์น
“น่ารัก มีน้ำใจแต่ไม่มีแฟน...เชอะ”
บีบีหันไป เจอธีรเทพโผล่เข้ามา หัวเราะเยาะ
“ฮ่ะๆๆ แล้วทำมาโม้ ผู้ชายโทรมา แต่เป็นผู้ชายของคนอื่น”
“แอบฟังฉันคุยโทรศัพท์ ไร้มารยาท”
บีบีไล่จิกตีธีรเทพพัลวัน ธีรเทพจับมือบีบีเอาไว้แล้วมองอย่างซึ้งๆ
“อยากมีแฟนเป็นของตัวเองสักคนมั้ย”
“หือ?”
“ไปนอนที่เก้าอี้นะ แล้วฝันกลางวันเอา”
“เออ ถอยไป ฉันจะไปนอนฝันกลางวันของฉัน”
บีบีเดินหนี ธีรเทพสนุกสนานมาก แต่แอบมองบีบีด้วยแววตาซึ้งๆ บีบีหันกลับมาจ้องหน้า จนธีรเทพปรับอารมณ์ไม่ทัน
“มาจ้องหน้าฉันทำไม”
“ช่วยฉันหน่อย”
บีบีลากธีรเทพออกไป ธีรเทพงง
ที่ชายหาดดินเดินมากับเฟซด้วยท่าทางสนิทสนม น้ำฟ้าแอบมองมาจากมุมหนึ่ง
“ฉันรู้หัวใจฉันดี แต่ฉันทำตามหัวใจตัวเองไม่ได้”
บีบีและธีรเทพที่ตามมาโผล่หน้าออกมาจากมุมหนึ่ง แอบดูอาการน้ำฟ้า
“เห็นอะไรมั้ย”
“เห็นว่าเรากำลังทำตัวทุเรศมาก มาซุ่มโป่งแอบดูฝรั่งอาบแดดเนี่ยนะ โรคจิต”
“ให้ดูยัยฟ้า”
บีบีจับหน้าธีรเทพให้หันไปดูต่อ ขณะที่น้ำฟ้ากำลังดูดินและเฟซสวีทด้วยความร้าวรานใจ
“คุณฟ้าเป็นอะไรมากป่ะอ่ะ”
“นั่นเด่ะ จำภาพนี้ไว้นะ แล้วไปต่อ”
บีบีลากธีรเทพออกไปอีก น้ำฟ้าถอนหายใจแล้วเดินหนีออกมาจากที่แห่งนั้น
ดินกับเฟซเดินมาด้วยกัน ธีรเทพวิ่งมาหาเฟซ
“คุณเฟซครับ..พอดีมีนักท่องเที่ยวมาถามทาง ผมก็พูดได้อ่ะนะ แต่แอ็กเซ่นผมเบียดไปทางอังกฤษ ค่อนข้างฟังยาก กลัวเขาไม่เข้าใจ ช่วยผมหน่อย”
“เหรอคะ”
“โอเค ไป”
ธีรเทพลากเฟซออกไป ดินมองตามงงๆ แปลกๆ แต่ไม่ติดใจอะไร บีบีเข้ามาหาดิน ละล่ำละลัก ตื่นตกใจ
“คุณดินคะ...ฟ้าค่ะ ฟ้า ค่ะ ฟ้า”
ดินตกใจ เป็นห่วงน้ำฟ้า
“คุณฟ้า คุณฟ้าเป็นอะไร”
“ทางโน้นค่ะ”
บีบีรีบวิ่งนำดินไป
ธีรเทพพาเฟซมาพบกับนักท่องเที่ยว เฟซกำลังอธิบายทางให้นักท่องเที่ยวฟัง ธีรเทพพยายามชง ทั้งๆ ที่นักท่องเที่ยวไม่ได้ขอเลย
“ไปทางนี้นะคะ ไม่ไกล ก็เจอโรงแรมค่ะ”
นักท่องเที่ยวจะไป ธีรเทพรั้งไว้
“เว็ทอะมินิต! ยูว้อนโน โกทูทอยเล็ต ใช่มั้ย ส้วม ส้วม เวลาปวด เยสออร์โน” นักท่องเที่ยวงงๆ เฟซหันไปอธิบายเป็นภาษาอังกฤษ
“คุณเฟซ พอพูดถึงส้วม..ข้าศึกมันก็มา ขอตัวนะครับ”
ธีรเทพแกล้งทำเป็นปวดท้องเข้าห้องน้ำวิ่งหนีไป
อีกมุมหนึ่งของชายหาดน้ำฟ้าซึ่งตัวเปียกเพราะเล่นน้ำทะเล กำลังนอนบนเก้าอี้พับ มองดูท้องฟ้า ปล่อยใจให้ลอยล่องไป บีบีพาดินเดินเข้ามา
“นั่นไงคะ ฟ้า ฟ้า ฟ้าตัวเปียก ฟ้า...โอ๊ย ตกใจ ทำอะไรไม่ถูกอ่ะ”
“คุณฟ้าจมน้ำเหรอบีบี” ดินมองไปเห็นน้ำฟ้านอนนิ่งก็ตกใจ
“มั้ง”
“คุณฟ้า” วิ่งเข้าไปหาฟ้าทันที
ธีรเทพวิ่งเข้ามาหาบีบีพอดี ทั้งสองคนจ้องปฏิกิริยาของดินตาไม่กะพริบ
“จับตามองให้ดี คราวนี้ ใครคิดอะไรยังไงมันจะต้องแสดงออกมา” แต่ธีรเทพทำบื้อหันมาจับตาบีบี “ว้อย”
“ดูเร็ว”
ธีรเทพบอก ทั้งคู่รีบหันไปดูต่อ
ขณะนั้นน้ำฟ้านอนหลับตาอยู่ ดินวิ่งเข้ามา
“คุณฟ้า”
ดินจัดการประกบปากเพื่อผายปอดทันที น้ำฟ้าลืมตาโพลง ดินยังคงเป่าปากผายปอดให้น้ำฟ้าต่อ
“คุณฟ้า อย่าเป็นอะไรนะ คุณฟ้า...คุณฟ้า”
น้ำฟ้าจะดิ้น ร้อง แต่ถูกประกบปากอีก ได้แต่ตะกุยทราย...น้ำฟ้าตัวอ่อน ใจอ่อน ใจละลายกับการพยายามช่วยชีวิตของดิน ครู่ต่อมาดินปล่อยตัวน้ำฟ้าลุกขึ้นมาจะปั๊มหัวใจ แต่เห็นน้ำฟ้าลืมตามองอยู่แล้วก็ชะงัก
“คุณฟ้า”
น้ำฟ้าชกเข้าเบ้าตาของดินเต็มแรง
“ฉันไม่ได้จมน้ำ” ฟ้าไล่ตีดิน “นี่ๆๆๆ ใครบอกนายว่าฉันจมน้ำ”
“ก็คุณบีบีวิ่งไปบอกผมหน้าตาตื่นว่าคุณ....”
“ฉันอะไร”
“คุณ...เอ่อ...”
“เอ่ออะไร”
“ไม่ได้บอก”
น้ำฟ้าตบหน้าดินอย่างแรง บีบีและธีรเทพที่โผล่เข้ามาดูถึงกับตกใจ
“เฮ้ย”
“รู้มั้ยว่ามันเป็นเฟิร์สคิสของฉัน! นายขโมยมันไป”
ดินถึงกับอึ้ง
“จริงเหรอ”
“ก็จริงน่ะสิ”
“ผมขอโทษ”
น้ำฟ้าไม่ฟัง เดินหนีทั้งโกรธทั้งอาย ดินเซ็งแต่รู้สึกดีชะมัด บีบีกับธีรเทพหันมามองหน้ากัน
“ฟันธง ไอ้ดินกับคุณฟ้า เคลียร์” ธีรเทพบอก
“มั้ง”
“ยังมีมั้งอีกเหรอ ตบไปฉาดใหญ่ขนาดนั้น คนที่เกลียดกันเท่านั้นถึงจะกล้าทำ”
“แต่คุณดินดูตกใจมากเลยนะ”
“ก็บอกแล้วไง เพื่อนกัน ต้องเป็นห่วเป็นใยกัน แล้วแอ็กติ้งเธอก็เล่นซะเว่อร์ ใครไม่ตกใจบ้าง”
“แต่ยัยฟ้าก็ดูเคลิ้ม เห็นป่ะ จิกทรายใหญ่เลย เวลาที่...”
“เขาไม่เรียกเคลิ้ม เรียกเครียด ก็คนมันไม่ทันตั้งตัว โดนประกบปากขนาดนั้น แล้วพอตั้งตัวได้ เป็นไง...เปรี้ยง!”
“มั้ง”
“ยังจะมั้งอีก ยัยมั่ว สันนิษฐานมั่วไปเรื่อย เลิกให้ฉันทำเรื่องบ้าๆนี่อีกนะ ไปๆๆ กลับๆๆ ป่านนี้คุณเฟซหาพวกเราให้ควั่กแล้ว”
ธีรเทพดันตัวบีบีออกไป บีบีถึงกับเซ็ง
เฟซกำลังตามหาพวกของดินอยู่แถวร้านขายของที่ระลึก ขณะนั้นมิ้นท์และฮันนี่ยืนดูของที่ระลึกอยู่ในร้าน
“หอยสักตัวมั้ยคะหัวหน้า ไปตั้งโต๊ะทำงาน”
“ไม่เอา”
ฮันนี่บอกอย่างเครียดๆ
“แหม หัวหน้าขา คนดีมันตกน้ำไม่ไหล ตกไฟไม่ไหม้ คนชั่ว เอ๊ย...หัวหน้าก็ต้องทำใจได้แล้วนะคะ จะไปอะไรกับพวกนั้นอีก”
“ไม่ทำ สิ่งเดียวที่ฉันจะทำคือล้างผลาญพวกมัน !”
ฮันนี่เหวี่ยงหน้าไป เห็นเฟซเดินอยู่ริมถนน ฮันนี่มุ่งหน้าเดินไปหาเฟซทันที
พอเฟซเห็นฮันนี่เดินพุ่งเข้ามาหาก็ตกใจรีบเดินหนี ฮันนี่เดินไล่ เฟซเดินเร็วขึ้น ฮันนี่เดินไล่บี้เหมือนจะไปฆ่าให้ตาย เฟซตัดสินใจออกวิ่ง ไปปะทะกับคุณวีที่ยืนขวางอยู่แล้ว
“ว้าย”
เฟซร้องด้วยความตกใจ
“คุณเฟซ”
“คุณวี ช่วยเฟซด้วย เฟซกลัว”
“คุณหนีอะไร”
เฟซหันมองไปข้างหลัง แต่ไม่มีฮันนี่แล้ว
“เอ่อ...เฟซเห็นคุณฮันนี่”
“คุณฮันนี่เหรอ”
คุณวีกังวลเป็นห่วงเฟซ ขณะนั้นฮันนี่หลบอยู่อีกมุมและมองมาที่เฟซด้วยความแค้น
โปรดติดตามตอนที่ 30 วันพรุ่งนี้
วันพุธที่ 9 พฤศจิกายน พ.ศ. 2554
