เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 16
คุณวีมองภาพน้ำฟ้าดูแลดินด้วยความโกรธ บีบี ธีรเทพ ต้น กอหญ้า ฮันนี่ มิ้นท์ เฟซวิ่งกันเข้ามา
“ผมเตือนคุณแล้วใช่มั้ย คุณดิน ว่าให้อยู่ห่างๆแฟนผม” คุณวีบอกทุกคนตกใจ มีเพียงฮันนี่กับมิ้นท์ที่สะใจมาก ฟ้าและดินรู้สึกอายกับเรื่องนี้ “อย่าคิดว่าผมไม่รู้ไม่เห็นว่าคุณคิดอะไร”
“ฟ้าต้องการคุยกับคุณ เดี๋ยวนี้”
ฟ้าบอกแล้วจูงมือคุณวีเดินออกไปทันที ดินลุกขึ้น
“แสดงว่าดินกับแม่นั่น แอบกุ๊กกิ๊กกันจริงๆใช่มั้ย ไม่งั้นคุณวีคงไม่โกรธอย่างนี้”
ฮันนี่แกล้งถามดินไม่พอใจ แต่บีบีรีบเถียงแทน
“ในสมองคิดเป็นแต่เรื่องสกปรกๆใช่มั้ย เกิดเรื่องวุ่นๆ ก็เพราะปากแกเนี่ยแหละ”
“ไม่ต้องด่าฉันเพื่อสร้างภาพให้ตัวเองดูดี ยังไงดินเขาก็ไม่มองหล่อน”
บีบีเจ็บใจกระโดดต่อยฮันนี่ทันที
“คุณดินเขาก็ไม่มองแกเหมือนกันแหละ นังอสรพิษ”
ฮันนี่รีบผลักมิ้นท์ให้มารับแทน มิ้นท์จึงโดนไปเต็มๆ
“โอ๊ย”
“เลว! ใช้ลูกน้องเป็นโล่”
บีบีจะเข้าไปซ้ำ ธีรเทพรีบรั้งบีบีเอาไว้
“บีบี อย่า!”
“หยุดกันได้แล้ว”
ดินโพล่งออกมาบีบีและฮันนี่ชะงัก ฮันนี่รีบฟ้องดิน
“แต่ดินขา ฮันนี่ต้องป้องกันตัวนะ มันจะทำร้ายฮันนี่ ฮันนี่ไม่ได้ทำอะไรผิด”
“ผมบอกให้หยุดไง อย่าทำให้เรื่องเลวร้ายกว่าที่เป็นอยู่เลย”
“ฮันนี่เป็นห่วงดินนะ”
“เรื่องของผม ผมจัดการตัวเองได้”
“แปลว่าอย่าเจ๋อ”
ฮันนี่เจ็บใจเสียหน้า เดินสะบัดออกไป
“โอยยย...ไปไม่รอเลย ช่วยด้วยสิ” มิ้นท์ชูมือให้คนช่วยฉุด
“เฟซช่วยค่ะ”
มิ้นท์ลุกมาได้ สะบัดมือเฟซทิ้ง
“ใครขอให้เธอช่วย ปล่อย!”
มิ้นท์เดินออกไปทันที ทิ้งเฟซยืนงงๆ
“ทุกคนไปทำงานต่อเถอะ”
“พี่ดิน...เจ็บป่ะ” กอหญ้าถามพี่ชายอย่างเป็นห่วง
“ไม่เป็นไร”
“ไม่เป็นไรได้ไง...เขาต่อยแกจนปากแตกเลือดซิบ ยังบอกไม่เป็นไร”
“นั่นสิคะ”
“สมน้ำหน้า...นายวีนั่นก็อีกคน ทำฟอร์มสุภาพบุรุษ ที่ไหนได้ ชอบใช้ความรุนแรง”
“คนเค้ารักมาก หึงมาก เลยขาดสติ! ได้ทีหาเรื่องด่าเลยนะ ไอ้ต้น!”
บีบีต่อว่าต้น ต้นจ๋อย เฟซมองดินด้วยความเป็นห่วง ดินอึ้งหน้าหมองลง เมื่อได้ยินว่าคุณวีรักฟ้าและหึงฟ้ามาก
ฟ้าพาคุณวีมาคุยอีกด้านหนึ่ง
“คุณทำอะไรลงไป คุณรู้ตัวหรือเปล่าคะ”
“ผมรู้ตัวดีทุกอย่าง”
ฟ้าผิดหวังในตัวคุณวี
“และที่คุณเพิ่งทำลงไปอีกอย่างหนึ่งก็คือคุณทำฟ้าผิดหวังมาก”
“คุณจะผิดหวังในตัวผมก็ได้ แต่อยากให้รู้เหตุผลว่าที่ผมทำลงไป เพราะผมรักคุณ” ฟ้าอึ้ง “ไม่มีผู้ชายคนไหนอยากดูเป็นคนงี่เง่าในสายตาของคนที่รักหรอกครับ แต่ผมไม่ได้ตาบอด...นายดินกำลังสนิทสนมกับคุณเกินคำว่าเพื่อนร่วมงาน”
“คุณไม่ได้ตาบอด แต่ใจคุณมีอคติเพราะถูกยัยฮันนี่เป่าหูมาก่อนต่างหาก”
ฟ้าต่อว่าแล้วเดินหนี
“คุณจะไปไหน”
“ฟ้าไม่อยากคุยกับคนที่พูดไม่รู้เรื่อง ไม่ต้องตามมานะฟ้าอยากอยู่คนเดียว”
ฟ้าเดินหนี คุณวีอึ้งหงุดหงิดกับสิ่งที่เกิดขึ้น
ฟ้าเดินหนีออกมาอย่างหัวเสีย พอเจอบีบีฟ้าจึงบ่นเรื่องคุณวีกับบีบี
“ต่อไป เวลาฉันสนิทกับเพื่อนผู้ชายคนไหน ไม่ต้องไล่ตามต่อยไปทั่วเลยเหรอ”
“แต่ท่าทางแกกับคุณดินมันก็เข้าข่ายจริงๆ นี่หว่า”
“แกก็รู้ว่าฉันกับนายดิน ไม่มีทางเป็นอย่างอื่นได้เลยนอกจากเพื่อนร่วมงาน”
“ฉันน่ะเข้าใจ แต่คุณวีเขาไม่เข้าใจหรอก แกเข้าใจเขาหน่อยสิ”
“ไม่เข้าใจ”
“แต่ถ้าเป็นฉัน ฉันอาจจะโกรธ แต่พอหายโกรธฉันจะดีใจมากที่รู้ว่าเขายอมทำตัวงี่เง่าเพราะรักฉันมากขนาดนี้” ฟ้าถอนใจยาวอย่างกลุ้มใจ “เปิดใจเถอะฟ้า ไม่อย่างนั้นแกไม่ได้แต่งงานแน่ๆ เส้นตายแกใกล้เข้ามาทุกที อีกอย่างสงสารคุณดินเถอะฉันไม่อยากให้เขาถูกต่อยอีกอ่ะ ดีๆ กับคุณวีซะ”
“แล้วถ้าต่อไปฉันแต่งงานกับคุณวี แล้วเจอข้อเสียอย่างอื่นของเขาอีกล่ะ”
“โอ๊ยยย เจออยู่แล้ว! เพราะแกแต่งงานกับคนธรรมดาๆ ไม่ได้แต่งกับพระ”
บีบีให้กำลังใจฟ้า ฟ้าคิดถึงดิน
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้ดินหลบมานั่งซึม กอหญ้าเข้ามาปลอบใจพี่ชาย
“พี่ดิน...”
“ตอนนี้พี่ควรทำไงดี”
“มีอยู่สองอย่าง...อยู่ให้ห่างๆ พี่ฟ้า”
“แล้วอีกอย่างล่ะ”
“อยู่ให้ห่างๆ พี่ฟ้ามากที่สุด” ดินถอนใจ “ตอนนี้พี่ดินทำอะไรไม่ได้แล้วล่ะ ถ้าไม่อยากให้ความรักของคุณฟ้ามีปัญหา พี่ดินมีแค่สองทางเลือกนี้เท่านั้น อยู่ให้ห่างๆ พี่ฟ้า มากถึงมากที่สุด”
กอหญ้าตบไหล่ดินให้กำลังใจ ดินเจ็บปวดอยู่ลึกๆ
+ + + + + + + + + + + +
อีกมุมหนึ่งของรีสอร์ท ฮันนี่กำลังเดินตามหามิ้นท์
“มิ้นท์...ยัยมิ้นท์ หายหัวไปไหนเนี่ย!” ฮันนี่หันหลังกลับ เจอฟ้ายืนประจันหน้าอยู่ “อะไร!”
“จะเสพย์ติดความเลวเป็นอาหารไปจนถึงเมื่อไหร่”
“ก็จนกว่าชีวิตแกจะพินาศ ย่อยยับคาตาฉันไง”
“อย่าทำตัวโรคจิตให้มันมากไปกว่านี้! ฉันขอเตือนเป็นครั้งสุดท้าย”
“ไม่ต้องขู่ ฉันไม่กลัวหรอก”
“ไม่ต้องมากลัวฉัน กลัวการพบจุดจบที่น่าสมเพชเถอะ! ฮันนี่”
ฟ้าเดินออกไป ฮันนี่มองฟ้าอย่างเคียดแค้น
+ + + + + + + + + + + +
คืนนั้นต้นต้องตกแต่งมุมต้อนรับอยู่คนเดียวด้วยอาการหงอยๆ เซ็งๆ กอหญ้าเดินเข้ามาพอเห็นต้น กอหญ้าชะงัก แล้วค่อยๆ ลงมือเก็บของที่ถูกทิ้งไว้บนพื้นอย่างเงียบๆ ต้นเหลือบมองกอหญ้า หันไปทำงานต่อ ไม่พูดด้วย กอหญ้ายังคงทำงานต่อไป ไม่พูดเหมือนกัน ต้นอึดอัด ทนไม่ได้ซะเอง หันไปพูดกับกอหญ้า
“เพราะเธอเกลียดฉันใช่มั้ย ถึงได้เอาเสื้อฉันไปขาย ต้องการแก้แค้นฉันใช่มั้ย”
“ฉันไม่ได้เกลียดนาย...ฉันขอโทษ”
“แค่นี้ง่ายๆ สั้นๆ”
“ฉันทำผิด ฉันก็ขอโทษ แล้วนายอยากให้ฉันทำอะไรอีก
“ไม่รู้! แต่ที่รู้ๆ แค่คำขอโทษ ไม่ได้ทำให้ฉันหายโกรธ เธอดูถูกความตั้งใจของฉัน เห็นมันไม่มีค่า”
กอหญ้าอึ้งก่อนจะบอกออกมา
“ไม่จริงหรอก มันมีค่า...กับบางคน”
“ใคร! อ๋อ กับเธอล่ะสิ ก็เธอได้เงินเพราะขายมัน ที่บ้านจนอดอยากมากหรือไงถึงหากินแบบนี้ โว้ย ไม่อยากจะด่าเลย...เว้ย! โกรธ โกรธ” กอหญ้าหอบของเดินหนีออกไป “เดินหนีความผิดงั้นเหรอ” กอหญ้าไม่หันมา ต้นยิ่งฉุน! “ชาตินี้ฉันไม่มีวันให้อภัยเธอแน่”
บีบีเดินเข้ามา
“เห็นนายธีรเทพป่ะ ต้น”
“ไม่เห็น!”
“ไอ้ต้น!พูดดีๆ เป็นมั้ย”
“ทำดี มีแต่คนเอาเปรียบ ต่อไปนี้ ต้นจะเลว จำไว้”
ต้นบอกแล้วเดินออกไปเลยบีบีถึงกับงง
“อะไรของแกเนี่ย ไอ้ต้น”
+ + + + + + + + + + + +
ธีรเทพเดินเข้ามาหาบีบีหลังจากรู้ว่าเธอกำลังตามหาเขาอยู่
“ไง...มีอะไร”
“คือว่าฉันจ้างสตาฟใช่ม้า แต่ว่าขาดไปคนหนึ่งหาใครไม่ทันแล้ว นายว่างป่ะ”
“ให้ฉันอยู่ช่วยงาน”
“ไม่ได้ให้ช่วย ให้ทำให้เงิน”
“เท่าไหร่”
“วันละสามร้อย หักภาษีสามเปอร์เซ็นต์ เก้าบาทก็เหลือ สองร้อยเก้าสิบเอ็ดบาท โอป่ะ”
“ทำเองเหอะ”
ธีรเทพเดินหนีไปอย่างยิ้มๆ รู้สึกดีที่ได้แกล้งบีบี
“อ้าว เฮ้ย ใจดำอ่ะ เดี๋ยวสิ...ไม่หักภาษีก็ได้ นายธีรเทพ!”
ธีรเทพหยุดกึกหันหลับมา
“ก็ได้”
“น่ารักที่สุดอ่ะ”
“แต่”
“แต่อะไรอีกเล่า”
“รับปากก่อนว่าโอเค ไม่งั้น ไม่ทำ กลับกรุงเทพทันที”
บีบีอึ้ง ก่อนจะตอบรับแบบไม่เต็มใจ
“ก็ได้!”
“เรียกธีรเทพขาซิ”
“ฝันไปเหอะ!ไม่ทำก็ไม่ทำ กลับไปเลยไป”
บีบีเดินกลับ ธีรเทพเซ็ง รีบตามไป
“ล้อเล่น...ให้เธอพูดเพราะๆ น้ำลายฟูมปากตายแหงๆ ฉันไม่อยากเป็นฆาตกร”
“ถ้ายังไม่เลิกกวนประสาท จะหักเงินเหลือแค่ร้อยเดียว”
บีบีเดินลิ่วนำไปเคืองๆ ธีรเทพมองตามบีบีและอดอมยิ้มไม่ได้ รีบตามไป แต่ไม่เลิกกัด
“งกขึ้นสมองไปถึงไหนเนี่ย...”
+ + + + + + + + + + + +
ดินคิดมากกับเรื่องที่เกิดขึ้นจึงออกมาเดินที่ชายหาด ฮันนี่เดินมาจากอีกด้านหนึ่งของดิน ตรงลิ่วเข้ามาหาดินอย่างมีจุดมุ่งหมาย ดินเห็นฮันนี่ก็ชะงัก
“ฮันนี่”
“คุณไม่ได้คิดกับยัยน้ำเน่าแค่เพื่อน”
“แล้วแต่คุณจะคิด ผมห้ามความคิดใครไม่ได้”
ดินเดินเลี่ยง ฮันนี่เดินตาม
“และคุณก็ห้ามฉันไม่ให้มองเห็นสายตาคุณที่มองยัยนั่น ว่าคุณหลงไหลมันมากแค่ไหน”
“คุณเข้าใจผิด”
ดินเดินหนี ฮันนี่เข้าไปสวมกอดจากข้างหลังดินทันที
“ดินเคยมองฮันนี่ด้วยสายตาแบบนั้น ฮันนี่จำได้”
“สายตาแบบไหน ผมจำไม่ได้ ปล่อยผมเถอะ มันไม่เหมาะ”
“ทำไมดินใจแข็งแบบนี้ล่ะ” ฮันนี่พยายามจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์ ดินรีบดึงมือฮันนี่ออกแล้วดันตัวฮันนี่ออกไปให้ห่างตัวท “คุณรังเกียจฮันนี่ ทำเหมือนฮันนี่เป็นไส้เดือนกิ้งกือ!”
“พอเถอะ ฮันนี่ อย่าพยายามอีกเลย ยังไงมันก็ไม่เวิร์ก”
ดินเดินออกไป ฮันนี่มองตามอย่างเจ็บใจและนึกแค้น
ฮันนี่กลับห้องพักและปิดประตูห้องดังโครม จนทำให้มิ้นท์ที่กำลังนั่งทำงานอยู่กับคอมพิวเตอร์โน้ตบุ๊คสะดุ้ง ฮันนี่เดินมาหยุดที่กระจกมองตัวเอง เคียดแค้นที่ดินทำกับตัวเอง
“ฉันไม่ใช่ไส้เดือนกิ้งกือ!”
ฮันนี่กวาดของทุกอย่างบนโต๊ะหน้ากระจกทิ้ง
“ว้าย คุณฮันนี่ น้ำหอมของมิ้นท์เพิ่งซื้อมานะคะ” มิ้นท์รีบวิ่งเข้ามาเก็บของฮันนี่ตามไปกระทืบของบนพื้น จนเหยียบโดนมือของมิ้นท์ “โอ๊ย เจ็บนะคะ คุณฮันนี่”
“เจ็บสิดี ฉันอยากให้แกเจ็บ ให้ทุกคนเจ็บ”
มิ้นท์เหวอเมื่อเจออารมณ์รุนแรงของฮันนี่ มิ้นท์รีบหอบโน้ตบุ๊คออกไปทันที
“คุณหนีฉันไปไม่พ้นแน่...ดิน”
ฮันนี่บอกออกมา
ขณะนั้นดินหลบมานั่งกินเหล้าอยู่คนเดียวในบาร์ของรีสอร์ท
“จะสั่งเครื่องดื่มเพิ่มมั้ยครับ”
พนักงานเดินเข้ามาถาม แต่ดินนั่งนิ่ง เห็นชัดว่าเมามาก ดินโบกมือปฏิเสธ พนักงานเดินออกไป
ดินคิดถึงภาพในอดีตระหว่างเขากับฟ้า...ดินหลับตาลงอย่างปวดร้าวใจ
พอออกจากบาร์ดินเมาเดินไม่ตรงทางลงมาที่ชายหาด มาถึงน้ำทะเลที่กำลังสาดซัดฝั่ง ดินยืนมองนิ่งก่อนจะระเบิดอารมณ์ เตะน้ำ ร้องตะโกนอย่างบ้าคลั่ง ดินฟุบลง คอตก ค่อยๆ เอนลงฮันนี่เข้ามาประคองรับตัวดินเอาไว้ได้ทัน
“ดิน...” ดินมองหน้าฮันนี่ แล้วก็ร่วง ไม่มีสติ โงนเงน “มาค่ะ...ฮันนี่จะไปส่งที่ห้อง”
ฮันนี่พาดินมาที่ห้องของเธอ ฮันนี่ประคองดินที่ไม่ได้สติเดินเข้ามาที่หน้าห้อง ฮันนี่หันไปลูบหน้าดินอย่างเย้ายวน
“ถึงห้องแล้วนะคะดิน คืนนี้ ฮันนี่จะดูแลดินเองนะ”
ฮันนี่เปิดประตูเข้าไปดินยังไม่ได้สติ ขณะนั้นมิ้นท์เดินมาจะเข้าห้องแต่แล้วเธอก็ต้องตกใจเมื่อเห็น
ฮันนี่ประคองดินเข้าห้องไป
“ว้าย! เอาจริงๆด้วยอ่ะ แวร้งส์”
มิ้นท์รีบเดินถอยหลังออกไป
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าเดินมาจะเข้าห้องพัก เจอคุณคุณวียืนรออยู่
“คุณวี”
“ตอนนี้ ผมคุยกับคุณได้หรือยัง”
“ค่ะ”
“สิ่งที่ผมทำลงไปในวันนี้ จะทำให้คุณเปลี่ยนใจ หยุดความสัมพันธ์ของเราหรือเปล่า”
“ทำไมคุณวีคิดอย่างนั้น”
“ผมกลัว” ฟ้าอึ้ง “ผมยอมรับ ว่าผมไม่เคยว้าวุ่นใจขนาดนี้มาก่อน จนทำให้ทำอะไรโง่ๆ ลงไป ผมขอโทษ” ฟ้าใจอ่อน มองคุณวีอย่างเห็นใจ “แต่ผมแค่อยากขอโอกาสจากคุณ บอกผม ว่าผมควรทำยังไง คุณถึงจะรักผมและไม่ทิ้งผมไป”
“ฟ้าชอบคุณนะคะ แต่...ขอเวลาฟ้าอีกสักนิดได้มั้ยคะ ฟ้าอยากจะแน่ใจตัวเองจริงๆ”
“ขอบคุณครับ ที่บอกความจริงกับผม ผมจะรอวันที่คุณแน่ใจ”คุณวีเห็นผมของฟ้าปลิวมาระใบหน้า คุณวีค่อยๆ ปัดออกให้อย่างเบามือ ฟ้าใจเต้น “รีบนอนพักผ่อนนะครับ พรุ่งนี้คุณต้องตื่นทำงานแต่เช้า ฝันดีนะครับ”
คุณวีค่อยๆ เดินจากไป ฟ้ามองตามคุณวีแล้วยิ่งรู้สึกสับสน เรียกคุณวีเอาไว้
“คุณวีคะ”
คุณวีชะงัก หันมาอย่างประหลาดใจ
ขณะนั้นบีบี ธีรเทพ เฟซ เดินออกมาจากห้องเก็บของสตาฟทุกคนดูง่วงนอนและโทรมมาก บีบีล็อคประตูเสร็จหันมาคุยกับเฟซ
“ขอบคุณนะคะ ที่มาช่วย”
“ไม่เป็นไรค่ะ สนุกดี พอดีตอนนี้เฟซก็อยู่ว่างๆ ไม่ได้ทำอะไรอยู่แล้ว”
บีบีอดกัดเฟซไม่ได้
“ไม่ได้ทำอะไร แล้วทำไมไม่กลับไปซะล่ะคะ”
“คะ” เฟซทำหน้างง ธีรเทพหยิกบีบี
“โอ๊ย จะหยิกทำไม”
“แก่แล้วขี้ลืมเหรอ ว่าคุณเฟซเพิ่งตอบตกลงรับงานมาร่วมทำกิจกรรมกับลูกค้าเธอ”
“เม้าพอหรือยัง ง่วง”
ต้นขัดขึ้นมาทุกคนหันมองต้น ที่ทำหน้าบอกบุญไม่รับ
“จังหวะนรกมากไอ้ต้น”
“ไม่ใช่แค่จังหวะนรกนะเจ๊ ชีวิตก็นรก”
“เป็นผู้ชายภาษาอะไร ประชดแดกดันกันอยู่ได้ ปากยิ่งกว่าผู้หญิงหรือเป็นแต๋วตุ๊ด” กอหญ้าต่อว่าต้นอย่างทนไม่ไหว
“ว่าใคร”
“ก็จ้องใครอยู่ล่ะ หา”
“เฮ้ย มันจะมากไปแล้ว ยัยโจรน้ำส้ม”
“นายนั่นแหละ โกรธกันเกลียดกันก็ต่างคนต่างอยู่เซ่ น่ารำคาญ”
“ยู้ดดดดด”
บีบีกับธีรเทพบอกออกมาพร้อมกัน
“เห็นดีๆ กันไม่ทันไร กัดกันเหมือนเดิมซะแล้วไปนอนเลย!” บีบีบอกต้น
“กลับห้องไป กอหญ้า เดี๋ยวพี่ไปส่ง” ธีรเทพบอกกอหญ้า
“ไปๆ ทุกคนไปนอน พรุ่งนี้ต้องตื่นแต่เช้า ทำงานที่เรารัก”
บีบีเดินนำทุกคนออกไป ต้นและกอหญ้าหันมามองเขม่นกัน
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้ายังอยู่กับคุณวี เธออ้ำอึ้งจนคุณวีต้องถามออกมา
“มีอะไรเหรอครับ”
“เอ่อ ถ้าสมมติว่า....มีไฟไหม้ สิ่งแรกที่คุณวีจะคว้าออกไปคืออะไรคะ”
คุณวีแปลกใจที่จู่ๆ ฟ้าก็ถามคำถาม
“ไฟไหม้เหรอครับ”
“ค่ะ...อะไรคือสิ่งสำคัญสิ่งแรกที่คุณคิดถึงคะ”
คุณวีนิ่งคิด ฟ้าลุ้น จังหวะนั้นมิ้นท์ถือโน้ตบุ๊คเดินเข้ามาเห็นฟ้ากับคุณวีแล้วชะงัก
“อุ๊ย! ยังไม่นอนอีกเหรอยะ”
ฟ้าเซ็งที่ถูกขัดจังหวะ
“แล้วเธอจะไปไหน ทำไมยังไม่เข้าห้องอีก”
“โฮะๆ...ฉันจะเข้าไปขัดจังหวะคู่รักที่กำลังฮ็อตทำไม”
ฟ้ากับคุณวี อึ้งประหลาดใจ
“ขัดจังหวะ คู่รักฮ็อต ฮันนี่...กับใคร”
“ก็น่าจะรู้ว่าฉันหมายถึงใคร ว้าย...เห็นภาพเมื่อกี้แล้ว ขนลุกเกรียวอ่ะ อิจฉา”
บีบี ธีรเทพ กอหญ้า ต้น เฟซเดินเข้ามา
“มีอะไรกันเหรอฟ้า”
บีบีถามฟ้านับจำนวนสมาชิก
“ทุกคนอยู่ครบ ขาดก็แต่ยัยฮันนี่กับ...นายดิน”
“ถูกต้องแล้วค่า” มิ้นท์บอก
“คุณดิน ทำไมเหรอคะคุณฟ้า” เฟซถามอย่างแปลกใจ
“ฉันไม่เชื่อ”
ฟ้าบอกแล้วเดินลิ่วออกไปทันที ทุกคนตามไป งงๆ มิ้นท์รีบวิ่งจะไปขวาง
“อย่านะ”
+ + + + + + + + + + + +
ภายในห้องพักฮันนี่ขณะนั้นเสื้อผ้าของดินถูกถอดโยนลงบนพื้น ดินนอนไม่ได้สติมีผ้าห่มคลุมร่าง ในขณะที่ฮันนี่มีเพียงผ้าขนหนูผืนเดียวพันรอบกาย ยืนมองดินอยู่
“คุณหนีฉันไปไม่รอดหรอกดิน ถ้าฉันอยากได้ ฉันต้องได้!”
ผ้าขนหนูของฮันนี่ถูกโยนลงไป ฮันนี่เสือกตัวเข้าไปอยู่ใต้ผ้าห่มกับดิน ฮันนี่ลูบไล้ดินไปมาค่อยๆ จูบตามคางและใบหน้าดินขยับตัว
“ดินขา”
“คุณฟ้า”
ดินเพ้อ ฮันนี่ชะงัก ตกใจ คาดไม่ถึงว่าจะได้ยินดินเพ้อถึงฟ้า ฮันนี่โกรธมาก
“นังน้ำฟ้า”
“อยู่กับผมนะ...คุณฟ้า อยู่กับผม...”
ดินตวัดแขนเข้ากอดฮันนี่เพราะคิดว่าเป็นฟ้า ฮันนี่ ยิ้มตาพราว...
“ดินคะ ฉันจะอยู่กับคุณค่ะไม่ไปไหน”
“คุณฟ้า...”
ฮันนี่เข้าไปกอดและจูบดินทันที ประตูห้องถูกเปิดเข้ามาอย่างรวดเร็ว ฟ้าและทุกคนเข้ามาแต่แล้วก็ต้องตกใจเมื่อเห็นภาพฮันนี่และดินกำลังคลอเคลียกัน
“เฮ้ย /ว้าย/ห้ะ”
ฟ้ายืนมองตัวแข็งทื่อ เฟซเองก็ตกใจไม่แพ้ฟ้า ฮันนี่ตกใจในขณะที่ดินยังงัวเงีย ไม่ได้สติ ฮันนี่ รีบรวมผ้าห่มขึ้นมาปกปิด
“เข้ามาทำไมกันเนี่ย! ออกไปนะ”
“ไอ้ดิน ทำอะไรของแกวะเนี่ย”
ดินพยายามจะลืมตาขึ้นมองแต่ดิรเห็นภาพฟ้าและทุกคนเบลอไปหมด
“เข้ามาทำไม! ออกไป”
ทุกคนอึ้ง โดยเฉพาะฟ้า ธีรเทพเข้าไปหาดิน
“ไอ้ดิน แกสติดีอยู่หรือเปล่าวะ แกรู้ตัวหรือเปล่า...เมานี่”
“เออ! ฉันเมา ฉันอยากอยู่กับคนที่ฉันรัก แกมายุ่งอะไรด้วย ออกไป”
ฮันนี่ยิ้มตาวาวทันทีเข้าไปกอดดิน ออเซาะ ดินล้มตัวลงนอนปวดหัว
“ความจริงมันเป็นอย่างนี้เองใช่มั้ย”
คุณวีนึกสมเพชดิน ฟ้าสะบัดหน้าเดินหนีออกไปทันที คุณวีตามออกไป
“ทุเรศ อุบาทว์”
บีบีสะบัดหน้าหนีไป เฟซน้ำตาเอ่อเพราะน้อยใจเสียใจจึงออกจากห้องไปอีกคน เหลือธีรเทพ ต้น และกอหญ้า
“ยังจะยืนอยู่อีกทำไม” ฮันนี่ตวาดถาม
“ก็ไม่ได้อยากจะอยู่ดูหรอก”
ธีรเทพออกไป ยังไม่ปักใจเชื่อว่าดินกับฮันนี่จะเป็นอย่างที่เห็นจริงๆ กอหญ้าโกรธดิน ตามธีรเทพออกไป
“เฮอะ คนเรา”
ต้นส่ายหัวออกไปอีกคน เหลือมิ้นท์ที่กะเร้อกะรังอยู่
“เอ่อ...มิ้นท์ห้ามแล้วค่ะ แต่ห้ามไม่ได้”
“ออกไปเลย”
“แล้วมิ้นต์จะไปนอนไหนล่ะค”
“ไปนอนไหนก็ไป”
มิ้นท์รีบปิดประตูทันที ฮันนี่หันไปมองดิน ยิ้มอย่างเย้ายวน ลงนอนข้างดิน
ฟ้าเดินลิ่วจะกลับห้องด้วยความโกรธและเสียใจ คุณวีรีบเดินตามเข้ามาคว้ามือของฟ้าเอาไว้
“คุณฟ้า...ทำไมต้องโกรธขนาดนี้”
“ทำไมคะ ทำไมต้องเป็นยัยฮันนี่ ทำไมไม่ใช่คุณเฟซหรือใครก็ได้ที่ดีกว่านี้” คุณวีอึ้ง “ฟ้าขอโทษ...ฟ้าผิดหวังที่เพื่อนของฟ้าทำแบบนี้ เขาเคยบอกฟ้าว่าไม่ได้คิดอะไรกับฮันนี่ แล้วทำไม...”
“เรื่องความรักเป็นเรื่องของคนสองคน อาจจะทำให้เราไม่พอใจ ไม่เข้าใจแต่มันก็เป็นเรื่องของเขาความรักที่เขาต้องดูแลกันเอง เราที่เป็นเพื่อนทำได้แค่ให้กำลังใจ ให้สติเท่านั้น”
คุณวีปลอบใจฟ้า ฟ้าอึ้ง พยายามระงับความเสียใจไม่ให้มีพิรุธ
“ฟ้า...ปวดหัว...ขอตัวนะคะ ขอบคุณค่ะที่เตือนสติฟ้า”
ฟ้าเปิดประตูเข้าห้องไปทันที คุณวีมองตามแล้วถอนใจแต่รู้สึกเบาใจที่เห็นดินกับฮันนี่มีอะไรกัน
พอเข้ามาในห้องฟ้าร้องไห้ออกมาด้วยความเสียใจ ภาพดินกับฮันนี่นัวเนียกันบนเตียงทำให้ฟ้าปวดร้าวใจ
“คนดีๆอย่างคุณดิน ไม่นะ...เป็นไปไม่ได้”
บีบีบ่นกับธีรเทพ ต้นและกอหญ้า
“ทำไมจะเป็นไปไม่ได้ ในเมื่อสองคนนั่นเคยรักกัน และจริงๆแล้วยังตัดกันไม่ขาด” ต้นบอก
“ไม่จริง! พี่ดินไม่ได้รักพี่ฮันนี่ พี่ดิน...” กอหญ้าชะงักไม่พูดต่อ
“ไม่รัก แล้วพี่ชายเธอพูดออกมาได้ยังไง”
“ก็มันเมา” ธีรเทพแก้ตัวแทนดิน
“คนเมา จิตใต้สำนึกมันจะทำงานพี่ แล้วสิ่งที่เขาพูดคือจิตใต้สำนึกที่เก็บกดเอาไว้”
“ไอ้พี่ดินบ้า”
กอหญ้าเดินหนีไปด้วยความโกรธพี่ชาย
“สนุกกันล่ะทีนี้”
“นายธีรเทพ ไปสืบมาเลย เรื่องมันเป็นแบบนี้ได้ยังไง งง!”
“ฉันก็งง!”
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 16 (ต่อ)
หลังจากทุกคนออกจากห้องไปแล้วดินก็หลับหมดสติ ฮันนี่พยายามเขย่าตัวเรียกดิน
“ดิน...ดิน” ดินนอนเงียบไม่ตอบรับ “โอย! หลับไปซะแล้ว” ฮันนี่หงุดหงิดจับแขนดินยกขึ้น แล้วปล่อย ดินไร้สติ ไร้เรี่ยวแรงจริงๆ “แล้วไงล่ะเนี่ย!” ฮันนี่หยุดคิด มองดินอีกครั้ง รอยยิ้มสมใจและสะใจปรากฏ “อยากรู้จริงๆ...ว่าพรุ่งนี้มันจะเป็นยังไง”
ฮันนี่มองดินอย่างเจ้าเล่ห์ ในขณะที่ดินหลับไม่ได้สติ
เช้าวันรุ่งขึ้นดินรู้สึกตัว ค่อยๆ ลืมตา ลุกขึ้น มองไปข้างๆ เห็นฮันนี่นอนหลับ ไหล่เปลือยเปล่าอยู่ ดินตกใจ ดินมองสภาพตัวเองในผ้าห่ม เจ็บใจตัวเองรีบลุกขึ้นแต่งตัว
ดินสวมเสื้อกางเกงแบบลวกๆ กำลังจะออกจากห้องไป
“จะรีบไปไหนล่ะคะ ที่รัก”
ดินชะงัก หันมามองฮันนี่อย่างไม่พอใจ
“ฮันนี่”
ฮันนี่รวบผ้าห่มพันตัวเดินมาหาดิน
“เมื่อคืนเราสองคนมีความสุขมากเลยรู้มั้ย”
“ไม่จริง”
“ดินไม่รู้ตัวเลยเหรอว่าดินบอกรักฮันนี่ อยากอยู่กับฮันนี่แค่สองคนบนโลกใบนี้” ดินผลักตัวฮันนี่ออกไปจนฮันนี่ล้มลง “ดิน! ดินได้ฮันนี่เป็นเมียแล้วนะ อย่าทำกับฮันนี่แบบนี้”
“ผมไม่โง่นะฮันนี่ ถึงผมจะไม่มีสติ แต่ผมรู้ดี ว่าเราสองคนไม่ได้มีอะไรกัน คุณใช้แผนสกปรกกับผมแบบนี้ แม้แต่ความเป็นเพื่อน ผมก็คงให้คุณไม่ได้อีกต่อไป”
ฮันนี่อึ้ง ดินจะออกไป ฮันนี่ถลาไปกอดเข่าดินเอาไว้
“ดิน ดินอย่าเพิ่งไปฮันนี่ขอโทษ ที่ฮันนี่ทำแบบนี้เพราะฮันนี่รักดิน และอยากให้ดินหันมองฮันนี่บ้าง ดินเข้าใจฮันนี่มั้ย”
ดินไม่ตอบสลัดจนฮันนี่หลุดไป ดินออกไปทันที ปิดประตูกระแทกใส่ฮันนี่ ฮันนี่ตาวาวโรจน์ด้วยความแค้น
ฟ้าและบีบีเดินมาตามทางเดิน ฟ้ามีอาการเศร้าซึมมาก บีบีเองก็ออกอาการเซ็ง
“ฟ้า...แกว่าคุณดินกับยัยฮันนี่ จุดจุดจุดกันได้ยังไง”
“เขาจะไปจุดจุดจุดกันได้ยังไง มันก็ไม่ใช่เรื่องของเรา”
“แต่แหม...มันคาใจอ่ะ มันต้องมีเงื่อนงำ”
“ฉันลืมมือถือ” ฟ้าบอกเมื่อนึกขึ้นได้
“เมื่อกี้ก็ลืมเอกสาร ตอนนี้ลืมมือถือ จะเดินถึงห้องอาหารมั้ยเนี่ย ฉันไปก่อนแล้วกัน”
“อืม”
บีบีเดินออกไป ฟ้าเดินหันหลังกลับแต่ต้องชะงักด้วยความตกใจเมื่อเห็นดินเดินมา เสื้อผ้าหลุดลุ่ย ไม่เรียบร้อย ดินเห็นฟ้าก็ตกใจเหมือนกัน
“คุณฟ้า...”
ฟ้ามองดินด้วยความเสียใจ
“ทำไมไม่ปลุกยัยฮันนี่ให้มาด้วยกันล่ะ ต้องทำงานกันแต่เช้าหรือว่าเมาค้างแล้วก็สนุกกันจนเพลิน”
“คุณเข้าใจผิดนะ”
ฟ้าไม่ฟังเดินหนี ดินรีบตามไป
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าเดินหนีดิน ไม่สนใจฟัง ดินตามอธิบาย
“คุณฟ้า ฟังผมอธิบายก่อน”
“ไม่จำเป็น”
“จำเป็นสิ”
ฟ้าหยุดเดินหันมามองหน้าดิน
“เหรอ...เรื่องบนเตียงของนาย มันจำเป็นสำหรับฉันตรงไหน”
“คุณเห็นอะไร”
“เห็นทุกอย่างที่ทำให้ฉันเสียใจ”
“คุณฟ้า... คุณ...เสียใจ...”
“และผิดหวังมาก ที่นายเลือกยัยฮันนี่ ไม่ใช่คุณเฟซ” ดินผิดหวังเฟซเดินเข้ามาหน้าตาเศร้าหมอง
“ไปอธิบายให้คนที่จำเป็นต้องฟังนายมากกว่าฉันดีกว่า”
ฟ้ารีบเดินออกไปทันที ดินยิ่งเครียด
ที่ห้องอาหารมิ้นท์นั่งซุบซิบเรื่องดินกับฮันนี่กับสตาฟที่โต๊ะรับประทานอาหารอย่างมันปาก
“อุ๊ย...ไม่อยากจะเม้าท์ที่เจ๊ต้องระเห็จไปนอนกับหนูก็เพราะยังงี้แหละ”
สตาฟพากันอ้าปากหวอ หัวเราะคิกคัก บีบีนั่งกินอาหารเช้าอยู่กับกอหญ้า สองคนมองมิ้นท์อย่างหมั่นไส้
“กอหญ้า คุณดินกับฮันนี่...”
“ไม่ต้องมาถามหนู หนูช็อกอยู่”
ธีรเทพ ต้นเดินถือจานอาหารเช้าเข้ามานั่ง ต้นตั้งใจจะมานั่งข้างบีบี แต่ถูกธีรเทพตัดหน้าจึงเหลือเก้าอี้ข้างกอหญ้าว่างอยู่ ต้นนั่งลง กอหญ้าลุกหนีไปนั่งอีกโต๊ะทันทีต้นเซ็งมาก บีบีนึกขึ้นได้จึงถามธีรเทพ“ได้คุยกับคุณดินหรือยัง”
“มันยังไม่กลับมาที่ห้องเลย”
+ + + + + + + + + + + +
ขณะนั้นดินอยู่กับเฟซ ดินพยายามอธิบายกับเฟซถึงเรื่องที่เกิดขึ้นเมื่อคืน
“เรื่องฮันนี่...”
เฟซขัดขึ้น
“ในที่สุดคุณดินก็รู้ใจตัวเองสักที ว่าคนที่อยู่ในใจคุณดินมาตลอดก็คือคุณฮันนี่”
“คือว่าผมอยากจะอธิบาย”
ฟ้ายังม่าได้ไปไหนแต่แอบดูอยู่ที่มุมหนึ่ง
“ขอแสดงความยินดีด้วยนะคะ มีข่าวดีเมื่อไหร่อย่าลืมบอกเฟซด้วยนะคะ”
“มายืนคุยอะไรกันคะ”
เสียงฮันนี่ดังขัดจังหวะ ดินกับเฟซหันไปมอง ฮันนี่เดินเข้ามาควงแขนดินทันทีอย่างแสดงความเป็นเจ้าของ ดินอึดอัด เฟซหน้าเสีย ฟ้ามองมาอย่างไม่พอใจ
“ฮันนี่ อย่าทำแบบนี้”
“ทำไมดินทำแบบนี้...เมื่อคืนก็อย่าง ตอนนี้ก็อย่าง”
ฮันนี่วีน ดินถึงกับอึ้ง
“ผมว่าผมคุยกับคุณชัดเจนแล้วนะ ว่าเราไม่ได้มีอะไรกัน”
“เอ่อ...เฟซขอตัวนะคะ”
เฟซจะเดินออกไปฮันนี่คว้ามือเฟซให้หันมา
“หรือพอมาเห็นหน้ายัยนี่ ดินก็คิดจะชิ่งฮันนี่ใช่มั้ย”
“คุณเฟซไม่เกี่ยว”
“ถ้าไม่เกี่ยว ก็รีบไสหัวกลับไปเลยนะ มาอ่อยแฟนฉันทำไม”
ฮันนี่ผลักเฟซจนไปกระแทกกับต้นไม้
“โอ๊ย”
“ฮันนี่ คุณเป็นบ้าไปแล้วหรือไง”
ดินต่อว่าฮันนี่และเข้าไปดูแลเฟซ ฟ้าตกใจรีบวิ่งเข้าไปทันที
“จะไม่ให้เป็นบ้าได้ไง ถ้าไม่ใช่เพราะนังนี่ ดินคงไม่ปัดความรับผิดชอบแบบนี้”
ฮันนี่ปราดเข้าไปจะจิกทึ้งเฟซ ฟ้าเข้ามาจับข้อมือฮันนี่เอาไว้ได้
“หยุดนะ ฮันนี่”
ฮันนี่เห็นฟ้าความแค้นและความโกรธยิ่งระเบิด
“ไม่หยุด แกไม่ต้องมายุ่ง”
ฮันนี่จิกทึ้งกับฟ้า ฟ้าป้องกันตัว ดินรีบเข้าไปขวางระหว่างฟ้าและฮันนี่
“หยุดนะ ฮันนี่”
คุณวีวิ่งเข้ามา
“ทำอะไรกันคุณ หยุดเดี๋ยวนี้”
คุณวีเข้ามารวบตัวฮันนี่เอาไว้ ฮันนี่ยังอาละวาดไม่เลิก ฟ้าเข้าไปดูแลเฟซ
“คุณเฟซ ไม่เป็นอะไรนะ”
“ค่ะ”
บีบี ธีรเทพ ต้น กอหญ้า มิ้นท์และทุกคนวิ่งเข้ามา ฮันนี่ยิ่งเสียงดัง ตั้งใจประกาศความเป็นเจ้าของดิน
“แกกลับไปเลยนะ แล้วอย่าให้ฉันเห็นอีกว่ามายุ่งกับดิน ! ไม่งั้นฉันเอาตายแน่”
“ไม่มีใครเขาคิดจะแย่งคนของเธอหรอกฮันนี่ เลิกประสาทหลอนซะที”
“ตกลงนี่มันเรื่องอะไรกันครับ” คุณวีถาม ฮันนี่จึงประกาศออกมา
“ฉันเป็นเมียของดิน ห้ามให้ใครมายุ่งกับดินอีก”
ทุกคนอึ้ง เหล่าสตาฟซุบซิบกัน
“ฮันนี่ อย่าพูดเหลวไหลนะ”
“เหลวไหลเหรอ หรือต้องให้ฮันนี่สาธยายกับทุกคนว่าดินทำอะไรกับฮันนี่บ้างตั้งแต่เริ่มต้นจนถึงเมื่อเช้า!”
“เรื่องส่วนตัวไปคุยกันส่วนตัวได้ป่ะ ถ้าไม่อายชาวบ้านก็เกรงใจเจ้าของรีสอร์ทบ้าง”
“นายดิน...คุยกับแฟนของนายให้รู้เรื่องเหอะ ว่าไม่มีใครอยากจะยุ่งกับนายเลย ไปค่ะคุณเฟซ”
ฟ้าพาเฟซที่เสียใจออกไป คุณวีตามไปด้วย ทุกคนค่อยๆ ทะยอยตามออกไปมองดินอย่างผิดหวัง ดินเองก็รู้สึกสิ้นหวังที่ไม่มีใครฟัง ฮันนี่หันมาออเซาะดิน
“ดินคะ” ดินเดินหนีฮันนี่ “ดิน”
“อย่าตามผมมานะ”
ฮันนี่ชะงักนึกเจ็บใจดิน
+ + + + + + + + + + + +
ดินเดินไปเดินมาพยายามอธิบายให้ธีรเทพและกอหญ้าฟัง
“ฉันเมา ฉันจำไม่ได้ว่าฉันไปอยู่ที่ห้องฮันนี่ตอนไหน ฉันทำอะไร แล้วเกิดอะไรขึ้น”
“อยากรู้มั้ยว่าเกิดอะไรขึ้น ฉันและทุกคนเข้าไปเห็นเลิฟซีนของแกกับยัยฮันนี่พอดี” ธีรเทพบอก
“หา”
“ไม่พอ แกยังไล่พวกฉันออกมา ไม่ให้ขัดความสำราญของแก”
“ฉันเนี่ยนะ”
“เออ! /ใช่”
ธีรเทพกับกอหญ้าบอกออกมาพร้อมกัน
“ไม่น่าเชื่อเลย! แต่ฉัน...”
“เออ ฉันรู้นั่นไม่ใช่แก แต่เป็นไอ้งั่ง เพราะน้ำเปลี่ยนนิสัยนั่น เป็นไอ้งั่ง ที่ไม่รู้ตัวว่าพอตื่นขึ้นมาแล้วชีวิตของแกต้องพัง”
“ฉันเมาขนาดนั้น ฉันจะไปทำอะไรได้ หรือต่อให้ฉันทำ ฉันก็ต้องจำได้ แต่นี่...ไม่เลย”
“รู้มั้ยพี่ดินว่ามันเป็นเหตุผลปลวกๆ ของผู้ชายเลวๆ! หนูผิดหวังในตัวพี่ดินมาก”
กอหญ้าต่อว่า ทำให้ดินอึ้งและยิ่งเครียด
“ฉันเชื่อแกนะ แต่คนอื่นคงเชื่อยาก โดยเฉพาะผู้หญิง” ธีรทเพบอก
“โธ่เว้ย”
“ใจเย็นเพื่อน เรื่องนี้มันต้องมีทางออก”
ดินเครียดจัด นึกเจ็บใจตัวเอง
เฟซนุ่งซึมอยู่อีกมุมหนึ่งของรีสอร์ท ฟ้าช่วยทายาที่แขนซึ่งถูกฮันนี่ข่วนจนเลือดซิบโดยมีคุณวีอยู่ด้วย
“อยู่ห่างๆ นังหมาบ้านั่นไว้นะคุณเฟซ! กัดไม่เลือกจริงๆ”
“คุณฮันนี่คงจะรักและหวงคุณดินมาก”
คุณวีบอกฟ้าและเฟซถึงกับอึ้งกันไป
“ฉันจะไปบอกนายดินให้ล่ามโซ่ยัยฮันนี่ติดไว้กับตัว คุณเฟซอย่าเสียใจไปเลยนะผู้ชายดีๆ ยังมีอีกเยอะ ปล่อยให้ผีเน่าอยู่กับโลงผุไปเถอะ”
“อย่าโกรธคุณดินเลยค่ะ”
“คุณเฟซโกรธบ้างไรบ้างก็ได้นะ ที่นายดินทำกับคุณแบบนี้”
“เฟซไม่โกรธหรอกค่ะ ถ้าคุณดินมีความรัก เฟซก็จะให้กำลังใจเขา ในฐานะเพื่อนที่ดี”
“เพื่อนเหรอคะ แต่คุณเฟซ...”
“ค่ะเฟซชอบคุณดิน แต่คุณดินไม่เคยคิดกับเฟซมากไปกว่าคำว่าเพื่อน คุณดินมีใครบางคนอยู่ในใจเสมอ เฟซรู้สึกได้ และวันนี้มันก็ชัดเจนแล้ว” ฟ้าและคุณวีอึ้ง “เราไปทำงานกันเถอะค่ะ ไม่ต้องห่วงนะคะ เฟซจะพยายามอยู่ห่างๆ คุณดินและคุณฮันนี่”
ฟ้าและคุณวีสบตากัน ต่างเห็นใจเฟซมาก
+ + + + + + + + + + + +
บีบี ต้น กอหญ้า มิ้นท์ยืนรอต้อนรับคณะ CEO บริษัท สยามเมทัลแอนด์พลาสติก จำกัด (มหาชน)
ฮันนี่เดินเข้ามาสมทบกับมิ้นท์ บีบี ต้นและทุกคนมองฮันนี่เป็นตาเดียว ฮันนี่ทำเป็นคุยกับมิ้นท์เสียงเบาแต่จงใจให้คนอื่นได้ยิน
“เพลี้ยเพลียอ่ะ”
“แหม...น่าอิจฉาจังเลยอ่ะค่ะ แต่ก็แสดงความยินดีด้วยนะคะกับข้าวใหม่ปลามันคู่ใหม่”
“จ้า”
ฮันนี่กับมิ้นท์หัวเราะกันคิกคัก
“บอสจ้างให้มาทำงาน ไม่ได้จ้างมาให้เม้าท์เรื่องบนเตียงในที่สาธารณะ” บีบีบอกอย่างหมั่นไส้
“ก็คนกันเองทั้งนั้นนะ หรือว่าอิจฉาฉันจ๊ะ ก็น่าจะอิจฉาอยู่หรอกนะ ชาตินี้เธอคงได้แต่นอนเตียงเดี่ยวเพราะไม่มีคู่”
บีบีโกรธมาก
“ดูเด่ะ อิจฉาจนตัวสั่นเลยอ่ะ” มิ้นท์บอก
“อ๋อ ไม่ได้ตัวสั่นเพราะอิจฉาหรอก แต่สั่นเพราะโกรธ อยากตบคน”
บีบีพุ่งเข้าไปจะฟัดกับฮันนี่
“เจ๊ อย่า เจ๊”
ดินซึ่งเปลี่ยนชุดแล้วเดินเข้ามากับธีรเทพ ฮันนี่เข้าไปหาดินทันที
“แฟนขา ช่วยฮันนี่ด้วยนังบีบีมันจะตบฮันนี่อ่ะ” ดินสังเกตเห็นทุกคนมองมา อึดอัด ไม่พอใจฮันนี่แต่ไม่กล้าทำอะไรมากฟ้าและคุณวีพาเฟซเข้ามาฮันนี่เห็นเฟซยังอยู่ก็ไม่พอใจ “ยังอยู่ทำไม หน้าด้านมากไปหรือเปล่า”
“หยุดทำตัวเป็นหมาบ้า เที่ยวอาละวาดไม่เลิกซะทีเหอะ”
ฟ้าต่อว่าฮันนี่
“แก”
“ทุกคนหยุดเถอะ!ลูกค้ามาแล้ว”
ดินบอก คณะ CEO เดินเข้ามาในบริเวณมุมต้อนรับ ทำให้ทุกคนหยุดทะเลาะรีบปรับอารมณ์ ฮันนี่เจ็บใจพวกฟ้าสะบัดหน้าเข้าไปเสนอหน้าต้อนรับ CEO ทันที มิ้นท์ตามไปติดๆ ดินหันมามองฟ้าแต่ฟ้าไม่ยอมสบตาดิน เตรียมตัวทำงาน ดินอึดอัดใจมาก
ฟ้าพาเฟซเดินไปหาCEO เฟซสวัสดี CEO
“สำหรับกิจกรรมช่วยเหลือสังคมในครั้งนี้ คุณเฟซจะมาร่วมปลูกป่าโกงกางกับทุกๆ ท่านเพื่อส่งข่าวประชาสัมพันธ์ไปตามสื่อต่างๆ นะคะ เสร็จแล้วคืนนี้เราก็จะมีปาร์ตี้สนุกให้ทุกๆท่านได้ผ่อนคลายกันด้วยค่ะ”
ฮันนี่บอก ดินเข้ามาถ่ายรูปอยู่ข้างๆฟ้า แต่ฟ้าทำเหมือนดินเป็นอากาศ บรรยากาศอึดอัดมาก
+ + + + + + + + + + + +
ที่ป่าชายเลน คณะ CEO ถ่ายรูปด้วยกันกับต้นไม้ที่นำมาเพื่อปลูกป่า มีเฟซร่วมคณะโดยมีดินเป็นคนถ่ายรูป
“เรียบร้อยครับ”
ฮันนี่เข้ามายืนข้างๆ ดิน
“รูปสวยมากเลยค่ะ เชิญทุกๆ ท่านด้านในเลยค่ะ เราจะไปปลูกป่ากันนะคะ ไปค่ะดิน”
ฮันนี่ควงแขนดิน เฟซหน้าเจื่อน เดินตาม CEO ไป ฮันนี่พาดินเดินไป มิ้นท์ตามไปติดๆ ฟ้ายืนอยู่กับบีบี ธีรเทพ กอหญ้า และต้น
“กลัวชาวบ้านเขาไม่รู้หรือไงว่าเป็นอะไรกัน น่าเกลียด”
บีบีบอกอย่างหมั่นไส้
“ทำงานเหอะ”
ฟ้าเดินไป ต้นกับกอหญ้ารีบตามไป พยายามเดินห่างคนละมุม เหลือธีรเทพกับบีบี
“ฉันมีอะไรจะบอกเธอ เธอจะเชื่อฉันมั้ย”
“ไม่เชื่อ แต่ถ้าเป็นคนอื่นบอก เชื่อ”
“ถ้าไอ้ดินเป็นคนบอกล่ะ...”
บีบีแปลกใจ
ธีรเทพบอกบีบีเรื่องที่ดินกับฮันนี่ไม่มีอะไรกันแต่บีบีไม่เชื่อ
“ยังไงฉันก็ไม่เชื่อ”
“เฮ้ย...ธรรมชาติของผู้ชาย เมามากๆ มันทำอะไรไม่ได้หรอก มันจะแบบว่า...แฟดอ่ะ”
“อะไรแฟด”
“นั่นแหละ”
“บ้า ทะลึ่ง!”
“ทะลึ่งอะไร มันเป็นวิทยาศาสตร์”
“แล้วนายไปอยู่บนเตียงเค้าตลอดเวลาหรือไง คุณดินอาจจะเล่าข้ามขั้นตอนก็ได้”
“ฉันรู้จักเพื่อนฉันดี”
“นั่นไงนายเป็นเพื่อนกัน ยังไงก็ต้องเข้าข้างกันอยู่ดี เพื่อให้คุณดินรอดตัว”
“วะ!”
“เถียงไม่ขึ้น ก็ไม่ต้องมาขึ้นเสียงใส่”
บีบีเดินหนี ธีรเทพเซ็ง
“ใครกันแน่ที่เถียงไม่ขึ้น แต่ก็ไม่ยอมเข้าใจ เสียเวลาอธิบายจริงๆ ยัยบีบีบี้แบน”
ธีรเทพตามบีบีออกไป
ดินถ่ายรูป CEO และเฟซที่ช่วยกันปลูกป่าชายเลน ฮันนี่ดูมีความสุขมากที่ได้อยู่ใกล้ดินช่วยชี้ชวนให้ถ่ายมุมโน้นมุมนี้ กอหญ้าปลูกต้นไม้อยู่มุมหนึ่งกับฟ้า ต้นถือต้นไม้เข้ามาจะมาปลูกหลุมใกล้กอหญ้า เปลี่ยนใจ เดินไปปลูกหลุมห่างออกไป มิ้นท์กางร่ม ยืนสวยๆ อยู่ รังเกียจที่จะลงไปช่วยปลูกต้นไม้
ฟ้ายืนอยู่มุมหนึ่งพยายามไม่มองดินและฮันนี่ แต่ก็อดไม่ได้ดินหันมาเห็น ฟ้ารีบเอาแว่นกันแดดมาสวมบีบีกับธีรเทพเดินเข้ามาสมทบกับฟ้า
“เดี๋ยวทางนี้ สตาฟของเราจะช่วยกันจัดการต่อเองนะคะ เชิญทุกๆท่านไปพักผ่อนก่อนจะเดินทางไปทำกิจกรรมอื่นต่อนะคะ”
ฮันนี่บอก CEO และเฟซวางมือ มิ้นท์พาทุกคนออกไป ฮันนี่หันมาควงแขนดินเย้ยเฟซที่ค่อยๆ เดินตาม CEO ออกไป บีบีหันไปมอง CEO เดินจนลับสายตาออกไปจึงหันมากัดฮันนี่
“รอให้ตะวันตกดินก่อนไม่ได้หรือไงค้า...คนเรา” ฮันนี่ชะงัก เจ็บใจหันเดินมามองบีบี “อะไร” ฮันนี่ก้มลงกอบขี้เลนป้ายหน้าบีบี ทุกคนตกใจ “อ๊ายยย”
“เรื่องของผัวเมีย แกอย่าสาระแน”
บีบีกระโจนใส่ฮันนี่ทันที จนล้มลุกคลุกโคลน ดินและธีรเทพเข้าไปแยกออกมา
“นับจากวินาทีนี้ ถ้าใครยังไม่หยุดเรื่องนี้ ทำให้มันเป็นเรื่องขึ้นมาอีกล่ะก็ ฉันจะรายงานบอส” ฟ้าบอกด้วยความโกรธจัดแล้วมองหน้าดิน “โดยเฉพาะนาย ช่วยหน่อยเหอะ ช่วยทำยังไงก็ได้ ให้มันจบๆ ไปสักที”
ฟ้าสะบัดหน้าเดินออกไปกับบีบี ต้น กอหญ้า เหลือดินที่มีฮันนี่ไม่ห่างกาย และธีรเทพที่เห็นใจดินมาก
เย็นวันนั้นฟ้าหลบมายืนซึมอยู่ที่ชายหาดคิดถึงภาพดินอยู่กับฮันนี่แล้วเจ็บปวด ฟ้านั่งลงกับพื้น รู้สึกหนาวจับขั้วหัวใจ จู่ๆ มีผ้าคลุมไหล่ค่อยๆ คลุมลงบนไหล่ของฟ้า ฟ้าชะงักเงยหน้าขึ้นมองจึงเห็นคุณวี
คลุมผ้าให้เธออย่างเบามือ
“อากาศเริ่มเย็นแล้วนะครับ”
คุณวีนั่งลงข้างๆ ฟ้า ฟ้ามองคุณวีด้วยสายตาเห็นใจที่คุณวียังคงแสนดี
ขณะนั้นดินอยวู่ที่ห้องอาหารดินนั่งซึมอยู่ที่โต๊ะ ฮันนี่วางอาหารลงอย่างเอาใจ มิ้นท์ยกแก้วน้ำมาเสิร์ฟ
“น้ำเปล่าเย็นๆ ค่ะ ตอนแรกว่าจะเอาน้ำหวานมาให้ แต่คงไม่ต้องเพราะว่าหวานอยู่แล้ว”
“บ้า...”
ฮันนี่ต่อว่ามิ้นท์อย่างเขินๆ
“ไม่นั่งเป็นก้างขวางคอนะคะไปล่ะ”
มิ้นท์เดินออกไป ผ่านโต๊ะ ธีรเทพ บีบี กอหญ้า ต้นและเฟซ ซึ่งมองมาที่ดินและฮันนี่
“ไหนบอกว่าไม่ได้รัก ไม่ได้มีอะไร ทำไมถึงยังอยู่กับแม่นั่น” บีบีถามธีรเทพ
“ก็มันเป็นคนรักษาน้ำใจคน”
“ข้ออ้างมากกว่ามั้งพี่ ตามประสาคนเจ้าชู้ เพลย์บอย รักเผื่อเลือก จริงป่ะกอหญ้า”
ต้นถามกอหญ้ากอหญ้ากระแทกแก้วน้ำ ไม่พอใจ ลุกขึ้นเดินหนี
“อยากถูกต่อยหรือไง ไอ้ต้น”
“ผมพูดผิดตรงไหน”
“ไม่ผิด แต่ก็ไม่ถูก ด่าพี่ชายต่อหน้าน้องสาวเค้าสมควรถูกต่อยมั้ย”
ต้นเซ็งบีบีเห็นเฟซเขี่ยข้าวกินไม่ลง
“คุณเฟซ ไม่อร่อยเหรอคะ”
“คืนนี้เสร็จปาร์ตี้แล้ว เฟซขอเช็กเอ้าท์กลับเลยนะคะ”
“ทำไมคะ ดึกนะคะ อย่าเพิ่งขับกลับเลยค่ะ”
“พอดีมีงานด่วนตอนเช้าค่ะ เพิ่งรับงานเมื่อกี้...ขอตัวนะคะ เฟซจะไปเก็บของ”
เฟซลุกขึ้นเดินไป บีบี ธีรเทพ ต้นมองตามเฟซอย่างเห็นใจ เฟซเดินไปทางหนึ่ง โดยตั้งใจไม่ผ่านโต๊ะดินและฮันนี่
ดินนั่งเครียด ฮันนี่พยายามเอาใจ
“ดินทานนี่สิ ของชอบของดิน ฮันนี่จำได้” ดินเสือกอาหารที่ฮันนี่เลื่อนมาให้ออกไปพ้นตัว ฮันนี่อึ้ง ดินลุกขึ้นจูงมือฮันนี่ให้ลุกขึ้นเดินออกไปด้วยกัน “จะไปไหนคะดิน”
+ + + + + + + + + + + + +
คุณวีเดินมากับฟ้า
“คุณวีไปทานข้าวด้วยกันสิคะ”
“ผมว่าจะทานที่ออฟฟิศ เชิญคุณฟ้าตามสบายกับเพื่อนๆ เถอะ”
“ไม่อยากทานข้าวกับฟ้าเหรอคะ”
คุณวีสบตาฟ้าลึกซึ้ง
“ผมอยากทานข้าวกับคุณทุกมื้อ อยากเห็นหน้าคุณทุกวัน อยากได้ยินเสียงคุณทุกวินาที” ฟ้าอึ้ง
“แต่ถึงผมจะอยากทำสิ่งเหล่านี้มากแค่ไหน ผมก็ต้องเข้าใจ ว่าควรจะต้องปล่อยให้มีระยะห่างระหว่างกันบ้าง ผมไม่อยากทำอะไรผิดพลาดให้คุณต้องอึดอัดใจอีก”
“คนเราทำผิดพลาดกันได้ค่ะ”
คุณวียิ้มกว้าง
“คุณฟ้ายอมยกโทษให้ผมแล้วใช่มั้ยครับ”
“ฟ้าขอโทษที่ไม่มีเหตุผล เจ้าอารมณ์ โกรธจนมองไม่เห็นเจตนาของคุณ”
“ขอบคุณครับที่เข้าใจผม” ฟ้านิ่งคิดตัดสินใจที่จะพูดอะไรบางอย่าง คุณวีมองฟ้า ผิดสังเกต “มีอะไรเหรอครับ”
“ฟ้ารักคุณค่ะ”
“คุณฟ้า”
คุณวีดีใจมากที่ได้ยินคำนี้จากฟ้า
+ + + + + + + + + + + +
ดินพาฮันนี่มาจนถึงชายหาดที่เป็นส่วนตัว ไม่มีใครรบกวน
“ดิน ฮันนี่เจ็บ ปล่อยนะ”
ดินปล่อยข้อมือฮันนี่
“เราต้องคุยกัน”
ฮันนี่เข้าไปออเซาะดิน
“แหม...อยากอยู่กันสองต่อสองนี่เอง ทำไมไม่บอกกันดีๆ ล่ะคะ”
“คุณไม่ได้รักผมหรอก คุณทำแบบนี้ทำไม”
คำถามนี้ทำให้ฮันนี่ถึงกับอึ้ง
“ทำไมดินถึงได้ดูถูกความรู้สึกของฮันนี่นักคะ”
“ผมไม่ได้ดูถูก แต่ผมดูออก คนอย่างคุณไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง วันนั้นคุณถึงได้ทิ้งผมกลับมาเมืองไทย”
“ฮันนี่บอกแล้วไง ว่าฮันนี่สำนึกผิดแล้ว ฮันนี่ไม่ได้มีใครตั้งแต่จากดินมาเพราะฮันนี่ยังมีดินอยู่เต็มหัวใจ ได้ยินมั้ย ทำไมไม่ให้โอกาสฮันนี่บ้าง”
“ไม่ใช่ผมที่ไม่ให้โฮกาสคุณ คุณต่างหากที่เป็นคนทำลายโอกาสของตัวเองซ้ำแล้วซ้ำอีก ตอนนี้ก็เหมือนกัน มันไม่มีโอกาสอะไรเหลือสำหรับคุณอีกแล้ว”
ดินบอกแล้วเดินหนี
“ดินหยุดนะ หยุด”
+ + + + + + + + + + + +
คุณวีเอื้อมมือมาจับมือฟ้า
“คุณ...แน่ใจแล้วใช่มั้ยครับ”
“ค่ะ ฟ้าแน่ใจและมั่นใจคุณวีคือคนที่ดีที่สุดสำหรับฟ้า”
“คุณฟ้า ผมดีใจมากเลยรู้มั้ย”
คุณวีตัดสินใจคุกเข่าลงต่อหน้าฟ้าแล้วจับมือฟ้าขึ้นมาเกาะกุม ฟ้าอึ้ง ตื่นเต้น ตกใจ ดินเดินเข้ามาเห็นพอดีถึงกับชะงักยืนตัวแข็งทื่อ มองดูฟ้ากับคุณวี
“คุณฟ้าครับ ผมรักคุณตั้งแต่วันแรกที่ได้เจอกัน ตั้งแต่วันนั้น ผมก็รู้สึกมาตลอดว่าคุณคือคนที่ผมอยากจะใช้เวลาอยู่ด้วยกันทั้งชีวิต”
ฟ้าน้ำตาคลอ
“จริงเหรอคะ ฟ้าทำให้คุณรู้สึกอย่างนั้นจริงๆ เหรอคะ”
“แต่งงานกับผมนะครับ”
ฟ้ายิ่งตื่นเต้นหัวใจเต้นแรง ดินตกใจ ใจเสีย มองฟ้า ลุ้นว่าฟ้าจะตัดสินใจอย่างไร ฟ้าเหลือบมองขึ้นมาพอดีเห็นดินยืนอยู่ ฮันนี่วิ่งเข้ามาหาดิน ฟ้าหันมามองคุณวียิ้มอย่างมั่นใจกับคุณวี
“ค่ะ ฟ้าจะแต่งงานกับคุณ เราจะแต่งงานกันให้เร็วที่สุด”
คุณวีลุกขึ้นสวมกอดฟ้าด้วยความรัก
ดินยืนมองภาพคุณวีกับฟ้ากอดกันด้วยหัวใจแตกสลาย ฮันนี่เหลือบมองดินอย่างสะใจ ดินกับฟ้าสบสายตากันด้วยความรู้สึกปวดร้าวใจ ฟ้าตัดใจจากดิน
“เราเข้าไปข้างในกันเถอะค่ะ ฟ้าหนาวจัง”
“ครับ”
คุณวีประคองฟ้าเดินเข้าไปข้างใน ดินมองภาพคุณวีประคองฟ้าอย่างทนุถนอม โลกทั้งใบของดินพังครืนลงทันที
“ดินรักมันใช่มั้ย” ฮันนี่ถามออกมาดินอึ้ง “รักคนที่เขาไม่รักเรา มันเจ็บปวดยังไง ฮันนี่เข้าใจนะ”
ดินหันมามองหน้าฮันนี่
“คุณยังรักผมจริงๆ เหรอ ฮันนี่”
“ค่ะ ฮันนี่ยังรักดินเสมอที่ฮันนี่ทำทุกอย่าง ยอมแม้แต่ทิ้งศักดิ์ศรีของความเป็นผู้หญิงก็เพราะฮันนี่รักดิน” ฮันนี่เข้าไปซบอกดิน “ดินจะไม่รักฮันนี่ก็ไม่เป็นไร แต่อย่ารังเกียจฮันนี่ได้มั้ย”
ดินอึ้งปล่อยให้ฮันนี่ซบอยู่กับอกไม่ได้ผลักไสเหมือนทุกที ฮันนี่แอบยิ้มลุ้นว่าดินจะทำยังไงต่อไป
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป
