เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 11
คุณวีกับเฟซกลับจากโรงพยาบาล ฟ้าจึงรีบเข้าไปถามโดยเดินผ่านหน้าบีบีที่กำลังจะเล่าให้ฟัง...
“คือว่า...”
“เป็นไงบ้างคะ”
“ใจเย็นๆ ครับ คุณเฟซไม่ได้เป็นอะไรมากหรอกครับ”
“เป็นแค่รอยแดงๆ น่ะค่ะ อีกไม่นานก็หาย”
เฟซบอกฟ้าโล่งใจ ดินเหลือบมองฟ้าอย่างหมั่นไส้ ฟ้าทำไม่รู้ไม่ชี้
“ขอบคุณมากนะคะคุณวี ที่ช่วยขับรถให้ เหนื่อยมั้ยคะ”
“ไม่เลยครับ”
ดินยิ่งหมั่นไส้ฟ้าที่อี๋อ๋อกับคุณวีจึงถามเฟซบ้าง
“คุณเฟซดูเพลียๆ นะครับ เหนื่อยมั้ยครับ”
“ไม่เลยค่ะ”
ฟ้าหมั่นไส้ดิน
“ไม่มีใครถามอะไรฉันบ้างเลยเหรอ” บีบีขัดขึ้น
“ถึกๆ อย่างเธอ ไม่มีใครถามหรอก” ธีรเทพบอกบีบีโกรธธีรเทพ ทุบไปกลางหลัง “โอ้ย”
ฮันนี่ มิ้นท์เดินเข้ามาสมทบ
“แหม ไม่น่ารอด เอ้ย...ไม่น่าเลยนะคะ ดูซิ เพราะความซุ่มซ่ามของมิ้นท์แท้ๆ เลยต้องเสียเวลากันหมดเลย ทีหน้าทีหลังระวังให้มากกว่านี้นะมิ้นท์”
“ค่ะ”
ฮันนี่ เดินยิ้มหยันออกไปกับมิ้นท์ ฟ้าเจ็บใจฮันนี่
“เจ๊ ถ้าบอสรู้เรื่อง จะโดนกันมั้ยอ่ะ”
ต้นถามบีบีกับฟ้า
“นายก็อย่าปากมากพูดไปสิ”
กอหญ้าบอกพร้อมกับเสียงบอสดังขึ้น
“พูดเรื่องอะไรเหรอ”
“ก็เรื่องคุณเฟซถูกยัยมิ้นท์ทำน้ำร้อนหกใส่น่ะสิ”
ฟ้าบอกอย่างลืมตัว แล้วอึ้งเมื่อจำได้ว่าเสียงที่ถามเป็นเสียงบอส ทุกคนหันขวับไปมองเห็นบอสยืนอยู่
“บอส”
ทุกคนตกใจอุทานออกมาพร้อมกัน
+ + + + + + + + + + + + +
เฟซไม่อยากให้ทุกคนเดือดร้อนจึงแก้ตัวกับบอสแทนทุกคน
“เฟซซุ่มซ่ามเองค่ะ คุณมิ้นต์กำลังจะยื่นแก้วให้ แต่ตัวเองรีบไปหน่อย เลยทำแก้วตกใส่ตัวเอง”
ทุกคนหันมองเฟซอย่างประหลาดใจ โดยเฉพาะฟ้าและดิน ฮันนี่ มิ้นท์แอบแสยะยิ้ม หมั่นไส้ที่เฟซเล่นบทคนดี
“โหนางฟ้ามาโปรดจริงๆ เลยอ่ะ” กอหญ้ากระทืบเท้าให้ต้นหยุดพูด “โอ๊ย”
“อย่าเสล่อแป๊ะพูดอะไรตอนนี้ได้ป่ะ เดี๋ยวบอสก็สงสัยหรอก” กอหญ้ากระซิบบอกต้น
“ยัยโจรน้ำส้ม”
“ชู่ว์”
“เหรอครับคุณวี”
บอสถามคุณวี คุณวีมองหน้าเฟซ เฟซพยักหน้าให้คุณวี
“ครับ”
“โห เทพบุตรสุดเวหาจริงๆ เลยอ่ะ” กอหญ้าบอก ต้นกระทืบเท้ากอหญ้ากลับให้กอหญ้าหยุดพูด
“โอ๊ย”
“อย่าเสล่อแป๊ะเหมือนกัน” ต้นกระซิบบอกกอหญ้า
“นายหื่น”
“ชู่ว์”
“เฮ้อ แล้วไป ถ้าอย่างนั้นพรุ่งนี้เราก็มาเริ่มต้นกันใหม่ ขอให้ทุกคนพักผ่อนกันอย่างเต็มที่ ตามสบาย ไม่ต้องกังวลอะไร เพราะผมจะจับตามอง เอ้ย... ดูแลทุกอย่างอย่างใกล้ชิด”
“เชิญรับประทานอาหารเย็นกันได้เลยครับ อาหารพร้อมแล้ว” ธีรเทพเข้ามาบอก
“เย้” ต้นกับกอหญ้าบอกออกมาพร้อมกัน
“นายดิน”
“ครับ”
“ฉันคิดเงินเพื่อนนายนะ ค่าอยู่ค่ากิน ไม่มีเลี้ยง มาได้ตลอด ไม่ได้เชิญ ยังมา”
“เฮ้ย ไรเนี่ย ผมก็เคยเป็นลูกค้าบอสนะ” ธีรเทพโวยวาย
“แต่ตอนนี้เป็นคู่แข่ง ซอรี่นะ บีบีจัดการซิ เก็บไม่ได้ ผมหักเงินคุณ”
บอสเดินออกไป บีบีเข้ามาแบมือขอเงินจากธีรเทพทันที
“เอาเงินมา ห้าพัน”
“เว่อร์”
“งั้นแปดพัน”
“เฮ๊ย”
ธีรเทพเดินหนีบีบี บีบีรีบตามติดตื้อเอาเงินจากธีรเทพ
“ขอบคุณนะคะคุณเฟซ คุณวีที่ช่วยพวกเรา” ฟ้าหันไปขอบคุณเฟซกับคุณวี
“ไม่เป็นไรค่ะ/ครับ”
“พวกคุณฟ้าน่ารัก เฟซไม่อยากเป็นตัวปัญหาทำให้ทุกคนเดือดร้อน”
“แหม มีน้ำใจจังเลยนะคะคุณเฟซ คุณวี”
“ก็เพราะเค้ามีจิตใจดี คิดดี ทำดี ไม่ใช่พวกนังมารร้าย คิดร้าย ทำแต่เรื่องชั่วๆ”
“ว่าใคร” ฮันนี่ถามอย่างไม่พอใจ
“จะเหลือเหรอคะ”
“ยัยมิ้นท์”
“ไม่เอาน่าฮันนี่ ไปเถอะ ไปทานข้าว”
ดินบอกฮันนี่กระชากดินออกไปเลยแล้วเชิดใส่ทุกคน มิ้นท์รีบตามไปด้วย เฟซยืนหน้าเสีย
“คุณฮันนี่กับคุณดินดูสนิทกันมากนะคะ”
“อย่าไปสนใจเลยค่ะ ผู้หญิงคนนี้เป็นบ้าค่ะ”
“จริงเหรอคะ /จริงเหรอครับ”
“จริงสิคะ อยู่ห่างๆ ไว้นะคะ ไปค่ะ ไปทานข้าว”
ฟ้าเดินนำเฟซกับคุณวีไป เฟซกับคุณวี สงสัยเรื่องฮันนี่เป็นบ้า
+ + + + + + + + + + + +
หลังจากกินข้าวเสร็จดินออกมาเดินเล่น ดินเหม่อมองตะวันที่กำลังจะตกดิน ยกล้องขึ้นถ่ายรูป ดินถอนหายใจ รู้สึกหม่นหมองไปกับบรรยากาศ ดินยกกล้องขึ้นหามุมเพื่อจะถ่ายต่อแต่ต้องชะงักเมื่อเห็นฮันนี่อยู่ในเฟรมกล้อง ยิ้มสวยๆ มาที่ดิน ดินลดกล้องลง ถอนหายใจ ไม่อยากเจอฮันนี่
“ดินคะ มาอยู่คนเดียวที่นี่เอง ฮันนี่ตามหาแทบแย่ อิ่มแล้วเหรอคะ”
“ครับ”
“ดิน ไม่สบายใจเรื่องอะไร คุยกับฮันนี่ได้นะ”
“ไม่มีอะไรนี่”
“งั้น ฮันนี่คุยอะไรกับดินได้มั้ย ฮันนี่มีเรื่องไม่สบายใจ อยากจะถามดิน”
“ถามสิ”
“ดินต้องตอบฮันนี่ตามตรงนะ ดินคิดยังไงกับฮันนี่” ดินอึ้งแล้วเลือกที่จะเดินหนี “เดี๋ยวก่อนสิคะดิน ดินคะ”
ฮันนี่เจ็บใจ ไม่พอใจ แต่ไม่ยอมละความพยายาม เดินกะเผลกแต่เร็วจี๋ ตามดินไปติดๆ
+ + + + + + + + + + + +
ช่วงเวลาเดียวกันนั้นฟ้ากำลังกางเต๊นท์ที่พักอย่างทุลักทุเล
“บีบีนะบีบี หายหัวไปเลย คืนนี้ฉันจะให้แกนอนข้างนอก กางไงเนี่ย”
ฟ้ามองอุปกรณ์ในการขึงเต๊นท์ หยิบโน่นนี่วุ่นวาย พันตัว ยุ่งเหยิงไปหมด จนล้มก้นกระแทก
ขณะนั้นบีบีกำลังเดินตามหาธีรเทพ แต่ธีรเทพแอบอยู่หลังต้นไม้ บีบีจึงมองไม่เห็นธีรเทพ
“หายหัวไปไหนแล้ว แน่จริง! ก็ออกมาเซ่ อยากจีบเพื่อนฉันนัก ก็ต้องลงทุน”
“ตั้งแปดพัน ขูดเลือดเนื้อมากเกินไป ใครจะให้”
ธีรเทพบ่นเบาๆ กับตัวเอง แต่แล้วจู่ๆ บีบีโผล่มาข้างหลังธีรเทพ
“คิดเหรอว่าจะหนีฉันพ้น”
“เฮ้ย”
ธีรเทพตกใจจะคลานหนี บีบีดึงกางเกงเอาไว้
“จะหนีไปไหน มานี่เลย”
“ปล่อย ฉันจะกลับกรุงเทพ”
“กลับได้ไง กินข้าวของออฟฟิศฉันไปแล้ว นายต้องจ่าย”
“ไม่มี้”
“ขอดีๆ ไม่ให้ใช่มั้ย” บีบีล้วงกระเป๋ากางเกงธีรเทพ แล้วควักเอากระเป๋าเงินออกมา “ได้แล้ว ฮ่าๆๆ”
“เฮ้ย ตบทรัพย์ฉันเหรอ เอาคืนมานะ ยัยบีบีบี้แบน!” บีบีวิ่งหนีธีรเทพ ธีรเทพวิ่งตาม “ฉันบอกให้เอาคืนมา ขโมย ขโมย”
ส่วนฟ้าเธอหมดหนทางกางเต๊นท์ พยายามมองหาคนที่จะมาช่วย แล้วฟ้าก็ได้ยินเสียงตอกหมุด ฟ้าหันไปมองจึงเห็นคุณวีกำลังตอกหมุดกางเต๊นท์อย่างคล่องแคล่ว
“คุณวี” คุณวีส่งยิ้มให้ฟ้า ก้มหน้าตอกหมุดต่อไป “เกรงใจจังค่ะ ไม่ต้องก็ได้ ฟ้าให้ต้นมาช่วยดีกว่า”
“ผมว่างอยู่ น้องเขากำลังกินข้าวอร่อยๆ อย่าไปใช้เขาเลย”
ฟ้ายิ้มอย่างขอบคุณคุณวี
+ + + + + + + + + + + +
ต้นกับกอหญ้ากินข้าวแบบฝืดคอ เพราะบอสนั่งจ้องหน้าคนทั้งคู่อยู่
“บอกมาว่าจริงๆ แล้วมันเกิดอะไรขึ้น เรื่องไม่ได้เป็นอย่างที่คุณเฟซบอกใช่มั้ย”
“ทุกอย่างปกติดีนี่ครับบอส อร๊อยอร่อย”
กอหญ้าย่องจะหนี
“กอหญ้า”
กอหญ้าสะดุ้ง หันมา
“คะบอส”
“เอาความจริง”
“ความจริงก็คือ...” กอหญ้าเหลือบมองต้น ต้นทำท่าปาดคอใส่กอหญ้า “กับข้าวอร่อยมากกก”
กอหญ้าตักข้าวเคี้ยวตุ้ยๆ
“ฉันให้โอกาสพวกเธออีกครั้ง บอกมา ว่าทั้งคุณฟ้าและฮันนี่มีเรื่องอะไรกันอีก”
กอหญ้าพูดไปเคี้ยวข้าวไป จงใจให้ฟังไม่รู้เรื่อง
“หา? อะไรนะ อีกทีซิ”
บอสถามย้ำแต่ต้นกับกอหญ้าไม่มีใครกล้าบอกความจริงว่าเกิดอะไรขึ้น
+ + + + + + + + + + + + +
ทางด้านฟ้า คุณวีกางเต๊นท์ให้เธอจนเสร็จเรียบร้อย
“ขอบคุณนะคะ เหนื่อยมั้ยคะ”
“ไม่ครับ สบายมาก”
คุณวีนั่งพัก ฟ้ารีบเปิดกระติกส่งน้ำให้คุณวี แล้วลงนั่งข้างๆ
“ขอบคุณนะคะ”
“ที่นี่พระอาทิตย์ตก สวยนะครับ”
“เหรอคะ...ฟ้าว่า ตกที่ไหนมันก็เหมือนๆ กันนั่นแหละ จะตกที่กรุงเทพ หลังบ้าน บนยอดเขา อยู่ที่คนมอง และก็อารมณ์ในตอนนั้นด้วย”
“เหรอครับ”
“ก็ใช่น่ะสิคะ ถ้าอารมณ์ดี มันก็จะดูสวย แต่ถ้าไม่ จะตกท่าไหน ที่ไหน ก็ไม่สวย คนอื่นไม่รู้นะ แต่ฉันคิดของฉันแบบนี้”
คุณวีชอบใจกับความคิดของฟ้า
“คุณคิดไม่เหมือนผู้หญิงทั่วๆ ไป”
“ก็ฉันไม่ใช่ผู้หญิง”
“หือ”
“ไม่ใช่ผู้หญิงปกติ ฉันเป็นคนกลุ่มน้อยค่ะ...ผู้หญิงควรจะอ่อนไหวกับสิ่งเหล่านี้ใช่มั้ยคะ แต่ฉันไม่มีเวลาอ่อนไหวนักหรอกค่ะ วันๆ ต้องคอยรับมือกับพวกเสือสิงกระทิงแรด”
“แล้วคุณเป็นอะไรครับ”
“เป็นวัวเป็นควายค่ะ คอยขวิดไล่ให้ได้งาน”
คุณวีและฟ้าหัวเราะกัน ดินหนีฮันนี่เดินผ่านมาเห็นฟ้ากับวีนั่งคุยและหัวเราะกันจึงเสียใจอยู่ลึกๆ
ดินค่อยๆ ถอยห่างออกมาจากภาพฟ้ากับคุณวีแล้วเดินออกไป ฟ้ากับคุณวียังนั่งคุยกันอย่างสนุกสนาน
ดินกลับมาที่เต๊นท์ตัวเองแล้ววางกล้องลงบนโต๊ะสนามหน้าอย่าง เซ็งๆ เฟซเดินสะพายกระเป๋ากล้องเข้ามา
“เฟซขอนั่งคุยด้วยได้มั้ยคะ”
“ได้สิครับ”
“เอ่อ...” เฟซอยากจะคุยอะไรบางอย่างแต่ไม่กล้าพูด
“ขอบคุณเรื่องวันนี้นะครับ”
“ไม่เป็นไรค่ะ”
“เหมือนคุณเฟซมีอะไรอยากจะคุยกับผม”
“คือ...เฟซ..เพิ่งเริ่มฝึกถ่ายรูปค่ะ”
“ฮ้า จริงเหรอ ชอบถ่ายรูปเหรอครับ”
“ค่ะ” เฟซยกกระเป๋ากล้องให้ดินดู “เพิ่งซื้อกล้องมาด้วยค่ะ แต่ยังไม่ได้เรียนเป็นเรื่องเป็นราว พอได้มาทำงานนี้ เจอคุณดิน เฟซเลยอยากจะมาปรึกษา”
“คุยกันไม่ได้เรื่องหรอก ต้องลงมือทำเลย”
ดินลุกขึ้น เฟซมองดินอย่างประหลาดใจ
+ + + + + + + + + + + +
ดินสอนเฟซให้ถ่ายรูปพระอาทิตย์ตกดิน พร้อมแนะนำออฟชั่นต่างๆ ของกล้อง แล้วให้เฟซลองถ่าย...ดินดูภาพที่เฟซถ่าย ดินยกนิ้วโป้งให้เฟซ เฟซดีใจมากลองถ่ายอีกครั้ง ...ดินยืนดูเฟซกำลังตื่นเต้นกับการถ่ายรูปดินรู้สึกเอ็นดูเฟซมาก คุณวีชวนฟ้ามาดูพระอาทิตย์ตกดินเจอฟ้ากับเฟซจึงยืนดูอยู่อีกมุมหนึ่ง
“ท่าทางคุณดินกับคุณเฟซคงอยู่ในอารมณ์ที่จะมองพระอาทิตย์ตกแล้วสวย คุณฟ้าว่ามั้ย”
ฟ้ารู้สึกไม่พอใจขึ้นมา แต่ก็รีบเก็บอารมณ์ มองดินกับเฟซแล้วถอนใจ เห็นด้วยกับคุณวี
“ก็ว่างั้นแหละค่ะ”
“แต่ผมว่า ตอนนี้คุณอาจจะมองอะไรไม่สวยไปหมดแล้วก็ได้”
“ทำไมคะ”
“คุณหน้าบึ้ง แล้วก็ดูเศร้า”
ฟ้ารีบฉีกยิ้มทันที
“โอ๊ยย....ฉันก็ทำหน้าบึ้งไปงั้นแหละค่า ปกติเป็นคนอารมณ์ดีตลอดเวลา น่ารักดีนะคะคู่นั้น ฮ่ะๆๆ” ฟ้าหันไปเห็นฮันนี่กำลังเดินกะเผลกตามหาดินมุ่งมาทางนี้ “ยัยฮันนี่!” ฟ้าหันมองดินกับเฟซกำลังดูมีความสุข ฟ้าหันมามองฮันนี่ ตัดสินใจบางอย่าง “คุณวีคะ เดี๋ยวฉันมา!” ฟ้าเดินออกไป แล้วกลับมาใหม่ “แต่ถ้ารอไม่ไหว กลับไปก่อนเลยนะคะ”
ฟ้าเดินออกไปหาฮันนี่ คุณวีมองตามฟ้าอย่างแปลกใจ
ฮันนี่เห็นดินอยู่กับเฟซจึงจะเรียกแต่/ฟ้าเข้ามาขวางเอาไว้
“ฮันนี่”
“อะไร ถอยไป ดะ...”
ฮันนี่จะเรียกดินแต่ฟ้าเอามือปิดปากฮันนี่ แล้วลากออกไป
“ มานี่เลย”
ฮันนี่ตกใจที่ถูกลากไป โดยไม่ทันตั้งตัว
ฟ้าลากฮันนี่มาอีกมุมหนึ่ง ฮันนี่พยายามดิ้น ใช้ไม้เท้าฟาดไปที่ฟ้าอุตลุต
“โอ๊ย”
ฮันนี่วิ่งผละออกมาจากฟ้าอย่างลืมตัวว่าตัวเองขาหักอยู่
“จะทำอะไรฉัน”
“อ้าว...ไม่เดี้ยงแล้วนี่” ฮันนี่ชะงัก เพิ่งนึกได้ว่าตัวเองขาหักอยู่ “ที่แท้ ก็มารยา”
ฟ้าหยิบไม้เท้าของฮันนี่มาแล้วฟาดไปที่เฝือกของฮันนี่ ฮันนี่เด้งหลบ
“ยัยบ้า! หยุดเดี๋ยวนี้นะ ทำอะไร”
“อยากขาหักนักไม่ใช่เหรอ มา ฉันจะฟาดให้หักจริงๆ”
“ฉันบอกให้หยุด ไม่งั้นฉันจะฟ้องบอส”
“เชิญไปฟ้องเลย ดี ฉันก็จะได้แฉกับนายดินว่าเธอแกล้งขาหัก เพราะหาเรื่องจะออดอ้อนออเซาะ แผนสูง”
“ยัยน้ำเน่า”
“แต่คิดไปคิดมา คิดอีกที ติ๊กต่อกๆๆ...ฉันว่าฉันไปฟ้องบอสตอนนี้เลยดีกว่า”
ฟ้าจะวิ่งไปฟ้องบอส ฮันนี่รีบดึงฟ้าเอาไว้
“อย่านะ”
“ฉันจะไป ปล่อย”
ฟ้าพยายามเดินออกไป ฮันนี่ดึงฟ้าไว้ไม่ปล่อย สองคนลากกันไป
+ + + + + + + + + + + +
คุณวียังยืนรอฟ้าอยู่ที่เดิมแต่ฟ้าไม่กลับมาสักที ดินกับเฟซพากันเดินมา เห็นคุณวียืนอยู่ก็ประหลาดใจ
“มาทำอะไรที่นี่ครับ คุณวี”
“รอคุณฟ้าอยู่ครับ เมื่อกี้เรามาด้วยกัน”
“แล้วคุณฟ้าไปไหนล่ะคะ”
เฟซถามอย่างแปลกใจ ซึ่งขณะนั้ยฟ้ากำลังลากฮันนี่ที่เกาะติดไม่ยอมปล่อยมาตามทางอย่างยากเย็น ฟ้าหันไปแกะมือฮันนี่ออกจนหลุด ฟ้าจะวิ่ง แต่ฮันนี่ก็เข้ามาตะครุบอีก ฟ้าตะกายหนีฮันนี่สุดชีวิต
ทางด้านต้นกับกอหญ้า ทั้งคู่นั่งเตรียมเทปด้วยท่าทางอึดอัดเพราะมีบอสนั่งจ้องเขม็ง
“ไม่พูดแน่นะ”
“จะให้พูดอะไรล่ะบอส ผมก็พูดไปหมดแล้ว”
“ถ้าบอสไม่เชื่อเรา ทำไมบอสไม่ลองไปถามคนอื่นดูบ้างล่ะคะ”
“เพราะเธอสองคนเป็นคนที่ฉันมั่นใจว่าจะไม่โกหกฉัน”
“เราสองคนหน้าตาดูเป็นคนดีขนาดนั้นเลยเหรอบอส”
“แกไม่ได้เป็นคนดีหรอก แต่แกโกหกคนไม่เก่ง และฉันก็มั่นใจว่า มันมีอะไรไม่ชอบมาพากล”
ต้นและกอหญ้าหลบตาวูบ มิ้นท์เดินเข้ามา
“นั่นไง บอสถามเจ๊มิ้นท์สิ ว่าเรื่องที่กาแฟหกใส่คุณเฟซ มันเป็นไงกันแน่”
ต้นบอกมิ้นท์รีบคุยมือถือทันที
“อุ๊ยตาย ลืมไปต้องโทรหาลูกค้า ขอตัวนะคะบอส งานยุ่ง”
มิ้นท์รีบทำเป็นโทรศัพท์ออกไปทันที
“นั่นไง...แสดงได้แนบเนียนมาก ว่าไม่รู้เรื่องและต้องการหนีจากเรื่องนี้ ไอ้ต้นบอกฉันมา”
“เจ๊บีบีไง บอสไปถามเจ๊บีบีก็ได้”
“แล้วบีบีอยู่ให้ฉันถามหรือไง”
+ + + + + + + + + + + + + +
บีบียังตามทวงเงินธีรเทพตามที่บอสสั่ง บีบีได้กระเป๋าเงินของธีรเทพจึงเดินหนีมา ธีรเทพจึงตัดสินใจกระโดดพุ่งไปตะครุบบีบีจนบีบีล้มหน้าคว่ำลงไปบนพื้น
“ว้าย”
ธีรเทพเข้าไปแย่งกระเป๋าเงินมาได้ บีบียังนอนคว่ำหน้า นิ่งอยู่
“อย่ามาสำออย ยัยบีบี กรรมตามสนอง เป็นไงล่ะ ตอนนี้จมูกได้บี้แบนสมใจฉันแล้วมั้ง ฮ่ะๆๆ”
บีบียังนอนคว่ำหน้านิ่ง จนธีรเทพรู้สึกผิดปกติ ใช้นิ้วเขี่ยบีบี “บีบี...บีบี...ตายหรือยัง เฮ้ย อย่าล้อเล่นนะ กลางป่ากลางเขา เขาถือ จะมืดแล้วด้วย”
บีบียังนิ่ง ธีรเทพตัดสินใจ จิกผมบีบีขึ้นมา ตั้งใจจะดูหน้าของบีบี ทันใดนั้นบีบีที่หน้าเลอะโคลนก็พลิกตัวกลับมาแล้วป้ายหน้าธีรเทพด้วยโคลน จากมือที่กำโคลนเอาไว้ตั้งแต่แรก
“นี่แน่ะ”
“เฮ้ย”
บีบีแย่งกระเป๋าของธีรเทพมาอีก แล้วเปิดดูเงินในกระเป๋า มีแค่ห้าสิบบาท
“ห้าสิบบาท! แค่เนี้ย”
“ใครเขาพกเงินสดติดตัวเยอะๆ บ้างเล่า”
“ยังไงก็ไม่ควรจะห้าสิบบาท นี่กะมาฟรี กินฟรีตลอดทริปเต็มที่เลยล่ะสิเสียเวลาจริงๆ หืม อีกสักทีเหอะ”
บีบีกำโคลนแล้วป้ายหน้าธีรเทพอีกที
“เฮ้ย”
“ฮ่ะๆๆ”
ธีรเทพเอาโคลนมาป้ายหน้าบีบีบ้าง
“ว้าย”
บีบีไม่ยอมแพ้ เอาโคลนป้ายหน้าธีรเทพ ทั้งสองคนผลัดกันป้ายโคลนทั้งหน้าทั้งตัว จนล้มลุกคลุกโคลน
+ + + + + + + + + + + +
ขณะเดียวกันฟ้ากับฮันนี่ยังยื้อกันอยู่ ฮันนี่ไม่ยอมให้ฟ้าหลุดออกไปได้ ทั้งสองคนหอบแฮ่กๆ
“ฉันเหนื่อยแล้วนะ”
“เรื่องของแก”
“แกไม่เหนื่อยบ้างหรือไง”
“เหนื่อย แต่ฉันจะปล่อยให้แกรอดออกไปฟ้องใครไม่ได้”
“งั้นแกก็เหนื่อยจนตายแน่ เพราะฉันไม่เคยไม่รอด...” ฟ้าแกล้งทำเป็นเห็นงู “ ว้าย งู”
“ว้าย” ฮันนี่ตกใจกลัวหันไปมองข้างหลังแต่ไม่เห็นอะไร “ยัยน้ำเน่า แกหลอกฉัน”
ฮันนี่หันกลับมาแต่ฟ้าหายไปแล้ว ฮันนี่เจ็บใจ
+ + + + + + + + + + + +
ดินกับเฟซยังอยู่กับคุณวี ดินมองซ้ายมองขวาหาฟ้าแต่ไม่เห็นจึงชักรอไม่ไหว
“ผมว่าเรากลับไปรอที่แคมป์ดีกว่ามั้ยครับคุณวี เริ่มมืดแล้ว”
“ก็ดีครับ”
ทั้งหมดพากันเดินออกไป
ระหว่างนั้นบอสยังอยู่กับต้นและกอหญ้า แต่ทั้งคู่ก็ยังไม่ยอมบอกความจริงว่าเกิดอะไรขึ้นจนบอส
ถอนหายใจอย่างหมดหวัง
“โอเค ไม่บอกก็ไม่บอก แต่ขอบอกว่าฉันยังไม่เลิกสงสัยแน่”
ต้นกับกอหญ้า โล่งใจ ก่อนจะตาเหลือกด้วยความตกใจ เมื่อมองไปที่มุมหนึ่ง
“เป็นอะไร”
ต้นกับกอหญ้าชี้ไปทางหนึ่งซึ่งบีบีและธีรเทพในสภาพเปื้อนโคลนทั้งตัวเดินเป็นซากเข้ามา บอส ต้น กอหญ้าตกใจคิดว่าผีพากันร้องเสียงหลง
“จ๊ากก!”
บอส ต้น กอหญ้าเข้ามากอดกันกลม มิ้นท์วิ่งหน้าตาตื่นเข้ามา
“มีอะไรคะ ตกใจอะไรกัน” มิ้นท์หันไปเห็นบีบีและธีรเทพ “ว้ายยย”
มิ้นท์เข้าไปกอดบอส ต้นและกอหญ้า บีบีและธีรเทพเดินเข้าหา...บอส ต้น กอหญ้าและมิ้นท์ถอยกรูดไปทางหนึ่งแล้วก็ต้องผงะอีกรอบ ทุกคนตาเหลือกเมื่อเห็นฟ้าในสภาพเยิน ใบไม้เต็มหัว หัวยุ่งเดินเข้ามา
“จ๊ากกก”
บอส ต้น กอหญ้า มิ้นท์ ร้องเสียงหลงด้วยความตกใจ บีบีและธีรเทพหันไปเห็นฟ้าเป็นซากก็ตกใจ คิดว่าผี ขณะเดียวกันฟ้าก็หันไปเห็นบีบีและธีรเทพก็คิดว่าผีเช่นกัน
“จ๊ากกก”
“ว้าย”
บีบีและธีรเทพวิ่งเข้าไปกอดบอส ต้น กอหญ้าและมิ้นท์ ฟ้าก็วิ่งเข้าไปกอดทุกคน คราวนี้ทั้งวง..แตกกระเจิง
“ว้ากกก!”
ดิน คุณวีและเฟซเดินเข้ามา
“ทุกคน เป็นอะไร”
“ผี”
ทุกคนบอกออกมาพร้อมกัน
“ผีที่ไหน”
ฟ้าชี้ไปที่บีบีและธีรเทพ บีบีและธีรเทพชี้ไปที่ฟ้า บอส ต้น กอหญ้า มิ้นท์ชี้ไปที่บีบี ธีรเทพและฟ้า ทุกคนชี้กันมั่วไปหมด
“โธ่เอ๊ย คนกันเอง ดูให้ดีๆ สิ ตั้งสติหน่อย”
ดินบอก ทุกคนตั้งสติหันมามองกันดีๆ แล้วถอนหายใจอย่างโล่งอก
“ไปทำอะไรกันมาเนี่ย...คุณฟ้า บีบี คุณธีรเทพ แล้ว...ฮันนี่หายไปไหน”
“อยู่...นี่...”
ทุกคนหันไปมองจึงเห็นฮันนี่ลากขาเฝือกสภาพยับเยินพอๆ กับฟ้า เดินเข้ามา
“ผีใส่เฝือก”
ทุกคนร้องออกมาพร้อมกัน
“ฮันนี่เอง”
+ + + + + + + + + + + +
ทุกคนแยกย้ายกันกลับเต๊นท์ที่พักเพื่อทำความสะอาดตัวเอง...ฟ้าและบีบีเปลี่ยนเสื้อผ้าอาบน้ำเรียบร้อยแล้วนั่งอยู่หน้าเต๊นท์
“เจ็บชะมัด นี่ฉันต้องมาถูกตัดเงินเดือนเพราะนายธีรเทพนั่นหรือไง คนบ้าอะไร พกเงินติดตัวแค่ห้าสิบ”
“ก็แฮ้บบัตรเครดิตหรือเอทีเอ็มอะไรก็ได้มาสิแก เป็นหลักประกัน”
“เออ ฉลาดอ่ะ งั้น เดี๋ยวมานะ”
บีบีเดินร่าเริงออกไป ฟ้าถอนใจ เหนื่อย ครุ่นคิดอะไรบางอย่างแล้วตัดสินใจเดินออกไป
ดินกำลังจะเข้าเต๊นท์ ฟ้าเดินเข้ามา
“เดี๋ยวก่อน นายดิน”
“มีอะไร”
“ฉันมีเรื่องจะบอกนาย เอาไว้ใส่สมอง เผื่อจะฉลาดขึ้นมาหน่อย”
“จะมาหาเรื่องด่าผมแบบนี้ กลับไปเหอะ ไม่ฟัง”
“แต่นายต้องฟัง เรื่องยัยฮันนี่”
ดินชะงัก ฮันนี่เดินเข้ามาไม่มีเฝือกแล้ว
“จะเม้าท์อะไรฉัน ยัยน้ำเน่า”
“เฝือกเธอ”
“ใช่ ฉันแกล้งขาหัก ฉันต้องการให้ดินมาดูแลฉัน”
“ฮันนี่ คุณโกหกผม”
“เพราะอะไรรู้มั้ยคะดิน เพราะฮันนี่ต้องการพิสูจน์ว่าดินยังรักและแคร์ฮันนี่เหมือนเดิมหรือเปล่า”
“จะอ้วก”
“นี่ ขอโทษ ตอนนี้รู้สึกว่าเธอจะเป็นส่วนเกินอยู่นะ ฉันกับดินต้องการคุยเป็นการส่วนตัว”
“เชิญเลย แต่นิดนึงนะ” ฟ้าเดินมาหาดินแล้วจับหน้าดินให้หันไปดูเฟซที่กำลังคุยอยู่กับคุณวี เฟซดูร่าเริง น่ารัก ใสมาก “นั่น...นางฟ้า” แล้วฟ้าก็จับหน้าดินให้หันมามองฮันนี่ “ส่วนนี่...นางมาร”
“ว้าย”
“ถ้านายเชื่อแม่นี่ นายก็สระโอ งองู ไม้เอก แล้วกาดอกจันทร์ไว้ที่คำนี้ด้วยนะ...โง่”
ฟ้าเดินออกไปทันที ดินเจ็บใจฟ้าหันมามองฮันนี่
“แล้วคุณได้คำตอบหรือยัง ฮันนี่”
“ดินคะ ดินอย่าหลอกตัวเองอีกเลยนะคะ ฮันนี่รู้ว่าระหว่างสองเรายังมีเยื่อใยบางๆ ที่ยังตัดไม่ขาด”
“ฟังชัดๆ นะ เราสองคนเป็นเพื่อนกันน่ะดีแล้ว” ดินเดินหนี ฮันนี่จะตาม “ผมขอร้อง อย่าตามผมมาอีก ไม่งั้น แม้แต่ความป็นเพื่อน ผมก็จะไม่มีให้คุณ”
ดินเดินหนีไป ฮันนี่ชะงักเจ็บใจดิน
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 11 (ต่อ)
ฟ้าเดินกลับเต๊นท์ตัวเอง ดินเดินตามมา
“คุณฟ้า”
ฟ้าตกใจเสียหลักล้มเข้าไปในเต๊นท์
“ว้าย”
“ดินคะ”
ฮันนี่ส่งเสียงนำมาก่อน ดินรีบเข้าไปในเต๊นท์แล้วลากฟ้าเข้าไปด้วยทันทีแล้วรูดซิป
“นายดิน”
ฮันนี่เดินมาถึงหน้าเต๊นท์ฟ้า มองหาดิน
“เห็นแว๊บๆ ไปไหนแล้วล่ะ” ฮันนี่มองเข้าไปในเต๊นท์ฟ้า “อย่าบอกนะว่าเข้าไปในเต๊นท์ยัยฟ้า...”ภายในเต๊นท์ดินปิดปากฟ้าเอาไว้ไม่ให้ส่งเสียง สองคนอยู่ใกล้ชิดกันมาก “คงไม่หรอก”
ฮันนี่เดินกลับไป ฟ้าผลักดินออกไป
“ออกไปเดี๋ยวนี้นะ”
“ไม่ไป จนกว่าผมจะเคลียร์กับคุณให้รู้เรื่อง”
“บอกให้ออกไป ฉันไม่มีอะไรจะเคลียร์กับนาย”
ฟ้าผลักดินอีก ดินจับมือฟ้าเอาไว้ สองคนยื้อยุดกัน
ขณะที่ฟ้าและดินยื้อยุดกันอยู่ที่เต๊นท์ ธีรเทพกำลังอาบน้ำอยู่ในห้องน้ำโดยมีต้นรอเข้าคิวต่อจากธีรเทพ และกางเกงธีรเทพพาดอยู่ที่ประตู
“เลิฟวิ่งยูทูมัช โซมัช เวรี่มัช ไรท์น้าว ไม่รู้ทำไมเจอเธอมันถึงยาว”
ธีรเทพร้องเพลงอย่างอารมณ์ดี
“พี่ อาบเร็วๆ อย่ามัวแต่ร้องเพลง ผมต่อคิวอยู่”
ธีรเทพเปิดประตูโผล่หน้าออกมา
“โทษทีน้อง พี่มีความสุขมากไปหน่อย ที่ได้มาแคมป์ปิ้งกับนางในฝัน ทำใจนะ”
“บอกตัวเองใช่มั้ยเนี่ย”
“เฮ้ย...อย่าปีนเกลียว เดี๋ยวศพไม่สวย”
ธีรเทพปิดประตู ร้องเพลงต่อ ต้นเจ็บใจ บีบีย่องเข้ามา
“เฮ้ย เจ๊...” ต้นตกใจเมื่อหันไปเห็นบีบี
“ชู่ว์”
บีบีค่อยๆ สอยเอากางเกงธีรเทพมา แล้วล้วงเอากระเป๋าเงิน เปิดออก แล้วหยิบการ์ดทุกใบที่มีไป
ต้นยิ้มชอบใจ สนับสนุนเต็มที่ บีบีวางเกงเกงไว้ที่เดิม แล้วย่องออกไป
“ไอ้หวังตายแน่ ตายแน่ไอ้หวัง ไอ้หวังตายแน่ ตายแน่ไอ้หวัง”
ต้นร้องออกมาเป็นเพลงด้วยความสะใจ ธีรเทพไม่รู้เรื่องจึงร้องเพลงแข่งออกมา
“ไอเฮททูลาย ไม่อยากให้น้ำตาออกมายอาย”
+ + + + + + + + ++ + +
ส่วนที่เต๊นท์ของฟ้า เธอใช้ทั้งมือแ ละเท้าเพื่อดันให้ดินออกจากเต๊นท์
“ออกไป”
“ไม่ออก”
ดินผลักฟ้ากลับทั้งสองคนกลิ้งกันอยู่ในเต๊นท์ ฟ้าอยู่บนอกดิน ทั้งฟ้าและดินอึ้ง เพราะทั้งตัวและหัวใจอยู่ใกล้กันมากๆ
“ใจเย็นก่อนได้มั้ย”
“ก่อนอะไร”
“ก่อนที่ผมจะออกไปจากเต๊นท์ หรือไม่อยากให้ออก เลยเหวี่ยงอยู่แบบนี้”
“อ๊ายยย”
ฟ้ากระหน่ำทุบดิน ดินปัดป้องพลิกกลับขึ้นไปอยู่บนตัวฟ้า
“เอาๆๆ ส่งเสียงดังเข้าไป เดี๋ยวชาวบ้านก็ได้แห่กันมาหมดหรอก”
ฟ้าเงียบเพราะทั้งหนักและจุก
“อ่อก...”
“เป็นอะไร”
“หนัก ออกไปก่อนสิ” ดินพลิกกลับไปอีก ฟ้ากลับมาอยู่บนตัวของดินแทน “จะเคลียร์อะไร”
“เมื่อไหร่จะเลิกยุ่งกับเรื่องของผม” ฟ้าอึ้ง “เลิกจัดการ หาผู้หญิงให้ผมสักที ถ้าผมจะรักใครชอบใคร ผมคิดของผมเองได้ ไม่ต้องให้คุณช่วย”
“ขืนฉันไม่ช่วย นายคงได้คว้าเอายัยฮันนี่อสรพิษนั่นเป็นแฟน ฉันไม่อยากเห็นนายตกนรก ควรจะถือเป็นบุญคุณ คุณเฟซน่ารักกว่าตั้งเยอะ มีตาน่ะมีแววมั้ย หรือไม่มี”
“จะเป็นบุญคุณมากกว่า ถ้ากรุณาอยู่เฉยๆ ไปยุ่งเรื่องคนของคุณเถอะ”
“ใคร คนของฉัน”
“ก็คุณวีไง...เอาเวลาไปเดินหน้าสร้างความสัมพันธ์กับคุณวีดีกว่ามั้ง เดี๋ยวจะไม่ทัน”
“ไม่ต้องยุ่งเรื่องของฉัน ออกไป!”
“จะออกได้ไง ก็คุณทับผมอยู่” ฟ้าลุกขึ้น ดินลุกตาม ฟ้านั่งนิ่งไม่พูดอะไรเลย ดินอารมณ์เย็นลง มองฟ้าด้วยสายตาอ่อนโยน “คุณฟ้า”
ฟ้าหันมา นิ่งๆ แต่ดูซีเรียส
“นายคิดว่าฉันควรจะทำอย่างนั้นใช่มั้ย”
ดินอึ้งแล้วจำใจพูดออกมา
“ใช่...ผมว่าเขาเหมาะสมกับคุณ แล้วดูท่าทางเขาก็ชอบคุณนะ”
“ได้...พรุ่งนี้ นายจะได้เห็นฉันทำอย่างที่นายพูด ออกไป”
ดินมองฟ้าอึ้งๆ อยากจะบอกความในใจ แต่ด้วยทิฐิ จึงออกไปอย่างเงียบๆ ขณะที่ฟ้ายังนั่งนิ่งอยู่ในเต๊นท์...ดินออกมานอกเต๊นท์ค่อยๆ เดินห่างออกไป ในขณะที่ฟ้ายังคงนั่งนิ่งอยู่อย่างนั้น
+ + + + + + + + + + + +
วันรุ่งขึ้นเมื่อเริ่มทำงานฟ้าช่วยจัดแต่งเสื้อผ้าของคุณวีอย่างใกล้ชิดขณะที่บีบีจัดให้เฟซ ดินและธีรเทพยืนดูอยู่มุมหนึ่งธีรเทพหมั่นไส้คุณวีมากเด็ด ทึ้งใบไม้โดยไม่รู้ตัว
“หมั่นไส้วะ เฮ้ย ดิน ฉันมีอะไรสู้นายหน้าหล่อ สูงยาว เข่าดี มีมารยาท โคตรแมน แถมมีธุรกิจเป็นร้อยล้านพันล้านไม่ได้ตรงไหนวะ”
ดินหันมองธีรเทพ
“อืม...ต้องตอบอีกเหรอ ตรงที่แกพูดมาทั้งหมดนั่นแหละ”
“เซ็งว่ะ ทำไงดีวะ”
“ทำใจ รู้อะไรมั้ย คุณฟ้าเขาบอกกับฉันว่า เขาจะเดินหน้าพัฒนาความสัมพันธ์กับคุณวีเพราะฉะนั้น...เลิกเหอะ”
“จริงเหรอพี่”
ต้นถามดินกับธีรเทพหันไปมองแล้วตกใจ
“เฮ้ย”
เพราะต้นยืนปากสั่นคอสั่น ถือกล้องถ่ายวิดีโออยู่ข้างหลังกับกอหญ้า
“มายืนตรงนี้ตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ก็ตั้งแต่ที่พวกพี่เริ่มคุยกันนั่นแหละ” กอหญ้าบอก
“ต้นทำ...ใจ...ไม่...ได้....อ่ะ”
ต้นวิ่งกระเซอะกระเซิงออกไป
“เฮ้อ...ต้องตามไปเช็ดล่างอีกแล้วสิเนี่ย” กอหญ้าบ่น
“ไปเหอะ เดี๋ยวงานไม่เดิน จะซวยยกแพ็ค เจ๊เราใช่ย่อยที่ไหน” ดินบอกกอหญ้าเดินออกไป “ว่าไง ธี” ดินหันมาถามธีรเทพ
“แกสังเกตดูเจ้าคุณวีให้ดีนะ แกเห็นอะไร”
ดินมองสังเกตคุณวี ดูหล่อ เท่ห์ได้ทุกอากัปกิริยา
“เห็นกิ่งทองใบหยก”
“โธ่เอ๊ย! อย่าพูดซ้ำเติมเพื่อนสิวะ ท่าทางแกจะสายตาไม่ค่อยดี แต่ฉันเห็น”
“เห็นอะไร”
“เห็นความผิดปกติบางอย่าง ฉันไม่เชื่อหรอกว่ะ ว่าคนสมบูรณ์แบบนี้แล้วยังไม่มีแฟน จะมีอยู่ในโลก ยกเว้นคนๆ นั้นเป็น...”
“เป็นอะไร”
ดินถามอย่างแปลกใจ
+ + + + + + + + + + +
ต้นหลบมาเสียใจ ฟูมฟายอยู่กับกอหญ้า
“เป็นตุ๊ด”
ต้นบอกออกมา
“เอางั้นเลยเหรอ การอกหักจากเจ๊ฟ้ามันทำให้นายเปลี่ยนใจกลายเป็นตุ๊ดเลยเหรอ”
“เออ เข็ดแล้วชะนี เข็ดแล้วผู้หญิง เข็ดๆๆๆ”
“เวร...”
“ยัยโจรน้ำส้ม ไหนเธอบอกว่าเจ๊เขาประทับใจเสื้อยืดที่ฉันทำไปให้มากไง ไหงกลายเป็นเงี้ย”
“อ๋อ...ก็...เจ๊เค้าพูดอย่างนั้นจริงๆ ฉันก็ไม่เข้าใจว่าทำไมวันนี้เจ๊เขาถึงได้เปลี่ยนใจ”
“ฉันอุตส่าห์เชื่อเธอ ถึงได้ไม่ถามถึง ไม่คุยด้วย ไม่มองหน้า เห็นมั้ยว่ามันเกิดอะไรขึ้น”
“แหม พี่ดินเขาก็คงพูดไปงั้นแหละ คงอยากให้พี่ธีเปลี่ยนใจ นายจะได้หมดคู่แข่งไง”
“จริงเหรอ”
“จริง นายอย่าเพิ่งถอดใจสิ ทำต่อไป ทำของขวัญให้เจ๊เขามาอีกเรื่อยๆ ที่เหลือฉันจัดการเอง โอเคป่ะ”
“โอเค...” ต้นเปลี่ยนอารมณ์ร่าเริงทันที “ไปทำงานดีกว่า ไป เจ๊จะได้ชื่นใจ”
ต้นเดินออกไป กอหญ้าโล่งอก
“หลอกง่ายจริงๆ”
+ + + + + + + + + + +
เวลาผ่าน ดินถ่ายรูปคุณวีกับเฟซที่ยืนชมทิวทัศน์ที่ริมผาด้วยกัน มีต้นคอยถ่ายกล้องวิดีโออยู่ กอหญ้าช่วยกางร่มให้ต้นแบบเซ็งๆ เพราะต้องคอยวิ่งตามก้นต้นที่ไปทางซ้ายทีทางขวาทีไม้หยุดนิ่ง
ดินเช็ครูปถ่ายกับฟ้า ดินลอบมองเสี้ยวหน้าของฟ้า แต่ฟ้าไม่ยอมมองดินเลย กลับไปชูนิ้วยอดเยี่ยมให้คุณวีและเฟซ...ดินเดินไปปัดผมให้เฟซ พลางจัดท่าโพสท์ให้อย่างใกล้ชิด ฟ้าลอบมองอย่างหมั่นไส้ เดินไปเอาร่มกางให้คุณวีแล้วส่งแก้วน้ำให้ ดินลอบมองแต่ทำไม่สนใจ
ดินเข้ามานั่งบีบีส่งน้ำให้ดิน แต่ถูกธีรเทพแย่งไปกินหน้าตาเฉย ด้วยอารมณ์เคืองคุณวีกับฟ้า บีบีแย่งกลับไม่ให้กิน...เฟซส่งน้ำให้ดิน ดินรับมา สองคนคุยกันเรื่องรูปที่ถ่าย เฟซสนใจรูปที่ดินถ่ายมาก ดินอธิบายมุมกล้องและการปรับหน้ากล้องต่างๆ
ฮันนี่อยู่กับมิ้นท์ ฮันนี่มองมาที่ดินและเฟซอย่างเคืองใจเป็นที่สุด
“อี๊ๆๆ ฉันเกลียดๆๆๆ เกลียดมัน!”
ฮันนี่บอกอย่างเจ็บใจ
“มันนี่ใครเหรอคะ” มิ้นท์ถาม
“เป็นลูกน้องประสาอะไร ไม่รู้ว่าฉันเกลียดใคร”
“มิ้นท์ก็เห็นคุณฮันนี่ เกลียดคนทั้งโลกนี่คะ”
“เออ แต่ตอนนี้ฉันเกลียดยัยเฟซนั่นที่สุด บังอาจมาเสนอหน้าทำตัวสนิทสนมกับดิน ทำไงดี ฉันเกลียดมัน เกลียดดด”
“ใจเย็นๆ ค่ะ คุณฮันนี่ บางทีแผนชั่วมันก็ไม่ได้แล่นเข้าสมองคุณฮันนี่ได้ทุกวันหรอกนะคะ”
“นี่ด่าหรืออะไรเนี่ย”
“ปลอบใจค่ะ และที่สำคัญบอสมาคุมความประพฤติพวกเราทุกฝีก้าวเลยนะคะ”
ฮันนี่มองไปทางมุมหนึ่งเห็นบอสเดินนำคณะของฟ้าและดินเข้ามา ฟ้าคุยกับคุณวี ดินคุยกับเฟซ ต้นคุยกับกอหญ้า
ทุกคนเข้ามานั่ง คุณวีเลื่อนเก้าอี้ให้ฟ้า ดินเห็นเลยเลื่อนเก้าอี้ให้เฟซบ้าง ฟ้าเชิดใส่ดิน ดินทำเป็นไม่มองฟ้า
“ผมขอไปเข้าห้องน้ำก่อนนะครับ” คุณวีบอกกับฟ้า
“ค่ะ แล้วรีบกลับมาเร็วๆ นะคะ”
คุณวียิ้มกว้างให้ฟ้า ก่อนจะเดินออกไป ดินแอบหมั่นไส้
“คุณเฟซ...จะเข้าห้องน้ำก่อนมั้ยครับ เดี๋ยวจะได้ลุยยาว”
ดินถามเฟซ ฟ้าแอบหมั่นไส้ พูดเบาๆ
“ไม่อุ้มไปด้วยเลยล่ะ”
ดินบ้าจี้พูดตามฟ้า อย่างโกรธๆ)
“ให้ผมอุ้มไปมั้ยครับ”
“เฮ้ย /ว้าย”
ทุกคนร้องออกมาพร้อมกันง
“ผมล้อเล่นครับ กลัวจะเครียด”
“แล้วไป ฮั่นแน่ อารมณ์ขันเยอะนะเรา ตั้งแต่มาทำงานที่นี่ ทำไมบรรยากาศเป็นใจ
หรือไง หือ” บอสถาม
“ครับ ทำให้ตาสว่างขึ้นด้วยครับ”
“หือ”
เฟซขวยเขินมาก บีบีนั่งหน้าตูมบอกบุญไม่รับก่อนจะลุกเดินออกไปอย่างหงุดหงิด ฮันนี่นั่งจิกขาตัวเองอย่างเคียดแค้น
“นึกถึงพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์ไว้ค่ะ จะได้ไปที่ชอบๆ” มิ้นท์บอก
“ฉันยังไม่ตาย”
ฟ้ากับดินสบตากัน ต่างทำเป็นไม่สนใจกัน
+ + + + + + + + + + + +
คุณวีเดินมาเข้าห้องน้ำ แต่แล้วจู่ๆ เสียงธีรเทพก็ดังขึ้น
“ตะเอง...”
คุณวีชะงัก หันไปมองเห็นธีรเทพยืนกอดเสา กัดริมฝีปากส่งสายเชื้อเชิญมาที่คุณวี คุณวีประหลาดใจ ที่จู่ๆ ธีรเทพก็เปลี่ยนไป
“คุณธีรเทพ”
ธีรเทพเดินตุ้งติ้งเข้ามา
“แหม เรียกซะเต็มยศเลย เรียกเค้าว่าธีเฉยๆ ก็ได้”
“เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
“อยากรู้จริงอ่ะ ว่าเค้าเป็นอะไร เค้าก็อยากรู้นะว่าจริงๆ แล้ว ตะเองเป็นเหมือนเค้าหรือเปล่า”
“ขอโทษนะครับ ผมรีบ”
“รีบไปไหนอ่ะ อยู่คุยกันก่อนสิ”
ธีรเทพเข้ามาเลื้อยใส่คุณวี คุณวีขยะแขยงมาก ถอยหนี
“จะทำอะไรครับ”
“มองตาเค้าสิ แล้วตะเองจะรู้ว่า เค้าทำอะไร ทำไปทำไม และก็ทำไปเพื่ออะไร”
ธีรเทพจับหมับที่ก้นของคุณวีทันที
“เฮ้ย”
คุณวีตกใจ สะดุ้งสุดตัว หันไปต่อยเข้าเบ้าตาของธีรเทพเต็มแรง ธีรเทพมึน ล้มนอนหงายตึงลงกับพื้น คุณวีรีบวิ่งจะเข้าห้องน้ำ แต่เปลี่ยนใจวิ่งกลับทางเดิม สวนกับบีบี บีบีเห็นธีรเทพนอนหงายนับดาวอยู่ก็ตกใจ
“นายธีรเทพ” บีบีเข้าไปช้อนธีรเทพขึ้นมา “เป็นไงบ้างเนี่ย”
“เป็นชายร้อยเปอร์เซ็นต์”
“อะไรของนาย”
บีบีทิ้งธีรเทพให้ลงไปนอนต่อ
“โอยย...หัว....”
+ + + + + + + + + + +
ต้นและกอหญ้าช่วยกันจัด props ประกอบฉากถ่ายแบบหน้าเต๊นท์โดยมีฟ้ายืนดูอยู่ ดินเดินเข้ามากับเฟซ ทั้งคู่คุยกันอย่างร่าเริง
“เอ้า เร็วๆ สิ พี่ไม่อยากให้คุณวีรอนาน”
“คุณเฟซนั่งรอก่อนนะครับ จะได้ไม่เมื่อย สงสัยคงจะอีกนาน กว่าคุณวีจะมา” ดินบอก
“เดี๋ยวก็มาแล้วย่ะ”
“ไหนอ่ะ”
“มาแล้วค่ะ”
เฟซบอก คุณวีเดินระวังหลังเข้ามาอย่างร้อนรน
“เรียบร้อยแล้วเหรอคะคุณวี” ฟ้าถาม
“เรียบร้อยดี ทุกอย่างอยู่ครบครับ”
“งั้นเริ่มถ่ายเซ็ทใหม่กันเลยนะคะ เดี๋ยวฟ้าจะบอกแอ็คติ้งให้นะคะ คุณวีกับคุณเฟซมาแคมป์ปิ้งกันสองคน ในฐานะคู่รัก กำลังชงกาแฟ และทำอาหารให้กันและกัน”
“โห...”
“ทำไมเหรอคะ”
“คือเฟซ...เฟซ...แอ็คติ้งไม่ค่อยเก่งอ่ะค่ะ”
“เจ๊ก็ลองเล่นให้คุณเฟซดูหน่อยสิครับ เจ๊แอ็คติ้งเก่งจะตาย เนียนจนไม่มีใครจับได้” ต้นบอก
“ไอ้ต้น เงียบไป มาค่ะคุณวี นั่งตรงนี้นะคะ”
“กินหมามาอีกแหงเลย”
ต้นบ่น คุณวีอมยิ้มนั่งลงตรงข้ามฟ้า ฟ้าส่งถ้วยกาแฟให้คุณวี
“คุณเฟซลองจินตนาการว่าคุณวีเป็นคนรักของคุณเฟซนะคะ สบตาเค้า สื่อความรู้สึกว่าอยากให้เขาได้ดื่มสิ่งที่เราชงให้เค้า มันแทนความรัก ความห่วงใย ความ...”
ฟ้าเงียบไป เพราะเจอสายตาของคุณวีที่สื่อความนัยแห่งความรักออกมาเป๊ะ ดิน เฟซ ต้น กอหญ้าอึ้งกันไป หายใจกันไม่ทั่วท้อง ฟ้าดึงตัวเองกลับมา
“เอ่อ...โอเคมั้ยคะ เห็นภาพหรือยัง”
“เห็นชัดมากเลยค่ะ”
“โหะๆๆ ก็เงี้ยล่ะค่ะ ออสการ์ปีหน้าไม่พลาด”
“บอกแล้วไง ว่าเจ๊แอ็คติ้งเลิศ เห็นป่ะ เล่นซะเหมือนเลย” ต้นบอกแล้วทำท่าเหมือนจะร้องไห้
“เจ๊เค้าทำงาน ทำงาน “ กอหญ้ากระซิบบอก
ฟ้ารีบลุกออกไป พยายามปกปิดความเขินอายไปยืนข้างดิน ดินลอบมองฟ้า รู้สึกใจแป้ว
“ตกลงแอ็คติ้งหรือของจริง” ดินถามฟ้า
“ของจริงสิ ยิ่งเหลือเวลาน้อยๆ อยู่ด้วย ด้านได้อายอด พอใจป่ะล่ะ”
“พอใจมาก” ดินประชดกลับ
“ดี เดี๋ยวจะปล่อยทีเด็ดให้มากกว่านี้อีก คอยติดตามชมแล้วกัน ทำงานสิ”
ดินหันไปเตรียมถ่ายรูปพยายามระงับอารมณ์ ฟ้ารู้สึกไม่ค่อยสบายใจ หันไปเห็นคุณวีส่งยิ้มมีความหมายมาให้ฟ้า ฟ้ายิ้มรับแบบไม่รู้ว่าจะดีใจหรืออย่างไรดี
พอถ่ายเสร็จฟ้าเดินนำคุณคุณวีเข้ามา ดินเดินประกบมากับเฟซ บอสยืนตบมือ
“ขอแสดงความยินดีที่วันนี้เราทำงานผ่านพ้นไปได้ด้วยดี...ฮันนี่ มิ้นท์”
ฮันนี่ มิ้นท์จำใจตบมือไปกับบอส ฝืนยิ้มเต็มที่
“ขอบคุณมากนะครับ ทุกคน”
“เฟซก็ขอบคุณด้วยค่ะ มาทำงานคราวนี้ได้ประสบการณ์ใหม่ๆ เยอะเลยค่ะ”
“คงกะจะได้แฟนไปด้วยล่ะสิ” ฮันนี่แอบกัด
“คะ”
“อ๋อ ไม่มีอะไรค่ะ ฮันนี่พูดกับมิ้นท์ค่ะ”
“อ๋อ ค่ะ เราสองคนคุยกัน ไม่เกี่ยวกับคุณเฟซค่ะ”
คุณวีสังเกตเห็นฟ้าหน้าซีดจึงถามอย่างเป็นห่วง
“คุณฟ้า เป็นอะไรไปครับ หน้าซีดเชียว นั่งพักก่อนมั้ยครับ”
ดินเป็นห่วงฟ้า
“ไม่เป็นไรค่ะ แดดคงจะร้อน เลย มึนๆ”
“ไม่เป็นไรได้ไง เมื่อเช้าคุณฟ้าไม่ได้ทานข้าวนี่”
“ฟ้ารีบนี่คะบอส กลัวทำงานไม่ทันค่ะ”
ทันใดนั้น ฟ้าก็เป็นลมร่วงลง
“คุณฟ้า”
ทุกคนตกใจ คุณวีเข้าไปรับร่างของฟ้าไว้ได้ทัน ก่อนที่ดินจะขยับตัว
“พาไปเต๊นท์พยาบาลเร็วครับ”
คุณวีอุ้มฟ้าไปทันที ดินมองตามอย่างเป็นห่วง ทุกคนตามไป มิ้นท์จะตามไปด้วย
“จะตามไปทำไม” ฮันนี่ถามอย่างไม่พอใจ มิ้นท์จึงไม่กล้าตาม “โรคสำออยกำเริบล่ะมั้ง หึ...ฉันรู้ทันแกหรอกน่ะ ยัยน้ำเน่า”
ต้นกละกอหญ้าเข้ามา
“หายไปไหนกันหมดอ่ะ”
“คุณฟ้าเป็นลม”
ต้นยัดกล้องให้กอหญ้าถือแล้ววิ่งออกไปทันที
“อ้าว เฮ้ย รอด้วยสิ”
กอหญ้ารีบตามไป ฮันนี่กับมิ้นท์มองตามอย่างหมั่นไส้
คุณวีอุ้มฟ้ามาที่เต๊นท์พยาบาลแล้ววางฟ้าลงบนเตียงสนาม เตียงข้างๆ เป็นธีรเทพนอนอยู่ บีบีตกใจทีเห็นฟ้า
“ฟ้าเป็นอะไรคะ”
“เป็นลมครับ”
ดินและทุกคนตามเข้ามาจึงเห็นคุณวีเข้าไปจัดแจงหยิบสำลีมาชุบแอมโมเนีย แล้วมาจ่อที่จมูกฟ้า บีบีมาช่วยคลายกระดุมเสื้อและพัดวีให้ฟ้า
“ทุกคนออกไปก่อนนะครับ ให้อากาศถ่ายเทได้สะดวกนะครับ”
คุณวีบอกดินและทุกคนพากันออกไป ดินเป็นห่วงฟ้ามาก แต่จำต้องตัดใจเดินออกไป ธีรเทพผงกหัวขึ้นมาเบ้าตาช้ำเป็นหมีแพนด้า
“ใครเป็นอาราย”
“ฟ้าเป็นลม”
“แล้วนั่นคราย”
ธีรเทพเบิ่งตามอง เห็นคุณวีดูแลฟ้าอยู่
“ผมเอง”
ธีรเทพรีบคลานลงจากเตียง
“โอเค...ผมหายดีแล้ว ไปล่ะ”
ธีรเทพลากสังขารตัวเองออกไปจากเต๊นท์
“ไหวแน่นะ” บีบีถาม
“ไม่เคยมีเรี่ยวแรงอะไรอย่างนี้มาก่อนเลย”
ธีรเทพบอกแล้วเดินออกไป คุณวีบีบมือฟ้าอย่างเป็นห่วง บีบีเห็นอาการที่คุณวีเป็นห่วงฟ้าแล้วอมยิ้มขณะที่ฟ้ายังคงไม่ได้สติ
ดินเห็นธีรเทพเดินเข่าอ่อนออกมาจากเต๊นท์จึงถามอย่างแปลกใจ
“อ้าว ไอ้ธี...เป็นอะไร”
“เป็นคนที่ถูกต่อยเบ้าตา มึนอยู่ข้างในเนี่ย แต่ทนเห็นภาพบาดตาไม่ไหว”
“คุณฟ้าเป็นไงบ้างคะ”
“โอ๊ย มีคนคอยดูแลอยู่เคียงข้าง เดี๋ยวก็หายครับ”
“เหรอ...ดูแลกันใกล้ชิดมั้ย แบบว่า แนบเนื้อ ถึงเนื้อถึงตัว” บอสถามอย่างใจเย็น
“โอ๊ย ยิ่งกว่าอีกบอส”
บอสเดินออกไป ทำจิตใจให้เย็น สงบ แต่ยิ่งทำยิ่งงุ่นง่าน ขณะที่ต้นปากคอสั่นจนต้องหาที่พึ่ง
“น้ำส้ม...น้ำส้ม ทำไงดี”
“เฮ้ย ไม่มีอะไรหรอก เจ๊เป็นคนใจแข็ง แค่เค้าดูแลแค่นี้ สิวๆ เจ๊ไม่ใจอ่อนหรอก” กอหญ้าบอก
“เหรอ”
บีบีเดินออกมา
“ฟ้าฟื้นแล้วค่ะ” ทุกคนโล่งใจ “ได้กำลังใจดีก็ยังงี้แหละ”
ดินปวดแปล๊บ
“ผมจะเข้าไปดูเจ๊”
ต้นบอกแล้วจะเดินเข้าไปแต่บีบีจิกคอต้นออกมา
“ไม่ต้องเลยไอ้ต้น ให้ฟ้าเขานอนพักอีกแป๊บ ฉันว่าเราไปเก็บของเตรียมกลับกรุงเทพดีกว่า”
“แต่...”
“นี่เป็นคำสั่ง”
บีบีลากคอต้นออกไปทันที ต้นเกี่ยวเอากอหญ้าออกไปด้วย ทุกคนตามขบวนของบีบีไป ยกเว้นดินที่ยังลังเล
ภายในเต๊นท์พยาบาลฟ้านอนมองคุณวีที่นั่งเฝ้าเธออยู่
“มองอะไรฟ้านักหนาคะเนี่ย”
“มองคนบ้างาน”
“หึๆๆ”
“ดูแลตัวเองบ้างสิครับ”
“มันเคยชินน่ะค่ะ ฟ้าชอบทำงาน”
“คุณฟ้า...”
“คะ”
“คุณจะสะดวกมั้ยถ้า หลังจากนี้ ผมอาจจะ...ขอพบคุณฟ้าบ้าง”
ฟ้าอึ้งขณะนั้นดินแอบฟังอยู่หน้าเต๊นท์ ดินอึ้ง รอลุ้นคำตอบของฟ้า
“เอ่อ...”
“ไม่เป็นไรครับ ผมรู้คำตอบแล้ว ขอบคุณนะครับสำหรับการดูแลระหว่างที่ผมมาทำงานที่นี่”
“โอเคค่ะ”
“อะไรนะครับ”
“ฟ้าหมายความว่า ถ้าเราจะพบกันบ้าง”
“คุณฟ้า”
ดินหน้าเสีย ปวดใจถึงกับคอตก
“แต่ฟ้านิสัยไม่ดีนะคะ ขี้บ่น เรื่องมาก จู้จี้จุกจิก ไม่ชอบกินผัก ชอบใช้กำลัง เอาแต่ใจ ไม่เคยผิด ถูกตลอด ชอบเถียง รับได้มั้ยคะ”
“ผมก็เห็นคุณเป็นอย่างที่คุณว่ามาตลอดเวลาที่เรารู้จักกัน มันถึงได้ทำให้ผมอยากรู้จักคุณมากกว่านี้”
“แล้วถ้า เอ่อ...เป็นไปได้มั้ยคะถ้าเราจะพัฒนาไปแบบรวดเร็วมาก ติดจรวด ไม่ถึงสองเดือนก็แต่งงานอะไรเงี้ย”
“คุณฟ้า...” คุณวีถึงกับอึ้ง
“จะโกรธ แล้วเดินจากไปตอนนี้เลยก็ได้นะคะ แต่ฟ้าไม่ใช่เด็กๆ แล้ว ฟ้าไม่อยากเสียเวลาชีวิตมากไปกว่านี้ แต่ถ้าคุณไม่พร้อมเราก็อย่ามาเสียเวลาเลยค่ะ”
“รู้อะไรมั้ย ผมอยากจะใช้เวลาพัฒนาเรื่องของเราไม่ถึงเดือนเลยเสียด้วยซ้ำ ถ้าคุณพร้อม ผมก็พร้อม”
ฟ้ายิ้มกว้างที่คุณวีตอบรับเงื่อนไข คุณวีนั่งมองฟ้าอย่างมีความสุข
ดินที่ใจแห้งโหยเหมือนหัวใจหลุดออกจากร่าง ค่อยๆเดินจากไปอย่างช้าๆ
โปรดติดตามอ่านต่อตอนต่อไป
