เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 6
ฟ้าอึดอัดไม่รู้จะตอบคำถามฮันนี่ยังไง ฟ้ารู้ได้ทันทีว่ากำลังโดนฮันนี่เล่นงาน เธอจึงมองฮันนี่อย่างเดือดดาล
“ฮันนี่! เธอ...”
ฟ้าจะต่อว่าฮันนี่แต่ดิน รีบพูดขัดจังหวะฟ้าทันที
“ไม่มีคนสติดีคนไหนกล้าล้อเล่นกับเรื่องสำคัญขนาดนี้หรอกครับ” ทุกคนฮือฮา ฟันหันมองดิน ประหลาดใจว่าดินจะพูดอะไรต่อไป ดินจับมือฟ้า “ คุณฟ้าเป็นลูกที่ดี และคงไม่มีลูกที่ดีคนไหนกล้าล้อเล่นกับความรู้สึกของแม่ที่กำลังจะ....ตาย”
ทุกคนเงียบอึ้งกับคำพูดกระแทกใจของดิน ฮันนี่เจ็บใจที่กำลังจะเสียท่า
“แล้วทำไมเจ้าตัวไม่พูดอะไรออกมาบ้าง หรือคิดแก้ตัวไม่ทันคะ”
ฮันนี่ถามต่อ ฟ้ามองคุณสดใสที่มองมา ฟ้ารู้สึกผิดตัดสินใจรวบรวมสติ พูดออกไปทันที
“ใช่...ฉันคิดแค่จะหาใครสักคนมาเป็นแฟนหลอกๆ ให้แม่สบายใจ” ดินตกใจ ที่ฟ้าไม่เล่นตามน้ำ คุณสดใสเข่าทรุด ทุกคนฮือฮา ฮันนี่ยิ้มสะใจที่ฟ้ากำลังจะเพลี่ยงพล้ำ “แม่คะ ฟ้ารักแม่มากที่สุดในโลกนะ แต่ที่ผ่านมา เราสองคนไม่เคยคิดตรงกันเลยสักอย่าง โดยเฉพาะเรื่องแต่งงานมีสามี...”
“คุณ!”
ฟ้ากระตุกมือดินเอาไว้ ห้ามไม่ให้ขัด แล้วรีบพูดต่อ
“แต่ฟ้าคงทำบาปไม่ขึ้น สวรรค์ จึงส่งคนที่ใช่มาให้ฟ้า” ฟ้าหันไปมองสบตาดิน “และเมื่อฟ้าเจอเขา ฟ้าจึงไม่ลังเลที่จะรักและจะไม่ยอมเสียเขาไป”
ฟ้าสบตาดินลึกซึ้งดินอึ้ง ทุกคนในงานพากันอึ้ง...น้ำฝนและจอห์นถึงกับน้ำตาซึม
“นี่เหรอคะ คือคนที่จะแต่งงานกันหลอกๆ ให้แม่สบายใจโดยที่ไม่รักกันจริง ขอเสียงตบมือให้กำลังใจกับคู่รักคู่แท้ทั้งสองคนด้วยค่ะ”
บีบีรีบสรุปจบ สักพักทุกคนลุกขึ้นตบมือ นักข่าวถ่ายรูปกันพรึ่บพรั่บฮันนี่เจ็บใจ จะอ้าปากถามอีก“พอเหอะฮันนี่ ถ้าคุณยังไม่ยอมหุบปาก ผมจะให้เจ้าต้นมาหุบให้ เอามั้ย”
“ฮันนี่ไม่ใช่ร่มนะบอส!”
ดินประคองกอดฟ้าเอาไว้ รับเสียงตบมืออย่างชื่นชม บีบีและธีรเทพปาดเหงื่อโล่งใจ ฮันนี่หงุดหงิดออกไปกับมิ้นท์เมื่อเห็นว่าฟ้าไม่เพลี่ยงพล้ำ คุณสดใสทรุดลงนั่งอย่างตื้นตันใจ
“ไม่รักกันจริง พูดไม่ได้อย่างนี้นะครับคุณแม่”
“สบายใจหรือยังล่ะคะคุณแม่ว่าพี่ฟ้ากับคุณดินเขารักกันจริง”
คุณสดใสปาดน้ำตาอย่างตื้นตัน
“ ไปวัดกับแม่ด่วน”
“จะไปทำไมครับ/คะ”
จอห์นกับน้ำฝนถามอย่างตกใจ
“ไปหาฤกษ์แต่งงานให้ฟ้า”
“ไชโย”
จอห์นกับน้ำฝนร้องออกมาอย่างดีใจ คุณสดใสมองฟ้ากับดินบนเวทีอย่างปลาบปลื้ม
“ในที่สุด ลูกฟ้าก็สลายโสดได้จริงๆ ตามเส้นตายของแม่ เก่งจริงๆ ฉันเนี่ยหุหุหุ”
ฟ้าและดินจูงมือกันลงมาจากเวทีในลีลาของคู่รักหวานชื่น ธีรเทพ บีบีตามลงมาพอลับตาผู้ชม ฟ้าสะบัดมือจากดินเดินลิ่วๆ ออกไปทันที
“จะไปไหนครับคุณฟ้า เดี๋ยวต้องถ่ายชุดแต่งงานโชว์นักข่าวกับนายดินนะครับ”
ดินกระตุกแขนของธีรเทพเอาไว้ ให้หยุดพูด
“เดี๋ยวฉันไปดูฟ้าเองค่ะ” บีบีบอกกับดินแล้วหันไปบอกธีรเทพ “ส่วนนาย นักข่าวรอสัมภาษณ์อยู่”
“อ่ะ จริงเด่ะ”
บีบีรีบตามฟ้าไป
“เห็นมั้ย รักนิรันดร์เวดดิ้งสตูดิโอของเราได้ทอล์คออฟเดอะทาวน์สมใจ ขอบใจมากนะเว้ย ที่แกยอมขึ้นเวที”
ดินไม่ตอบ เพราะกำลังเป็นห่วงความรู้สึกของฟ้า ซึ่งธีรเทพเองก็ไม่ได้สนใจ จัดเครื่องแต่งกายเดินไปหานักข่าวที่ยืนรออยู่ที่มุมหนึ่ง โดยมีบอสคอยอำนวยความสะดวก ดินตัดสินใจเดินตามฟ้าออกไป
ฟ้าพยายามจะไม่ร้องไห้ เดินไปมาระงับสติอารมณ์ตัวเองในมุมที่ลับตาคน
“ไม่ ไม่ ไม่ๆๆๆๆ”
บีบีเดินเข้ามา
“ฟ้า แกเป็นอะไรหรือเปล่า”
“เป็นสิ เป็นมากด้วย แต่ฉันจะไม่ร้องไห้”
“ร้องไห้เรื่องอะไร”
ดินเข้ามา แอบดูฟ้าอยู่เงียบๆ
“แกเห็นหน้าแม่ฉันมั้ย ตอนที่ยัยฮันนี่ตัวแสบนั่นมันยิงคำถามใส่ฉันว่าฉันแต่งงานหลอกแม่หรือเปล่า...”
“เห็น”
“บีบี...ฉันกำลังทำบาป ทำผิด” น้ำตาฟ้ารื้นขึ้นมาอีก ฟ้าพยายามพัดมันกลับเข้าไป “อย่าไหลออกมาสิ ไหลกลับเข้าไป โอ้ย! มาสคาร่าเลอะ”
“ไม่เป็นไรหรอกฟ้า อยากร้องก็ร้องมาเถอะ เป็นใครก็ต้องรู้สึกผิดที่โกหกแม่ทั้งๆ ที่ไม่อยากทำ”
ฟ้าอึ้ง ดินสงสารและเห็นใจฟ้า
“ฉันจะทนแบกรับความรู้สึกผิดนี้ต่อไปไหวมั้ยบีบี”
“มีสองทางเลือก ถ้าแกไม่อยากรู้สึกแบบนี้ ไปสารภาพความจริงกับแม่”
“ไม่...แล้วอีกทางเลือกล่ะ”
“แกก็รักกับคุณดินจริงๆ ไปเลย”
“ฝัน”
“ดีมาก เพราะใจจริงฉันก็ไม่อยากให้แกเลือกทางเลือกที่สอง”
“แปลว่า ฉันต้องทน” บีบีพยักหน้า
“แล้วก็พยายามทำบุญบ่อยๆ แผ่เมตตาให้ตัวเองเยอะๆ เผื่อบาปจะได้น้อยลง”
“ได้ ฉันจะสู้ ฉันถอยหลังกลับไปไม่ได้อีกแล้ว”
“ต้องอย่างนี้สิ น้ำฟ้าเพื่อนฉัน ไม่เคยยอมแพ้กับอะไรง่ายๆ”
ฟ้ากลับมาเข้มแข็งเหมือนเดิม ดินยิ้มส่ายหัว นึกขันฟ้า
“อ่อนไหวกับชาวบ้านเขาเป็นเหมือนกันเหรอเนี่ย....”
กอหญ้าเดินเข้ามาหาดิน
“อยู่นี่เองพี่ดิน เขาให้มาตามไปเปลี่ยนชุด”
ดินออกไปกับกอหญ้าทันที
“คอยดูนะ ยัยฮันนี่จะต้องชดใช้ พยายามเลื่อยขาเก้าอี้ฉันไม่พอ ยังจะคอยเลื่อยขาเตียงฉันอีก”
“เรื่องยัยฮันนี่ค่อยว่ากันทีหลัง แต่ตอนนี้ไปทำงานต่อให้จบก่อนเถอะ หน้าตาแกเงือกมากเลยอ่ะฟ้า”
“ว้าย”
ฟ้าตกใจ รีบวิ่งกลับเข้าไปในงานทันที
+ + + + + + + + + + + +
ฮันนี่เดินลิ่วมาเปิดประตูรถ ตั้งใจจะกลับ มิ้นท์วิ่งตามมา
“จะไปไหนล่ะคะคุณฮันนี่ งานยังไม่จบเลยนะคะ”
“ฉันทนเห็นยัยน้ำเน่ายิ้มเย้ยฉันไม่ได้”
“งั้นคุณฮันนี่กลับคนเดียวแล้วกันนะคะ ถ้าบอสไม่เห็นมิ้นท์อยู่ส่งนักข่าว บอสอาละวาดงานพังแน่นอนค่ะ”
มิ้นท์รีบวิ่งกลับเข้าไปในงาน
“ยัยมิ้นท์ หืม...นังคนใจเสาะ” ฮันนี่ฉุกคิดประโยคของมิ้นท์ “งานพังเหรอ...”
ฮันนี่ตาวาวมีแผน ปิดประตูรถ ล็อครถ เดินกลับเข้างานอย่างสง่างาม
ฟ้าตามบีบีมาถึงห้องๆ หนึ่ง
“ชุดเจ้าสาวที่แกต้องใส่ถ่ายคู่กับคุณดินอยู่ในห้องนี้นะ ฉันจะไปเช็คจุดถ่ายรูปก่อน”
“แล้วฉันต้องใส่ชุดไหนล่ะ”
“ชุดไหนก็ได้ นายธีรเทพบอกว่าได้ทั้งนั้น”
บีบีรีบวิ่งออกไป ฟ้าตัดสินใจผลักประตูเข้าไปทันที แต่แล้วฟ้าก็ต้องชะงักเมื่อมองเข้าไปในห้อง ภาพที่ปรากฏตรงหน้าฟ้าคือ ชุดเจ้าสาวในแบบต่างๆ สีขาวงามสง่าอยู่บนหุ่นโชว์ ต้องประกายแสงไฟ...ฟ้าตกตะลึง ค่อยๆ เดินเข้าไปดูชุดเจ้าสาว มองไปรอบๆ อย่างชื่นชม เหมือนตกอยู่ในความฝัน ฟ้าสะดุดสายตาที่ชุดเจ้าสาวชุดหนึ่ง ฟ้าค่อยๆ เดินเข้าไปหาเหมือนดังต้องมนต์สะกด
ขณะนั้เนดินเดินมาที่มุมถ่ายรูป ซึ่งทุกคนรออยู่ก่อนแล้วฮันนี่กับมิ้นท์ยืนมองจากมุมหนึ่ง
“กรี๊ดด อ่ะค่ะ หล่อมาก หล่อไม่เกรงใจใคร”
บีบีบอกอย่างตื่นเต้นเมื่อเห็นดินในชุดเจ้าบ่าว
“แต่ก็น่าจะเกรงใจคุณฟ้านะ ผู้หญิงอะไร ไม่เคยเก็บอาการ”
“ฉันเป็นคนจริงใจย่ะ ทำไม อิจฉาเพื่อน ก็น่าอยู่หรอก เพราะอย่างนายไม่น่าจะมีใครเคยชมว่าหล่อนะ”
“บีบี นั่นลูกค้า อย่าลืม”
บีบียอมหย่าศึกเพราะเกรงใจบอส
“เจ้าสาวมาแล้ว”
ทุกคนหันไปทางหนึ่งฟ้าในชุดเจ้าสาว สวยสง่า ค่อยๆ เดินเข้ามา ทุกคนตกตะลึง โดยเฉพาะดิน ฮันนี่และมิ้นท์เองก็อึ้ง
“สวยสุดขอบโลกอ่ะ”
ฮันนี่เจ็บใจมาก ไม่พอใจ แค้น มองไปทางหนึ่ง แล้วตัดสินใจบางอย่าง ฮันนี่ลากมิ้นท์ออกไปด้วยทันที มิ้นท์ตามไปแบบงงๆ...ฟ้าค่อยๆ เดินเข้ามาหาดิน ดินลืมตัวเผลอยื่นมือออกไปรับฟ้า ฟ้าชะงัก มองมือของดิน แต่ไม่รับกลับเดินเข้าไปยืนข้างดินด้วยตัวเอง ฟ้าโปรยยิ้มให้กับทุกคน นักข่าวถ่ายรูปกันพรึ่บพรั่บ ธีรเทพ บอส และต้นมองอ้าปากค้างอยู่อย่างนั้น
“สวยโลกตะลึงไปเลยใช่มั้ยล่ะ”
ฟ้าพูดกับดินเบาๆ
“หลงตัวเอง”
ฟ้าสะดุ้ง เคือง หันไปจะแยกเขี้ยว
“ยืนใกล้ๆ กันหน่อยนะครับเจ้าบ่าวเจ้าสาว”
นักข่าวบอกฟ้ากระเถิบไปนิดเดียว แต่ดินโอบเอวฟ้ามากอด ฟ้าพยายามจะดิ้นแบบรักษาฟอร์ม แต่ดิ้นแล้วเสียหลัก ล้มหงายลงไป ดินรับฟ้าเอาไว้ได้....ฟ้าตกใจโน้มคอดินเอาไว้ ฟ้าตกอยู่ในอ้อมแขนของดินในท่าคลาสสิค
“ว้าววว”
นักข่าวถ่ายรูปพรึ่บพรั่บๆ ในขณะที่ฟ้าและดินเหมือนตกอยู่ในภวังค์ต่อกัน
ฮันนี่ มิ้นท์ มาหยุดที่ป้ายหน้างาน กอหญ้ากำลังเก็บป้ายลงทะเบียน ฮันนี่ทำรีรอจนกอหญ้าเอาของต่างๆออกไป ฮันนี่มองซ้ายขวา
“พามิ้นท์ออกมาทำอะไรคะคุณฮันนี่”
มิ้นท์ถามอย่างแปลกใจ ฮันนี่มองจนแน่ใจว่าไม่มีใครอื่นอีกนอกจากตัวเองและมิ้นท์ ฮันนี่จัดการล้มซุ้มดอกไม้หน้าทางเข้างานลงทับมิ้นท์ทันที
“กรี๊ด”
มิ้นท์ลงไปนอนใต้ซุ้มดอกไม้
“ร้องดังๆ”
ฮันนี่บอก มิ้นท์ตกใจร้องก็ร้อง
“กรี๊ด”
“ช่วยด้วยค่ะ ช่วยด้วย”
กอหญ้าวิ่งกลับเข้ามาเห็นมิ้นท์ถูกทับก็ตกใจ
“เฮ้ย”
ขณะนั้นฟ้าและดินยังอยู่ในท่าโพสท์เดิมนักข่าวถ่ายรูปกันพรึ่บพรั่บ
“ช่วยด้วยค่ะ”
“กรี๊ด...เจ็บค่ะ กรี๊ดดด”
ทุกคนตกใจกับเสียงกรี๊ดของฮันนี่และมิ้นท์ ดินและฟ้าตื่นจากภวังค์ ผละออกจากกันทันที ฟ้าและดินและทุกคนกรูกันออกไปข้างนอก
มิ้นท์ร้องโอดโอยอยู่ใต้ซุ้มดอกไม้ กอหญ้ากำลังดันซุ้มขึ้นไป
“ช่วยมิ้นท์ด้วยค่ะ”
“มัวแต่ร้องอยู่นั่นแหละ มาช่วยกันหน่อยสิพี่”
กอหญ้าบอกฮันนี่ ดิน ฟ้าและทุกคนออกมาดู ฮันนี่รีบเข้าไปช่วยกอหญ้ายกทันทีและใส่ไฟต่อว่ากอหญ้า
“เธอทำอะไรของเธอน่ะกอหญ้า เห็นมั้ยว่ามันอันตราย”
“ทำอะไร ไม่ได้ทำ”
กอหญ้าปฏิเสธอย่างแปลกใจ นักข่าวเก็บภาพมิ้นท์ทันที
“กรุณาอย่าถ่ายรูปได้มั้ยคะ อย่าถ่ายนะคะ”
ฟ้าขอร้องนักข่าวหยุดถ่ายรูป
“ซวยแล้ว” ธีรเทพบอกอย่างตกใจ
“มัวแต่ยืนด่าตัวเองอยู่ได้ เข้าไปช่วยยกซุ้มขึ้นมาเร็ว”
ดินปราดเข้าไปช่วยยกซุ้มก่อนใคร ต้นไปช่วยอีกแรง ต้นและกอหญ้าช่วยแบกมิ้นท์ขึ้นมา
“ซุ้มมันล้มลงมาได้ยังไง”
บอสถามอย่างโมโหจนทุกคนตกใจ...
เหตุการณ์ที่เกิดขึ้นทำให้งานต้องเลิกก่อนกำหนด ทุกคนพากันกลับเข้าออฟฟิศ กอหญ้านั่งตัวลีบอยู่ บอสเดินไปเดินมา นั่งไม่ติดเพราะโกรธมาก ฟ้า ดิน บีบีและฮันนี่นั่งอยู่ด้วย ฟ้าและบีบีจ้องฮันนี่เขม็ง แต่ฮันนี่ทำไม่รู้ไม่ชี้ ต้นวิ่งกระหืดกระหอบเข้ามา
“ว่าไง ยัยมิ้นท์ตายหรือยัง”
“แค่เคล็ดขัดยอกนิดหน่อยเจ๊ ไม่มีอะไรแตกหัก”
บอสตบโต๊ะดังปัง! จนทุกคนสะดุ้ง
“ไม่มีอะไรแตกหัก ได้ยินกันแล้วหรือยัง” ทุกคนเงียบ “แต่ที่ทั้งแตกทั้งหักคือหน้าตาของบริษัทผมจัดงานแบบไม่มืออาชีพ!ดีนะที่คุณธีรเทพไม่หักเงิน”
“มันเป็นอุบัติเหตุนะคะบอส” ฟ้าบอก
“อุบัติเหตุคือเหตุที่อุบัติขึ้นโดยไม่ได้ตั้งใจและไม่คาดคิดมาก่อน แต่นี่มันเกิดขึ้นเพราะความเลินเล่อและประมาทของเธอ กอหญ้า”
“หนูเปล่าทำนะ หนูแค่เดินไปเก็บของที่โต๊ะ ออกมาอีกทีก็เห็นพี่เขาเข้าไปนอนอยู่ใต้ซุ้มนั้นแล้ว”
“แต่พี่เห็นว่าหนูเดินเฉียดไปเฉียดมาอยู่หลายรอบ จนซุ้มดอกไม้มันเซไปก็เซมานะจ๊ะ” ฮันนี่บอก
“คุณมิ้นท์ก็บอกอย่างนั้นครับ” ต้นบอก
“หนูเดินห่างซุ้มเป็นวา พี่ฮันนี่พี่มิ้นท์โกหก”
“พี่จะโกหกสร้างเรื่องทำไม ไม่เห็นเหรอว่าบริษัทเราเสียหาย”
“หนูจะไปรู้พี่เหรอว่าอยากทำให้บริษัทเสียหายทำไม”
“โอ้ย...ฮันนี่ไม่ได้อยากทะเลาะกับเด็กเลยอ่ะบอส ใช้แต่อารมณ์”
กอหญ้าจะเถียงอีก ดินดึงมือเอาไว้
“กอหญ้า พอเถอะ ไม่ต้องพูดอะไรแล้ว”
ฟ้ามองดินอย่างไม่พอใจ
“เอาเป็นว่า...ผมจะถือว่าเรื่องนี้เกิดจากความรู้เท่าไม่ถึงการณ์ของเด็ก ซึ่งคุณฟ้าควรจะต้องดูแลให้ดีกว่านี้ อย่าให้เกิดเรื่องอีก และแก ไอ้ต้น! ฉันจะหักเงินเดือนแกฐานไม่ดูแลงานในความรับผิดชอบ”
“อ้าววว...เซ็งแล้ว”
ต้นหันมองกอหญ้าเคืองมาก กอหญ้านั่งหน้าเครียด ไม่พอใจที่ถูกฮันนี่ปรักปรำ ดินเห็นใจกอหญ้า
ฮันนี่ยิ้มสะใจ ก่อนจะหันมาเจอสายตาของฟ้าที่มองมาที่ฮันนี่อย่างรู้ทัน
บอสกลับเข้าห้องทำงานและนั่งลงอย่างหงุดหงิด ฮันนี่เดินเข้ามา
“บอสเรียกฮันนี่มา มีเรื่องอะไรคะ”
“คุณจะทำอะไรของคุณ”
“ฮันนี่ทำอะไร”
“คุณกับคุณฟ้าจะมีเรื่องอะไรกัน ผมไม่รู้หรอกนะแต่ผมไม่อยากให้งานของผมต้องเดือดร้อน”
“ที่บอสต้องเดือดร้อน เป็นเพราะยัยฟ้าคุมเด็กทำงานไม่ดี ไม่เกี่ยวกับฮันนี่”
“คุณแน่ใจเหรอว่าคุณไม่เกี่ยว”
“ฮันนี่ช่วยเป็นหูเป็นตาให้บอสเสียด้วยซ้ำ แต่บอสคิดว่าฮันนี่จงใจหาเรื่องแกล้งยัยนั่นเหรอคะ”
“ผมไม่รู้ เพราะผมไม่มีหลักฐาน แต่ที่ผมรู้ สิ่งเหล่านี้จะไม่มีวันเกิดขึ้นถ้าไม่มีคนทำให้มันเกิด” ฮันนี่นิ่ง อึ้ง เจ็บใจที่ถูกบอสดุ “ระวังตัวไว้ให้ดี ฮันนี่ ถ้ามีครั้งต่อไป ผมเอาเรื่องคุณแน่ ต่อให้ไม่มีหลักฐานก็เถอะ”
“ค่ะ”
ฮันนี่เจ็บใจ เดินออกไป บอสนั่งลงกุมขมับ
ฮันนี่เดินออกจากห้องทำงานบอสอย่างเจ็บใจ แต่แล้วเธอก็ต้องสะดุ้ง เพราะเจอฟ้ายืนขวางอยู่ หน้าเข้ม
“หน้าไม่อาย ใช้เด็กเป็นเครื่องมือ ทำลายงานฉัน”
“ก็ไม่โง่นี่”
“เธอมันดีแต่ลอบกัด แน่จริงก็เล่นกับฉันตรงๆ” ฮันนี่เจ็บใจที่ถูกฟ้าดูถูก ผลักฟ้าอย่างแรง จนฟ้าเซถลา “โอ๊ย”
“เป็นไง”
ฟ้าพุ่งเข้าไปบีบคอฮันนี่ ดันไปกระแทกผนัง
“เป็นแบบนี้ไง”
“โอ๊ย” ฮันนี่หายใจไม่ออก
“นังขี้อิจฉา มีตอนจบยังไงรู้มั้ย แกจะถูกนางเอกอย่างฉันจัดการแบบนี้”
ฮันนี่จิกหัวฟ้า
“มันไม่ง่ายอย่างที่แกคิดหรอก ยัยน้ำเน่า”
ฮันนี่ทึ้งผมฟ้าอย่างแรงจนฟ้าหน้าหงาย แล้วฮันนี่ก็คว้าส้อมที่วางอยู่แถวนั้น เอามาขู่จะจิ้มตาฟ้าฟ้าตกใจ
“แกจะทำอะไร”
“ถ้าแกฉลาด ก็น่าจะรู้นะ แต่ไม่หรอก มันจบง่ายเกินไป ฉันอยากให้แกแพ้ฉันแบบทรมานๆ หึหึหึ”
ฮันนี่ผลักฟ้าออกไปจนฟ้าหัวทิ่ม แล้วฮันนี่ก็เดินสะใจออกไป ฟ้าเจ็บใจฮันนี่มาก
ขณะนั้นดินกับกอหญ้ากำลังจะกลับบ้าน ฟ้าตามมาขวาง
“เดี๋ยวก่อนทำไมไม่รู้จักปกป้องน้องตัวเอในห้องประชุม ไปยอมให้ยัยแฟนเก่านายมารังแกน้องตัวเองอยู่ได้ยังไง” ฟ้าต่อว่าดิน
“ไม่ได้ไม่ปกป้อง แต่ก็ไม่อยากเห็นเด็กนั่งเถียงผู้ใหญ่ฉอดๆ ถ้ากอหญ้าไม่ได้ทำผิด ก็ควรจะใช้เหตุผล ไม่ใช่อารมณ์ มันดูไม่ดี ผมก็เลยต้องห้ามเอาไว้ก่อน”
“แต่ยัยผู้ใหญ่อย่างฮันนี่ก็สมควรแล้วก็จะเถียงใส่ นายไม่เอะใจอะไรบ้างเหรอว่ายัยนั่นกำลังสร้างเรื่องทำให้งานพัง”
“อคติ คิดมากไปหรือเปล่า”
“อ้อออ... ปกป้องแฟนเก่า แตะไม่ได้ ไง ถ่านไฟเก่ามันเริ่มคุแล้วหรือไง”
ดินอึ้ง แล้วเดินหนี ฟ้ายิ่งหงุดหงิด
“นายดิน อย่าเดินหนีฉันนะ บอกแล้วไงว่าไม่ชอบ”
“เจ๊คะ...ขอบคุณนะคะ”
“เรื่อง”
“ที่เจ๊ปกป้องหนู”
“คราวหน้าคราวหลังก็ระวังตัวให้มากกว่านี้แล้วกัน”
“หมายถึงให้ระวังพี่ฮันนี่หรือเปล่าคะ”
คำถามนี้ทำให้ฟ้าอึ้งไป
“รู้อะไรดีๆเหมือนกันนะเรา”
“เรื่องพี่ฮันนี่ รู้แต่เรื่องที่ไม่ดีค่ะ เรื่องที่ดีๆ ไม่เคยรู้เลย”
“ถามจริง พี่เรารักยัยนั่นมากเลยหรือไง ถึงได้แตะไม่ได้เลยน่ะ”
“รักมากหรือเปล่าไม่รู้ รู้แต่ว่า คงยังลืมได้ไม่หมด”
คำตอบนี้ทำให้ฟ้าถึงกับอึ้ง
+ + + + + + + + + + + +
คืนนั้นเมื่อกลับถึงคอนโดฟ้าเดินมาถึงหน้าห้องตัวเองด้วยความรู้สึกที่ยังหมั่นไส้ดินไม่เลิก
“ชิ...รักผู้หญิงแบบนั้นเข้าไปลงได้ไง ตาบอดจริงๆ” เสียงมือถือดังขึ้น ฟ้ารับ “ว่าไงบีบี” ฟ้าคุยโทรศัพท์กับบีบี ไขกุญแจห้องไปด้วย “เออ แกเคลียร์ของให้เสร็จเถอะ ถ้าดึกมาก โทรบอกก็แล้วกัน”
ฟ้าเปิดประตูเข้าไป เห็นผู้ชายนุ่งผ้าขนหนูเดินออกมาจากห้องน้ำก็ตกใจ
“อุ๊ย ขอโทษค่ะ เข้าห้องผิดค่ะ ขอโทษค่ะ” ฟ้าปิดประตูทันที “แค่นี้ก่อนนะแก ฉันเข้าห้องผิด” ฟ้าวางสายจากบีบี แล้วยืนอึ้ง มองกุญแจห้องของตัวเอง “ถ้าเข้าห้องผิด แล้วมันจะไขกุญแจตัวเองเข้าห้องคนอื่นได้ไงอ่ะ...เฮ้ย ก็นี่มันห้องฉัน แล้ว...มันเป็นใคร!
ฟ้าเปิดประตูเข้าไปทันที เสียงประตูปิดดังโครม
ฟ้ายืนอยู่ในห้อง ประจันหน้ากับดินที่นุ่งผ้าขนหนูเพียงผืนเดียว
“นายดิน...แก้ผ้า กรี๊ดดด”
ดินรีบวิ่งเข้ามาปิดปากฟ้า
“อย่าร้องสิ เดี๋ยวชาวบ้านตื่นตกใจ” ฟ้ากัดมือดิน “โอ๊ย” ดินดิ้นจนหลุดจากฟันของฟ้า ทำให้ผ้าขนหนูหลุดเลื่อน “เฮ้ย ผ้าหลุด ปล่อย”
ฟ้ากำลังกัดมือดินมองต่ำ ตาเหลือก
“กรี๊ดดดด” ดินรีบคว้าผ้าเช็ดตัวขึ้นมานุ่ง ฟ้าหันหลังหนีปิดตา “ซวยๆๆ ฉันจะเป็นตากุ้งยิงมั้ยเนี่ย”
“ไม่เป็นหรอก แต่จะทำให้คุณตาสว่างขึ้น ว่าผมก็มีดี ไม่ได้แย่ซะทีเดียวนัก”
“กรี๊ดด ไอ้ทะลึ่ง ไอ้ลามก ไอ้จกเปรต ไอ้...”
ฟ้าระงับความโกรธไม่ไหว คว้าหมอนอิงขึ้นมาไล่ตีดินไปทั่วห้อง
“อยากเห็นผมผ้าหลุดล่อนจ้อนอีกหรือไง บอกกันดีๆ ก็ได้ ไม่เห็นต้องใช้ความรุนแรงเลย เฮ้ย พอ พอแล้ว หยุด”
“ไม่หยุด นี่ตั้งใจงัดประตูเข้ามาเพื่อจะมาข่มขืนฉันใช่มั้ย ไอ้ทุเรศ”
“พี่แววให้ผมมาเปลี่ยนท่อน้ำ น้ำกระเด็นใส่เสื้อผ้าผมจนเปียก เลยต้องเอาผ้าขนหนูมาเปลี่ยน คิดอะไรเนี่ย ใครกันแน่ที่ลามก”
“ฉันไม่เชื่อ”
แววเปิดประตูเข้ามา
“เรียบร้อยแล้วใช่มั้ยจ๊ะ คุณดิน” แววเห็นสภาพกึ่งเปลือยของดิน และเสื้อผ้าที่ไม่เข้าที่ของฟ้าแล้วตกใจ “ว้าย ท่าทางจะยังไม่เรียบร้อย แววออกไปก่อนก็ได้” แววออกไป แล้วเข้ามาใหม่ “เสร็จแล้วใช่มั้ย”
“พี่แวว”
“หมายถึงเปลี่ยนท่อน้ำเสร็จแล้วใช่มั้ยคะ”
ดินยิ้มให้ฟ้าเย้ยว่าตัวเองพูดจริง ฟ้าหงุดหงิด
ดินเข้ามาในห้องนั่งเล่นหลังจากเปลี่ยนชุดแล้ว และยื่นผ้าเช็ดตัวคืนให้ฟ้า ฟ้าดูหลอนและเกร็งมาก
“อ่ะคืน”
“อี๋...เดินไปทางนั้น เลี้ยวซ้าย”
“ไปไหน”
“เอาผ้าเช็ดตัวผืนนั้นไปทิ้งถังขยะ ฉันไม่ใช้แล้ว อี๋ๆ”
“ทำเหมือนผมเป็นกองขี้หมา นี่ว่าที่ลูกเขยที่รักของแม่คุณนะ แม่คุณถึงได้ให้ผมเข้านอกออกในบ้านคุณได้ขนาดนี้”
“ฉันไม่จำเป็นต้องทำดีกับนายลับหลังแม่”
“จะสำนึกบุญคุณกันบ้างก็ไม่มี ถ้าวันนี้ไม่ได้ผมช่วยแก้สถานการณ์ตอบคำถามฮันนี่ คุณจะเละยิ่งกว่ากองขี้หมาอีก”
“จริงๆ แล้ว ฉันกำลังเรียบเรียงคำตอบอยู่ในหัวต่างหาก เลยยังตอบไม่ได้ นายก็ตอบขึ้นมาซะก่อน แต่หลังจากนั้นฉันก็ลื่นไหล เพราะฉะนั้น ไม่ถือเป็นบุญคุณ”
“งั้น ผมกลับไปบอกความจริงกับแม่คุณดีกว่า”
“ขืนนายทำอย่างนั้น ฉันเอานายตายแน่ ยังไม่พอนะ จะตามไปรังควานถึงนรกเลยด้วย คอยดู”
“อูย...น่ากลัวสุดๆ อ่ะ”
ฟ้าเดินไปเปิดประตู ไล่ดิน
“เชิญกลับไปได้แล้ว”
“ฝันดีนะครับที่รัก อยากให้ถึงคืนส่งตัวของเราเร็วๆจัง จะได้...” ดินหยุด ไม่พูดต่อ
“จะได้อะไร”
“ขอคืนกำไรมั่ง บอกตามตรงนะ เห็นคุณในชุดเจ้าสาววันนี้แล้ว...” ดินส่งสายตากรุ้มกริ่ม “ มันน่า....”
ฟ้าผลักดินหน้าหงาย
“ฝันไปเถอะ”
ฟ้าปิดประตูโครมกระแทกใส่หน้าดินดังปัง
“คิดว่าฉันเกิดพิศวาสเธอขึ้นมาจริงๆ หรือไง ยัยเพี้ยน”
ดินอมยิ้ม แล้วเดินออกไป ฟ้ายืนพิงประตูอยู่อย่างหงุดหงิด รู้สึกยิ่งหงุดหงิดมากกว่าเดิม เมื่อคิดถึง
ตอนที่ดินตอบคำถามนักข่าว ฟ้ารู้สึกแปลกๆ ในใจ ก่อนจะสลัดความรู้สึก เปิดประตูออกไปตะโกนด่าดิน
“นายมีวาสนาแค่ได้เห็นตาตุ่มฉันเท่านั้นแหละ ไอ้บ้า”
ฟ้าชะงักเมื่อเห็นยามยืนอยู่หน้าประตู มองมาที่ตาตุ่มฟ้า
ฟ้ามองไปรอบๆ ดินไม่อยู่ซะแล้ว ฟ้ายิ่งฉุน ปิดประตูโครม
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 6 (ต่อ)
วันต่อมาที่ออฟฟิศของฟ้า...ฟ้าเปิดประตูออกมาจากห้องทำงานของตัวเอง ง่วนกับการอ่านเอกสาร
“บีบี ช่วยหาข้อมูลของสวนสนุก...”
ฟ้าชะงักและประหลาดใจเมื่อเห็นคุณสดใส น้ำฝนและจอห์นกำลังช่วยกันแจกการ์ดแต่งงานให้กับทุกคน ฮันนี่และมิ้นท์อ่านการ์ดอย่างเจ็บใจอยู่ที่มุมหนึ่ง
“ขอเรียนเชิญทุกคนนะ มากันให้ได้นะคะ ตัดชุดกันให้สวยๆ เลยนะ จะตัดทันมั้ย”
“แม่ มาแจกการ์ดงานบวชใคร”
“งานแต่งของเรานั่นแหละ”
“อะไรนะ”
ฟ้าตกใจ
“คุณแม่เพิ่งจะได้ฤกษ์งานแต่งของพี่ฟ้ามาเมื่อวานค่ะ”
“ฤกษ์ดี มีวันอังคารหน้าวันเดียวครับ”
“โอ้ว แม่เจ้า ไวปานวอก”
“ทำไมแม่ไม่บอกไม่ปรึกษาหนูสักคำ หนูเป็นคนแต่งนะคะ” ฟ้าโวยวาย
“ก็แม่ดีใจ ตื่นเต้น ที่ลูกฟ้ากำลังจะมีผู้ชายที่แสนจะสมบูรณ์พร้อมเข้ามาดูแล ทั้งหน้าตา”
ฟ้ากลัวความลับแตก
“ แม่พอเถอะ”
“การศึกษา”
“แม่ ฟ้าขอร้อง”
“และที่สำคัญ ที่ทำให้แม่มั่นใจว่าลูกน้ำฟ้าของแม่จะไม่ลำบากเพราะฐานะที่....”
ฟ้ารีบแทรก
“น้ำฝน จอห์น เสร็จธุระแล้วใช่มั้ย พาแม่กลับดีกว่า”
ฟ้าพาคุณสดใสเดินออกไป น้ำฝนและจอห์นรีบตามออกไปทุกคนมองตามงงๆ
ดินเดินเข้ามาที่มุมกาแฟ เตรียมชงกาแฟแต่บีบีเดินเข้ามาหาซะก่อน
“คุณดิน มาแล้วเหรอ เมื่อกี้ยัยฟ้าเกือบตายแล้วรู้มั้ย”
“ไม่ตายง่ายๆ หรอกคุณบีบี ต่อให้ตายจริง ผมว่ายมบาลก็ไม่กล้ามาเอาวิญญาณไปหรอก กลัวไปจัดระเบียบนรกเขาซะใหม่” กล่องทิชชู่ปลิวมาโดนหัวดิน “โอ๊ย”
“ฉันจะส่งวิญญาณนายให้ยมบาลก่อนเอามั้ย”
“ใจเย็น อย่าเพิ่งทะเลาะกันซี่ จะให้ความลับแตกหรือยังไง เมื่อกี้ก็เกือบพลาดไปทีนึงแล้วนะ”
“พลาดเรื่องอะไร”
“แม่เกือบบอกกับทุกคนว่านายรวย”
“ซึ่งซวยแน่ๆ ความจริงที่คุณดินจนก็จะเข้าหูคุณแม่ทันที”
“แล้วถ้าแม่ฉันรู้เรื่องที่เราปกปิดฐานะของนาย เราสองคนก็จะไม่ได้คบกัน”
ฮันนี่แอบฟัง ยิ้มเจ้าเล่ห์อยู่ที่มุมหนึ่ง
ขณะนั้นคุณสดใสเดินมากับน้ำฝนและจอห์น
“ยัยฟ้าเป็นอะไรของเขานะ ถึงไม่อยากให้แม่อยู่คุยต่อ”
“พี่ฟ้าเขาก็ต้องเขินเป็นธรรมดาแหละค่ะคุณแม่”
“ใช่ แหม เราสองคนน่าจะไปเทรนการเตรียมตัวเป็นเจ้าบ่าวเจ้าสาวให้กับพวกเขาเนอะ ดาร์ลิ้งเนอะ”
“หวานกันเข้าไป หมดหวานกันเมื่อไหร่ ฉันจะหัวเราะให้ฟันหัก ไป ขึ้นรถ ร้อน”
คุณสดใส น้ำฝน จอห์นก็ชะงักเพราะเจอฮันนี่ยืนดักรออยู่
“คุณแม่คะ หนูมีเรื่องสำคัญจะต้องแจ้งให้คุณแม่ทราบค่ะ”
ฮันนี่แฉเรื่องดินกับคุณสดใส น้ำฝนและจอห์น
“ดินเขาฐานะไม่ดีหรอกค่ะ”
“ไม่ได้เป็นลูกชายมหาเศรษฐีที่เมืองกาญจน์”
“มีแต่แม่กับน้องที่ทำสวนดอกไม้ รายได้แค่พอกินไปวันๆ”
“กล้าหลอกฉันได้ยังไง”
“ใจเย็นๆ นะคะคุณแม่ นี่...แล้วเธอรู้ไปรู้ตื้นลึกหนาบางของคุณดินได้ยังไง”
“อย่าให้หนูพูดเลยค่ะ มันจะไม่ดี”
“แต่ที่พูดอยู่ มันก็ไม่ดีเหมือนกันนะครับ เขาเรียกว่าแทงข้างหลังเพื่อน”
“ฉันหวังดีกับเพื่อนต่างหาก เพราะไม่อยากให้ถูกหลอกเหมือนที่ฉันเคยโดน”
“อะไรนะ”
คุณสดใส น้ำฝน จอห์น อุทานออกมารพร้อมกัน
“หนูเคยเป็นแฟนกับดินค่ะ หนูถึงได้รู้จักเขาดี ตอนแรกก็คิดว่าดินจะเลิกนิสัยเกาะผู้หญิงกินได้ และรักกับฟ้าอย่างจริงใจ แต่ที่ไหนได้...”
“พอ ไม่ต้องพูดแล้ว ขอบใจนะที่อุตส่าห์มาบอก”
“คุณแม่ขา อย่าฟังความข้างเดียวนะคะ เราไปคุยกับพี่ฟ้ากับคุณดินก่อนดีมั้ยคะ”
คุณสดใสเจ็บใจ ฮันนี่ลอบยิ้มสะใจ
ขณะนั้นต้นกำลังดูการ์ดแต่งงานด้วยความสะเทือนใจ กอหญ้าเข้ามาเย้ย
“หึหึหึ คนเราไม่เจียม...หึหึหึ”
“ไม่ต้องยุ่งเลย ” ต้นหยิบเงินใส่ซองยี่สิบ “รักมากแค้นมาก เอาไปยี่สิบก็พอ”
มีมือเข้ามาดึงการ์ดแต่งงานไปจากมือต้น ต้นหันไปมองพบคุณสดใสยืนหน้าตึงอยู่กับน้ำฝนและจอห์น
“อุ๊ย...คุณแม่”
คุณสดใสประกาศเสียงดังลั่น
“ ฉันมาเก็บการ์ดแต่งงานคืน”
ฟ้า ดิน บีบี บอส แม่บ้านแวว เดินเข้ามา ฮันนี่เดินเข้ามาที่มุมหนึ่ง มิ้นท์เข้าไปประกบ ฮันนี่สังเกตการณ์อย่างสะใจ
“มีอะไรคะแม่”
คุณสดใสเดินมามองหน้าฟ้ากับดิน
“ฉันขอยกเลิกงานแต่งงานของน้ำฟ้ากับนายดิน”
“ทำไมล่ะคะ /ทำไมล่ะครับ”
ฟ้ากับดินถามพร้อมกันด้วยความตกใจ
“เพราะฉันไม่อยากได้ลูกเขยจน”
ฟ้ากับดินตกใจ
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้ากับดินตามคุณสดใสมาที่บ้าน
“ทำไมลูกต้องหลอกแม่”
ฟ้าและดินนั่งคู่กัน ตัวลีบ อึกอัก บีบีนั่งอยู่ข้างๆ พยายามจะแก้สถานการณ์
“คุณแม่คะ คือว่า...”
“เป็นลูกฉันหรือไง”
“เป็นเพื่อนลูกคุณแม่ค่ะ”
“ไม่เกี่ยว”
“ค่ะ”
บีบีนั่งสงบปากสงบคำ
“คุณแม่ครับ ผม...”
“เธอก็ยังไม่ได้มาเป็นลูกฉัน ไม่เกี่ยว”
“ครับ”
ดินนั่งสงบปากสงบคำ คุณสดใสแกล้งดราม่าใส่
“แม่ป่วยหนักอยู่นะลูก ทำไมลูกถึงทำแบบนี้กับแม่ ไม่สงสารแม่หรือไง หรืออยากให้แม่ตายเร็วกว่านี้ ฮึ”
“ไม่ใช่นะคะ หนู...”
“งั้นเลิกเถอะนะจ๊ะ อย่าทำให้แม่ต้องทนทุกข์ทรมานก่อนตาย”
“แต่ถ้าหนูแต่งงานอย่างมีความสุข คุณแม่ก็ทุกข์เหรอคะ”
“หนูจะสุขได้ยังไง แม่มองอนาคตออกเป็นฉากๆ เลยนะจ๊ะ ว่าต่อไปหนูจะต้องลำบากขนาดไหน แม่อาบน้ำร้อนมาก่อน เชื่อแม่ เลิกกันซะตั้งแต่ตอนนี้ดีกว่า จะได้ไม่ต้องเสียใจมากนัก”
“แม่ขา”
“ขา”
“หนูไม่เลิกค่ะ”
“อ้าว”
“ยังไงหนูกับนายดินก็ต้องไปกันรอด เพราะเราสองคนมีความรักและความเข้าใจเป็นพื้นฐาน ต่อให้ชีวิตต้องพบกับอุปสรรคยากเย็นแค่ไหน เราสองคนก็จะจูงมือฝ่าฟันมันไปด้วยกันได้ค่ะ”
ดินประทับใจกับความคิดของฟ้า
“สวยมากอ่ะ เพื่อนฉัน”
“โอย แม่จะเป็นลม”
คุณสดใสบอกแล้วเป็นลมเลย
“คุณแม่”
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้ากลุ้มใจมาก บีบีเข้ามาปลอบ ดินนั่งดูอยู่เงียบๆ
“ความวัวไม่ทันหาย ความควายก็เข้ามาแทรก โอ้ย! แม่รู้เรื่องนี้ได้ยังไงเนี่ย”
“ก็จะใครซะอีกล่ะ”
“ฮันนี่ ฉันจะไปฆ่ามัน”
“อย่าใช้อารมณ์นักสิคุณ รู้ได้ไงว่าเป็นฝีมือของฮันนี่”
“นายไม่รู้จักนิสัยแฟนเก่านายหรือไง ร้ายยิ่งกว่างูพิษ คอยจ้องทำลายฉันทุกอย่างทั้งเรื่องงานและเรื่องความรัก”
“ใจเย็นๆ อย่าทะเลาะกัน”
“ยัยนั่นจ้องจะยึดนายคืนไปจากฉัน”
“ผมกับฮันนี่เราเป็นแค่เพื่อนกัน ฮันนี่เขาไม่ได้คิดจะคืนดีกับผม”
“รู้อะไรมั้ย ผู้หญิงน่ะมีมารยาร้อยเล่มเกวียน งัดขึ้นมาใช้เมื่อไหร่ นายไม่มีวันตามยัยนั่นทัน”
“โอย ปวดหัว จะทะเลาะกันยันลูกโตเลยหรือไง”
“เออ”
“ฉันพูดเล่น”
ฟ้าดินอึ้ง ที่ลืมตัวตอบบีบีไปอย่างนั้น จึงเมินใส่กัน ดินรีบเปลี่ยนเรื่องคุย
“ถ้าแม่คุณไม่ยอมให้คุณกับผมเป็นแฟนกันต่อไป คุณจะทำยังไง”
“ฉันก็จะเป็นแฟนนายต่อไป จนกว่าฉันจะหาแฟนตัวจริงที่มีทุกอย่างเพอร์เฟ็คได้”
“แม่คุณไม่ได้อยู่รอจนถึงชาติหน้านะ”
ฟ้าโมโห บีบจมูกดินอย่างแรงแล้วทึ้ง
“ นี่ อย่าสบประมาท”
“โอ้ย”
คุณสดใส น้ำฝน จอห์น แอบดูฟ้า ดินและบีบีคุยกันจากมุมหนึ่ง คุณสดใสหมั่นไส้ที่เห็นฟ้ากับดินบีบจมูกกัน เข้าใจผิดคิดว่าคู่รักหลอกล้อเล่นกัน
“หยอกเอิน กุ๊กกิ๊กกันให้เต็มที่เลยนะลูก อีกไม่นานแม่จะทำให้ลูกสองคน เลิกกัน”
น้ำฝนกับจอห์นตกใจกับความโหดของแม่
“อุ๊ย”
“หึหึหึหึหึ”
คุณสดใสมองไปที่ฟ้าและดินด้วยสายตาเจ้าเล่ห์เตรียมทำลายล้างเต็มที่
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้ากับดินเดินมาด้วยกัน ทั้งคู่เดินมาหยุดหน้าบ้านดิน เห็นรถหรูคันหนึ่งจอดอยู่
“เหลือเชื่อ คุณเดินมาส่งผม”
“ถือว่าตอบแทนที่ต้องมาช่วยฉันจัดการเรื่องยุ่งๆ”
กอหญ้าเดินออกมา จะเอาขยะไปทิ้ง เห็นดินกับฟ้าคุยกัน กอหญ้าหลบแอบฟังด้วยความอยากรู้อยากเห็น
“งั้นฉันกลับล่ะนะ”
“ถามอะไรหน่อยได้มั้ย”
“อืม หน่อยเดียวนะ ฉันรีบ บีบีรออยู่”
“คุณหมายความอย่างที่พูดจริงหรือเปล่าที่บอกว่า ชีวิตคู่ของเราสองคนจะไปรอดเพราะมีความรักความเข้าใจเป็นพื้นฐาน เราสองคนจะจับมือฝ่าฟันมันไปด้วยกัน”
ฟ้าสบตาดินอึ้ง
“จริงเหรอ ที่ชีวิตคู่ในความคิดของคุณเรื่องเงินไม่ใช่เรื่องใหญ่”
ฟ้าสบตาซึ้งเหมือนจะยอมรับ
“เปล่า”
“อ้าว”
“ฉันก็แค่ยกมาอ้าง ให้แม่เลิกสงสัยเรื่องความรักของเรา”
“คุณไม่ได้คิดอย่างที่พูดบ้างสักนิดเลยเหรอ”
“โอ๊ยยย ไม่เลย ให้ฉันใช้ชีวิตอยู่กับผู้ชายที่มีแต่ตัวกับกล้องและมอเตอร์ไซค์ อ้อ ...รถเก่าๆ อีกคันอย่างนายน่ะเหรอ ไม่เอาอ่ะ”
ดินอึ้งกิมกี่กับคำตอบของฟ้า กอหญ้ายังสังเกตทุกอย่างอยู่ บีบีขับรถฟ้ามาจอดเทียบ
“ฉันขับมารับแกเลย ขี้เกียจรอ”
จังหวะนั้นรถของฮันนี่วิ่งเข้ามาจอดเทียบหน้าบ้านดิน
“ฮันนี่”
ฮันนี่เดินมาหาดินที่อยู่กับฟ้าและบีบีที่ลงมาจากรถแล้ว
“อุ้ยตายจริง ไม่คิดว่าจะเจอ”
ฮันนี่แกล้งทักฟ้า
“มาทำไมเนี่ย”
“ไม่ใช่เรื่องของเธอ ฉันมาหาดินต่างหาก”
ฟ้าเจ็บใจฮันนี่ จะมาแผนไหนอีก
“นายนัดมาเหรอ” ฟ้าหันไปถามดิน
“ผมไม่ได้นัดนะ”
“ฟ้า ใจกว้างหน่อยสิ ฉันมีเรื่องอยากจะคุยกับดิน เป็นการส่วนตัว...” ฮันนี่ส่งสายตาอาลัยอาวรณ์ไปที่ดิน “ ก่อนที่ดินจะไปเป็นของคนอื่น”
“ก็ดี คุยให้จบวันนี้เลยนะ ฉันจะเข้าไปจิบกาแฟชิวๆ ในบ้าน ไปบีบี...เคลียร์ให้จบนะ ก่อนที่นายจะตกไปเป็นของฉัน”
บีบีรีบตามฟ้าเข้าบ้านไป เหลือดินกับฮันนี่สองคน
ฮันนี่ยื่นอัลบั้มรูปถ่ายเล่มหนึ่งให้ดิน ฟ้าโผล่หัวขึ้นมาแอบดูจากมุมหนึ่ง ตามด้วยบีบี กอหญ้าตามมาสมทบด้วย ฟ้าและบีบีตกใจ กอหญ้ายิ้มกว้างแล้วทั้งสามคนก็แอบดูต่อไป
“อะไร”
“รูปเก่าๆ ของเรา”
“คุณยังเก็บไว้เหรอ”
“เก็บไว้ก็มีแต่ทำให้ฮันนี่คิดถึงดิน แต่ดินไม่ได้คิดถึงฮันนี่แล้ว”
ฟ้าเจ็บใจ
“พอมันรู้ว่าแกกับคุณดินมีปัญหากัน ก็มาอ่อย รอช้อนหุ้นทันทีเลยอ่ะ”
ฟ้า บีบีและกอหญ้าสังเกตการณ์ต่อไป ฮันนี่เข้ามาจับมือดิน
“ฮันนี่มาให้กำลังใจดินนะ ถึงความรักของดินกับน้ำฟ้าจะโดนขัดขวาง แต่ฮันนี่อยากให้ดินสู้จนถึงที่สุด”
“ขอบคุณนะ”ฮันนี่ปล่อยโฮ โผเข้าซบดินทันที “ดิน”
“เฮ้ย”
ฟ้า บีบี กอหญ้าตกใจมาก ดินเองก็ตกใจ ตัวแข็งทื่อที่ฮันนี่มาซบอกร้องไห้ ฮันนี่แอบยิ้มเจ้าเล่ห์
“แต่ถ้าดินสู้ไม่ไหวและไม่มีใครจริงๆ ฮันนี่ยังรอดินอยู่เสมอนะ”
“ฉันจะไปตบมัน มาซบหน้าร้องไห้บนแผงอกแฟนฉันได้ไง”
บีบีบอก กอหญ้าดึงเอาไว้
“ เจ๊ใจเย็นๆ เจ๊ไปแสดงตัวว่าเป็นแฟนพี่ดินไม่ได้นะ”
“เออ จริง ต้องเป็นแกสิฟ้า”
บีบีและกอหญ้าหันไปอีกที ฟ้าหายตัวไปแล้ว
“อ้าว”
ขณะนั้นฮันนี่ยังร้องไห้ซบอกดิน
“ให้เวลาผ่านไปนานแค่ไหน ฮันนี่ก็ยังตัดใจจากดินไม่ได้”
“ฮันนี่”
ดินอึดอัด พยายามจะดันตัวฮันนี่ออกไป ฟ้าเข้ามา ดึงดินออกมาจากฮันนี่
“ งั้นฉันจะเป็นคนตัดให้เอง”
ฮันนี่เจ็บใจฟ้า แต่ยังปั้นหน้าดูน่าสงสาร
“ฉัน...ฉัน...ไม่ได้ตั้งใจ ฉัน....”
“ฉันจะพูดให้ฟังช้าๆ ชัดๆนะ งานแต่งงานของฉันกับดินยังคงเดินหน้าต่อไป”
“อะไรนะ”
“เพราะความรักของเรายิ่งใหญ่เกินกว่าที่อุปสรรคอันน่ารำคาญทั้งหลายจะทำลายลงได้”
บีบีและกอหญ้าเดินออกมาสมทบ
“จริงเหรอคะดิน”
“จริง”
ฮันนี่เก็บความแค้น แสดงความเป็นนางเอกแทน
“ ดีใจจังค่ะ ที่ในที่สุด ดินก็สมหวัง ขอให้เพื่อนของฮันนี่ทั้งสองคน มีความสุขมากๆ นะ”
ฮันนี่พยายามทำเป็นยิ้มทั้งน้ำตา แล้วเดินไปขึ้นรถ
“บีบี กลับ”
ฟ้ามองดินอย่างไม่พอใจ ก่อนจะลากบีบีไปขึ้นรถของตัวเอง
“กลับนะคะคุณดิน เสื้อตัวนี้ทิ้งไปเลยนะ อย่าเก็บเอาไว้ เสนียดทั้งนั้น”
ฮันนี่ยังนั่งในรถ มองไปที่ฟ้าด้วยความแค้นจัด ก่อนจะกระชากรถออกไป...ดิน กอหญ้ามองรถสองคันออกตัวผ่านไปด้วยความเพลียใจ
ดินทิ้งตัวลงนั่งอย่างหมดแรง กอหญ้าเดินเข้ามา
“พี่ดิน ถามอะไรหน่อยสิ”
“ถามอะไร”
“ไม่ได้ตั้งใจจะแอบฟังนะ ทำไมต้องปกปิดคุณฟ้าว่าเราไม่ได้จน รวยมากด้วย พี่ดินจะได้มีโอกาส”
“ดูคนมันต้องดูให้นานๆ”
“แสดงว่าชอบเขาจริงๆแล้วแหงๆ ถึงต้องดู”
“เฮ้ย ชอบเชิบอะไร แค่....อยากพิสูจน์อะไรบางอย่าง”
“ไม่ชอบก็ไม่ชอบ แต่บอกอะไรให้นะ ไม่มีใครอยากได้แฟนจนหรอก เหนื่อย”
“จนแล้วผิดเหรอ”
“ไม่ผิด และผู้หญิงที่อยากได้แฟนรวยก็ไม่ผิด ทุกคนมีสิทธิ์เลือกสิ่งที่ดีที่สุดให้กับตัวเอง อ่ะ หรือไม่ต้องรวยมากก็ได้ แต่อย่ามาให้เราเลี้ยงตอนหลังก็พอ”
“เด็กแก่แดด ไม่คุยด้วยแล้ว”
“รับความจริงไม่ได้ล่ะซี่”
กอหญ้าเดินออกไป ดินอึ้ง คิดถึงคำพูดของกอหญ้า
+ + + + + + + + + + + +
วันต่อมา...บอสแต่งตัวด้วยเสื้อเชิ้ตสีชมพูหวาน เดินยิ้มออกมาจากห้องอย่างอารมณ์ดี ต้นใส่เสื้อสีชมพูเหมือนกัน ถือช่อดอกไม้ช่อโตมาด้วย เดินมาเจอกับบอส
“โห...แหววได้อีกนะบอส ใส่สีชมพู”
“เรื่องของฉัน แล้วเอาดอกไม้มาให้ใคร”
“ให้นางฟ้าของผม ที่ตอนนี้เป็นโสดเพราะแม่ไม่ปลื้มว่าที่ลูกเขย”
“หึๆ...ในสมุดบัญชีมีเงินเท่าไหร่”
“สามร้อย”
บอสผลักต้นออกไป
“ แกก็เข้าข่ายแม่ไม่ปลื้ม” บอสเก๊กเสียงเข้ม ถามแววที่เดินมาพอดี “คุณฟ้ามาหรือยัง”
“มาพอดีเลยค่ะ โน่นไง”
แววชี้ไปทางหน้าประตู ฟ้ากับบีบีเดินเข้ามา บอสเก๊กเสียงหล่อทันที
“ สวัสดีคุณฟ้า หน้าตาดูหม่นหมอง ไม่สดใสเลยครับ”
“เลิกแล้วใช่มั้ยเจ๊”
“ใช่”
“เย้”
บอสกับต้นร้องออกมาอย่างลืมตัว ฮันนี่เดินมายืนฟัง ฟ้าเห็นฮันนี่ จึงจงใจเย้ย
“เลิกจัดงานวันที่พิมพ์ลงในการ์ด แต่เลื่อนไปจัดวันอื่นแทน รอหาฤกษ์ใหม่”
“เย้...เย้ย อะไรนะ”
ดินกับกอหญ้าเดินเข้ามาด้วยกัน ฟ้ารีบเข้าไปควงแขนดิน
“ที่รักขา...มาช้าจัง เฮ้อ อยากให้เราแต่งงานกันเร็วๆเนอะ จะได้มาทำงานด้วยกันทุกเช้า กลับบ้านด้วยกันทุกเย็น กุ๊กกิ๊กๆ”
ดินหมั่นเขี้ยวฟ้า แหย่กลับ
“ โรแมนติกๆ ดิ๊ดดิ้วๆ”
“ทำไปได้”
บีบีกับกอหญ้าบอกออกมาพร้อมกันบอสกับต้นคอตก ฮันนี่เจ็บใจมาก
“เรื่องส่วนตัวเอาไว้ทีหลัง ตอนนี้คือเวลาทำงาน อีกสิบนาทีผมจะประชุม ทุกคนเตรียมพร้อม”
บอสบอกเสียงเข้มแล้วดินออกไป
“บอสจะไปไหนคะ มีเอกสารจะให้เซ็น”
“จะไปเปลี่ยนเสื้อ”
บอสรีบเดินออกไป ฟ้าควงดินเดินเย้ยผ่านหน้าฮันนี่
“คิดแผนเลื่อยขาโต๊ะ ตู้ เตียงใหม่ต่อได้เลยนะฮันนี่ แค่นี้...สิวๆ”
ฮันนี่เจ็บใจ บีบีเดินเย้ยผ่านหน้าฮันนี่ไปบ้าง
“หรือว่าปัญญามีแค่นี้ หุหุหุ”
ฮันนี่ปี๊ดแตก เดินออกไป เหลือต้นกับกอหญ้า ต้นมองดอกไม้ในมือ เศร้า กอหญ้าเข้ามาเย้ยต้น
“ทีหลังซื้อพวงหรีดดีกว่านะ หึหึหึ”
“เจ็บอ่ะ” ต้นยัดดอกไม้ให้กอหญ้า “ เอาไปเลย แสลงใจ!”
ต้นเดินหนีไป กอหญ้ามองตามต้นขำๆ
ฮันนี่เดินออกมาอย่างเจ็บใจ มิ้นท์กระหืดกระหอบเข้ามา พร้อมหนังสือพิมพ์ในมือที่เพิ่งซื้อมาใหม่
“มาแล้วค่ะคุณฮันนี่”
“ตกลง มีข่าวลงมั้ย”
“ไม่เหลือสิคะ” ฮันนี่รีบคว้าหนังสือพิมพ์มาดูแล้วยิ้มอย่างสะใจ “เงินใต้โต๊ะที่คุณฮันนี่ให้นักข่าวคนนั้นทำงานแล้วค่ะ”
+ + + + + + + + + + + +
บนหน้าหนังสือพิมพ์มีภาพมิ้นท์ถูกซุ้มดอกไม้ล้มทับ...บอสอ่านข้อความข่าวนี้ในห้องประชุม
“ชื่อบริษัทเพอร์เฟ็คเวิร์ค แต่งานกลับไม่เพอร์เฟ็ค ทำคนเกือบตายคาซุ้มดอกไม้!” บอสเขวี้ยงหนังสือพิมพ์อย่างฉุนเฉียว “หมด หมดกัน ชื่อเสียงที่ฉันสะสมมานาน!” ฟ้า ดิน บีบี ต้น กอหญ้าหน้าเสีย ในขณะที่ฮันนี่และมิ้นท์ลอบยิ้มสะใจ “คุณฟ้า อธิบายผมทีซิ ไหนบอกว่าไปคุยกับนักข่าวแล้วไงไม่ให้เล่นเรื่องนี้”
“ฟ้าคุยแล้วนะคะ”
“แต่อาจจะคุยไม่ทุกคน”
“ฉันคุยกับนักข่าวทุกคน แต่อาจมีใครบางคนไปคุยอีกทีลับหลังฉัน!”
“คุณฟ้า พอได้แล้ว”
“ก็มันจริงนี่คะบอส ฟ้ารู้ว่า...”
บอสโกรธ ตวาดลั่น
“เลิกโทษคนอื่นสักที” ทุกคนเงียบกริบ “เรื่องทั้งหมดมันจะไม่เกิดและบานปลายแบบนี้ถ้าคุณดูแลงานรอบคอบ”
ฟ้าอึ้งด้วยความน้อยใจ
“บอสคิดว่าทั้งหมดเป็นความผิดของฟ้าเหรอคะ”
“ใช่ ทั้งหมดมันเป็นความรับผิดชอบของคุณ ผมไม่อยากทำอย่างนี้เลย ถ้าเพียงแต่วันนี้คุณจะรับฟังอย่างสงบ แล้วทบทวนตัวเอง แต่คุณกลับลุกขึ้นมาหาคนผิด ผมขอปลดคุณออกจากการเป็นโปร
เจ็คไดเร็คเตอร์ ไปเป็นครีเอทีฟเหมือนเดิม”
ฟ้าและทุกคนตกใจ มีเพียงฮันนี่และมิ้นท์ทึ่แอบสะใจ
“บอสครับ มันไม่รุนแรงไปหน่อยเหรอครับ” ดินแย้ง
“นี่คือบทลงโทษของคนที่พลาดแล้วพลาดอีก ฮันนี่ไปพบผมที่ห้อง ผมจะมอบหมายงานให้คุณทำแทน”
ฟ้ายิ่งตกใจ
“ค่ะบอส”
บอสเดินออกไป ฮันนี่และมิ้นท์ลุกขึ้นยิ้มเย้ยใส่ฟ้า ก่อนเดินตามบอสออกไป ฟ้าถึงกับทรุด บีบีเข้ามาปลอบใจฟ้า ต้นฉุนคิดว่าต้นเหตุคือกอหญ้า ดึงมือกอหญ้าออกไปเคลียร์ทันที
“คุณฟ้า”
ฟ้าลุกขึ้นเดินหนีทันที ดินและบีบีมองตามอึ้งๆ
ฟ้าเข้ามายืนที่โต๊ะทำงาน เครียด เสียใจ น้อยใจ อารมณ์พุ่งถึงขีดสุด
“ฉันไม่เคยพลาด ฉันไม่เคยพลาด”
ฟ้าเจ็บใจหนัก จนอยากจะเขวี้ยงของระบายอารมณ์ แต่ยั้งเอาไว้ ฮันนี่เข้ามาเคาะประตู ฟ้าหันไปมอง
“รีบๆ ย้ายของออกไปซะนะ เพราะฉันต้องทำงานที่โต๊ะนั่น”
“รอมานานแล้ว รออีกสักนิด มันจะเป็นไรไป”
“ฉันอดใจรอไม่ไหว แม้แต่วินาทีเดียวก็นานเกินไป รู้มั้ย”
ฮันนี่เดินวางมาดเข้าไปนั่งที่โต๊ะทำงานฟ้าทันที ฟ้ายิ่งเดือด
“ศักดิ์ศรีเธออยู่ตรงไหน ทำได้ทุกอย่างเพียงแค่ต้องการเอาชนะฉัน”
“ผู้หญิงเรายอมทำได้ทุกอย่างเพื่อให้ได้สิ่งที่ต้องการ”
“ผู้หญิงอย่างเธอคนเดียว อย่าเอาฉันไปรวม”
“เหรอ...แล้วที่แม่ป่วยใกล้ตาย แต่อยากเห็นลูกสาวแต่งงาน เธอก็หลับหูหลับตาคว้าผู้ชายใกล้ตัวไปเป็นแฟน จะบอกให้นะว่าฉันไม่เคยเชื่อเลยว่าเธอสองคนจะรักกันจริง เนี่ยเหรอ มีศักดิ์ศรี ทุเรศ!
“ฮันนี่”
ดิน บีบี ตกใจเมื่อได้ยินเสียงฟ้า
“มีอะไรกัน”
ฟ้าวิ่งออกจากห้อง
“คุณฟ้า”
“อย่าตามฉันมานะ”
ฟ้าตะโกนสั่ง ดิน บีบี ชะงัก ปล่อยให้ฟ้าวิ่งไปคนเดียว ฮันนี่ยิ้มสะใจ
ต้นลากกอหญ้ามาเคลียร์อีกด้านหนึ่งของออฟฟิศ
“สำนึกบ้างมั้ยเนี่ย เพราะเธอ เจ๊ฉันเลยซวย เห็นมั้ย”
“บอกแล้วไงว่าฉันไม่ได้ทำ จะเอาไง พูดไม่รู้เรื่อง ต่อยกันเลยมา”
“คิดว่ากลัวเหรอ ไม่เคยกลัว”
ต้นเดินถอยหลัง เตรียมชิ่งฟ้าวิ่งออกมาจากออฟฟิศ ผ่านไป
“เฮ้ย นั่นเจ๊นี่ เจ๊ จะไปไหน ต้นไปเป็นเพื่อนมั้ย”
กอหญ้ารั้งต้นเอาไว้
“หยุดเลย เขาบอกนายสักคำมั้ยว่าอยากให้ไปด้วย”
“เปล่า”
“แปลว่า อย่ายุ่ง เจ๊เขาอยากอยู่คนเดียว! รู้ซะมั่ง”
ดินวิ่งตามฟ้าออกมา
“คุณฟ้าไปทางไหน กอหญ้า”
กอหญ้าและต้นชี้ไปทางที่ฟ้าวิ่งหนีไป ดินวิ่งตามไปทันทีด้วยความร้อนใจและเป็นห่วง
หลังจากวิ่งมาสักพักฟ้าก็เดินอย่างเจ็บใจเมื่อนึกถึงคิดถึงคำพูดของบอส ฟ้าน้ำตาไหลออกมาอย่างเหลืออด ฟ้ารู้สึกท้อใจ เหน็ดเหนื่อย และพ่ายแพ้...
ดินแอบเดินตามอยู่ห่างๆ มองฟ้าอย่างเห็นใจ
อ่านต่อวันพรุ่งนี้
