เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 2
เช้าวันรุ่งขึ้นเมื่อเข้าบริษัทบีบียืนบนเก้าอี้ ถือโทรโข่งป่าวประกาศ
“ฟ้าอยากแต่งงาน”
ผู้ชายทุกคนในบริษัทสนใจขึ้นมาทันที
“อยากแต่งงาน แปลว่าอยากมี...” บีบีชูป้ายที่เขียนคำว่า ‘ผัว’
“โอกาสทองมาถึงแล้ว สองมือล้วงกระเป๋าสองเท้าก้าวเข้ามา...ใครอยากได้เมียรวยสวยเก่ง ขอเสียงหน่อย”
“เฮๆๆๆๆ” พวกผู้ชายร้องออกมาพร้อมกัน
“ใครอยากแต่งงานกับฟ้า ขอเสียงดังอีก”
“เฮ้ๆๆๆๆๆ”
ฟ้าเพิ่งเดินเข้ามาในบริษัท
“บีบี! หยุดๆๆ แกทำอะไรของแก”
ฟ้าพยายามดึงและห้ามบีบีให้หยุดพูด แต่พวกผู้ชายเรียกฟ้า เสนอตัวให้ฟ้า
“คุณฟ้า / น้องฟ้า / พี่ฟ้า...”
ฟ้าอับอาย เดินแหวกพวกผู้ชายออกไปทันที
ฟ้าเดินหนี...แต่ต้นโดดมาขวางหน้าฟ้า ต้นถืออุ๊คมาดีด ร้องเพลงจีบ
“ถ้าหากว่าเธอคือฟ้า ชั้นคือทะเล จะเปรียบทะเลดั่งความมั่นคง หากแผ่นฟ้า เป็นรักที่ซื่อตรง ทุกๆสิ่งจะคงนิรันดร์ ไม่ต่างกับเรา”
“ใครบอกว่าไม่ต่าง?”
“ไม่ต่างจริงๆ ครับ ก็พี่ฟ้านั่งอยู่ตรงนี้” ต้นจับอกซ้ายตัวเอง “ของต้น...และต้น...ก็นั่งอยู่ตรงนี้ของพี่ฟ้า” ต้นจะจับอกฟ้า
“ไอ้ต้น!”
“แหะๆ...ล้อเล่ง”
ฟ้าชะงัก หันไปอีกด้าน เห็นพวกผู้ชายอื่นๆ ยังออตามอยู่ เก็กเสนอตัวเองในท่าทางต่างๆ
“คุณฟ้า / น้องฟ้า / พี่ฟ้าครับ”
ฟ้าเหลืออด ตะโกนเรียกบีบี
“ บีบี!!”
บีบีวิ่งเข้ามาพร้อมโทรโข่ง
“แกเลือกได้แล้วเหรอ?”
ฟ้าคว้าโทรโข่งมาจากมือบีบี
“ชั้นขอบอกว่า ชั้นรู้เช่นเห็นชาติพวกนายทั้งหมด ทุกคนต่ำกว่ามาตรฐาน ไม่ผ่าน!”
ทุกคนยิ้มสู้
“แต่ก็ยังมีหวัง”
“ไม่ต้องมายิ้ม” ฟ้าชี้เรียงตัว ผู้ชายที่ถูกด่าหัวหดทีละคน “ชั้นไม่ชอบคนอ้วน! ไม่ชอบหัวเถิก..ตัวดำ...ต่ำเตี้ย มีเมียแล้ว บ้าบอล บ้าโคโยตี้ บ้าผู้ชาย”
พนักงานเกย์ที่แอ๊บแมน วันนี้สาวแตกทันที
“ว้าย..เม้าท์”
ฟ้าจะเดินออกไปเจอยามสมปองยืนยิ้ม ถือดอกบัวในมือ...
“ผมแมนเต็มร้อยครับ”
แม่บ้านแววเข้ามาดึงหูทันที
“ไอ้ปอง”
“พี่เอาดอกบัวมาให้คุณฟ้าไหว้พระ...”
ยามสมปองแก้วตัว แววเอาดอกบัวมายัดใส่มือสมปองเหมือนมัดตราสังข์
“แกเก็บไว้ใช้เองแล้วกัน ไป...ไปเฝ้าป้อม” แววดึงหูสมปองออกไป
“ให้โอกาสพวกเรานะครับ”
พวกผู้ชายจะกรูเข้ามาจีบฟ้าอีก...ฟ้าจึงประกาศลั่น
“กลับเข้าคอกไปทำงานเดี๋ยวนี้!”
พวกผู้ชายหายพรึบในพริบตา...ฟ้าเดินหนีไป บีบีวิ่งตาม
“ฟ้า...คนใกล้ตัวนี่แหล่ะ เวิร์คสุดๆ แล้ว”
“ไม่เอา ทุกคนที่นี่หมดสิทธิ์”
ฟ้าและบีบีหันไปเจอบอสแต่งชุดหล่อกว่าทุกวัน ถือช่อดอกกุหลาบสีชมพู
“บอสเห็นด้วยกับฟ้านะ ผู้ชายในออฟฟิศนี้ไม่ได้เรื่องสักคนยกเว้นผู้บริหาร จริงมั้ย”
ฟ้าระอา น้ำเสียงเอ็ดๆ ติงๆ
“บอสคะ”
“ดอกไม้ครับ” บอสยื่นดอกไม้ให้ แต่ฟ้าจ้องอย่างตำหนิ บอสเปลี่ยนเป็นขึงขัง หันไปสั่งงานคนอื่น “เอ้าๆ ทำงาน เตรียมเข้าประชุมบ่ายนี้ด้วย”
บอสแก้เขินด้วยการเดินหนีไป ฟ้าหันไปสั่งบีบี
“บีบี ต่อไปห้ามทำอย่างนี้อีก”
ฮันนี่เดินเข้ามา
“ชั้นล่ะสมเพชเธอจริงๆ จนตรอกถึงต้องเอาตัวเองมาเร่ขาย”
“เธอพูดเรื่องอะไร?”
“มิ้นท์”
มิ้นท์หยิบใบประกาศมาอ่าน
“น้ำฟ้า...ตามล่าหาเจ้าบ่าว...สนใจสมัครได้ที่”
ฟ้าดึงใบประกาศมาดูเอง
“ เฮ้ย พวกเธอ...แกล้งชั้นเหรอ”
“แหมๆๆ เป็นคนติดเองทั่วบริษัทแล้วยังทำซื่อ แอคติ้งเกินร้อย”
“ทั่วบริษัท” ฟ้าตกใจหันไปมองบีบีอย่างเจ็บใจ “ยัยบีบี”
“ว้าย ชั้นนัดซัพพลายเออร์มาคุยงานพอดีเลย ขอตัวนะ”
บีบีรีบวิ่งออกไป
“ป่าวประกาศเร่ขายยังกะเป็นสินค้าค้างสต๊อก ...ถามจริงเถอะ กลัวหยากไย่เกาะรึไง!! ฮ่าๆๆๆ”
มิ้นท์ผสมโรงหัวเราะด้วย ฟ้าอับอายมาก รีบเดินหนีไปพร้อมกับบ่นด่าบีบีไปด้วย
“ยัยบีบี!!!”
บีบีรีบวิ่งมาที่โต๊ะทำงาน รีบร้อนหยิบแฟ้มงาน แล้วจะไปที่ห้องประชุม แต่แววมาดักไว้
“คุณบีบีคะ มีแขกมารอพบค่ะ”
“บีบียังไม่ว่างค่ะ”
บีบีจะเดินไป แต่ธีรเทพโวยวายด้านหลังบีบี
“ไม่ว่างรึจะหนี” บีบีหันขวับไปมอง เจอธีรเทพยืนอยู่ ทั้งสองประจันหน้ากัน
“คุณสั่งตัดชุดเจ้าสาว แต่ไม่ยอมจ่ายเงิน ก็เลยคิดจะหนีหน้าผม”
บีบีมองธีรเทพอย่างพิจารณา
“ อ๋อ นี่นาย ธีรเทพ เจ้าของรักนิรันดร์สตูดิโอ หึ!!มาส่งช้า แถมชุดชำรุดอีก ยังไงฉันก็ไม่จ่าย!”
“ถ้าคุณไม่จ่าย ผมจะฟ้องเรียกค่าเสียหาย!”
“เอาสิ ฉันจะได้ฟ้องกลับว่าความผิดพลาดของคุณทำให้งานหลักล้านของฉันเกือบพัง ใครจะโดนปรับหนักกว่ากัน” ธีรเทพจ๋อย “เคลียร์มั้ย”
ธีรเทพยืนอึ้ง บีบีเดินเข้าห้องไปคุยงานทันที
“เฮ้ย...ไม่เคลียร์”
ธีรเทพบอกเมื่อได้สติ
ฟ้าเดินมาดึงใบประกาศที่บีบีติดไว้ทั่วบริษัท
“ยัยบีบี ยัยเพื่อนบ้า”
ฟ้ากำลังจะดึงใบประกาศใบนึงออก แต่อยู่ๆ มีคนมาดึงตัดหน้า ฟ้าเงยหน้ามามอง พบว่าเป็นดิน
ดินยิ้มเผล่ แป้นแร้น เขินๆ ฟ้ามองใบประกาศหลายใบในมือดิน
“ ยิ้มอะไร เยาะเย้ยชั้นเหรอ”
“เปล่า คุณไม่ต้องเสียเวลามาปิดประกาศหรอก ถ้าเราตกลงกันได้”
“ตกลงเรื่องอะไร?”
ฟ้าไม่สนใจ เดินดึงใบประกาศต่อไป ดินก็เดินตาม คุยไปด้วย
“ก็เรื่องเมื่อคืนไง ผมว่าถ้าคุณอยากจะแต่งงานจริงๆ เราน่าจะศึกษานิสัยใจคอกันก่อน แล้วค่อยแต่ง”
“นี่ อย่าบอกนะว่านายคิด ที่ฉันพูดเมื่อคืนเป็นเรื่องจริง ฉันแค่พูดเล่น”
“พูดเล่น” ดินอึ้งแล้วรีบแก้ตัว “ฮา คุณหลงกลผมแล้ว ผมก็แค่พูดเล่น คนอย่างผมไม่มีทางชอบคุณหรอก”
“หยุดเลย ประโยคนั้นฉันควรจะพูดกับนาย เพราะนายไม่ใช่สเป็คฉัน!”
ฟ้าผลักดินออกแล้วเดินไปดึงใบสมัครอื่นๆ ออก ดินนึกเจ็บใจที่เสียหน้า ไม่ยอมแพ้ คิดแกล้งฟ้าต่อไป
บีบีถือแฟ้มภาพที่ลูกค้าเอามาเสนองานเข้ามาในห้องประชุม
“คุณพี่ชอบมาก คุณน้องสั่งตัดได้เลย 20 ชุด แล้วจะทำเบิกเงินให้”
ธีรเทพเปิดประตูเข้ามาโวยวายเสียงดัง
“อย่าไปเชื่อ เค้าสั่งผมตัดชุดไป 100 ชุด ยังไม่จ่ายสักบาท”
บีบีหันไปมองธุรเทพอย่างตกใจ
“พูดอะไรของนาย...แล้วนายเข้ามาได้ไง...ออกไป!!”
ธีรเทพแจกนามบัตรโดยไม่สนใจบีบี
“นี่นามบัตรผม รักนิรันดร์สตูดิโอ ผมโดนโกงมาเป็นแสนอย่าตัดชุดให้ที่นี่เลย ใครๆ ก็รู้กิตติศัพท์โดนโกงทุกราย”
“อย่าไปเชื่อเค้านะ นายนี่ประสาท!!”
ลูกค้าเก็บงานรีบออกไปจากห้องทันที ธีรเทพหัวเราะชอบใจ
“ให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัว ฮ่าๆๆ”
บีบีหันมาประจันหน้ากับธีรเทพ
“แก!!!!”
ฟ้ากำลังเอาเอกสารใบประกาศ ใส่เข้าเครื่องทำลายเอกสาร ดินเดินเข้ามาพร้อมยื่นการ์ดแต่งงานแบบต่างๆ
“คุณชอบการ์ดแบบไหน?”
“เอามาให้ฉันดูทำไม?”
“ก็เห็นว่าคุณเร่งรัดอยากแต่งงานมาก ก็เลยไปหาแบบการ์ดแต่งงานมาให้ ชอบลายไหน?”
“อย่ามายุ่งกับฉัน!!”
ฟ้าผลักดินหลีกทางไป ดินวิ่งตาม
“ชอบของชำร่วยแบบไหน” ดินหยิบมานำเสนอ
“ปาท่องโก๋ ตะเกียบ รึช้อนกับส้อม หมายถึงคู่กันนิรันดร แต่อย่าเลย มันเชยไปแล้ว”
ดินหยิบของชิ้นใหม่ “เอานี่ดีกว่า สบู่รูปหัวใจ แขกจะได้ใช้ถูตัว”
ฟ้าปาสบู่ใส่ดิน
“นายเอาไปถูคนเดียวเถอะ”
“งั้นเอานี่” ดินหันไปรื้อหาของในกระเป๋า โดยไม่รู้ว่าฟ้าเดินหนีไปแล้ว “ผมว่าเทียนหอมก็ดีนะ อินเทรนด์” ดินจุดไฟที่เทียน “หมายถึงความรักของเราจะหวานหอมตลอดไป”
ดินถือเทียนที่จุดแล้วมานำเสนอ แต่เจอฮันนี่ยืนอยู่ “ฮันนี่!!”
ฮันนี่พาดินมาที่มุมหนึ่งของบริษัท ฮันนี่มองซ้ายมองขวา จนมั่นใจว่าไม่มีใครเห็น
“ดินมาทำงานที่นี่ได้ไง”
“เอ่อ คือผม”
“รึว่าดินสืบรู้ว่าฮันนี่ทำงานที่นี่ ก็เลยมาสมัครงาน ดินยังตัดใจจากฮันนี่ไม่ได้?”
“ไม่ใช่อย่างนั้นนะ ผมแค่”
“ฮันนี่รู้ว่าการถูกทิ้งมันทำใจได้ยาก แต่ดินก็ต้องเข้าใจนะ เราสองคนไปด้วยกันไม่ได้จริงๆ”
ทันใดนั้น ยามลากธีรเทพออกมา โดยมีบีบีบงการเดินผ่านไปที่มุมหนึ่ง
“ลากตาบ้านี่ออกไปเลยพี่สมปอง”
ฮันนี่หันไปเห็นก็ตกใจ เพราะกลัวคนเห็นและรู้ความสัมพันธ์ของเธอกับดิน
“ห้ามบอกให้ใครรู้ว่าเราเคยคบกัน ฮันนี่ไม่อยากให้ดินเสียหน้า เก็ทนะ!!”
ฮันนี่รีบชิ่งออกไปทันที
“เก็ทสุดๆ!!”
ดินหันไปมองเสียงเอะอะโวยวาย เห็นสมปองและบีบีลากธีรเทพออกไป “ไอ้ธี!!”
ธีรเทพถูกโยนออกมานอกบริษัท โดยบีบีและยาม
“ปล่อยผม เสื้อตัวนี้หลายหมื่นนะ ถ้าขาดผมเอาเรื่องพี่ยามแน่”
สมปองกลัวรีบปล่อยมือ
“พี่สมปองไม่ต้องไปกลัว จับไว้”
“เงินเดือนผมไม่ถึงหมื่น ขอคุมเชิงอยู่ห่างๆ แล้วกันครับ” สมปองวิ่งกลับไปป้อม
“ถ้าไม่จ่ายค่าชุด บริษัทนี้ต้องเจ๊ง แล้วคุณจะเสียใจที่ท้าทายนายธีรเทพ เจ้าของรักนิรันดร์สตูดิโอ ฮ่าๆๆ”
ฟ้าเข้ามาทางด้านหลังธีรเทพ
“ชั้นเป็นคนปฏิเสธชุดคุณเอง มีปัญหาอะไรหรือเปล่า”
“อ๋อ เรียกพวกมารุม ไม่กลัวหรอก!”
ธีรเทพบอกโดยไม่หันมามองฟ้า แต่พอหันมาเจอฟ้าธีรเทพถึงขั้นตะลึง ผงะ ตกตะลึงในความงามของฟ้า
“ชั้น น้ำฟ้า โปรเจคไดเร็คเตอร์บริษัทนี้ มีปัญหาอะไรคุยกับชั้น”
“ปัญหา? ไม่มี๊! ชุดผมมันชำรุดเอง ผมผิดเองครับ เข้าใจอะไรง่ายๆ ไม่ดื้อ ไม่ก้าวร้าว สุภาพ จริงๆ นะครับ”
ธีรเทพบอกฟ้าเสียงหวาน บีบีถึงกับงง
“อ้าว เมื่อกี้นายยังโวยวาย สรุปว่า ยังไงเนี่ย?”
“สรุปว่าสวย เอ๊ย สรุปว่า จบแบบสวย ชื่อน้ำฟ้าเหรอครับเพราะจัง ฟ้า ช่างเหมาะสมกับ...”
ธีรเทพจะพูดชื่อตัวเอง แต่หันไปเจอดินเดินผ่านเข้ามาพอดี “ดิน! แกมาทำอะไรที่นี่”
“ฉันมาทำงาน”
“ทำงาน”
ธีรเทพงง ดินจึงรีบเปลี่ยนเรื่อง
“ คุณฟ้าคุณบีบีครับ นี่ธีรเทพเพื่อนผมครับ”
“คุณดินหน้าตาดีไม่น่ามีเพื่อนหน้าตาแย่นะคะ” บีบีบอก
“คุณฟ้าหน้าตาดีไม่น่ามีเพื่อนหน้าตาแย๊แย่นะครับ” ธีรเทพสวนกลับ
“นายมีเพื่อนเป็นถึงเจ้าของร้าน ทำไมลาออกมาทำงานที่นี่” ฟ้าถามดินอย่างแปลกใจ
“ร้านเวดดิ้งไม่มีอะไรน่าตื่นเต้นครับ ผมชอบอะไรที่ต้องแข่งขันอย่างงานอีเว้นท์”
“ฉันไม่เชื่อ ติสท์ช่างภาพอย่างแกไม่ชอบการแข่งขัน แกมาทำงานที่นี่ทำไม ผู้ชายเรามีเหตุผลเดียวที่ยอมทำอะไรที่ผิดความคาดหมาย ก็เพื่อคนที่เรารัก รึว่าแกมาจีบใคร?”
ธีรเทพถามดินดินอึกอัก มองฟ้า ไม่กล้าบอกความจริง หันไปเจอบีบีที่สบตามา บีบีเขินโดยอัตโนมัติ
“ เรื่องแบบนี้ไม่ต้องพูดแค่ดูตาก็รู้”
“รู้ว่าไม่เจียม” ธีรเทพเย้ยบีบี
“นายนั่นแหล่ะ”
มิ้นท์เดินเข้ามาตาม
“หมดเวลาหาสามีกันแล้วค่ะ บอสรอที่ห้องประชุมด่วน!!”
“ยัยมิ้นท์”
“ด่วนค่ะ..ด่วน!!”
มิ้นท์สะบัดหน้าเดินออกไป ฟ้าจำใจลากบีบีตามไป
“แกกลับไปได้แล้ว ฉันต้องไปประชุม”
ดินบอกธีรเทพแล้วรีบตามเข้าไปออฟฟิศ ธีรเทพนึกได้จึงตะโกนถามดิน
“เฮ้ย ผู้หญิงคนนั้นว่าคุณฟ้า หมดเวลาหาสามีคืออะไร?”
ที่ห้องประชุม ภาพบนจอโปรเจคเตอร์ เป็นภาพสินค้านาฬิกาข้อมือสุภาพบุรุษ
“งานเปิดตัวนาฬิกานี้...โจทย์หลักที่ลูกค้าต้องการ คือ แขกรับเชิญพิเศษ เซเล็บชาย ที่ไม่เคยเป็นเซเล็บให้สินค้าไหนมาก่อน...พวกเราคิดว่าควรเป็นใคร?”
ฮันนี่ยิงตรงไปที่ฟ้า
“ต้องถามน้ำฟ้าค่ะบอส ฟ้าเป็นถึงโปรเจคไดเรคเตอร์ คงทำการบ้านมาเป็นอย่างดี จริงมั้ยจ้ะฟ้า”
ทุกคนพุ่งตรงไปมองฟ้า หวังได้คำตอบที่ดี ฟ้าอึ้งไม่ได้เตรียมมาโดยที่บีบีไม่รู้กลับเชียร์ฟ้าออกนอกหน้า
“แน่นอนอยู่แล้ว คนอย่างฟ้าไม่เคยทำให้ใครผิดหวัง พรีเซ้นท์ไปเลยฟ้า”
“ฉันลืมหาข้อมูล” ฟ้ากระซิบบอกบีบี
“ว้าย” บีบีตกใจ
“ว่าไงฟ้า เซเล็บที่คุณเลือกเป็นใคร?”
“เอ่อ...คือฟ้า กำลังประสานงาน แต่ยังไม่ได้คำตอบค่ะ”
“ไม่ได้คำตอบ...รึยังไม่ได้คิด แย่จังมัวแต่เอาเวลาไปทำอะไรอยู่นะ”
“ก็มัวแต่เอาเวลาวิ่งหา ผะ...” มิ้นท์ไม่พูดผัว แต่ทุกคนรู้ได้
“มิ้นท์ หล่อนพูดอะไร”
“หยุด นี่ไม่ใช่เวลามาทะเลาะกัน ฟ้า งานนี้คุณก็รู้ว่าเร่งมาก ผมผิดหวังในตัวคุณจริงๆ!”
“บอสไม่ต้องกังวลค่ะ ฮันนี่เตรียมข้อมูลเซเล็บมานำเสนอแล้ว”
ฮันนี่หักหน้าฟ้ากลางที่ประชุม ฟ้าเจ็บใจพลิกสถานการณ์
“ขอบใจมากนะฮันนี่ นี่ไม่ใช่หน้าที่ของเธอแต่กลับมาช่วยเพื่อน ฉันล่ะขอบใจจริงๆ”
ดินมองฟ้า ไม่คิดว่าฟ้าจะมีไหวพริบดี ชิงข่มฮันนี่ได้ ฮันนี่เจ็บใจ แสร้งยิ้มแล้วนำเสนองาน
“เซเล็บคนนี้คือ คุณวินัย ไผทเกรียงไกรฤกษ์ เจ้าของกิจการนำเข้ารถสปอร์ตสุดหรูจากยุโรป เป็นหนุ่มเนื้อหอมที่สุดในเวลานี้ คุณวินัยพูดได้ 5 ภาษา ชอบเล่นกีฬา และมีสามารถทางดนตรี ไม่ใช่แค่หล่อ ไม่ใช่แค่รวย แต่ยังโสด!”
ฟ้ากับบีบีมองภาพวินัยบนโปรเจคเตอร์แบบทึ่งๆ ปลื้มๆ เชิดหน้ามองภาพแต่คุยสื่อสารกับบีบี
“คุณสมบัติเพอร์เฟ็คท์ เหมาะสมมากที่จะเป็น”
“สามีแก”
บีบีหันไปยิ้มหัวเราะคิกคักกับฟ้าทุกคนหันหน้าไปมองฟ้าและบีบี บีบียังหัวเราะสนุก ฟ้าต้องสะกิดให้บีบีหยุด...ฮันนี่มองฟ้า รู้ว่าฟ้าและบีบีคิดอะไร แต่เก็บอาการไว้ แล้วนำเสนอข้อมูลต่อ
“และที่สำคัญ คุณวินัยไม่เคยเป็นเซเล็บให้ใครมาก่อน”
“ผมตกลงเลือกคุณวินัย”
ฟ้าลุกขึ้นเสนอตัว
“ฟ้าจะเป็นคนติดต่อเชิญคุณวินัยเองค่ะ”
“แต่หน้าที่คนประสานงานเป็นของฉัน ทำไมเธอต้องติดต่อ?”
ทุกคนหันมองฟ้าแปลกใจที่ฟ้าเสนอตัวติดต่อวินัย ฟ้ารีบแก้ตัว
“ก็ฉัน...เป็นคนดูแลโปรเจคนี้ ฉันคิดว่าถ้าระดับหัวหน้าโปรเจคท์ติดต่อไป เท่ากับเป็นการให้เกียรติคุณวินัยด้วย”
“ใช่ แล้วที่สำคัญ บุคลิกฟ้าก็ดูน่าเชื่อถือกว่าเธอ” บีบีบอกเบ้ยฮันนี้
“จะติดต่องานรึเรื่องส่วนตัวกันแน่”
“เธอพูดอย่างนี้หมายความว่าไง”
ฮันนี่ไม่ตอบแต่กลับเข้าเรื่องงานต่อ
“บอสคะ ฮันนี่ประสานงานมาทุกงานไม่เคยพลาด”
“แล้วเคยเห็นฉันพลาดสักครั้งมั้ยล่ะ ฟ้าติดต่อเองค่ะ”
“ฮันนี่ค่ะบอส”
ทุกคนแย่งกันนำเสนอความคิดอย่างรวดเร็ว
“ฟ้าเหมาะค่ะบอส”
“แต่เป็นหน้าที่คุณฮันนี่”
“ผมว่าพี่ฟ้าทำได้ครับ”
“คุณฮันนี่สาริกาลิ้นทองค่ะ”
“นายดิน!”
บอสหันไปทางดิน ดินถึงกับสะดุ้ง
“เอ่อครับ!!”
“นั่งตั้งนานไม่พูดอะไรสักคำ ในฐานะครีเอทีฟมีความคิดเห็นยังไง?”
ดินหันไปมองฮันนี่ และมองฟ้า ทั้งสองต่างปรายตาให้เชียร์
“คุณฟ้าก็ดีครับ” ฟ้ายิ้ม ฮันนี่ไม่พอใจ “คุณฮันนี่ก็เหมาะ” ฮันนี่ยิ้ม ฟ้าไม่พอใจ
“ของดออกเสียงครับ”
ฟ้าและฮันนี่มองดินด้วยความไม่พอใจ ทั้งสองถามบอสพร้อมกัน
“ว่าไงคะบอส”
“งานนี้เร่งมาก เอาเป็นว่า ใครเชิญคุณวินัยมาได้ ผมจะให้คนนั้นดูแลโปรเจคท์นี้ด้วย! ปิดการประชุม!”
บอสบอกแล้วลุกออกไปจากห้องทันที
“บอส”
“ถึงเวลาน้ำฟ้าจะร่วงตกคลอง กลายเป็นอะไรนะ?”
“น้ำเน่า!”
ฮันนี่และมิ้นท์หัวเราะเยาะเดินออกไป ฟ้าเจ็บใจ
บีบีนั่งอยู่หน้าคอมในห้องทำงานของฟ้า ฟ้าสั่งบีบีอย่างเร่งรีบ
“บีบี โชว์รูมรถคุณวินัยอยู่ที่ไหน ฉันจะไปดักพบแล้วคุยงาน”
“นัดเจอแบบทางการยากมาก คิวเต็มถึงอาทิตย์หน้า”
“ฉันจะใช้แผนบุกจู่โจมประชิดตัว แกเช็คข้อมูลว่าคุณวินัยชอบไปที่ไหน...ทำอะไร?”
“ได้...ฉันจะรื้อหาบทสัมภาษณ์คุณวินัยจากแม็กกาซีน”
บีบีรีบออกไปจากห้องทำงาน สวนทางกับดินที่เดินเข้ามา ฟ้าตะโกนบอกบีบี
“เช็คด้วยว่าเขาชอบผู้หญิงแบบไหน?”
“ตกลงคุณจะทำงานรึหาสามีกันแน่”
“เมื่อกี้ตอนประชุมไปเข้าข้างยัยฮันนี่ทำไม มีอะไรกันรึเปล่า?”
ดินปฎิเสธแบบมีพิรุธ
“เปล่า...ผมไม่รู้จักคุณฮันนี่มาก่อนเลย...จริงๆ นะ”
“อย่าให้ฉันจับได้ว่านายเข้าข้างยัยฮันนี่อีก ฉันไล่นายออกแน่”
บีบีหอบเอกสารแม็กกาซีนเข้ามา
“เจอบทสัมภาษณ์คุณวินัยแล้ว”
ดินยืนมองอยากรู้ว่าทำไมฟ้าถึงสนใจเป็นพิเศษ ฟ้ารีบหาทางไล่ดิน ด้วยการคว้าเอกสารกองหนึ่งส่งให้
“เอานี่ไปถ่ายเอกสาร...ถ่ายให้ครบทุกหน้านะ ไปได้แล้ว” ดินเดินออกไป ฟ้าเห็นว่าปลอดคน หันมาสั่งบีบี
“เรื่องหาสามีห้ามบอกใครเด็ดขาด โดยเฉพาะเรื่องหาสามีเพื่อแม่ เข้าใจมั้ย”
“จ้า...”
บีบีเปิดแมกกาซีนให้ฟ้าดู...เพื่อหาหน้าสัมภาษณ์คุณวินัย แต่ดันเปิดไปเจอภาพเปรม ที่มีบทสัมภาษณ์ ฟ้ามองภาพเปรมอย่างสนใจ
“ใครอะ...วิศวกรหนุ่ม”
“อย่าเถลไถล เป้าหมายแกคือคุณวินัย นี่ไง...”
“แล้วเค้าชอบผู้หญิงแบบไหนอ่ะ?”
ฟ้าถามอย่างตื่นเต้น
วันต่อมาฟ้าในชุดเปรี้ยวจี๊ดใส่วิกผมสีบลอนด์ทอง แต่งหน้าเฉี่ยวก้าวเข้ามา
“คุณวินัยชอบผู้หญิงผมบลอนด์ โฉบเฉี่ยวไฉไล เปรี้ยวปรี๊ดเข็ดฟัน ทันสมัย”
ฟ้ายกไอโฟนขึ้นมาถ่ายรูปตัวเอง สองสามโพส แล้วหยิบแว่นกันแดดมาสวม มาดมั่น ฟ้าก้าวเดินฉับๆ หนุ่มๆ ที่เดินผ่านไปมาหันมองเป็นตาเดียว เสียงผิวปากดังรับเกรียว ฟ้ายิ้มพราย ยิ่งมั่นใจ ก้าวเดินต่อไปเพื่อมุ่งหน้าไปเผด็จศึกว่าที่สามีที่แสนเพอร์เฟ็ค
ฟ้าก้าวเดินฉับๆ เสมือนเดินบนแคทวอล์ค เพลงประกอบคึกคักสดใส โลกนี้ช่างเบ่งบานเพราะกำลังจะไปหาว่าที่สามี แต่แล้วโลกที่กำลังเบ่งบานของฟ้าก็ต้องสะดุดลงเพราะ ดินเข้ามาขวางฟ้า ฟ้าเบรกเอี๊ยด ดินมองฟ้าอึ้งๆ ขำๆ
“เลดี้กาก้าป่าวเนี่ย”
ฟ้าถอดแว่นกันแดดออก มองดินอย่างตกใจระคนโกรธมาก
“นายดิน!!!”
ฟ้าคุยโทรศัพท์กับบีบี ดินยกมือทักทายกวนฟ้า
“บีบี แกต้องมาหาชั้นเดี๋ยวนี้ แล้วลากตัวนายนี่ไปซะ!!... อะไรนะ”
ฟ้าทำเสียงตกใจ ขณะนั้นบีบีกำลังรวบรวมงานเสื้อผ้า แล้วคุยโทรศัพท์กับฟ้า
“ฉันส่งเขาไปช่วยแกเอง...เพราะฉันติดงานด่วน. เผื่อเกิดเหตุฉุกเฉินเขาช่วยแกได้!!”
“ฉันอาย...ถ้าแกไม่มาฉันโกรธ!”
“ฉันต้องประสานงานกับซัพพลายเออร์เรื่องเสื้อผ้า แค่นี้นะบาย!!”
บีบกดวางสาย ฟ้าไม่พอใจ
“ยัยบีบี” ดินเข้ามาเสนอหน้า “กลับไปได้แล้ว!”
“คงจะไม่ได้ เพราะคุณบีบีให้ผมมาช่วยคุณ ว่าแต่ว่าทำไมแต่งหัวทอง รึว่าแอบรับจ๊อบเป็นพริตตี้”
“ชั้นไม่ใช่พริตตี้”
“งั้นก็โคโยตี้”
“หยุดพูด รู้ไว้ซะด้วยว่าฉันมาทำงาน” ฟ้าเหลือบไปเห็นวินัยกำลังคุยโทรศัพท์เดินผ่านหน้าไป
ฟ้าตกใจ กลัวพลาด “เขากำลังจะไปแล้ว”
ดินหันไปเห็นวินัย เดาเรื่องได้ทันที ฟ้ากำลังออกตัวจะตามวินัยไป ดินเข้าไปขวาง
“เดี๋ยวๆๆ แค่จะมาติดต่อคุณวินัย ทำไมต้องแต่งตัวขนาดนี้...อ๋อ...กะมาจีบด้วย”
ฟ้าหมดหนทางปฎิเสธ รีบมองวินัยที่เดินไป “นี่คุณกะยิงปืนนัดเดียวได้ทั้งงานได้ทั้งสามี”
“ในฐานะที่ฉันเป็นหัวหน้าของนาย ขอสั่งห้ามปากสว่าง ไม่งั้นฉันจะไล่นายออก ถอยไป!”
ฟ้ารีบสาวเท้าวิ่งตามวินัยไป ดินมองตามนึกสนุก คิดอะไรบางอย่าง
ฟ้าวิ่งมาเอาหลังแนบผนังที่มุมด้านหนึ่ง หอบๆ ฟ้าชะโงกหน้ามองไป เห็นวินัยกำลังเดินตรงมาแต่ไกล
“มาแล้ว เค้าเดินมาแล้ว..ตั้งสติๆๆๆ ชั้นต้องทำได้ๆ ชั้นสวย มีเสน่ห์ เซ็กซ์...ซี่...สาม สอง หนึ่ง...หนึ่ง...หนึ่ง...”
ฟ้าตั้งสติ นับหนึ่งซ้ำๆ เพราะยังไม่กล้าออกไป
ดินโผล่มามองไกลๆ ยิ้มขันในพฤติกรรมของฟ้า แล้วนึกได้ หยิบกล้องออกมาเล็งไปที่ฟ้า
“ตายเป็นตาย! ลุย!”
ฟ้าเดินออกมาอย่างเปรี้ยว เซ็กซี่ มุ่งหน้าหาวินัย ที่กำลังเดินคุยมือถือสวนมา ดินกดชัตเตอร์ถ่ายฟ้าอย่างรวดเร็ว...ฟ้ายิ้มโปรยเสน่ห์ วินัยกำลังคุยมือถือ โดยไม่ได้มองฟ้า มัวแต่มองไปที่อื่น ฟ้าจงใจถอดแว่นออกด้วยท่าสุดเซ็กซี่ แล้วก็สยายผมราวกับโฆษณาแชมพู ปากก็พึมพำท่องคาถา
“จงมอง จงมอง สนใจฉัน สนใจฉัน”
วินัยกำลังจะหันมองมาทางฟ้า ฟ้าเดินมากำลังจะสวนกับวินัย เตรียมหว่านเสน่ห์ด้วยสายตาเย้ายวน...ดินสนใจใคร่รู้ ว่าแผนอ่อยของฟ้าจะสำเร็จหรือเปล่า ทันใด ฮันนี่มาจากไหนไม่รู้ วิ่งมาชนวินัย
“โอ๊ย!!”
วินัยหันไปช่วยฮันนี่ที่ล้มอยู่ ฟ้าเดินเลยวินัยไป มองจนเหลียวหลัง ส่งสายตาปิ๊งๆๆๆ เก้อ โดยวินัยไม่แม้แต่จะหันมามองฟ้าเลยสักนิด
“ยัยฮันนี่ นังมารร้าย”
ฟ้ามัวแต่ด่า บ่น ไม่ได้มองทาง เลยเดินชนกับเสาป้ายร้านอาหาร วิกผมบลอนด์เป๋ เลื่อนมาบังหน้าตา
“ว้าย!!!”
“คนอะไรวะ เห็นสวยๆ มั่นใจๆ ไม่นึกเลยว่า จะเพี้ยนได้ขนาดนี้”
ดินส่ายหัว แต่ยิ้มๆ ขำๆ
วินัยประคองฮันนี่มาหาที่นั่งพัก
“ผมขอโทษนะครับที่มัวแต่คุยโทรศัพท์จนไม่ทันได้ระวัง”
“ฮันนี่ผิดเองค่ะ รีบมากไปหน่อย”
“ยังปวดอยู่หรือเปล่าครับ”
“แค่เคล็ดนิดหน่อยค่ะ...นวดเดี๋ยวเดียวเดี๋ยวก็หายค่ะ”
“ผมช่วยนะครับ”
วินัยช่วยนวดให้ฮันนี่ ฮันนี่หันไปมองฟ้าที่มุมหนึ่ง แล้วยิ้มเย้ยที่เธอทำสำเร็จ
ฟ้ายืนมองฮันนี่ด้วยความแค้น
“หน็อย ยัยฮันนี่!”
ดินเดินเข้ามาด้านหลังฟ้าแล้วพูดเยาะเย้ย
“คุณแพ้แล้ว! เหยื่อของคุณกำลังจะหลุดมือ..ใครได้ใกล้ชิดฮันนี่ขนาดนั้น ดิ้นไม่หลุดหรอก”
“ชั้นไม่มีทางยอมแพ้ยัยน้ำผึ้งนรก!”
“แล้วคุณจะทำยังไง”
ฟ้านิ่งคิด
“ชั้นรู้แล้ว หึๆๆ คราวนี้ชั้นจะให้นายช่วยชั้นด้วย”
“ช่วยอะไร?”
ฟ้าตัดสินใจคว้ามือของดินมาจับที่ก้นตัวเอง
“ช่วยด้วย ไอ้โรคจิต จับก้นฉัน”
“เฮ้ย!!!”
ดินตกใจวินัยหันมามองทันที ฮันนี่เก้อ ดินพยายามสะบัดมือให้หลุด แต่ฟ้ายิ่งจับมือของดินแน่น
“ช่วยด้วยค่า ช่วยด้วย”
“เฮ้ย แกทำอะไร ปล่อยคุณผู้หญิงเดี๋ยวนี้” วินัยตะโกน
“คุณทำอะไรของคุณ...บ้าไปแล้ว” ดินต่อว่าฟ้า
“ไอ้บ้า ปล่อยฉันนะ”
ดินเห็นวินัยวิ่งตรงมา รีบดึงมือออก
“ฝากไว้ก่อนเถอะ ยัยตัวแสบ”
ดินจำต้องรีบวิ่งหนี วินัยวิ่งมาจะไล่จับดิน แต่พอมาถึงตรงหน้าฟ้า ฟ้าก็ทำเป็นเซใส่วินัยทันที
“โอ้ย! หน้ามืด”
“คุณ”
ฟ้าล้มลงในวงแขนของวินัย ฮันนี่เจ็บใจเผลอลุกยืน แบบหายเจ็บขา)
“ยัยน้ำเน่า!”
ฟ้าช้อนสายตาออดอ้อนและอ่อนแอขึ้นสบตาวินัย วินัยอึ้งเมื่อเห็นหน้าฟ้าเต็มๆ หลงใหลในเสน่ห์ของฟ้าทันที
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 2 (ต่อ)
ดินแอบซ่อนตัวอยู่ในหลืบๆ ค่อยๆโผล่หน้ามามองๆ เห็นทางสะดวก จึงโผล่ออกมา แต่แล้วฟ้าเดินเข้ามายืนขวาง
“เป็นไง....ฉันฉลาดมั้ย!! ฮ่าๆๆๆ”
“แผนการคุณมันแย่มาก”
“อย่าบ่นน่า ถือว่าช่วยหัวหน้าทำงาน...” ฟ้าโชว์นามบัตรวินัย เอามาโบกๆ “คุณวินัยให้นามบัตร พร้อมเบอร์ส่วนตัว บอกว่าให้ชั้นโทรไปนัดเวลาเพื่อคุยเรื่องงานได้เลย...โฮะๆๆๆ”
“คุณเพี้ยนมาก ถึงขั้นใส่ร้ายผมให้เป็นโรคจิต รู้หรือเปล่าว่าผมเกือบถูกรุมประชาฑัณฑ์ แต่เอาเถอะ ผมไม่ถือสาคุณหรอก...เห็นแก่ความนิ่ม”
“อะไรนิ่ม?”
“ก็...” ดินมองก้นฟ้า ฟ้าตีดินด้วยกระเป๋า
“หยุด! อย่ามาทะลึ่งกับฉัน ถอยไป!”
“คุณไปไหน ผมไปด้วย”
ฟ้าหยุดเดิน หันมามองดิน แล้วชี้ไปที่ป้ายห้องน้ำหญิงข้างๆ
“เข้าไปด้วยกันมั้ยล่ะ...ออกมาจะได้พาไปแปลงเพศ”
ดินอึ้ง ฟ้ารีบเดินเข้าห้องน้ำหญิงไป ดินมองตามฟ้าอย่างพึงพอใจ มีความสุขมากที่ได้ตามประกบ แต่เริ่มเครียดที่ฟ้าหาแฟน
“ร้ายนักเชียว เอางานมาอ้าง แต่ที่แท้หาแฟน...”
ฟ้าเข้ามาในห้องน้ำ เห็นว่าไม่มีใคร ก็กรี๊ดลั่นด้วยความดีใจ
“กรี๊ดดดด ฉันทำสำเร็จแล้ว ในที่สุดฉันก็ชนะ”
ฟ้ามองกระจก เห็นฮันนี่ออกมาจากห้องน้ำ มองมาที่ฟ้า
“ฮันนี่” ฟ้าได้ที รีบหยิบนามบัตรมาโบกๆๆ “โอ๊ย ร้อนๆๆๆ ร้อนเนอะ นามบัตรคุณวินัยช่วยได้เยอะเลย ฮ้า สดชื้นสดชื่น...”
“เธอต่ำมาก ใช้แผนสกปรก”
“แล้วสิ่งที่เธอทำสะอาดนักรึไง มันก็สกปรกเหมือนกับหน้าตาเธอนั่นแหล่ะ”
“ยัยน้ำเน่า”
“ไม่เอาอย่าแยกเขี้ยวสิจ้ะ ใครเห็นเข้าจะเข้าใจผิดคิดว่าเป็นร๊อดไวเลอร์”
“แล้วเธอจะเห็นดี” ฮันนี่บอกอย่างเจ็บใจ
“ตอนนี้ยังไม่เห็น...เห็นแต่ไม่ดี” ฮันนี่เจ็บใจ เดินกระแทกๆ ออกไป ฟ้าสะใจ “เรามวยคนละรุ่นกัน...ฮ่าๆๆ”
ฟ้านึกได้รีบหยิบโทรศัพท์มากดหาบีบี
“บีบี แกรีบมาหาฉันเร็ว ฉันต้องไปหาเป้าหมายที่สอง”
บีบีคุยโทรศัพท์กับฟ้าอยู่ที่ออฟฟอศ
“เป้าหมายอะไรอีก! แกได้เบอร์คุณวินัยมาแล้วนี่”
บีบีถามอย่างแปลกใจ ฟ้าคุยโทรศัพท์ไปพร้อมกับถอดวิก ถอดเครื่องประดับ
“ฉันเลือกไว้อีกคนนึง เอาไว้เปรียบเทียบว่าใครดีกว่ากัน แกก็รู้ว่า หาคู่ทั้งทีมันต้องดีที่สุด! ไม่ต้องถามมาก รีบออกมา!!!”
บีบีเดินรีบๆ คุยมือถือออกมา
“ชั้นออกจากออฟฟิศแล้ว....ฟ้า...ตกลงจะให้ฉันไปหาแกที่ไหน”
บีบีรับรู้ข้อมูลแล้ววางสาย เดินมาที่รถ ขึ้นรถไปนั่ง แต่พอจะปิดประตู ธีรเทพก็มาจับประตูเอาไว้
“มาทำไมอีก เคลียร์จบแล้วนี่” บีบีโวยวาย
“คุณฟ้าอยู่ไหน?”
“อยู่บนโน้นไง”
บีบีชี้ท้องฟ้า ธีรเทพเสแสร้งหัวเราะ
“ฮ้าๆๆๆ ขำตาย! คุณฟ้าคนสวย ที่สวยกว่าเธอน่ะอยู่ที่ไหน” บีบีผลักประตูให้กระแทกธีรเทพจนจุก“โอ๊ย!”
“ชมเพื่อนชั้นสวยได้ แต่อย่าพูดว่าสวยกว่าชั้น เราสวยคนละสไตล์ เข้าใจ๋”
“เมื่อกี้ฉันได้ยินเธอพูดว่าจะตามไปหาคุณฟ้า...ที่ไหน?”
“แอบฟังฉันคุยโทรศัพท์ หน้าตาไม่ดียังเสียมารยาทอีก”
“เธอหน้าตาดีนักรึไง เห็นไกลๆ นึกว่าตัวด้วง”
“นาย!!!”
บีบีจะตีธีรเทพอีก แต่ธีรเทพถอยหลบฉากได้ทัน
“ฮะๆๆ คิดเหรอว่าผมจะพลาดซ้ำสอง...บอกมา ว่าคุณฟ้าคนสวย อยู่ที่ไหน”
“อยากรู้เหรอ...ยื่นหน้ามาสิ”
ธีรเทพยื่นหน้าเข้าใกล้รถ บีบีขับรถกระชากออกไปทันที ธีรเทพตกใจ
“เฮ้ย...ยัยตัวแสบ”
บีบีขับรถเลี้ยวออกมาจากซอย สู่ถนนใหญ่ บีบีกำลังหัวเราะสะใจในรถ
“นายธีรเทพ นายไม่มีทางจีบเพื่อนชั้นหรอก ฮ่าๆๆๆ” อยู่ๆ มีมอเตอร์ไซค์วินแล่นมาตัดหน้า
“ว้าย”
บีบีเบรคกะทันหัน มอเตอร์ไซค์จอดขวางหน้ารถเอาไว้เลย บีบีเปิดประตูลงมา
“ขับรถระวังหน่อยสิ ซื้อใบขับขี่มาหรือไง”
ธีรเทพลงมาจากท้ายรถ.. ถอดหมวกกันน็อกออก
“ต๊ะเอ๋!!!”
“นาย!!”
“คิดเหรอว่าจะหนีผมได้ ผมจะไปหาคุณฟ้าด้วย”
ธีรเทพเปิดประตูขึ้นนั่งข้างคนขับ คาดเข็มขัดเรียบร้อย
“ขึ้นมาทำไม!! ออกไป!!”
“ผมไม่ลง จนกว่าจะได้เจอคุณฟ้าคนสวย..ให้ตายก็ไม่ลง”
ธีรเทพกอดเบาะแน่น บีบีฉุน
ขณะนั้นดินยังยืนรีรออยู่หน้าห้องน้ำ ฟ้ายังไม่ออกมาสักที
“เข้าห้องน้ำเกือบชั่วโมง ทำอะไรของเค้า?”
ดินทำทีชะโงกๆ หน้ามอง แต่มีผู้หญิงเดินออกมา มองดินด้วยสายตาแปลกๆ ดินต้องถอยออกมา ยิ้มแหะๆ โบกมือบอกว่าไม่ได้เป็นโรคจิตๆๆ แล้วอยู่ๆ ดินก็ชะงัก อ้าปากค้าง เมื่อเห็นฟ้าในชุดสาวหวาน กระโปรงบาน เสื้อคอปิด คาดผมปล่อยผมยาวสลวย ใบหน้าแต่งใหม่ดูสวยสะอาด
“สวยชิมิ”
ฟ้าถาม ดินถึงกับปล่อยก๊าก
“ ฮ่ะๆๆๆๆๆๆๆ”
“ขำอะไร”
“ผีเข้าหรือว่าผีออก เดี๋ยวเปรี้ยวเดี๋ยวหวาน ตกลงคุณเป็นคนแบบไหนกันแน่”
“ก็ฉันเป็นคนแบบนี้ล่ะ หลากหลายคาแรกเตอร์ น่าสนใจน่าค้นหา”
“จริงด้วย น่าค้นหา...ว่าแปลกกว่านี้มีอีกมั้ย”
“นายดิน! ฉันไม่มีเวลามาต่อปากต่อคำไร้สาระ”
ฟ้าเดินหนี ดินสงสัย
“จะไปไหน?”
ส่วนธีรเทพเขายังไม่ยอมลงจากรถบีบี จนเธอต้องระเบิดเสียงดังอย่างเด็ดขาด
“ชั้นไม่ให้ไป!” บีบีพยายามดึงกระชากธีรเทพให้ลงจากรถให้ได้ แต่ธีรเทพเกาะเบาะเอาไว้แน่นหนึบ
“ชาติก่อนเป็นตุ๊กแกหรือไง เกาะหนึบจริงๆ”
“ฉันจะไปหาคุณฟ้าบอกเธอแล้วไงว่าถ้าไม่บอกว่าคุณฟ้าอยู่ไหน ฉันก็จะไม่ไปไหน”
“ไอ้ตุ๊กแก! ลงมา!”
“ไม่ลง!”
รถที่ต่อท้ายรถของบีบีบีบแตรไล่ดังลั่น ปิ๊น!
“ยังไม่รีบขึ้นรถอีก ไฟเขียวแล้วนะคุณ หรืออยากถูกด่า”
“นายก็ออกไปสิ” บีบีหมดแรงดึง เลยเปลี่ยนมาจั๊กจี๋แทน “จี๋ๆๆๆๆ”
“ฮ่าๆๆ เฮ้ย อย่าเล่นยังงี้ ฮ่าๆๆๆๆ”
ธีรเทพดิ้นพล่านๆๆลงจากรถมา แต่แล้วก็สะดุด เซชนบีบีไปพิงกับข้างตัวรถ หน้าชิดติดกับบีบี ทั้งสองตกอยู่ในภวังค์ แต่แล้วเสียงแตรรถคันหลังดังขึ้นอีก ยาวๆ ถี่ๆ ทั้งสองสะดุ้งตกใจ
“เฮ้ยน้อง! จะจีบกันก็ไปจีบที่บ้าน”
คนขับรถโผล่หน้ามาด่า เสียงบีบแตรไล่ดังต่อเนื่อง ธีรเทพรีบชิงกลับไปนั่งในรถเหมือนเดิม
“นี่ นาย... ยังไงก็จะไปหายัยฟ้าให้ได้ใช่มั้ย”
“ถูก!”
“ก็ได้...”
บีบียิ้มอย่างมีแผน
หน้าสำนักงานขายคอนโดหรูกลางกรุง
รถของฟ้าแล่นมาจอดแถวๆ พื้นที่ก่อสร้าง ใกล้ๆ สำนักงานขาย ดินขี่มอเตอร์ไซค์ตามมาจอด ฟ้าลงรถ จัดผม จัดชุดให้เข้าที่
“ชั้นเป็นสาวหวาน สวย น่ารัก น้ำฟ้า สู้ๆ”
ฟ้ากำลังจะเดินไป แต่ต้องผงะเมื่อเจอดินถือกล้องเล็งอยู่ตรงหน้า
“หนึ่ง สอง แบ๊ววววว”
“จะถ่ายไปทำไมไม่ทราบ! ยังไม่เข็ดหรือไง อยากให้กล้องพังอีกใช่มั้ย”
“เมื่อกี้เป็นโคโยตี้หัวทอง คราวนี้ จะมารับจ๊อบผสมปูนเหรอ”
“จะมาทำอะไรก็เรื่องของชั้น...นายกลับไปออฟฟิศได้แล้ว ไม่งั้นฉันจะฟ้องบอสว่านายหนีงาน”
“ถ้าผมกลับไป...บอสก็จะรู้ว่าคุณเอาเวลางานมาเรื่องส่วนตัว”
ฟ้าหันขวับมาจ้องตาเขม็ง แต่ดินสู้ ยักคิ้วหลิ่วตา แบบไม่กลัวเกรง ฟ้าทำอะไรไม่ได้ เพราะดินกุมความลับไว้
“คุณมาหาใครอ่ะ?”
ฟ้าก้าวเข้ามาบริเวณไซต์งานก่อสร้าง ด้วยท่าทางเรียบร้อยกุลสตรีที่สุด ยิ้มหวาน
“คุณเปรม สถาปนิกหนุ่มใหญ่เจ้าของโครงการคอนโดหรูใจกลางกรุง”
ฟ้าเห็นกลุ่มผู้ชาย3-4คนอยู่ด้านหนึ่ง มีผู้ชายคนนึง ท่าทางดูเป็นหัวหน้า กำลังกางแปลนคอนโดดูอยู่
“คุณเปรม...” ฟ้าเดินพุ่งเข้าไปหาทันที “สวัสดีค่ะคุณเปรม...”
ฟ้าทักเสียงใสชายคนอื่นๆ แหวกออก จนถึงชายคนที่กางแปลนดูอยู่ พอลดแปลนคอนโดลง เผยให้เห็นหน้า ปรากฏว่าเป็นคุณลุงคนงานคนนึง ที่ยิ้มแบบกะลิ้มกะเหลี่ยฟ้า
“ว้ายย”
ดินเดินตามมาประกบฟ้า
“ทำไมคุณเปรมของคุณถึงดูเปรี้ยจัง ฮ่าๆๆ”
ฟ้าเสียหน้า รีบหนีไปหาอีกมุมหนึ่ง ดินตามไป
ฟ้าเดินมองหาเปรม
“คุณเปรมอยู่ไหน?”
ฟ้ามองหาไปรอบๆ แล้วตาโตเมื่อเห็นคุณเปรมสวมหมวกเซฟตี้ กางแปลน กำลังชี้นิ้วสั่งงานลูกน้องต่างๆ ด้วยท่าทางยิ้มแย้มเป็นมิตรมากๆ
“ว้าววว ตี๋ น่าร้ากกกก”
ดินเข้ามายืนมอง เห็นเปรมกำลังทำงาน คุณเปรมสั่งงานทุกอย่างเสร็จก็กระโดดลงจากพื้นที่ยกสูงนั้นลงมา เท่ห์สุดๆ
“ว้าววว ตี๋ เท่ห์”
คุณเปรมเดินตรงมาที่ฟ้า ถอดหมวกออก ย้อนแสง ดูเท่ห์ ราวกับวีรบุรุษที่เพิ่งกลับมาจากการกู้โลก
“ตี๋ เดินมาแล้วๆๆ”
แต่อยู่ๆ มีคนงานยกแผ่นไม้ใหญ่ผ่านหน้าฟ้า บังคุณเปรมจนมิด พอคนงานยกแผ่นไม้ผ่านไป
ปรากฏว่าคุณเปรมหายไปแล้ว
“อ้าว หายไปไหน!!”
มีเสียงสตาร์ทรถดังขึ้น ฟ้าหันมอง พบคุณเปรมขับรถออกไปแล้ว
“เฮ้ย คุณเปรม ไปไม่ได้นะ รอก่อน!”
“มัวแต่ว้าววว ตี๋ไปแล้วจ้า ฮ่าๆ” ฟ้าตัดสินใจรีบวิ่งตามรถไปทันที “เฮ้ย คุณ...จะทำอะไร”
ฟ้าวิ่งมาอย่างเร็ว วิ่งลัดตัดทาง พยายามไล่ให้ทันรถคุณเปรม จนกระทั่งมาอยู่หน้ารถ ดินวิ่งตามมาจับแขนฟ้าไว้
“ คุณจะทำบ้าอะไร”
“จะปล่อยให้คุณเปรมไปไม่ได้ เอายังไงดีๆๆๆๆ”
รถของคุณเปรมวิ่งมา ฟ้าตัดสินใจวิ่งไปตัดหน้ารถของคุณเปรมทันทีในระยะกระชั้นชิด
“เฮ้ย”
ดินตกใจ เปรมเองก็ตกใจ ฟ้าหันมามองคุณเปรมในรถ ตาเบิกโพลงด้วยความตกใจ รถของคุณเปรมหยุดห่างฟ้าเพียงแค่คืบ
“โอยยยยยยยยยยย”
ฟ้าเป็นลมดินเป็นห่วงฟ้าที่เห็นฟ้าทรุดลงกับพื้น จะวิ่งเข้าไปช่วย
“คุณ”
แต่คุณเปรมเข้ามาถึงตัวฟ้าก่อนดิน มาประคองฟ้าที่เป็นลม
“คุณครับ คุณ..เป็นอะไรหรือเปล่าครับ”
ฟ้าที่หลับตา พอคุณเปรมเผลอ ฟ้าก็หันหน้ามาทางดิน ถลึงตาใส่ดิน เป็นคำสั่งทางสายตาว่าอย่าเข้ามายุ่ง แล้วหันไปหลับตาหมดสติต่อ
“เฮ้ยยย ลงทุนเสี่ยงตายขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย”
อีกด้านรถของบีบีแล่นมาจอดริมถนนเปลี่ยวแห่งหนึ่ง บีบีลงมาจากรถ ธีรเทพยังไม่ยอมลง ชะโงกหน้าออกมาทางหน้าต่าง
“จอดทำไม ไหนคุณฟ้า”
“ยัยฟ้าแคสติ้งงานอยู่สตูดิโอข้างในซอย ลงมาได้แล้ว”
“แล้วทำไมเธอไม่ขับไปจอดข้างใน”
“ในซอยมันแคบ ไม่มีที่จอด...เอ้า!! จะลงไม่ลง ถ้าไม่ลงก็เฝ้ารถให้ชั้นด้วยแล้วกัน...เสียเวลาจริงๆ”
บีบีจะเดินไป ธีรเทพรีบร้อนลงจากรถ
“ไปด้วยๆๆๆ”
ธีรเทพวิ่งมาคว้ามือบีบีไว้แน่น
“เฮ้ย จับมือชั้นทำไม ปล่อย”
“ชั้นไม่เชื่อใจเธอ จับมือไว้ก่อน เผื่อเธอคิดหนี!!!”
“ฉันไม่ได้โกหก...ปล่อยๆๆๆ”
บีบีดิ้น ธีรเทพไม่ยอมปล่อย
“ไม่ปล่อย...จนกว่าจะเจอคุณฟ้า”
บีบีเดินนำธีรเทพไป พอเห็นพ่อค้าแม่ค้ารถเข็น บีบีสร้างเรื่องโวยวายเสียงดัง
“ช่วยด้วยค่ะ มันจะข่มขืนฉัน..ช่วยด้วยยยย”
“เฮ้ย!!!”
พวกพ่อค้าแม่ค้าลุกฮือเข้ามา
“ไอ้พวกมารสังคม พวกเราจัดการ!!!”
พวกพ่อค้าแม่ค้าหยิบอาวุธประจำตัว ทั้งสาก ตะหลิว มีดขึ้นมา ธีรเทพจ๊าก วิ่งหนีหางจุกตูด
“ฮ่าๆๆๆ หางจุกตูดไปเลย สมน้ำหน้า คิดจะจีบเพื่อนฉัน ฝันไปเห๊อะ”
ที่ไซต์งานก่อสร้าง เปรมอุ้มฟ้าเข้ามาในสำนักงานขาย ฟ้าทำเป็นรู้สึกตัว
“อุ๊ย...”
“คุณ...เป็นอะไรมากมั้ยครับ เดี๋ยวผมจะพาไปหาหมอ”
“ฟ้า ไม่เป็นไรมากหรอกค่ะ เอ่อ...ช่วยวางฟ้าลงก่อนได้มั้ยคะ เดี๋ยวใครเห็นเข้า มันจะไม่ดีอ่ะค่ะ”
ฟ้าทำเอียงอาย เปรมปล่อยฟ้าลง ฟ้ารีบดีดตัวออก ทำนองรักนวลสงวนตัว ทำท่าเขินอายไปมา
“ขอบคุณนะคะ ฟ้าขอโทษจริงๆค่ะ ฟ้าสะเพร่าเอง ที่ข้ามถนนไม่ทันระวังฟ้าขอโทษอีกครั้งนะคะ “
ฟ้ายกมือไหว้เปรมอย่างสวยงาม พร้อมกับส่งสายตาแสดงความขอโทษผ่านสายตาใสซื่อบริสุทธิ์เต็มที่...ดินมองผ่านกระจกด้านนอก อมยิ้มในมารยาของฟ้า
“ผู้หญิงที่อยากมีสามี ทำได้ขนาดนี้เลยเหรอวะเนี่ย!”
ฟ้าแกล้งเซลงเล็กน้อย เปรมรีบรับร่างของฟ้าไว้
“โอ๊ะ...วูบบบ”
“ระวังครับ”
ฟ้าแกล้งวูบเข้าไปซบ ใกล้ชิดกับเปรม ทั้งคู่ใกล้ชิด สบตากัน ปิ๊งๆ ดินมองฟ้าที มองคุณเปรมทีแล้วถอนหายใจอย่างไม่พอใจ
“ผู้หญิงก็ร้าย ผู้ชายก็ซื่อ ติดกับยัยตัวแสบจนได้!!”
ดินนั่งแกร่วๆ อยู่แถวมอเตอร์ไซค์หน้าสำนักงานขายจนกระทั่งฟ้าวิ่งเข้ามายัดกุญแจรถใส่มือดิน“ฝากขับรถกลับไปทิ้งไว้ที่ออฟฟิศให้ด้วย ขอบใจ”
“ทำไมอ่ะ”
ดินงงแล้วจะเดินตามไป แต่ฟ้ารีบบผลักดินออกไป
“ออกไปห่างๆ อย่าให้คุณเปรมรู้ว่ามาด้วยกัน”
ฟ้ารีบผละถอยออกจากดินทันที เป็นจังหวะเดียวกับที่คุณเปรมเดินเข้ามา
“คุณฟ้า จะรีบไปไหนครับ”
“ฟ้าไม่ได้เอารถมาค่ะ...ก็เลยว่าจะเดินออกไปเรียกแท็กซี่ค่ะ”
“เดินออกไปยังไงครับ ตั้งไกลและแดดก็แรงขนาดนี้ เดี๋ยวก็เป็นลมอีกถ้าไม่รังเกียจให้ผมไปส่งนะครับ”
“ก็ได้ค่ะ”
เปรมเชิญฟ้าไปที่รถ เปิดประตูให้ขึ้น แล้วก็ขับออกไปฟ้าหันมายิ้มเย้ยดิน ประมาณว่าเห็นมั้ยล่ะแผนฉันสุดยอด...ดินมองตามตาละห้อย
“ คิดได้ไงเนี่ย!!”
เย็นวันนั้นเมื่อเข้าออฟฟิศฟ้าโบกสะบัดนามบัตรสองใบในมืออวดบีบี
“ในที่สุด...ฉันก็ได้ตัวเลือกที่เพอร์เฟคท์ถึงสองคน”
“แกอย่าโกรธชั้นนะ ชั้นพยายามจะไปหาแกแล้ว แกไอ้บ้าธีรเทพดันมาป่วนซะวุ่นวาย...”
“ไม่เป็นไรๆๆ เอาไงต่อดี โทรไปนัดเดทดีมั้ย...อืม ไม่ดีมั้ง ฉันไม่เคยชวนผู้ชายก่อน เดี๋ยวจะหาว่าฉันอ่อย ใจง่าย ดูไร้คุณค่า”
“อย่าเยอะ ชั่วโมงนี้ด้านได้อายอด ถึงเวลาแกต้องจู่โจม เพื่อแม่!!”
“โทรก็โทร”
ต้นวิ่งเข้ามาบอก
“พี่ฟ้า... เกิดเรื่องใหญ่แล้ว”
“มีอะไร”
“ถ้าไม่รักจริง ผมไม่บอกหรอกนะ แต่ที่บอกเพราะผมรัก”
“เรื่องอะไร”
“พี่ถูกวางยาพี่!!”
ฟ้ากับบีบีมองหน้ากัน รู้ได้ทันที
“ฮันนี่!”
ฟ้ากับบีบีเปิดประตูเข้ามาในห้องบอส พบว่าฮันนี่และมิ้นท์อยู่กับบอส
“หนีงานไปเที่ยวกลับมาแล้วเหรอ...พรุ่งนี้ขอไอเดียเรื่องงานเปิดตัวนาฬิกาเอาไปวางบนโต๊ะฉันด้วย”
ฮันนี่บอกกับฟ้า
“มีสิทธิ์อะไรมาสั่งฉัน”
“สิทธิ์ในการเป็นผู้ดูแลโปรเจคนี้ไงล่ะ”
“ห๊า”
ฟ้ากับบีบีร้องออกมาพร้อมกัน
“เพราะคุณฮันนี่ติดต่อคุณวินัยได้แล้ว” มิ้นท์บอก
“แต่...ฟ้าได้นามบัตรคุณวินัยก่อนฮันนี่ด้วยซ้ำนะคะบอส”
ฟ้าหันไปบอกบอส
“แต่ฮันนี่คุยเรื่องงานกับคุณวินัยเรียบร้อยแล้ว...รอคุณวินัยให้คำตอบในวันพรุ่งนี้” ฮันนี่หันไปยิ้มเย้ยฟ้า
“ฮันนี่มีความคืบหน้า ในขณะที่เธอสองคน หายไปทั้งวัน ได้แค่นามบัตร...พวกเธอเอาเวลาไปทำอะไร ห๊า” ฟ้ากับบีบีอึ้ง พูดไม่ออก “ชั้นผิดหวังในตัวพวกเธอจริงๆ...ฮันนี่ บอสฝากโปรเจคนี้ด้วยนะ”
“ฮันนี่จะทำให้ดีที่สุด ไว้ใจฮันนี่เถอะค่ะบอส” บอสเดินออกไป ฟ้าและบีบีเซ็งมาก
“อะไรที่เป็นของเธอ...ฉันจะแย่ง ฉันแย่งงานเธอมาได้ แต่ต่อไป...จะแย่ง!!”
“แย่งอะไรคะคุณฮันนี่?”
“โปรดติดตามตอนต่อไป”
“มีกั๊กไว้ด้วย..เลิศศศศ”
ฮันนี่และมิ้นท์เดินเชิดออกไป ฟ้าและบีบีมองหน้ากันเซ็งมาก
คืนนั้นที่บ้านของดิน ดินนั่งมองดูรูปฟ้าที่ตัวเองแอบถ่ายเมื่อตอนกลางวัน ล้วนแล้วแต่เป็นแอคชั่นที่ดูตลก ดินยิ้มขำ แต่แล้วก็เครียด
“สงสัยได้กินแห้วแน่ๆ ไอ้ดินเอ้ย จะเอาอะไรไปสู้วะเนี่ย”
ธีรเทพในสภาพโทรมมากเดินเข้ามา เหวี่ยงดอกไม้ลงบนโต๊ะ ก่อนจะลงนั่งอย่างเจ็บใจ ดินรีบปิดกล้อง
“ไม่น่าหลงเชื่อยัยบีบี บี้แบนนั่นเลย มีแต่หลอกผู้หญิง คราวนี้เจอผู้หญิงหลอก เซ็งๆๆๆๆ...เอ็งไปไหนมาวะไอ้ดิน”
“ไปทำงานกับคุณฟ้า”
“นั่นไง” ธีรเทพเจ็บใจตัวเอง “เฮ้ย...ปั๊ดโธ่แล้วทำไมฉันไม่โทรหาแกตั้งแต่ทีแรกวะ จะได้ไม่ต้องถูกยายบีบีบี้แบนหลอก เสียชื่อคาสโนว่าตัวพ่อ ความผิดของแก ไอ้ดิน “
“หยุดก่อนได้มั้ย”
“ไม่หยุด!”
“งั้นแกคงไม่อยากรู้เรื่องคุณฟ้ากำลังจะไปออกเดทกับว่าที่สามีในอนาคต”
“ห๊า!”
ธีรเทพกำลังจะออกจากบ้านดินด้วยความ โกรธและหัวเสีย ดินตามออกมา
“แกจะไปไหน?”
“ฉันจะไปฆ่าศัตรูหัวใจ ฉันไม่มีทางยอมเสียคุณฟ้าไปให้พวกมันแน่”
“โชคดี ขอให้สำเร็จ ชอบอะไร ข้าวผัดกับโอเลี้ยงมั้ย จะซื้อไปเยี่ยมที่เรือนจำ”
“เฮ้ย ไม่ขำ ฉันกำลังซีเรียส จริงจัง”
“ฉันว่าแกถอนตัวเหอะ”
“คนอย่างฉันสะกดคำว่าถอยไม่เป็น”
“เป้าหมายของเขาสูงส่ง เค้าไม่ชายตามองแกแน่ เชื่อฉันเถอะ”
“เพราะแกเป็นงี้ไง ผู้หญิงถึงได้ทิ้ง พอใครบอกเลิก แกก็ปิดฉากรัก...แกต้องสู้...สู้ให้เขาเห็นว่าเรารักเขาจริง”
“แกจะทำไงก็แล้วแต่แก”
“แต่แกต้องช่วยฉัน”
“ไม่เอา ไม่ยุ่ง!!”
“ไม่ได้!! เพราะแกเป็นหนี้บุญคุณฉัน ฉันเสียสละให้แกจีบฮันนี่ ดังนั้น แกต้องชดใช้บุญคุณ ทำตามคำสั่งฉัน ขอบใจเพื่อน”
ธีรเทพมัดมือชก ดินจำใจต้องช่วยธีรเทพ
ฟ้าขับรถมาจอดหน้าบ้าน ฟ้าลงจากรถ ด้วยอาการเซ็งๆ บีบีเข้าไปปลอบใจ
“ไม่เอาน่าแกอย่าคิดมาก”
“ฉันไม่เคยถูกบอสตำหนิเลยนะ แล้วยัยฮันนี่ก็เอางานของฉันไป...”
บีบีโผเข้าไปกอดปลอบใจ
“คนเราพลาดกันได้ สู้ๆ ฉันรักแกอยู่ข้างแกเสมอ”
“ฟ้าลูกแม่!!”
เสียงคุณสดใสดังขึ้น บีบีและฟ้าแยกออกจากกัน คุณสดใส น้ำฝน จอห์นยืนมองอยู่ ทั้งสามสงสัยในความสัมพันธ์ของบีบีกับฟ้า
ทั้งหมดเข้ามาในบ้านบีบีเอากระเช้ามาเยี่ยมคุณสดใส
“ของฝากสำหรับคุณแม่ค่ะ”
“เรียกแม่เหรอจ้ะ”
“ก็คุณแม่เป็นแม่ของฟ้า ก็เหมือนเป็นแม่ของบีบีเหมือนกัน”
คุณสดใสหันไปมองหน้าน้ำฝนและจอห์น ประมาณว่าบีบีเป็นแฟนกับฟ้ารึเปล่า
“พี่บีบีกับพี่ฟ้าสนิ๊ทสนิทกัน เหมือนเป็น...” น้ำฝนแกล้งถาม
“เป็นอะไร”
ฟ้าถาม จอห์นทำท่าตีฉิ่ง น้ำฝนรีบแก้ตัว
“เป็นเพื่อนสนิทไงคะ”
ฟ้ากับบีบีงง ฟ้าหันไปคุยกับคุณสดใส เป็นห่วงคุณสดใส
“แม่เป็นไงบ้าง เอ...ทำไมแม่ดูแจ่มใสดีกว่าวันก่อนตั้งเยอะ”
“ใช่...หน้าตาผุดผ่องยังกะไม่ได้เป็นโรคมะเร็ง”
คุณสดใสตกใจ รีบเล่นละครหลอกทันที แกล้งไอ กระแอม
“ก็เป็นพักๆ เอ้า...ไออีกแล้ว... น้ำฝน ขอยาให้แม่หน่อย”
น้ำฝนและจอห์นรีบหยิบยาให้คุณสดใส คุณสดใสรับมากิน
“คุณหมอบอกว่าคนป่วยโรคมะเร็งไม่ได้แย่ทุกคนหรอก ถ้าสุขภาพจิตดีก็ทำให้กายดูดี”
“ใช่ ตั้งแต่ฟ้ารับปากว่าจะหาแฟนแต่งงาน...แม่ก็มีความสุขไง ว่าไงลูก...ได้แฟนรึยัง?”
“ยังค่ะ!!”
“ยังอีกเหรอ”
คุณสดใส น้ำฝน จอห์น ต่างพากันผิดหวัง จอห์นชี้ที่ชาร์ตที่ติดไว้ข้างบ้าน เปลี่ยนจำนวนวันลดลง
“ผ่านคืนนี้ก็หมดไปอีกวัน...ชีวิตคุณแม่ก็ถอยหลังไปเช่นกันนะครับ”
“คุณแม่ไม่ต้องห่วงนะคะ ตอนนี้ฟ้าเจอคนที่ใช่แล้ว...ขอเวลาฟ้าทำความรู้จักกับเขามากกว่านี้...อีกไม่นานฟ้าได้ แต่งงานแน่นอน!”
ฟ้าบอกอย่างมั่นใจ คุณสดใส น้ำฝนและจอห์นยิ้มดีใจ
อ่านต่อวันพรุ่งนี้
