เส้นตายสลายโสด
ตอนที่10
ออฟฟิศเพอร์เฟ็คดรีม ดินกำลังตรวจเช็คอุปกรณ์ถ่ายรูปของตัวเองอยู่ ใกล้ๆ กับโต๊ะของน้ำฟ้า ซึ่งก็กำลังเตรียม story board สำหรับการถ่ายภาพคุณวีและเฟซ น้ำฟ้าทำงานไปเหลือบมองดินไป ดินลอบชำเลืองมองน้ำฟ้าเช่นกัน แต่ต่างฝ่ายก้มหน้าทำงานตัวเองต่อแล้วทำไม่รู้ไม่ชี้...
ที่มุมหนึ่งฮันนี่เดินเข้ามามองไปที่ดินด้วยสายตาเจ้าเล่ห์ มีมิ้นท์เดินตามประกบ
“ทำไมถึงต้องให้มิ้นท์รูดซิปปากเรื่องคุณดินด้วยล่ะคะ เรื่องคุณดินปกปิดฐานะที่แท้จริงของตัวเองแบบนี้ เม้าท์มันจะตายไป”
“รวยมาก ก็ต้องมีผู้หญิงอยากเข้าหาดินมาก แต่ดินต้องเป็นของฉันคนเดียว”
“ไหนบอกว่าไม่มีทางกลับไปกินของเก่าไงคะ”
“ของเก่าแต่มีราคาขนาดนี้ ไม่กินก็โง่! มีงานทำก็ไปทำไป มาชวนฉันคุยอยู่ได้ เสียเวลา”
ฮันนี่เดินนวยนาดไปหาดินทันที ผ่านโต๊ะฟ้า ฟ้าเหลือบมองฮันนี่ สังเกตการณ์ว่าฮันนี่คุยอะไรกับดิน
“ลูกค้าเอาตัวอย่างรูปให้ดินดูด้วยค่ะ อยู่ที่รถฮันนี่ เดินไปเอาด้วยกันสิคะดิน”
บีบีเดินเข้ามาขวางฮันนี่
“แต่ฉันต้องคุยสรุปงานกับคุณดินก่อน กรุณารอประมาณหนึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย โอเคป่ะ”
“ไม่โอเค เพราะฉันรีบ”
ฮันนี่จูงมือดินเดินตัดหน้าบีบีไปเลย ดินเหวอที่ถูกฮันนี่จูงมือ บีบีถอยแทบไม่ทัน อารมณ์เสีย
“กลิ่นแรงซะจริงจริ๊ง คนเรา”
น้ำฟ้าจงใจพูดเสียงดังกัดดิน
“คนนะไม่ใช่ทุเรียน ใช้คำว่าเสน่ห์แรงดีกว่ามั้ยแก” บีบีแย้ง น้ำฟ้าหมั่นไส้ดินกับฮันนี่เต็มทน จนต้องระบายกับของใกล้มือ บีบีไม่ได้สังเกตอาการของเพื่อนรัก
“แหม ทำเป็นเอาเรื่องงานมาอ้าง รู้ทันหรอกว่ายัยนั่นกำลังจะรื้อฟื้นความสัมพันธ์กับคุณดิน”
“ฉันรู้ว่าแกไม่พอใจ แต่นี่เวลางาน อย่าเอาเรื่องส่วนตัวมาปนกัน มันดูไม่ดี”
“ฉันเชื่อแกนะ ไม่สนใจก็ได้”
บีบีกลับไปนั่งที่โต๊ะตัวเองอย้างกระแทกกระทั้น น้ำฟ้าเปิดดูสมุดงานผ่านๆ เพราะไม่มีสมาธิ
ฮันนี่พาดินมาที่รถของตัวเองแล้วทำเป็นค้นหาหนังสือในรถ โดยมีดินยืนรออยู่
“ว้า ไปอยู่ไหนซะล่ะ จำได้นี่นาว่าลืมทิ้งไว้ในรถ”
“ไม่เป็นไรมั้ง ฮันนี่ ทำตามที่ลูกค้าบรีฟไว้ครั้งล่าสุด ก็น่าจะโอเค”
ฮันนี่หันมาคุยกับดิน
“ไม่เป็นไรไม่ได้ ฮันนี่อยากให้ดินเห็นว่าลูกค้าอยากได้ภาพอารมณ์ประมาณไหน จะได้ไม่พลาดไงคะ” ฮันนี่เอามือบีบจมูกดิน “รู้น่ะว่าตัวเองเก่ง”
“ฮันนี่ ไม่เอาน่า” ดินจับมือฮันนี่เอาไว้ แต่ฮันนี่ทำเป็นอึ้งสบตาดินเขินๆ ดินก็อึ้ง...ที่มุมหนึ่ง น้ำฟ้ากับบีบีโผล่หัวแอบดูอยู่
“แก”
“อะไร”
“ฉันทนดูต่อไม่ไหวแล้วอ่ะ ถ่านไฟเก่ามันกำลังคุจริงๆ ด้วย แกเห็นมั้ย”
“ตาฉันไม่ได้บอด”
“อารมณ์เสียใส่ฉันทำไมเนี่ย”
“อารมณ์เสียแทนแกไง”
“ฉันชอบคุณดิน แกเข้าใจป่ะ ชอบๆๆ”
“ชอบแล้วไม่ทำอะไรเลยแบบนี้ เดี๋ยวก็ชวด”
“แล้วฉันต้องทำไง ฉันไม่อยากให้คุณดินมองฉันไม่ดี ฉันอยากเป็นกุลสตรี ไม่แสดงออกนอกหน้า เดี๋ยวจะหาว่าง่าย ไร้ค่า น่าขยะแขยง” ฟ้าผลักบีบีออกไปเลย “ว้าย”
บีบีร้องขึ้นอย่างตกใจ ไม่คิดว่าเพื่อนจะเล่นมุกนี้ จนทำให้ดินและฮันนี่ถึงกับสะดุ้ง ดินรีบปล่อยมือฮันนี่ ทั้งดินและฮันนี่หันไปมองบีบีเป็นตาเดียว บีบีเหลียวมองไปทางฟ้าน้ำ แต่น้ำฟ้าทำท่าเสือขย้ำเหยื่อ เซ็กซี่ๆ ให้บีบีดู บีบีรีบหันกลับมา แล้วทำเป็นเดินเซ็กซี่ เข้าไปหาดิน
“ได้หนังสือหรือยังอ่ะคะ เร็วๆ สิคะ บีบีรีบ”
“ยัง รีบก็ต้องรอ ประมาณหนึ่งชั่วโมงเป็นอย่างน้อย”
“อะไรกัน แค่หาหนังสือเนี่ยนะ ใช้เวลามากไปป่ะ หรือคิดจะอ่อยคุณดิน ว้าย น่าเกลียด เวลางานแท้ๆ เลยนะเธอ ทำยังงี้ได้ไง ทุเรศ”
ฮันนี่สะอึก บีบีลากดินจากฮันนี่ ฮันนี่เจ็บใจ ปิดประตูรถดังโครม
บีบีลากดินเข้ามา ดินได้ยินเสียงหัวเราะคิกคักๆ ของฟ้าดังมาจากมุมหนึ่ง ดินลากบีบีให้เดินตรงมาที่ๆ ฟ้ากำลังแอบอยู่ บีบีตัวแทบปลิวเพราะแรงลากของดิน
“คุณดินคะ เราเข้าไปในออฟฟิศดีกว่าค่ะ”
ฟ้าหัวเราะขำ ยังไม่รู้ตัวว่าดินกำลังชะโงกหน้าดูอยู่
“ขำมากมั้ย”
“ที่สุดอ่ะ ฮ่ะๆๆ”
“ยัง ยังไม่รู้ตัว”
“ขำเรื่องอะไร” ดินถามต่อ
“ก็ที่นายดินถูกลากไปลากมาไง ฮ่ะๆๆสะใจ แกสุดยอดเลยอ่ะบีบี ต้องยังงี้สิ อย่าปล่อยให้ยัยฮันนี่มันคาบไป”
“ผมไม่ใช่ก้อนเนื้อให้แย่งกันคาบไปคาบมา” ฟ้าอึ้ง เงยหน้าขึ้นมอง เห็นดินมองมาอย่างโกรธ ฟ้าและบีบีหน้าเสีย “ต่อไปนี้ กรุณาอย่ามายุ่งกับผม ถ้าไม่ใช่เรื่องงาน”
ฟ้านึกฉุน
“คิดว่านายวิเศษวิโสนักหรือไง”
“ฟ้า อย่าไปว่าคุณดิน”
“ทำไมจะว่าไม่ได้ บีบี แกไม่ต้องเสียใจเลย”
“ฉันไม่ได้...”
“ผู้ชายในโลกนี้ยังมีอีกเยอะ ไม่ได้มีแต่นายนี่ คนอย่างแกยังมีค่ามีความหมาย สำหรับคนอื่น ปล่อยให้ผีเน่ากับโลงผุเขาอยู่ด้วยกันน่ะดีแล้ว”
ดินฉุนฟ้ามาก
“ผมไม่สนผู้หญิงคนไหนทั้งนั้น จะคนเก่าคนใหม่ และผมขอพูดอีกครั้งให้คุณได้ยินชัดๆ อย่ามายุ่งกับผมอีก”
ดินเดินหนีไป ฟ้า บีบีอึ้ง บีบีเดินอึ้งออกไป
“บีบี”
แต่บีบีไม่หันกลับมา ฟ้าเซ็ง
เวลาผ่านไป...ที่ห้องประชุมบอสนั่งเป็นประธาน ฟ้าและดินนั่งโต๊ะฝั่งตรงข้ามกัน ไม่มองหน้ากัน
ฮันนี่และมิ้นท์เดิยเข้ามา มิ้นท์จะนั่งข้างดินถูกฮันนี่กระแทกให้หลบแล้วฮันนี่ก็นั่งลงข้างดินแทนฟ้าเหลือบมองอย่างหมั่นไส้ ต้นและกอหญ้าตามเข้ามาเป็นทีมสุดท้าย
“มาครบแล้วนะ เราจะได้สรุปงานกันเป็นครั้งสุดท้ายก่อนจะเริ่มลงมือทำโปรเจ็ก “ตะลุย” ให้ลูกค้าได้ประจักษ์ ว่าเพอร์เฟ็คดรีมของเราสามารถทำกิจกรรมสื่อสารการตลาดได้เจ๋งกว่าใคร ฮ่ะๆๆ”
“แล้วทีนี้ยอดขายสบู่เหลวของลูกค้าก็จะพุ่งกระฉูดเลยล่ะค่ะ บอส”
“ถ้างานนี้ประสบความสำเร็จ...”
“สิ้นปีโบนัสไปเลยคนละหกเดือน” ต้นบอก
“ไปเอากับบริษัทอื่นแล้วกัน ไอ้ต้น” บอสบอก
“บริษัทอื่นเขาจะให้ผมเหรอบอส ก็ผมเป็นพนักงานที่นี่” ต้นย้อนถาม
“บอสหมายความว่าจะไล่นายออกไปทำที่อื่น” กอหญ้าบอก
“และฉันจะรับกอหญ้าที่ฉลาดกว่าแกมาทำแทน”
“อ๋อ เย้ย...บอส”
ต้นมองกอหญ้า กอหญ้ายักไหล่
“ถ้างานนี้ประสบความสำเร็จ และไม่มีเรื่องอะไรเกิดขึ้นอีก ผมจะพิจารณาขึ้นเงินเดือนให้ทุกคน โดยเฉพาะคุณฮันนี่” ฮันนี่ยิ้มแฉ่ง “และคุณฟ้า” บอสบอกต่อฮันนี่เซ็ง ฟ้ายิ้มเย้ยฮันนี่กลับ
“แล้วคุณดินล่ะคะบอส ลูกค้าแฮปปี้ฝีมือการถ่ายรูปของคุณดินมากเลยนะคะ”
ฮันนี่บอกแล้วส่งตาหวานเชื่อมให้ดิน ดินยิ้มรับน้อยๆ ฟ้าที่สังเกตอยู่ เซ็ง เบือนหน้าหนี...แหวะ
“ผมอาจจะทำงานชิ้นนี้เป็นชิ้นสุดท้าย”
ดินบอกทุกคนตกใจโดยเฉพาะฟ้า
“อ้าว”
“ทำไมคะดิน”
“ผมคงทำงานในที่ ที่มีคนไม่ยอมรับผมไม่ได้
“ก็ดี เพราะเท่าที่ผ่านมา เราก็ไม่ได้ใช้ประโยชน์จากนายเท่าไหร่ อยู่ไปก็เปลืองออฟฟิศ ใช่มั้ยคะบอส” ฟ้าถามบอส
“ดินออกจะเก่ง ดินมีปัญหากับเธอที่ชอบข่มคนอื่นตลอดเวลา เพราะเธออิจฉากลัวดินจะมาแย่งตำแหน่ง” ฮันนี่บอก
“อย่าคิดว่าคนอื่นจะคิดเหมือนเธอ” ฟ้าสวนกลับ บอสเห็นท่าไม่ดีจึงรีบตัดบท
“ไว้เราค่อยว่ากันอีกที ขอให้งานนี้ผ่านไปก่อนแล้วกัน” น้ำฟ้าและฮันนี่หงุดหงิดที่ถูกบอสขัดจังหวะการปะทะ “แล้วนี่บีบีไปไหน”
ขณะนั้นบีบียังคงนั่งอึ้ง ช็อคกับคำพูดของดิน ในมือถือถุงขนม เอาขนมใส่ปากด้วยอาการเหม่อลอย...ธีรเทพถือช่อดอกไม้เดินผ่านมา เห็นบีบีนั่งนิ่ง เหม่อลอย เลยย่องเข้ามาดู
“เป็นอะไรเธอ” บีบีไม่หันไป ไม่สนใจธีรเทพกินขนมต่อ ธีรเทพนั่งลงข้างๆ “เฮ้ย...วันนี้แปลกแฮะ ไม่พูด ไม่สบตา” บีบีชะงัก หันไปเอาขนมยัดปากธีรเทพ “เฮ้ย ทำอะไร”
บีบีไม่ตอบ แต่กรี๊ดใส่
“กรี๊ดดด”
“เป็นบ้าหรือไง ไม่ยุ่งด้วยแล้ว กลัวติดเชื้อ”
“ฉันไม่ได้บ้า”
“แล้วเป็นอะไร”
“ฉัน...อกหัก คุณดินปิดประตูหัวใจใส่กลอนกระแทกหน้าฉันดังโครมเลย”
ธีรเทพอึ้ง แล้วก็ขำ
“ฮ่ะๆๆ”
“ขำทำไม คนอกหักมันตลกนักหรือไง”
“คนอื่นอกหัก ฉันคงไม่ขำหรอก แต่คนอย่างเธอ ขำว่ะ เพราะอะไรรู้ป่ะ ไอ้ดินทำถูกแล้ว เธอต้องรู้จักทำใจให้ชิน เพราะชาตินี้เธอต้องอกหักไปทั้งชาติ จะมีใครรักคนอย่างเธอ ประสาท งี่เง่า เอาแต่ใช้กำลัง งก พูดไม่รู้เรื่อง บ้า” บีบีอึ้ง ค้าง ช็อค “เข้าใจป่ะ” บีบียังอึ้ง ค้างท่าเดิม ตาลอย
“เฮ้ย อย่าบอกนะว่าจิตหลุดบีบี...บีบี” บีบีมองธีรเทพด้วยสายตาที่ว่างเปล่า ลุกเดินหนีจากไปอย่างเงียบๆ “บีบี...บีบี...”
บีบีเดินจากไป ไม่หันมา ธีรเทพอึ้ง นึกเสียใจที่ตัวเองพูดแรง “พูดแรงไปหรือเปล่าวะเนี่ย”
+ + + + + + + + + + + +
ส่วนที่ห้องประชุม หลังจากประชุมเสร็จ ดินเดินกลับโต๊ะทำงานตัวเองแล้วนั่งลงอย่างเซ็งๆ ขณะที่ฟ้าเดินกลับมานั่งที่โต๊ะทำงานตัวเองอย่างหงุดหงิด ต้นจะเข้าไปหาฟ้า แต่เจอกอหญ้ารั้งเอาไว้
“จะไปไหน”
“ไปชวนเจ๊กินก๋วยจั๊บ”
“ไม่เห็นหน้าเจ๊เขาเหรอว่ากำลังอยู่ในอารมณ์ไหน”
“อารมณ์อยากจะร่าเริงกับใครสักคน”
“เอาใหม่ อย่าหลอกตัวเอง”
“อารมณ์เครียดมาก ใครเข้าไปตอนนี้อาจถูกเจ๊ฟัน แล้วจะให้ฉันเข้าไปจีบแสดงความ จริงใจกับเจ๊ได้ตอนไหนล่ะ ช่วงนี้เจ๊หงุดหงิดตลอดเวลา ทุกวัน”
“ก็วิธีของนายมันพื้นๆ ไม่น่าสนใจและน่ารำคาญ แม้แต่ฉันยังอยากจะถีบนายออกมาเลย”
“เออ...เธอก็เป็นผู้หญิงนี่หว่า”
“ก็ใช่นะสิ”
“ช่วยฉันจีบเจ๊หน่อยได้ป่ะ”
กอหญ้าเดินหนี
“ เฮ้ย ไม่ยุ่ง”
“ต้องยุ่ง ผู้หญิงด้วยกันต้องรู้ว่าชอบอะไรไม่ชอบอะไร ช่วยฉันคิด เป็นแม่สื่อให้หน่อย ถ้าสำเร็จ เลี้ยงก๋วยจั๊บชามนึง”
“โคตรลงทุนเลย”
“สองชาม ตามด้วยลอดช่อง”
กอหญ้าเซ็ง แต่ก็รับข้อเสนอ
“ก็ได้ ฉันจะช่วย”
“เฮ”
กอหญ้าหน้าตาเจ้าเล่ห์มาก
“ขั้นแรก...ผู้หญิงไม่ชอบอะไรที่มันธรรมดาเหมือนคนอื่น ยิ่งเป็นสิ่งที่ผู้ชายทำด้วยตัวเอง ยิ่งประทับใจ”
ต้นตาวาว มองฟ้าที่นั่งทำงานอยู่อย่างมีความหวัง กอหญ้ายิ้มชอบใจกับตัวเอง
เย็นวันนั้นขณะที่น้ำฟ้ากำลังจะกลับบ้าน เธอขับรถออกจากที่จอดจังหวะเดียวกับที่มอเตอร์ไซค์ของดินเคลื่อนตัวมาตัดหน้า น้ำฟ้าตกใจ เหยียบเบรคทันที ไม่พอใจดินจึงลงไปต่อว่า
“ไม่อยากอยู่เห็นหน้ากันมากขนาดนี้เลยใช่มั้ย เลยจะหาเรื่องตายน่ะ”
ดินถอดหมวกกันน็อค พูดอย่างหมางเมิน
“ผีเจาะปากคุณมาพูดหรือไง ผมรีบเลยไม่เห็นว่าคุณกำลังขับรถออกมา”
“งั้นถามใหม่ จะรีบไปตายหรือไงไม่ทราบ”
ดินเจ็บใจฟ้า สวมหมวกกันน็อคทันที ฟ้าเข้าไปถอดหมวกกันน็อคของดินออกอย่างรุนแรง ไม่สนใจว่าจะทำให้ดินเจ็บหรือไม่
“ยังคุยกันไม่จบ กรุณาขอโทษฉันด้วย”
“โอ๊ยๆ เบาๆ”
ฮันนี่วิ่งมาหาดิน
“รอนานมั้ยคะดิน พอดีรถเสียกะทันหันขอโทษจริงๆ เลย ขอบคุณนะคะที่จะไปส่งฮันนี่”
น้ำฟ้าอึ้ง ดินส่งหมวกกันน็อคให้ฮันนี่ ฮันนี่รับมาก่อนจะใส่แล้วหันมายิ้มเย้ยฟ้า
“กลับก่อนนะจ๊ะฟ้า”
ดินแย่งหมวกกันน็อคคืนมาจากฟ้า
“ผมจะรีบไปส่งฮันนี่ที่บ้าน”
“ตามประสาคนคุ้นเคยกัน บ๊ายบาย”
ฮันนี่ขึ้นนั่งบนมอเตอร์ไซค์ ใส่หมวกกันน็อคแล้วสวมกอดเอวดิน น้ำฟ้ามองภาพดินขี่มอเตอร์ไซค์แล้วมีฮันนี่ซ้อนท้ายไปอย่างเจ็บลึกๆ ในใจ
ฮันนี่นั่งซ้อนมอเตอร์ไซค์ดินเข้ามาจอดที่หน้าบ้าน ดินถอดหมวกกันน็อค แต่ฮันนี่ยังไม่ยอมขยับตัว
“ถึงแล้ว ฮันนี่”
ฮันนี่ผละออกจากการกอดเอวดินอย่างอ้อยอิ่ง ลงจากมอเตอร์ไซค์ คืนหมวกกันน็อคให้ ฮันนี่จงใจจับมือของดินไว้ ดินอึ้งดึงมือกลับ
“ผมกลับนะ”
“เดี๋ยวก่อนสิคะดิน ดินจะลาออกทำไม หรือว่าดินต้องการจะหนีฮันนี่”
“ผมลืมเรื่องของเราไปแล้ว”
“แล้วดินจะออกทำไม ดินต้องการหนีใคร”
“ผมกลับล่ะ”
ดินสตาร์ทรถเลี้ยวกลับออกไป ฮันนี่วิ่งตาม
“ดินคะ ดิน โอ๊ย”
ฮันนี่สะดุดหินล้มลง ดินมองทางกระจกข้างเห็นฮันนี่ทรุดอยู่ที่พื้นก็ตกใจ หยุดรถ แล้วเลี้ยวรถกลับไปหาฮันนี่ทันที ฮันนี่แอบยิ้มพอใจ ยิ่งร้องออดอ้อน
“โอ๊ย เจ็บ...”
ดินจอดรถ ลงมาดูอาการของฮันนี่
“เป็นอะไรมากมั้ย ฮันนี่”
“ฮันนี่เจ็บข้อเท้าจังเลย วิ่งไม่ดูทางเลยสะดุดหินล้มน่ะค่ะ”
“ลุกเดินไหวมั้ย ไปให้หมอดูหน่อยดีกว่า”
“จะพยายามค่ะ” ฮันนี่พยายามตะกายลุกขึ้น ดินช่วยประคอง ฮันนี่แกล้งล้มทรุดในอ้อมอกของดิน
“อุ๊ยย”
“ระวัง”
ฮันนี่ช้อนสายตาสบตาดิน ซาบซึ้ง อ่อนไหวมาก
“ดิน....ดินดีกับฮันนี่ขนาดนี้ จะให้ฮันนี่คิดว่าดินลืมเรื่องของเราหมดแล้วได้ยังไงคะ”
ดินอึ้ง ไม่ยอมรับ
“ถ้าคุณยังไม่เลิกพูดเรื่องนี้ คุณคงต้องไปหาหมอคนเดียว”
“ก็ได้ค่ะ ฮันนี่จะไม่พูด แต่ไมได้หมายความว่าฮันนี่จะเลิกคิดเรื่องนี้นะ”
“ผมห้ามความคิดใครไม่ได้”
ดินประคองฮันนี่ไปที่มอเตอร์ไซค์ ฮันนี่แอบยิ้มเจ้าเล่ห์ โดยไม่รู้ว่าฟ้าแอบขับรถตามมาและแอบยืนดูอยู่อย่างเจ็บใจ
“ไหนบอกว่าไม่สนใจทั้งคนเก่าคนใหม่ไง ไอ้ผู้ชายกลับกลอก” ฟ้าลืมตัวเตะเสาไฟฟ้าเปรี้ยง “โอ๊ย อูยย”
+ + + + + + + + + + + +
วันต่อมาทีมงานเพอร์เฟ็คดรีมพากันมาตั้งเต็นท์แคมปิ้งเพื่อถ่ายรูปคุณวีกับเฟซ คุณวีในชุดเดินป่าทะมัดทะแมงยืนดื่มกาแฟอยู่ บีบีจูงฟ้ามาหาคุณวี ขณะที่ดินกำลังเตรียมอุปกรณ์กับต้นและกอหญ้า
ดินมองมาที่ฟ้าตลอดเวลา
“คุณวีหล่อจังเลยค่ะ เนอะฟ้าเนอะ”
“อืม” ฟ้าตอบรับอย่างเขินๆ
“ขอบคุณครับ ดีนะครับ ผมชอบแคมปิ้ง”
“ก็ฟ้ารู้นี่คะว่าคุณวีชอบ เลยจัดให้ เวลาถ่ายรูปออกมาจะได้ดูเป็นธรรมชาติเป็นตัวของตัวเอง”
“แล้วคุณฟ้าชอบแคมปิ้งมั้ยครับ”
“ชอบสิคะ ฟ้าไปแคมปิ้งกับเพื่อนๆ บ่อยค่ะ”
“ตกลงแกหรือฉันที่ชื่อฟ้า”
ฟ้าย้อนถามเพราะบีบีตอบแทนเธอทุกอย้าง คุณวีหลุดหัวเราะขำ ดินที่มองมาอยู่ แอบไม่พอใจ
“พอดีฟ้าเขาเจ็บคอน่ะค่ะ เลยพูดไม่ค่อยได้ บีบีเลยพูดแทน”
บีบีแก้ตัวคุณวีหยิบซองยาอมแก้เจ็บคอจากกระเป๋า
“ผมมีลูกอมแก้เจ็บคอครับ”
“ว้าย เป็นตู้ยาเคลื่อนที่ด้วยอ่ะ”
บีบีทำเสียงตื่นเต้น
“พอดีผมเจ็บคอบ่อยครับ เลยพกติดตัวเอาไว้” คุณวีส่งยาให้ฟ้า
“ขอบคุณค่ะ เจ็บก็เจ็บค่ะ” ฟ้าทำเป็นเจ็บคอ “แฮ่ม แอ้ม”
ดินเดินหน้าเข้มเข้ามา
“เราควรจะรีบถ่ายกันนะ เดี๋ยวแดดแรงกว่านี้ รูปจะไม่สวย”
ฟ้ารีบมองบีบี เป็นห่วงความรู้สึกบีบี แต่บีบีกับยิ้มระรื่น
“งั้นเรามาเริ่มถ่ายกันเลยนะคะ”
“ขอตัวแป๊บนะคะ” ฟ้าลากบีบีไปแอบกระซิบ “แก ปกติแล้วเหรอ ไม่ได้คิดมากเรื่องนายดินแล้วใช่มั้ย”
“คิดมากทำไม ไม่มีประโยชน์อยากได้หัวใจเสือ ฉันก็ต้องใจดีสู้เสือ สู้ๆ” บีบีรีบพาฟ้ากลับไปหาคุณวีและดิน “พร้อมค่ะ”
“แล้วนางแบบผมล่ะ พร้อมหรือยัง”
“เฟซพร้อมแล้วค่ะ”
เฟซในชุดเดินป่าทะมัดทะแมงแต่ผมเรียบร้อย รวบตึงเดินเข้ามา ดินมองไม่พอใจ
“ใครให้ทำผมทรงนี้ครับ”
“ฉันเองไม่อยากให้ผมยุ่ง ดูไม่สวย”
“เสน่ห์ของผู้หญิงคือความเป็นธรรมชาติ ผมแข็งโป๊ก เอาอะไรมาสวย”
ดินจูงมือเฟซที่หน้าเหรอหราออกไป ฟ้ามองตามอย่างเจ็บใจและเสียหน้า
“ผู้หญิงจะสวยหรือไม่สวย ต้องให้ผู้ชายมองครับ”
คุณวีบอก ฟ้าทำหน้าตึงใส่คุณวี
“แต่ถ้าผู้ชายมีอคติ ต่อให้ผู้หญิงไม่สวยก็มองว่าสวย หรือต่อให้สวยแทบสลบก็มองว่าขี้เหร่ได้เหมือนกัน”
คุณวีอึ้ง ฟ้าเดินหงุดหงิดออกไป
“เอ่อ...อาการเจ็บคอเป็นสาเหตุของการพูดอะไรไม่ค่อยเข้าหูค่ะ คุณหมอเคยบอกเอาไว้ อย่าถือสานะคะ”
บีบีรีบแก้ตัวแทนฟ้า
“ไม่หรอกครับ คุณฟ้าพูดถูก”
คุณวีมองตามฟ้าอย่างประทับใจ
+ + + + + + + + + + + +
ดินพาเฟซกลับมาที่มุมแต่งตัว เฟซลงนั่ง ดินสั่งช่างผม
“ไม่เอาทรงนี้ ปล่อยผมให้ดูเป็นธรรมชาติ”
“ค่ะ”
เฟซใจคอไม่ดี กลัวดิน ฟ้าเดินเข้ามา
“ไม่ต้องปล่อย รวบไว้เหมือนเดิมนั่นแหละ”
“โอ๊ย ตกลงจะเอาไงกันคะ ปล่อยหรือไม่ปล่อย” ช่างผมถาม
“ปล่อย”
“รวบ”
“เอ่อ...เจอกันครึ่งทางมั้ยคะ รวบแบบหางม้า” เฟซบอก
“ใครถาม”
เฟซอึ้ง หน้าเสีย ดินไม่พอใจฟ้าที่ตะคอกเฟซ
“ทำไมพูดแบบนี้กับคุณเฟซ”
“ทำไม แตะไม่ได้หรือไง”
“คุณฟ้า”
ดินดึงมือฟ้าออกไป เฟชหน้าเสีย
“ใจเย็นๆ นะคะคุณน้อง คู่นี้เขากัดกันสามเวลาหลังอาหารแบบนี้ล่ะค่ะ พี่ชินแล้วล่ะ” ช่างผมบอก
“แต่หนูไม่ชินนี่คะ” เฟซบอกแล้วยิ่งใจเสีย
+ + + + + + + + + + + +
ดินลากฟ้าเข้ามาที่มุมหนึ่ง น้ำฟ้าสะบัดมือจนหลุด
“ปล่อย”
“เป็นบ้าอะไร ทำไมพูดจาไม่ดีเลย นั่นพรีเซ็นเตอร์ของลูกค้านะ”
“รู้ ความจำไม่ได้เสื่อม”
“แล้วตะคอกใส่คุณเฟซทำไม เรื่องถึงหูลูกค้า คุณจะทำไง”
“แล้วที่นายสั่งแก้ผมคุณเฟซต่อหน้าคุณวีที่เป็นพรีเซ็นเตอร์ด้วยเหมือนกันล่ะ นายจะทำไง ถ้าเรื่องถึงหูลูกค้าว่าเราทำงานไม่เป็นมืออาชีพ ทั้งๆ ที่คุยกันจบแล้ว”
“มันเป็นเรื่องปกติ ที่เวลาหน้างาน มันต้องมีการเปลี่ยนแปลง ลูกค้ารับได้อยู่แล้ว”
“แต่นายทำฉันเสียหน้า”
“เลยตามมาแก้แค้นงั้นสิ เมื่อไหร่จะเลิกนิสัยเอาแต่อารมณ์ซะทีนะ รู้มั้ยว่ามันน่าเบื่อ”
“เบื่อนายก็ต้องทน เพราะฉันเป็นหัวหน้า ส่วนนายเป็นลูกน้อง”
“งั้นก็กลับไปสั่งให้ทำผมแข็งโป๊ก ดูไม่มีชีวิต ไม่มีวิญญาณ ไม่มีหัวใจเหมือนคุณ”
“ก็ยังดีกว่าผมที่ปล่อยอิสระ จนจับแก่นสารอะไรไม่ได้ เลื้อยไปเรื่อย โลเล”
ดินทนไม่ไหว จับฟ้าเข้ามาประชิดตัว จนหน้าเกือบประชิดกัน
“มันน่านักนะ”
“จะทำอะไร”
“คนปากดีอย่างคุณ มันน่า...”
ดินอยากจะขยี้ริมฝีปากฟ้านัก แต่ทำได้แค่จ้องอยู่อย่างนั้น จนทำฟ้ารู้สึกหวั่นไหว
“ฉันเพิ่งรู้นะว่านายมันเลว ชอบใช้กำลังกับผู้หญิง”
“ผมคือผู้ชายที่จะทำร้ายคุณเหรอ”
ฟ้าจ้องมองลึกเข้าไปในดวงตาของดิน เห็นสายตาลึกซึ้ง ฟ้าเริ่มอ่อน สองคนสบตากันนิ่ง
“ดินคะ”
เสียงฮันนี่ดังขึ้นฟ้าได้สติ ผลักดินออกไป
“แฟนนายมาตาม”
“บอกแล้วไง เรื่องส่วนตัวผม ไม่ต้องยุ่ง”
น้ำฟ้าโกรธวิ่งออกไป ดินหันไปเห็นฮันนี่ใส่เฝือกเดินกะเผลกมากับมิ้นท์
ดินรู้สึกประหลาดใจมากที่เห็นฮันนี่ใส่เฝือก
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 10 (ต่อ)
ดินประคองฮันนี่มาลงนั่ง ถามขึ้นเพราะแปลกใจ ที่เมื่อวานตอนพาอดีตคนรักไปโรงพยาบาล หมอตรวจดูและบอกกับเขาว่าไม่ถึงขั้นต้องใส่เฝือก
“กลับไปใส่มาเมื่อตอนดึกค่ะ จะได้ดู...” มิ้นท์ตั้งท่าจะเม้าท์ตามนิสัย
ฮันนี่เอาไม้เท้าเหวี่ยงใส่มิ้นท์ให้หยุดพูด มิ้นท์สะดุ้งเจ็บแต่ไม่กล้าร้อง
“ฮันนี่ตกบันไดตอนจะเข้านอนค่ะ ทำให้ข้อเท้าหักเลย เฮ้อ...ช่วงนี้ไม่รู้เป็นอะไร เจ็บตัวตลอดเลย”
“ดวงซวยไงคะ”
“ขอบใจจ๊ะมิ้นท์ ไปทำงานไปเถอะจ๊ะ นะ”
มิ้นท์รีบออกไป
“เจ็บขนาดนี้ ก็ไม่น่าจะมา”
“ก็ฮันนี่เป็นห่วงงานนี่คะ พาฮันนี่เข้าไปข้างในหน่อยสิคะ”
ดินประคองฮันนี่ไป ฮันนี่ยิ้มสมใจ
+ + + + + + + + + + + +
ฟ้าเดินกลับมาที่มุมแต่งตัว เฟซรีบเข้าไปขอโทษฟ้า
“คุณฟ้าคะ เฟซขอโทษนะคะ”
“ขอโทษเรื่องอะไร”
“เรื่องที่พูดแทรกคุณฟ้ากับคุณดิน เฟซไม่ได้ตั้งใจค่ะ”
ฟ้ามองเฟซ เห็นแต่ความจริงใจและใสซื่อ ฟ้าใจอ่อน
“ฉันต่างหากที่ต้องขอโทษคุณ”
“แต่เฟซเสียใจที่ทำคุณสองคนทะเลาะกัน”
“ฉันสองคนทะเลาะกันเอง คุณเฟซไม่เกี่ยวนะคะ”
“เหรอคะ นึกว่าตัวเองเป็นต้นเหตุให้คุณสองคนผิดใจกันซะแล้ว แต่ว่าอย่าทะเลาะกันเลยนะคะ บรรยากาศไม่ดี เครียดๆ ยังไงไม่รู้ค่ะ”
ฟ้าถอนใจ นึกเอ็นดูเฟซ
“ไม่มีอะไรแล้วค่ะ คุณเฟซทำผมเถอะ”
“ตกลงให้ทำทรงอะไรล่ะคะ” ช่างผมถาม
เวลาผ่านไป เฟซในทรงผมใหม่ ปล่อยสยายดูสวยเป็นธรรมชาติเดินเข้ามาหาดินและฮันนี่
“โอเคมั้ยคะคุณดิน คุณฟ้าบอกให้ช่างทำทรงนี้ให้เฟซค่ะ”
ดินอึ้ง เฟซเห็นดินมองมาอึ้ง จึงยิ้มอายๆ ฮันนี่มองหน้าดินที่มองเฟซค้างที มองหน้าเฟซที่ยิ้มเขินอายที ฮันนี่หมั่นไส้เฟซขึ้นมาทันที
“เรียบร้อยแล้ว เราไปกันเถอะครับ”
ดินบอกแล้วเดินนำเฟซไป เฟซเดินตามดินไปอย่างร่าเริง ฮันนี่ลุกขึ้นเดินปร๋ออย่างลืมตัว
“เดี๋ยวสิคะดิน” ฮันนี่นึกขึ้นได้ว่าเข้าเฝือกอยู่จึง รีบเปลี่ยนมาเดินกะเผลก “ดินคะ” ฮันนี่กะเผลกตามออกไป “มิ้นท์ อยู่ไหน มาช่วยฉันเร็วๆ มิ้นท์!!”
+ + + + + + + + + + + +
น้ำฟ้าเดินมาสงบสติอารมณ์อีกมุมหนึ่ง บีบีเดินเข้ามาหาฟ้า
“ฉันเห็นแกไปคุยกับคุณดิน คุยเรื่องอะไร”
“เปล่าไม่มีอะไร เถียงกับเรื่องผมคุณเฟซ “
ฟ้ารีบกลบเกลื่อนสีหน้าที่จู่ๆ ก็แดงขึ้นมา
“นึกว่าแกจะเชียร์ฉันกับคุณดินซะอีก”
“เรามาทำงาน เรื่องส่วนตัวไว้ก่อนได้ป่ะ”
“เรื่องส่วนตัวฉันไว้ก่อนก็ได้ แต่เรื่องส่วนตัวของแกเป็นเรื่องด่วน เรื่องงานเอาไว้ก่อน ไปปากเสียใส่คุณวีทำไม”
“ก็ฉันเป็นของฉันแบบนี้”
“ถนัดนักล่ะ วิธีไล่ผู้ชายให้ไปไกลๆ นี่ฉันอุตส่าห์ชงให้ซะดิบดี”
“ฉันเข็ดกับการเสแสร้งเป็นคนที่ฉันไม่ได้เป็น รับได้ก็รับ รับไม่ได้ก็ไม่ต้องรับ จะได้ไม่ต้องเสียเวลากัน”
“ก็ดี แต่จะไหวเหรอ หวั่นใจจัง”
“แกอย่าพูดสิ ฉันก็คิดเหมือนแก ว่าจะไหวเหรอ คุณวีอาจจะไม่ดีพอที่จะเป็นสามีของฉันก็ได้”
“ป่านนี้แล้วยังจะเลือกมาก”
“ก็จะเลือกจนไม่เหลือเวลาให้เลือกแล้วนั่นแหละ”
“ถึงตอนนั้นถ้าเหลือแต่ผู้ชายกะหลั่วๆ ให้แกเลือก แกจะทำไง”
“ฉันจะเป็นบ้าให้แม่ดูก่อนตาย ฮือออ”
บีบีเข้าไปกอดปลอบฟ้า
“โอ๋ๆๆๆ อย่าร้องไห้ แกต้องไหวสิ แกกับคุณวีเป็นเนื้อคู่กัน ท่องไว้” บีบีเหลือบไปเห็นธีรเทพเดินเข้ามา “แต่ตอนนี้คู่เวรคู่กรรมฉันโผล่มาอีกแล้วอ่ะ”
ธีรเทพเห็นฟ้าก็ดีใจ รีบเดินเข้ามาหา
“สวัสดีครับคุณฟ้า บีบี”
ธีรเทพพูดดีกับบีบีแต่บีบีไม่พูดด้วย ทำเหมือนธีรเทพเป็นอากาศ
“เตรียมตัวทำงานเถอะฟ้า”
บีบีดึงฟ้าเดินหนีธีรเทพออกไป ธีรเทพอึ้ง
+ + + + + + + + + + + +
ต้นเช็คกล้องวิดีโอ กอหญ้ามองเอือมๆ
“ถ่ายเป็นหรือเปล่าเนี่ย”
“เป็นเด่ะ อย่าดูถูก อนาคตตากล้องออสการ์นะเธอ” ต้นลองถ่าย หันมาถ่ายกอหญ้า กอหญ้ามองมาที่กล้อง หน้าเซ็งมาก “ยิ้มหน่อยเด่ะ”
กอหญ้าแลบลิ้นใส่
“แบร๊”
“เฮ้ย น่ากลัว”
“ถ้ายังไม่เลิกเล่น น่ากลัวกว่านี้อีก” ต้นมองซ้ายมองขวาแล้วยื่นม้วนเสื้อยืด ผูกริบบิ้นให้กอหญ้า
“อะไร ให้ฉันทำไม”
“เอาให้เจ๊ที บอกว่าจากคนที่คุณก็รู้ว่าใคร”
“นึกว่าจะให้ฉัน”
“โห่ ฝันไปเหอะ”
“งก”
กอหญ้าเอาเสื้อมา แล้วใส่กระเป๋าสะพายตัวเองเอาไว้
“เฮ้ย ให้เอาไปให้ ไม่ได้ให้เก็บ”
“ขืนให้ตอนนี้ เจ๊ได้ปาทิ้งนะสิ กำลังทำงานอย่าเสล่อ เจ๊ไม่ชอบ”
“เออ...ฉลาดอ่ะ ก็ได้”
ดินและเฟซเดินเข้ามาจากมุมหนึ่ง อีกมุมหนึ่ง ฟ้า คุณวีและบีบีเดินเข้ามา
“มากันแล้ว”
“เดี๋ยวเราจะถ่ายช็อตเดินป่ากันนะคะ ตามเส้นทางที่เรามาดูกันไว้ ฟ้าจะเป็นคนเช็คช็อตตามสตอรี่บอร์ด ส่วนต้นกับกอหญ้าจะทำหน้าที่บันทึกภาพการทำงานของเราให้ลูกค้าดู มีอะไรขาดเหลือ ว.หาฉันได้เลยตลอดเวลา” บีบีบอก
“พร้อมแล้ว ไปกันเลยค่ะ”
ต้นและกอหญ้าเดินนำทุกคน ดิน ฟ้าเดินเข้าไป คุณวีและเฟชตามปิดขบวน ดินเริ่มยิงภาพคุณวีและเฟซ เหลือบีบีโบกมือส่งทุกคน บีบีหันไปจะเดินกลับ เห็นธีรเทพเดินเข้ามา บีบีเซ็ง เดินหนีธีรเทพ
“เดี๋ยวก่อนสิ บีบี ฉันมีเรื่องอยากจะคุยด้วย”
บีบีไม่สนเดินหนี ธีรเทพตาม มิ้นท์ประคองฮันนี่กะเผลกมา
“เร็วๆ สิ ดูซิ หายกันไปหมดแล้ว”
“แล้วคุณฮันนี่จะตามไปให้ลำบากทำไมล่ะคะ รออยู่ตรงนี้ก็ได้”
“ไม่ได้ ฉันไม่ไว้ใจยัยเฟซเอ๋อนั่น แหม คุณดินคะคุณดินขาตลอดเวลาเลย”
“เขาจะมาออเซาะตอนนี้คงไม่ได้หรอกค่ะ ขับรถวิบากขนาดนั้น รออยู่ตรงนี้เถอะค่ะ”
“ก็ได้ กลับมาก่อนเถอะ แม่จะเล่นให้เละเลย คอยดู”
ฮันนี่เดินปร๋อกลับไป มิ้นท์โล่งใจ
“เฮ้อ นึกว่าจะต้องเหนื่อยพาชีไปอีกซะแล้ว รอด้วยค่ะคุณฮันนี่”
+ + + + + + + + +
ดินกดชัตเตอร์เก็บภาพคุณวีและเฟซ ที่เดินป่าตามมุมต่างๆ โดยมีน้ำฟ้าคอยเช็คช็อตที่ดินถ่าย ฟ้าพอใจกับภาพที่ได้ ดินรู้สึกหวั่นไหวเมื่อฟ้าอยู่ใกล้ๆ ...ฟ้าเองก็รู้สึกหวั่นไหวเมื่ออยู่ใกล้ดิน
ต้นคอยเก็บภาพเคลื่อนไหวอย่างเมามัน โดยมีกอหญ้าคอยปรามเอาไว้เวลาที่ต้นจะห่าม เช่นปีนต้นไม้ถ่าย
“เทปหมดอ่ะ เอามาเปลี่ยนเด๊ะ โจรน้ำส้ม”
ต้นบอกกอหญ้า
“ลืม”
กอหญ้ากระซิบบอกต้นหน้าเสีย ต้นจึงตะโกนแก้ตัวกับฟ้า
“เทปเกลี้ยงเลยเจ๊ ถ่ายมันน่าดู หมดแล้วเนี่ย กลับไปเอาก่อนนะ”
“เออ”
กอหญ้ากับต้นรีบเดินออกไป
“คุณเฟชลุยน้ำได้มั้ยครับ” ดินถามเฟซ
“ได้ค่ะ ให้ไปทางไหนคะ”
“ทางโน้นครับ มา ผมพาไป คุณวีพักก่อนนะครับ”
“ครับ”
ดินวางกล้องลงในที่ๆ ปลอดภัย คุณวีเดินไปนั่งพัก ดินรับมือของเฟซพาเดินไปทางหนึ่ง ฟ้าเห็นแล้วหมั่นไส้ เดินแยกไปอีกทาง คุณวีมองตามฟ้า
น้ำฟ้าเดินมาตามโขดหิน
“ผมพาไปนะครับ แหวะ ชิ เขาไม่ได้ขอให้จูง ก็อยากจะจูง คิดจะแต๊ะอั๋งเขาล่ะซี้” ฟ้าบ่นจนไม่ทันระวัง ลื่น จนตกลงไปในน้ำ “ว้าย”
คุณวีที่มองฟ้าอยู่แล้ว ตกใจ รีบวิ่งมาช่วยฟ้าทันที
“คุณฟ้า”
ดินที่กำลังช่วยเฟซโพสต์ท่า ตกใจมากเหมือนกัน แต่ออกตัวช้ากว่าคุณวี ฟ้าทะลึ่งขึ้นมาเหนือน้ำ คุณวีกระโดดลงไปช่วยฟ้า
“คุณฟ้า”
ฟ้าลุกขึ้นยืน น้ำอยู่แค่เอว คุณวีชะงัก
“น้ำตื้นค่ะ คุณวี”
คุณวีลุกขึ้นมายืนด้วยขำๆ
“นั่นสิ ผมก็ตกใจ กลัวว่าคุณจะเป็นอะไรไป”
ฟ้าอึ้ง ปนเขิน
“แต่ก็ ขอบคุณนะคะ”
ดินมองอยู่อย่างไม่พอใจ ตัดสินใจขัดจังหวะ
“ซุ่มซ่ามจนทำให้ชุดพรีเซ็นเตอร์ผมเปียกแล้วเห็นมั้ย จะถ่ายต่อได้ไง”
“อย่าต่อว่าคุณฟ้าเลยครับ ผมผิดเอง” คุณวีออกรับแทนฟ้า
“มาเดินป่า มันก็ต้องมีเปียกบ้างไรบ้าง ไม่งั้นมันจะสมจริงได้ไง” ฟ้าบอก ดินนึกฉุน “ถ่ายต่อสิ มัวแต่จัดท่ากันอยู่นั่นแหละ”
“ค่ะๆ” เฟซรีบโพสต์ท่าทันทีแต่ไม่ทันระวัง จึงลื่นล้มไปทางดิน “ว้าย”
“คุณเฟซระวัง”
เฟซเกาะดินเอาไว้ได้ทันจึงอยู่ในอ้อมกอดของดิน เฟซอายมากที่ใกล้ชิดดินขนาดนั้น
“เอ่อ ขอโทษครับ”
“ขอโทษค่ะ”
ฟ้าแอบไม่พอใจ ฮันนี่กะเผลกมากับมิ้นท์มาถึงพอดี ฮันนี่เห็นภาพเฟซกับดินแล้วโกรธสุดขีด
“ทำอะไรกันคะเนี่ย”
เฟซ ดิน ตกใจ คราวนี้ล้มลงไปในน้ำทั้งคู่ ทุกคนตกใจ
+ + + + + + + + + + + +
ต้น กอหญ้าเดินเข้ามาหาเทปที่แคมป์
“ทีหลังก็รอบคอบหน่อย ถ้าเจ๊รู้ว่าเธอลืม”
ต้นทำท่าปาดคอ
“เออ...ขอบคุณที่ช่วยแก้ตัวให้”
“อย่าลืมตอบแทนบุญคุณด้วยการเอาของขวัญของฉันไปให้เจ๊ด้วย”
“รู้แล้ว”
ต้น กอหญ้าเดินออกไป ผ่านบีบีกับธีรเทพ บีบีนั่งกินขนมเพลิน ชิวมาก ไม่สนใจธีรเทพที่พยายามแก้ตัว
“ฉันขอโทษ ฉันพูดแรงเกินไป”
บีบีกินน้ำ ยังไม่สนใจ ธีรเทพเข้ามาแย่งน้ำจากบีบี มาดูดเอง
“ฟังฉันอยู่เปล่าเนี่ย พูดมาเป็นชั่วโมงแล้วนะ โอย คอแห้ง”
“เสียงนกเสียงกาที่ไหนเนี่ย”
“คน”
“สงสัยจะเป็นแมลงวัน ตอมหึ่งๆ น่ารำคาญจริง” บีบีเอาหนังสือมาทุบตัวธีรเทพ “ไปให้พ้นเลยนะ ไอ้ตัวน่ารำคาญ ไป๊ ชิ้ว”
ธีรเทพหมดความอดทน
“ โอ๊ย คนเขาอุตส่าห์มาง้อ จะหยิ่งไปถึงไหน มีผู้ชายกี่คนกันที่ยอมลดตัวมาง้อเธอเนี่ย แม่คุณ”
“แล้วใครใช้ให้มาง้อไม่ทราบ ฉันไม่ได้อยากญาติดีกับนายเลยให้ตายเหอะ ออกไปเลย ไป๊”
ฟ้า วี ดิน เฟซเดินกลับมาในสภาพเละ จนทุกคนตกใจ
“ว้าย/เฮ้ย”
ฮันนี่ มิ้นท์ยืนมองอยู่ที่มุมหนึ่ง ไม่พอใจหนัก
+ + + + + + + + + + + +
เฟซและคุณวีนั่งพักผ่อนอยู่ เช็ดหน้าเช็ดตัวเรียบร้อยแล้ว ฮันนี่เดินเข้ามานั่งข้างๆ เฟซ
“เหนื่อยมั้ยคะคุณเฟซ”
“ไม่ค่ะ”
“ทานเครื่องดื่มชงร้อนๆ ซะหน่อยนะคะ มาเร็วๆ มิ้นท์”
มิ้นท์ถือน้ำมา ผ่านฟ้าและบีบี ฟ้ามองตามมิ้นท์ทุกฝีก้าว
“ของคุณวีค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
“ของคุณเฟซค่ะ”
มิ้นท์ยื่นน้ำให้เฟซ เฟซกำลังยื่นมือมารับ ฮันนี่แกล้งกระดกไม้เท้าตัดขามิ้นท์ มิ้นท์เสียหลัก แก้วเครื่องดื่มหกราดลงบนตัวของเฟซ
“โอ๊ย ร้อน”
ทุกคนตกใจ มิ้นท์ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ จึงร้อนรน ดิน ต้น กอหญ้า และธีรเทพที่ยืนดูรูปจากกล้องอยู่ได้ยินเสียงวิ่งเข้ามา
“ทำไมซุ่มซ่ามอย่างนี้นะมิ้นท์”
ฮันนี่แกล้งต่อว่ามิ้นท์ น้ำฟ้าและบีบีรีบมาดูอาการของเฟซ ฮันนี่ลอบยิ้มสะใจ
“เป็นไงบ้างคะ”
“ร้อนค่ะ ร้อนมาก”
“รีบพาไปหาหมอดีกว่าครับ”
“จริงด้วยค่ะ บีบีพาไปเร็ว”
ฟ้าจะพาเฟซไป
“ผมพาไปเอง คุณฟ้าเหนื่อยมาพอแล้ว” คุณวีรับอาสา
“ขอบคุณค่ะ”
คุณวียิ้มอ่อนโยนให้ฟ้า
“ครับ”
ดินสังเกตเห็น แอบไม่พอใจ บีบีเรียกช่างแต่งหน้า ช่างทำผมมาช่วยพาเฟซออกไปกับคุณวี
+ + + + + + + + + + + +
มิ้นท์พยายามแก้ตัวหลังจากถูกมองว่าตั้งใจทำเครื่องดื่มหกใส่เฟซ
“มิ้นท์ขอโทษนะ มิ้นท์ไม่ได้ตั้งใจจริงๆ มิ้นท์เดินสะดุด”
มิ้นท์เหลือบมองฮันนี่ ฮันนี่ส่งสายตาดุ มิ้นท์ไม่กล้าพูดต่อ
“เธอไม่ได้ตั้งใจ แต่...” น้ำฟ้าหันไปทางฮันนี่ “เธอตั้งใจ”
“อย่ามาใส่ความฉันนะ ฉันอยู่ของฉันดีๆ”
“คุณเห็นอะไร คุณฟ้า”
“ก็เห็นว่าแม่นี่ตั้งใจใช้ไม้เท้าดักขาของมิ้นท์ จนมิ้นท์หน้าคะมำน่ะสิ”
“เธอเห็นอยู่คนเดียว มีใครเห็นอีกบ้างล่ะ” ทุกคนเงียบ
“นั่นไง เธอจ้องจะใส่ร้ายฉันอยู่ตลอดเวลา ในใจเธอมันมีแต่ความแค้น”
“เธอต่างหากที่มีแต่ความแค้น เกลียดชัง จ้องจะทำร้ายคนอื่น คุณเฟซไปทำอะไรให้เธอ”
“ดินคะ ฮันนี่ไม่รู้เรื่องเลยนะคะ”
“ฉันรู้แล้ว หรือว่าคุณเฟซไปขวางทางรักระหว่างเธอกับนายดิน เธอถึงต้องใช้วิธีสกปรกๆ แบบนี้”
น้ำฟ้ากับฮันนี่จ้องหน้ากัน เหมือนจะกินเลือดกินเนื้อ ธีรเทพกระซิบกับต้นและกอหญ้า
“นี่มันกองถ่ายหรือสนามรบกันแน่เนี่ย”
“ไม่รู้อ่ะ แต่ที่แน่ๆ ถ้าบอสรู้เรื่องนี้”
ต้นทำท่าปาดคอ...ฮันนี่ออเซาะดิน
“ดินคะ มันว่าฮันนี่ ฮันนี่ไม่ผิดนะ คนอะไร สร้างเรื่องได้เป็นตุเป็นตะ”
“ใครเชื่อเธอ ก็โง่เต็มทน อ้อ...มีคนที่พร้อมจะโง่อยู่นี่ทั้งคน”
“คุณฟ้า”
“ทำไม”
“ผมไม่รู้หรอกนะว่าเกิดอะไรขึ้นกันแน่ แต่คุณไม่ควรว่าคนอื่นแบบนี้ ผมผิดหวังในตัวคุณมาก”
“เรื่องของนาย ฉันไม่สนเลยสักนิด”
“ไม่แปลกใจเลยใช่มั้ยคะดิน ว่าทำไมแม่คนนี้ถึงยังไม่เคยมีแฟน” ฮันนี่ยิ้มเยาะฟ้า
“เพราะฉันไม่สนใจมีเองต่างหาก ถ้าหากฉันอยากจะมี ก็มีได้”
“ผมนี่ไง”
ธีรเทพกับต้นพูดออกมาพร้อมกัน
“ใช่เวลามั้ยเนี่ย”
ฟ้ามองหน้าดินแล้วพูดออกมาว่า
“คุณวีไง”
“เอาจริงอ่ะ”
ธีรเทพถับต้นถามพร้อมกัน ดินเสียใจอยู่ลึกๆ
“ใช่...ฉันเอาจริง ไม่แปลกอะไรนี่ และสำหรับเธอกับนายดิน รีบๆ เปิดตัวกันซะทีเหอะ จะได้ไม่มีใครเดือดร้อนเพราะถูกหมากัดอีก”
“เธอว่าฉันเป็นหมาเหรอ”
“ฉันพูดภาษาไทยไม่ชัดตรงไหน ทุกคนเก็บของวันนี้พอแค่นี้”
ฟ้าเดินเชิดออกไป ฮันนี่เจ็บใจ ดินยืนนิ่ง กอหญ้าสงสารดินแต่จำเป็นต้องตามต้นไปเก็บของ
“ไอ้ดิน อย่าโกรธคุณฟ้าเลย เขาก็เงี้ยแหละ นะ ถือว่าเห็นแก่เพื่อน นะ” ธีรเทพบอก
“ฉันจะไปเก็บของ”
ดินเดินหลบธีรเทพออกไป ปกปิดสายตาที่ร้าวราน
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป
