เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 9
น้ำฟ้าเปิดประตูแท็กซี่ก้าวขึ้นไปนั่ง ในสภาพน้ำตานองหน้า เสียใจอย่างหนัก แท็กซี่หันหน้ามาถามฟ้า ว่าจะให้ไปส่งที่ไหน
“ไปไหนก็ได้ ไปให้พ้นจากตรงนี้ ฉันไม่อยากเห็นหน้าคนทรยศ หักหลัง คิดไม่ซื่อ เลว ชั่ว” ฟ้าตอบไม่ทันคิด
“อุย” แท็กซี่สะดุ้ง ฟ้ารู้สึกตัว รีบเก็บอาการ บอกจุดหมายปลายทาง
“ไปพระรามสาม”
“อกหักเหรอครับ” เจอคำถามจี้ใจน้ำฟ้าจึงอารมณ์ขึ้นอีก วีนใส่แท็กซี่ทันที
“ฉันไม่ได้อกหัก จะทำมาหากินหรือจะคุยเรื่องส่วนตัวคนอื่น เงินน่ะจะเอามั้ย”
รถแท็กซี่เคลื่อนตัวไปอย่างรวดเร็วโดยทิ้งฟ้ายืนอยู่ข้างถนน ฟ้าโวยวายไล่หลังแท็กซี่ด้วยความโมโห
“ไล่ฉันลงได้ยังไง ไม่อยากได้เงินฉันใช่มั้ย เออ ไม่มีใครอยากได้อะไรจากฉันหรอก ฉันมันน่ารังเกียจ แค่แกล้งเป็นแฟนด้วย เขายังไม่อยากทำเลย”
+ + + + + + + + + +
ค่ำคืนนั้นเมื่อกลับมาที่คอนโด บีบีนั่งมองเพื่อนซี้อย่างเป็นห่วง ขณะที่ฟ้าน้ำนั่งบนโซฟา เหม่อลอย เซื่องและซึมมาก
“แล้วแกจะทำไงต่อไปฟ้า”
“หาแฟนใหม่ให้ได้ภายในเวลาที่เหลือ”
“เสียดายเนอะ อุตส่าห์อิ๊บแอ๊บว่าเป็นแฟนกับคุณดินมาได้ตั้งนาน อีกนิดเดียวก็ได้แต่งงานกันแล้ว”
“เพราะเค้าอยากอยากกลับไปคืนดีกับยัยฮันนี่ใจจะขาดไง นิดเดียวก็เหมือนนานเป็นชาติ ใครจะรอไหว เชอะ น้ำพริกถ้วยเก่าคงจะแซบล่ะสิ ทุเรศ”
“แกหึงป่ะเนี่ย”
คำถามนี้ทำให้ฟ้าถึงกับอึ้งก่อนจะปฏิเสธเสียงสูง
“บ้า”
“ฟังฉันนะ คุณดินเป็นคนดี และมีสมองเกินกว่าจะกลับไปหายัยฮันนี่”
“ไม่จริง”
“แกกลายเป็นคนไม่มีสมองตั้งแต่เมื่อไหร่เนี่ย”
“ตั้งแต่คบกับนายนั่นนั่นแหละ”
“ฟังฉันนะ คุณดินเขาทนเห็นแกแถ ถู ไถหาข้อแก้ตัวกับแม่แกต่อไปไม่ไหว มันดูทุเรศ ตกต่ำ ไร้ค่า น่าหัวเราะ”
“เดี๋ยว นี่เป็นคำพูดของนายนั่นหรือของแก”
“แรกๆ ของเขา แต่อันหลังๆ ของฉัน”
“แล้วไป”
“คุณดินเขาอยากให้แกเอาเวลาที่จะมานั่งโกหกแม่แก ไปหาตัวจริงเลยดีกว่า เค้าไม่อยากให้แกเสียโอกาส รู้ไว้ซะด้วย” ฟ้าอึ้ง
“แกอย่าไปโกรธเค้าเลยนะฟ้า คุณดินเขาเป็นคนดีๆจริงๆ ไม่งั้นฉันไม่วางตัวเขาเป็นว่าที่สามีของฉันหรอก ไม่ได้เป็นแฟน เป็นเพื่อนกันก็ยังได้”
ฟ้าถอนใจ เหมือนจะรู้สึกผิดแต่...
“เป็นเพื่อนก็ไม่ได้”
“อ้าว” บีบีเหวอ
ฟ้าเดินหนีเข้าห้อง ปิดประตูใส่บีบีดังโครม บีบีมองตามงงๆ
“อะไรของเขาเนี่ย เหมือนคนอกหักจริงๆ ให้ตายเหอะ”
วันต่อมาดินและกอหญ้าเดินเข้ามาในออฟฟิศ ดินรีบเดินจนกอหญ้าถามอย่างแปลกใจ
“จะรีบไปไหนเนี่ย”
“พี่จะไปเคลียร์กับคุณฟ้า ไม่อยากให้เขาเข้าใจพี่ผิด”
“สู้ๆ นะ ยังไงหนูก็เชียร์พี่ฟ้า ถึงแกจะบ้าก็จริงใจ ส่วนพี่ฮันนี่ ไม่ไหว ปากอย่างใจอย่าง หนูกลัว”
“เรานี่จริงๆ เลย เออน่ะ พี่จะทำให้ดีที่สุด”
ดินรีบวิ่งเข้าไปในออฟฟิศ กอหญ้ามองตามดิน ลุ้นไปด้วย จู่ๆ ธีรเทพก็โผล่หน้าเข้ามา
“กอหญ้า”
กอหญ้าตกใจ เงื้อหมัดจะต่อย
“เฮ้ย”
“พี่มาดี” กอหญ้าเอาหมัดลง “ไอ้ดินล่ะ”
“หนูถามอะไรอย่างดิ มีใครเคยบอกพี่ป่ะ ว่าพี่เข้าแก็งไหน หัวหน้าแก็งตายหมดอ่ะ อยู่ห่างๆ พี่
หนูมั่งก็ได้นะ”
“ขอบใจที่ชม เย้ย..เด็กบ้า”
กอหญ้ารีบวิ่งหนีไป ธีรเทพเซ็ง ลังเลจะเข้าไปดีหรือเปล่า
อีกด้านหนึ่งของออฟฟิศฮันนี่กำลังเดินหัวเราะสะใจเข้ามากับมิ้นท์
“ฮ่ะๆๆ”
ฟ้าและบีบีกำลังนั่งกินกาแฟอยู่ที่มุมกาแฟ ไม่พอใจและนึกเซ็งเมื่อเห็นฮันนี่กับมิ้นท์
“ฮ่ะๆ แหมๆ.... คนเรานี่ก็แปลกเนอะมิ้นท์ ทำเรื่องผิดพลาดน่าสมเพชซ้ำแล้วซ้ำอีก ยังกล้ามานั่งชูคอ ทำเหมือนไม่มีอะไรเกิดขึ้น”
“นั่นสิคะ แถวบ้านเรียกหน้าไม่อายนะคะเนี่ย”
ฟ้าและบีบีกระแทกแก้วกาแฟลงบนโต๊ะดังโครม
“ไปเหอะฟ้า อยู่ไปก็เปลืองตัว ให้พวกแร้งมันทึ้ง”
บีบีจะจูงมือฟ้าให้เดินออกไป ฮันนี่เข้าไปขวางเอาไว้
“เดี๋ยว” ฮันนี่จ้องฟ้าอย่างเย้ยหยัน ฟ้าจ้องตอบไม่ยอมแพ้
“ฉันไปเหยียบหัวแม่เท้าข้างไหนของเธอมิทราบ ถึงได้ออกอาการตัวสั่น”
“ยังจะปากดีอีกนะ” ฮันนี่เยาะ
“ไม่ได้มีดีแค่ปากนะ ขอโทษ ดีทั้งตัว”
“แต่ไม่มีปัญหาหาสามี เลยต้องใช้วิธีหลอกชาวบ้าน ดีมากเลยงั้นสิ”
“ใช่ เพราะคนอย่างฉันทำได้ทุกอย่างเพื่อความสบายใจของคนที่ฉันรัก ส่วนเธอ ที่ไม่เคยรักใครนอกจากตัวเอง ไม่มีทางเข้าใจ”
ฮันนี่โกรธฟ้า ดินเห็นฟ้าอยู่ที่มุมกาแฟตั้งใจจะเข้าไปหา แต่เห็นฮันนี่กับมินท์อยู่ด้วย ดินชะงักแอบฟัง กอหญ้าตามเข้ามายืนดูเหตุการณ์อยู่กับดิน
“อ้อ ลืมไป เธอรักนายดินและยังอาลัยอาวรณ์อยู่นี่ รสนิยมเธอนี่มันห่วยตั้งแต่เด็กยันโตเลยจริงๆ อยากได้คืนก็เอาไปสิ จะได้เลิกวอแวฉันซะที ชีวิตฉันจะได้เจริญขึ้น”
ดินหน้าเสีย กอหญ้าสงสารดิน
“ยัยฟ้า” บีบีปรามเพื่อน
ฟ้าหันกลับจะเดินออกไป เห็นดินยืนอยู่กับกอหญ้า ฟ้าอึ้ง หน้าเสีย ไม่คิดว่าดินจะมาได้ยิน
“นายดิน” ฟ้าตกใจ ดินยิ้มแห้งๆ
“ผมแย่ขนาดนั้นเลยเหรอ”
“ฉัน” น้ำฟ้าอึกอัก
ดินหันกลับเดินออกไปทันทีด้วยความผิดหวัง กอหญ้ารีบตามไป ฟ้ามองตามอึ้งๆ บอสเดินสวนเข้ามา อารมณ์ดีใส่เสื้อสีชมพู
“เตรียมตัวประชุมได้แล้วจ้าทุกๆคน มีโปรเจ็กใหญ่ยักษ์”
ฟ้าไม่ได้สนใจบอส มัวแต่มองตามดิน
“ค่ะ”
ต้นเดินเข้ามาพร้อมช่อดอกไม้
“ดอกไม้สำหรับเจ๊ครับ ยินดีต้อนรับการกลับมา”
“เออ” ฟ้าจะเดินออกไป ไม่สนใจดอกไม้ของต้น
“จะไปไหนเจ๊”
“ไปเตรียมตัวประชุม”
ฟ้าออกไปทันที บอสมองตามฟ้าอย่างชื่นชม
“กระตือรือร้นเสมอ นี่สิพนักงานที่รัก”
ฮันนี่ หันขวับมองบอสทันทีด้วยความไม่พอใจ
“บอสรักทุกคนที่ขยันทำงาน ไปเร็ว”
ทุกคนพากันออกไป บอสกระชับเน็คไทด์ มีความหวังกับฟ้า
ดินเดินมานั่งเซ็งที่โต๊ะตัวเอง กอหญ้าตามมาติดๆ
“พี่ดิน อย่าคิดมากนะ เจ๊เขาพูดไปงั้นๆ แหละ เจ๊เขาแค่อยาก...”
ดินยกมือห้ามกอหญ้าไม่ให้พูด แล้วหันหลังให้กอหญ้า เพื่อสงบสติอารมณ์ ฟ้าเดินเข้ามา กอหญ้าเลยปลีกตัวออกไปโดยที่ดินไม่รู้
“อยากข่มฮันนี่ อยากกดคนอื่นให้อยู่ต่ำกว่าตัวเองตลอดเวลาไง นี่ล่ะเขา”
“ใช่ แต่แค่ครึ่งเดียว” ดินชะงักหันมา ตกใจ ไม่คิดว่าฟ้าจะตามมา
“ฉันอยากข่มยัยนั่น แต่ฉันไม่ได้ตั้งใจจะกดนายให้อยู่ต่ำกว่าฉัน อย่างที่พูด”
“คุณอายุเท่าไหร่” ดินสวนกลับ
“เสียมารยาทมากนะ ที่ถามอายุกับผู้หญิง”
“เพราะผมอยากรู้ว่าคนอายุเท่าไหร่กันที่ไม่รู้จักรับผิดชอบคำพูดของตัวเอง” ฟ้าอึ้ง ไม่พอใจดินขึ้นมาทันที “ผมผิดหวังมาก”
“ฉันควรจะพูดประโยคนี้ ไม่ใช่นาย”
“จะแตกต่างกันตรงไหนที่ใครจะพูดก่อนกัน”
“ใช่ เพราะถึงยังไง ฉันกับนายก็จบกันแค่นี้อยู่แล้ว”
“ใช่ ระหว่างเรามันคงได้แค่ เพื่อนร่วมงานเท่านั้น”
“ไม่ใช่ ระหว่างเราเป็นได้แค่เจ้านายกับลูกน้อง ฉันเจ้านาย ส่วนนายลูกน้อง”
“เนี่ยเหรอ ที่ไม่ได้ตั้งใจจะกดผมให้อยู่ต่ำกว่าคุณ”
“ตอนแรกฉันไม่ได้ตั้งใจ แต่ตอนนี้ ฉันตั้งใจ”
ฟ้าสะบัดงอนเดินออกไป “โฮ่ย”
ดินหัวเสียเดินคอตกออกมา ฮันนี่เห็นดินจึงเดินเข้ามาหา
“ดินคะ”
ดินพยายามทำตัวเป็นปกติ
“มีอะไร”
“กาแฟค่ะ”
ฮันนี่ยื่นกาแฟให้ดิน
“ตั้งแต่มา ยังไม่ทานอะไรเลยไม่ใช่เหรอ”
“ฮันนี่ ผมขอร้องผมไม่อยากให้ใครเข้าใจผิดเรื่องของเราอีก”
“ใครเนี่ย หมายถึง น้ำฟ้าหรือเปล่าคะ”
“เปล่า ผมหมายถึงทุกคน”
“ดินอยากให้เขาเข้าใจอย่างนั้นจริงหรือเปล่าคะ บอกฮันนี่มาคำเดียว ฮันนี่จะยอมทำตามที่ดินต้องการทุกอย่าง” ดินพยักหน้า
“ก็ได้ค่ะ เพื่อความสบายใจของดิน ฮันนี่ยอมยกธงขาวค่ะ ระหว่างเราเป็นได้แค่เพื่อนเท่านั้นจริงๆ”
ฮันนี่แสร้งทำเป็นไม่อยากให้น้ำตาไหลออกมา “ก็ดีค่ะ เป็นเพื่อน อย่างน้อยมันก็ทำให้เราคบกันได้นานกว่าการเป็นอย่างอื่น ฮันนี่จะยอมรับค่ะ เพื่อน”
ฮันนี่ทำเป็นยิ้มทั้งที่น้ำตารื้นให้ดินเห็น ดินยิ้มให้ฮันนี่อย่างให้กำลังใจ
“ขอบคุณนะฮันนี่”
ฮันนี่เบือนหน้าหนี เมื่อลับหลังดินปุ๊บฮันนี่ยิ้มเหยียดทันทีแล้วบอกออกมาเบาๆ
“โง่”
ดินถอนใจ พยายามระงับใจเรื่องฟ้า
บีบีเดินมาจะไปประชุม แต่จู่ๆ บีบีก็ถอยกลับมาใหม่ มองไปทางมุมหน้าออฟฟิศด้วยความสงสัย
ธีรเทพผลุบๆ โผล่ๆ อยู่ที่หน้าประตู บีบีเดินลิ่วไปหาธีรเทพทันที
“จะมาทำไม”
“มาซื้อดอกไม้มั้ง ก็ต้องมาหาคุณฟ้าสิ อยู่ป่ะ”
“อยู่ แต่กำลังจะเข้าประชุม นายกลับไปเลยไป เรื่องทั้งหมดพังก็เพราะนาย ยังจะมีหน้ามาอีก”
“น้อยๆ หน่อย แม่คุณ เรื่องมันพังก็เพราะเธอมีเอี่ยวด้วยครึ่งนึง หรือว่าฉันพูดผิด” บีบีอึ้งไม่ตอบ เดินหนี
“อ้าว พูดจี้ใจดำ ผู้หญิงนี่ไงวะ ผิดบ้างไม่เป็นเลยหรือไง กลับมาเคลียร์กันก่อน” แต่บีบีไม่ยอมหันมา
“งั้น ฉันจะนั่งรอเธอออกมาเคลียร์ตรงนี้แหละ ไม่มา ไม่กลับ”
ธีรเทพเดินไปนั่งที่เก้าอี้รับรอง แววเอาน้ำมาเสิร์ฟทันที หลายแก้วมาก
“ขอบใจ แต่เอามาทำไมหลายแก้ว”
“ประชุมคงจะอีกนานค่ะ จะให้สั่งข้าวมื้อกลางวันกับมื้อเย็นไว้เลยมั้ยคะ”
“ไม่สั่งข้าวต้มรอบดึกด้วยเลยล่ะ”
“ว่าจะถามอยู่เหมือนกันค่ะ เพราะบางทีประชุมถึงเที่ยงคืนก็มีนะคะ ยำไข่แดง ผัดหอยลายอร่อยค่ะ เอามั้ยคะ”
“ฉันประชด”
แววรีบออกไป ธีรเทพนั่งเซ็ง
คืนนั้นออฟฟิศปิดไฟเกือบหมด ดินเดินเพลียๆ ออกมา แต่ต้องชะงัก เมื่อเห็นธีรเทพเอนหลับอยู่บนโซฟา อ้าปากหวอ เห็นแก้วน้ำและจานข้าวที่กินแล้ววางอยู่สองจาน ดินยิ้มแล้วส่ายหัว เข้าไปปลุกธีรเทพ
“ไอ้ธี” ธีรเทพสะดุ้งตื่น
“เสร็จแล้วเหรอ ยัยบีบีล่ะ”
“เหลือแต่ฉันนี่แหละ คนอื่นกลับไปหมดแล้ว”
“เฮ้ย ป๊อดนี่หว่า หนีกลับเฉยเลย คุถณฟ้าก็ใจดำ ไม่คิดจะปลุกกันเลย งอน”
“แล้วแกจะกลับมั้ย หรือจะนอนที่นี่”
“กลับสิวะ ประชุมอะไรกันนักหนาวะเนี่ย เลิกเอาป่านนี้”
“โปรเจ็คท์ใหญ่ ฉันต้องไปถ่ายรูปพรีเซ็นเตอร์ของลูกค้าพรุ่งนี้”
“เหรอ คุณฟ้าไปด้วยใช่มั้ย”
ดินถอนใจ พยักหน้า
“เออ เขาต้องไปสัมภาษณ์คุณวี วัฒนกิจ เจ้าของธุรกิจพันล้าน”
+ + + + + + + + + +
วันต่อมา...ที่คอกม้า คุณวีอยู่บนม้าสีขาวกำลังควบทดสอบกำลังม้าอยู่ในสนาม ลีลาสมชายชาตรี หล่อเหลา พริ้วไหวบนหลังม้า ดูชวนฝันสุดๆ ฟ้า บีบีและดินยืนอยู่ที่มุมหนึ่ง ดินเซ็งมากเพราะสองสาวมองคุณวี อ้าปากค้าง
“สวย”
“หล่อ เฮ้ย ฟ้าแกจะบ้าหรือไง ชมคุณวีว่าสวยเนี่ยนะ” บีบีแย้ง
“ฉันหมายถึงม้าของเขาย่ะ สวยจัง กล้ามเป็นมัด ช่วงขาก็แข็งแรง” ฟ้าแจง
“หรือว่า แกเปลี่ยนใจหันมาจะเอาม้าทำสามี”
“หึ” ดินหลุดหัวเราะ ฟ้าหันขวับมาถาม “อะไร”
“เปล่า” ดินปฏิเสธ
“บีบี ถ้าไม่มีอะไรจะพูด ไปกินหญ้าไป”
“ฉันหวังดีนะแก คุณดินเห็นด้วยมั้ยคะ คุณวี วัฒนกิจ เจ้าของธุรกิจมากมายหลายพันล้าน หล่อ สมาร์ท การศึกษาดี มีชาติตระกูล”
ฟ้าเดินหนีบีบี จนไม่ได้มองว่าตัวเองไปขวางทางวิ่งของม้า
“ไม่เห็นหรือไงว่านั่นมันทางม้าวิ่ง”
ดินบอกแต่ฟ้าไม่สนใจ หันมาฮี้ใส่ดิน
“ฮี้...” ฟ้าหันไปออกเดินต่อ แล้วก็ต้องเหวอเมื่อเห็นม้ากำลังพุ่งตรงมาที่ฟ้า
“ฮิ...อ๊ายย ช่วยด้วย” ฟ้าร้องด้วยความตกใจ
“คุณฟ้า / ฟ้า” บีบีกับดินร้องขึ้นพร้อมๆ กัน ด้วยความตกใจ
ดินจะวิ่งเข้าไปหาฟ้า คุณวีควบม้าขาวตรงเข้ามาประกบม้าที่กำลังวิ่งตรงมาทางฟ้า แล้วคว้าสายบังเหียน กระตุกให้วิ่งหลบฟ้าไปได้แบบเฉียดฉิว ฟ้าเข่าอ่อน ทรุดลง ดินจะเข้าไปหา แต่ชะงัก เปลี่ยนใจ เพราะยังงอนฟ้าอยู่ บีบีวิ่งเข้าไปหาฟ้า
“โอย ใจหายใจคว่ำหมดเลย ดีนะได้เจ้าชายขี่ม้าขาวมาช่วย ใช่ ต้องใช่แน่ๆ”
“ใช่อะไร”
“สามีในอนาคตของแกไง”
“ฉันมาทำงาน ไม่ได้มาหาสามี”
“ก็ทำงานก่อนไง แล้วค่อยยื่นใบสมัครนอกรอบ อย่าให้เสียเที่ยว เวลาเหลือน้อย”
“ขอบใจที่แนะนำ แต่ฉันเข็ดกับคำแนะนำของแกแล้ว ขอตัดสินใจเองดีกว่า”
“ตามใจ”
คุณวีควบม้ากลับมา ฟ้าลุกขึ้นมาพอดี
“เป็นไงบ้างครับคุณ”
“ขอบคุณนะคะ”
ฟ้าตอบโดยยังไม่เงยหน้าขึ้นมอง แต่พอฟ้าเงยหน้ามองคุณวี คุณวีส่งยิ้มให้ฟ้าและบีบี ดูหล่อมาก กระชากใจ จนฟ้าเคลิ้ม เข่าอ่อนลงไปอีกรอบ
“หล่ออ่ะ”
“อะไรนะครับ”
“เอ้อ คือ..ตกใจจนใจสั่นอ่ะค่ะ อยากกินน้ำหล่อฮังก๊วยขึ้นมาเลยทีเดียวเชียว”
“หือ”
ฟ้ายิ้มแห้งๆ แอบโล่งใจที่เอาตัวรอดไปได้อย่างน้ำขุ่นๆ
เวลาผ่านไป...น้ำหล่อฮังก๊วยถูกเสิร์ฟลงบนโต๊ะ ฟ้า ดิน บีบีมองอย่างอึ้งๆ
“มีน้ำหล่อฮังก๊วยเสิร์ฟจริงๆ ด้วย”
“ผมมีโรงงานผลิตน้ำหล่อฮังก๊วยด้วยครับ”
“อุ๊ยตาย จริงด้วยสิ บังเอิ๊ญบังเอิญจังเลยนะคะ ไม่ใช่เนื้อคู่กันก็ไม่รู้จะเรียกว่าอะไรแล้ว”
บีบีบอกฟ้าแอบดุบีบี
“บีบี”
“เนื้อคู่เหรอครับ” คุณวีทำหน้าแปลกใจ
“บีบีหมายถึง ฟ้ากับน้ำหล่อฮังก๊วยเป็นเนื้อคู่กันค่ะ ฟ้าชอบดื่ม”
“เชิญครับ”
ฟ้ารีบยกน้ำขึ้นดื่ม แอบเบือนหน้าหนี แล้วอยากจะอ๊วกทิ้ง
“ฉันจำได้ มันเป็นน้ำที่แกเกลียดมากที่สุดเลยนะ” บีบีกระซิบกับฟ้า
“เดือดร้อนเพราะพูดไม่คิดไง คุณบีบี” ดินกระซิบกับบีบี
“นายดิน”
คุณวีเห็นฟ้า ดิน บีบีกระซิบกระซาบกันก็แปลกใจ
“มีอะไรกันหรือเปล่าครับ หรือว่าน้ำหล่อฮังก๊วยของผมไม่อร่อย”
ฟ้ารีบหันมาแกล้งพูดเอาใจ
“รสชาติดีค่ะ อร่อยมากกก”
“งั้นต้องดื่มให้หมดนะครับ ไม่งั้นคุณวีเสียใจแย่ ดื่มเลยครับ ดื่ม”
ฟ้ารีบเปลี่ยนเรื่อง
“ โอ้ย ลืมไป ว่าเราต้องหามุมถ่ายรูป นายดิน ไปสิ เอาสวยๆนะ”
“แต่เราต้องไปด้วยกันนะ สวยของผม อาจจะไม่สวยของคุณ”
“แต่”
“สายไปกว่านี้ ผมกลัวแสงจะไม่สวย”
“ก็จริงนะครับ”
“จริงของคุณวีนะคะ อีกอย่าง ฟ้าลืมไปว่ารสนิยมของนายดินค่อนข้างไม่ดีอ่ะค่ะ เพิ่งมาฝึกงานก็เงี้ยล่ะค่ะ ต้องสอนอีกเยอะว่าอะไรสวยหรือไม่สวย”
“แรงอ่ะ” ดินเจ็บใจฟ้า ที่ข่มกันต่อหน้าต่อตา
“ฟ้าขออนุญาตแป๊บนึงนะคะ เดี๋ยวเรามาคุยกันต่อนะคะ รีบไปไหนหรือเปล่าคะ”
“ครับ เชิญคุณฟ้ากับคุณดินเถอะครับ ผมไม่รีบ”
“งั้น ฉันขอตัวไปโทรศัพท์ก่อนนะคะ”
บีบีลุกขึ้น น้ำฟ้าลุกเดินนำดินไป แต่ดินไม่ยอมให้เดินนำ ขึ้นไปเดินตีคู่กัน ฟ้าเร่งฝีเท้าจะเดินนำดินให้ได้ คุณวีรู้สึกถูกชะตากับฟ้ามาก
ธีรเทพเดินไปเดินมา ชะเง้อชะแง้เข้าไปข้างใน บีบีถือแฟ้มคุยโทรศัพท์เดินมา
“ค่า...เข้าซอยประมาณ 100 เมตรนะคะ จะเจอป้ายใหญ่ๆทางขวามือเลยค่ะ” บีบีชะงักเมื่อเหลือบไปเห็นธีรเทพ “นายธีรเทพ มาได้ไงเนี่ย เสล่อแป๊ะจริงๆ เลย”
บีบีเดินหนี ธีรเทพเห็นบีบี วิ่งไล่ไปดักข้างหน้า
“จะหนีไปไหน ยัยบีบีบี้แบน”
“ทำไม จะทำไมฉัน”
“เรายังเคลียร์กันไม่จบ”
“ถ่อมาถึงที่นี่ เพื่อจะมาเคลียร์กับฉันโดยเฉพาะเนี่ยนะ”
“ฉันมาหาคุณฟ้าต่างหาก แต่เธอคือแพ็คเกจเสริมที่ฉันต้องรีบจัดการ”
“อยากเคลียร์นักใช่มั้ย”
“ใช่ ชีวิตฉันต้องเดินหน้าต่อไป แต่มันเดินหน้าไม่ได้ ถ้าอดีตฉันยังไม่เคลียร์ เธอต้องรับผิดชอบเรื่องที่เราทำความแตกด้วยครึ่งหนึ่ง!”
“ได้ ถ้านายอยากเคลียร์” บีบีเอาแฟ้มฟาดธีรเทพ “ เคลียร์มั้ย”
“โอ๊ย เฮ้ย ตีฉันทำไมเนี่ย”
“คนอย่างนาย มันต้องถอนรากถอนโคน ไม่งั้นไม่ยอมไปผุดไปเกิด” บีบีฟาดอีก “ จะเคลียร์มั้ย”
“ไม่ แน่จริงอย่าใช้กำลังสิ”
“เคลียร์มั้ย” บีบีฟาดอีก
“โอ๊ย”
ธีรเทพวิ่งหนีบีบีที่ไล่ฟาดไม่เลิก
อีกด้านหนึ่งฟ้าเดินหามุมสวยๆ มากับดิน
“ฉันว่าถ่ายกับม้าดีกว่า ดูเป็นผู้ช้ายผู้ชาย รักอิสระ ชอบการผจญภัย แฝงความอ่อนโยน”
ดินรู้สึกหมั่นไส้ เพราะฟ้าดูจะปลื้มวีมากจึงพูดขัด
“ไม่เอา”
“จะขัดฉันไปถึงไหน ตรงโน้นก็ไม่ดี ตรงนี้ก็ไม่เอา รสนิยมนายนี่มันห่วยจริงๆ โดยเฉพาะเรื่องผู้หญิง”
“หาเรื่องหรือไง ผมมาทำงานนะ ไม่ได้มาคุยเรื่องส่วนตัว”
“แล้วฉันไม่ได้มาทำงานหรือไง”
“จะไปรู้คุณเหรอ มีอะไรแอบแฝงซ่อนเร้นหรือเปล่าล่ะ”
“ไม่มี”
ม้าเริ่มตื่น ฟืดฟาดใส่ฟ้า ฟ้าตกใจ สะดุ้งโหยง
“ว้าย ใจเย็นๆ...ยอ ๆๆ”
“ยอ เขาไว้ใช้พูดกับควาย แต่นั่นม้า”
ฟ้าหน้าแตกแต่ยังไม่ยอมเสียฟอร์ม
“ ใครถามไม่ทราบ”
“พูดลอยๆ ให้คนที่ไม่ยอมรับว่าไม่รู้”
“แล้วนายรู้มั้ยล่ะ”
“ไม่รู้”
“แล้วทำมาเป็นบอกคนอื่น”
ดินเดินหนี ฟ้าตามจิก
“ตกลงจะเอามุมไหน”
“ยังไม่เจอมุมถูกใจ”
“เรื่องของนาย ฉันจะเอามุมนี้”
“รอนิดรอหน่อยไม่ได้หรือไง นี่งานศิลปะนะ ไม่ใช่ลวกก๋วยเตี๋ยว”
“นายดิน”
เสียงมือถือฟ้าดังขึ้น ม้าทั้งคอกตื่น ร้องเสียงดัง
“ว้าย ยอๆๆ เอ้ย...ไม่ใช่ แล้วพูดไงเนี่ย โอ้ย ใครโทรมาตอนนี้เนี่ย นายดิน ทำอะไรสักอย่างสิ”
“ก็เลิกร้องโวยวายก่อนสิ”
มิ้นท์รอสายมือถือ ฮันนี่ยืนอยู่ข้างๆ ด้วยท่าทางหงุดหงิด
“มันรับสายหรือยัง”
“ยังค่ะ”
“มัวทำอะไรอยู่นะ ทำไมไม่ยอมรับสาย”
“คงทำงานแหละค่ะ ไม่เหมือนเรานี่คะ แวะทำผมทำเล็บทำสวยก่อนมา”
“หุบปากไปเลยนะ บางอย่างไม่ต้องพูดก็ได้”
“ค่ะ มิ้นท์ว่าเราเข้าไปเลยมั้ยคะ ป่านนี้ ยัยน้ำฟ้ากับคุณดินคงจะใกล้เสร็จแล้วมั้งคะ”
“ดี ถึงเวลานางเอกต้องปรากฎตัวสวยๆแล้วล่ะ”
“แล้วใครเป็นพระเอกคะ คุณดินเหรอคะ”
“ฉันบอกแล้วไง ว่าฉันไม่กลับไปกินของเก่า ตอนนี้พระเอกของฉันจะเป็นใครไปไม่ได้นอกจาก....”
ฮันนี่ตาวาว เพราะคิดถึงคุณวี
อ่านต่อหน้า 2
เส้นตายสลายโสด
ตอนที่ 9 (ต่อ)
ขณะเดียวกันนั้นน้ำฟ้ากับดินยังอยู่ที่คอกฟ้าท่ามกลางม้าที่ยังแตกตื่นร้องเสียงดังจนฟ้าทำอะไรไม่ถูก
“ใจเย็นๆ สิคะน้องพี่มาดี” ม้าฟืดฟาดใส่ฟ้าไม่เลิก ฟ้าพยายามหาทางทำให้ม้าใจเย็น
“ม้าชอบอะไรๆ นายดิน คิดสิคิด”
“ผมไม่ใช่ม้าจะรู้ได้ไง”
“เอางี้ น้องม้าเดี๋ยวพี่เต้นให้ดูนะ...ไก่ย่างถูกเผา ไก่ย่างถูกเผา”
ฟ้าลงทุนเต้นหวังให้ม้าสงบ ดินเห็นแล้วหลุดขำฟ้า
“มันจะโดนไม้เสียบ เสียบตูดซ้าย เสียบตูดขวา ร้อนๆจริงๆ...ฮี้” ม้ายิ่งตื่น ร้องฮี้ ยกขาหน้าใส่ฟ้า ฟ้าตกใจถอยล้มก้นกระแทก “ไม่ชอบก็บอกดีๆ เซ่ ช่วยด้วย”
ฟ้ากลัวมาก นอนหมอบกับพื้น
“ใจเย็นๆ คุณฟ้า เป็นอะไรหรือเปล่า”
ดินถามฟ้าอย่างเป็นห่วง คุณวีและคนงานวิ่งเข้ามา ช่วยกันทำให้ม้าสงบลง ในขณะที่ฟ้ายังร้องไม่เลิก ดินหลุดไปยืนอยู่อีกมุมหนึ่ง มองไปที่ฟ้า
“ช่วยด้วย”
ดินจะเข้าไปปลอบฟ้า แต่คุณวีเข้าไปจับตัวฟ้าเอาไว้ แล้วโอบหลวมๆ ตัดหน้าดิน
“ไม่มีอะไรแล้วครับ ชู่ว์ๆ”
ฟ้าค่อยๆ สงบลง เงยหน้าขึ้นมองเห็นหน้าคุณวีอยู่ใกล้ๆ ส่งยิ้มมาให้อย่างอ่อนโยน ฟ้าสบตาคุณวี อึ้ง ดินแอบไม่พอใจ...ฮันนี่และมิ้นท์เข้ามา
“สวัสดีค่ะ ทำอะไรกันอยู่คะเนี่ย”
ฮันนี่เห็นคุณวีกอดฟ้าอยู่จึงไม่พอใจทันที ฟ้ารีบผละออกจากคุณวี เขินๆ ดินเบือนหน้าหนีด้วยความไม่พอใจ
เวลาผ่านไป...คุณวีโพสท์ท่าถ่ายรูปกับม้า ดูแมนและเป็นธรรมชาติมากโดยมีดินเป็นตากล้องเก็บภาพ ฟ้ายืนประกบสั่งดินให้ถ่ายมุมต่างๆ ดินเหลือบไม่พอใจฟ้าเป็นระยะๆ แต่ฟ้าทำเป็นไม่สนใจ ฮันนี่ มิ้นท์ยืนมองดูอย่างไม่พอใจ
“มิ้นท์ว่า งานนี้ คุณฮันนี่จะชวดอีกหรือเปล่าคะ”
“ถ้าปากว่างไม่มีอะไรจะพูด ก็ไปเคี้ยวหญ้าไป”
ฮันนี่กระแทกส้น ไปนั่งมองอย่างฉุนๆ มิ้นท์จ๋อยๆ ตามไปกางร่มให้ฮันนี่
“เอาหลายๆ มุม ฉันจะได้เอาไปเป็นตัวอย่างว่าควรจะให้ต้นจัดวางองค์ประกอบศิลป์ยังไง” ฟ้ายังสั่งดินไม่เลิก
“รู้แล้ว เลิกสั่งสักทีเหอะน่า”
“ก็ฉันเป็นเจ้านาย ฉันมีสิทธิ์สั่ง”
“สั่งมาก ไม่มีสมาธิ เหมือนมีแมลงวันหึ่งๆ ที่หู รำคาญ”
“อี๊ นายดิน ฉันไม่อยากเสียมารยาทต่อหน้าคนของลูกค้านะ”
“ก็อยู่เงียบๆ”
“อี๊ นายดิน”
“กลัวลืมชื่อผมหรือไง เรียกอยู่ได้”
“อี๊” ฟ้าไม่พูดชื่อ แต่อึดอัดมาก
ที่หน้าคอกม้าขณะนั้นบีบีวิ่งไล่ตามธีรเทพ แล้วหยุดหอบ
“เดี๋ยว อย่าหนีนะ ขอพักก่อน แฮ่กๆ”
“โธ่ นึกว่าจะแน่ ที่แท้ก็แก่ วิ่งไม่ไหว” ธีรเทพหยุดหอบเหมือนกัน “ แฮ่กๆ”
“ว่าใครแก่ แฮ่กๆ”
“เธอนั่นแหละ แฮ่กๆ”
สองคนลงนั่งหอบ พร้อมกัน ก่อนจะหันหน้ามามองกัน เห็นสภาพหน้าแต่ละคน แล้วอดขำกันไม่ได้ ...สักพักทั้งสองคนก็รู้ตัวว่ากำลังโกรธกันอยู่ หยุดหัวเราะ
“ถ้าเธอยอมแชร์ความผิดกับฉัน ฉันจะไม่วิ่งให้เธอไล่ตามอีก จะได้ไม่เหนื่อย โอเคป่ะ”
“ทำไมฉันต้องเชื่อนาย”
“ไม่เชื่อก็ได้ ไม่ได้ง้อ”
“เออ”
“เออ นี่อะไร”
“ยอมก็ยอม”
“ดีมาก”
“แล้วทีนี้จะไปผุดไปเกิดได้หรือยัง”
“เฮ้ย ฉันไม่ใช่วิญญาณเร่ร่อน”
“ก็เห็นแวะเวียนมาอยู่ได้ งานการไม่มีให้ทำ ไม่มีให้รับผิดชอบหรือไง ไป๊ ชิ้ว”
“เคยบอกแล้วไง ผู้บริหาร ไม่ต้องเข้าออฟฟิศก็ได้ หมดเรื่องกับเธอแล้ว ตอนนี้ฉันก็พร้อมเดินหน้าสู่อนาคต”
“คนอย่างนายมีอนาคตด้วยเหรอ”
“อนาคตสามีคุณฟ้าไง ฮิ้วว ไปนะ ยัยบีบีบี้แบน”
ธีรเทพลุกวิ่งหนี
“อ๊าย”
บีบีลุกวิ่งไล่ฟาดธีรเทพอีกรอบ
ส่วนที่คอกม้าหลังจากถ่ายรูปเสร็จฟ้าบอกคุณวีให้ไปนั่งพัก
“พักก่อนนะคะคุณวี อีกสักแป๊บ พรีเซ็นเตอร์ที่คู่กับคุณวีก็จะเดินทางมาถึงแล้วนะคะ”
“ครับ” คุณวีเดินมานั่ง ฮันนี่ รีบกุลีกุจอต้อนรับ
“เชิญค่ะ”
“ครับ”
“เป็นไงคะ ลูกน้องของฮันนี่ ทำงานโอเคมั้ยคะ”
ฟ้า กับดิน แอบเคือง
“โอเคครับ มืออาชีพมาก”
คนงานของคุณวีเอาน้ำมาเสริ์ฟ ฟ้าหน้าถอดสีคิดว่าเป็นน้ำหล่อฮังก๊วยอีก
“น้ำอะไรคะ”
ฟ้าถามคนงาน คุณวีได้ยินจึงตอบแทน
“น้ำเปล่าครับ ร้อนๆ ดื่มน้ำเปล่าดีกว่าน้ำหวาน... ผมรู้ว่าคุณไม่ชอบน้ำหล่อฮังก๊วย” คุณวีกระซิบบอกฟ้า ฟ้าอึ้งหน้าแตก
“อุ๊ย”
คุณวียิ้มให้ฟ้าก่อนจะเดินออกไป ฟ้าเขิน ฮันนี่ลอบมองอาการระหว่างฟ้าและคุณวีแล้วหมั่นไส้ ฮันนี่รีบตามคุณวีไปทันที
“เก็บอาการหน่อยคุณ โจ่งแจ้งมากๆ ผู้ชายเขาไม่ชอบหรอกจะบอกให้”
ดินบอกฟ้าหุบยิ้มทันที
“ไม่ต้องมาเสนอแนะ อย่าลืม ฉันเป็นเจ้านายนายเป็นลูกน้อง เรื่องส่วนตัวของฉันไม่ต้องยุ่ง”
ดินไม่พอใจฟ้า เดินหนีออกไป ฟ้าหงุดหงิด
ดินเดินมาที่มอเตอร์ไซค์ของตัวเอง หงุดหงิด ลังเล จะขึ้นมอเตอร์ไซค์กลับ แล้วลงมาใหม่
“เดี๋ยวจะหาว่าไม่มืออาชีพ”
ดินพยายามรวบรวมสติ หลับตาลง
“ขอโทษนะคะ”
ดินลืมตามองจึงพบเฟซ นางแบบสาวสาวสวยใสยืนยิ้มให้ดิน ใบหน้าของเฟซต้องประกายแสงพระอาทิตย์และมีลมพัดโชยอ่อนๆ ทำให้เฟซดูสวยมาก
“เฟซมีนัดสัมภาษณ์กับออร์กาไนเซอร์ที่นี่น่ะค่ะ ต้องไปทางไหนคะ”
“เอ่อ ครับ...”
เฟซยิ้มสวยปานนางฟ้านางสวรรค์อย่างผูกมิตรให้ดิน
คุณวีเดินมาดูม้า ฮันนี่เดินตามเข้ามา หว่านเสน่ห์เต็มที่ คุณวีได้แต่ยิ้มๆ รู้ทันในมารยาและจุดประสงค์ของฮันนี่
“ขอบคุณนะคะ ที่กรุณาให้พวกเรามาสัมภาษณ์ถึงที่นี่ ฮันนี่รู้มาว่า ที่นี่ค่อนข้างเป็นสถานที่ส่วนตัวของคุณวี”
“จะมีอะไรแสดงความป็นตัวตนของผมได้ดีเท่ากับสถานที่ๆ เป็นที่ส่วนตัวของผมล่ะครับ”
“ค่ะ งั้นวันนี้เสร็จงานแล้ว ฮันนี่ขออนุญาตเป็นเจ้ามือเลี้ยงขอบคุณคุณวีสักมื้อนะคะ” ฮันนี่จ้องมองดวงตาของคุณวี ส่งแววตาเชื้อเชิญเต็มที่ “เพื่อมิตรภาพที่ดีของเราต่อไปค่ะ”
“แค่นี้ผมว่าก็ดีอยู่แล้วนะครับ ขอบคุณนะครับสำหรับน้ำใจ” ฮันนี่อึ้ง “ผมขอตัวพาเจ้านี่ไปเดินเล่นก่อนนะครับ”
คุณวีจูงม้าออกไป ทิ้งให้ฮันนี่อยู่เพียงลำพังกับม้าอีกสองสามตัว
“โง่! ทึ่ม! อุตส่าห์เอามาเสิร์ฟถึงที่แล้วยังไม่สน อยู่กับม้าไปเถอะย่ะ” ฮันนี่หันหลังกลับ เจอฟันหน้าของม้ายื่นเข้ามาใกล้ “ว้าย อี๋”
ขณะนั้นฟ้านั่งรออยู่ที่มุมรับแขกอย่างกระวนกระวายกับมิ้นท์ที่นั่งกินลมชมวิว สบายใจ
“บีบี หายไปไหนเนี่ย”
บีบีวิ่งไล่ตามธีรเทพเข้ามา
“อุ๊ยตายๆ ที่แท้ก็มัวแต่ไปวิ่งไล่จับผู้ชาย งานการไม่ทำ” บีบีกำลังจะเหวี่ยงแฟ้มใส่ธีรเทพ ตัดสินใจเปลี่ยนทิศทางแฟ้ม เหวี่ยงใส่มิ้นท์ทันที “ว้าย อะไรของหล่อนเนี่ย”
“ว้าย ขอโทษ พอดีมันลื่นหลุดมือ”
บีบีเก็บแฟ้ม มิ้นท์ฮึ่มแฮ่ใส่บีบี บีบีแฮ่กลับ มิ้นท์กลัวรีบนั่งลงเหมือนเดิม ธีรเทพเข้าไปประจ๋อประแจ๋ฟ้า
“คุณฟ้าครับ เย็นนี้ เอ่อ...”
“ไม่ว่างค่ะ ต้องเข้าไปทำงานต่อที่ออฟฟิศ” ฟ้าตัดบท
“ทำงานดึกเหรอครับ งั้น...”
“ทำยันสว่างเลยล่ะค่ะ”
ฟ้าชะงักไป เมื่อหันไปเห็นดินเดินมากับเฟซ
“คุณเฟซมาแล้ว”
“ตัวจริงสวยกว่าในทีวีอีกนะครับ เพิ่งเคยเห็นอ่ะ”
“บ้านนอก เชิญทางนี้ค่ะคุณเฟซ”
“เชิญครับ”
ดินเลื่อนเก้าอี้ให้เฟซนั่ง ฟ้าหมั่นไส้ดิน ล้อเลียนเบาๆ กับตัวเอง
“ เชิญครับ แหวะ”
“ขอบคุณมากนะคะ วันนี้จะสัมภาษณ์เฟซอย่างเดียวเหรอคะ”
“จะรบกวนถ่ายรูปคู่กับคุณวีสักนิดนึงด้วยค่ะ รีบกลับเหรอคะ”
“ไม่ค่ะ ไม่รีบ จะให้เฟซทำอะไรอีกก็บอกได้เลยนะคะ”
“ค่ะ น่ารักที่สุดเลยค่ะ ว่ามั้ยแก เป็นถึงซุปเปอร์โมเดลโด่งดัง ไม่ถือตัวเลย” บีบีหันไปคุยกับฟ้า ฟ้ยักไหล่
“ก็งั้นๆ งั้น อย่าเสียเวลา มาคุยกันเลยดีกว่าค่ะ”
ฟ้าตัดบทแบบตึงๆ เฟซสะดุ้งเล็กน้อย เมื่อเจอท่าทีจู่โจมแบบตึงๆ ห้วนๆของฟ้า ดินสังเกตฟ้าที่เอาแต่อารมณ์แล้วนึกระอา
ฟ้าพาเฟซไปถ่ายรูปปับคุณวี ทั้งสองยิ้มให้กัน ดินเล็งโฟกัส
“คุณวียืนตรงนั้นนะครับ หันหน้ามาทางขวาสี่สิบห้าองศา คุณเฟซมองกล้องนะครับ สวยมากครับ ดีครับ”
ดินรัวชัตเตอร์ ฟ้า บีบี ธีรเทพยืนมองอยู่ที่มุมหนึ่ง ฟ้ามองดินอย่างหมั่นไส้ ฮันนี่ มิ้นท์ยืนมองอยู่ที่มุมหนึ่ง ฮันนี่หงุดหงิดมาก
“เมื่อไหร่จะเสร็จเนี่ย”
“มาก็มาช้ากว่าเขา ยังจะรีบกลับอีกเหรอคะคุณฮันนี่”
“ผีเจาะปากมาพูดหรือไง ท่าทางหล่อนกับฉันจะมีปัญหากันแล้วนะ”
“รูปซิปปากเลยค่ะ”
ดินพักจากการกดชัตเตอร์ มองไปที่เฟซ ก่อนจะเข้าไปปัดปอยผมที่ระอยู่ข้างแก้มออก
“ขอโทษนะครับ”
“ค่ะ”
ฟ้ามองดินปัดผมให้เฟซอย่างเบามือด้วยความหมั่นไส้เหลือทน กระแทกส้นเท้าเดินออกไปอย่างลืมตัว แต่โดนหลังเท้าธีรเทพเต็มๆ
“โอ้ย”
ทุกคนหันมามองธีรเทพเป็นตาเดียว
“อะไรของนาย”
“โอ่ยโอ๊ยคิดถึงจังเลย” ธีรเทพแกล้งร้องเพลง
“ประสาท พักกันสักครู่ก่อนแล้วกันนะคะ”
บีบีต่อว่าธีรเทพ ดินมองไปที่ฟ้า ซึ่งเดินหงุดหงิดไปไกลแล้ว
ฟ้าเดินมาหลบมุมอยู่คนเดียว
“หมั่นไส้ ทำเป็นสุภาพบุรุษ เลื่อนเก้าอี้ให้ ปัดผมให้ สวยงั้นสวยงี้ แหวะ ก็แค่สวย เบๆ พื้นๆ”
ฟ้าหันไป เห็นเฟซเดินชมสถานที่เข้ามา ฟ้าหลบไปแอบ
“ทำไมต้องมาทางนี้ด้วย อยากอยู่คนเดียว รู้บ้างมั้ยเนี่ย” ฟ้าชะโงกออกไปดูอีกที เห็นดินเดินเข้ามาหาเฟซ ฟ้าหลบอีก
“หืม..ยังจะตามมาอี๋อ๋ออีก มียัยฮันนี่อยู่ทั้งคนแท้ๆ เลว”
ฟ้าชะโงกหน้าออกไปดู พยายามเงี่ยหูฟังสุดฤทธิ์ว่าดินกับเฟซคุยอะไรกัน
“มีอะไรที่เฟซต้องแก้ไขมั้ยคะคุณดิน”
“ทุกอย่างเพอร์เฟ็กต์ครับ คุณเฟซมืออาชีพอยู่แล้ว”
“ไม่หรอกค่ะ เฟซยังใหม่อยู่เลย”
ดินจ้องหน้าเฟซอย่างพิจารณา จนเฟซรู้สึกหวั่นไหว ฟ้าเห็นแล้วยิ่งหมั่นไส้
“จ้องหน้าเฟซทำไมเหรอคะ”
“คุณเฟซต้องมั่นใจในตัวเองนะครับ คุณเป็นคนสวย โพสท์ยังไงก็สวย เชื่อผม”
“เหรอคะ... ค่ะ”
ฟ้าฉุนจนไม่ทันเห็นคุณวีที่เดินเข้ามามองฟ้าทางข้างหลังอย่างแปลกใจว่ามาทำอะไร
“คุณฟ้า มาทำอะไรตรงนี้ครับ”
“ว้าย”
ฟ้าตกใจจนเสียหลักล้มลงไปทับอุปกรณ์ที่ใช้ในการเลี้ยงม้าจนกระจัดกระจายดินและเฟซหันมาเจอฟ้า ฟ้าหน้าเจื่อน รีบหามุกแก้ตัว
“ทำตุ้มหูหล่นแถวนี้ค่ะ กำลังหาอยู่...เอ่อ อุ๊ย ก็ยังใส่อยู่นี่นา ขี้ลืมจริงๆ เลยเรา ไปล่ะค่ะ”
ฟ้ารีบวิ่งออกไปทันที คุณวีมองตามฟ้ายิ้มๆ อย่างประทับใจ ดินมองสายตาของคุณวีที่มองตามฟ้า แล้วรู้สึกหวั่นใจ
ทุกคนออกไปทำงานข้างนอกกันหมดที่ออฟฟิศจึงเหลือเพียงต้นที่นั่งซึมมองช่อดอกไม้ที่เป็นหมันบนโต๊ะ กอหญ้าเดินเข้ามา
“จะจ้องให้ดอกไม้กลายเป็นแมวหรือไง”
“เมี้ยว”
“เพี้ยนอ่ะ”
ต้นหยิบช่อดอกไม้ส่งให้กอหญ้า
“อ่ะ ให้”
“นายให้ฉันเอาไปทิ้งเป็นช่อที่เท่าไหร่แล้วเนี่ย ไม่รู้จักเข็ด”
“อย่าให้นับเลย มันช้ำ เอาไปทิ้งให้ทีเหอะ”
กอหญ้ารับดอกไม้มา ส่ายหน้าเอือมๆ คุณสดใสกับน้ำฝนเดินเข้ามา
“หนูๆ จ๊ะ”
“คุณแม่”
คุณสดใสซักไซร้ไล่เลียงกับต้นกับกอหญ้าเรื่องฟ้า
“น้ำฟ้าหาแฟนได้หรือยังจ๊ะ”
ต้นหันไปยิ้มกับคุณสดใส
“ผมไงครับคุณแม่”
“ยัยฟ้าไม่ได้อยากรับบุตรบุญธรรมตอนนี้หรอกนะจ๊ะ” ต้นจ๋อย
“แป่ววว...ฮ่ะๆ”
“คุณแม่คะ เรารีบกลับกันดีกว่านะคะ เดี๋ยวพี่ฟ้าก็กลับมาแล้วนะคะ”
“หนูๆ จ๊ะ อย่าไปบอกน้ำฟ้านะว่าฉันมาสืบราชการลับ ฉันไม่อยากให้ลูกสาวฉันรู้สึกกดดัน”
“ไม่บอกแน่นอนค่ะ คุณแม่สบายใจได้”
“รูดซิปปากให้สนิทเลยนะจ๊ะ”
“คงไม่ทันแล้วล่ะค่ะแม่”
เสียงฟ้าดังขึ้น คุณสดใส น้ำฝน กอหญ้า ต้น ถึงกับสะดุ้งด้วยความตกใจ หันไปมองเห็นฟ้ายืนอยู่กับบีบี
“ยัยฟ้า” คุณสดใสแกล้งแอ็กติ้ง ป่วย ลมจะจับ “ค่อกๆๆ มาแล้วเหรอลูก เฮ้อ...น้ำฝนแม่หน้าซีดมากเลยใช่มั้ย พาแม่กลับบ้านนะจ๊ะ”
ดินเดินเข้ามา เห็นคุณสดใสดินชะงัก คุณสดใสเองก็ชะงัก
“สวัสดีครับคุณแม่” ดินยกมือไหว้คุณสดใส
“ฉันไม่มีลูกชาย มีแต่ลูกสาวสองคนและว่าที่ลูกเขยอีกสองคน ซึ่งหนึ่งในนั้นไม่ใช่คนหลอกลวงอย่างเธอแน่ๆ”
ดินจ๋อย ฟ้ารีบตัดบท
“ฟ้าอยากให้แม่พักผ่อนอยู่ที่บ้าน อาการแม่ดูแย่ลงนะคะ”
“แม่เป็นห่วง ลูกหายไปนาน ไม่รู้ข่าวเลย”
“แค่วันเดียวเนี่ยนะคะ”
“วันเดียวของแม่ก็มีค่านะลูก อย่าลืมนะ ว่าเวลาของแม่เหลือไม่มาก ค่อกๆ ยิ่งหนูกอหญ้าบอกว่าลูกยังหาแฟนไม่ได้แม่ยิ่ง..ค่อกๆๆ เฮ้อ...”
“แต่ฟ้าเจอคนที่น่าสนใจมากๆ แล้วคนหนึ่งค่ะคุณแม่”
คุณสดใสตาโต หูผึ่งทันที
“ใครลูก ทุกอย่างดีเพอร์เฟ็กต์ของแท้ ไม่ใช่ของเก๊” ว่าพลางคุณสดใสปรายตามองไปทางดิน “ใช่มั้ยลูก”
“อ๋อ...ค่ะ คนนี้ ของเขาดีจริงๆ ค่ะ ฟ้าคิดว่าเขาคือตัวเลือกใหม่ที่ดีที่สุดของฟ้าค่ะ”
“หา เจอแล้วเหรอ ทำไมไวเงี้ย” ต้นถามอย่างตกใจ
“ร้อน รักตัวเธอมันร้อนเป็นไฟ”
“หมื่น หมื่นฟาเรนไฮต์”
“นายดิน ไอ้ต้น”
ดิน ต้น กอหญ้ารีบวิ่งหนีไป ฟ้าเจ็บใจ หันมาเจอคุณสดใสจ้องหน้าอยู่
“กระพือไฟให้ร้อนๆ เลยนะลูก จะได้ละลายหัวใจผู้ชายเป็นของเราเร็วๆ”
“เฮ้อออ”
ที่ลานจอดรถของออฟฟิศ มิ้นท์ขับรถเข้ามาจอด เปิดประตูรถลงมา ขนแฟ้มเอกสารพะรุงพะรัง บ่นอุบ
“รถตัวเองก็ว้างว่าง ทำไมต้องโยนใส่รถเราด้วยก็ไม่รู้ อย่าให้เป็นหัวหน้าบ้างก็แล้วไป ชึ...” มิ้นท์ไม่ได้มองทาง เดินไปชนกับจอห์นที่ยืนรอน้ำฝนและคุณสดใสอยู่ “อุ๊ย ขอโทษค่ะ”
“ไม่เป็นไรครับ”
จอห์นช่วยมิ้นท์เก็บของ เงยหน้ามองกัน จำได้
“คุณนั่นเอง”
“ผมช่วยครับ”
“ขอบคุณค่ะ มิ้นท์เนี่ยซุ่มซ่ามจังเลยอ่ะ” สองคนจับมือกันโดยไมได้ตั้งใจ “อุ๊ย”
จอห์นมองตามิ้นท์แล้วอึ้ง ต่างฝ่ายต่างขอโทษกันไปมา
“ขอโทษครับ / ขอโทษค่ะ”
น้ำฝนและคุณสดใสเข้ามาเห็นพอดี อารมณ์หึงของน้ำฝนพุ่งขึ้นทันที
“จะขอโทษกันอีกนานมั้ยคะ
จอห์น กับมิ้นท์สะดุ้ง หันไป เห็นน้ำฝนตีหน้ายักษ์อยู่ จอห์นรีบชักมือกลับ เก็บแฟ้มยัดๆ ใส่ตัวมิ้นท์แล้วรีบมาหาน้ำฝน
“ช่วยเขาเก็บของเสร็จแล้วค่ะ ดาร์ลิ้ง”
น้ำฝนควงจอห์น มองมิ้นท์อย่างเหยียด
“งั้นก็กลับเถอะค่ะ แถวนี้ไม่ค่อยน่าอยู่เท่าไหร่”
“ใช่ มันเหม็นอะไรเน่าๆ เสียๆเหมือนของบูดค้างปี รีบไปเถอะลูก”
“ไปเถอะค่ะ จอห์นขา ร้อนมั้ยอ่ะ”
น้ำฝน จอห์น สดใสขึ้นรถไป มิ้นท์มองตามอย่างเจ็บใจ
“ หมั่นไส้!!!” มิ้นท์ลืมตัวทิ้งแฟ้มลงเท้าตัวเอง “โอ๊ย”
+ + + + + + + + + + +
ดินนั่งดื่มกาแฟอย่างเซ็งๆ เสียงมือถือดินดังขึ้น ดินเห็นเบอร์ รีบกดรับ ไม่กล้าคุยเสียงดัง
“ครับ...ราคาก็ตามที่เคยคุยกันครับ เดี๋ยวผมติดต่อกลับนะครับ พอดีผมติดประชุม สวัสดีครับ”
ดินวางสาย มองไปรอบๆ ไม่มีใครอยู่แถวนั้น ดินโล่งใจ วางมือถือลงบนโต๊ะ ฟ้าเดินเข้ามาจะชงกาแฟ เห็นดินนั่งอยู่ ฟ้าชะงัก ก่อนจะเดินเข้าไปหยิบกาแฟมาชงเองเงียบๆ ดินมองฟ้า ไม่พูดอะไร ฟ้าเหลือบมองดิน พูดลอยๆ ไม่มองหน้าดิน
“เดี๋ยวเอารูปไปให้บอสดูด้วยนะ”
“อืม”
“น้องเฟซเป็นไงบ้าง”
“สวย มองมุมไหนก็สวย” ฟ้าหมั่นไส้ กระแทกแก้วดังโครม “หุ่นดี ขายาว หน้าใส” ฟ้าเคาะช้อนชงกาแฟกับแก้วกาแฟดังโพล้งเพล้ง “ไม่งี่เง่า”
ฟ้าหันมาเสียงดังใส่ “เหรอ...”
“ใช่ คอนเฟิร์ม แล้วคุณวีล่ะ”
“หล่อ มองมุมไหนก็หล่อ ดูดี” ดินกระแทกแก้วกาแฟดังโครม “มีสมอง เพอร์เฟ็กต์” ดินขยับเก้าอี้เสียงดัง อย่างหงุดหงิด “ไม่งี่เง่า ไม่ทรยศ หักหลังคน”
“ไหนบอกว่าเราสองคนจะคุยแต่แค่เรื่องงานไง”
“แล้วฉันพูดนอกเรื่องตอนไหน”
“เมื่อกี้ไง คุณพูดออกมาว่าเค้ามีสมอง ไม่งี่เง่าไม่ทรยศ ว่าผมชัดๆ”
ฟ้าถือแก้วกาแฟเตรียมตัวจะออกไป
“ อย่าสำคัญตัวผิด นายไม่ได้สำคัญพอที่ฉันจะเอามาพูดให้เป็นประเด็น อย่าลืมที่ฉันสั่งเอารูปไปให้บอสดูด้วย”
“ได้”
ดินเดินฉุนออกไป ลืมมือถือไว้บนโต๊ะ
“ทำเป็นฉุน ชิ”
ฟ้าเดินออกไป ฮันนี่เดินเข้ามา จะหาน้ำดื่ม เห็นมือถือวางบนโต๊ะก็แปลกใจ
“มือถือของใคร เอ๊ะ ของดินนี่”
เสียงมือถือของดินดังขึ้นอีกรอบ ฮันนี่มองซ้ายขวา อยากรู้อยากเห็น รีบกดรับ ฟังเฉยๆ
“ฮัลโหลคุณดิน ตกลงเจ้านายผมเซ็นเช็คค่าจ้างถ่ายภาพมาประดับโรงแรมให้คุณ แล้วนะครับ ตามที่ตกลงกัน 10 ล้านนะครับ”
ฮันนี่ ตาโต อุทานเบาๆ
“สิบล้าน”
“จะมารับเมื่อไหร่ โทรบอกผมนะ อยากคุยโปรเจ็คท์ใหม่ที่สมุยด้วย”
ฮันนี่รีบกดวางสาย
“สิบล้านเหรอ”
ดินเดินเข้ามา ฮันนี่รีบวางบนโต๊ะเหมือนเดิม ทำไม่รู้ไม่ชี้ ดินหยิบมือถือออกไป ฮันนี่มองตามดินอย่างสงสัย
“นายดินต๊อกต๋อย มีเงินมากขนาดนั้นเลยเหรอ”
+ + + + + + + + + + ++
วันต่อมาดินขี่มอเตอร์ไซค์เข้ามาจอด กอหญ้ารีบลงมา คืนหมวกกันน็อกให้ดิน
“รีบอะไรนักหนาเนี่ย”
“นายหื่นโทรตามยิกเลย ให้หนูมาช่วยดูแบบโปสเตอร์”
กอหญ้ารีบวิ่งเข้าไป ดินจอดมอเตอร์ไซค์เรียบร้อย จะเดินเข้าออฟฟิศแต่ต้องตกใจเมื่อลูกค้าของดินเดินเข้ามา
“คุณต๋อย”
“จู่ๆ คุณก็วางสายผม ผมใจร้อน เลยมาหาคุณเอง”
“ผมโทรคุยกับคุณเหรอ เมื่อไหร่”
“ช่างเหอะ นี่ เช็ค” ลูกค้ายื่นซองให้ดิน “ผมอยากคุยโปรเจ็คใหม่กับคุณ เท่าไหร่ผมก็จ่ายนะ ยี่สิบล้านเลยเป็นไง”
ฟ้าเดินเข้ามา ดินชะงัก หน้าเสีย
“ทำไมยังไม่เข้าไป คุยอะไรอยู่”
“อ๋อ เอ่อ...พอดีผมรับจ็อบ”
ฟ้ามองนาฬิกาข้อมือ
“เหลืออีกห้านาทีได้เวลาออฟฟิศ ถือว่านายโชคดี ไม่งั้นฉันเอาเรื่องนายแน่ที่คุยงานอื่นในเวลางานประจำ”
ฟ้าเดินเชิดเข้าไป
“ว่าไงคุณดิน”
“เราไปคุยทางด้านโน้นดีกว่าครับ”
ดินพาคุณต๋อยหลบไปทางหนึ่ง ฮันนี่โผล่ขึ้นมาจากข้างรถคันหนึ่ง ตาลุกวาว
“ไม่ใช่ช่างภาพธรรมดานะเนี่ย”
มิ้นท์กระหืดกระหอบเข้ามา
“คุณฮันนี่คะ”
“ว่าไง สืบข้อมูลนายดิน ได้เรื่องว่าไงบ้าง”
มิ้นท์อ่านข้อมูลจากเอกสาร
“มีบ้านหลังใหญ่มากที่เมืองกาญจน์ เป็นเจ้าของสวนดอกไม้มูลค่ากว่าร้อยล้าน เป็นเจ้าของรักนิรันดร์เวดดิ้งสตูดิโอตัวจริง นายธีรเทพแค่ช่วยบริหาร และที่สำคัญเป็นช่างภาพฝีมือระดับแนวหน้าใช้นามแฝงว่ามิสเตอร์ดีเจ”
“อะฮ้า...มิ้นท์ห้ามแพร่งพรายเรื่องที่นายดินรวยมากกับใครนะ”
“รูดซิปปากเลยค่ะ แต่ที่สำคัญกว่านั้น ขอหมื่นหนึ่งค่ะ ค่านักสืบ”
“เดี๋ยวเอาให้”
“ค่ะ”
มิ้นท์เดินออกไป ฮันนี่ คิดวางแผนร้ายในใจ
“ดินคะ คุณคือตัวจริงของฮันนี่”
โปรดติดตามอ่านตอนต่อไป
