ติดตามอ่านได้ทาง www.manager.co.th ทุกวัน เวลา 9.30 น.
เรื่องย่อ/นักแสดง
ตอนที่ 9
อ้อม รินลดานั่งเรียนภาษาอยู่ด้วยกัน ขณะที่บัวนั่งอีกด้าน อ้อมสังเกตเห็น โมฮัมหมัดนักเรียนต่างชาติหันมองบัวบ่อยๆ จึงดูออกว่าคงชอบบัวแน่ เมื่อหมดชั่วโมงเรียน อาจารย์เดินออกไป บัวและนักเรียนอื่นเดินออกไปด้วย อ้อมรีบเดินเดินเข้าไปหาโมฮัมหมัด
“สนใจบัวระวงเหรอ” ---“ใช่”โมฮัมหมัดยอมรับ
“โทรหาเค้าได้นะ ฉันเป็นเพื่อนเค้า”
อ้อมส่งกระดาษเบอร์โทรให้
“ได้เหรอ”โมฮัมหมัดไม่แน่ใจ
“ได้”อ้อมยืนยัน ---“ขอบใจ”
โมฮัมหมัดเดินออกไป รินลดาเดินเข้ามาหาอ้อม
“พี่อ้อมให้เบอร์ไปอย่างนี้ เดี๋ยวพี่รัญรู้เข้าเราก็โดนด่าหรอก”
“พี่รัญจะรู้ได้ยังไง ถ้าน้องรินไม่พูด แล้วที่พี่ทำวิธีนี้ก็เพื่อให้พี่รัญ ได้รู้ว่านังบัวระวงมันสำส่อน รับรอง คืนนี้พอไอ้โมฮัมหมัดโทรไป พี่รัญต้องไล่นังบัวระวงกลับเมืองไทยแน่”
“ว๊าว พี่อ้อมนี่ล้ำลึกจริงๆเลยค่ะ วางแผนแต่ล่ะอย่าง น้องตามไม่ทันเลย”รินลดาตื่นเต้น
“เรื่องให้ร้ายคนเนี่ย พี่ถนัด”
อ้อมทำเชิดใส่แล้วเดินออก รินลดาทำเชิดตาม แล้วแอบหัวเราะขำๆ
+ + + + + + + + + + + +
ค่ำคืนนั้นรัญนั่งทำงานดูข่าวหน้าจอคอมพิวเตอร์ บัวยกชาเข้ามาให้ พลางถาม“พี่รัญทำอะไรเหรอคะ”
“กำลังดูข่าวเศรษฐกิจอยู่”
บัวหยิบหนังสือไทม์ข้างตัวรัญขึ้นมาดู“ไทม์บอกว่าปัญหาของลิเบีย จะทำให้เศรษฐกิจของยุโรปตกต่ำลงอีกสิบเปอร์เซ็นต์ พี่รัญว่าเป็นไปได้มั้ยคะ”
รัญมองหน้าบัวแล้วดูหน้าปกหนังสือเห็นมีคำวิจารณ์
“นี่บัวอ่านภาษาอังกฤษเข้าใจด้วยเหรอ”
รัญมองอย่างแปลกใจ บัวชะงักรู้ตัวว่าหลุดแสดงความรู้ออกไป
“อ๋อ วันนี้ครูที่โรงเรียนเข้าเอาหนังสือเล่มนี้มาสอนค่ะ บัวก็เลยเข้าใจ”
“บัวนี่เป็นคนฉลาดนะ เรียนรู้อะไรได้เร็ว”
“ขอบคุณค่ะ เอ่อ พี่รัญยังไม่อาบน้ำใช่มั้ยคะ งั้นบัวอาบก่อนนะ” ---“เชิญ”
บัวเดินเข้าห้องน้ำ รัญมองตาม แล้วลุกเดินไปเปิดตู้เสื้อผ้า รัญหยิบกล่องของขวัญออกมาเปิดดู ในกล่องมีชุดนอนผู้หญิงดูเซ็กซี่ รัญยกขึ้นมาดูอมยิ้มกับตัวเอง
บัวอาบน้ำเสร็จเดินออกจากห้องน้ำ รัญเดินเข้าไปหา “ผมซื้อชุดนอนมาให้คุณใหม่”
บัวมองชะงัก รัญเปิดกล่องออก บัวหยิบมาทาบตัวเอง เห็นว่าออกแนวเซ็กซี่นึกในใจว่ารัญร้ายไม่ใช่เล่น แต่ก็ยอมไปเปลี่ยน ไม่นานนักบัวก้าวออกมาในชุดนอนที่เซ็ก รัญมอง บัวยิ้มเขิน
“คุณใส่แล้วสวยมาก”
“ขอบคุณค่ะ ทำไมอยู่ๆถึงซื้อชุดนอนให้บัวล่ะคะ”
“ผมเห็นคุณใส่กางเกงขาสั้นนอนทุกวัน ดูน่าอึดอัด”
รัญมองจ้อง บัวมองสบตาอย่างเขิน แกล้งหมุนตัวดูชุดแก้เขิน “นี่พี่รัญซื้อที่ไหนเหรอคะ”
บัวหันมาชะงักเห็นรัญยืนชิดใกล้ รัญมองจ้อง บัวหลบตาประหม่า
“ทำไมผมอยู่ใกล้คุณทีไร คุณต้องทำตัวสั่นทุกที” ---“ก็...บัว...บัว...”
รัญเอื้อมมือจับไหล่ บัวสะดุ้งตัวสั่นเงยหน้าขึ้น รัญเคลื่อนหน้าจะจูบ บัวมองสะท้านตกอยู่ในภวังค์
เสียงโทรศัพท์ดังขัดจังหวะ รัญเดินไปรับยกหูขึ้น“ฮัลโหล”
“ขอสายบัวระวง”เสียงโมฮัมมัดดังมาตามสาย
“นั่นใครพูด” ---“ผมโมฮัมหมัดเป็นเพื่อนที่โรงเรียน”
“คุณมีธุระอะไร” ---“ผมมีเรื่องส่วนตัวจะคุยกับเธอ”
รัญหันมามองหน้าบัวอย่างไม่พอใจ“ของคุณ”
“บัวเหรอคะ ใคร” ---“ผู้ชาย เค้าบอกมีเรื่องส่วนตัวจะคุยกับคุณ”
บัวรับโทรศัพท์มา รัญเมินหน้าไม่พอใจเดินไปห้องน้ำ บัวมองตาม รัญหันมามองก่อนจะเดินเข้าห้องน้ำปิดประตูปัง บัวหน้าเสียยกโทรศัพท์ขึ้นพูด “ฮัลโหล”
“คุณบัว ผมโมฮัมหมัดนะ ผมอยากชวนคุณไปเที่ยวผับคืนนี้คุณว่างมั้ย”
“ฉันไม่ว่าง แค่นี้นะ” ---“เดี๋ยวสิครับ”
“นี่ คุณอย่าโทรมาหาฉันอีกนะ ฉันมีแฟนแล้ว แล้วเมื่อกี้แฟนฉันก็เป็นคนรับ”
“เหรอครับ ผมขอโทษ”
บัววางโทรศัพท์ลงอย่างนึกแปลกใจว่าใครเป็นคนให้เบอร์โทรไป บัวเดินไปมาอย่างใจไม่ดี มองห้องน้ำ แล้วลงนั่งปลายเตียง ครู่หนึ่งรัญเปิดประตูออกมา บัวมอง รัญทำหน้านิ่งเย็นชาไม่สนใจเดินไปหน้ากระจกหยิบครีมทา บัวมองอยากจะพูดแต่ไม่กล้า รัญหันกลับมาเห็นบัวยังนั่งนิ่งมอง รัญเดินขึ้นเตียงห่มผ้า
“ถ้าจะนอนปิดไฟด้วย”
รัญขยับหันตะแคงหลังให้ บัวขยับตัวเข้ามาหา แตะแขนรัญ“พี่รัญคะ”
รัญถอนใจเฮือกใหญ่ทำทีเป็นรำคาญ
“ยังไม่ง่วงอีกเหรอ พรุ่งนี้มีเรียนแต่เช้านะ”
“โมฮัมหมัดเค้าเป็นเพื่อนที่โรงเรียน”
“คุณคงชอบพวกแขกล่ะสิ ท่าทางจะเงินเยอะ”
“บัวไม่ได้ให้เบอร์โทรศัพท์เค้านะคะ”
“ถ้าคุณไม่ให้ เค้าจะได้เบอร์มาได้ยังไง”
“บัวไม่รู้ แต่บัวสาบานได้ว่าบัวไม่เคยให้เบอร์ใคร”
รัญมองหน้าบัวอย่างเยาะ
“คุณไม่ต้องสาบานหรอก ถ้าเสร็จงานนี้แล้วคุณจะรับลูกค้าต่อก็ไม่เกี่ยวกับผม ผมแค่อยากบอกให้คุณรู้ว่าตอนนี้คุณรับจ้างผมอยู่ คุณก็ควรจะให้เกียรติผมบ้าง”
“ค่ะ บัวบอกเค้าไปแล้วว่าอยู่กับพี่รัญ เค้าจะไม่โทรมาอีก”
บัวน้ำตาไหล รัญมองอึ้ง ใจอ่อนเมื่อเห็นน้ำตา“ร้องไห้ทำไม”
“บัวเสียใจที่ทำให้พี่รัญโกรธ”
“ผมไม่ได้ว่าอะไรซะหน่อย แค่ไม่ชอบที่มีผู้ชายโทรมา”
“แต่พี่รัญไม่เชื่อบัว”
“แล้วถ้าคุณเป็นผม คุณจะเชื่อมั้ยล่ะ”
“บัวเข้าใจค่ะ เพราะบัวมีอาชีพแบบนี้ ต่อให้พูดยังไงพี่รัญก็คงไม่เชื่อ”
“เอาล่ะ ผมเชื่อคุณแล้ว อย่าร้องไห้เลยนะ” ---“จริงนะคะ”
“จริง เลิกร้องไห้ได้แล้ว บัวเนี่ยขี้แยจริงๆ”
บัวโผเข้ากอดรัญ “ขอบคุณนะคะพี่รัญ บัวสัญญาบัวจะไม่ทำให้พี่รัญผิดหวังในตัวบัว บัวรักพี่รัญนะคะ”
รัญชะงักอึ้ง ดึงบัวผละออกมอง บัวบอกทั้งน้ำตา
“บัวรักพี่รัญจริงๆนะคะ”
รัญเคลื่อนหน้าโถมเข้าจูบ บัวยอมรับจูบนั้น อย่างไม่ปฏิเสธหัวใจตัวเองอีกแล้ว ค่ำคืนนั้นบัวยอมเป็นของรัญด้วยความเต็มใจ
เช้าวันใหม่บัวลืมตาขึ้นบัวขยับมอง เห็นมือรัญกอดอยู่ บัวอมยิ้มด้วยความสุข บัวค่อยๆยกมือรัญที่กอดออก ขยับตัวจะลุก รัญดึงแขนไว้“จะไปไหน”
“เมื่อคืนพี่รัญบอกว่าบัวมีเรียนแต่เช้าไงคะ”
“ไปเรียนสายวันนึงไม่เป็นไรหรอกน่า”
รัญดึงบัวเข้ามากอดหอม บัวยิ้มด้วยความสุข ทั้งสองนอนกอดกันอยู่บนเตียง ท่ามกลางแสงยามเช้า
+ + + + + + + + + + + +
รินลดาตักกาแฟใส่เครื่องกด รออยู่ครู่หนึ่งแล้วเทใส่แก้ว อ้อมเดินลงมาจากห้องนอน รินลดาหันไปยิ้มให้ “กาแฟค่ะพี่อ้อม”
“ขอบใจจ้ะ นังบัวมันโดนไล่ออกไปแล้วใช่มั้ย น้องเลยต้องทำอาหารแทนมัน”
“ยังไม่แน่ใจค่ะ เช้านี้ยังไม่เห็นหน้ามันเลย”
“แล้วพี่รัญล่ะ ไปทำงานแล้วเหรอ”
“ยังไม่เห็นเหมือนกันค่ะ”
บัวเดินลงมาในชุดเสื้อคลุมนอน อ้อม กับรินลดาเห็นแล้วชะงัก
“นี่มันยังไม่ไปนี่น้องริน”
“หวัดดีค่ะ คุณอ้อมคุณริน ขอโทษด้วยนะคะ วันนี้ตื่นสายไปนิดเลยเตรียมอาหารเช้าให้ไม่ทัน”
บัวเดินไปที่หม้อกาแฟเตรียมชงกาแฟ
“นี่พี่รัญไปทำงานรึยัง”รินลดาถาม
“ยังเลยค่ะ วันนี้พี่รัญตื่นสาย เมื่อคืนคุยกันถึงดึกน่ะค่ะ”
บัวบอกยิ้มเอียงอาย รินกับอ้อมมองสบตากันอย่างผิดคาด รัญเดินลงมา
“อ้าว รินยังไม่ไปเรียนอีกเหรอ”
“กะว่าจะไปพร้อมพี่รัญน่ะค่ะ แล้วทำไมวันนี้พี่รัญไปสาย”
“เมื่อคืนนอนดีกน่ะ”
บัวเทกาแฟเอามาเสิร์ฟให้รัญ รัญจุ๊บหน้าผาก บัวยิ้ม รินลดากับอ้อมมองตาโตแทบทะลัก ที่เหตุการณ์กลับตาลปัตรอย่างนี้
ทันทีที่มาถึงปราก เพชรไปหารัญที่สถานฑูต แล้วชวนออกไปคุยด้วยกันข้างนอก รัญจึงพาไปที่ร้านอาหาร ที่นัดกับบัวเอาไว้
“ฉันมีเรื่องต้องคุยกับแก”เพชรบอกเสียงเครียด
“เรื่องอะไรวะ” ---“เรื่องผู้หญิงชื่อบัวระวง”
“อะไรวะ แกบินมาตั้งไกลเพราะเรื่องผู้หญิงคนนี้เหรอ ทำไม แกชอบเค้าหรือไง” ---“เปล่า”
“แล้วมีเรื่องอะไรเกี่ยวกับเค้า อย่าบอกนะว่าทางเอเย่นต์จะเอาตัวกลับ”
“ก็คล้ายๆอย่างงั้น ฉันกำลังให้เค้าหาผู้หญิงคนใหม่ส่งมาให้แก”
“เฮ้ย ไม่เอา ฉันชอบคนนี้”
“ชอบเหรอ แกชอบยัยบัวงั้นเหรอ”เพชรร้องถามอย่างตกใจ
“เออ ทำไมแกต้องตกใจด้วย” ---“เอ่อ คือ...”เพชรอึกอัก
รัญมองหน้าสงสัย “ฉันว่าแกมีอะไรบัวระวงรึเปล่า แกทำเหมือนไม่อยากให้ฉันชอบเค้า”
“ไม่ใช่อย่างงั้น เพียงแต่ฉันจะบอกแกว่า...เออ...เอาเป็นว่าแกรู้ว่าเธอเป็นผู้หญิงไม่ดีก็แล้วกัน ลืมเธอซะ ฉันจะให้เค้าส่งคนใหม่มา เอาให้ดีกว่าแม่บัวระวงร้อยเท่าเลย”
“ไม่เอา ตอนนี้ฉันชอบเธอ แล้วเธอก็ทำให้ฉันมีความสุข”
“เดี๋ยว แกพูดว่าไงนะ ทำให้แกมีความสุข”
“ใช่ เมื่อคืนฉันกับเธอ...”
“หา...นี่แกได้กับเธอแล้วเหรอ”
“ใช่ ฉันน่าจะเชื่อแกตั้งแต่แรกที่ให้นอนกับเธอ”
“ไอ้รัญ แกนี่มันเลวจริงๆ”
เพชรกระชากคอรัญแล้วต่อยโครม
“โอ๊ย เรื่องอะไรวะ” ---“ฉันจะฆ่าแก”
เพชรต่อยซ้ำรัญกระเด็นหมุนเซไป
“ไอ้เพชรนี่มันเรื่องอะไร” ---“ไอ้เพื่อนเลว”
เพชรจะตามเข้าไปหารัญ บัวมาถึงพอดี กระชากเพชรที่กำลังเล่นงานรัญ
“นี่มันอะไรกันเนี่ย”
เพชรเห็นบัวเห็นกันก็ตะลึง “บัว”
“หา พี่เพชร...มาได้ไงเนี่ย” ---“แก”
“เราต้องไม่รู้จักกันนะ”บัวกระซิบอกเพชร
“นี่แกเป็นบ้าอะไรวะ อยู่ๆมาชกปากฉันอย่างนี้”รัญขยับตัวหันมาลุกขึ้น
บัววิ่งเข้าไปหารัญ เห็นรัญปากแตก
“พี่รัญเป็นยังไงบ้างคะ มีเรื่องอะไรกันเหรอคะ พี่รัญ”
“ไอ้เพื่อนบ้านี่น่ะสิ อยู่ๆก็มาชกปากพี่”
“ไอ้รัญ ไอ้เพื่อนชั่ว แกกับฉันไม่จบกันแค่นี้แน่”
เพชรบอกแล้วเดินหนีออกจากร้านไป
“ไอ้นี่บ้าใหญ่แล้ว”รัญลงนั่งที่เก้าอี้ ยกน้ำกลั้วคอแล้วหันมาถามบัว
“พี่ถามจริงๆ บัวรู้จักไอ้เพชรเพื่อนพี่รึเปล่า”
“ไม่รู้จักค่ะ มีอะไรเหรอคะ”
“มันดูแปลกๆ เหมือนรู้จักกับบัว”
“บัวไม่รู้จักจริงๆค่ะ เค้ามาบอกอะไรพี่รัญเหรอคะ”
“มันบอกว่าเอเย่นต์จะเปลี่ยนตัวบัว” ---“เปลี่ยนตัวเหรอคะ”
“ใช่ บัวไม่ต้องกลัวหรอกนะ พี่บอกมันแล้วว่าไม่เปลี่ยน”
รัญเช็ดปาก บัวอึ้งๆอย่างกังวล
+ + + + + + + + + + + +
เพชรเดินไปตามทาง โทรหาการ์ตูนไปด้วย
“ไอ้ตูนเหรอ นี่แกอยู่ไหนเนี่ย”เพชรถามทันทีที่การ์ตูนรับสาย
การ์ตูนพูดโทรศัพท์เดินอยู่ถนนตรงข้ามเพชร
“ถามได้พี่เพชรก็บอกว่าอยู่ปราก ความจำเสื่อมหรือไง” ---“อยู่ตรงไหน”
“ทำไม พี่เพชรจะมาหาตูนเหรอ” ---“ใช่ ฉันมาหาแก”
“อย่ามาอำหน่อยเลย ตูนไม่เชื่อหรอก”
เพชรหันมาเห็นการ์ตูนอยู่อีกฝั่งถนน
“ถ้าแกไม่เชื่อ แกก็หันหน้ามาทางซ้ายสิ”
การ์ตูนหันหน้ามาสะดุ้งสุดตัว เห็นเพชรยืนฝั่งตรงข้าม กำลังมองมา“พี่เพชร”
เพชรมองอย่างเอาเรื่อง
อ่านต่อหน้าที่ 2
ตอนที่ 9 (ต่อ)
บัวโทรหาการ์ตูน หลังจากที่รัญแยกไปทำงาน การ์ตูนจึงนัดมาพบที่จตุรัสกลางเมือง เพราะเธออยู่กับเพชร
เพชรกับตูนนั่งรอบัวอยู่ครู่หนึ่ง บัวก็มา บัวเดินเข้ามาหยุดตรงหน้า เพชรมองหน้าน้องสาวอย่างผิดหวัง บัวหลบตาพี่ชาย การ์ตูนเหลือบมองเพชรอย่างกลัวๆ
“พี่เพชร บัวขอโทษ บัวไม่ได้ตั้งใจที่จะ...”
“แกไม่ต้องพูดมาก ไอ้ตูนมันเล่าเรื่องให้ฉันฟังหมดแล้ว แกรู้ตัวรึเปล่าว่าแกทำอะไรลงไป”
“โธ่ พี่เพชร ก็ตูนบอกแล้วว่าบัวมันแค่หนีการแต่งงานมาอยู่กับพี่รัญคนที่มันรัก”
“ไม่ใช่ ฉันหมายถึงว่าทำไมแกถึงต้องไปนอนกับมัน”
การ์ตูนตกใจหันมองหน้าบัว“หา...”
“นี่พี่รัญเค้าบอกพี่เพชรเหรอ”บัวตะลึงเช่นกัน
“ใช่ มันบอกว่ามันนอนกับแกแล้วเมื่อคืนนี้”
การ์ตูนหันขวับมามองเพื่อน
“อะไรนะไอ้บัว นี่แกนอนกับเค้าไปแล้วเหรอ”
บัวพยักหน้า การ์ตูนโวยลั่น
“ไอ้บ้า ฉันบอกแกแล้วใช่มั้ยว่ายังไงต้องห้ามใจไม่ให้นอนกับเค้า”
“ฉันก็พยายามแล้ว แต่เค้า...”
“เค้าอะไร มันข่มขืนแกใช่มั้ย พี่จะไปฆ่ามัน”เพชรโวยบ้าง
“ไม่ใช่ เค้าไม่ได้ข่มขืน ฉันเต็มใจ”
การ์ตูนตะลึง“ตาย ตาย ตาย แกนี่มันใจง่ายจริงๆ”
“ก็ฉันรักเค้านี่ตูน ถ้าเป็นแก แกก็ต้องยอม”
“แกรักมัน แต่มันไม่ได้รักแกนะ ไอ้รัญมันเข้าใจว่าแกเป็นผู้หญิงขายบริการ”เพชรให้เหตุผล
การ์ตูนพยักหน้า เห็นด้วยกับเพชร
“ฉันว่าเค้าฟันแกแล้วเค้าก็ต้องทิ้งแกในไม่ช้า ไอ้บัวนะไอ้บัวแกไม่น่าเลย”
“พี่จะไปบอกให้มันรู้ว่าแกเป็นน้องสาวพี่”
เพชรขยับจะไป บัวดึงแขนไว้
“ไม่นะพี่เพชร พี่เพชรบอกเค้าไม่ได้นะ”
“ทำไมจะไม่ได้ ในเมื่อมันทำมันก็ต้องรับผิดชอบ”
“แต่เค้ายังไม่ได้รักบัว ถ้าพี่เพชรบอกไป เค้าก็จะดูถูกบัวน่ะสิ” ---“ดูถูกอะไร”
“ก็ดูถูกที่บัวมาเสนอตัวให้เค้าถึงที่นี่”
“ก็จริงของมันนะ พี่เพชร ถ้าพี่รัญเค้ารู้ความจริง เค้าต้องหาว่ามันเป็นผู้หญิงหน้าด้าน”
บัวมองค้อนการ์ตูน เพชรถอนใจ“แล้วจะให้ทำยังไง ให้มันนอนกับแกฟรีๆงั้นเหรอ พี่ไม่ยอมหรอก”
“พี่เพชรฟังบัวก่อนได้มั้ย บัวรักพี่รัญจริงๆแล้วบัวก็ต้องการทำให้เค้ารักบัว แต่มันต้องใช้เวลาหน่อย”
“แต่พี่ไม่เห็นด้วย”
“เอาน่าพี่เพชร ไหนๆก็มาถึงขนาดนี้แล้ว ให้โอกาสบัวมันได้พบรักแท้หน่อยเถอะ”การ์ตูนช่วยพูด
“ไม่” ---“พี่เพชร บัวไหว้ล่ะ”
“ฉันไหว้ด้วยคน นะพี่เพชร ให้โอกาสบัวมันหน่อย”
เพชรเห็นทั้งสองคนยกมือไหว้ ช่วยกันขอร้องก็ใจอ่อน
“ก็ได้ ขอเวลาฉันคิดดูก่อน” ---“ขอบคุณค่ะพี่เพชร”
บัวโผกอด เพชรดึงน้องสาวออก
“แต่แกต้องสัญญานะว่าแกจะไม่นอนกับมันอีก” ---“จ้ะ บัวสัญญา”
การ์ตูนมองหน้าบัวอย่างไม่อยากเชื่อ
+ + + + + + + + + + + +
รัญนั่งทำงานอย่างไม่เป็นสุข แล้วหยุดนึกเหม่อถึงเรื่องเพชร...
“ทำไมไอ้เพชรถึงต้องโกรธที่รู้ว่าเรานอนกับบัวระวง หรือว่ามันเคยซื้อบริการจากเธอ”
รัญคิดถึงเหตุการณ์เมื่อคืนที่ผ่านมา บัวนอนอยู่ในผ้าห่มหันหลังให้รัญ รัญหันมากอด
“ทำไมหันหลังให้พี่” ---“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร”
“บัวทำเหมือนอายพี่” ---“ก็...บัวอายจริงๆนี่คะ”
“ไม่เอาน่า ผมก็ไม่ใช่ผู้ชายคนแรกที่นอนกับคุณนี่”
บัวอึ้งอาย รัญมอง “ทำไมเงียบไป”
รัญดึงบัวหันมา บัวดึงผ้าห่มปิดรัญมอง บัวประหม่าเขินสะเทิ้นอาย
“หรือคุณจะบอกผมว่าผมเป็นผู้ชายคนแรกที่คุณนอนด้วย”
บัวมองหลบตา รู้สึกอาย รัญชะงักมอง
“จริงเหรอ คุณอย่าล้อผมเล่นนะ” รัญเชยคางบัวขึ้นมองจ้อง
“ถ้าบัวบอกว่าจริง พี่รัญจะเชื่อรึเปล่า จริงๆนะคะ บัวอยากให้พี่รัญรู้ว่าพี่รัญคือผู้ชายคนแรกที่บัวนอนด้วย”
รัญมองอึ้งๆ บัวชะงักผิดหวัง “พี่รัญไม่เชื่อบัวเหรอคะ”
บัวขยับจะหันหน้าหนี รัญดึงไว้ “ใครบอกว่าพี่ไม่เชื่อ พี่เชื่อบัว”
รัญยิ้มให้ บัวยิ้มตอบโผเข้ากอดรัญ...
รัญนิ่งคิดถึงเรื่องที่เกิดขึ้น แล้วส่ายหน้าอย่างไม่เข้าใจ...
“ในเมื่อบัวระวงไม่เคยนอนกับใครมาก่อน แล้วไอ้เพชรมันโกรธเราเรื่องอะไร”
รัญพยายามคิด แต่คิดไม่ตก
+ + + + + + + + + + + +
อ้อมกับรินลดาเดินเล่นไปด้วยกัน หลังจากเรียนเสร็จแล้ว...
“น้องรินพี่ว่าอย่าเพิ่งกลับบ้านเลยนะ พี่จะไปชอปปิ้ง ไปด้วยกันนะ”
“วันนี้รินขอตัวนะคะ”
“อ้าว ถ้าเธอไม่ไปแล้วใครจะช่วยพี่ถือของล่ะ”
“รินจะกลับไปทำการบ้านค่ะ เอาไว้วันหลังนะคะ” ---“ก็ได้”
อ้อมเดินแยกไป รินมองตามส่ายหน้าอย่างเซ็ง
“เฮ้อ เหนื่อยกับพี่อ้อมจริงๆ“
นับวันรินลดายิ่งรับกับพฤติกรรมของอ้อมไม่ได้มากขึ้นเรื่อยๆ รินลดาเดินข้ามถนนมาอีกฝั่ง เดินดูของตามร่นไปเรื่อยๆ แล้วชะงัก เมื่อเห็นเพชรนั่งกินกาแฟอยู่ในร้าน ครู่หนึ่งเพชรลุกเดินออกจากร้าน รินลดาหลบเข้าที่กำบัง เพชรเดินผ่านไป รินลดาโผล่มามองย่องตาม
เพชรเดินไปตามทาง รินลดาเดินตามหลังแอบมอง เพชรเดินแล้วชะงักหันมองหลัง รินลดาหลบเข้าข้างตึก เพชรมองสงสัยว่าใครตามมา แต่ไม่เห็นใคร เพชรหันกลับเดินต่อเลี้ยวเข้าตรอก รินลดาโผล่ออกมาเดินเลี้ยวตามไป รินลดาเดินเลี้ยวตามมา แต่ไม่เห็นเพชรแล้ว...
“หายไปไหนแล้ว”
รินลดาเดินตามเข้าไปดู ผ่านช่องหลืบ เพชรโผล่ออกมาล็อคคอรินลดา “โอ๊ย...”
“นี่แกจะทำอะไรฉัน”
เพชรดันรินลดาที่หันหลังให้เข้ากำแพง
“บอกฉันมาเดี๋ยวนี้นะ แกจะทำอะไรฉัน จะล้วงกระเป๋าฉันเหรอ” ---“เปล่านะ”
เพชรชะงัก “นี่เป็นคนไทยเหรอ”
รินลดาพยายามหลบหน้าไม่ให้เพชรเห็น เพชรดึงหน้ารินลดาหันมา “หา...คุณ...”
“ใช่ ฉันเอง” เพชรดีใจ
“นี่ ผมไม่คิดเลยนะว่าคุณจะเดินตามผมมา”
“บ้า ใครตามคุณ ฉันเดินของฉันดีๆ คุณมาจับล็อคตัวฉัน ฉันจะแจ้งตำรวจ”
“ผมขอโทษครับ ผมรู้สึกว่ามีคนตามผม นึกว่าพวกมิจฉาชีพ ผมไม่อยากเชื่อเลยว่าจะได้เจอคุณ คุณมาเรียนต่อที่นี่เหรอครับ ไหนบอกจะไปลิเบีย”
“มันรบกันหนัก ฉันก็เลยต้องย้ายประเทศ”
รินลดาขยับเดิน เพชรเดินตาม
“ดีเลยครับที่ได้เจอคุณ ผมมาที่นี่ไม่รู้จักใครเลย คุณช่วยพาผมเที่ยวได้มั้ย”
“อย่ามาโกหก ถ้าไม่รู้จักใครจะมาได้ยังไง เลิกเดินตามฉันได้แล้ว”
“เดี๋ยวสิครับ ให้ผมเลี้ยงกาแฟคุณนะครับ”
รินลดามองลังเล เพชรยิ้มให้ “นะครับ”
“ก็ได้”
“งั้นร้านนี้นะครับ” ---“ค่ะ”
เพชรเดินนำเข้าร้านกาแฟ รินลดาหันหลังวิ่งไปอีกทาง เพชรลงนั่งในร้าน หันมองไม่เห็นรินลดา “อ้าว คุณ เฮ้ย...”
เพชรวิ่งออกมามองหา ไม่มีรินลดา “อะไรวะเนี่ย หนีไปซะแล้ว”
เพชรกวาดตามอง แต่ไม่เห็นรินลดาที่แอบมองยิ้มขำๆ
“คงนึกว่าเราง่ายล่ะสิ เลยเข้ามาทาบ อย่าหวังเลยนายเพล์บอย”
รินลดาเดินหนีไปอีกทาง เพชรยังมองหาซ้ายขวา อย่างเสียดายที่รินลดาหนีไป
บัวต้มเส้นสปาเกตตี้ หนีบเส้นใส่กระทะคลุกกับซอส รัญกลับจากทำงานเดินเข้ามาในครัว ย่องเข้ามากอดหอมแก้มบัว
“ทำอะไรอยู่ทำไมหอมจัง”
“สปาเกตตี้มะกอกดำค่ะ”
“ไม่ใช่ ผมหมายถึงตัวคุณ”
“หอมอะไรกันคะ ยังไม่ได้อาบน้ำเลย”
“หอมจริงๆนะเนี่ย แล้วนี่เสร็จรึยัง”
“เสร็จแล้วค่ะ ทำไมเหรอคะ”
“ผมอยากให้คุณถูหลังให้ผมหน่อย” ---“เอ่อ...”
“ทำไมเงียบไป” ---“คือ...”
“ไม่ต้องอายหรอกน่า”
รัญหอมแก้มอีกที อ้อมเดินเข้ามาเห็นสองคน อ้อมชะงักมองไม่พอใจ แกล้งทำตีสีหน้า
“พี่รัญคะ อ้อมซื้อของมาฝากพี่รัญเยอะแยะเลยค่ะ นี่ค่ะ เสื้อตัวนี้สวยมั้ยคะ”อ้อมหยิบเสื้อเชิรต์ออกมาโชว์ “อ้อมว่าพี่รัญน่าจะใส่ได้พอดี”
“ขอบคุณครับ แต่พี่ไม่ชอบสีนี้ ไปเถอะบัว”
รัญกอดเอวบัวจะเดินไป อ้อมหยิบกางเกงออกมาโชว์
“เดี๋ยวค่ะพี่รัญ แล้วกางเกงนี่ล่ะคะ ลองใส่หน่อยสิคะ อย่าบอกว่าไม่ชอบสีนี้นะคะ เพราะอ้อมเห็นพี่รัญมีกางเกงสีนี้หลายตัว”
รัญรับกางเกงมา “ได้จ้ะ เดี๋ยวพี่จะไปลองในห้องนะ”
“เดี๋ยวค่ะพี่รัญ วันนี้อ้อมซื้ออาหารจีนมาด้วย มาทานกันนะคะ”
“คุณอ้อมทานเถอะ เพราะบัวเค้าทำสปาเกตตี้ให้พี่ สปาเกตตี้อะไรนะจ๊ะ”
“มะกอกดำค่ะ”บัวตอบ
“อืมม์ เดี๋ยวคุณอ้อมทานอาหารจีนกับรินนะ พี่ขอตัวก่อน ไปจ้ะ”
รัญกอดบัวเดินเข้าห้อง อ้อมมองตามขว้างของในมือทิ้งด้วยความโกรธ
“นี่ฉันต้องทนไปอีกนานแค่ไหนเนี่ย”อ้อมหงุดหงิดมาก
+ + + + + + + + + + + +
อ้อมออกจากบ้าน ไปนั่งเล่นกับรินลดาที่สะพานในเมือง พลางบ่น...
“พี่ว่าพี่คงต้องกลับเมืองไทยจริงๆแล้ว ใช้แผนอะไรก็ไม่ได้ผล ทั้งนางร้ายนางเอก ดูพี่รัญของเธอจะหลงแม่บัวระวิงนั่นมาก วันๆก็ขลุกอยู่แต่ในห้อง”
“อุ๊ย ไม่ได้นะคะพี่อ้อม ทำไมยอมแพ้ง่ายๆล่ะคะ ไหนบอกว่าจะสู้จนตัวตาย”
“ฉันไม่เคยพูด ฉันไม่บ้าพี่ชายเธอขนาดนั้นหรอก”
รินลดายิ้มจ๋อยๆ พยายามเล่นมุก แต่อ้อมไม่เล่นด้วย
“ไม่เอาน่าพี่อ้อม อย่าเพิ่งงอแงสิคะ เดี๋ยวน้องจะช่วยคิดวางแผนกำจัด นังบัวระวงเอง เออ หรือว่าคืนนี้เราจับมันใส่ถุงถ่วงน้ำดีมั้ยคะ”
“ก็ดีนะ แต่เธอต้องทำคนเดียว เพราะพี่ไม่อยากติดคุก”
“เอาน่า น้องว่ามันต้องมีวิธีกำจัดนังนี่ ขอเวลาให้น้องคิดซักคืนนะ”
“ก็ได้ งั้นคืนนี้เราไปเที่ยวกันดีกว่า ขืนกลับไปบ้านพี่คงทนดูภาพบาดตาไม่ไหวแล้ว”
“แต่พี่อ้อมต้องเลี้ยงนะคะ น้องไม่ได้เอาตังค์มา”
“เธอเนี่ย ไม่ค่อยพกกระเป๋าตังค์เลยนะ งั้นกลับบ้านนอนดีกว่า”
“อ้าว ไม่ไปแล้วเหรอคะ”
“ก็เธอไม่เอากระเป๋าตังค์มา จะให้พี่ออกคนเดียวได้ไง ไปกลับบ้าน”
อ้อมเดินนำ รินลดาเดินตามอย่างเซ็ง
+ + + + + + + + + + + +
เพชรเดินไปเดินมาในห้องพักในโรงแรม บัวกับการ์ตูนนั่งมองหน้ากันอย่างอึดอัด ครู่หนึ่งเพชรพูดขึ้น...
“เมื่อคืนพี่นอนคิดเรื่องแกทั้งคืน พี่ว่ามันไม่มีทางเป็นไปได้หรอกกลับบ้านเถอะ”
“หา...กลับบ้านเหรอ...”บัวตกใจ
“ใช่ แล้วก็ลืมเรื่องแกกับไอ้รัญซะ ถือว่าให้หมามันกิน”
“อ้าว พี่เพชรทำไมพูดอย่างนี้เล่า”การ์ตูนตาโต
“บัวไม่ได้นอนกับเค้าเพราะบัวใจง่ายนะพี่เพชร บัวบอกแล้วว่าบัวรักเค้า บัวรักเค้า”บัวโต้
“แต่พี่บอกแล้วไงว่าไอ้รัญมันไม่มีทางรักแกหรอก เพราะมันนึกว่าแกเป็นผู้หญิงขายตัว แกไม่เข้าใจเหรอ”
“แต่ฉันจะทำให้เค้ารักฉันให้ได้”
“ทำยังไง เอาตัวเข้าแลกแบบที่แกทำอยู่นี่งั้นเหรอ ไอ้ตูนเตรียมตัวเก็บของกลับบ้าน”เพชรสั่ง
“โธ่ พี่เพชร บัวขอร้องล่ะนะ ให้โอกาสบัวหน่อยเถอะ บัวรักพี่รัญจริงๆนะ ถ้าบัวไม่รักเค้า บัวไม่มาถึงที่นี่หรอก”
“ใช่ พี่เพชรเห็นแก่ความรักของไอ้บัวมันเถอะนะ หรือพี่อยากให้น้องสาวเสียตัวฟรีๆงั้นเหรอ”การ์ตูนช่วยพูด
เพชรอึ้งมองหน้าบัว ที่มองเขาด้วยสายตาอ้อนวอน เพชรเริ่มเสียงอ่อน
“แต่พี่ไม่เห็นมีวิธีไหน ที่แกจะทำให้ไอ้รัญมันรักแกได้”
“เรื่องนั้นพี่ไม่ต้องห่วงปล่อยให้เป็นหน้าที่ฉัน”
“ดูแกมั่นใจเหลือเกินนะว่าไอ้รัญมันจะรักแก”
“เอาน่ะ ฉันมั่นใจก็แล้วกัน ส่วนพี่ พี่ต้องช่วยฉัน” ---“ช่วยอะไร”
บัวหันไปมองการ์ตูนให้ช่วยพูด
“ช่วยกันยัยอ้อมออกไปจากพี่รัญ”การ์ตูนบอก
“จะให้กันยังไง” ---“พี่เพชรก็เข้าไปจีบยัยอ้อมแล้วทำให้เธอชอบพี่ก็พอแล้ว”
“เฮ้ย แต่พี่ไม่ได้ชอบเค้านะ”เพชรโวย
“ก็แค่แกล้งทำให้เค้าหันเหความสนใจจากพี่รัญมาหาพี่”
“แล้วพวกแกคิดว่าเค้าจะชอบฉันเหรอ”เพชรย้อนถาม
“ระดับพี่เพชร ทั้งหล่อ ทั้งรวย แถมมีเสน่ห์และกระล่อนอีกต่างหากผู้หญิงที่ไหนเจอก็ต้องเสร็จ”การ์ตูนพยายามพูดให้เพชรดูดี แต่เพชรฟังแล้วรู้สึกแปลกๆ
“น้อยๆหน่อยไอ้ตูน ฉันไม่ได้เลวอย่างงั้นนะ”เพชรโวย
“ตกลงนะพี่เพชร ช่วยบัวนะ”บัวพยายามขอร้อง
เพชรมองน้องสาวอย่างเซ็งๆ
“เอา ก็ได้ เพื่อเห็นแก่ความรักของแกนะ”
“รักพี่เพชรที่สุดเลย”
“ใช่ พี่เพชรน่ารักที่สุดในโลก” บัวกับการ์ตูนโดดกอดเพชรด้วยความดีใจ
(จบตอนที่ 9)
ติดตามอ่านตอนต่อไปเวลา 9.30 น. พรุ่งนี้
