ติดตามอ่านได้ทาง www.manager.co.th ทุกวัน เวลา 9.30 น.
เรื่องย่อ/นักแสดง
ตอนที่ 11
อ้อมเดินคุยอยู่กับเพชรเสียงอ่อนเสียงหวาน...
“เดี๋ยวอ้อมจะพาคุณเพชรไปช๊อปปิ้ง คุณเพชรอยากได้อะไร”
“ไม่มีอะไรเป็นพิเศษหรอกครับ ก็แค่เดินเล่น”
“งั้นไปโซนฝั่งนู้นดีกว่าค่ะ มีของแพงๆเหมาะกับคุณเพชรเยอะแยะเลยค่ะ”
อ้อมคว้าจับมือเพชร รินลดาวิ่งเข้ามาขวางกลาง จับมืออ้อมดึงออกเข้าแทรกกลางระหว่างทั้งสอง
“ยัยริน”
“ค่ะรินเอง ขอไปด้วยคนนะคะคุณเพชร” ---“ยินดีครับ”
อ้อมหน้างอ“ไหนเมื่อกี้บอกว่าไม่อยากไปไง”
“น้องเปลี่ยนใจค่ะ อย่าว่านะ”รินลดาฉีกยิ้ม
“งั้นไปครับ”
เพชรคว้ามือรินลดาทันที รินลดาสะดุ้ง เพชรยิ้มกริ่ม“ไปครับ ระวังรถ”
เพชรจูงมือรินข้ามถนน อ้อมมองค้อนรินแล้วตามไป
+ + + + + + + + + + + +
อ้อมเดินเลือกซื้อเสื้อผ้าในร้านหรู เธอนำมาทาบกับตัวแล้วเรียกเพชรให้มาดู“สวยมั้ยคะ”
“สวยครับ คุณอ้อมชอบเหรอ”
“ค่ะ แต่แพงจัง”
“ถ้าคุณอ้อมชอบ ผมซื้อให้ดีกว่า”
“อย่าเลยค่ะ อ้อมซื้อเองก็ได้”
“ไม่เป็นไรครับ ผมอยากซื้อให้”
“ขอบคุณค่ะ งั้นอ้อมขอตัวไปลองก่อนนะคะ”
อ้อมขยับเดินเพชรหันไป อ้อมชะงักเรียก“คุณเพชรคะ”
เพชรหันมาอ้อมจุ๊บแก้มเพชร“ขอบคุณนะคะ”
รินลดานั่งมองอยู่ด้านนอก เห็นอย่างนั้นก็ไม่พอใจ
“พี่อ้อมนี่ใจง่ายจริงๆ จูบผู้ชายไปทั่ว”
เพชรเดินออกมาหารินลดา
“มานั่งข้างนอกไม่หนาวเหรอครับ เข้าไปนั่งข้างในดีกว่า”
“ไม่ต้องมาห่วงฉัน”
“หรือว่าคุณหึงผมกับคุณอ้อม”
“ฉันจะไปหึงคุณเรื่องอะไร ฉันบอกไปแล้วว่าฉันไม่ได้ชอบหรือพิศวาสอะไรคุณ”
“ถ้าคุณไม่ชอบคุณจะตามผมมาทำไม”
“ฉันบอกคุณตามตรงเลยนะ พี่อ้อมเนี่ยเค้าเป็นว่าที่คู่หมั้นของพี่รัญ คุณไม่ควรตีท้ายครัวเพื่อน”
“นี่ไอ้รัญให้คุณมากันผมหรือ” ---“ใช่”
“แต่ไอ้รัญมันมีแฟนอยู่แล้วนะ มันจะชอบคุณอ้อมเค้าได้ไง พี่คุณนี่ก็กระล่อนไม่เบานะ”
“บัวระวงไม่ใช่แฟน เค้าเป็นแค่คู่นอนพี่รัญ”
“ท่าทางคุณไม่ชอบบัวระวง”
“ไม่เกี่ยวกับคุณ ฉันจะเตือนคุณนะ คุณควรจะเลิกยุ่งกับพี่อ้อม”
“ถ้าผมไม่เชื่อคุณ คุณจะทำไม”
“เราก็จะได้เห็นดีกันน่ะสิ”
รินลดาหน้างอ เพชรมองขำๆ อ้อมโผล่หน้าออกมาจากร้าน
“คุณเพชรคะ จ่ายตังค์ด้วยค่ะ”
“ครับ”บอกแล้วก็หันมาถามรินลดา “คุณอยากได้อะไรบ้างมั้ยผมจะซื้อให้”
“คนอย่างฉันซื้อไม่ได้ด้วยเงินหรอก”
รินลดาสะบัดหน้า เพชรยิ้มขำ เดินเข้าไปในร้าน รินหันมามองตามอย่างโกรธๆ “หมั่นไส้ ทำเป็นเจ้าบุญทุ่ม”
+ + + + + + + + + + + +
การ์ตูนเดินไปมาอยู่ในห้องพักอย่างหงุดหงิด
“พี่เพชรกับไอ้บัวไปไหน บอกว่าเที่ยงจะมาหาเรานี่ก็บ่ายแล้วนะ”
การ์ตูนหยิบกระดาษเขียนจดหมาย
“ฉันลงไปกินข้าวแถวนี้เดี๋ยวมา”
การ์ตูนวางกระดาษไว้บนโต๊ะแล้วเดินออก ขณะที่เดินผ่านร้านกาแฟ ฉัตรชัยที่นั่งอยู่ เห็นการ์ตูนเดินผ่านมาก็ชะงัก “นั่นมัน ยัยการ์ตูนนี่”
ฉัตรชัยลุกขึ้นเดินตามไป เห็นการ์ตูนเลี้ยวเข้าร้านอาหาร การ์ตูนเข้าไปในร้านลงนั่งเปิดเมนูดู เห็นขาใครคนนึงเข้ามายืนด้านข้าง นึกว่าเป็นบริกร
“เอา สปาเกตตี้...”
“ไอ้นี่ไม่อร่อยหรอก เมื่อกี้ผมเพิ่งสั่ง”
การ์ตูนเงยหน้ามอง แล้วตะลึง
“หา...คุณ...”
การ์ตูนจะขยับไป ฉัตรคว้าแขน การ์ตูนคว้าขวดพริกไทสาดหน้า “โอ๊ย...”
การ์ตูนวิ่งหนีออกจากร้าน ฉัตรชัยวิ่งตาม “หยุดนะ”
การ์ตูนวิ่งเลี้ยวเข้าตรอกเล็กๆไป...
“เค้ารู้ได้ไงว่าเราอยู่ที่นี่ ต้องรีบบอกไอ้บัวแล้ว”
การ์ตูนรีบเผ่นทันที
+ + + + + + + + + + + +
เย็นวันนั้น บัวกับการ์ตูนนั่งคุยอยู่ด้วยกันในสวยสาธารณะ การ์ตูนเล่าเรื่องที่เจอกับฉัตรชัยให้ฟัง
“ฉันเจอเค้าแล้ว”บัวบอกอย่างเซ็งๆปนหนักใจ ---“จริงเหรอ”
“ใช่ พี่รัญไปรับเค้าที่สนามบิน ดีที่ฉันหลบทัน”
“แล้วเราจะทำไงกันดี ฉันว่าไม่ช้าเค้าต้องหาเราสองคนเจอแน่”
“ฉันว่าเราควรจะบอกความจริงกับเค้า เค้าจะได้เลิกตามตื๊อเราซะที”
การ์ตูนไม่เห็นด้วย“ฉันว่าเค้าไม่ยอมหรอก ไม่งั้นเค้าไม่ตามแกมาถึงนี่”
“แต่ฉันจะบอกความจริงเค้าว่าฉันมีอะไรกับพี่รัญแล้ว”
“แต่ถ้าเค้าบอกเค้าไม่ถือ เค้ารับได้ล่ะ”
“โอ๊ย เซ็งจริงๆ คนมีตั้งเยอะแยะไม่ชอบ ดันมาชอบเรา นี่ตูนแกช่วยฉันหน่อยได้มั้ย”บัวหงุดหงิด
“ช่วยอะไร”
“ทำยังไงก็ได้ให้เค้ารักแก”
การ์ตูนตาโต“ทำไมอยู่ๆมาโยนให้ฉันอย่างนี้”
“ก็ถ้าเค้ารักแก เค้าจะได้เลิกยุ่งกับฉัน”
“ก็ได้ ฉันยอมทำเพื่อแก”
“จริงนะ ขอบใจแกมาก”
บัวกอดตูนด้วยความดีใจแล้วชะงักผละออก
“เฮ้อ พูดไปก็เหมือนฝัน อีตาฉัตรชัยคงไม่มีทางชอบแกหรอก”
“ทำไม ฉันเสียหายตรงไหน”
“ไม่ได้เสียหาย แกทั้งสวยทั้งน่ารัก แต่ถ้าเค้าจะรักแกเค้าคงรักไปตั้งนานแล้ว ไม่ต้องมาตามหาฉันถึงนี่”
การ์ตูนมองค้อนบัว เพราะในใจนั้นรู้สึกชอบฉัตรชัยอยู่เหมือนกัน
+ + + + + + + + + + + +
วันต่อมารัญนั่งอ่านหนังสืออยู่ที่ห้องรับแขก รินลดาเดินลงมามองรัญอย่างใช้ความคิด รัญเหลือบมอง รินลดาหลบตา ทำทีเดินไปเปิดตู้เย็นหยิบน้ำดื่ม เห็นบัวระวงกำลังล้างจาน บัวหันมายิ้มให้ รินลดาฝืนยิ้มตอบเหลือบมองรัญอีกที
“มีอะไรรึเปล่าริน ดูลับๆล่อๆ”รัญถาม
“เอ่อ รินจะถามพี่รัญว่าวันนี้ไม่ออกไปไหนเหรอ”
“กำลังคิดอยู่ว่าบ่ายๆจะไปหาอะไรกินข้างนอก ไปด้วยกันมั้ย”
“รินว่าอย่าไปเลยค่ะ วันนี้อยู่บ้านทำบาบีคิวกินกันดีกว่า”
“ว่าไงบัว”รัญหันไปถามบัว
“แล้วแต่พี่รัญค่ะ”
รัญจึงหันมาพยักหน้าให้รินลดา“ก็ได้”
รินลดาแอบดีใจ “งั้นเดี๋ยวเราออกไปจ่ายตลาดกันเลยนะบัว”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ คุณรินอยู่บ้านเถอะ เดี๋ยวบัวไปเอง”
“ไม่เป็นไร ฉันอยากไป จะได้ช่วยเธอถือของด้วยไง”
บัวแปลกใจ แต่ก็พยักหน้ารับ “งั้นก็ได้ค่ะ”
“งั้นฉันไปเอาสตางค์ก่อนนะ”
รินลดาวิ่งขึ้นห้องไป บัวหันมามองหน้ารัญอย่างแปลกใจ
“วันนี้คุณรินดูดีกับบัวผิดปกตินะคะ”
“คงเริ่มชอบบัวแล้วล่ะสิ”รัญคิดไปในทางที่ดี
+ + + + + + + + + + + +
อ้อมกำลังลองชุดใหม่อยู่ในห้อง ขณะที่รินลดาเปิดประตูพรวดเข้ามา อ้อมมองรินลดาอย่างหงุดหงิด
“ทำไมไม่เคาะประตูก่อน ยัยริน ไม่มีมารยาทเลย”
“ขอโทษค่ะ น้องมีเรื่องสำคัญ”
“เรื่องสำคัญอะไร ชุดนี้สวยมั้ย”
“สวยค่ะ แต่มันโป๊ไปหน่อยนะคะ”
“เธอนี่เชยจัง สมัยนี้มันต้องมีวับๆแวมๆบ้าง พี่ไม่เหมือนเธอหรอก ปิดซะมิดชิด ไม่เห็นส่วนเว้าส่วนโค้ง”
“พี่อ้อม น้องจะมาบอกว่าวันนี้เป็นโอกาสทองของพี่อีกแล้วนะ”
“โอกาสทองอะไร”
“วันนี้พี่รัญเค้าไม่ได้ออกไปไหน” ---“แล้วยังไง”
“จะยังไงเล่า พี่อ้อมก็จัดการพี่รัญซะเลย”
“เธอจะให้ฉันนอนกับพี่ชายเธองั้นเหรอ”
“มาถึงขนาดนี้ รินว่าต้องทำนะ”
“ก็ได้ แต่เธอคิดหรือว่านังบัวระวงจะยอมปล่อยพี่ชายเธอ”
“ไม่ต้องห่วงค่ะ เรื่องบัวระวงน้องจัดการเอง”
“ถ้าเธอกันนังบัวระวงออกไปได้ เรื่องจัดการพี่ชายเธอก็ไม่ยากหรอก”
“พี่อ้อมต้องทำให้สำเร็จนะ”
“เชื่อเถอะน่า เธอว่าชุดนี้โป๊ไม่ใช่หรือ เดี๋ยวฉันจะให้พี่รัญช่วยติดตะขอให้”
อ้อมบอกอย่างมีชั้นเชิง รินลดายิ้มพอใจ
อ้อมในชุดเซ็กซี่ ก้าวลงบันไดมาเมื่อเห็นว่ารินลดากับบัวออกไปจากบ้านแล้ว อ้อมหยุดมองรัญ เห็นรัญนอนอ่านหนังสือ อ้อมดึงชุดให้สั้นขึ้น แล้วเดินมาหยุดยืนตรงหน้า รัญชะงักเหลือบมองเห็นขาอ่อนอ้อมตรงหน้า รัญลุกขึ้น
“พี่รัญคะ” ---“มีอะไรเหรอคะ”
“พี่รัญอยากได้ชอคโกแลตร้อนๆมั้ยคะ” ---“ไม่ล่ะ”
อ้อมเดินอ้อมเก้าอี้รัญไปที่ครัวอย่างจงใจเดินเฉียด อ้อมก้มตัวลงหยิบของหันก้นให้รัญ
รัญเหลือบมอง เห็นกระโปรงอ้อมร่นขึ้นไปเกือบถึงก้น รัญรีบหันกลับมาดูหนังสือ อ้อมทำทีปีนเก้าอี้หยิบของเห็นกระโปรงร่นขึ้น รัญเหลือบมองอีกทีอย่างไม่มีสมาธิ หันหน้าหลบไปอีกทาง อ้อมเดินอ้อมมาหยิบของด้านที่รัญหันหน้าไป อ้อมก้มลงหยิบของ ใกล้หน้ารัญ รัญเบือนหน้าหลบไปอีกทาง
อ้อมรำคาญ ที่ยั่วไม่สำเร็จ เดินมาหยุดตรงหน้ารัญ
“อ้อมมีอะไรเหรอ”
“คือ อ้อม...อ้อมจะบอกบอกพี่รัญว่าอ้อมเป็นอะไรไม่รู้ หายใจไม่ออก อ้อมหน้ามืดค่ะ”
อ้อมล้มลงทับตัวรัญ รัญตกใจ
“คุณอ้อม คุณอ้อม”
รัญขยับตัวออกมาดู อ้อมทำท่าหายใจขัด
“พี่รัญ..ช่วยพาอ้อมขึ้นห้องหน่อยได้มั้ยคะ อ้อมเวียนหัวมากเลย”
“ได้ ได้ มาพี่ประคองให้”
“แต่ อ้อมเดินไม่ไหวค่ะ พี่รัญช่วยอุ้มหน่อยได้มั้ยคะ”
“เอ่อ...” ---“อุ้มเลยค่ะ”
อ้อมจับมือรัญช้อนใต้ขาตัวเอง รัญลังเลอึกอัก
“โอ๊ย อ้อมหายใจไม่ออก”
อ้อมทำท่าจะเป็นลมอีก รัญรีบอุ้มประคองอ้อมขึ้นมา“ทนหน่อยนะครับ”
รัญอุ้มอ้อมเดินขึ้นชั้นบนไป แล้ววางอ้อมลงบนเตียง ชุดกระโปรงเผยอขึ้น แต่รัญไม่สนใจมอง จะเดินออก อ้อมคว้าแขน
“พี่รัญคะ พี่รัญช่วยอ้อมหน่อยได้มั้ยคะ”
“เดี๋ยวพี่ไปเอายาดมให้”
“ไม่ต้องหรอกค่ะ ช่วยผายปอดให้หน่อยได้มั้ยคะ”
“ผายปอดเหรอ”
“ค่ะ เร็วสิคะ อ้อมหายใจไม่ออก”
อ้อมดึงรัญเข้ามาจูบ รัญผละออก
“เดี๋ยวครับคุณอ้อม”
“อีกทีค่ะพี่รัญ”อ้อมดึงรัญเข้ามาจูบอีกที รัญถอยออก
“พี่ว่าพี่ไปเอายาดมก่อนดีกว่า”
รัญเดินออกไป อ้อมมองยิ้มชอบใจ
+ + + + + + + + + + + +
รัญเดินลงมาเปิดตู้ หยิบยาดมเดินขึ้นไป เมื่อเปิดประตูเข้ามาเห็นชุดอ้อมกองอยู่ที่พื้น รัญมองไปที่เตียงเห็นอ้อมนอนไม่ใส่เสื้อผ้าในผ้าห่ม รัญชะงักจะถอย
“โอ๊ย พี่รัญ อ้อมหายใจไม่ออก ขอยาดมหน่อยค่ะ”
รัญมองยาดมในมืออย่างลังเล อ้อมร้องซ้ำ
“เร็วสิคะ พี่รัญ ขอยาดมหน่อย”
อ้อมทำท่าจะขาดใจ รัญเดินเข้ามายื่นยาดมจ่อที่จมูกอ้อม“เป็นไง ดีขึ้นมั้ย”
อ้อมจับมือรัญ“ดีขึ้นค่ะ”
“ถ้าดีก็นอนพักซะนะ มีอะไรก็เรียกพี่”
“พี่รัญอย่าทิ้งอ้อมไปนะคะ อ้อมกลัวค่ะ” ---“กลัวอะไร”
“กลัวหัวใจวายค่ะ ตอนอ้อมเรียนมหาลัยอ้อมเคยเป็นลมชักแบบนี้ หมอบอกให้ระวังหัวใจวาย ต้องมีคนดูอยู่ใกล้ๆ พี่รัญนอนเป็นเพื่อนอ้อมหน่อยได้มั้ยคะ”
“พี่ว่าเอาอย่างนี้ดีกว่าพี่จะนั่งอยู่ตรงนั้นแล้วกัน” ---“ก็ได้ค่ะ”
รัญเดินไปนั่งที่เก้าอี้มุมห้อง อ้อมแกล้งหลับตา ครู่หนึ่งก็ร้องเสียงดัง...
“โอ๊ย ร้อนจังเลย พี่รัญคะ ช่วยหยิบผ้าขนหนูชุบน้ำให้อ้อมหน่อยสิคะ”
“แต่พี่เปิดแอร์แล้วนะ”
“อ้อมร้อนจังเลยค่ะ หายใจไม่ออก ช่วยหยิบผ้าชุบน้ำให้อ้อมหน่อยเถอะค่ะ อ้อมลุกไปไม่ไหว” ---“ก็ได้”
รัญเดินเข้าห้องน้ำ หยิบกาละมังเล็กเอาผ้าขนหนูจุ่มชุบน้ำ เสียงโทรศัพท์มือถือดัง รัญหยิบรับ“ฮัลโหล”
“พี่รัญเหรอคะ”เสียงบัวดังขึ้น
“จ้ะ มีอะไรเหรอ”
“บัวจะบอกว่าบัวกลับบ้านสายนิดนึงนะคะ พอดีคุณรินชวนบัวทานกาแฟ” ---“จ้ะ”
“แล้วนี่พี่รัญทำอะไรอยู่คะ”
“พอดีอ้อมเค้าไม่สบายน่ะ เค้าบอกให้พี่เอาผ้าชุบน้ำให้เค้าหน่อย”
“เป็นอะไรคะ” ---“เค้าบอกว่าเป็นลมชัก”
อ้อมร้องเรียก
“พี่รัญคะ อ้อมหายใจไม่ออกอีกแล้ว ขอยาดมหน่อยค่ะ”
“แค่นี้ก่อนนะบัว ท่าทางอ้อมจะอาการไม่ค่อยดี”
รัญปิดโทรศัพท์รีบไปดูอ้อม บัวปิดโทรศัพท์ เหลือบมองรินลดา เห็นรินลดาทำอ้อยอิ่งรอซื้อกาแฟ บัวรู้สึกมีลางไม่ดีรีบกดโทรศัพท์หาเพชร ครู่หนึ่งเพชรรับสาย
“พี่เพชร” ---“มีอะไรบัว โทรมาแต่เช้า”
“เช้าอะไรนี่จะเที่ยงแล้ว รีบไปบ้านพี่รัญด่วนเลยนะ”
“ทำไม มีเรื่องอะไร”
“ฉันว่ายัยอ้อมกำลังจะขืนใจพี่รัญ”
“แล้วแกจะให้ฉันไปทำอะไร”
“ก็รีบไปห้ามสิ อย่าให้เค้ามีอะไรกันนะ เร็ว”
“เออ เออ พี่จะไปเดี๋ยวนี้”
บัวปิดโทรศัพท์ รินลดาเดินกลับเข้ามาพร้อมกาแฟสองแก้ว
“เอา นี่ของเธอ ฉันเลี้ยงเอง”
“คุณรินทานคนเดียวได้มั้ยคะ บัวจะขอกลับบ้านก่อน”
“ทำไม รังเกียจฉันเหรอ” ---“ไม่ใช่ค่ะ คือ...”
“มีอะไร” ---“เปล่าค่ะ ไม่มีอะไร งั้นเรารีบทานดีกว่านะคะ”
บัวยกกาแฟดื่ม รินลดาทำทีจิบอย่างเชื่องช้า บัวมองอย่างร้อนใจ
(อ่านต่อหน้าที่ 2)
ตอนที่ 11 (ต่อ)
รัญหยิบผ้าชุบน้ำส่งให้อ้อม “นี่จ้ะ ผ้าชุบน้ำ”
“พี่รัญเช็ดตัวให้อ้อมหน่อยสิคะ”
“พี่ว่ามันไม่ดีนะ อ้อมเช็ดเองดีกว่า”
“อ้อมร้อนที่หลังน่ะค่ะ อ้อมเช็ดไม่ถึง”
อ้อมพลิกตัวนอนคว่ำ รัญชะงักมอง
“เร็วสิคะ อ้อมตัวร้อนมาก จะทนไม่ไหวอยู่แล้ว”
รัญเอาผ้าเช็ดหลังให้อ้อมอย่างไม่ค่อยเต็มใจ
“เช็ดให้ทั่วหลังเลยนะคะ ล้วงเข้าไปลึกๆเลยค่ะ”
รัญเอาผ้าล้วงเข้าไปในผ้าห่ม อ้อมอมยิ้ม รัญมองอย่างอึดอัดใจ“โอเคนะ”
รัญขยับลุกจะไป อ้อมคว้าแขน“เดี๋ยวสิคะ พี่รัญยังไม่ได้เช็ดข้างหน้าให้อ้อมเลย”
รัญชะงัก อ้อมดึงมือรัญเข้าไปในผ้าห่ม
“เอ่อ คุณอ้อมปล่อยมือผมเถอะ”
“ไม่ค่ะ อ้อมไม่ปล่อย อ้อมอยากให้พี่รัญรู้ว่าอ้อมรักพี่รัญ” ---“แต่ว่า...”
อ้อมขยับตัวลุกขึ้นนั่ง“อ้อมรู้ค่ะว่าพี่รัญมีบัวระวงอยู่ แต่อ้อมก็จะรอ รอจนกว่าพี่รัญจะหมดรักเค้า แล้วถึงวันนั้นอ้อมคงจะมีโอกาสได้เข้าไปนั่งแทนที่บัวระวงนะคะ” ---“คือพี่...”
“อย่ารังเกียจอ้อมเลยนะคะ ให้โอกาสอ้อมได้พิสูจน์ตัวเองบ้าง นะคะพี่รัญ”อ้อมดึงรัญเข้ามากอด
“ปล่อยพี่เถอะอ้อม”
“ไม่ค่ะ พี่รัญต้องบอกก่อนว่าพี่รัญจะให้โอกาสอ้อม”
เพชรที่มาถึง รีบขึ้นไปที่ชั้นบน เมื่อมาถึงหน้าห้องอ้อมก็แนบหูฟัง อ้อมกำลังออดอ้อน
“อ้อมรักพี่รัญนะคะ บอกอ้อมสิคะว่าพี่รัญก็รักอ้อม”
เพชรตัดสินใจเปิดประตูเข้าไป เห็นอ้อมกอดรัญอยู่ “ไอ้รัญ”
รัญผละออก “ไอ้เพชร”
อ้อมมองไม่พอใจ “คุณเพชรมีอะไรเหรอคะถึงจู่โจมเข้ามา”
“อ๋อ ผมมาหาคุณอ้อมน่ะครับ เห็นข้างล่างไม่มีคน พอดีจะเคาะประตูแต่เผอิญลื่นก็เลยถลาเข้ามา นี่ ทำอะไรกันอยู่เหรอครับ”
“คุณอ้อมไม่สบายเป็นลมชัก ฉันเลยพาขึ้นมาข้างบนแกมาก็ดีแล้ว ช่วยดูแลคุณอ้อมให้หน่อยได้มั้ย”
“ได้ ฉันปฐมพยาบาลเก่ง”
“เดี๋ยวสิคะ พี่รัญ อ้อมอยากให้พี่รัญดูแลอ้อมมากกว่านะคะ”
“พอดีพี่ปวดท้อง ขอเข้าห้องน้ำหน่อย”
รัญส่งส่งกาละมังกับผ้าขนหนูให้ “เพชร ช่วยเช็ดตัวให้คุณอ้อมที”
รัญเดินออกไป “มาครับ คุณอ้อม ผมเช็ดตัวให้”
“เดี๋ยวก่อนค่ะ ไม่ต้องแล้ว เมื่อกี้พี่รัญเช็ดให้แล้ว”
เพชรแตะตัวอ้อม “แต่ผมว่าตัวยังร้อนอยู่นะครับ มา ผมเช็ดให้อีกทีดีกว่า”
“ไม่เป็นไรค่ะ ตอนนี้ตัวเย็นแล้วค่ะ คุณเพชร ช่วยเอาน้ำเย็นให้อ้อมทานหน่อยได้มั้ยคะ”
“ได้ครับ เดี๋ยวผมไปเอาข้างล่างให้”
เพชรเดินออก อ้อมมองตามอย่างหงุดหงิดเสียดายรัญ
“พี่รัญนะพี่รัญ ซื่อบื้อจริงๆ”
+ + + + + + + + + + + +
เพชรเดินลงมาเห็นรัญดื่มน้ำอยู่ “ไอ้รัญ แกคิดทำอะไรคุณอ้อม”
“ก็แค่เช็ดตัว เค้าไม่สบาย”
“แล้วต้องแก้ผ้าด้วยรึไง”
“จะไปรู้เหรอ เธอแก้เอง”
“ฉันว่าแกทำอย่างนี้ไม่ถูกนะ ถ้าน้องบัวเค้ารู้ขึ้นมาเค้าจะเสียใจ”
“ทำไมแกถึงเห็นอกเห็นใจบัวเค้า ก่อนหน้านี้แกยังยุให้ฉันมีอะไรกับคุณอ้อมอยู่เลย”
“ก็...ฉันรู้สึกว่ามันจะผิดศีลธรรมไป”
“ไม่ยักรู้ว่าเดี๋ยวนี้แกธรรมะธรรมโม ว่าแต่แกทำไมถึงลงมา บอกให้อยู่ดูคุณอ้อมไง เดี๋ยวเค้าเป็นลมชักขึ้นมาอีกจะยุ่ง”
“นี่ไอ้รัญ ฉันจะบอกให้แกรู้นะ คุณอ้อมเค้าไม่ได้เป็นอะไรหรอก เค้าแค่ทำมารยาให้แกตกหลุม”
“แต่เมื่อกี้เค้าเป็นลมจริงๆนะ”
“แกนี่มันซื่อจริงๆ ดีนะที่ฉันมาทันเวลา ไม่งั้นล่ะป่านนี้แกต้องตกเป็นของคุณอ้อมแล้ว”
เพชรเปิดน้ำเทใส่แก้ว
“ถ้างั้นแกก็ไม่ต้องขึ้นไปหาเค้าแล้ว ในเมื่อแกบอกว่าเค้าไม่เป็นไร”
“แกนี่นอกจากจะซื่อแล้วยังเซ่ออีกต่างหาก ฉันจะขึ้นไปเพื่อให้มีอะไรน่ะสิ”
เพชรหัวเราะ แล้วเดินขึ้นชั้นบนไป รัญส่ายหน้า
“ไอ้นี่มันเลวสมบูรณ์แบบจริงๆ”
รินลดากับบัวเปิดประตูเข้ามา พอเห็นรัญ รินลดาก็ชะงักไป
“อ้าว พี่รัญ นี่พี่ไม่ได้อยู่ข้างบนกับพี่อ้อมเหรอ” ---“พี่เพิ่งลงมา”
“ขึ้นไปทำอะไรคะ”บัวถาม
“พาเค้าขึ้นไปห้องนอน”
“แล้วพี่กับพี่อ้อม...”
“ทำไมจะถามอะไร”
“รินหมายถึงว่าแล้วตอนนี้พี่อ้อมล่ะ”
“อยู่ข้างบนกับไอ้เพชร”
“หา ... พี่อ้อมอยู่กับคุณเพชรเหรอ” ---“ใช่”
รินลดาตกใจวิ่งขึ้นไป รัญมองตามแล้วหันมายิ้มให้บัว บัวมองรัญอย่างสงสัยว่ามีอะไรกับอ้อมหรือเปล่า
+ + + + + + + + + + + +
รินลดาเปิดประตูพรวดเข้าไป เห็นเพชรที่ไม่ได้ถอดเสื้อผ้า นอนอยู่ในผ้าห่มกับอ้อม
“ว้าย ตายแล้ว นี่ทำอะไรกันเนี่ย”
รินลดารีบหันไปทางอื่น
“คุณรินอย่าเข้าใจผิดนะครับ ผมแค่นอนเป็นเพื่อนคุณอ้อมเท่านั้นเอง”
“ใช่ เรายังไม่ได้ทำอะไรกัน อย่าเพิ่งคิดอกุศล”
รินลดามองเพชรอย่างไม่วางใจ
“ถ้าคุณรินมาแล้วผมให้คุณรินเฝ้าต่อแล้วกันนะครับ หายไวๆนะครับคุณอ้อม”
เพชรยิ้มให้รินลดา แล้วออกจากห้องไป รินลดาหันมาถามอ้อม
“นี่พี่มีอะไรกับคุณเพชรหรือเปล่า”
“ยังไม่ทันจะมี เธอก็ดันโผล่เข้ามาก่อน”
“พี่จะมีอะไรกับคุณเพชรไม่ได้นะ นอกจากพี่รัญคนเดียวเท่านั้น”
“นี่ ฉันพูดจริงๆนะ ฉันว่าพี่เธอน่ะซื่อบื้อไม่เอาไหนเลย ขนาดฉันให้ท่าเต็มที่แล้วเค้ายังไม่ทำอะไรเลย”
“เค้าคงตื่นเต้นน่ะพี่อ้อม เอาไว้คราวหน้านะคะ ต้องสำเร็จแน่”
“แต่ฉันว่าคุณเพชรดูจะคล่องกว่านะ”
อ้อมลุกเดินไปห้องน้ำ รินลดามองตามถอนใจ
“โอ๊ย อยากจะเป็นลม” รินลดาทิ้งตัวลงนอนอย่างหมดแรง
+ + + + + + + + + + + +
ค่ำคืนนั้น รัญนั่งพิมพ์เอกสารงาน บัวถือโกโก้เดินเข้ามาให้“โกโก้ร้อนค่ะ”
รัญจับมือบัวมาจุ๊บ “บัวนี่น่ารักจริงๆ”
รัญยกโกโก้จิบ บัวมองรัญอย่างสงสัยไม่หาย
“มีอะไรเหรอ มองหน้าพี่เหมือนอยากถามอะไร”
“เมื่อกลางวัน พี่รัญไม่มีอะไรกับคุณอ้อมใช่มั้ยคะ”
“โธ่ นึกว่าเรื่องอะไร บอกแล้วไงว่าไม่มี ดีที่ไอ้เพชรมาทัน”
“แล้วถ้าคุณเพชรเค้ามาไม่ทัน พี่รัญจะทำยังไง”
“ก็คงต้องปล่อยเลยตามเลย”
“พี่รัญพูดจริงเหรอคะ”
“ก็จริงสิ จะให้พี่ทำยังไง ในเมื่อสถานการณ์มาถึงขนาดนั้น”
บัวอึ้งหันหลังเดินไปที่เตียง รัญเดินมากอด
“พูดล้อเล่นหน่อยเดียวทำเป็นโกรธ”
“บัวรู้ว่าพี่รัญไม่ได้พูดเล่น ใจพี่รัญก็อยากมีอะไรกับคุณอ้อมใช่มั้ยล่ะ”
“โธ่ บัว ถ้าพี่อยากมีอะไรกับอ้อมเค้าจริง พี่คงไม่ต้องรอให้เค้าแกล้งเป็นลมหรอก”
“ทีอย่างนี้ทำเป็นพูดดี เห็นคุณเพชรบอกว่าพี่รัญน่ะซื่อไม่รู้เรื่องจริงๆ”
“นี่ไอ้เพชรมันเล่าให้บัวฟังงั้นเหรอ”
“เอ่อ เปล่าค่ะ บัวแค่ถามคุณเพชรให้แน่ใจว่าพี่รัญไม่มีอะไรกับคุณอ้อมแน่”
“วันหลังไม่ต้องถามใครนะ ถามพี่คนเดียวก็พอ”
รัญจุ๊บแก้มบัวมองจ้องหน้าจะเข้ามาจูบ บัวเบี่ยงเขิน
“บัวไปอาบน้ำก่อนดีกว่าค่ะ”
“เดี๋ยวสิคุยกันก่อน”
“ไม่เอาล่ะค่ะ พี่รัญทำงานต่อเถอะ”
บัวคว้าผ้าเช็ดตัวเดินเข้าห้องน้ำ รัญมองตามยิ้มยกโกโก้ดื่มอย่าง มีความสุข
ฉัตรชัยยืนรออยู่ในห้องโถงของสถานฑูต ครู่หนึ่งภาดาออกมาเรียก
“เชิญค่ะ...คุณฉัตรชัย ท่านทูตรออยู่แล้วค่ะ”
“ขอบคุณครับ”
ฉัตรชัยเดินตามไปด้านใน ยกมือไหว้ท่านฑูตอย่างนอบน้อม
“สวัสดีครับ คุณอา”
“หวัดดีฉัตรชัย เป็นยังไง เห็นพ่อเราเค้าโทรมาบอกอาว่ามาตามหาเจ้าสาวเหรอ” ---“ครับ”
“แล้วมันมีเรื่องอะไรกัน ทำไมเจ้าสาวถึงหนีมา”
“คือ...เราไม่เข้าใจกันนิดหน่อยน่ะครับ”
“พ่อกับแม่เราจับเราคลุมถุงชนงั้นเหรอ”
“คุณอาทราบเหรอครับ”
“พ่อเราเค้าเคยเล่าให้อาฟัง เห็นบอกว่าเอาดวงไปผูกกัน ถ้าได้แต่งปีนี้แล้วจะเฮง”
“ใช่ครับ...พ่อกับแม่บอกว่าอย่างงั้น” ---“เราก็เชื่อเค้า”
“ผมเห็นว่าผู้หญิงเค้าสวยน่ะครับ แล้วฐานะครอบครัวก็ดี”
“แต่ถ้าเค้าไม่รักเรา แต่งกันไปแล้วมันจะมีประโยชน์อะไร”
“ผมไม่ได้สนใจเรื่องความรักหรอกครับ แค่ไม่อยากขัดใจพ่อกับแม่”
ขณะเดียวกันนั้นมีเสียงเคาะประตูดังขึ้น “เชิญ”
รัญเดินเข้ามา “ขอโทษครับท่าน พอดีมีเอกสารด่วนต้องให้ท่านช่วยเซ็นต์ครับ”
“เอามาสิ”
“สวัสดีครับคุณรัญ”ฉัตรชัยทักทาย
รัญยิ้มทักทายฉัตรชัย “สวัสดีครับคุณฉัตรชัย เจอแฟนรึยังครับ”
“ยังเลยครับ”
“จริงสิผมลืมไปเลยว่าจะถามเพื่อนให้ เดี๋ยวผมโทรให้นะครับ”
“ไม่เป็นไรครับ ผมไม่รีบ ถ้าเธอกับผมเป็นเนื้อคู่กัน คงต้องได้เจอกันแน่”
“แต่อาว่าหลานยังอายุน้อย ยังมีโอกาสเจอผู้หญิงอีกเยอะ ดูอย่างคุณรัญสิ รู้มั้ยว่าเค้ามีแฟนตั้งสองคน”
“ไม่ใช่ครับท่าน”
“ไม่ใช่อะไร...เห็นป้าไหมชอบมาเล่าบ่อยๆ ว่าแฟนคุณสวยทั้งคู่”
“อย่าไปฟังป้าไหมเลยครับไม่จริงหรอกครับ ผมขอตัวนะครับ”รัญเดินออกไป
ฉัตรหันมายิ้มแย้มถามท่านทูต
“คุณรัญนี่เค้าหล่อนะครับ ถ้ามีแฟนสองคนจริงผมก็เชื่อนะครับ”
“รัญเค้าเป็นขวัญใจทั้งสาวน้อยสาวใหญ่ที่นี่”
ท่านทูตยกชาจิบ ฉัตรชัยคิดตามเห็นด้วย
+ + + + + + + + + + + +
ฉัตรชัยเดินออกมาเจอรัญรออยู่
“ผมโทรหาเพื่อนให้แล้วนะครับ แต่พอดีเค้าไม่เปิดเครื่อง เดี๋ยวเย็น ๆ ผมจะโทรให้อีกที”
“ขอบคุณมากนะครับ”
บัวเดินเข้ามาชะงักเห็นฉัตรชัยกำลังคุยกับรัญ บัวสะดุ้งหันหลังกลับมองซ้ายขวาจะเผ่น
ป้าไหมเดินเข้ามาเห็นพอดี
“สวัสดีค่ะคุณบัวระวง”
บัวยิ้มแหย “หวัดดีค่ะ”
“มาหาท่านเลขาเหรอคะ”
บัวอึกอัก “อ๋อ...เอ่อ...ค่ะ”
“เชิญสิคะ ท่านเลขาอยู่นั่น”
“เอ่อ...ไม่เป็นไรค่ะ บัวเห็นท่านมีแขก บัวกลับก่อนดีกว่า อ้อ...ฝากแซนวิชให้ท่านเลขาด้วยนะคะ”
“ไม่ใช่แขกท่านเลขาหรอกค่ะ แขกท่านทูต สงสัยกำลังจะไปแล้ว...ไปค่ะ”
ป้าไหมคว้ามือ บัวฝืนไว้
“ไม่ดีกว่าค่ะ พอดีบัวมีธุระต้องรีบไป บัวไปก่อนนะคะ”
บัวแกะมือป้าไหม รีบออกไป ป้าไหมมองตามแปลกใจ
“แม่คนนี้ทำลุกรี้ลุกรนยังกะจะหนีหน้าใคร”
ขณะเดียวกัน ฉัตรชัยบอกรัญ
“ผมไปนะครับ”
ฉัตรชัยเดินออกไป ป้าไหมเดินเข้าไปหารัญ
“เดี๋ยวค่ะ...ท่านเลขา” ---“ครับ”
“นี่ค่ะ”ป้าไหมส่งแซนวิชให้ “คุณบัวระวงเอาแซนวิชมาให้ค่ะ”
“อ้าว...แล้วเค้าอยู่ไหน”
“กลับไปแล้วค่ะ ป้าบอกให้เข้ามาหาคุณก็ไม่มา ทำท่าทางเหมือนหลบหน้าใคร”
รัญมองป้าไหมอย่างไม่ค่อยชอบใจที่วิพากย์วิจารณ์
“ขอบคุณนะครับ”
รัญเดินออก ป้าไหมมองตาม
“อยากรู้จริงๆว่าแม่บัวระวงแฟนท่านเลขาเป็นลูกเต้าเหล่าใคร”
(จบตอนที่ 11)
ติดตามอ่านตอนต่อไป เวลา 9.30 น. พรุ่งนี้
