สภาวะยังวังเวงเหมือนเดิม

พรรคการเมืองกำลังพยายามสร้างราคาสำหรับศึกเลือกตั้งชิงโอกาสได้กุมอำนาจรัฐ ทั้งๆ ที่ยังไม่มีแววว่าหัวหน้ารัฐบาลปัจจุบันจะสิ้นสภาพเมื่อไหร่ และยังไม่แน่ชัดว่าวาระครบ 8 ปี ของลุงห้าวเป้งนั้นจะเริ่มนับเมื่อไหร่ มีปาฏิหาริย์ทางกฎหมายหรือไม่

เมื่อไม่มีอะไรแน่นอน ผู้นำห้าวเป้งยังลอยตัวอยู่อย่างสบาย ปล่อยให้พรรคการเมืองตะเกียกตะกายหาฝั่งฝันบรรเจิด โดยไม่คำนึงสภาพความเป็นจริงว่าบ้านเมืองอยู่ในสภาพอ่อนล้าเชิงโครงสร้าง ฐานแข็งแกร่งเริ่มง่อนแง่น

จริงอยู่ บ้านเรายังดูดีกว่าประเทศอื่น ต้องถือว่าเป็นผลบุญเก่าและทรัพยากรธรรมชาติ และสภาวะฟ้าฝนเป็นใจ โกงบ้านกินเมืองกันขนาดนี้ 40-50 เปอร์เซ็นต์ต่อเนื่องหลายสิบปี ผ่านการเมืองหลายยุค บ้านเมืองก็ยังไม่ล่มจม

จากนี้ไป ภาพรวมเริ่มแปรเปลี่ยน และสภาพที่เป็นอยู่ของเราซึ่งมีปัญหาหนี้ครัวเรือน 90 เปอร์เซ็นต์ของจีดีพี หนี้ภาครัฐติดเพดาน 70 เปอร์เซ็นต์ ทั้งยังอยู่ในสภาพถังแตก ทางเลือกมีไม่มากนัก ทำให้คนมีเงินยังไม่กล้าใช้เงิน

นั่นเป็นเพราะยังไม่มั่นใจว่าอนาคตของบ้านเมืองจะเป็นอย่างไร ที่เห็นชัดก็คือ กว่า 7 ปีที่ผ่านมาภายใต้การบริหารของผู้นำห้าวเป้ง สถานภาพการเงิน การคลัง ย่ำแย่ลง มีการมุ่งใช้จ่ายเงินเพื่อโครงการประชานิยม ซื้อความนิยม ถมไม่เต็มต่อเนื่อง

เมื่อใช้เงินกู้มหาศาลในโครงการไม่ก่อให้เกิดรายได้ เหมือนเป็นการสูญเปล่า ไม่มีผลตอบแทนเชิงเศรษฐศาสตร์ เท่ากับว่าเป็นการตำน้ำพริกละลายแม่น้ำนั่นเอง แต่การใช้จ่ายอย่างนั้นถูกใจพ่อค้า นักธุรกิจ อ้างว่าเป็นการกระตุ้นเศรษฐกิจ

เงินหลายแสนล้านบาทจึงถูกใช้อย่างไม่คุ้ม ผิดหลักบริหารเศรษฐกิจการคลัง

ชาวบ้านก็ชอบจากได้ส่วนแบ่งคนละครึ่งในโครงการต่างๆ กิน อยู่ เที่ยว การกู้เงินเพื่อการลงทุนไม่เกิดขึ้นเพราะสถาบันการเงินไม่อยากเสี่ยงกับหนี้เสีย ทุกวันนี้จึงไม่เห็นโครงการก่อสร้าง ไม่ว่าจะเป็นบ้านจัดสรร คอนโดฯ หรือโครงการอะไร นิ่งสนิท

การระบาดของโควิด-19 ผ่านไป 3 ปี ยังไม่มีท่าทีว่าจะกระเตื้องอย่างเห็นหน้าเห็นหลัง อัตราการติดเชื้อ คนเสียชีวิตยังไม่ทำให้รัฐบาลประกาศให้เป็นโรคประจำถิ่นได้ เพราะความเป็นจริงก็ยังเป็นโรคระบาด ตัวเลขขึ้นๆ ลงๆ ทั่วโลก บั่นทอนเศรษฐกิจ

สภาวะที่จะเกิดจากนี้ไป และบ้านเรามีส่วนได้รับผลกระทบทั้งด้านบวกและลบมีหลายประการ นั่นคือราคาพลังงานที่มีแต่จะสูงขึ้น ยิ่งกลุ่มประชาคมยุโรปพยายามหยุดการนำเข้าน้ำมันและก๊าซจากรัสเซีย ก็จะทำให้ราคาสูงขึ้นต่อเนื่อง

และนั่นเป็นผลกระทบต่ออัตราเงินเฟ้อ ราคาสินค้าอุปโภคบริโภคสูงขึ้น โดยเฉพาะอาหารที่อาจเกิดวิกฤตรุนแรงในหลายภูมิภาคที่ต้องพึ่งพาข้าวสาลี โดยแหล่งใหญ่ที่ผลิตคือยูเครนและรัสเซียไม่สามารถส่งออกได้ตามปกติได้

เมื่อข้าวสาลีและสินค้าโภคภัณฑ์มีปริมาณลดลง ย่อมมีความต้องการอาหารหลักประเภทอื่นๆ เช่นข้าว ถ้าปริมาณการผลิตลดลงในประเทศอื่นๆ เพราะอากาศแปรปรวน ภัยแล้ง คลื่นความร้อน ก็จะทำให้มีความต้องการสูงขึ้น ไทยก็มีโอกาสดี

ปัญหาของคนไทยด้านการขาดแคลนอาหารแบบเฉียบพลันยังไม่เกิดขึ้น ที่เรื้อรังทุกวันนี้คือปัญหาหนี้ครัวเรือน ผู้บริโภคขาดรายได้ ไม่มีกำลังซื้อ อยู่แบบชักหน้าไม่ถึงหลัง ตัวเลขคนว่างงานยังไม่แน่ชัดว่าอยู่ในระดับไหน กี่แสนคนหรือเป็นล้านคน

ปัญหาราคาน้ำมันแพงขึ้น ปรับราคาแทบจะทุกสัปดาห์ มีแต่สูงขึ้น ทำให้ต้นทุนราคาสินค้าเพิ่มขึ้นอย่างเลี่ยงไม่ได้ รัฐบาลผู้นำห้าวเป้งก็ไม่มีมาตรการอะไรที่ดีกว่าที่เป็นอยู่ เพราะไม่ยอมปรับโครงสร้างราคา เกรงว่าจะขาดรายได้นั่นเอง

ไทยมีปัญหาเหมือนประเทศอื่นๆ โดยเฉพาะหนี้ เงินเฟ้อ ยังดีที่เงินทุนสำรองระหว่างประเทศยังมีอยู่ในระดับพออุ่นใจได้ แต่จะเป็นเช่นนั้นอีกนานเท่าไหร่

คำถามก็คือ ใครจะเป็นผู้จัดการปัญหาที่มีอยู่ วางโครงสร้างแนวทางเศรษฐกิจเพื่อรับสถานการณ์ที่จะมีทั้งปัญหาเงินเฟ้อทั่วโลก ราคาน้ำมัน สินค้าทั่วไป การแสวงหารายได้โดยเฉพาะจากการส่งออกและการท่องเที่ยวที่ดูแล้วยังไม่แจ่มใส

พรรคการเมืองที่กำลังหาเสียงเต้นแร้งเต้นกาขณะนี้ไม่ได้นำเสนอแผนที่จะนำพาประเทศให้ออกจากกับดักหนี้ สภาพเศรษฐกิจตายซาก ภาคเอกชนยังไม่กล้าลงทุน ได้แต่เรียกร้องให้รัฐบาลอัดฉีดเงินผ่านโครงการประชานิยมกระตุ้นเศรษฐกิจ

ดังนั้นปัญหาของประเทศไทยคืออะไร? ที่เห็นชัด พิสูจน์ได้ก็คือคุณภาพ ความรู้ ความสามารถของผู้นำ ซึ่งอยู่ในระดับต่ำ ไม่เช่นนั้นบ้านเมืองคงไม่อยู่ในสภาพน่าอนาถเช่นทุกวันนี้ ยิ่งมีนโยบายการเมืองน่าสงสัย ยิ่งส่งผลกระทบต่อเศรษฐกิจ

ความรู้สึกของประชาชนทั่วไปก็คือ ไม่ว่าใครจะเข้ามาบริหารประเทศ โอกาสที่บ้านเมืองจะดีขึ้น พ้นสภาพจากความซบเซาที่เป็นอยู่นั้นยากมาก ยิ่งปัญหาการทุจริต คอร์รัปชันยังเฟื่องฟู ก็ยิ่งทำให้ทรัพยากรการเงินถูกดูดออกไปเข้ากระเป๋าพวกขี้โกง

แม้แต่รัฐบาลผู้นำห้าวเป้ง อยู่ไปแต่ละวันไม่มีอะไรใหม่ ห่วงอยู่แต่ว่าจะอยู่ในอำนาจต่อไปได้อย่างไร หาทางหลุดจากประเด็นอยู่นาน 8 ปี โดยไม่คำนึงถึงว่าผลงานที่ผ่านมาได้สร้างความเสียหายเชิงโครงสร้าง จนยากสำหรับการฟื้นฟูเยียวยา

ประชาชนมองสนามการเมืองทุกวันนี้แล้วคงไม่มีหวัง พรรคฝ่ายค้านที่มุ่งจะได้ชัยชนะถล่มทลายก็ใช่ว่าจะทำได้ง่าย เพราะนักเลือกตั้งต่างแสวงหาพื้นที่อุดมสมบูรณ์แหล่งใหม่ แข่งกันเสนอขายความจงรักภักดีต่อผู้ให้ราคาสูงสุด

ความรู้สึกชาวบ้านทั่วไปเป็นแบบที่ว่า เหลียวไปทางไหน มีแต่ความวังเวง