การเมืองบ้านเราน้ำเน่าไร้หลักการ ใช้ความด้านของผิวหน้าเป็นอาวุธก็จริง บางจังหวะก็มีเล่นบทโหดสุดขั้ว เชือดแบบไม่ยอมยั้งดาบไว้ไมตรี ไม่มีรู้แพ้ รู้ชนะ รู้อภัย ชิงจังหวะลงมือก่อนเป็นฝ่ายได้เปรียบ ต้องจัดการฝ่ายตรงข้ามก่อนที่ตัวเองจะตกเป็นเหยื่อ ไม่ได้แก้มือ
เป็นการเมืองที่เต็มไปด้วยความริษยา อาฆาต แรงแค้น พยาบาทเต็มหัวอก!
หัวหน้าคณะรัฐมนตรีฉายาจอมห้าวเป้งแสดงให้ชาวบ้านเห็นบทเด็ดขาด เมื่อลงมือปลด 2 รัฐมนตรีช่วยอย่างไม่เกรงใจหัวหน้าของทั้งคู่ ไม่ยอมรับคำขอโทษก่อนหน้านี้ เป็นรูปแบบของการเมืองที่ไม่ต้องไว้หน้าแบบแค้นฝังหุ่น ผีไม่เผา เงาไม่เหยียบกันต่อไป
รัฐมนตรีช่วยหญิง เจ้าแม่ป่ารอยต่อของลุงใหญ่ รับหน้าที่เป็นเหรัญญิกพรรคแกนนำ ชนะที่ 2 ในศึกเลือกตั้งที่ผ่านมา ฝ่ายรัฐมนตรีช่วยชาย ผู้กองธรรมนัส เป็นเลขาธิการพรรค เริ่มสะสมบารมีหลังจากนำทัพสู้ศึกเลือกตั้งย่อยหลายพื้นที่ กวาดชัยชนะเรียบ
ถูกมองว่าเป็นคนหนุ่มใจกว้าง ใจถึง พึ่งได้ เจ้าของสวนกล้วยสำหรับกลุ่มหิวโหยไร้ที่พึ่งพายามลำบาก เมื่อคิดการใหญ่หวังเลื่อยขาเก้าอี้ผู้นำห้าวเป้งไม่สำเร็จ เพราะมีรายการนัดแล้วไม่มา ผู้ใหญ่ที่หวังเป็นใหญ่เกิดอาการ “ป๊อดแตก” ในช่วงสุดท้ายก็จบเห่
เมื่อแผนล้ม ทั้ง 2 เสนาบดีช่วยต้องรับบทแพะเป็นธรรมดา ลุงใหญ่ได้แต่มองตาปริบๆ ข่าวว่ามีรายการว๊าก อ้างว่าไม่ได้รับการบอกเล่าล่วงหน้าโดยผู้นำห้าวเป้ง เท่ากับไม่เกรงใจไว้หน้ากัน ความเป็นพี่น้องพยัคฆ์บูรพาถูกมองว่าเริ่มส่อแววแตกร้าว
ครั้งนี้เกินไปจริงๆ เมื่อเล่นบทหักหน้าอย่างไม่เกรงใจ หรือเป็นแค่ละครอีกฉาก?
ก่อนหน้านั้นชาวบ้านมักได้ยินคำรับประกันว่าทั้ง 3 ลุงเหนียวแน่นปึ้ก ไม่มีแตกแยก บางครั้งเหมือนขัดแย้งกัน แต่ความเป็นจริงแบ่งกันเล่นคนละบทบาท
ผู้นำห้าวเป้งปลด 2 เสนาบดีช่วย เพราะต้องการปกป้องตัวเอง ไม่เสี่ยงกับการถูกเล่นงานซ้ำสอง แม้จะมีคำขอโทษว่าไม่เอาอีกแล้วก็ตาม เมื่อโดนเสี้ยนตำเท้า มีหอกข้างแคร่ จำเป็นต้องจัดการให้สิ้นสภาพ และยังจะตามมาด้วยการรื้อฟื้นคดีต่างๆ เล่นงานต่อ
กะเอากันไม่ให้ได้ผุดได้เกิดรอบใหม่ ไม่ให้มีพลังย้อนกลับมาล้างแค้นนั่นเลย
ในความเป็นจริง ถ้าลุงใหญ่หัวหน้าพรรคมีโอกาสได้รับผลพวงเต็มที่ ถ้าผู้นำห้าวเป้งต้องตกเก้าอี้ ก็ต้องรับรู้ความเคลื่อนไหวของขบวนการแข็งเมืองล้มผู้นำ เมื่อลูกน้องเสียท่า โดนเชือดนิ่มๆ แบบไม่ไว้หน้า ตัวเองควรจะต้องรับผิดชอบ แค่ทำเป็นโกรธไม่พอ
ถ้าจะได้ดูดีมีราคา สมกับเป็นผู้นำที่ลูกน้อง ลูกพรรคให้ความเคารพยำเกรงในฐานะผู้มีบารมีอย่างแท้จริง ลุงใหญ่หัวหน้าพรรคต้องลาออกจากตำแหน่งรองนายกฯ ด้วย เพื่อแสดงให้เห็นว่าการที่มีคนมารังแกลูกน้องคาบ้านนั้น เป็นสิ่งที่ยอมรับไม่ได้
ซ้ำร้าย ดันมีเสียงร่ำลือว่าลุงหัวหน้าพรรคอาจมีคิวโดนเชือดเองตามมาด้วย โห! ถ้าเป็นจริง อย่างนี้มันก็เกินไป ผู้นำห้าวเป้งไม่น่าจะถึงขั้นกล้าทำอย่างนั้น
การที่ลุงหัวหน้าพรรควางเฉย ทำให้ลูกพรรคคนอื่นๆ มองว่าน่าจะมีปัญหาเรื่องบารมีและการต่อรอง ทั้งๆ ที่ผู้นำห้าวเป้งขาลอย ไม่มี ส.ส.ในสังกัดแม้แต่คนเดียว ที่ผ่านมาอยู่ในฐานะคนรับผลประโยชน์ชุบมือเปิบ ตีกิน ไม่ยอมควักหรือลงทุนมาโดยตลอด
ถ้าผู้นำห้าวเป้งจะเล่นบทหัวหน้าพรรคด้วย มีคำถามว่า จะมีใครเอาด้วยมั้ย เมื่อเป็นคนไร้น้ำใจ ไม่สุงสิงกับ ส.ส. ไม่เป็นนักลงทุน ที่สำคัญ จะเอาทุนมาจากไหน
ทั้งมีเสียงบ่นว่า ไม่แยแสใส่ใจ ส.ส.เข้าพบยาก ทำตัวเหมือนเทวดา ไม่เห็นหัว ส.ส.อยู่ในสายตา ทั้งๆ ที่ต้องพึ่งเสียงโหวตไว้วางใจในสภาฯ ทุกครั้ง แถมยังทำตัวลำพอง ผยองอำนาจ ความนิยมก็ไม่มี เสียงโหวตล่าสุดก็เห็นอยู่ในสภาพบ๊วยกับรองบ๊วยตามประเภท
ได้รับความนิยมต่ำกว่าเสนาบดีหน้าใหม่ด้วยซ้ำ ควรต้องอายให้ชาวบ้านเห็นบ้าง
โอ้! ยังมีข่าวว่าลุงหัวหน้ารู้สึกท้อ อยากถอดใจ ออกจากหัวหน้าพรรค และผู้นำห้าวเป้งจะเข้ามารับบทแทนเพื่อให้เป็นหัวหน้ารัฐบาลและหัวหน้าพรรค นำทัพสู้ศึกเลือกตั้งครั้งหน้า เพราะยังมีความอยากอยู่ต่อ เชื่อว่าในปฐพีนี้ไม่มีใครทาบเทียมได้
ในศึกก่อนวันลงคะแนนไม่ไว้วางใจ มีการระดมพลังแจกกล้วยอย่างไม่อั้น ฝ่ายจะถูกล้มเมื่อได้ข่าวก็ต้องเร่งหาทุน มีข่าวว่านายทุนไฟฟ้าควักมาให้กว่าร้อยกิโล สู้จนเอาตัวรอดมาได้อย่างใจหายใจคว่ำ แต่คราวหน้าจะมีคนกล้าทุ่มให้อย่างนี้อีกหรือไม่
สภาวะไร้ความน่าเชื่อถือ โอกาสพรรคแตกร้าวมีสูง เพราะอย่างน้อยกลุ่มผู้กองและกลุ่มอื่นต้องคิดหน้าคิดหลังว่าถ้ายังอยู่กับหัวหน้าพรรคเดิม ไม่ปกป้องลูกน้องได้นั้น สมควรจะอยู่ต่อไป เสี่ยงกับความพ่ายแพ้หรือไม่ เพราะไม่มีผลงานสำคัญเป็นจุดขาย
การจะอ้างว่าโครงการแจกเงินต่างๆ ทำให้ชาวบ้านเสพติดงอมแงม โงหัวไม่ขึ้น ต้องเป็นทาสเงินแจกตลอดไปนั้น ก็จริง แต่จะเอาเงินมาจากไหน งบประมาณก็เก็บจากภาษีได้น้อย โอกาสจะกู้เงินก้อนใหญ่ ก็ใช่ว่าจะเป็นเรื่องง่ายๆ จะผ่านโหวตสะดวกหรือ
ลุงหัวหน้าพรรคสังขารร่วงโรยไปกาลเวลา ก้าวขาแต่ละครั้งต้องใช้ความพยายาม ลงบันไดต้องเกาะไหล่บริวาร ยิ่งช้ำใจเพราะถูกมองว่าไม่สามารถปกป้องลูกน้องได้ ถ้าจะอยู่ต่อไปต้องเอาบารมีเข้าเครื่องวัดว่ากระแสยังแรงอยู่หรือไม่ อยู่ทุกวันนี้ก็ไม่ง่ายแล้ว
ผู้นำลุงห้าวเป้งยังลำพองในอำนาจ แต่ทุกอย่างย่อมมีจุดจบ เมื่อการเมืองน้ำเน่าผสมบทโหดไร้น้ำใจเล่นกันหนักอย่างนี้ ถ้าจะลงจากหลังเสือย่อมต้องมีคนเข้าคิวเช็กบิลคิดบัญชีบุญคุณความแค้นแน่นอน การอยู่มาเกือบ 8 ปี นับว่าสะสมคู่แค้นไว้ได้มากพอ
ลุงกลางอยู่แบบเสือซุ่ม ไม่เป็นนักลงทุน ไร้น้ำใจ รอจังหวะตีกิน หลังจากเกือบเสียท่าเสียเก้าอี้ แต่ยังเก็บอาการแค้น ไม่แสดงออก ปล่อยให้ผู้น้องเล่นบทเชือด ยังหวังฟลุ๊กว่าถ้าพี่ใหญ่และน้องเล็กพลาดท่า ตัวเองน่าจะมีโอกาสได้ลุ้นเป็นผู้นำรัฐบาลบ้าง
จากนี้ต้องดู การเดินเกมโหดแค้นฝังหุ่นฉากใหม่ ใครจะเสียท่าเป็นเหยื่อรายต่อไป