ผู้ช่วยศาสตราจารย์ ดร.อานนท์ ศักดิ์วรวิชญ์
อาจารย์ประจำสาขาวิชา Business Analytics and Intelligence
และ Actuarial Science and Risk Management
คณะสถิติประยุกต์ สถาบันบัณฑิตพัฒนบริหารศาสตร์
ผมเป็นคนเลี้ยงหมาเลี้ยงแมว รักหมารักแมว ผมว่าหมาแมวหลายตัวดีกว่ามนุษย์บางคน (ที่เลวมากและเลี้ยงอย่างไรก็คงไม่เชื่อง) ความตายของเตี้ย มช. หมาเซเลบแห่งดอยสุเทพ ทำให้เกิดความเสียใจและสลดใจว่าไม่น่าเชื่อว่าคนเราจะทำเช่นนี้ได้
วันก่อนมีศาสตราจารย์ คนหนึ่ง โทรมา บอกว่ามีอาจารย์ มช. อิจฉา เตี้ย เลยจ้าง ตชด. ไปฆ่าเตี้ยตาย ผมก็ฟังไปเรื่อย ๆ แล้ววิเคราะห์ดูในแง่แรงจูงใจว่าก็อาจจะเป็นไปได้
หลวงวิจิตรวาทการ เคยเขียนกลอนอมตะของสังคมไทยเอาไว้ว่า
คนเขาอยากให้เราได้ดี
แต่ถ้าเด่นขึ้นทุกทีเขาหมั่นไส้
จงทำดีแต่อย่าเด่นจะเป็นภัย
ไม่มีใครอยากเห็นเราเด่นเกิน
เรื่องการฆ่าเตี้ย มช. คงต้องมีการพิสูจน์กันอีกยาวนาน และเรามีพระราชบัญญัติป้องกันการทารุณกรรมและการจัดสวัสดิภาพสัตว์ พ.ศ. ๒๕๕๗
ในสังคมไทยที่มีผู้ป่วยทางจิตและมีคนจำนวนมากที่ขาดพรหมวิหาร 4 คือขาดเมตตา ขาดกรุณา ขาดมุทิตาจิต และขาดอุเบกขา ทำให้คนไทย (และคนชาติอื่น) เกิดอาการริษยากระทั่งหมาได้
ผมมีนิสัยเสียอย่างหนึ่ง คือชอบคิดกลับมาว่าถ้าเป็นตัวผมจะมีความรู้สึกอิจฉาอะไรไหม จะอิจฉาจนฆ่าหมาได้หรือไม่
ตอบตัวเองได้เลยว่าไม่เคยรู้สึกอิจฉากับการได้ดี มีลาภมียศ มีอำนาจ มีเงิน ของใครเลย ไม่รู้สึกว่าอยากได้อะไรเลย ของเปลือกนอกทั้งนั้น
ผมอาจจะอิจฉาเล็ก ๆ กับคนที่ไม่อยากได้อะไรแล้ว ใช้ชีวิตสบาย ๆ ทำความดีเพื่อส่วนรวม มีจิตอาสา ไม่ได้ต้องทำมาหาเลี้ยงชีพแล้ว มีเก็บพอเกษียณ
ผมอาจจะอิจฉารุ่นพี่คนหนึ่งนิดหน่อย ที่ตัดสินใจออกไปใช้้ชีวิตเป็นเกษตรกรอย่างพอเพียง ปลูกอย่างที่กิน กินอย่างที่ปลูก เหลือก็ขายบ้าง มีเสรีภาพ เป็นอิสระ สบายใจ
ไม่ได้อิจฉาอะไรมากหรอกครับ แค่อยากทำอย่างนั้นได้ วันที่ละทิ้งทุกอย่างได้
แต่มานึกอีกที จะให้ไปอยู่อย่างนั้นจะอยู่ได้ไหม ทุกวันนี้วัน ๆ หัวไม่ว่างหางไม่เว้น จนอยากจะปลีกวิเวก ไม่อยากติดต่อใคร ถ้าไปอยู่ปลีกวิเวกจริง ๆ จะอยู่ได้ไหม อันนี้ยังไม่แน่ใจ 555
รู้สึกจะมีเท่านี้จริง ๆ เรื่องความอิจฉา ใครจะมีอำนาจล้นฟ้า มีตำแหน่งใหญ่โต มีเมียห้าโหล หรือมีเงินหมื่นล้าน โด่งดังเป็นพลุแตกระเบิด ผมก็ไม่อิจฉา ใครได้ดีอะไร ถ้ามาด้วยวิธีการที่ถูกต้อง ไม่คดโกง สุจริต มาด้วยทำนองคลองธรรม ผมก็ร่วมยินดีด้วยทั้งนั้น
เอาหละ วางตัวตนลง
กลับมากรณี เตี้ย มช. ผมมาตรองดู ผมก็ว่าเป็นไปได้ ผมเคยเจอคนขี้อิจฉาไปเสียทุกอย่าง แล้วชีวิตก็ไม่มีความสุขเลย เอาตัวเองไปเปรียบเทียบกันคนโน้นคนนี้ตลอดเวลา ใจไม่เป็นสุข
ดังนั้นที่คนอิจฉากระทั่งหมา ผมเชื่อว่าเป็นไปได้ แต่จะอิจฉาจนใจร้ายไปจ้างฆ่าหมาหรือไม่นั้น ผมยังคิดไม่ตกว่า โลกเราจะมีคนจิตใจต่่ำช้าขนาดนั้นเลยหรือ คำตอบคือ ก็คงมี แต่ในใจก็ได้แต่คิดว่า ขอให้ไม่เป็นเช่นนั้น โลกมันไม่สวยงามทำไหร่ ถ้ามีคนจิตใจต่ำช้ากว่าหมา ก็แค่นั้น
เรื่องคนอิจฉาหมาจนไปยิงหมาให้ตาย เคยเกิดขึ้นจริงแล้วตั้งแต่ร้อยปีก่อน ไม่ใช่หมาสาธารณะหมาของนักศึกษาอย่างสมัยนี้ด้วย แต่เป็นหมาหรือสุนัขทรงเลี้ยงของพระเจ้าแผ่นดิน หรือย่าเหล ของล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 ที่ทรงพระเมตตารับลูกสุนัขเกิดในเรือนจำมาเลี้ยงด้วยพระองค์เอง และทรงโปรดปรานมากในความฉลาดแสนรู้และความจงรักภักดี ทำให้มีคนอิจฉาริษยาจนจับย่าเหลไปยิงทิ้งไว้ข้างกำแพงพระบรมมหาราชวัง ทำให้ล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 ทรงโทมนัสเสียพระทัยมาก ในสมัยนั้นคนจะมีปืนส่วนตัวได้ก็ต้องมีระดับมากหน่อยเช่นเป็น ขุนนาง พระน้ำ พระยา หรือเจ้านาย แต่จิตที่อิจฉาริษยาไม่เคยยกเว้นคนไม่ว่าชนชั้นใดก็ตาม ย่าเหลถึงต้องตาย ล้นเกล้ารัชกาลที่ 6 พระราชนิพนธ์กลอนสลักไว้ให้ย่าเหลและสร้างอนุสาวรีย์ที่พระราชวังสนามจันทร์ จังหวัดนครปฐม ดังนี้
อนุสาวรีย์นี้เตือนจิตร์ ให้กูคิดรำพึงถึงสหายโอ้อาไลยใจจู่อยู่ไม่วาย กูเจ็บคล้ายศรศักดิ์ปักอุรายากที่ใครเขาจะเห็นหัวอกกู เพราะเขาดูเพื่อนเห็นแต่เป็นหมาเขาดูแต่เปลือกนอกแห่งกายา ไม่เห็นฦกตรึกตราถึงดวงใจเพื่อนเป็นมิตร์ชิดกูอยู่เนืองนิตย์ จะหามิตร์เหมือนเจ้าที่ไหนได้ทุกทิวาราตรีไม่มีไกล กูไปไหนเจ้าเคยเป็นเพื่อนทางช่างจงรักภักดีไม่มีหย่อน จะนั่งนอนยืนเดินไม่เหินห่างถึงยามกินเคยกินกับกูพลาง ถึงยามนอน ๆ ข้างไม่ห่างไกลอันตัวเพื่อนเหมือนมนุษสุจริต จะผิดอยู่แต่เพียงพูดไม่ได้แต่เมื่อกูใคร่รู้ความในใจ กูมองดูรู้ได้ในดวงตาโอ้อกกูดูเพื่อนอยู่หรัด ๆ เพื่อนมาพลัดพรากไปไม่เห็นหน้ากูเผลอ ๆ ก็เชง้อเผื่อเพื่อนมา เสียงกุกกักก็ผวาตั้งตามองอันความตายเป็นธรรมดาโลก กูอยากตัดความโศรกกระมลหมองนี่เพื่อนตายเพราะผู้ร้ายมันมุ่งปอง เอาปืนจ้องสังหารผลาญชีวีเพื่อนมอดม้วยด้วยมือทุรชน เอารูปคนสรวมใส่คลุมใจผีเป็นคนจริงฤๅจะปราศซึ่งปรานี นี่รากษสอัปปรีปราศเมตตามันยิงเพื่อนเหมือนกูพลอยถูกด้วย แทบจะม้วยชีวังสิ้นสังขาร์จะหาเพื่อนเหมือนเจ้าที่ไหนมา ช้ำอุราอาไลยไม่วายวันเมื่อยามมีชีวิตร์สนิทใจ ยามบรรไลยลับล่วงดวงใจสั่นด้วยอำนาจจงรักภักดีนั้น ขอให้เพื่อนขึ้นสวรรค์สำราญรมย์ถึงจะมีหมาอื่นมาแทนที่ กูก็รักเพื่อนนี้เป็นปฐมที่ไหนเล่าจะสนิทและชิดชม ที่ไหนเล่าจะนิยมเท่าเพื่อนรักถึงแม้จะไม่มีรูปนี้ไว้ รูปเพื่อนฝังดวงใจกูตระหนักแต่รูปนี้ไว้เป็นพยานรัก ให้ประจักษ์แก่คนผู้ไมตรีเพื่อนเป็นเยี่ยงอย่างมิตร์สนิทยิ่ง ภักดีจริงต่อกูอยู่เต็มที่แม้คนใดเป็นได้อย่างเพื่อนนี้ ก็ควรนับว่าดีที่สุดเอย
อย่าอิจฉาหมาเลยครับคนเป็นอาจารย์มหาวิทยาลัย ถ้าขนาดถึงกับอิจฉาหมา จนสั่งฆ่าหมาได้ ผมก็ว่าไม่ควรมาเป็นอาจารย์ในมหาวิทยาลัย เพราะมีจิตใจต่ำช้ามาก
คดี เตี้ย มช. จะจบอย่างไร ผมไม่ทราบได้ ได้แต่ห่วงว่าบางทีคนตายทั้งคน ตำรวจไทยยังจับไม่ค่อยได้ นี่หมาตายหรือสุนัขตาย และผู้ก่อเหตุอาจจะเป็นตำรวจด้วย จะจับใครได้หรือ? ข่าวเรื่องเตี้ยมช. วันนี้กระจายไปทั่วโลกแล้ว อย่านึกว่าเป็นเรื่องเล่น ๆ เรื่องแบบนี้ชาติที่พัฒนาแล้วส่วนใหญ่จริงจังมาก จะไม่ปล่อยให้ลอยนวลได้
