ไหนๆ ช่วงระหว่างนี้...ใครต่อใครก็ “มองข้ามช็อต” ไปถึง “นายกฯ คนต่อไป” หลังการเลือกตั้งไปแล้วตามสมควร ซึ่งโดยกระแสเสียงส่วนใหญ่ หนีไม่พ้นต้องจัดให้ “บัวขาว ป.ประยุทธ์” นั่นแหละ ถือเป็น “มือวางอันดับหนึ่ง” ไม่ว่าเจ้าตัวอยากจะกลับไปเลี้ยงหลานหรือไม่ เพียงใด ก็ตามแต่ หรือแม้จะยังเห็นภาพไม่ชัด ว่าจะอาศัยกระบวนการหรือกรรมวิธีใดๆ ถึงจะทำให้ทุกสิ่งทุกอย่าง เป็นไปแบบคำขวัญการบินไทย คือ “สมูธ แอส ซิลค์” หรือออกไปทางนิ่มๆ เนียนๆ กันจริงๆ...
ด้วยเหตุนี้...เอาเป็นว่าไหนๆ ก็ไหนๆ คงต้องขออนุญาตลองไปตามแห่กะเค้ามั่ง ซึ่งถ้าตั้ง “ตุ๊กตา” เอาไว้ในลักษณะนี้ ในแง่ของ “ความเป็นไปได้” นั้นคงแทบไม่ต้องพูดถึง ระดับมีวุฒิสมาชิกอยู่ในสภาฯ ถึง 250 พระหน่อ มี 4 เหล่าทัพ รวมไปถึงข้าราชการพลเรือนพร้อมให้การสนับสนุน บวกกับนักธุรกิจระดับหัวๆ รวมทั้งพรรคการเมืองที่พร้อมยอมรับ “ข้อเท็จจริงอันมิอาจปฏิเสธได้” หรือประเภท “จริง-ไม่จริงก็ไม่คิดปฏิเสธโดยเด็ดขาด” โดยเฉพาะถ้ามีโอกาสเป็นส่วนหนึ่งในองค์ประกอบของความเป็นรัฐบาลด้วยแล้ว ทุกสิ่งทุกอย่าง...เลยดูจะออกไปทาง “แบเบอร์” อยู่พอประมาณ...
แต่ก็นั่นแหละ...อย่างที่ปรมาจารย์ “โกวเล้ง” ของคุณน้อง “สุรวิชช์ วีรวรรณ” ได้กล่าวเอาไว้นั่นแหละว่า “เหตุการณ์ในโลกคล้ายเกมหมากรุก แปรปรวนสุดหยั่งคาด จะมีผู้ใดคาดคำนวณชะตากรรมในวันพรุ่งนี้ได้” แม้ว่านายกฯ คนต่อไป หรือนายกฯหลังการเลือกตั้ง จะยังคงเป็น “บัวขาว ป.ประยุทธ์” อยู่เช่นเดิม แต่คงปฏิเสธไม่ได้ว่า อะไรต่อมิอะไรมันคงไม่ได้ “สมูธ แอส ซิลค์” หรือนิ่มประดุจผ้าไหมเหมือนอย่างเช่นทุกวันนี้ซักเท่าไหร่นัก เผลอๆ...อาจออกไปทาง “กระดาษทรายเบอร์หยาบสุด” ระดับP-16,P-24,P-60 ประเภทเอาไว้ใช้ “ขัดสนิม” โน่นเลย...
คือคงต้องยอมรับนั่นแหละว่า...แม้ว่าตลอดช่วงระยะ 3 ปี ของการเข้ามาดูแล บริหารจัดการบ้านเมืองของ “บัวขาว ป.ประยุทธ์” อาจถือว่า “สั้นเอามากๆ” สำหรับการแก้ไข ปฏิรูป เปลี่ยนแปลง แต่ละสิ่งแต่ละอย่างให้เป็นไปในทางที่ดีขึ้น เนื่องจาก “ปัญหาประเทศไทย” นั้น ต่อให้พระนารายณ์ท่านอวตารลงมาเอง ยังอาจส่ายหน้าดิกๆ แต่สำหรับการดำรงตำแหน่งในทางการเมืองแล้ว ต้องถือว่า “ยาวอีเหลนเป๋น” พอสมควร โดยเฉพาะถ้าเทียบกับผู้นำทางการเมืองที่มาจากการเลือกตั้งด้วยแล้ว บางราย...แค่ไม่ถึง 3 เดือน อาจถึงขั้นก้นเตี้ย คายฟันยาง ไปไม่เป็นเอาดื้อๆ!!!
ดังนั้น...ตลอดช่วง 3 ปีผ่านมาจนมาถึง ณ ขณะนี้ คงปฏิเสธไม่ได้ว่า โดยลักษณะอาการของ “บัวขาว ป.ประยุทธ์” นั้น ออกจะกรอบประมาณข้าวเกรียบหน้าเขาวังเพชรบุรี ประมาณนั้น สีหน้า สีตา ที่เคยเต่งตึง เด้งดึ๋ง สดใส ค่อยๆ เหี่ยว ค่อยๆย้อยยับย่นไปตามวัน-เวลาอย่างเห็นได้ชัด และภายใต้ลักษณะอาการเช่นนี้นี่เอง...ที่ทำให้การ “มองข้ามช็อต” ไปถึงเรื่องนายกฯ คนต่อไป จะมัวแต่ไปมองเฉพาะเรื่องของ “ความเป็นไปได้-ความเป็นไปไม่ได้” เพียงล้วนๆ เท่านั้น คงไม่ถึงกับถูกเรื่องกันซักเท่าไหร่นัก แต่จะต้องมองไปถึงเงื่อนไขและอุปสรรค อันจะเป็นตัวกำหนดชะตากรรมของนายกฯ คนต่อไป และของประเทศชาติทั้งประเทศไปด้วยในตัว...
พูดง่ายๆ ว่า...ถ้าหากไม่ต้องการให้ชะตากรรมของนายกฯ คนต่อไป และชะตากรรมของประเทศชาติ ต้องออกมาทางกระดาษทรายเบอร์ 16 เบอร์ 60 อะไรประมาณนั้น คงหนีไม่พ้นต้องเร่งหาทางยกเครื่อง ซ่อมบำรุง รีแพร์ชิ้นส่วนแต่ละชิ้นของ “บัวขาว ป.ประยุทธ์” แบบใหม่หมดทั้งด้าม ถึงอาจพอรับแรงกระแทก สามารถขจัดขัดสนิมได้อย่างมีประสิทธิภาพ ประสิทธิผล ตามที่ใครต่อใครหวังๆ หรือเชียร์ๆ กันเอาไว้ เผลอๆ...อาจถึงขั้นต้อง “เปลี่ยนโค้ช” แบบที่ “โนเล่” เปลี่ยนไปใช้ “อากัสซี” อะไรทำนองนั้น ไม่งั้นมีสิทธิตกรอบแรก “แกรนด์สแลม” เอาเลยก็ไม่แน่!!!
เพราะความ “กรอบ” ความ “ช้ำ” เท่าที่เริ่มปรากฏให้เห็นในทุกวันนี้...มันออกจะน่าห่วง น่ากังวลมิใช่น้อย เมื่อเทียบกับช่วงแรกๆ ที่โดดขึ้นมาบนลุยไถใหม่ๆ และความน่าห่วง น่ากังวลที่ว่า คงไม่ใช่เป็นแค่เรื่องส่วนตัว ว่า “บัวขาว ป.ประยุทธ์” จะเหลือเรี่ยว เหลือแรง เอาไว้สำหรับ “ยกหก” หรือไม่ มากหรือน้อยขนาดไหน เนื่องจากสิ่งสำคัญยิ่งไปกว่านั้นก็คือ กระบวนการแก้ไข ปรับปรุง เปลี่ยนแปลง หรือ “การปฏิรูป” แต่ละสิ่ง แต่ละอย่าง มันจะต้องกรอบ ต้องช้ำ ต้องเหี่ยวปลายตามไปด้วยหรือไม่??? อันนั้นนั่นแหละ...ที่ถือเป็นสิ่งซึ่ง “ผู้ยึดมั่นในธรรม” หรือผู้ “ใฝ่ใจในธรรม” ทั้งหลาย ต้องหาทางเปลี่ยนกระดูก เปลี่ยนเส้นเอ็น ต้องเร่งถ่ายทอดเคล็ดวิชาคัมภีร์เปลี่ยนกล้ามเนื้อ เปลี่ยนเส้นเอ็น ของปรมาจารย์ตั๊กม้อแห่งวัดเส้าหลิน ให้กับ “บัวขาว ป.ประยุทธ์” ซะแต่เนิ่นๆ ไม่งั้น...โอกาสที่จะเจอกับ “ลมปราณ 8 สาย” ของหกเซียนแห่งหุบเขาท้อ ของหลวงจีนปุ๊กก่าย แถมยังมีอวิชชามหาเวทย์ดูดดาว ตีกันไป-กันมาภายในตัว ส่งผลให้พระเอกนิยายกำลังภายในอย่าง “เล่งฮู้ชง” ต้อง “บาดเจ็บไปทั้งเรื่อง” หมดสนุก หมดตื่นเต้น หายเมามันซ์ซ์ซ์ กันไปอีกเยอะ...
