“แจ๊ด” ติดคุก “ญี่ปุ่น” ยังไม่พอ ต้องกลับมาติดคุก “ไทย” ด้วย

ASTV ผู้จัดการสุดสัปดาห์ -เป็นที่ชัดเจนเกือบจะร้อยเปอร์เซ็นต์แล้วว่า “บิ๊กแจ๊ด-พล.ต.ท.คำรณวิทย์ ธูปกระจ่าง” อดีตผู้บัญชาการตำรวจนครบาล(ผบช.น.) จะต้องมีคำนำหน้าชื่อใหม่ว่า “นักโทษชาย” และต้องติดคุกติดตะรางในต่างแดนเป็นเวลาแรมปีจากโทษอาญาข้อหาหนักพกพาอาวุธปืนโดยไม่ได้รับอนุญาตเข้าประเทศญี่ปุ่น

ทั้งนี้ ยิ่งเวลาผ่านไปยิ่งเห็นได้ชัดว่า โอกาสรอดมีน้อยยิ่ง เพราะปืนเจ้าปัญหา North American Arms .22 Magnums ที่บิ๊กแจ๊ดพกไปนั้น ส่อเค้าเป็น ปืนเถื่อนไม่มีทะเบียน

ซ้ำร้ายเมื่อย้อนกลับไปดูบทสัมภาษณ์ของบิ๊กแจ๊ดในอดีตที่ผ่านมาก็ยิ่ง เห็นชัดว่า บิ๊กแจ๊ดตั้งใจที่จะพกปืนติดตัวตลอดเวลาจนเป็นนิสัย มิได้หลงลืมแต่ประการใด

หนักไปกว่านั้นก็คือ การเดินทางไปญี่ปุ่นของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ยังมีเงื่อนงำเกี่ยวธุรกิจโรงไฟฟ้าจากขยะซึ่งมีความเป็นไปได้สูงที่อดีตนายตำรวจผู้กว้างขวางแห่งเมืองปทุมธานีผู้นี้รับงานเป็น “ล็อบบี้ยิสต์” เพื่อเคลียร์ปัญหากับบรรดานักการเมืองท้องถิ่น รวมถึงการจัดซื้อที่ดินเพื่อก่อสร้างโรงไฟฟ้าอีกด้วย

กระนั้นก็ดี คดีของบิ๊กแจ๊ดยังส่งผลอาฟเตอร์ช็อกแสดงให้เห็นถึงปัญหาความห่วยในประเทศไทยที่จำเป็นต้องปฏิรูปและแก้ไขเป็นการเร่งด่วน โดยเฉพาะหน่วยงานที่พยายาม “อุ้ม” อย่าง “บริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัดมหาชน หรือ ทอท.” ซึ่งพยายามปกปิดความด้อยประสิทธิภาพของตนเองในระบบตรวจตราและรักษาความปลอดภัย รวมถึงหน่วยงานที่พยายาม “ช่วย” อย่าง “กระทรวงการต่างประเทศ” ด้วยเหตุผลที่ไม่เข้าท่า

วิบากกรรมที่เกิดขึ้นในครั้งนี้ บอกได้คำเดียวว่า “หนักหนาสาหัส” เหลือประมาณเพราะนอกจากจะต้องติดคุกในประเทศญี่ปุ่นแล้วยังต้องกลับมาติดคุกต่อในประเทศไทยอีกด้วย

“แจ๊ด” ตั้งใจพกปืน(เถื่อน)ไปญี่ปุ่น

เรื่องราวของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ยังคงเป็นประเด็นที่ร้อนแรงอย่างต่อเนื่อง และยิ่งนานวันก็ยิ่งมีประเด็นที่ต้องขยายความและชำแหละแคะคุ้ยออก มามากมาย

เรื่องแรกที่ถือเป็นประเด็นสำคัญที่สุดคือเรื่องปืน North American Arms .22 Magnums ซึ่งตำรวจญี่ปุ่นตรวจพบว่าถูกซุกซ่อนเอาไว้ในกระเป๋าสะดายที่จะนำติดตัวขึ้นเครื่องบินของสายการบินไทยเพื่อเดินทางกลับประเทศไทยเมื่อวันที่ 22 มิถุนายน 2558

ทั้งนี้ เมื่อตำรวจญี่ปุ่นได้นำอาวุธปืนดังกล่าวส่งไปยังสำนักงานพิสูจน์หลักฐานของตำรวจญี่ปุ่นเมื่อกลางสัปดาห์ที่ผ่านมาเพื่อทดสอบว่าปืนดังกล่าวมีอานุภาพรุนแรงมากน้อยแค่ไหน และถูกต้องตามกฎหมายไทยหรือไม่ ก่อนที่จะนำข้อมูลการตรวจสอบทั้งหมดเสนอให้อัยการญี่ปุ่นพิจารณาประกอบสำนวนว่าจะสั่งฟ้องหรือไม่สั่งฟ้องต่อไป

และผลการตรวจสอบพบว่า ปืนกระบอกดังกล่าวมีเพียงหมายเลขประจำปืนที่สลักไว้ บ่งบอกถึงการผลิตจากโรงงานและเป็นการควบคุมของโรงงานผู้ผลิตว่า ปืนขนาดดังกล่าวถูกนำไปขายที่ประเทศใดบ้าง โดยโรงงานผู้ผลิตจะสลักตัวอักษรเป็นภาษาอังกฤษและหมายเลขอารบิกไว้ที่ตัวปืน

ขณะที่การตรวจสอบเรื่องทะเบียนปืน มีข้อมูลว่า เจ้าหน้าที่พิสูจน์หลักฐานของญี่ปุ่นพยายามตรวจหาหมายเลขทะเบียนปืน ซึ่งหากเป็นอาวุธปืนที่เสียภาษีอย่างถูกต้องของประเทศไทยน่าจะตอกตัวอักษรไทยและเลขไทยไว้ตรงด้ามจับ แต่ก็ยังตรวจไม่พบ หรือแปลญี่ปุ่นเป็นไทยคือ เจ้าปืนลูกโม่จิ่งกระบอกนี้น่าจะเป็น “ปืนเถื่อน” เสียด้วยซ้ำไป

สอดคล้องกับข้อมูลที่มีรายงานออกมาว่า นายตรีลุพท์ ธูปกระจ่าง ลูกชายของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ ซึ่งบินด่วนไปประเทศญี่ปุ่นเพื่อนำหลักฐานเกี่ยวกับอาวะปืนไปมอบให้เจ้าหน้าที่ตำรวจญี่ปุ่นนั้น ทำไปทำมากลายเป็นคนละกระบอก โดยเจ้าลูกโม่จิ๋วสัญญาณอเมริกันของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ที่ถูกยึดไว้นั้น เป็นปืนที่ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ได้จากเพื่อนและเป็นปืนที่ไม่มีทะเบียนด้วย

อย่างไรก็ตาม กล่าวสำหรับ North American Arms .22 Magnums กระบอกนี้นั้น มีข้อมูลที่น่าสนใจที่มีการเปิดเผยโดยเฟซบุ๊กแฟนเพจพลังประชาชนโค่นระบอบทักษิณที่ได้เผยแพร่บทสัมภาษณ์ในอดีตของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ เมื่อครั้งมียศ พล.ต.ต.และดำรงตำแหน่งรองผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค 1

บทสัมภาษณ์ดังกล่าวมีรายละเอียดดังนี้...

“ที่พกติดตัวมี 4 กระบอก แล้วแต่สถานการณ์ กระบอกแรกในชีวิต คือ สมิธแอนด์เวสสัน .357 MAGNUM รมดำ ลำกล้อง 4 นิ้ว ซื้อมาตั้งแต่เป็นนักเรียนนายร้อยตำรวจ กระบอกนี้เด็ดชีพโจรมาเยอะ ยิงแก๊งลักรถ วิสามัญฯ แก๊งยาเสพติด ยิ่งตอนหลังไปแต่งไก แต่งศูนย์ ทำด้ามจับใหม่วัดขนาดอุ้งมือ ยิงแล้วกระชับมาก

วิสามัญฯ โจ ด่านช้าง กับพวก 6 ศพ ที่ อ.อู่ทอง จ.สุพรรณบุรี ก็ใช้กระบอกนี้...

มากกว่า 15 ครั้ง ที่ต้องปะทะกับคนร้าย ใช้กระบอกนี้ตลอด

ไม่นับตอนเป็นผู้การฯ นราธิวาส ตอนนั้นไม่ต่ำกว่า 20 ครั้ง

กระบอกที่ 2 พกติดตัวเป็นปืนลูกโม่ NORTH AMERICAN ARMS ขนาด .22 บรรจุ 5 นัด ด้ามเป็นพลาสติกพับเก็บได้ เหน็บเข็มขัดเหมือนพกแพ็คลิ้งค์ ไม่มีใครรู้

เล็กขนาดนี้ คำรณวิทย์บอกระยะ 100 หลา ไม่มีพลาด ...

กระบอกต่อมา เป็นปืนแมกกาซีน BERETTA MOD.950 ขนาด 6.35 ด้ามมุก ผูกขาบ้าง เอาไว้ในเสื้อแจ๊กเก็ตบ้าง แล้วแต่สถานการณ์

แต่ที่พกติดตัวเลยคือ S&W ขนาด .357 ลำกล้อง 2 นิ้ว นกในที่ว่าพิเศษคือ กระบอกทำด้วยวัสดุที่ใช้สร้างยานอวกาศ น้ำหนักเบามาก”

งานนี้ แม้ไม่ได้ระบุว่า เป็นบทสัมภาษณ์ที่ตีพิมพ์เอาไว้ในหนังสือเล่มไหน เมื่อไหร่ แต่ก็เป็นส่วนหนึ่งของข้อมูลที่น่าจะนำมาใช้ประกอบการพิจารณาได้ว่า ข้อมูลที่พยายามให้ข่าวออกมาเรื่องเป็นปืนที่หายไปและหาไม่เจอนั้นมีความน่าเชื่อถือแค่ไหน เพราะงานนี้มิอาจมองเป็นอื่นได้ว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์ตั้งใจพกปืนไปจริงๆ

แล้วถ้าเป็นปืนกระบอกเดียวกัน แสดงว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์ซึ่งเป็นนายตำรวจชั้นผู้ใหญ่นั้น พกปืนไม่มีทะเบียนอยู่ตลอดเวลา

...แค่พกปืนธรรมดาก็หนักหนาสาหัสแล้ว ถ้าเป็นปืนเถื่อนอีกก็ยิ่งหนักไปกว่าเก่า

และต้องบอกว่า ไม่เฉพาะโทษทัณฑ์ที่ต้องรับจากประเทศญี่ปุ่นเท่านั้น พล.ต.ท.คำรณวิทย์ยังต้องกลับมารับข้อหาในประเทศไทยด้วย เนื่องจากพกปืนเถื่อนที่ไม่มีใบอนุญาตอีก 1 กระทง

ไขปริศนา 3 เส้นทางพกปืนเข้าญี่ปุ่น

ทีนี้ มาถึงคำถามที่ยังไม่มีใครให้คำตอบชัดๆ ว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์นำปืนออกนอกประเทศไปได้อย่างไร เพราะหน่วยงานที่เกี่ยวข้องยืนยันข้อมูลชัดเจนตรงกันว่า ตรวจไม่พบ

ประสงค์ พูนธเนศ อธิบดีกรมสรรพากร ในฐานะประธานกรรมการบริษัท ท่าอากาศยานไทย จำกัด(มหาชน) ระบุชัดว่า ไม่พบหลักฐานว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์พกปืนออกจากสนามบิน

พล.อ.อ.ประจิน จั่นตอง รัฐมนตรีว่าการกระทรวงคมนาคม ก็ยืนยันไปในทำนองเดียวกันว่าพล.ต.ท.คำรณวิทย์ไม่ได้ใช้สิทธิพิเศษในการออกนอกประเทศและผ่านการตรวจค้นร่างกายและกระเป๋าสัมภาระตามขั้นตอนจากเครื่องซีทีเอกซ์ โดยไม่พบปืนกระบอกดังกล่าว

สอดคล้องกับข้อมูลที่ พล.ต.ท.อำนวย นิ่มมะโน ผู้บัญชาการตำรวจภูธรภาค 1 ได้บันทึกรายงานผลการตรวจสอบการเดินทางออกนอกประเทศของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์เพื่อเสนอต่อ พล.ต.อ.สมยศ พุ่มพันธุ์ม่วง ผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติว่า เดอะแจ๊ดเดินทางไปญี่ปุ่นโดยใช้กระเป๋า 3 ใบ มีกระเป๋าเดินทางขนาดใหญ่ที่โหลดลงใต้ท้องเครื่องบิน ส่วนกระกระเป๋าเดินทางขนาดเล็กสีขาว 1 ใบถือขึ้นเครื่องพร้อมกระเป๋ากระสายสีดำอีก 1 ใบ โดยได้ผ่านช่องตรวจสัมภาระผู้โดยสารปกติ มีการแจ้งเตือนสัญญาณช่องเอกซเรย์ของ ทอท. และมีการเรียกตรวจสอบโดยเจ้าหน้าที่ แต่ไม่พบอาวุธในกระเป๋าเดินทางขนาดเล็กและกระเป๋าสะพาย

จากข้อมูลดังกล่าว จะเห็นได้ว่าช่องทางที่ พล.ต.ท.คำรณวิทย์นำปืนออกไปได้นั้นมี 3 ช่องทาง

ช่องทางแรกผ่านกระเป๋าสัมภาระขนาดใหญ่ที่โหลดลงใต้ท้องเครื่องบิน ซึ่งต้องผ่านการตรวจจากเครื่อง CTX และเป็นไปได้หรือว่า เครื่อง CTX จะไม่สามารถตรวจหาเจอ เพราะในความเป็นจริงมีข้อมูลตรงกันว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์ไม่ได้พกแค่เจ้าปืนลูกโม่ขนาดจิ๋วเปล่าๆ หากแต่มีลูกกระสุนรวมอยู่ด้วยถึง 5 นัด

นายนิตินัย ศิริสมรรถการ ผู้อำนวยการใหญ่ ทอท.ตั้งโต๊ะแถลงข่าวอย่างเป็นทางการเองว่า เครื่อง CTX เป็นเครื่องที่สามารถตรวจวัตถุระเบิดสารตั้งต้นระเบิด หรือสารกัมมันตรังสี

นายนิตินัยบอกเสียงดังฟังชัดว่า “หากปืนดังกล่าวโหลดไปใต้ท้องเครื่องบินก็คงไม่เห็น”

แต่คำถามที่ต้องถามย้ำก็คือ ถ้า พล.ต.ท.คำรณวิทย์โหลดปืนในกระเป๋าสัมภาระจริง เป็นไปได้หรือที่เครื่อง CTX จะตรวจไม่เห็น เพราะเดอะแจ๊ดพกลูกกระสุนไปด้วยถึง 5 นัด

ตรรกะง่ายๆ ที่ต้องการคำตอบมีอยู่ว่า ถ้าเป็นเช่นนี้ คนมิโหลดปืนและลูกกระสุนใต้ท้องเครื่องบินกันสบายใจเฉิบหรอกหรือ

ทีนี้ ก็มาถึงช่องทางที่ 2 คือพกปืนและเครื่องกระสุนขึ้นเครื่องบิน

ผู้อำนวยการใหญ่ ทอท.ใครหลายคนดังที่เอ่ยชื่อมาแล้วข้างต้นก็บอกอีกว่า ตรวจไม่พบ

เป็นไปได้อย่างไรที่เครื่องเอกซเรย์จะแสกนแล้วมองไม่ออกว่าเป็นปืนและลูกกระสุน

ขนาดกรรไกรตัดเล็บอันกระจิ๋วหลิวยังมองเห็น

เป็นไปได้อย่างไรที่เจ้าหน้าที่ที่ประจำจุดตรวจค้น ซึ่งผ่านการทำงานมาเป็นเวลานานจะมองไม่ออกว่าเป็นปืนและลูกกระสุน

ยิ่งถ้าเป็นปืนขนาด .38 ตามที่พล.ต.ท.ประวุฒิ ถาวรศิริ ผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ในฐานะโฆษกสำนักงานตำรวจแห่งชาติ ให้สัมภาษณ์เมื่อวันที่ 1 กรกฎาคม 2558 ว่า “ยังไม่ทราบข้อมูลที่แน่ชัดว่าปืนกระบอกดังกล่าวเป็นปืน .38 หรือ .22 กันแน่ อาจมีความคลาดเคลื่อนได้” ก็ยิ่งไปกันใหญ่ เพราะ .38 นั้น ขนาดต่างกับ NORTH AMERICAN ARMS ราวฟ้ากับเหว

ค้นไม่เจอหรือไม่กล้าค้น

หรือไม่เป็นช่องทางที่ 3 คือมีคนหิ้วไปให้ ซึ่งจะเป็นใครเสียไม่ได้นอกจากเจ้าหน้าที่สำนักงานตรวจคนเข้าเมือง(ตม.) ที่เป็นผู้อำนวยความสะดวกให้

ดังนั้น งานนี้ไม่ว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์จะพกพาปืนเข้าญี่ปุ่นไปด้วยวิธีใดปัญหาจึงไม่ได้อยู่ที่เครื่อง CTX หรือเครื่องเอกซเรย์ หากแต่อยู่ที่ ทอท.และ ตม.โดย “คนของ ทอท.และ ตม.” ซึ่งอำนวยความสะดวกให้นายตำรวจผู้มากบารมีคนนี้

ร้ายไปกว่านั้นคือ กรณีของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ยังทำให้ทราบด้วยว่าระบบการบันทึกข้อมูลการตรวจเช็กกระเป๋าจากระบบ CTX จะเก็บไว้เพียง 3 วันเท่านั้น ซึ่งแสดงให้เห็นว่า ระบบการรักษาความปลอดภัยของไทยนั้นย่ำแย่ เพียงใด

ขณะที่ “บริษัท การบินไทย จำกัด(มหาชน)” เองก็ต้องดำเนินการฟ้องร้องดำเนินคดีทางกฎหมายกับ พล.ต.ท.คำรณวิทย์เช่นกัน เพราะมีความผิดทางกฎหมายตามพระราชบัญญัติการเดินอากาศ พ.ศ.2497 ซึ่งมีโทษสูงสุดปรับไม่เกิน 80,000 บาท จำคุกไม่เกิน 2 ปี หรือทั้งจำทั้งปรับ

แต่ถามว่า การบินไทยจะฟ้องร้องหรือไม่

เรื่องนี้...คำตอบอยู่ในสายลม เพราะจนกระทั่งป่านนี้ยังไม่มีท่าทีใดๆ ออกมาให้เห็นเลยแม้แต่น้อย

เมื่อ ฯพณฯธนศักดิ์ประกาศใช้ความสัมพันธ์อันดีช่วยเหลือ

ไม่เพียงแต่ ทอท.ที่ชักแม่น้ำทั้ง 5 วนไปวนมาหาสาระสำคัญอะไรไม่ได้เท่านั้น หากแต่สังคมยังกำลังจับตาท่าทีของ “รัฐบาลไทย” ด้วยว่า จะดำเนินการในเรื่องนี้อย่างไร

ที่แน่ๆ สำนักงานตำรวจแห่งชาติเดินเครื่องให้ความช่วยเหลืออย่างเต็มที่ โดยตั้งโต๊ะแถลงข่าวเมื่อมีความคืบหน้าของคดีเป็นระยะๆ

ขณะที่กระทรวงการต่างประเทศก็ดำเนินการให้ความช่วยเหลือไม่แพ้กัน โดยส่งเจ้าหน้าที่สถานทูตไทยประจำญี่ปุ่นเข้าเยี่ยมและให้ความช่วยเหลือในเรื่องของเอกสารเป็นอย่างดี

ทั้งนี้ จากข้อมูลที่ พล.ต.ท.ประวุฒิ ถาวรศิริ ผู้ช่วยผู้บัญชาการตำรวจแห่งชาติ ในฐานะโฆษกสำนักงานตำรวจแห่งชาติ แถลงข่าว ทำให้ได้รับทราบว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์ขอความช่วยเหลือในเรื่อง “เอกสาร”

คำถามมีอยู่ว่า เอกสารที่ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ต้องการให้ช่วยเหลือนั้นคืออะไร

ใช่การรับรองใบอนุญาตการใช้และพกพาอาวุธปืนหรือไม่

ขณะที่ พล.อ.ธนะศักดิ์ ปฏิมาประกร รองนายกรัฐมนตรีและรัฐมนตรีว่าการกระทรวงการต่างประเทศ ให้สัมภาษณ์ว่า ขณะนี้กระทรวงการต่างประเทศได้เร่งช่วยเหลือ โดยให้สถานเอกอัครราชทูตไทยประจำกรุงโตเกียว ประสานงานกับทางการญี่ปุ่นอย่างใกล้ชิด ยืนยันว่าจะช่วยเหลืออย่างเต็มที่ เช่นเดียวกับคนไทยคนอื่นที่ประสบปัญหาตกทุกข์ได้ยากในต่างแดน จะใช้ความสัมพันธ์อันดีระหว่างประเทศเข้าพูดคุย

แต่ทั้งนี้ ต้องยึดหลักกฎหมายของญี่ปุ่นด้วย หากอัยการจะมีคำสั่งฟ้อง ทางการไทยก็ยินดีช่วยเหลือในขั้นตอนการขอประกันตัวตามกระบวนการกฎหมายของญี่ปุ่น รวมทั้งจะยืนยันว่า พล.ต.ท.คำรณวิทย์ เคยมีตำแหน่งเป็นนายตำรวจระดับสูงในไทย

คำถามที่มีต่อ พล.อ.ธนศักดิ์ก็คือ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ทำผิดกฎหมายของญี่ปุ่นหรือไม่

ถ้า พล.ต.ท.คำรณวิทย์กระทำความผิด ทำไมถึงไม่ปล่อยให้เป็นไปตามกระบวนการ ทำไมถึงต้องใช้ “ความสัมพันธ์อันดีระหว่างประเทศ” เข้าพูดคุยให้ความช่วยเหลือ

แน่นอน การให้ความช่วยเหลือสามารถทำได้ แต่ถึงขั้นต้องใช้ความสัมพันธ์อันดีระหว่างประเทศช่วยเหลือเชียวหรือ แล้วกรณีที่เกิดเหตุการณ์คนไทยกระทำผิดในต่างประเทศที่ไม่ใช่ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ กระทรวงการต่างประเทศกระตือรือร้นให้ความช่วยเหลือในลักษณะเดียวกันนี้หรือไม่

รับจ็อบดันโรงไฟฟ้าขยะ

อย่างไรก็ดี ไม่ใช่แค่เพียงเรื่องปืนเท่านั้น อานิสงส์ของการที่ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ถูกจับในครั้งนี้ยังทำให้สังคมได้รับทราบถึง “ภารกิจพิเศษ” หลังออกจากราชการของนายตำรวจแห่งระบอบทักษิณผู้นี้ว่า ได้ “รับจ็อบ” เคลียร์ปัญหาเรื่องการก่อสร้าง “โรงไฟฟ้าขยะ” ในจังหวัดปทุมธานี พื้นที่เดอะแจ๊ดมีบารมีและมีความกว้างขวางเป็นพิเศษอีกด้วย

“ในบรรดาบริษัทที่สนใจเข้ามาลงทุนมีอยู่บริษัทหนึ่งสนใจที่ดินที่ ต.เชียงรากใหญ่ ซึ่งเคยเป็นของนักการเมืองใหญ่ท่านหนึ่ง ตรงนี้ที่ “คุณคำรณวิทย์” เป็นคนกลางเสนอขายที่ดินให้สร้างโรงงาน เขาต้องการลดการต่อต้าน ก็เลยออกเงินผู้มีส่วนเกี่ยวข้องได้ไปเห็นกับตาว่าโรงงานที่นำขยะมาทำพลังงานไม่ได้น่ากลัวอย่างที่คิด หรือตามที่นักปลุกระดมสร้างภาพให้คิด เขากำลังจะนำชาวบ้านที่อยู่ใกล้เคียงกับที่ดอนแปลงนี้ไปอีกทริปหนึ่ง เท่าที่ผมทราบมาครั้งนี้ เขาเลือกไปดูงาน 3 โรงงานที่ตั้งอยู่ริมแม่น้ำ และกลางกรุงโตเกียว....”

“คุณคำรณวิทย์ไปด้วย ผมสันนิษฐานว่าเขาต้องการใช้ภาวะผู้นำโน้มน้าวพูดให้คนปทุมกลุ่มต่างๆ เข้าใจ ไม่ต่อต้าน และช่วยทำความเข้าใจกลุ่มที่ยังไม่ทราบเรื่องระบบกำจัดขยะระบบปิด เพราะเขาต้องการให้โรงงานสร้างได้ (น่าจะเกี่ยวกับการขายที่ดิน)...”

นั่นเป็นข้อความตอนหนึ่งที่ แฟนเพจคัดค้านโรงไฟฟ้าขนาดกลางชุมชน อบต.เชียงรากใหญ่ จ.ปทุมธานี ได้เผยแพร่ข้อความทางไลน์กลุ่มหนึ่งที่มีนายพงศธร สัจจชลพันธ์ ผู้ว่าราชการจังหวัดปทุมธานีเป็นสมาชิก และได้เขียนข้อความถึงกลุ่มสิงห์ดำ(ศิษย์เก่ารัฐศาสตร์ จุฬาลงกรณ์มหาวิทยาลัย) พูดถึงกรณีถูกกล่าวหาว่าไปเกี่ยวข้องกับการไปดูงานโรงไฟฟ้ากำจัดขยะที่ประเทศญี่ปุ่น ที่ในคณะมี พล.ต.อ.คำรณวิทย์ ธูปกระจ่าง อดีต ผบช.น.เดินทางไปด้วย

แม้เจตนาของการสื่อสารดังกล่าวก็คืออธิบายว่าไม่ได้มีส่วนเกี่ยวข้องและร่วมเดินทางไปด้วยตามที่มีการกล่าวหา

แต่ก็ทำให้สังคมได้รับรู้ว่าการเดินทางไปญี่ปุ่นของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์ในครั้งนี้เป็นภารกิจพิเศษในฐานะ “ล็อบบี้ยิสต์” ผู้มีบารมีและกว้างขวางในจังหวัดปทุมธานี เพื่อผลักดันให้การก่อสร้างโรงไฟฟ้าขยะเกิดขึ้นให้ได้

พล.ต.ท.คำรณวิทย์เป็นทั้งคนกลางเสนอขายที่ดินให้กับบริษัทที่จะสร้างโรงไฟฟ้า และเป็นล็อบบี้ยิสต์เพื่อเคลียร์ปัญหาทั้งปวงโดยเชิญคณะขององค์การบริหารส่วนตำบล(อบต.) เชียงรากใหญ่ จ.ปทุมธานี ร่วม 80 ชีวิตไปเปิดหูเปิดตาที่ญี่ปุ่น

แต่สุดท้ายแทนที่“ขาใหญ่” อย่าง พล.ต.ท.คำรณวิทย์จะสดชื่นหฤหรรษ์ เพราะงานนี้มี “เจ๊ปิ๊ก-ปวีณา หงสกุล” ร่วมเดินทางไปด้วย กลับต้องอ่วมอรทัยจากคดีความที่ต้องเผชิญและยากที่หลุดพ้นง่ายๆ แม้ นางจงกล ธูปกระจ่าง มารดาของ พล.ต.ท.คำรณวิทย์จะบนบานศาลกล่าวหาที่พึ่งทางไสยศาสตร์เพื่อช่วยลูกชายก็ตาม

เพราะนั่นคือประเทศญี่ปุ่นไม่ใช่ประเทศไทย