เอเจนซีส์ – อดีตครูสอนภาษาอังกฤษชาวจีนวัย 94 ปี สูญเสียความสามารถในการพูดสื่อสารด้วยภาษาจีน พูดได้เพียงภาษาอังกฤษซึ่งเป็นภาษาที่สองของเธอ หลังจากล้มป่วยด้วยอาการเส้นเลือดในสมองตีบ ซึ่งทำให้สมองบางส่วนของเธอเสียหายไป ทั้งนี้ตามรายงานของสื่อจีนและสื่อต่างประเทศในวันจันทร์ (2ก.พ.)
แพทย์ระบุว่า นางหลิว เจี่ยหยู ผู้ป่วยที่ประสบกับอาการเส้นเลือดสมองตีบรายนี้ มีบางส่วนของสมองตายไป และเป็นส่วนที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการสื่อสารด้วยภาษาท้องถิ่น
เกรกอรี โอชานิก นักประสาทวิทยาชาวสหรัฐฯ กล่าวกับเครือข่ายโทรทัศน์ เอบีซีนิวส์ ของสหรัฐฯว่าบางครั้งผู้ป่วยที่ฟื้นจากอาการแบบนี้ มีโอกาสกลับมาใช้ภาษาที่สองได้มากกว่าภาษาชาติกำเนิดของตน
โอชานิค อธิบายว่า ข้อมูลเกี่ยวกับภาษาชาติกำเนิดของบุคคลนั้น จะอยู่ที่สมองส่วนหนึ่ง ขณะภาษาที่สองซึ่งมาเรียนรู้ภายหลังนั้นจะเป็นการทำงานของสมองอีกส่วน
สื่อต่างประเทศอย่างเดลิเมล์ของอังกฤษระบุว่า ก่อนหน้านี้ได้เคยเกิดกรณีผู้ซึ่งฟื้นขึ้นมาจากอาการโคม่า กลับไปพูดภาษาที่สองมาแล้วหลายราย
เป็นต้นว่า เบน แมคมาห์น ชาวออสเตรเลีย ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ พอตื่นขึ้นมาก็สามารถพูดภาษาจีนกลางได้ ขณะที่เด็กหญิงวัย 13 ปีชาวโครแอตเมื่อตื่นขึ้นมา ปรากฏว่าแทนที่จะพูดภาษาท้องถิ่นของเธอได้ดี กลับไปพูดภาษาเยอรมันอย่างคล่องแคล่ว
นอกจากนั้นยังมีกรณีของทหารเรือผ่านศึกชาวอเมริกันผู้หนึ่ง ซึ่งถูกพบหลบสติในห้องพักโมเต็ลแห่งหนึ่ง ปรากฏว่าเขาฟื้นขึ้นมาโดยไม่ทราบว่าตัวเองเป็นใคร และตื่นขึ้นโดยพูดภาษาสวีเดนได้ปร๋อ
อาการที่พบเห็นกันมากกว่านี้อีก ก็คือ คนที่ฟื้นขึ้นมาแล้วกลับพูดภาษาท้องถิ่นของตนด้วยน้ำเสียงซึ่งแตกต่างออกไป
เป็นต้นว่า มีสตรีชาวอังกฤษชื่อ ซาราห์ คอลวิลล์ ซึ่งทุกข์ทรมานด้วยโรคปวดหัวไมเกรนรุนแรง ในปี 2010 ภายหลังฟื้นจากอาการไมเกรนรุนแรงจนหมดสติ ปรากฏว่าเธอพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงจีน ไม่สามารถพูดด้วยสำเนียงเมืองพรีมัธ ได้อีกต่อไป และแพทย์วินิจฉัยว่าเป็นอาการของ โรคสำเนียงต่างประเทศเฉียบพลัน (Foreign Accent Syndrome / FAS)
ยังมีสตรีชาวอังกฤษอีกผู้หนึ่งชื่อ เคธ ล็อคเกต ซึ่งเกิดและเติบโตในย่านสแตฟฟอร์ด แต่หลังจากถูกนำตัวไปโรงพยาบาลในอาการพูดหรือกลืนอะไรไม่ได้ เวลาต่อมาเธอก็ค่อยๆ พัฒนาจนพูดด้วยสำเนียงของชาวยุโรปอย่างชัดเจน
แพทย์ระบุว่า นางหลิว เจี่ยหยู ผู้ป่วยที่ประสบกับอาการเส้นเลือดสมองตีบรายนี้ มีบางส่วนของสมองตายไป และเป็นส่วนที่เกี่ยวข้องกับความสามารถในการสื่อสารด้วยภาษาท้องถิ่น
เกรกอรี โอชานิก นักประสาทวิทยาชาวสหรัฐฯ กล่าวกับเครือข่ายโทรทัศน์ เอบีซีนิวส์ ของสหรัฐฯว่าบางครั้งผู้ป่วยที่ฟื้นจากอาการแบบนี้ มีโอกาสกลับมาใช้ภาษาที่สองได้มากกว่าภาษาชาติกำเนิดของตน
โอชานิค อธิบายว่า ข้อมูลเกี่ยวกับภาษาชาติกำเนิดของบุคคลนั้น จะอยู่ที่สมองส่วนหนึ่ง ขณะภาษาที่สองซึ่งมาเรียนรู้ภายหลังนั้นจะเป็นการทำงานของสมองอีกส่วน
สื่อต่างประเทศอย่างเดลิเมล์ของอังกฤษระบุว่า ก่อนหน้านี้ได้เคยเกิดกรณีผู้ซึ่งฟื้นขึ้นมาจากอาการโคม่า กลับไปพูดภาษาที่สองมาแล้วหลายราย
เป็นต้นว่า เบน แมคมาห์น ชาวออสเตรเลีย ประสบอุบัติเหตุทางรถยนต์ พอตื่นขึ้นมาก็สามารถพูดภาษาจีนกลางได้ ขณะที่เด็กหญิงวัย 13 ปีชาวโครแอตเมื่อตื่นขึ้นมา ปรากฏว่าแทนที่จะพูดภาษาท้องถิ่นของเธอได้ดี กลับไปพูดภาษาเยอรมันอย่างคล่องแคล่ว
นอกจากนั้นยังมีกรณีของทหารเรือผ่านศึกชาวอเมริกันผู้หนึ่ง ซึ่งถูกพบหลบสติในห้องพักโมเต็ลแห่งหนึ่ง ปรากฏว่าเขาฟื้นขึ้นมาโดยไม่ทราบว่าตัวเองเป็นใคร และตื่นขึ้นโดยพูดภาษาสวีเดนได้ปร๋อ
อาการที่พบเห็นกันมากกว่านี้อีก ก็คือ คนที่ฟื้นขึ้นมาแล้วกลับพูดภาษาท้องถิ่นของตนด้วยน้ำเสียงซึ่งแตกต่างออกไป
เป็นต้นว่า มีสตรีชาวอังกฤษชื่อ ซาราห์ คอลวิลล์ ซึ่งทุกข์ทรมานด้วยโรคปวดหัวไมเกรนรุนแรง ในปี 2010 ภายหลังฟื้นจากอาการไมเกรนรุนแรงจนหมดสติ ปรากฏว่าเธอพูดภาษาอังกฤษด้วยสำเนียงจีน ไม่สามารถพูดด้วยสำเนียงเมืองพรีมัธ ได้อีกต่อไป และแพทย์วินิจฉัยว่าเป็นอาการของ โรคสำเนียงต่างประเทศเฉียบพลัน (Foreign Accent Syndrome / FAS)
ยังมีสตรีชาวอังกฤษอีกผู้หนึ่งชื่อ เคธ ล็อคเกต ซึ่งเกิดและเติบโตในย่านสแตฟฟอร์ด แต่หลังจากถูกนำตัวไปโรงพยาบาลในอาการพูดหรือกลืนอะไรไม่ได้ เวลาต่อมาเธอก็ค่อยๆ พัฒนาจนพูดด้วยสำเนียงของชาวยุโรปอย่างชัดเจน
