เห็นความพยายามของขี้ข้าบักเหลี่ยมในสภาทาสดิ้นรน ใช้เล่ห์ ความหน้าด้านแบบสุดลิ่มทิ่มประตู ขับดันร่าง พ.ร.บ.นิรโทษกรรมให้ผ่าน พวกค่ายสะตอทำได้เพียงเตะถ่วงยื้อไม่กี่ชั่วโมง เมื่อถึงคราวต้องอภิปรายร่าง พ.ร.บ.ตัวจริง มี ส.ส.สะตอ 4 คนเท่านั้นที่ได้แสดงโวหาร! โดนขี้ข้าบักเหลี่ยมหักดิบซึ่งหน้าเสนอปิดอภิปราย แผนค่ายสะตอก็เดี้ยง
นอกจากตีรวน กวนส้นเท้า พฤติกรรมอุบาทว์ถ่อยสลับฉากของ ส.ส.เสื้อแดงขี้ข้าบักเหลี่ยม ประธานนั่งบัลลังก์แต่ละคนพยายามตัดเกมค่ายสะตอจนกระดิกไม่ได้ลื่นไหลไม่ออก แถมมีประท้วงโดยขี้ข้าบักเหลี่ยม แผนหรูที่วางไว้โดนย่อยสลายไม่เหลือ
น่าจะอ่านคำแนะนำของ คาร์ล ฟอน เคลาเซวิทซ์ นักยุทธการทหารของปรัสเซียว่า “อย่ารบกับศัตรูเดิมๆ ซ้ำซากนานเกินไป เพราะศัตรูจะปรับใช้ยุทธวิธีรับมือกับเราได้” นี่เห็นได้ชัดว่าในพรรคเพื่อบักเหลี่ยมนั้นมีจอมมารเขี้ยวยาวระดับนรกเมินอยู่เต็มไปหมด
มีทั้งหัวขาวหน้าด่าง หัวหยิกหน้าหัก หัวล้านมันละเลื่อม ตะกวดไต่ต้องตกมาขาหัก และสารพัดสายพันธุ์อยู่ในสภาทาสดักดาน เปลี่ยนพรรคบ่อยจนตัวเองจำไม่ได้! พวกนี้หางแดงเกล็ดแตกลายงา เขี้ยวมีตะไคร่น้ำเกาะจับ ใบหน้าแทบเป็นฟอสซิลแล้ว
แพ้อย่างหมดรูป นอกจากตัวเอ้ไม่ได้ชี้แจงให้เห็นความชั่วร้ายของร่าง พ.ร.บ.แล้วจากนี้ไปค่ายสะตอยังจะหวังลมๆ แล้งๆ อีกว่าจะใช้ลีลาลูกไม้ที่เหลือเปิดเกมแปรญัตติทุกเม็ด เช็ดทุกตัวอักษร ไม่ยอมให้แต่ละคำผ่านไปโดยไม่ละเลงละเลียด ขอล้างอาย!
ฝันไปเถอะ! คิดดูก็แล้วกัน ขนาดร่าง พ.ร.บ.ตัวเนื้อแท้ ขาใหญ่ค่ายสะตอไม่มีโอกาสได้ละเลงลิ้นด้วยซ้ำ ประชุมกรรมาธิการจะทำอะไรได้ ไม่ถ่ายทอดทีวี ชาวบ้านไม่เห็น ส.ส.สะตอรับบทพระเอก ทำได้ก็เพียงนั่งหน้าแห้งเหมือนขี้ตากแดดเท่านั้น
ความโอ่อ่า ภาคภูมิ มีม็อบไปส่งเข้าสภาฯ พูดด้วยเสียงกังวานก้องถนน ว่าจะเข้าไปทำหน้าที่เป็นผู้แทนปวงชน ผลสุดท้ายทำได้แค่ยื้อ เตะถ่วงเกม แต่ลงเอยด้วยการสิ้นสภาพ โดนปิดปากสนิท! ยังดีไม่ถูกมัดมือมัดเท้า ตราสัง เอาไปฝังดินเหมือนเอกยุทธ!
สิ้นท่าอย่างนี้แล้ว ค่ายสะตอยังมีความหวัง ความเชื่อมั่นในการเมืองระบบรัฐสภา ที่ให้ผลตอบแทนเดือนละแสนบาท นั่งเครื่องบินฟรีไม่จำกัด เอกสิทธิความเป็น ส.ส. เป็นสถานภาพมีราคา ต่างจากประชาชนมีแต่มือ ตีน ปาก สมอง และความกล้าสู้
ไม่ต้องอาศัยเอกสิทธิ์ความเป็น ส.ส.มาปกป้องตัวเอง มีความเสี่ยงในสภาพประชาชนคนธรรมดา เสียภาษีให้ผู้ทรงเกียรติเดือนละแสน มีทั้งพวกเลวทรามต่ำช้าขี้ข้าบักเหลี่ยม คนเกือบดี และคนดีบ้างบางโอกาสให้มีสถานที่ละเลงน้ำลายออกกฎหมาย
รู้ทั้งรู้ว่ามีเสียงแค่ 162 สู้ขี้ข้าบักเหลี่ยม 300 กว่าคนไม่ได้ ก็ยังดันทุรังสู้! ตัวเองยอมรับว่าโหวตกี่ครั้ง ยกมือทั้ง 2 ข้าง ยกตีนอีกด้วย ก็ช่วยไม่ได้! เกมทุกอย่างเขาขีดเส้น กำหนดไว้ให้เล่นตามแบบถนัดของบักเหลี่ยม แต่ต้องเล่น เพราะมีเงินเดือน 1 แสนบาท
เมื่อโกลิ้มค่ายพันธมิตรฯ ประกาศชักชวนผสมท้าทายให้ออกมาร่วมกันสู้นอกสภาฯ ยังไม่ทันข้ามวันก็มีเสียงปฏิเสธ! อ้างเหตุผลสารพัด ฟังแล้วดูเหมือนดี แต่สรุปผลแล้วได้ใจความว่า “พวกกูไม่ออก!!” จะขอสู้จนแพ้อย่างราบคาบทุกยกทุกเวที หัวชนฝาไม่ถอย
มีเงินเดือนกินเป็นแสน นั่งเครื่องบินฟรี มีเอกสิทธิ์เดินยืดได้ ยังดีกว่าว่างงาน! นั่นเพราะการเมืองเป็นอาชีพ! บางคนอุตส่าห์ลงทุนหลายสิบล้านทุ่มหว่านอ้อนหาเสียง บางคนก็ซื้อเพื่อเงินเดือนแสนเดียว ได้เที่ยวเมืองนอก ได้เป็นกรรมาธิการรีดไถเหยื่อได้
มันมีอะไรมากกว่าสถานภาพความเป็น ส.ส.อย่างน้อยตำรวจไม่กล้าจับ เรื่องอะไรจะสู้ข้างถนน! “เทพเทือก” ผู้ห้าวหาญประกาศซ้ำซากว่า “ถ้าประชาชนเป่านกหวีดเมื่อไหร่ พวกผมจะออกมาร่วมสู้กับท่าน” แต่ช่วงหลังปรับลีลาลูกเล่นลิ้นกระชากใจ
เมื่อคำพูดเชิงลับลวงพรางใช้ไม่ได้ มีคนรู้ทัน ก็ประกาศชวนให้ชาวบ้าน แม่ยก เหยื่อคำลวงให้เดินไปรัฐสภา นึกว่าจะลุยสู้แก๊สน้ำตา กระสุนยาง กระบองตำรวจโหด! ที่ไหนได้ ไปถึงเจรจาอ้อมแอ้มยึกยักแต่พองาม แล้วบอกให้ชาวบ้านแยกย้ายกันกลับ
ชาวบ้านได้แต่เหวอ! เห็นชัดๆ ว่าเป็นการเดินไม่สุดซอย เพียงแค่เห็นตำรวจแท้ ตำรวจเทียม เตรียมเล่นบทโหด ก็ถอดใจ! เดี๋ยวโดนน้ำฉีด กระบองทุบ เสื้อนอกยับ
เขียนมาแบบนี้พวกแม่ยก พ่อยก ค่ายสะตอต้องร้องกรี๊ด! “แล้วเอ็งทำอะไร เก่งแต่พูด เป็นนักรบหน้าจอทีวี วิทยุ ปลุกระดมชาวบ้านบนเฟซบุ๊ก ทำไมไม่ไปเดินถนนกับชาวบ้าน ปอดแหกนี่หว่า” ก็จริง ผมไม่ไปสวนลุมฯ กลัวรบกวนพวกออกกำลังกายฟ่ะ!
ผมสู้ในสนามรบที่ผมถนัด ได้เปรียบ ทำได้ดี เข้าถึงมวลชนได้มากกว่าผ่านสื่อ! ถ้าออกไปเดิน มีเพียง 2 ตีน ปะปนไปกับคนอื่นๆ ทำอะไรไม่ได้ หมดสภาพเร็วด้วย แต่ความเป็นจริง ผมสู้กับบักเหลี่ยมมานานกว่า 14 ปี ตั้งแต่ยุคที่ผู้อาวุโสมีชื่อเสียงทางสังคมโดนบักเหลี่ยมหลอกใช้ ระดมรายชื่ออ้อนศาลรัฐธรรมนูญ ให้เป็นอัศวินควายดำ
ผมรู้จักบักเหลี่ยม เคยพูดคุยเฮฮากันหลายครั้ง ในสภาพคนทำสื่อกับนักธุรกิจการเมือง แต่ผมไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียวว่าบักเหลี่ยมเป็นคนดี พร้อมทำงานเพื่อส่วนรวมบ้านเมือง โหงวเฮ้งมันฟ้องว่านี่คืออภิมหากังฉินเลือดเย็น หลายร้อยปีจะมีมาเกิดสักคน
ทุกวันนี้ผมเชื่อเต็มหัวใจว่าคนดีจะไม่พ่ายแพ้ แม้สภาพการณ์ชี้ว่าขบวนการบักเหลี่ยมเป็นต่อ กุมอำนาจรัฐ มีตำรวจ ทหาร อัยการ ข้าราชการ มวลชนถ่อยเป็นฐานพลัง! ถ้าบักเหลี่ยมแน่จริง ป่านนี้มันเดินเอ้อระเหยกลับมาซ่าย่ำหัวใจคนดีได้นานแล้ว
รออีกสักพัก ความชั่วร้ายกำลังไล่กัดกินตัวเอง ความผยองอำนาจของขี้ข้าไอ้เหลี่ยมนี่แหละจะเป็นพลังกัดเซาะฐานของมันให้พังทลายราบคาบเร็วจนเราคาดไม่ถึง!
นอกจากตีรวน กวนส้นเท้า พฤติกรรมอุบาทว์ถ่อยสลับฉากของ ส.ส.เสื้อแดงขี้ข้าบักเหลี่ยม ประธานนั่งบัลลังก์แต่ละคนพยายามตัดเกมค่ายสะตอจนกระดิกไม่ได้ลื่นไหลไม่ออก แถมมีประท้วงโดยขี้ข้าบักเหลี่ยม แผนหรูที่วางไว้โดนย่อยสลายไม่เหลือ
น่าจะอ่านคำแนะนำของ คาร์ล ฟอน เคลาเซวิทซ์ นักยุทธการทหารของปรัสเซียว่า “อย่ารบกับศัตรูเดิมๆ ซ้ำซากนานเกินไป เพราะศัตรูจะปรับใช้ยุทธวิธีรับมือกับเราได้” นี่เห็นได้ชัดว่าในพรรคเพื่อบักเหลี่ยมนั้นมีจอมมารเขี้ยวยาวระดับนรกเมินอยู่เต็มไปหมด
มีทั้งหัวขาวหน้าด่าง หัวหยิกหน้าหัก หัวล้านมันละเลื่อม ตะกวดไต่ต้องตกมาขาหัก และสารพัดสายพันธุ์อยู่ในสภาทาสดักดาน เปลี่ยนพรรคบ่อยจนตัวเองจำไม่ได้! พวกนี้หางแดงเกล็ดแตกลายงา เขี้ยวมีตะไคร่น้ำเกาะจับ ใบหน้าแทบเป็นฟอสซิลแล้ว
แพ้อย่างหมดรูป นอกจากตัวเอ้ไม่ได้ชี้แจงให้เห็นความชั่วร้ายของร่าง พ.ร.บ.แล้วจากนี้ไปค่ายสะตอยังจะหวังลมๆ แล้งๆ อีกว่าจะใช้ลีลาลูกไม้ที่เหลือเปิดเกมแปรญัตติทุกเม็ด เช็ดทุกตัวอักษร ไม่ยอมให้แต่ละคำผ่านไปโดยไม่ละเลงละเลียด ขอล้างอาย!
ฝันไปเถอะ! คิดดูก็แล้วกัน ขนาดร่าง พ.ร.บ.ตัวเนื้อแท้ ขาใหญ่ค่ายสะตอไม่มีโอกาสได้ละเลงลิ้นด้วยซ้ำ ประชุมกรรมาธิการจะทำอะไรได้ ไม่ถ่ายทอดทีวี ชาวบ้านไม่เห็น ส.ส.สะตอรับบทพระเอก ทำได้ก็เพียงนั่งหน้าแห้งเหมือนขี้ตากแดดเท่านั้น
ความโอ่อ่า ภาคภูมิ มีม็อบไปส่งเข้าสภาฯ พูดด้วยเสียงกังวานก้องถนน ว่าจะเข้าไปทำหน้าที่เป็นผู้แทนปวงชน ผลสุดท้ายทำได้แค่ยื้อ เตะถ่วงเกม แต่ลงเอยด้วยการสิ้นสภาพ โดนปิดปากสนิท! ยังดีไม่ถูกมัดมือมัดเท้า ตราสัง เอาไปฝังดินเหมือนเอกยุทธ!
สิ้นท่าอย่างนี้แล้ว ค่ายสะตอยังมีความหวัง ความเชื่อมั่นในการเมืองระบบรัฐสภา ที่ให้ผลตอบแทนเดือนละแสนบาท นั่งเครื่องบินฟรีไม่จำกัด เอกสิทธิความเป็น ส.ส. เป็นสถานภาพมีราคา ต่างจากประชาชนมีแต่มือ ตีน ปาก สมอง และความกล้าสู้
ไม่ต้องอาศัยเอกสิทธิ์ความเป็น ส.ส.มาปกป้องตัวเอง มีความเสี่ยงในสภาพประชาชนคนธรรมดา เสียภาษีให้ผู้ทรงเกียรติเดือนละแสน มีทั้งพวกเลวทรามต่ำช้าขี้ข้าบักเหลี่ยม คนเกือบดี และคนดีบ้างบางโอกาสให้มีสถานที่ละเลงน้ำลายออกกฎหมาย
รู้ทั้งรู้ว่ามีเสียงแค่ 162 สู้ขี้ข้าบักเหลี่ยม 300 กว่าคนไม่ได้ ก็ยังดันทุรังสู้! ตัวเองยอมรับว่าโหวตกี่ครั้ง ยกมือทั้ง 2 ข้าง ยกตีนอีกด้วย ก็ช่วยไม่ได้! เกมทุกอย่างเขาขีดเส้น กำหนดไว้ให้เล่นตามแบบถนัดของบักเหลี่ยม แต่ต้องเล่น เพราะมีเงินเดือน 1 แสนบาท
เมื่อโกลิ้มค่ายพันธมิตรฯ ประกาศชักชวนผสมท้าทายให้ออกมาร่วมกันสู้นอกสภาฯ ยังไม่ทันข้ามวันก็มีเสียงปฏิเสธ! อ้างเหตุผลสารพัด ฟังแล้วดูเหมือนดี แต่สรุปผลแล้วได้ใจความว่า “พวกกูไม่ออก!!” จะขอสู้จนแพ้อย่างราบคาบทุกยกทุกเวที หัวชนฝาไม่ถอย
มีเงินเดือนกินเป็นแสน นั่งเครื่องบินฟรี มีเอกสิทธิ์เดินยืดได้ ยังดีกว่าว่างงาน! นั่นเพราะการเมืองเป็นอาชีพ! บางคนอุตส่าห์ลงทุนหลายสิบล้านทุ่มหว่านอ้อนหาเสียง บางคนก็ซื้อเพื่อเงินเดือนแสนเดียว ได้เที่ยวเมืองนอก ได้เป็นกรรมาธิการรีดไถเหยื่อได้
มันมีอะไรมากกว่าสถานภาพความเป็น ส.ส.อย่างน้อยตำรวจไม่กล้าจับ เรื่องอะไรจะสู้ข้างถนน! “เทพเทือก” ผู้ห้าวหาญประกาศซ้ำซากว่า “ถ้าประชาชนเป่านกหวีดเมื่อไหร่ พวกผมจะออกมาร่วมสู้กับท่าน” แต่ช่วงหลังปรับลีลาลูกเล่นลิ้นกระชากใจ
เมื่อคำพูดเชิงลับลวงพรางใช้ไม่ได้ มีคนรู้ทัน ก็ประกาศชวนให้ชาวบ้าน แม่ยก เหยื่อคำลวงให้เดินไปรัฐสภา นึกว่าจะลุยสู้แก๊สน้ำตา กระสุนยาง กระบองตำรวจโหด! ที่ไหนได้ ไปถึงเจรจาอ้อมแอ้มยึกยักแต่พองาม แล้วบอกให้ชาวบ้านแยกย้ายกันกลับ
ชาวบ้านได้แต่เหวอ! เห็นชัดๆ ว่าเป็นการเดินไม่สุดซอย เพียงแค่เห็นตำรวจแท้ ตำรวจเทียม เตรียมเล่นบทโหด ก็ถอดใจ! เดี๋ยวโดนน้ำฉีด กระบองทุบ เสื้อนอกยับ
เขียนมาแบบนี้พวกแม่ยก พ่อยก ค่ายสะตอต้องร้องกรี๊ด! “แล้วเอ็งทำอะไร เก่งแต่พูด เป็นนักรบหน้าจอทีวี วิทยุ ปลุกระดมชาวบ้านบนเฟซบุ๊ก ทำไมไม่ไปเดินถนนกับชาวบ้าน ปอดแหกนี่หว่า” ก็จริง ผมไม่ไปสวนลุมฯ กลัวรบกวนพวกออกกำลังกายฟ่ะ!
ผมสู้ในสนามรบที่ผมถนัด ได้เปรียบ ทำได้ดี เข้าถึงมวลชนได้มากกว่าผ่านสื่อ! ถ้าออกไปเดิน มีเพียง 2 ตีน ปะปนไปกับคนอื่นๆ ทำอะไรไม่ได้ หมดสภาพเร็วด้วย แต่ความเป็นจริง ผมสู้กับบักเหลี่ยมมานานกว่า 14 ปี ตั้งแต่ยุคที่ผู้อาวุโสมีชื่อเสียงทางสังคมโดนบักเหลี่ยมหลอกใช้ ระดมรายชื่ออ้อนศาลรัฐธรรมนูญ ให้เป็นอัศวินควายดำ
ผมรู้จักบักเหลี่ยม เคยพูดคุยเฮฮากันหลายครั้ง ในสภาพคนทำสื่อกับนักธุรกิจการเมือง แต่ผมไม่คิดแม้แต่วินาทีเดียวว่าบักเหลี่ยมเป็นคนดี พร้อมทำงานเพื่อส่วนรวมบ้านเมือง โหงวเฮ้งมันฟ้องว่านี่คืออภิมหากังฉินเลือดเย็น หลายร้อยปีจะมีมาเกิดสักคน
ทุกวันนี้ผมเชื่อเต็มหัวใจว่าคนดีจะไม่พ่ายแพ้ แม้สภาพการณ์ชี้ว่าขบวนการบักเหลี่ยมเป็นต่อ กุมอำนาจรัฐ มีตำรวจ ทหาร อัยการ ข้าราชการ มวลชนถ่อยเป็นฐานพลัง! ถ้าบักเหลี่ยมแน่จริง ป่านนี้มันเดินเอ้อระเหยกลับมาซ่าย่ำหัวใจคนดีได้นานแล้ว
รออีกสักพัก ความชั่วร้ายกำลังไล่กัดกินตัวเอง ความผยองอำนาจของขี้ข้าไอ้เหลี่ยมนี่แหละจะเป็นพลังกัดเซาะฐานของมันให้พังทลายราบคาบเร็วจนเราคาดไม่ถึง!
