นายธงชัย วินิจจะกูล ศาสตราจารย์ประจำคณะประวัติศาสตร์ มหาวิทยาลัยวิสคอนซิน-เมดิสัน สหรัฐอเมริกา กล่าวปาฐกถาหัวข้อ “ระบอบสังคมการเมืองที่ขัดฝืนการเปลี่ยนแปลงคืออันตรายที่แท้จริง” เมื่อวันที่ 11 กุมภาพันธ์ ณ โรงแรมรัตนโกสินทร์ เพื่อสนับสนุนการแก้ไขมาตรา 112 ตามข้อเสนอของกลุ่มนิติราษฎร์ มีสาระเหลวไหล บางส่วนดังนี้
“ความคิดเรื่องระบอบ “ประชาธิปไตยแบบอำมาตย์” เผยตัวเป็นรูปธรรมครั้งแรกหลังการรัฐประหาร 2490 แต่มาเติบโตขึ้นมากช่วงต้นทศวรรษ 2510 โดยนักวิชาการเสรีนิยมยุคนั้นไม่พอใจเผด็จการทหารจึงพยายามแสวงหาทางเลือกอื่น ประสานกับปัญญาชนอนุรักษนิยม”
“หลังรัฐประหาร 2549 พวกกษัตริย์นิยมโฆษณาประชาธิปไตยแบบไทยๆ มิใช่เพราะพวกเขาพยายามสร้างสิ่งใหม่แต่เป็นการเรียกร้องให้ยึดมั่นอยู่กับประชาธิปไตยแบบอำมาตย์ พวกเขากำลังฉุดรั้งขัดฝืนการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีทางย้อนกลับได้อีกแล้ว และการฝืนความเปลี่ยนแปลงของพวกเขาคืออันตรายต่อสังคมไทย”
“ระบอบประชาธิปไตยแบบอำมาตย์ของพวกกษัตริย์นิยมอิงแอบสถาบันอย่างมาก และคือตัวการใหญ่ที่สุดที่ดึงสถาบันมาผูกกับการเมือง ส่งผลให้ประเด็นบางอย่างกลายเป็นปัญหาอย่างไม่ควรจะเป็น หากไม่ปรับตัว จะส่งผลให้เกิดปัญหาในความสัมพันธ์ระหว่างสถาบันกับระบอบประชาธิปไตย”
การปรับตัวหมายถึงต้องทำให้สถาบันอยู่ใต้รัฐธรรมนูญอย่างแท้จริง ต้องไม่มีการอ้างอิงสถาบัน เป็นแหล่งอำนาจอีกต่อไป ต้องไม่มีพวกกษัตริย์นิยมอยู่ชั้นบนเหนือระบอบรัฐสภาที่มาจากประชาชน
ผู้อ่านที่รักทั้งหลาย หากเป็นเมื่อ 50-80 ปีก่อน คนระดับศาสตราจารย์มาพูด จะมีคนเชื่อกันหัวปักหัวปำ
แต่มายุคสมัยนี้ ศาสตราจารย์เหลวไหลมีมาก ไม่รู้จริงทางการเมืองแล้วมาพูด พูดให้คนเข้าใจผิด พูดเพื่อทำลายรากแก่นแท้ของชาติ คือ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เหลวไหลสิ้นดี แค่ตั้งหัวข้อเรื่องก็ยังไม่ถูกต้อง
ความเหลวไหลเป็นอนาธิปไตยของศาสตราจารย์คนนี้ ได้แก่
1. ไม่รู้จักแผ่นดินเกิดของตนเอง ไม่รู้ว่าแก่นแท้ของชาติคืออะไร คิดแต่จะทำลายแก่นแท้ของชาติ โดยเข้าผิดว่าพระมหากษัตริย์เป็นอุปสรรค มองไม่เห็นระบอบเลว นักการเมืองเลว
2. ไม่รู้จักระบอบประชาธิปไตย ประเทศไทยไม่เคยมีการสถาปนาหลักการปกครองระบอบประชาธิปไตย “หลักการปกครองเป็นเช่นไร ระบอบก็เป็นเช่นนั้น เมื่อหลักการไม่มี ระบอบก็ไม่มี” มีแต่รัฐธรรมนูญ 18 ฉบับของลัทธิรัฐธรรมนูญ ซึ่งเป็นลัทธิเผด็จการชนิดหนึ่ง ที่สามารถหลอกพวกศาสตราจารย์ให้เห็นผิดตามว่าเป็นระบอบประชาธิปไตย ที่ยิ่งเห็นผิดหนักเข้าไปอีก ศาสตราคนนี้พูดว่า “ประชาธิปไตยแบบอำมาตย์” ซึ่งไม่มีในโลก ส่วนที่เป็นอยู่จริงๆ และครอบงำมานาน 80 ปี คือระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา ทั้งฝ่ายรัฐประหารและฝ่ายเลือกตั้ง
และทุกวันนี้ สถาบันพระมหากษัตริย์ องค์พระมหากษัตริย์ ล้วนแล้วตกอยู่ใต้ระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา (ระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญเป็นเนื้อหา ส่วนรูปการปกครองคือระบบรัฐสภา) ไม่มีที่ไหนในโลกที่สร้างระบอบประชาธิปไตยโดยการร่างรัฐธรรมนูญ พอร่างเสร็จก็บอกว่านี่คือระบอบประชาธิปไตย แต่มันก็ไม่เป็นจริงสักที พอใช้ปกครองบ้านเมืองไปได้ 2-3 ปี ก็เกิดรัฐประหาร ฉีกรัฐธรรมนูญ แล้วก็ร่างรัฐธรรมนูญใหม่ เป็นเช่นนี้มา 18 ครั้ง นี่คือความเห็นผิดของผู้ปกครองที่อยากแก้ อยากร่างรัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตย แล้วก็ทำผิดพลาดทุกครั้ง แล้วสุมหัวกล่าวหาว่าพระมหากษัตริย์เป็นอุปสรรคต่อระบอบประชาธิปไตย ดูมัน
พวกคุณอยากได้ระบอบประชาธิปไตย แต่เห็นผิดคิดว่ากฎหมายจะสร้างระบอบประชาธิปไตยได้ ความเห็นผิด คิดผิด ทำผิดหมุนวนเป็นวงจรอุบาทว์ อันเป็นแนวทางของคณะราษฎร ที่ยึดเอาลัทธิรัฐธรรมนูญไปสร้างระบอบประชาธิปไตย จะบ้าไปถึงไหนผิดซ้ำซาก ครอบงำมายาวนาน 80 ปีแล้ว
3. ไม่รู้จักสภาพการณ์ (Being) ของการเมืองไทยคือระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญ ซึ่งแตกแยกออกเป็น 2 ขั้วใหญ่ ก็คือ ฝ่ายปรีดี พนมยงค์ ฝ่ายนี้ไม่เอาเจ้าและมีฝ่ายคอมมิวนิสต์ลัทธิเหมาทำแนวร่วมแทรกอยู่ ตัวแทนปัจจุบันคือพรรคเพื่อไทย นิติราษฎร์ และพวกซ้ายทั้งหลาย
ฝ่ายนายควง อภัยวงศ์ ชูเจ้า ปัจจุบันคือพรรคประชาธิปัตย์ โดยมีกองทัพเป็นแนวร่วม เมื่อ 75-80 ปีที่แล้วเป็นเช่นไร ปัจจุบันตัวแทนความคิดก็ยังขัดแย้งกันเช่นเดิม เมื่อเป็นเผด็จการเป็นเหตุ ก็ต้องมีรัฐประหารเป็นผลเสมอไป
เราจะเห็นได้ว่า ทั้งสองฝ่ายมีรัฐธรรมนูญเป็นศูนย์กลางของความขัดแย้ง ต่างฝ่ายต่างแย่งชิงอำนาจและคอร์รัปชัน ยึดเอาทรัพย์สมบัติของประชาชนไปเป็นของพวกตนอย่างมหาศาลก็ยังไม่พอ
เหตุและผล เหตุเลวผลเลว เหตุแห่งความเลวร้ายคือระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญ กับ ผลที่ปรากฏออกมาทุกรัฐบาลเลวร้าย จะเรียกอย่างไรก็ตามแต่มันก็คือผลที่เกิดจากระบอบเผด็จการ เช่น ระบอบทักษิณบ้าง ทุนนิยมสามานย์บ้าง ระบอบมาร์คบ้าง ระบอบปู เป็นต้น เราไปตีที่ผลหรือปรากฏการณ์จึงแก้ปัญหาไม่ได้ ส่วนฝ่ายซ้ายแดกดันหาว่าพระมหากษัตริย์เป็นอุปสรรค
อยู่ได้ทุกวันนี้ ที่ช่วยพยุงไม่ให้นักการเมืองฆ่ากันเป็นสงครามกลางเมืองก็เพราะมีในหลวง ถ้าไม่มีพระองค์ป่านนี้คงเกิดสงครามกลางเมืองไปนานแล้ว
ซ้ายก็ผิดทาง (ร่างรัฐธรรมนูญใหม่และแก้ ม. 112) ขวาก็ผิดเป้า (คัดค้านการแก้รัฐธรรมนูญ) ทั้งสองฝ่ายยังคงรักษาและเห็นผิดว่ารัฐธรรมนูญคือระบอบประชาธิปไตย
ทางออกที่ถูกต้อง ขอเชิญชวนทุกฝ่ายร่วมมือร่วมใจผลักดันการสถาปนาหลักการปกครองธรรมาธิปไตย ฝ่ายซ้ายไม่เอาแน่ ส่วนฝ่ายขวาไม่เอาก็จะแพ้ฝ่ายซ้าย (เผด็จการขวาจะแพ้เผด็จการซ้าย)
ส่วนใครรู้ตัวว่าไม่เป็นศาสตราจารย์มะละกอหรือตาบอดคลำช้างก็ต้องช่วยกันเสนอสถาปนาหลักการปกครองธรรมาธิปไตย 9 คือก้าวแรกแห่งความถูกต้องของชาติที่แท้จริง
“ความคิดเรื่องระบอบ “ประชาธิปไตยแบบอำมาตย์” เผยตัวเป็นรูปธรรมครั้งแรกหลังการรัฐประหาร 2490 แต่มาเติบโตขึ้นมากช่วงต้นทศวรรษ 2510 โดยนักวิชาการเสรีนิยมยุคนั้นไม่พอใจเผด็จการทหารจึงพยายามแสวงหาทางเลือกอื่น ประสานกับปัญญาชนอนุรักษนิยม”
“หลังรัฐประหาร 2549 พวกกษัตริย์นิยมโฆษณาประชาธิปไตยแบบไทยๆ มิใช่เพราะพวกเขาพยายามสร้างสิ่งใหม่แต่เป็นการเรียกร้องให้ยึดมั่นอยู่กับประชาธิปไตยแบบอำมาตย์ พวกเขากำลังฉุดรั้งขัดฝืนการเปลี่ยนแปลงที่ไม่มีทางย้อนกลับได้อีกแล้ว และการฝืนความเปลี่ยนแปลงของพวกเขาคืออันตรายต่อสังคมไทย”
“ระบอบประชาธิปไตยแบบอำมาตย์ของพวกกษัตริย์นิยมอิงแอบสถาบันอย่างมาก และคือตัวการใหญ่ที่สุดที่ดึงสถาบันมาผูกกับการเมือง ส่งผลให้ประเด็นบางอย่างกลายเป็นปัญหาอย่างไม่ควรจะเป็น หากไม่ปรับตัว จะส่งผลให้เกิดปัญหาในความสัมพันธ์ระหว่างสถาบันกับระบอบประชาธิปไตย”
การปรับตัวหมายถึงต้องทำให้สถาบันอยู่ใต้รัฐธรรมนูญอย่างแท้จริง ต้องไม่มีการอ้างอิงสถาบัน เป็นแหล่งอำนาจอีกต่อไป ต้องไม่มีพวกกษัตริย์นิยมอยู่ชั้นบนเหนือระบอบรัฐสภาที่มาจากประชาชน
ผู้อ่านที่รักทั้งหลาย หากเป็นเมื่อ 50-80 ปีก่อน คนระดับศาสตราจารย์มาพูด จะมีคนเชื่อกันหัวปักหัวปำ
แต่มายุคสมัยนี้ ศาสตราจารย์เหลวไหลมีมาก ไม่รู้จริงทางการเมืองแล้วมาพูด พูดให้คนเข้าใจผิด พูดเพื่อทำลายรากแก่นแท้ของชาติ คือ ศาสนา พระมหากษัตริย์ เหลวไหลสิ้นดี แค่ตั้งหัวข้อเรื่องก็ยังไม่ถูกต้อง
ความเหลวไหลเป็นอนาธิปไตยของศาสตราจารย์คนนี้ ได้แก่
1. ไม่รู้จักแผ่นดินเกิดของตนเอง ไม่รู้ว่าแก่นแท้ของชาติคืออะไร คิดแต่จะทำลายแก่นแท้ของชาติ โดยเข้าผิดว่าพระมหากษัตริย์เป็นอุปสรรค มองไม่เห็นระบอบเลว นักการเมืองเลว
2. ไม่รู้จักระบอบประชาธิปไตย ประเทศไทยไม่เคยมีการสถาปนาหลักการปกครองระบอบประชาธิปไตย “หลักการปกครองเป็นเช่นไร ระบอบก็เป็นเช่นนั้น เมื่อหลักการไม่มี ระบอบก็ไม่มี” มีแต่รัฐธรรมนูญ 18 ฉบับของลัทธิรัฐธรรมนูญ ซึ่งเป็นลัทธิเผด็จการชนิดหนึ่ง ที่สามารถหลอกพวกศาสตราจารย์ให้เห็นผิดตามว่าเป็นระบอบประชาธิปไตย ที่ยิ่งเห็นผิดหนักเข้าไปอีก ศาสตราคนนี้พูดว่า “ประชาธิปไตยแบบอำมาตย์” ซึ่งไม่มีในโลก ส่วนที่เป็นอยู่จริงๆ และครอบงำมานาน 80 ปี คือระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา ทั้งฝ่ายรัฐประหารและฝ่ายเลือกตั้ง
และทุกวันนี้ สถาบันพระมหากษัตริย์ องค์พระมหากษัตริย์ ล้วนแล้วตกอยู่ใต้ระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญระบบรัฐสภา (ระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญเป็นเนื้อหา ส่วนรูปการปกครองคือระบบรัฐสภา) ไม่มีที่ไหนในโลกที่สร้างระบอบประชาธิปไตยโดยการร่างรัฐธรรมนูญ พอร่างเสร็จก็บอกว่านี่คือระบอบประชาธิปไตย แต่มันก็ไม่เป็นจริงสักที พอใช้ปกครองบ้านเมืองไปได้ 2-3 ปี ก็เกิดรัฐประหาร ฉีกรัฐธรรมนูญ แล้วก็ร่างรัฐธรรมนูญใหม่ เป็นเช่นนี้มา 18 ครั้ง นี่คือความเห็นผิดของผู้ปกครองที่อยากแก้ อยากร่างรัฐธรรมนูญให้เป็นประชาธิปไตย แล้วก็ทำผิดพลาดทุกครั้ง แล้วสุมหัวกล่าวหาว่าพระมหากษัตริย์เป็นอุปสรรคต่อระบอบประชาธิปไตย ดูมัน
พวกคุณอยากได้ระบอบประชาธิปไตย แต่เห็นผิดคิดว่ากฎหมายจะสร้างระบอบประชาธิปไตยได้ ความเห็นผิด คิดผิด ทำผิดหมุนวนเป็นวงจรอุบาทว์ อันเป็นแนวทางของคณะราษฎร ที่ยึดเอาลัทธิรัฐธรรมนูญไปสร้างระบอบประชาธิปไตย จะบ้าไปถึงไหนผิดซ้ำซาก ครอบงำมายาวนาน 80 ปีแล้ว
3. ไม่รู้จักสภาพการณ์ (Being) ของการเมืองไทยคือระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญ ซึ่งแตกแยกออกเป็น 2 ขั้วใหญ่ ก็คือ ฝ่ายปรีดี พนมยงค์ ฝ่ายนี้ไม่เอาเจ้าและมีฝ่ายคอมมิวนิสต์ลัทธิเหมาทำแนวร่วมแทรกอยู่ ตัวแทนปัจจุบันคือพรรคเพื่อไทย นิติราษฎร์ และพวกซ้ายทั้งหลาย
ฝ่ายนายควง อภัยวงศ์ ชูเจ้า ปัจจุบันคือพรรคประชาธิปัตย์ โดยมีกองทัพเป็นแนวร่วม เมื่อ 75-80 ปีที่แล้วเป็นเช่นไร ปัจจุบันตัวแทนความคิดก็ยังขัดแย้งกันเช่นเดิม เมื่อเป็นเผด็จการเป็นเหตุ ก็ต้องมีรัฐประหารเป็นผลเสมอไป
เราจะเห็นได้ว่า ทั้งสองฝ่ายมีรัฐธรรมนูญเป็นศูนย์กลางของความขัดแย้ง ต่างฝ่ายต่างแย่งชิงอำนาจและคอร์รัปชัน ยึดเอาทรัพย์สมบัติของประชาชนไปเป็นของพวกตนอย่างมหาศาลก็ยังไม่พอ
เหตุและผล เหตุเลวผลเลว เหตุแห่งความเลวร้ายคือระบอบเผด็จการรัฐธรรมนูญ กับ ผลที่ปรากฏออกมาทุกรัฐบาลเลวร้าย จะเรียกอย่างไรก็ตามแต่มันก็คือผลที่เกิดจากระบอบเผด็จการ เช่น ระบอบทักษิณบ้าง ทุนนิยมสามานย์บ้าง ระบอบมาร์คบ้าง ระบอบปู เป็นต้น เราไปตีที่ผลหรือปรากฏการณ์จึงแก้ปัญหาไม่ได้ ส่วนฝ่ายซ้ายแดกดันหาว่าพระมหากษัตริย์เป็นอุปสรรค
อยู่ได้ทุกวันนี้ ที่ช่วยพยุงไม่ให้นักการเมืองฆ่ากันเป็นสงครามกลางเมืองก็เพราะมีในหลวง ถ้าไม่มีพระองค์ป่านนี้คงเกิดสงครามกลางเมืองไปนานแล้ว
ซ้ายก็ผิดทาง (ร่างรัฐธรรมนูญใหม่และแก้ ม. 112) ขวาก็ผิดเป้า (คัดค้านการแก้รัฐธรรมนูญ) ทั้งสองฝ่ายยังคงรักษาและเห็นผิดว่ารัฐธรรมนูญคือระบอบประชาธิปไตย
ทางออกที่ถูกต้อง ขอเชิญชวนทุกฝ่ายร่วมมือร่วมใจผลักดันการสถาปนาหลักการปกครองธรรมาธิปไตย ฝ่ายซ้ายไม่เอาแน่ ส่วนฝ่ายขวาไม่เอาก็จะแพ้ฝ่ายซ้าย (เผด็จการขวาจะแพ้เผด็จการซ้าย)
ส่วนใครรู้ตัวว่าไม่เป็นศาสตราจารย์มะละกอหรือตาบอดคลำช้างก็ต้องช่วยกันเสนอสถาปนาหลักการปกครองธรรมาธิปไตย 9 คือก้าวแรกแห่งความถูกต้องของชาติที่แท้จริง
