ASTVผู้จัดการสุดสัปดาห์-มีเรื่องหลายเรื่อง ถ้าหากไม่ย้อนกลับไปพิจารณาบริบททางประวัติศาสตร์ก็อาจไม่สามารถพบความเชื่อมโยงและเบื้องหน้าเบื้องหลังได้ แต่ถ้าหากไล่เรียงและนำประวัติศาสตร์แต่ละช่วงแต่ละตอนมาต่อจิ๊กซอว์เข้าหากัน ก็จะพบว่า ปรากฏการณ์ที่เกิดขึ้นไม่ใช่เรื่องบังเอิญ หากแต่ผ่านกรรมวิธีบางประการในการจัดการอย่างเป็นระบบ
เฉกเช่นเดียวกับการปรากฏข่าวในหน้า 1 ของ “หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน” กรณี “พญ.ประชุมพร บูรณ์เจริญ” ประธานสมาพันธ์แพทย์โรงพยาบาลศูนย์โรงพยาบาลทั่วไป(สพศท.) นำตัวแทนเครือข่าย อาทิ สมาคมแพทย์โรงพยาบาลศูนย์โรงพยาบาลทั่วไป(สพศท.) เครือข่ายผู้ได้รับผลกระทบจากมลพิษทางสิ่งแวดล้อมองค์กรแรงงานรักษ์สิ่งแวดล้อมและธรรมชาติชมรมเกษตรกรรักษ์สิ่งแวดล้อม เครือข่ายป้องกันประชาชนด้านสาธารณสุข ชมรมผู้สูงอายุชนบทฯลฯ ประมาณ 50 คนเข้ายื่นหนังสือต่อ “นายวิทยา บุรณศิริ” รัฐมนตรีว่าการกระทรวงสาธารณสุข (สธ.) ในฐานะประธานบอร์ดสปสช.เรียกร้องให้พิจารณาคัดชื่อ “นพ.วิชัย โชควิวัฒน” ออกจากตำแหน่งบอร์ด สปสช.ในสัดส่วนตัวแทนภาคองค์กรเอกชน (เอ็นจีโอ) ด้านผู้สูงอายุ ตลอดจนผู้แทนองค์กรเอกชนที่มาจากเครือข่ายภาคประชาชน ซึ่งตัวแทนเครือข่ายชูป้ายประท้วงนพ.วิชัยด้วย
กรณีที่เกิดขึ้นจะไม่น่าผิดสังเกตอะไรเลย ถ้าผู้ที่ปลุกม็อบขับไล่หมอวิชัยไม่ใช่แกนนำคนสำคัญในการคัดค้านร่าง พ.ร.บ.คุ้มครองผู้เสียหาย จากการรับบริการสาธารณสุข พ.ศ.....
กรณีที่เกิดขึ้นจะไม่น่าผิดสังเกตอะไรเลย ถ้า “หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน” จะไม่หยิบยกข่าวดังกล่าวมาไว้ที่หน้า 1 และเกาะติดกระแสข่าวดังกล่าวมาอย่างต่อเนื่อง
กรณีที่เกิดขึ้นจะไม่น่าผิดสังเกตอะไรเลย ถ้าก่อนหน้านี้ “หนังสือพิมพ์มติชนรายวัน” จะไม่เคยกรณีพิพาทอันเนื่องมาจากผลสอบของคณะอนุกรรมการเฉพาะเรื่องตรวจสอบข้อเท็จจริงกรณี “การส่งจดหมายอีเล็กทรอนิกส์ของนักการเมืองระบุการให้เงินและผลประโยชน์แก่ผู้ประกอบวิชาชีพสื่อมวลชน” สภาการหนังสือพิมพ์แห่งชาติ ที่มีหมอวิชัยเป็นประธานจะมีบทสรุปถึงความสัมพันธ์ “อันผิดปกติ” ระหว่างเครือมติชนและพรรคเพื่อไทยอย่างแจ่มแจ้งแดงแจ๋อันเป็นผลมาจากอีเมล์ฉาวของ “นายวิม รุ่งวัฒนะจินดา” เลขานุการ 'น.ส.กฤษณา สีหลักษณ์' รัฐมนตรีประจำสำนักนายกรัฐมนตรี
กรณีที่เกิดขึ้นจะไม่น่าผิดสังเกตอะไรเลย ถ้าม็อบของหมอประชุมพรจะไม่ตั้งขบวนในวันที่นายวิทยา บุรณศิริ รมว.สธ.จะเข้าร่วมประชุมในฐานะประธานคณะกรรมการ สปสช.
ดังนั้น สิ่งที่เกิดขึ้นจึงเป็นเรื่องที่ผิดสังเกตกระทั่งสังคมมีสิทธิที่จะตั้งข้อสงสัยถึงความเชื่อมโยงกันของทั้งสองเหตุการณ์เข้าด้วยกันว่า งานนี้เกิดขึ้นเพราะจรรยาบรรณแห่งวิชาชีพจริงตามที่ประกาศเอาไว้หรือมีวาระซ่อนเร้นแอบแฝงอยู่กันแน่
