มีข่าวว่าแกงมัสมั่นของไทยได้รับการคัดเลือกให้เป็นอาหารที่อร่อยที่สุด ของกินที่ติดอันดับรองๆ ลงมาก็ได้แก่ ต้มยำกุ้ง และผัดไทย จะเชื่อหรือไม่ก็ตาม ผัดไทยอร่อยที่สุดที่ผมเคยทานเป็นของร้านไทยเล็กๆ แถบควีนส์ที่นิวยอร์ก
เป็นการดีที่อาหารไทยโด่งดังมากขึ้น โดยกลายเป็นอาหารยอดนิยมไปแล้ว แต่เดิมอาหารไทยยังไม่มีการเพิ่มมูลค่า คือ ไม่มีการตกแต่ง และไม่ได้มีการนำเสนอเหมือนดังที่ทำอยู่ในบางแห่ง การตกแต่งก็คือการประดิดประดอย ร้านบางร้านในต่างประเทศ อุตส่าห์สั่งใบตองมาประดับรองอาหารด้วย มีเชฟไทยคนหนึ่งเปลี่ยนวิธีการเสิร์ฟโดยจัดอาหารเป็นชุด เริ่มตั้งแต่การเรียกน้ำย่อย แต่ละจานก็กินพอคำ อาหารประมาณ 8-9 อย่าง ราคาชุดละ 90 เหรียญ กินกันพออิ่ม และไม่อืดจนเกินไป ทำคล้ายๆ อาหารจีน และอาหารฝรั่ง
อาหารไทยในต่างประเทศนี้ ผมเคยไปลองมาเกือบทุกประเทศแล้ว แต่ก่อนเครื่องเคราหายาก แต่เวลานี้จะหาอะไรก็ได้ทุกอย่าง ทำให้สะดวกขึ้นแยะ การทำอาหารไทยในต่างประเทศมีการดัดแปลงมากพอสมควร เพื่อให้สอดคล้องกับรสนิยมของชาวต่างประเทศ
เวลาคนไทยเดินทางไปเมืองนอก สิ่งที่ผู้ทำทัวร์จะลืมเสียไม่ได้ก็คือ ทำน้ำจิ้มอาหารทะเลกับแจ่วใส่ขวดโคล่าใหญ่ๆ ติดตัวไปด้วย แม้แม็กกี้ก็ยังนำติดตัวไป พอไปกินอาหารฝรั่งก็งัดออกมา บางทีไปร้านมิชชิลิน 3 ดาวก็ยังทำลับๆ ล่อๆ หยิบออกมาจิ้ม มีผู้เล่าว่าครั้งหนึ่งไปกินอาหารฝรั่งเศส แค่ขอซอสมะเขือเทศ เชฟก็เดินออกมาถามว่า มีปัญหาอะไรหรือเปล่า คนกินตอบว่า เปล่า เชฟบอกว่า ถ้ายูอยากกินอย่างนี้ ก็ให้กินอยู่ที่บ้านก็แล้วกัน
แต่ละชาติต่างก็มีอาหารอร่อยๆ เป็นของตนเอง ฝรั่งที่ชอบกินปลา จะย่างปลาโดยไม่ใส่อะไรลงไปเลย ไม่ต้องมีซอสอะไรทั้งสิ้น เพราะเนื้อปลาหวานอยู่แล้ว โปรเฟสเซอร์ของผมนั้นทำอาหารเก่งมาก ท่านย่างปลาแล้วก็กินกับผักโขมและมัน เมื่อเร็วๆ นี้ผมไปเชียงใหม่ กินร้านเก่าแก่คือ “เลอ ก๊อก ดอร์” โชคดีที่มีหน่อไม้ฝรั่งสีขาว แม้จะเล็กไม่อวบอ้วนแต่ก็อร่อย ตามด้วยปลาเทราต์ของโครงการหลวง พอผมไปเดนมาร์กครั้งนี้ ถามหาหน่อไม้ฝรั่งสีขาว เขาบอกว่าเพิ่งหมดไป ต้องไปฤดูใบไม้ผลิ ประมาณเดือนมิถุนา-กรกฎา ที่เมืองไทย ที่ร้านไบอ๊อตโต้ สุขุมวิท เขาสั่งมาจากเยอรมนี แต่ที่เดนมาร์กร้านที่ไปกินมีปลาเทราต์ทะเลตัวใหญ่เนื้อหวาน แถมยังได้ชิมปลาหมาป่าด้วย เขาเรียกว่า wolf fish เนื้อขาวหนา ปลาหมาป่านี้ผมเพิ่งเคยกินเป็นครั้งแรก
เวลาไปอังกฤษ เราจะไปกินอาหารอังกฤษเลย แต่ผมมีข้อยกเว้นคือ ชอบกินพาย พายที่อร่อยที่สุดเป็นพายที่เขาทำขายตามร้านเล็กๆ ที่เรียกว่า milk bar ตอนอยู่มหาวิทยาลัยวิคตอเรีย ผมขึ้นรถเคเบิลคาร์ขึ้นเขา พอลงเดินผ่านสนามคริกเก็ตต้องแวะ milk bar ซื้อพายเนื้อ แป้งของเขากรอบ และพายชุ่มฉ่ำ กัดกินทีน้ำเกรวี่หยดเลย มาพบพายเหมือนกันก็ที่สนามบินกรุงกัวลาลัมเปอร์ คือ สนามบินเก่า พอเปิดสนามบินใหม่ก็หายไปแล้ว
ครั้งที่พลอยลูกสาวพาไปฮ่องกงเมื่อสามเดือนก่อน เรามีวัตถุประสงค์หลัก คือ ไปกินอาหารอร่อยๆ อย่างเดียว ที่ฮ่องกงทำอาหารตุ๋นๆ อร่อยมาก ไปคราวที่แล้ว พลอยพาซอกแซกไปกินร้านริมถนน มีก๋วยเตี๋ยวหลอดอร่อยมาก ส่วนร้านที่เคยไปอย่างร้านเป็ดร้านห่านก็ยังดีอยู่
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมลงไปหาดใหญ่กับคณะราชบัณฑิต มี ดร.สมบูรณ์ สุขสำราญ ดร.ไชยยศ เหมะรัชตะ ดร.วิษณุ เครืองาม และดร.บวรศักดิ์ อุวรรณโณ ผมเรียกร้องของทานปลากระบอกเย็น พอดีคุณไพร พัฒโน นายกเทศมนตรีเลี้ยงที่ร้านอีกร้านหนึ่ง ไม่ใช่ที่มีปลากระบอกเย็น แต่ก็ยังใจดีไปสั่งมา เราจึงได้กินสมอยาก พอถึงกลางวันไปพูดที่มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ คุณปราณีต ดิษยะศริน ทำของปักษ์ใต้เลี้ยง ผมไม่เคยทานอาหารนี้ เขาเล่าว่าทำอยากคือ “เต้าคั่ว” เป็นเส้นหมี่มีผักเล็กน้อย ส่วนสำคัญคือ เต้าหู้ทอดชิ้นเล็กๆ อร่อยพอสมควร ร้านที่หาดใหญ่ชื่อ “นัดพบยูงทอง” ทุกคนรู้จักหมด แต่เรากลับก่อนก็เลยไม่ได้ไปกินกุ้งต้มกะทิ และปลากะพงทะเลอีก
ผมกับอาจารย์วิษณุ ซึ่งเป็นนักชิมคุยกันว่า อาหารไทยที่ดั้งเดิมเวลานี้หากินยากมาก อาจารย์บ่นว่า ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าที่ใส่แครอทนั้นรับไม่ได้จริงๆ ส่วนผมบ่นว่า หาโจ๊กและปาท่องโก๋ดีๆ กินยากมาก อาจารย์แนะนำให้ไปกินโจ๊กที่โรงหนังปรินซ์เก่า ซึ่งเสน่ห์อยู่ที่มีกลิ่นก้นหม้อไหม้ๆ ติดมาด้วย คงคล้ายกับการผัดเส้นใหญ่ราดหน้าที่จะให้ดีต้องไหม้ๆ เกรียมๆ นิดหน่อย
วันนี้เขียนเรื่องเบาๆ เพราะเราได้คณะรัฐมนตรีใหม่ ต้องรอให้ทำงานก่อนจึงจะมีความเห็นได้ ผมรู้จักอยู่หลายคนก็ขอเอาใจช่วยด้วย แต่สงสัยเหมือนคนอื่นอยู่ว่า ทำไมจึงเลือกรัฐมนตรีต่างประเทศแบบนี้ เท่านั้นเอง
เป็นการดีที่อาหารไทยโด่งดังมากขึ้น โดยกลายเป็นอาหารยอดนิยมไปแล้ว แต่เดิมอาหารไทยยังไม่มีการเพิ่มมูลค่า คือ ไม่มีการตกแต่ง และไม่ได้มีการนำเสนอเหมือนดังที่ทำอยู่ในบางแห่ง การตกแต่งก็คือการประดิดประดอย ร้านบางร้านในต่างประเทศ อุตส่าห์สั่งใบตองมาประดับรองอาหารด้วย มีเชฟไทยคนหนึ่งเปลี่ยนวิธีการเสิร์ฟโดยจัดอาหารเป็นชุด เริ่มตั้งแต่การเรียกน้ำย่อย แต่ละจานก็กินพอคำ อาหารประมาณ 8-9 อย่าง ราคาชุดละ 90 เหรียญ กินกันพออิ่ม และไม่อืดจนเกินไป ทำคล้ายๆ อาหารจีน และอาหารฝรั่ง
อาหารไทยในต่างประเทศนี้ ผมเคยไปลองมาเกือบทุกประเทศแล้ว แต่ก่อนเครื่องเคราหายาก แต่เวลานี้จะหาอะไรก็ได้ทุกอย่าง ทำให้สะดวกขึ้นแยะ การทำอาหารไทยในต่างประเทศมีการดัดแปลงมากพอสมควร เพื่อให้สอดคล้องกับรสนิยมของชาวต่างประเทศ
เวลาคนไทยเดินทางไปเมืองนอก สิ่งที่ผู้ทำทัวร์จะลืมเสียไม่ได้ก็คือ ทำน้ำจิ้มอาหารทะเลกับแจ่วใส่ขวดโคล่าใหญ่ๆ ติดตัวไปด้วย แม้แม็กกี้ก็ยังนำติดตัวไป พอไปกินอาหารฝรั่งก็งัดออกมา บางทีไปร้านมิชชิลิน 3 ดาวก็ยังทำลับๆ ล่อๆ หยิบออกมาจิ้ม มีผู้เล่าว่าครั้งหนึ่งไปกินอาหารฝรั่งเศส แค่ขอซอสมะเขือเทศ เชฟก็เดินออกมาถามว่า มีปัญหาอะไรหรือเปล่า คนกินตอบว่า เปล่า เชฟบอกว่า ถ้ายูอยากกินอย่างนี้ ก็ให้กินอยู่ที่บ้านก็แล้วกัน
แต่ละชาติต่างก็มีอาหารอร่อยๆ เป็นของตนเอง ฝรั่งที่ชอบกินปลา จะย่างปลาโดยไม่ใส่อะไรลงไปเลย ไม่ต้องมีซอสอะไรทั้งสิ้น เพราะเนื้อปลาหวานอยู่แล้ว โปรเฟสเซอร์ของผมนั้นทำอาหารเก่งมาก ท่านย่างปลาแล้วก็กินกับผักโขมและมัน เมื่อเร็วๆ นี้ผมไปเชียงใหม่ กินร้านเก่าแก่คือ “เลอ ก๊อก ดอร์” โชคดีที่มีหน่อไม้ฝรั่งสีขาว แม้จะเล็กไม่อวบอ้วนแต่ก็อร่อย ตามด้วยปลาเทราต์ของโครงการหลวง พอผมไปเดนมาร์กครั้งนี้ ถามหาหน่อไม้ฝรั่งสีขาว เขาบอกว่าเพิ่งหมดไป ต้องไปฤดูใบไม้ผลิ ประมาณเดือนมิถุนา-กรกฎา ที่เมืองไทย ที่ร้านไบอ๊อตโต้ สุขุมวิท เขาสั่งมาจากเยอรมนี แต่ที่เดนมาร์กร้านที่ไปกินมีปลาเทราต์ทะเลตัวใหญ่เนื้อหวาน แถมยังได้ชิมปลาหมาป่าด้วย เขาเรียกว่า wolf fish เนื้อขาวหนา ปลาหมาป่านี้ผมเพิ่งเคยกินเป็นครั้งแรก
เวลาไปอังกฤษ เราจะไปกินอาหารอังกฤษเลย แต่ผมมีข้อยกเว้นคือ ชอบกินพาย พายที่อร่อยที่สุดเป็นพายที่เขาทำขายตามร้านเล็กๆ ที่เรียกว่า milk bar ตอนอยู่มหาวิทยาลัยวิคตอเรีย ผมขึ้นรถเคเบิลคาร์ขึ้นเขา พอลงเดินผ่านสนามคริกเก็ตต้องแวะ milk bar ซื้อพายเนื้อ แป้งของเขากรอบ และพายชุ่มฉ่ำ กัดกินทีน้ำเกรวี่หยดเลย มาพบพายเหมือนกันก็ที่สนามบินกรุงกัวลาลัมเปอร์ คือ สนามบินเก่า พอเปิดสนามบินใหม่ก็หายไปแล้ว
ครั้งที่พลอยลูกสาวพาไปฮ่องกงเมื่อสามเดือนก่อน เรามีวัตถุประสงค์หลัก คือ ไปกินอาหารอร่อยๆ อย่างเดียว ที่ฮ่องกงทำอาหารตุ๋นๆ อร่อยมาก ไปคราวที่แล้ว พลอยพาซอกแซกไปกินร้านริมถนน มีก๋วยเตี๋ยวหลอดอร่อยมาก ส่วนร้านที่เคยไปอย่างร้านเป็ดร้านห่านก็ยังดีอยู่
เมื่ออาทิตย์ที่แล้ว ผมลงไปหาดใหญ่กับคณะราชบัณฑิต มี ดร.สมบูรณ์ สุขสำราญ ดร.ไชยยศ เหมะรัชตะ ดร.วิษณุ เครืองาม และดร.บวรศักดิ์ อุวรรณโณ ผมเรียกร้องของทานปลากระบอกเย็น พอดีคุณไพร พัฒโน นายกเทศมนตรีเลี้ยงที่ร้านอีกร้านหนึ่ง ไม่ใช่ที่มีปลากระบอกเย็น แต่ก็ยังใจดีไปสั่งมา เราจึงได้กินสมอยาก พอถึงกลางวันไปพูดที่มหาวิทยาลัยหาดใหญ่ คุณปราณีต ดิษยะศริน ทำของปักษ์ใต้เลี้ยง ผมไม่เคยทานอาหารนี้ เขาเล่าว่าทำอยากคือ “เต้าคั่ว” เป็นเส้นหมี่มีผักเล็กน้อย ส่วนสำคัญคือ เต้าหู้ทอดชิ้นเล็กๆ อร่อยพอสมควร ร้านที่หาดใหญ่ชื่อ “นัดพบยูงทอง” ทุกคนรู้จักหมด แต่เรากลับก่อนก็เลยไม่ได้ไปกินกุ้งต้มกะทิ และปลากะพงทะเลอีก
ผมกับอาจารย์วิษณุ ซึ่งเป็นนักชิมคุยกันว่า อาหารไทยที่ดั้งเดิมเวลานี้หากินยากมาก อาจารย์บ่นว่า ก๋วยเตี๋ยวราดหน้าที่ใส่แครอทนั้นรับไม่ได้จริงๆ ส่วนผมบ่นว่า หาโจ๊กและปาท่องโก๋ดีๆ กินยากมาก อาจารย์แนะนำให้ไปกินโจ๊กที่โรงหนังปรินซ์เก่า ซึ่งเสน่ห์อยู่ที่มีกลิ่นก้นหม้อไหม้ๆ ติดมาด้วย คงคล้ายกับการผัดเส้นใหญ่ราดหน้าที่จะให้ดีต้องไหม้ๆ เกรียมๆ นิดหน่อย
วันนี้เขียนเรื่องเบาๆ เพราะเราได้คณะรัฐมนตรีใหม่ ต้องรอให้ทำงานก่อนจึงจะมีความเห็นได้ ผมรู้จักอยู่หลายคนก็ขอเอาใจช่วยด้วย แต่สงสัยเหมือนคนอื่นอยู่ว่า ทำไมจึงเลือกรัฐมนตรีต่างประเทศแบบนี้ เท่านั้นเอง
