สืบเนื่องจากสัปดาห์ที่ผ่านมา มีผู้อ่านสอบถามเข้ามาถึงเพลงเปิดของ ละครจีนชุด "สามก๊ก" ฉบับปี ค.ศ. 1994 ว่าผู้ขับร้องคือใคร?
สำหรับเพลงเปิดที่ว่ากันว่ามีความไพเราะและเปี่ยมความหมายที่ลึกซึ้งนี้ มีชื่อว่า "กุ๋นกุ่นฉังเจียงตงซื่อสุ่ย(滚滚长江东逝水)" ซึ่งแปลว่า "มหานทีแยงซีเกียงถั่งโถมสู่บูรพทิศ" เพลงนี้เนื้อร้องนำมาจากบทประพันธ์ของขุนนางสมัยราชวงศ์หมิง นาม "หยัง เซิ่น(杨慎)"
ปี ค.ศ. 1511 สมัยเจิ้งเต๋อแห่งราชวงศ์หมิง หยัง เซิ่น สอบเข้ารับราชการได้เป็นสำดับที่หนึ่งจึงได้เป็นขุนนางสมดังใจ ต่อมี ปี ค.ศ.1524 ชีวิตพลิกผันถูกกล่าวหาว่ากระทำผิดต่อจักรพรรดิหมิงซื่อจง(จูโฮ่วจ่ง) จนถูกเนรเทศไปยังถิ่นทุรกันดารแถบอวิ๋นหนาน(ยูนนาน) โดยต้องใส่โซ่ตรวนไปตลอดทาง ขณะถึงริมฝั่งน้ำแดนหูเป่ย พบเห็นชาวประมงและคนตัดฟืนนั่งดื่มสุราสรวลเสเฮฮา หยัง เซิ่น รู้สึกสะทกสะท้อนใจจนเป็นที่มาของบทประพันธ์ชิ้นนี้
ต่อมาสมัยที่ "เหมา จงกั่ง พ่อลูก" (毛宗岗) นำเรื่องสามก๊กของ หลัว ก้วนจง(罗贯中) มาเรียบเรียงและตีพิมพ์เป็นวรรณกรรมเลื่องชื่อ "ซานกั๋วเหยี่ยนอี้ 三国演义" ก็ได้นำบทประพันธ์นี้ใส่เข้าไปในบทนำด้วย
"สามก๊กฉบับวณิพก" โดย "ยาขอบ" ได้มีการแปลบทประพันธ์นี้ไว้อย่างลุ่มลึก ในตอนหนึ่งของ "โจโฉ ผู้ไม่ยอมให้โลกทรยศ" ดังนี้
"สามเชี่ยวของแม่แยงซี" (เซียงกัง) ไหลไปสู่ทิศของอรุณรุ่งไม่มีเปลี่ยนแปลง แต่ในความเคว้งคว้างวันแล้ววันเล่านั้นก็พาบรรดาขุนทหารอันแกร่งกล้าแห่งอดีตไปด้วย จะถูกหรือผิดจะสัมฤทธิ์ผลหรือปราชัย เมื่อหวนมาคิดดูแล้วเป็นอนัตตา แต่ขุนไศลยั่งยืนคงที่ อาทิตย์จะอุทัยกี่ครั้งก็คงแดงอยู่ ธชีที่นั่งตกปลาริมฝั่งถนัด ผมขาวโพลน อยู่กลางแสงจันทร์เพ็ญ ลมของต้นคิมหันต์ก็เล่นกับหัวหงอกของแกไม่เปลี่ยนแปลง -- แต่เมื่อแกมีเหล้าขุ่นๆ (เหล้าเก่า เหล้าดี เก็บไว้นาน) แสนสุขอยู่กับการจืดชืด ที่ถือคันเบ็ดน้อยก็เพลิน ปากพร่ำไปตามอารมณ์ครื้มของแก..."
ปี ค.ศ. 1994 สถานีโทรทัศน์กลาง(ซีซีทีวี)จีน มีโครงการสร้างละครโทรทัศน์จาก 4 สุดยอดวรรณกรรมจีน(四大名著) ซึ่งประกอบไปด้วย "สามก๊ก(ซานกั๋วเหยี่ยนอี้ 三国演义)" "ไซอิ๋ว(ซีโหยวจี้ 西游记)" "ความฝันในหอแดง(หงโหลวเมิ่ง 红楼梦)·" และ "ซ้องกั๋ง(สุ่ยหู่จ้วน 水浒传)" โดย สามก๊ก(1994) เป็นผลงานละครที่ผลิตออกมาเป็นลำดับที่ 3 ใช้เวลาถ่ายทำก่อนออกอากาศ 4 ปี ด้วยทุนสร้างราว 170 ล้านหยวน
สำหรับเพลง กุ๋นกุ่นฉังเจียงตงซื่อสุ่ย ต้นฉบับร้องโดย หยัง หงจี(杨洪基)
หยัง หงจี เป็นชาวต้าเหลียน เกิดเมื่อปี ค.ศ. 1941 เป็นนักร้องผู้มีชื่อเสียงประจำกองทัพปลดแอกประชาชนจีน ถือเป็นนักแสดงเกรดเอที่ได้รับเบี้ยหวัดพิเศษจากรัฐบาลจีน ทั้งยังดำรงตำแหน่งศาสตราจารย์ประจำภาควิชาการขับร้องในวิทยาลัยศิลปศาสตร์แห่งกองทัพปลดแอกด้วย เขามีความรู้ความสามารถทั้งด้านการร้อง การประสานเสียง การแสดง ดนตรี เปียโน รวมทั้งภาษาอิตาลี เคยได้รับรางวัลอันทรงเกียรติระดับประเทศมามากหมายหลายรางวัล ถือเป็นปูชนียบุคคลอีกผู้หนึ่งของแผ่นดินจีน
滚滚长江东逝水
gun3 gun3 chang2 jiang1 dong1 shi4 shui3
กุ่นกุ่นฉังเจียงตงซื่อสุ่ย
มหานทีแยงซีเกียงถั่งโถมสู่บูรพทิศ
浪花淘尽英雄
lang4 hua1 tao2 jin4 ying1 xiong2
ลั่งฮวาเถาจิ้นอิงสยง
เกลียวคลื่นชะล้างสิ้นวีรบุรุษ
是非成败转头空
shi4 fei1 cheng2 bai4 zhuan3 tou2 kong1
ซื่อเฟยเฉิงไป้จ่วนโถวคง
ถูกหรือผิด แพ้หรือชนะ พริบตาเดียวพลันว่างเปล่า
青山依旧在
qing1 shan1 yi1 jiu4 zai4
ชิงซานอีจิ้วไจ้
ภูผาเขียวขจียังคงอยู่
几度夕阳红
ji3 du4 xi1 yang2 hong2
จี่ตู้ซีหยังหง
อาทิศยังอัศดงครั้งแล้วครั้งเล่า
白发渔樵江渚上
bai2 fa4 yu2 qiao2 jiang1 zhu3 shang4
ไป๋ฟ่าอี๋ว์เฉียวเจียงจู่ซั่ง
ผู้เร้นกายผมหงอกขาว ณ ริมฝั่งน้ำ
惯看秋月春风
guan4 kan4 qiu1 te4 chun1 feng1
ก้วนคั่นชิวเยี่ยชุนเฟิง
เห็นซึ้งแล้วถึงห้วงยามที่เคยงดงาม
一壶浊酒喜相逢
yi4 hu2 zhuo2 jiu3 xi3 xiang1 feng2
อี้หูจั๋วจิ่วสี่เซียงเฝิง
ร่วมสังสรรค์หนึ่งป้านสุราสีขุ่น
古今多少事
gu3 jin1 duo1 shao3 shi4
กู่จินตัวเส่าซื่อ
เรื่องราวมากน้อยที่ผันผ่านมา
都付笑谈中
dou1 fu4 xiao4 tan2 zhong1
โตวฟู่เซี่ยวถานจง
ล้วนควรค่าเพียงเรื่องตลกในวงสุรา
