"เพียวหลิงเตอลั่วฮวา(飘零的落花)" คือหนึ่งในบทเพลงอมตะยุคเซี่ยงไฮ้เฟื่องฟู(ค.ศ.1930 - ค.ศ.1949) โดยเพลงนี้แต่งขึ้นในปี ค.ศ. 1936 เพื่อประกอบภาพยนตร์เรื่อง ซินฮุนต้าเซวี่ยอั้น(新婚大血案) แต่งเนื้อร้องและทำนองโดย นักเขียน นักคิด นักแต่งเพลง และนักวิชาการชื่อดังยุคสาธารณรัฐ หลิว เสวี่ยอัน (刘雪庵) ต้นฉบับขับร้องโดย หลาง อี้ว์ซิ่ว (郎毓秀) แต่ในภายหลังมีผู้นำเพลงนี้มาร้องอีกหลายครั้ง รวมทั้งนักร้องหญิงเสียงทุ้มบาดอารมณ์ ไช่ ฉิน(蔡琴) ด้วย
ผู้แต่งเพลงนาม หลิว เสวี่ยอัน คือคนเดียวกับที่แต่งเพลง "เหอรื่อจวินไจ้ไหล(何日君再来)" ที่ภายหลัง เติ้ง ลี่จวิน นำไปร้องใหม่จนเป็นที่รู้จักไปทั่วเอเชีย แต่ก็เนื่องเพราะเพลงนี้ ที่ทำให้ชีวิตของหลิวเสวี่ยอัน ผกผันไปตลอดกาล(คลิกอ่านรายละเอียดและฟังเพลง เหอรื่อจวินไจ้ไหล)
ในห้วงของ “การปฏิวัติทางวัฒนธรรม” (ค.ศ. 1966-1976) เพลง เหอรื่อจวินไจ้ไหล ถูกสงสัยว่าเป็นเพลงที่ แต่งให้กับกลุ่มผู้เป็นปรปักษ์ต่ออุดมการณ์พรรคคอมมิวนิสต์ เนื่องเพราะในช่วงเวลานั้นเพลงในจีนแผ่นดินใหญ่ล้วนเป็นเพลงปฏิวัติที่เน้นเนื้อหาเพื่อส่งสารทางการเมือง ทว่า เหอรื่อจวินไจ้ไหล มีเนื้อหาเรื่องความรักของหนุ่มสาว จึงถูกตีตราว่าเป็นวัฒนธรรมทุนนิยม หลิว เสวี่ยอัน ในตอนนั้น จึงถูกจัดว่าเป็นพวก "เอียงขวา" จนถูกจับคุมขังเป็นเวลา 22 ปี ผ่านช่วงเวลาทุกข์ทรมานส่งผลให้ตาบอดทั้งสองข้าง กระทั่งการปฏิวัติทางวัฒนธรรมสิ้นสุดไปแล้วถึง 9 ปี หลิว เสวี่ยอันได้รับคืนความเป็นธรรม ทว่าเขาเสียชีวิตหลงหลังจากนั้นไม่นาน
ต้นฉบับ โดย หลาง อี้ซิ่ว มีชีวิตอยู่ระหว่างปี ค.ศ. 1918 - 2012 เป็นนักร้องหญิงเสียงสูงที่ได้รับความนิยมสูงสุดคนหนึ่งในยุคเซี่ยงไฮ้
ไช่ ฉิน
想当日梢头独占一枝春 嫩绿嫣红何等媚人
xiang3 dang1 ri4 shao1 tou2 du2 zhan4 yi4 zhi1 chun1 nen4 lv4 yan1 hong2 he2 deng3 mei4 ren2
เสี่ยงตังรื่อเซาโถวตู๋จานอี้จือชุน เนิ่นลี่ว์เอียนหงเหอเติ่งเม่ยเหริน
วันนั้น ยอดพุ่มไพรได้ครอบครองความอ่อนเยาว์ ผลิใบเขียวอ่อนแดงเรื่อเย้ายวนใจ
不幸攀折惨遭无情手 未随流水转堕风尘
bu2 xing4 pan1 zhe2 can3 zao1 wu2 qing2 shou3 wei4 sui2 liu2 shui3 zhuan3 duo4 feng1 chen2
ปู๋ซิ่งพานเจ๋อฉ่านเจาอู๋ฉิงโส่ว เว่ยสุยหลิวสุ่ยจ่วนตั้วเฟิงเฉิน
โชคร้ายพบมือไร้ไมตรีเด็ดดึงอย่างเลือดเย็น พรากจากธารน้ำไหลถูกพัดไปในฝุ่นคลุ้ง
莫怀薄幸惹伤心 落花无主任飘零
mo4 huai2 bo2 xing4 re3 shang1 xin1 luo4 hua1 wu2 zhu3 ren4 piao1 ling2
มั่วหวยปั๋วซิ่งเร่อซังซิน ลั่วฮวาอู๋จู่เริ่นเพียวหลิง
ไม่เพียงไร้วาสนาซ้ำยังปวดใจ บุปผาร่วงหล่นปลิดปลิวไปไร้ทิศทาง
可怜鸿鱼望断无踪影 向谁去呜咽诉不平
ke3 lian2 hong2 yu2 wang4 duan4 wu2 zong1 ying3 xiang4 shei2 qu4 wu1 ye4 su4 bu4 ping2
เข่อเหลียนหงอี๋ว์วั่งต้วนอู๋จงอิ่ง เซี่ยงเสยชี่ว์อู๋เยี่ยซู่ปู้ผิง
มัจฉาที่น่าเวทนาเหม่อมองจนลับตา จะร้องหาความเป็นธรรมจากผู้ใด
乍辞枝头别恨新 和风和泪舞盈盈
zha4 ci2 zhi1 tou2 bie2 hen4 xin1 he1 feng1 he2 lei4 wu3 ying2 ying2
จ๋าฉื่อจือโถวเปี๋ยเฮิ่นซิน เหอเฟิงเหอเล่ยอู่อิ๋งอิ๋ง
จากลากิ่งก้านลาจากความคับแค้น ร่ายรำท่ามกลางสายลมและหยาดน้ำตา
堪叹世人未解侬辛苦 反笑红雨落纷纷
kan1 tan4 shi4 ren2 wei4 jie3 nong2 xin1 ku3 fan3 xiao4 hong2 yu3 luo4 fen1 fen1
คานทั่นซื่อเหรินเว่ยเจี่ยหนงซินขู่ ฝั่นเซี่ยวหงอี่ว์ลั่วเฟินเฟิน
ทอดถอนใจปุถุชนมิอาจหลุดพ้นจากความทุกข์ มิสู้คลี่ยิ้มรับพิรุณโปรยปราย
愿逐洪流葬此身 天涯何处是归程
yuan4 zhu2 hong2 liu2 zhang4 ci3 shen1 tian1 ya2 he2 chu4 shi4 gui1 cheng2
ย่วนจู๋หงหลิวจั้งสื่อเซิน เทียนหยาเหอชี่ว์ซื่อกุยเฉิง
ปรารถนากลบฝังกายไปกับสายธารา สุดขอบฟ้า ที่ใด คือหนทางกลับบ้าน
让玉消香逝无踪影 也不求世间予同情
rang4 yu4 xiao1 xiang1 shi4 wu2 zong1 ying3 ye3 bu2 qiu2 shi4 jian1 yu3 tong2 qing2
รั่งอี้ว์เซียวเซียงซื่ออู๋จงอิ่ง เหยี่ยปู้ฉิวซื่อเจียนอี่ว์ถงฉิง
ต่อให้หยกแหลกราญกลิ่นหอมสลายไร้ตัวตน ไม่ขอร้องให้โลกนี้มาเห็นใจ
愿逐洪流葬此身 天涯何处是归程
yuan4 zhu2 hong2 liu2 zhang4 ci3 shen1 tian1 ya2 he2 chu4 shi4 gui1 cheng2
ย่วนจู๋หงหลิวจั้งสื่อเซิน เทียนหยาเหอชี่ว์ซื่อกุยเฉิง
ปรารถนากลบฝังกายไปกับสายธารา สุดขอบฟ้า ที่ใด คือหนทางกลับบ้าน
让玉消香逝无踪影 也不求世间予同情
rang4 yu4 xiao1 xiang1 shi4 wu2 zong1 ying3 ye3 bu2 qiu2 shi4 jian1 yu3 tong2 qing2
รั่งอี้ว์เซียวเซียงซื่ออู๋จงอิ่ง เหยี่ยปู้ฉิวซื่อเจียนอี่ว์ถงฉิง
ต่อให้หยกแหลกราญกลิ่นหอมสลายไร้ตัวตน ไม่ขอร้องให้โลกนี้มาเห็นใจ
