เส้นทางศรีวิชัย

มหาราชาศรีมาราวิชโยตุงคะวรมัน (พ.ศ.1549-1559) พงศาวดารซ่งสือเรียกพระองค์ว่า-เถี่ย-แม-ลา-พเย (#24605;#31163;#40635;#22217;#30382;ซื่อ-หลี-หม่า-หลัว-ผี) และจารึกพระเจ้าราชราชาโจฬะที่ 1 ในเทวาลัยพฤหัตเทศวรที่ธันจาวูร์ พ.ศ.1587 เรียกพระองค์ว่า ซูละมานิวรมัน

ชูชูกิและซูมิโอะ ฟูกามิ (Sumio Fukami #28145;#35211;#32020;#29983;) สันนิษฐานว่าประมาณกลางพุทธศตวรรษที่ 16 ซัน-โฝ-ฉี (สัม-พุท-เชย) ย้ายศูนย์กลางไปอยู่ที่เคดาห์บนแหลมมลายูเนื่องจากจารึกหลายแผ่นของโจฬะระบุว่ามหาราชาไศเลนทร์ประทับอยู่ที่เคดาห์

มหาราชาศรีอุทัยอาทิตยวรมัน (ประมาณพ.ศ.1503 หรือ 1505-1531) พงศาวดารซ่งฮุ่ยเย่า (#23435;#20250;#35201;) เรียกพระองค์ซึ่งเป็นกษัตริย์สัม-พุท-เชยหรือซัน-โฝ-ฉีว่าเซียก-ลี่-ฮุ-ต๊า-ฮา-ลี่-ตัน (#37320;#21033;#32993;#22823;#38686;#37324;#27264;ซี่-ลี่-หู-ต้า-เซี่ย-ลี่-ถัน)

ในปี พ.ศ.1403-1409 เกิดกบฏในกว่างซีและตังเกี๋ย อาณาจักรน่านเจ้าของชนชาติไป๋ที่มีบรรพบุรุษไทยร่วมด้วยจากยูนนานโจมตีเจียวจื่อใกล้ฮานอยซึ่งเป็นเมืองท่าของจีน ทำให้ราชวงศ์ถังต้องทิ้งเมืองนี้ ดังนั้นการค้ากับจีนจึงย้ายไปฉวนโจวและกว่างโ

ในยุคนี้เป็นช่วงที่ราชวงศ์ถังเสื่อมลงมีเหตุการณ์ไม่สงบเกิดขึ้นมากมาย เหตุการณ์ในจีนในช่วงปลายราชวงศ์ถังทำให้สมาพันธรัฐศรีวิชัยได้ประโยชน์จากการที่เรือสินค้าจากตะวันออกกลางย้ายมาขนถ่ายสินค้ากับเรือจีนที่ศรีวิชัยโดยไม่ไปที่เมืองท่าข

มหาราชาปาละปุตระเทวะหรือพาลบุตร (ประมาณพ.ศ.1375-1395 ที่มะธะรัม และ พ.ศ.1395-14? ที่จัมบิ) เป็นพระองค์โอรสองค์เล็กของมหาราชาสมรตุงคะ พระราชมารดาคือเทวีตาราพระราชธิดาของราชาธรรมเสตุ

มหาราณีศรีคหุลุนนาน (ประมาณพ.ศ.1376-1393) หรือพระนางประโมทวรรธนีหรือศรีสัญชีวัน จากจารึกการังเต็งกะ (พ.ศ.1367) พระนางเป็นพระราชธิดาพระราชธิดาองค์โตของพระเจ้าสมรตุงคะ

มหาราชาสมรตุงคะหรือสมรกรวิระ (ประมาณพ.ศ.1343-1375) สันนิษฐานว่าน่าจะเป็นพระราชโอรสของมหาราชาธรณินทราชาอภิเษกได้สมรสกับเทวี ตาราพระราชธิดาของราชาธรรมเสตุซึ่งต่อมาขึ้นครองราชย์ในสมาพันธรัฐศรีวิชัยในปี พ.ศ.1335

มหาราชาธรณินทราชาหรือศรีสงครามธนัญชัย (ประมาณพ.ศ.1325-1343) ได้สืบราชสมบัติสมาพันธรัฐศรีวิชัยต่อจากราชาธรรมเสตุในปี พ.ศ.1325 แต่ไม่ได้สืบราชสมบัติต่อจากราไคปนมกรณแห่งราชวงศ์ไศเลนทร์ที่มะธะรัมเพราะพระองค์ไม่มีชื่อในจารึกมันทยาสิ (พ