คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
การบ้านข้อแรกของคนที่เล่นสนามภูเขาไม่บ่อยอย่างผมก็คือการทดระยะที่ไม่ถูกต้อง ส่งผลให้การตีขึ้นเนินที่สวยงามแต่ขาดไปเพียง 1-2 หลา กลายเป็นต้องมาพิทช์ขึ้นกรีนในระยะ 20-40 หลา เพราะลูกชนเนินข้างกรีนแล้วถอยหลังลงมา ยิ่งถ้าเป็นจังหวะที่มีลมยิ่งไปกันใหญ่เพราะลูกลอยอยู่ในอากาศนาน ลมจึงมีอิทธิพลต่อลูกกอล์ฟมาก สิ่งที่มาคู่กันกับการเล่นสนามภูเขาก็คือแทบจะไม่เคยยืนสวิงบนพื้นที่ราบเรียบเลยตลอดทั้งวันยกเว้นแท่นทีออฟ ไม่หน้าสูงก็หลังสูง โหดหน่อยก็คือต้องยืนเอียงลงส่งผลให้ลูกกอล์ฟพุ่งต่ำ แต่ลักษณะหลุมบังคับให้ต้องตีลูกให้ลอยขึ้นภูเขา
ความโหดเรื่องต่อไปคือโหดร้ายต่อจิตใจและกระเป๋าสตางค์ในเวลาเดียวกัน ที่ Dragon Lake Golf Club ไม่ค่อยมีรัฟ หมายความว่าถ้าตีไปแล้วลูกไม่อยู่ในแฟร์เวย์ก็เข้าดงหรือตกเหวหายไปเลย ในขณะที่ไปด้วยกันมีคนตีลูกหายในช่วง 18 หลุมเกิน 20 ไม่ต่ำกว่าสามคน ดังนั้นการบ้านข้อต่อไปก็คือต้องฝึกให้ตีตรงอย่างเดียวไม่พอ แต่ต้องได้วิถีลูกและระยะตามที่ต้องการด้วยไม้ทุกชิ้นในกระเป๋า มีหลายหลุมที่ต้องเลือกวางให้สุดแฟร์เวย์เพื่อช็อตต่อไป จะได้เล่นไม่ยากจนเกินไปนัก ปัญหาก็คือเรามองไม่เห็นจุดตก มีเหลี่ยมเขาบัง จุดตกต้องข้ามเนิน ถ้าวางสั้นเกินไปช็อตต่อไปก็จะยืนเอียง หรือดีไม่ดีความที่วางไม่ข้ามเนินลูกอาจถอยหลังลงมาหลายสิบหลาก็ได้ แต่ถ้าวางลึกไปก็ตกเหว ดังนั้นวางตัวด้วยเหล็กแปดแล้วขึ้นกรีนด้วยไฮบริดมีโอกาสเจอ
การเลือกจุดตกให้เหมาะสมก็เป็นศิลปะการเล่นที่ได้กลับมาเป็นการบ้านเช่นกัน อยู่บ้านเราอยากตีให้ลูกไปอยู่ตรงไหนก็มองตรงนั้น เล็งไปตรงนั้น แล้วถ้าทำได้ตามสั่งก็สมใจนึก แต่สนามภูเขาที่พื้นแข็งจุดที่ลูกตกมิใช่จุดที่ลูกจบเสมอไป บ่อยครั้งตกแล้วกระดอนออกข้างวิ่งไปตามความลาดเอียงพอประมาณกว่าจะหยุด ไม่แปลกเลยถ้าเราเจตนาตีใส่ข้างเนินห่างกรีนออกมา 5-10 หลา แต่ลูกจะไปจบสวยอยู่บนกรีน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยังไม่คุ้นแต่ต้องพยายามทำใจให้ได้และจินตนาการช็อตให้ออก
สิ่งที่ผิดคาดสำหรับผมคือสายพันธุ์หญ้าบนกรีน อาจจะเป็นเพราะเราเคยไปตีกอล์ฟที่คุนหมิง เห็นว่าสนามบนยอดเขาที่จีนอากาศเย็นพอ น่าจะเลือกหญ้าเบ็นท์ซึ่งมีใบละเอียด ปรากฏว่าไปเจอเบอร์มิวด้าที่ใบใหญ่ แข็ง และแทงลูกออกจากไลน์พอสมควร กลายเป็นว่าต้องมาบวกลบไลน์เนินกับไลน์หญ้าเพิ่มเติมจากความท้าทายเรื่องอื่นๆ อีก
ถ้าใครจะลองไปเล่นดูผมแนะนำว่าควรจะเล่นคอร์สเอและซี โดยที่เผื่อเวลาให้มีโอกาสเล่นสองรอบ รอบแรกอย่าคิดมาก ตื่นตาตื่นใจไปกับวิวทิวทัศน์ที่งดงาม ถ่ายรูปให้ฉ่ำมือ และดูรูปทรงหลุมต่างๆ และระยะวางตัวไว้ให้แม่น วันที่สองที่กลับไปเล่นซ้ำค่อยคิดจะวัดฝีมือ ก่อนจะไปลอง Dragon Lake Golf Club ควรจะอยู่ในช่วงที่เล่นได้ค่อนข้างดีและเตรียมใจไปก่อนว่าแม้กระทั่งมือซิงเกิลแฮนดิแคปก็น่าจะมีคะแนนสูงกว่ามาตรฐานปกติ 6-8 สโตรก ขออวยพรให้คนที่ไปโชคดีครับ
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
การบ้านข้อแรกของคนที่เล่นสนามภูเขาไม่บ่อยอย่างผมก็คือการทดระยะที่ไม่ถูกต้อง ส่งผลให้การตีขึ้นเนินที่สวยงามแต่ขาดไปเพียง 1-2 หลา กลายเป็นต้องมาพิทช์ขึ้นกรีนในระยะ 20-40 หลา เพราะลูกชนเนินข้างกรีนแล้วถอยหลังลงมา ยิ่งถ้าเป็นจังหวะที่มีลมยิ่งไปกันใหญ่เพราะลูกลอยอยู่ในอากาศนาน ลมจึงมีอิทธิพลต่อลูกกอล์ฟมาก สิ่งที่มาคู่กันกับการเล่นสนามภูเขาก็คือแทบจะไม่เคยยืนสวิงบนพื้นที่ราบเรียบเลยตลอดทั้งวันยกเว้นแท่นทีออฟ ไม่หน้าสูงก็หลังสูง โหดหน่อยก็คือต้องยืนเอียงลงส่งผลให้ลูกกอล์ฟพุ่งต่ำ แต่ลักษณะหลุมบังคับให้ต้องตีลูกให้ลอยขึ้นภูเขา
ความโหดเรื่องต่อไปคือโหดร้ายต่อจิตใจและกระเป๋าสตางค์ในเวลาเดียวกัน ที่ Dragon Lake Golf Club ไม่ค่อยมีรัฟ หมายความว่าถ้าตีไปแล้วลูกไม่อยู่ในแฟร์เวย์ก็เข้าดงหรือตกเหวหายไปเลย ในขณะที่ไปด้วยกันมีคนตีลูกหายในช่วง 18 หลุมเกิน 20 ไม่ต่ำกว่าสามคน ดังนั้นการบ้านข้อต่อไปก็คือต้องฝึกให้ตีตรงอย่างเดียวไม่พอ แต่ต้องได้วิถีลูกและระยะตามที่ต้องการด้วยไม้ทุกชิ้นในกระเป๋า มีหลายหลุมที่ต้องเลือกวางให้สุดแฟร์เวย์เพื่อช็อตต่อไป จะได้เล่นไม่ยากจนเกินไปนัก ปัญหาก็คือเรามองไม่เห็นจุดตก มีเหลี่ยมเขาบัง จุดตกต้องข้ามเนิน ถ้าวางสั้นเกินไปช็อตต่อไปก็จะยืนเอียง หรือดีไม่ดีความที่วางไม่ข้ามเนินลูกอาจถอยหลังลงมาหลายสิบหลาก็ได้ แต่ถ้าวางลึกไปก็ตกเหว ดังนั้นวางตัวด้วยเหล็กแปดแล้วขึ้นกรีนด้วยไฮบริดมีโอกาสเจอ
การเลือกจุดตกให้เหมาะสมก็เป็นศิลปะการเล่นที่ได้กลับมาเป็นการบ้านเช่นกัน อยู่บ้านเราอยากตีให้ลูกไปอยู่ตรงไหนก็มองตรงนั้น เล็งไปตรงนั้น แล้วถ้าทำได้ตามสั่งก็สมใจนึก แต่สนามภูเขาที่พื้นแข็งจุดที่ลูกตกมิใช่จุดที่ลูกจบเสมอไป บ่อยครั้งตกแล้วกระดอนออกข้างวิ่งไปตามความลาดเอียงพอประมาณกว่าจะหยุด ไม่แปลกเลยถ้าเราเจตนาตีใส่ข้างเนินห่างกรีนออกมา 5-10 หลา แต่ลูกจะไปจบสวยอยู่บนกรีน เรื่องนี้เป็นเรื่องที่ยังไม่คุ้นแต่ต้องพยายามทำใจให้ได้และจินตนาการช็อตให้ออก
สิ่งที่ผิดคาดสำหรับผมคือสายพันธุ์หญ้าบนกรีน อาจจะเป็นเพราะเราเคยไปตีกอล์ฟที่คุนหมิง เห็นว่าสนามบนยอดเขาที่จีนอากาศเย็นพอ น่าจะเลือกหญ้าเบ็นท์ซึ่งมีใบละเอียด ปรากฏว่าไปเจอเบอร์มิวด้าที่ใบใหญ่ แข็ง และแทงลูกออกจากไลน์พอสมควร กลายเป็นว่าต้องมาบวกลบไลน์เนินกับไลน์หญ้าเพิ่มเติมจากความท้าทายเรื่องอื่นๆ อีก
ถ้าใครจะลองไปเล่นดูผมแนะนำว่าควรจะเล่นคอร์สเอและซี โดยที่เผื่อเวลาให้มีโอกาสเล่นสองรอบ รอบแรกอย่าคิดมาก ตื่นตาตื่นใจไปกับวิวทิวทัศน์ที่งดงาม ถ่ายรูปให้ฉ่ำมือ และดูรูปทรงหลุมต่างๆ และระยะวางตัวไว้ให้แม่น วันที่สองที่กลับไปเล่นซ้ำค่อยคิดจะวัดฝีมือ ก่อนจะไปลอง Dragon Lake Golf Club ควรจะอยู่ในช่วงที่เล่นได้ค่อนข้างดีและเตรียมใจไปก่อนว่าแม้กระทั่งมือซิงเกิลแฮนดิแคปก็น่าจะมีคะแนนสูงกว่ามาตรฐานปกติ 6-8 สโตรก ขออวยพรให้คนที่ไปโชคดีครับ
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
