ยุคนี้เป็นยุคทหารครองเมือง…ก็ไม่ใช่เรื่องแปลก เพราะถ้าทหารมีความหวังดีต่อประเทศชาติจริงๆอย่างที่บอกกันละก็…ประชาชนอย่างเราก็ไม่ขัดข้องที่จะให้ท่านเข้ามาช่วยจัดระเบียบให้ความสุขกลับคืนมาในไม่ช้าเสียที
วันนี้เรามีเรื่องที่อยากจะเล่าให้นายทหารใหญ่ฟัง ส่วนท่านจะฟังแล้วผ่านหรือฟังแล้วคิดก็เป็นเรื่องของท่าน!...ความจริงเรื่องนี้เกิดขึ้นมานานแล้ว น่าจะเป็นยุค “ตีกอล์ฟเถิดทหารกล้าปวงประชาจะคุ้มภัย” คือประมาณปี 51-52 ราวๆนั้น เรื่องมีอยู่ว่า
เย็นวันหนึ่งในปี 2008 ทนายความหนุ่มในเมืองบัฟฟาโล “โจ ฮันนา” ได้รู้เห็นจากข่าวเกี่ยวกับสภาพความเป็นอยู่ของทหารอเมริกันในอิรักแล้วคิดว่า สิ่งที่แย่ยิ่งกว่าทรายและอากาศที่ร้อนระอุ คือ ความโดดเดี่ยวและความน่าเบื่อ ซึ่งทำให้การประจำการของพวกเขาไม่ต่างอะไรกับการติดคุก มีแค่กระสอบทรายและนิยายโรมานซ์เท่านั้นที่พอจะคลายเครียดได้บ้าง ทำให้ โจ เกิดความคิดหนึ่งขึ้นมา ซึ่งเป็นความคิดที่มีโอกาสจะประสบความสำเร็จสูง เพราะมันเป็นเรื่องง่ายๆนั่นคือ… “ผมจะทำการรวบรวมหัวไม้และลูกกอล์ฟส่งไปอิรัก ให้ทหารเหล่านั้นได้มีกิจกรรมสำหรับออกกำลังกายและผ่อนคลาย หลังจากต้องไปเสี่ยงอยู่ในสนามรบทั้งวัน
โจ เป็นลูกชายชาวเลบานอนอพยพหนีสงครามมาอยู่ที่เมืองบัฟฟาโลในปี 1972 พ่อต้องทำงานหนักเพื่อปากท้องของเขาและพี่สาว 3 คน เมื่อโจอายุ 13 ขณเขาถีบจักรยานส่งหนังสือพิมพ์ เขาบังเอิญไปเจอชุดไม้กอล์ฟเก่าทิ้งไว้ข้างถังขยะ โจเอามันกลับบ้าน “หลังจากวันเครียดๆ ไม่มีอะไรที่ดีไปกว่าการไปปลดปล่อยด้วยการตีกอล์ฟ” โจ เล่าให้ฟัง
ตอนนี้เขามีอพาร์ตเมนต์หรูๆอยู่ มีรถใหม่ ทำให้พ่อภูมิใจ แต่โจบอกว่า เขารู้สึกขาดอะไรไปบางอย่าง?
น่าทึ่งมาก!...ที่แค่ความคิดเล็กๆของเขา กลายเป็นโครงการใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ โจได้รับการบริจาคเป็นจำนวนมาก ตอนนั้น โจได้ส่งลูกกอล์ฟกว่าสี่ล้านลูก และไม้กอล์ฟอีกกว่า 75,000 อัน ไปยังค่ายทหารใน 2 ประเทศ “วันก่อนผมได้รับอีเมลจากค่ายทหารเล่าให้ฟังว่าเขาสนุกแค่ไหนที่ได้ตีกอล์ฟด้วยกัน สำหรับผมสิ่งที่ต่างไปก็คือ ตอนนี้ผมมีที่เพิ่มพลังใจ และมีสิ่งที่สำคัญกว่าตัวเองเสียอีก!”
เมื่อไหร่หนอ!...เมืองไทยเราจะมีโครงการดีๆอย่างนี้บ้าง คิดถึงทหารหาญที่อยู่สามจังหวัดใต้ของเราจัง!!
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
