คอลัมน์ “BUZZER BEAT” โดย “MVP”
ย้อนกลับไปสมัยวัยเรียน หากจะเล่าถึงความทรงจำเกี่ยวกับ ศึกบาสเกตบอล เอ็นบีเอ (NBA) ที่ยังไม่เคยลืมเกิดขึ้นในรอบชิงชนะเลิศ ฤดูกาล 1997 ระหว่าง ชิคาโก บูลล์ส กับ ยูทาห์ แจซซ์ แน่นอนว่าช่วงประทับใจสุดขีด คงหนีไม่พ้น เกม 5 ซึ่งขนานนามว่า “ฟลู เกม (Flu Game)” ตรงกับวันที่ผมเอง เริ่มเปิดใจรับ “กระทิงเปลี่ยว” และยังตามเชียร์อยู่แบบเงียบๆ มาจนถึงทุกวันนี้
ตอนนั้นจำได้ว่า โรงเรียนมักจะเปิดเทปการแข่งขันกีฬาต่างๆ ให้นักเรียนชมช่วงเช้าหรือพักเที่ยง ตัวผมเองเดินมาอยู่ที่ศาลาอเนกประสงค์พร้อมกับเพื่อนนักเรียนมากมายจนแทบไม่มีที่นั่ง ส่วนใหญ่มักจะชื่นชอบ ไมเคิล จอร์แดน ซึ่งวันนั้นเจออาหารเป็นพิษเล่นงาน ทำเอาเรี่ยวแรงหดหาย สันนิษฐานว่า เกิดจากพิซซาที่สั่งมารับประทานคืนก่อนหน้า แต่ก็ยังกัดฟันลงสนาม
ช่วงเวลาแห่งความประทับใจเกิดขึ้น เมื่อเหลืออีก 25 วินาที “เอ็มเจ” ยิง 3 แต้ม พา บูลล์ส ขึ้นนำ 88-85 ทุกคนต่างพร้อมใจกันส่งเสียงเฮ ลั่นอาคารอเนกประสงค์ ก่อนจะจบลงด้วยสกอร์ 90-88 พร้อมกับภาพคลาสสิค จอร์แดน ซึ่งท่าทางอ่อนล้าสุดขีด โผซบ สก็อตตี พิพเพน ฟอร์เวิร์ดคู่หู เดินออกจากสนาม หลังจาก แจซซ์ ขอเวลานอก ก่อนจบเกม 6 วินาทีสุดท้าย
สิ้นสุด “ลูกชู้ตสุดท้าย” ของ จอร์แดน อันนำมาซึ่งแชมป์สมัย 6 บูลล์ส ก็เข้าสู่ยุคสร้างทีมใหม่ เริ่มจากยุคของ รุกกีอย่าง เอลตัน แบรนด์ และ รอน อาร์เทสต์ (เมตตา เวิลด์พีซ ปัจจุบัน) มาจนถึงพวก เคิร์ก ไฮน์ริช, เบน กอร์ดอน และ ลูโอล เดง ฟอร์เวิร์ดสหราชอาณาจักร แต่ก็ไม่สามารถเข็น บูลล์ส มาอยู่ระดับหัวแถวของสายตะวันออก จนกระทั่งถูกหวยปี 2008 ดราฟต์ เจ้าของเสื้อเบอร์ 23 แห่งมหาวิทยาลัย เมมฟิส มีนามว่า เดอร์ริค โรส
แน่นอนว่าการเข้ามาของ “ดี-โรส” นำความคึกคักกลับมาสู่เมืองชิคาโก อีกครั้ง โดยเฉพาะการคว้ารางวัลผู้เล่นทรงคุณค่า (MVP) คนแรก นับตั้งแต่ยุครุ่งเรืองของ ไมเคิล จอร์แดน และเป็นคนที่ 2 ในประวัติศาสตร์ของแฟรนไชส์ เมื่อปี 2011 นับจากนั้น การ์ดจ่ายวัย 26 ปี ก็มักเจอปัญหาบาดเจ็บรบกวนมาตลอด
ที่หนักหนาสาหัสสุดๆ ก็คงจะทราบกันดี เริ่มจากเพลย์ออฟ ปี 2012 โรส นอกจากจะลงเล่นเพียง 39 เกมของเรกูลาร์ ซีซันแล้ว ยังต้องมาผ่าเอ็นไขว้หน้าข้อเข่าซ้าย หายหน้าหายตาไปนานกว่า 1 ซีซัน ตามด้วยปี 2013-14 ก็มาผ่าหมอนรองกระดูกเข่าขวา เรียกได้ว่า เข่า 2 ข้างผ่านมีดหมอแบบเท่าเทียมกัน
สำหรับฤดูกาลใหม่ของ NBA ก็คลอดโปรแกรมออกมาเรียบร้อย ช่วงบั้นปลายสัปดาห์ที่แล้ว ซึ่งจะเปิดฉากขึ้นวันที่ 29 ตุลาคม ตามเวลาบ้านเรา พูดเลยในฐานะแฟนคนหนึ่งของ บูลล์ส ส่วนตัวก็ยังตื่นเต้นกับการคืนสังเวียนของ โรส ไม่ต่างไปจากซีซันที่แล้ว แม้จะผิดหวังก็ตาม
หากไม่มีอะไรพลิกโผ หรือดวงซวยแบบสุดๆ อย่างกรณีของ พอล จอร์จ เชื่อว่า โรส น่าจะมีรายชื่อติดทีมชาติสหรัฐอเมริกา ลุยศีกบาสเก็ตบอลชิงแชมป์โลก วันที่ 30 ส.ค. แน่นอนว่า ทอม ธิโบดัว หัวหน้าโค้ชของ บูลล์ส ที่เป็นสตาฟฟ์ของ ไมค์ ชูเชฟสกี ก็คงจะหนีบลูกน้องคู่ใจ ลัดฟ้าสู่ประเทศสเปนด้วย
เท่ากับว่า บูลล์ส จะมีเวลาเรียกความฟิต เดอร์ริค โรส ตั้งแต่เนิ่นๆ แถมยังสัมผัสเกมที่มีการแข่งขันแบบจริงจัง มากกว่าการลงแค่เกมพรีซีซัน ดังนั้นทัวร์นาเมนต์ “ฟีบา เวิลด์ คัพ 2014” ย่อมเป็นรายการที่แฟนๆ ของ บูลล์ส จะอดติดตามไม่ได้ว่า ผลงาน การ์ดจ่ายตัวความหวัง จะเป็นอย่างไร แต่ถ้าเกิดโชคร้ายเจ็บซ้ำเจ็บซาก พักยาวอยู่เรื่อยๆ เอ็นบีเอ (NBA ) ฤดูกาลหน้า ผมเองก็แทบไม่อยากจะดู
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
ย้อนกลับไปสมัยวัยเรียน หากจะเล่าถึงความทรงจำเกี่ยวกับ ศึกบาสเกตบอล เอ็นบีเอ (NBA) ที่ยังไม่เคยลืมเกิดขึ้นในรอบชิงชนะเลิศ ฤดูกาล 1997 ระหว่าง ชิคาโก บูลล์ส กับ ยูทาห์ แจซซ์ แน่นอนว่าช่วงประทับใจสุดขีด คงหนีไม่พ้น เกม 5 ซึ่งขนานนามว่า “ฟลู เกม (Flu Game)” ตรงกับวันที่ผมเอง เริ่มเปิดใจรับ “กระทิงเปลี่ยว” และยังตามเชียร์อยู่แบบเงียบๆ มาจนถึงทุกวันนี้
ตอนนั้นจำได้ว่า โรงเรียนมักจะเปิดเทปการแข่งขันกีฬาต่างๆ ให้นักเรียนชมช่วงเช้าหรือพักเที่ยง ตัวผมเองเดินมาอยู่ที่ศาลาอเนกประสงค์พร้อมกับเพื่อนนักเรียนมากมายจนแทบไม่มีที่นั่ง ส่วนใหญ่มักจะชื่นชอบ ไมเคิล จอร์แดน ซึ่งวันนั้นเจออาหารเป็นพิษเล่นงาน ทำเอาเรี่ยวแรงหดหาย สันนิษฐานว่า เกิดจากพิซซาที่สั่งมารับประทานคืนก่อนหน้า แต่ก็ยังกัดฟันลงสนาม
ช่วงเวลาแห่งความประทับใจเกิดขึ้น เมื่อเหลืออีก 25 วินาที “เอ็มเจ” ยิง 3 แต้ม พา บูลล์ส ขึ้นนำ 88-85 ทุกคนต่างพร้อมใจกันส่งเสียงเฮ ลั่นอาคารอเนกประสงค์ ก่อนจะจบลงด้วยสกอร์ 90-88 พร้อมกับภาพคลาสสิค จอร์แดน ซึ่งท่าทางอ่อนล้าสุดขีด โผซบ สก็อตตี พิพเพน ฟอร์เวิร์ดคู่หู เดินออกจากสนาม หลังจาก แจซซ์ ขอเวลานอก ก่อนจบเกม 6 วินาทีสุดท้าย
สิ้นสุด “ลูกชู้ตสุดท้าย” ของ จอร์แดน อันนำมาซึ่งแชมป์สมัย 6 บูลล์ส ก็เข้าสู่ยุคสร้างทีมใหม่ เริ่มจากยุคของ รุกกีอย่าง เอลตัน แบรนด์ และ รอน อาร์เทสต์ (เมตตา เวิลด์พีซ ปัจจุบัน) มาจนถึงพวก เคิร์ก ไฮน์ริช, เบน กอร์ดอน และ ลูโอล เดง ฟอร์เวิร์ดสหราชอาณาจักร แต่ก็ไม่สามารถเข็น บูลล์ส มาอยู่ระดับหัวแถวของสายตะวันออก จนกระทั่งถูกหวยปี 2008 ดราฟต์ เจ้าของเสื้อเบอร์ 23 แห่งมหาวิทยาลัย เมมฟิส มีนามว่า เดอร์ริค โรส
แน่นอนว่าการเข้ามาของ “ดี-โรส” นำความคึกคักกลับมาสู่เมืองชิคาโก อีกครั้ง โดยเฉพาะการคว้ารางวัลผู้เล่นทรงคุณค่า (MVP) คนแรก นับตั้งแต่ยุครุ่งเรืองของ ไมเคิล จอร์แดน และเป็นคนที่ 2 ในประวัติศาสตร์ของแฟรนไชส์ เมื่อปี 2011 นับจากนั้น การ์ดจ่ายวัย 26 ปี ก็มักเจอปัญหาบาดเจ็บรบกวนมาตลอด
ที่หนักหนาสาหัสสุดๆ ก็คงจะทราบกันดี เริ่มจากเพลย์ออฟ ปี 2012 โรส นอกจากจะลงเล่นเพียง 39 เกมของเรกูลาร์ ซีซันแล้ว ยังต้องมาผ่าเอ็นไขว้หน้าข้อเข่าซ้าย หายหน้าหายตาไปนานกว่า 1 ซีซัน ตามด้วยปี 2013-14 ก็มาผ่าหมอนรองกระดูกเข่าขวา เรียกได้ว่า เข่า 2 ข้างผ่านมีดหมอแบบเท่าเทียมกัน
สำหรับฤดูกาลใหม่ของ NBA ก็คลอดโปรแกรมออกมาเรียบร้อย ช่วงบั้นปลายสัปดาห์ที่แล้ว ซึ่งจะเปิดฉากขึ้นวันที่ 29 ตุลาคม ตามเวลาบ้านเรา พูดเลยในฐานะแฟนคนหนึ่งของ บูลล์ส ส่วนตัวก็ยังตื่นเต้นกับการคืนสังเวียนของ โรส ไม่ต่างไปจากซีซันที่แล้ว แม้จะผิดหวังก็ตาม
หากไม่มีอะไรพลิกโผ หรือดวงซวยแบบสุดๆ อย่างกรณีของ พอล จอร์จ เชื่อว่า โรส น่าจะมีรายชื่อติดทีมชาติสหรัฐอเมริกา ลุยศีกบาสเก็ตบอลชิงแชมป์โลก วันที่ 30 ส.ค. แน่นอนว่า ทอม ธิโบดัว หัวหน้าโค้ชของ บูลล์ส ที่เป็นสตาฟฟ์ของ ไมค์ ชูเชฟสกี ก็คงจะหนีบลูกน้องคู่ใจ ลัดฟ้าสู่ประเทศสเปนด้วย
เท่ากับว่า บูลล์ส จะมีเวลาเรียกความฟิต เดอร์ริค โรส ตั้งแต่เนิ่นๆ แถมยังสัมผัสเกมที่มีการแข่งขันแบบจริงจัง มากกว่าการลงแค่เกมพรีซีซัน ดังนั้นทัวร์นาเมนต์ “ฟีบา เวิลด์ คัพ 2014” ย่อมเป็นรายการที่แฟนๆ ของ บูลล์ส จะอดติดตามไม่ได้ว่า ผลงาน การ์ดจ่ายตัวความหวัง จะเป็นอย่างไร แต่ถ้าเกิดโชคร้ายเจ็บซ้ำเจ็บซาก พักยาวอยู่เรื่อยๆ เอ็นบีเอ (NBA ) ฤดูกาลหน้า ผมเองก็แทบไม่อยากจะดู
* * *คลิก Like เพื่อมาเป็นแฟนเพจของหน้า “MGR SPORT” รับข่าวสารแวดวงกีฬาชนิดเกาะติดขอบสนามคลิกที่นี่เลย!!* * *
