คอลัมน์ “สกอร์บอร์ด” โดย “แมวดำ”
ขณะที่แฟนกีฬาชาวไทยกำลังใจจดจ่ออยู่กับการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 27 ที่ประเทศพม่า ระหว่างวันที่ 11-22 ธันวาคมนี้ โดยทัพนักกีฬาหลายชนิด อาทิ วินด์เซิร์ฟ, เรือใบ, ฮอกกี, ฟุตบอล และมวยสากลสมัครเล่น เป็นต้น ต่างเดินทางถึงอดีตมหาอาณาจักรพุกามประเทศเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนทีมสาวดาวตบอย่าง วอลเลย์บอลหญิงไทย ก็เตรียมออกเดินทางในวันอังคารที่ 10 ธันวาคมนี้ เพื่อเดินทางไปป้องกันแชมป์ซีเกมส์ หลังจากเคยคว้าแชมป์มาได้แล้วถึง 16 ครั้งด้วยกัน
เวลานี้แม้นักกีฬาตัวหลักของทีมลูกยางสาวจะอยู่ระหว่างการแข่งขันลีกอาชีพอยู่กับสโมสร อิกติซาดชิ บากู กับ ราบิตา บากู ที่ประเทศอาเซอร์ไบจาน แต่ขอให้สบายใจได้เลยว่าสาวๆ เหล่านี้จะกลับมาช่วยเหลือทีมลุยซีเกมส์ได้อย่างแน่นอน
ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมพยายามหาโอกาสคุยกับ “โค้ชอ๊อต” เกียรติพงษ์ รัชตเกรียงไกร หัวหน้าผู้ฝึกสอนทีมลูกยางสาว กรณีที่โดนแฟนๆ ออกมาตั้งแง่เรื่องแผนการส่งทีมผู้เล่นชุดดาวรุ่งเข้าร่วมแข่งขันศึกชิงแชมป์โลก ที่อิตาลี ระหว่างวันที่ 23 กันยายน ถึงวันที่ 12 ตุลาคม 2557 เนื่องจากสมาคมฯ ต้องการส่งนักกีฬาชุดใหญ่ที่คว้าแชมป์เอเชีย 2 สมัยไปแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ 2014 ที่ประเทศเกาหลีใต้ ระหว่างวันที่ 19 กันยายน ถึงวันที่ 4 ตุลาคม 2557 ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกัน ทว่ากลับได้รับการบ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด จนต้องตัดใจ พร้อมบอกกับตัวเองว่า “ไม่คุยก็ได้” ว่าแล้วจึงต่อสายไปหาคุณสมพร ใช้บางยาง นายกสมาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศไทย เสียเลยว่าตกลงจะเอาอย่างไร ซึ่งคำตอบที่ได้ก็ถึงคราว “ตาสว่าง” กันเลยทีเดียว
โดยท่านประมุขสมาคมลูกยาง ยอมรับว่าจำเป็นต้องเลือกรายการใดรายการหนึ่ง เนื่องจากไม่อาจส่งนักกีฬาชุดเดียวลงแข่งขันทั้งสองรายการได้ จึงหารือกันในสมาคมฯ จนได้รับคำตอบว่า ปัจจุบันนักกีฬาในทีมชุดใหญ่ อาทิ วรรณา บัวแก้ว, วิลาวัณย์ อภิญญาพงศ์ และ ปลื้มจิตร์ ถินขาว ต่างก็มีอายุเข้าหลักสามไปแล้ว ซึ่งถือว่าเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของชีวิตนักกีฬาไปแล้ว ขณะที่พวกหลักสองปลายๆ อย่าง นุศรา ต้อมคำ, อำพร หญ้าผา หรือ อรอุมา สิทธิรักษ์ ก็จะต้องโรยราไปในเวลาไม่ใกล้ไม่ไกลนี้
ดังนั้นจึงควรเปิดโอกาสให้กับเหล่าบรรดานักกีฬาดาวรุ่งเพื่อเดินทางไปแข่งขันรายการชิงแชมป์โลก จะดีกว่า เนื่องจากผู้เล่นเหล่านี้จะได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์กับเกมระดับโลก การได้เจอทีมระดับโลกนั้นส่งผลต่อนักกีฬามาก ประมาณว่าต่อให้โค้ชที่ดูแลอยู่เป็นเทวดากลับชาติมาเกิดอย่างไรก็ตาม แต่การได้ดวลกับนักกีฬาระดับโลกนั้น ส่งผลอย่างมากต่อการพัฒนานักกีฬา เนื่องจากถือเป็นการถ่ายทอดประสบการณ์ตรงแบบตัวต่อตัวในสนามเลยทีเดียว ลองคิดดูว่าเมื่อสาวน้อยวัยละอ่อนลงสนามไปเจอกับนักกีฬาจากอิตาลี หรือบราซิล แม้จะห่างไกลจากคำว่า “ชัยชนะ” แต่เธอเหล่านั้นจะได้เห็นลีลาการบล็อก รูปแบบการเซต หรือว่าวิธีการตีบอลผ่านบล็อก ที่ไม่สามารถหาเรียนรู้ได้จากการแข่งขันระดับอาเซียน หรือระดับเอเชีย
ส่วนการส่งนักกีฬาชุด (สาว) ใหญ่ไปแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ที่แดนกิมจิ ท่านนายกยอมรับกันแบบตรงๆ ครับว่าอยากได้เหรียญรางวัล แต่ไม่ใช่เรื่องเงินอัดฉีดอะไร เพียงแต่ที่ผ่านมาสมาคมวอลเลย์บอลไทย ยังไม่เคยมีเหรียญรางวัลจากการแข่งขันมหกรรมกีฬารายการนี้มาก่อนเลย ผลงานที่ดีที่สุดคือ อันดับ 4 ในปี 1998 และ 2006 ซึ่งจะว่าไปแล้วก็มีโอกาสลุ้นมากทีเดียว เพราะคู่แข่งที่เคยเจอกันมาในการชิงแชมป์เอเชียคราวนี้ก็ไม่หนีจาก จีน, ญี่ปุ่น และ เกาหลีใต้ เจ้าภาพ ดีไม่ดีได้เหรียญทองขึ้นมาอีก กระแสฟีเวอร์ทีมลูกยางสาวจะกลับมาแรงกว่าเดิมอีกก็ได้
ขณะที่แฟนกีฬาชาวไทยกำลังใจจดจ่ออยู่กับการแข่งขันกีฬาซีเกมส์ ครั้งที่ 27 ที่ประเทศพม่า ระหว่างวันที่ 11-22 ธันวาคมนี้ โดยทัพนักกีฬาหลายชนิด อาทิ วินด์เซิร์ฟ, เรือใบ, ฮอกกี, ฟุตบอล และมวยสากลสมัครเล่น เป็นต้น ต่างเดินทางถึงอดีตมหาอาณาจักรพุกามประเทศเป็นที่เรียบร้อยแล้ว ส่วนทีมสาวดาวตบอย่าง วอลเลย์บอลหญิงไทย ก็เตรียมออกเดินทางในวันอังคารที่ 10 ธันวาคมนี้ เพื่อเดินทางไปป้องกันแชมป์ซีเกมส์ หลังจากเคยคว้าแชมป์มาได้แล้วถึง 16 ครั้งด้วยกัน
เวลานี้แม้นักกีฬาตัวหลักของทีมลูกยางสาวจะอยู่ระหว่างการแข่งขันลีกอาชีพอยู่กับสโมสร อิกติซาดชิ บากู กับ ราบิตา บากู ที่ประเทศอาเซอร์ไบจาน แต่ขอให้สบายใจได้เลยว่าสาวๆ เหล่านี้จะกลับมาช่วยเหลือทีมลุยซีเกมส์ได้อย่างแน่นอน
ช่วงเวลาที่ผ่านมาผมพยายามหาโอกาสคุยกับ “โค้ชอ๊อต” เกียรติพงษ์ รัชตเกรียงไกร หัวหน้าผู้ฝึกสอนทีมลูกยางสาว กรณีที่โดนแฟนๆ ออกมาตั้งแง่เรื่องแผนการส่งทีมผู้เล่นชุดดาวรุ่งเข้าร่วมแข่งขันศึกชิงแชมป์โลก ที่อิตาลี ระหว่างวันที่ 23 กันยายน ถึงวันที่ 12 ตุลาคม 2557 เนื่องจากสมาคมฯ ต้องการส่งนักกีฬาชุดใหญ่ที่คว้าแชมป์เอเชีย 2 สมัยไปแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ 2014 ที่ประเทศเกาหลีใต้ ระหว่างวันที่ 19 กันยายน ถึงวันที่ 4 ตุลาคม 2557 ซึ่งเป็นช่วงเวลาเดียวกัน ทว่ากลับได้รับการบ่ายเบี่ยงมาโดยตลอด จนต้องตัดใจ พร้อมบอกกับตัวเองว่า “ไม่คุยก็ได้” ว่าแล้วจึงต่อสายไปหาคุณสมพร ใช้บางยาง นายกสมาคมวอลเลย์บอลแห่งประเทศไทย เสียเลยว่าตกลงจะเอาอย่างไร ซึ่งคำตอบที่ได้ก็ถึงคราว “ตาสว่าง” กันเลยทีเดียว
โดยท่านประมุขสมาคมลูกยาง ยอมรับว่าจำเป็นต้องเลือกรายการใดรายการหนึ่ง เนื่องจากไม่อาจส่งนักกีฬาชุดเดียวลงแข่งขันทั้งสองรายการได้ จึงหารือกันในสมาคมฯ จนได้รับคำตอบว่า ปัจจุบันนักกีฬาในทีมชุดใหญ่ อาทิ วรรณา บัวแก้ว, วิลาวัณย์ อภิญญาพงศ์ และ ปลื้มจิตร์ ถินขาว ต่างก็มีอายุเข้าหลักสามไปแล้ว ซึ่งถือว่าเข้าสู่ช่วงสุดท้ายของชีวิตนักกีฬาไปแล้ว ขณะที่พวกหลักสองปลายๆ อย่าง นุศรา ต้อมคำ, อำพร หญ้าผา หรือ อรอุมา สิทธิรักษ์ ก็จะต้องโรยราไปในเวลาไม่ใกล้ไม่ไกลนี้
ดังนั้นจึงควรเปิดโอกาสให้กับเหล่าบรรดานักกีฬาดาวรุ่งเพื่อเดินทางไปแข่งขันรายการชิงแชมป์โลก จะดีกว่า เนื่องจากผู้เล่นเหล่านี้จะได้เก็บเกี่ยวประสบการณ์กับเกมระดับโลก การได้เจอทีมระดับโลกนั้นส่งผลต่อนักกีฬามาก ประมาณว่าต่อให้โค้ชที่ดูแลอยู่เป็นเทวดากลับชาติมาเกิดอย่างไรก็ตาม แต่การได้ดวลกับนักกีฬาระดับโลกนั้น ส่งผลอย่างมากต่อการพัฒนานักกีฬา เนื่องจากถือเป็นการถ่ายทอดประสบการณ์ตรงแบบตัวต่อตัวในสนามเลยทีเดียว ลองคิดดูว่าเมื่อสาวน้อยวัยละอ่อนลงสนามไปเจอกับนักกีฬาจากอิตาลี หรือบราซิล แม้จะห่างไกลจากคำว่า “ชัยชนะ” แต่เธอเหล่านั้นจะได้เห็นลีลาการบล็อก รูปแบบการเซต หรือว่าวิธีการตีบอลผ่านบล็อก ที่ไม่สามารถหาเรียนรู้ได้จากการแข่งขันระดับอาเซียน หรือระดับเอเชีย
ส่วนการส่งนักกีฬาชุด (สาว) ใหญ่ไปแข่งขันกีฬาเอเชียนเกมส์ที่แดนกิมจิ ท่านนายกยอมรับกันแบบตรงๆ ครับว่าอยากได้เหรียญรางวัล แต่ไม่ใช่เรื่องเงินอัดฉีดอะไร เพียงแต่ที่ผ่านมาสมาคมวอลเลย์บอลไทย ยังไม่เคยมีเหรียญรางวัลจากการแข่งขันมหกรรมกีฬารายการนี้มาก่อนเลย ผลงานที่ดีที่สุดคือ อันดับ 4 ในปี 1998 และ 2006 ซึ่งจะว่าไปแล้วก็มีโอกาสลุ้นมากทีเดียว เพราะคู่แข่งที่เคยเจอกันมาในการชิงแชมป์เอเชียคราวนี้ก็ไม่หนีจาก จีน, ญี่ปุ่น และ เกาหลีใต้ เจ้าภาพ ดีไม่ดีได้เหรียญทองขึ้นมาอีก กระแสฟีเวอร์ทีมลูกยางสาวจะกลับมาแรงกว่าเดิมอีกก็ได้
