คอลัมน์ “The Golf Touch” โดย “วันปีย์ สัจจมาร์ค”
สัปดาห์ที่ผ่านมาต้องขอแสดงความยินดีกับแฟนคลับของ รอรีย์ แม็คอิลรอย (อีกแล้ว) ที่จัดการตอกย้ำความเป็นมือหนึ่งของโลกด้วยคว้าแชมป์ปิดฤดูกาล 2012 ของ ยูโรเปี้ยน ทัวร์ ไปแบบแพ็คเกจคู่! คือชนะในรายการปิดฤดูกาลด้วย 5 เบอร์ดี้ใน 5 หลุมสุดท้ายแบบหล่อๆ ไม่พอ แถมยังเข้าป้ายเป็นที่หนึ่งในตาราง เรซ ทู ดูไบ รับเช็คก้อนโตพาแฟนสาวไปพักผ่อนฉลองปีใหม่ได้อย่างสบายใจ กระแสความแรงยิ่งทวีคูณมากขึ้นไปอีกเมื่อ "ว่าที่เจ้าของบัลลังก์ไทเกอร์" นั้นได้ทำลายสถิติทำเงินรางวัลรวมสูงสุดภายใน 1 ฤดูกาลรวมทั้งสองทัวร์ของ ไทเกอร์ ลงได้อย่างหมดจด
เมื่อ 10 กว่าปีก่อนตอนที่ ไทเกอร์ พึ่งจะเริ่มดังขึ้นมา ดูเหมือนว่าความสำเร็จทุกอย่างที่ ไทเกอร์ ทำได้นั้นดูเหมือนจะได้มาอย่างง่ายดายไปเสียหมด ไม่ว่าเงินรางวัลสะสมจากการเป็นแชมป์หรือลุ้นแชมป์ทุกๆ รายการที่ลงแข่ง เงินจากการสนับสนุนของบรรดาสปอนเซอร์ที่แย่งกันประเคนให้กับเขา และไทเกอร์ยังเป็นแรงบรรดาลใจให้กับนักกอล์ฟหลายล้านคนทั่วโลกได้สนุกไปกับเกมกอล์ฟมากขึ้น เรียกได้ว่า ไทเกอร์ เป็นเสมือนกับสัญลักษณ์ของวงการกอล์ฟโลกเลยก็ว่าได้!
มาในวันนี้ รอรีย์ แม็คอิลรอย กำลังมุ่งหน้าไปบนทางเดินสายอาชีพเส้นเดียวกัน สิ่งสำคัญที่ทำให้ทั้งสองก้าวขึ้นมาประสบความสำเร็จได้คงไม่ใช่โชคชะตา หรือพรสวรรค์เพียงอย่างเดียวแน่นอน ความกล้าที่จะฝันไปไกลๆ และความมุ่งมั่นที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่จะไล่ล่าทำความฝันให้เป็นจริงนั้นเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก เหนือสิ่งอื่นใดคือความรับผิดชอบต่อหน้าที่และความต้องการที่จะเป็นอันดับหนึ่งอยู่เสมอ ทั้งคู่ต่างให้ความสำคัญ เชื่อมั่น และ "เคารพ" กับสิ่งที่ทำให้พวกเขาเป็นอยู่หรือสิ่งที่กำลังทำอยู่ จนบางทีคงไม่แปลกถ้าจะต้องแบ่งความสุขส่วนตัวออกไปเวลางานมากขึ้น
ทุกสิ่งอย่างอาจจะเริ่มด้วยคำว่า "ฝันไกล" เช่น ไทเกอร์ มองสถิติของ แจ็ค นิคลอส แล้วเดินตามเพื่อจะทำลายเป้าหมายที่เขาตั้งขึ้นมาเหล่านั้น ต่อจากเขาก็คือ รอรีย์ ซึ่งก็มองผลงานและสถิติต่างๆ ของ ไทเกอร์ และเดินตามมาในเส้นทางเดียวกันแล้วทยอยลบสถิติต่างๆ ของรุ่นพี่ เชื่อว่าต่อจาก รอรีย์ ก็ต้องมีรุ่นน้องที่ฝันไกลและเดินบนเส้นทางเดียวกันต่อไป สำคัญตรง "ไปให้ถึง” สิ่งที่พวกเขามีและสิ่งที่เราเรียนรู้ได้จากพวกเขาคือ จะต้องมีวิธีการ จะต้องมีวินัย จะต้องทำไปเรื่อยๆ เพราะว่าถ้าเราหยุดพัฒนาตัวเองเมื่อใด หรือหยุดอยู่กับที่เมื่อใด เราก็จะถูกแซงไปเมื่อนั้น ผมเชื่อว่านักกอล์ฟคงจะรู้จักเพื่อนๆ หลายคนที่เคยตีดีมาก อาจจะเคยตีดีอยู่แฮนดิแคปเลขตัวเดียว แต่ปัจจุบันกลับมาตี 80 กลางๆ แล้ว เพราะมีช่วงเวลาที่เลี้ยงลูกไปสองปี.. ไม่ได้ตีกอล์ฟ หรือขยายสาขา ทำงานหนักขึ้น กอล์ฟไม่เหมือนจักรยาน แน่นอนว่ากลับมาจับไม้ก็คงจะตีได้ แต่กล้ามเนื้อมันไม่ได้จำได้ถาวร บางครั้งต้องเรียกคืนมาใหม่หมด... บางครั้งเรียกอย่างไรก็ไม่กลับคืน หลายครั้งเราแนะนำมือใหม่ว่าต้องซ้อมถึงจะเก่งขึ้น แต่บางทีเราลืมพูดไปว่าคนที่เก่งแล้วก็ยังต้องซ้อมด้วยนะ เพราะถ้าเลิกซ้อมเมื่อใด อาการ "ลืม” ก็จะฟ้องออกมา และถ้าไปเจอกับเพื่อนร่วมก๊วนครั้งหน้า ทีนี้อาการ "หลับ” ก็จะมาเยือน
สัปดาห์ที่ผ่านมาต้องขอแสดงความยินดีกับแฟนคลับของ รอรีย์ แม็คอิลรอย (อีกแล้ว) ที่จัดการตอกย้ำความเป็นมือหนึ่งของโลกด้วยคว้าแชมป์ปิดฤดูกาล 2012 ของ ยูโรเปี้ยน ทัวร์ ไปแบบแพ็คเกจคู่! คือชนะในรายการปิดฤดูกาลด้วย 5 เบอร์ดี้ใน 5 หลุมสุดท้ายแบบหล่อๆ ไม่พอ แถมยังเข้าป้ายเป็นที่หนึ่งในตาราง เรซ ทู ดูไบ รับเช็คก้อนโตพาแฟนสาวไปพักผ่อนฉลองปีใหม่ได้อย่างสบายใจ กระแสความแรงยิ่งทวีคูณมากขึ้นไปอีกเมื่อ "ว่าที่เจ้าของบัลลังก์ไทเกอร์" นั้นได้ทำลายสถิติทำเงินรางวัลรวมสูงสุดภายใน 1 ฤดูกาลรวมทั้งสองทัวร์ของ ไทเกอร์ ลงได้อย่างหมดจด
เมื่อ 10 กว่าปีก่อนตอนที่ ไทเกอร์ พึ่งจะเริ่มดังขึ้นมา ดูเหมือนว่าความสำเร็จทุกอย่างที่ ไทเกอร์ ทำได้นั้นดูเหมือนจะได้มาอย่างง่ายดายไปเสียหมด ไม่ว่าเงินรางวัลสะสมจากการเป็นแชมป์หรือลุ้นแชมป์ทุกๆ รายการที่ลงแข่ง เงินจากการสนับสนุนของบรรดาสปอนเซอร์ที่แย่งกันประเคนให้กับเขา และไทเกอร์ยังเป็นแรงบรรดาลใจให้กับนักกอล์ฟหลายล้านคนทั่วโลกได้สนุกไปกับเกมกอล์ฟมากขึ้น เรียกได้ว่า ไทเกอร์ เป็นเสมือนกับสัญลักษณ์ของวงการกอล์ฟโลกเลยก็ว่าได้!
มาในวันนี้ รอรีย์ แม็คอิลรอย กำลังมุ่งหน้าไปบนทางเดินสายอาชีพเส้นเดียวกัน สิ่งสำคัญที่ทำให้ทั้งสองก้าวขึ้นมาประสบความสำเร็จได้คงไม่ใช่โชคชะตา หรือพรสวรรค์เพียงอย่างเดียวแน่นอน ความกล้าที่จะฝันไปไกลๆ และความมุ่งมั่นที่จะทำทุกสิ่งทุกอย่างเพื่อที่จะไล่ล่าทำความฝันให้เป็นจริงนั้นเป็นสิ่งที่น่าทึ่งมาก เหนือสิ่งอื่นใดคือความรับผิดชอบต่อหน้าที่และความต้องการที่จะเป็นอันดับหนึ่งอยู่เสมอ ทั้งคู่ต่างให้ความสำคัญ เชื่อมั่น และ "เคารพ" กับสิ่งที่ทำให้พวกเขาเป็นอยู่หรือสิ่งที่กำลังทำอยู่ จนบางทีคงไม่แปลกถ้าจะต้องแบ่งความสุขส่วนตัวออกไปเวลางานมากขึ้น
ทุกสิ่งอย่างอาจจะเริ่มด้วยคำว่า "ฝันไกล" เช่น ไทเกอร์ มองสถิติของ แจ็ค นิคลอส แล้วเดินตามเพื่อจะทำลายเป้าหมายที่เขาตั้งขึ้นมาเหล่านั้น ต่อจากเขาก็คือ รอรีย์ ซึ่งก็มองผลงานและสถิติต่างๆ ของ ไทเกอร์ และเดินตามมาในเส้นทางเดียวกันแล้วทยอยลบสถิติต่างๆ ของรุ่นพี่ เชื่อว่าต่อจาก รอรีย์ ก็ต้องมีรุ่นน้องที่ฝันไกลและเดินบนเส้นทางเดียวกันต่อไป สำคัญตรง "ไปให้ถึง” สิ่งที่พวกเขามีและสิ่งที่เราเรียนรู้ได้จากพวกเขาคือ จะต้องมีวิธีการ จะต้องมีวินัย จะต้องทำไปเรื่อยๆ เพราะว่าถ้าเราหยุดพัฒนาตัวเองเมื่อใด หรือหยุดอยู่กับที่เมื่อใด เราก็จะถูกแซงไปเมื่อนั้น ผมเชื่อว่านักกอล์ฟคงจะรู้จักเพื่อนๆ หลายคนที่เคยตีดีมาก อาจจะเคยตีดีอยู่แฮนดิแคปเลขตัวเดียว แต่ปัจจุบันกลับมาตี 80 กลางๆ แล้ว เพราะมีช่วงเวลาที่เลี้ยงลูกไปสองปี.. ไม่ได้ตีกอล์ฟ หรือขยายสาขา ทำงานหนักขึ้น กอล์ฟไม่เหมือนจักรยาน แน่นอนว่ากลับมาจับไม้ก็คงจะตีได้ แต่กล้ามเนื้อมันไม่ได้จำได้ถาวร บางครั้งต้องเรียกคืนมาใหม่หมด... บางครั้งเรียกอย่างไรก็ไม่กลับคืน หลายครั้งเราแนะนำมือใหม่ว่าต้องซ้อมถึงจะเก่งขึ้น แต่บางทีเราลืมพูดไปว่าคนที่เก่งแล้วก็ยังต้องซ้อมด้วยนะ เพราะถ้าเลิกซ้อมเมื่อใด อาการ "ลืม” ก็จะฟ้องออกมา และถ้าไปเจอกับเพื่อนร่วมก๊วนครั้งหน้า ทีนี้อาการ "หลับ” ก็จะมาเยือน
