คอลัมน์ “สุดฟากสนาม” โดย “ธีรพัฒน์ อัครเศรณี”
การไปชมเกมในบ้านนัดสุดท้ายของลิเวอร์พูลในฤดูกาลนี้ เจอกับ เชลซี กลายเป็นการ “อำลา” หรือส่ง เคนนี่ ดัลกลิช อดีตผู้จัดการทีม “หงส์แดง” ไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว เพราะหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ กุนซือวัย 61 ปีผู้นี้ ถูกเด้งออกจากตำแหน่งอย่างรวดเร็ว
ถือเป็น “วิถี” ที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นกับลิเวอร์พูล เพราะสมัยก่อนต้องโอโลมปฏิโลมให้โอกาสคนคุมทีมจนพิสูจน์ว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ นั่นแหล่ะ จึงจะยอมไล่ออก ตั้งแต่ยุค รอย อีแวนส์, เชราร์ อุลลิเยร์ จนมาถึง ราฟาเอล เบนิเตซ
มีหลายคนถามว่า เหมาะสมแล้วหรือไม่ที่บอร์ดบริหารให้โอกาส “คิง เคนนี่” เพียงปีเศษๆ เท่านี้ ผมเพียงคิดในใจว่า ถ้าลูกโหม่งปริศนาของ แอนดี คาร์โรลล์ มันต่ำลงกว่านี้อีกสักนิด แล้ว “หงส์” ตีเสมอก่อนจะกลับมาพลิกคว้าแชมป์เอฟเอ คัพ นั่นอาจจะเป็นยันตร์กันผี ให้ ดัลกลิช ได้ทำงานต่อไปอีกสักหน่อย แต่จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อสโมสรลิเวอร์พูล ต้องการถูกปฏิวัติครั้งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในสนาม หรือภายนอกสนาม
“อดีตอันยิ่งใหญ่” คำนี้อาจจะกลายเป็นดาบสองคมสำหรับสโมสรได้เหมือนกัน หากมัวยึดติดแล้วไม่คิดพัฒนาทุกด้านให้เท่าทันทีมอื่นๆ เท่าที่ไปสัมผัสมาล่าสุด แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากเมื่อสิบปีก่อน ไม่ว่าจะเป็นตัวสนามที่ไม่เพียงเรื่องของความจุ หากแต่เป็นการบริหารจัดการ การจำหน่ายอาหารและเครื่องดื่ม รวมทั้งการขายสินค้าที่ยังน้อยอยู่มากหากเทียบกับ เอมิเรตส์ สเตเดียม, โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด หรือแม้กระทั่ง สแตมฟอร์ด บริดจ์ ที่มีอายุเก่าแก่ไม่แพ้กัน
“เมกะสโตร์” แหล่งทำเงินในการขายสินค้าที่ระลึกก็ยังเล็กและมีสินค้าน้อยเกินไปถ้าเทียบกับทีมใหญ่ทีมอื่น เอาล่ะ อาจจะอ้างว่ารอล็อตใหม่ที่จะมี “วอริเออร์ส” เข้ามาผลิตคงฟังไม่ขึ้น เพราะจริงๆ น่ะ น่าจะมาแล้วด้วยซ้ำ หนำซ้ำสินค้าที่ติดเอาท์เล็ตไปขายหน้าสนามเวมบลีย์ในนัดชิงชนะเลิศ เอฟเอ คัพ ก็ยังเอามาน้อยจนไม่พอขาย หมดตั้งแต่ก่อนเกมเริ่มเป็นชั่วโมง เสียโอกาสไปมากมาย ผิดกับของเชลซี เรื่องอย่างนี้จะยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้หรอกครับกับสโมสรฟุตบอลอาชีพที่ต้องการรายได้ไปสู้กับทีมใหญ่อื่นๆ เสียชื่อเจ้าของอเมริกันที่เป็นเจ้าด้าน “เมอร์แชนไดส์” หมด
“แฟนเวย์ กรุ๊ป” อาจจะมองเห็นอะไรบางอย่างมานานพอสมควรแล้ว จึงเริ่มไล่ปลดดะไปหมด ตั้งแต่ผู้อำนวยการด้านฟุตบอล ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ จนกระทั่งล่าสุดตำแหน่งผู้จัดการทีม
ตอนนี้ “แฟนหงส์” คงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอลุ้นคนที่จะมาคุมทัพคนใหม่ ก็ขอให้ได้คนดีมีอนาคต และที่สำคัญ ต้องกล้าประกาศว่า จะพาทีมเป็นแชมป์พรีเมียร์ลีก ขอให้หวังสูงๆ เอาไว้ พลาดมายังพอได้ไปเล่น แชมเปียนส์ลีก หวังต่ำแค่ท็อปโฟร์ท็อปไฟว์ ไม่ถึงฝันมันจะลำบาก และเชื่อว่า เจ้าของอย่าง จอห์น เฮนรี ลงทุนไปขนาดนี้ ก็คงไม่ยอมเป็นปลาว่ายอยู่ในบ่อเล็กๆ อย่างแน่นอน
สุดท้ายขอแสดงความยินดีกับแฟน เชลซี ด้วยครับที่คว้าดับเบิลแชมป์ ปราบ บาเยิร์น มิวนิก ซิวถ้วย แชมเปียนส์ลีก ไปครองเป็นสมัยแรกหลังจากได้ เอฟเอ คัพ ไปก่อนหน้านี้แล้ว กลายเป็นฤดูกาลที่สุดผกผันของแฟน “สิงโตน้ำเงินคราม” จากที่เกือบย่ำแย่กับ “เอวีบี” กลายเป็นยิ่งใหญ่กับ “อาร์ดีเอ็ม” โรแบร์โต้ ดิ มัตเตโอ ทั้งๆ ที่ใช้นักเตะชุดเดียวกันแท้ๆ นี่มันพิสูจน์ความสามารถและบารมีของคนคุมทีมชัดๆ !!!
การไปชมเกมในบ้านนัดสุดท้ายของลิเวอร์พูลในฤดูกาลนี้ เจอกับ เชลซี กลายเป็นการ “อำลา” หรือส่ง เคนนี่ ดัลกลิช อดีตผู้จัดการทีม “หงส์แดง” ไปโดยที่ผมไม่รู้ตัว เพราะหลังจากนั้นหนึ่งสัปดาห์ กุนซือวัย 61 ปีผู้นี้ ถูกเด้งออกจากตำแหน่งอย่างรวดเร็ว
ถือเป็น “วิถี” ที่ไม่ค่อยเกิดขึ้นกับลิเวอร์พูล เพราะสมัยก่อนต้องโอโลมปฏิโลมให้โอกาสคนคุมทีมจนพิสูจน์ว่าไม่ไหวแล้วจริงๆ นั่นแหล่ะ จึงจะยอมไล่ออก ตั้งแต่ยุค รอย อีแวนส์, เชราร์ อุลลิเยร์ จนมาถึง ราฟาเอล เบนิเตซ
มีหลายคนถามว่า เหมาะสมแล้วหรือไม่ที่บอร์ดบริหารให้โอกาส “คิง เคนนี่” เพียงปีเศษๆ เท่านี้ ผมเพียงคิดในใจว่า ถ้าลูกโหม่งปริศนาของ แอนดี คาร์โรลล์ มันต่ำลงกว่านี้อีกสักนิด แล้ว “หงส์” ตีเสมอก่อนจะกลับมาพลิกคว้าแชมป์เอฟเอ คัพ นั่นอาจจะเป็นยันตร์กันผี ให้ ดัลกลิช ได้ทำงานต่อไปอีกสักหน่อย แต่จะมีประโยชน์อะไรในเมื่อสโมสรลิเวอร์พูล ต้องการถูกปฏิวัติครั้งใหญ่ ไม่ว่าจะเป็นเรื่องในสนาม หรือภายนอกสนาม
“อดีตอันยิ่งใหญ่” คำนี้อาจจะกลายเป็นดาบสองคมสำหรับสโมสรได้เหมือนกัน หากมัวยึดติดแล้วไม่คิดพัฒนาทุกด้านให้เท่าทันทีมอื่นๆ เท่าที่ไปสัมผัสมาล่าสุด แทบไม่มีอะไรเปลี่ยนแปลงจากเมื่อสิบปีก่อน ไม่ว่าจะเป็นตัวสนามที่ไม่เพียงเรื่องของความจุ หากแต่เป็นการบริหารจัดการ การจำหน่ายอาหารและเครื่องดื่ม รวมทั้งการขายสินค้าที่ยังน้อยอยู่มากหากเทียบกับ เอมิเรตส์ สเตเดียม, โอลด์ แทร็ฟฟอร์ด หรือแม้กระทั่ง สแตมฟอร์ด บริดจ์ ที่มีอายุเก่าแก่ไม่แพ้กัน
“เมกะสโตร์” แหล่งทำเงินในการขายสินค้าที่ระลึกก็ยังเล็กและมีสินค้าน้อยเกินไปถ้าเทียบกับทีมใหญ่ทีมอื่น เอาล่ะ อาจจะอ้างว่ารอล็อตใหม่ที่จะมี “วอริเออร์ส” เข้ามาผลิตคงฟังไม่ขึ้น เพราะจริงๆ น่ะ น่าจะมาแล้วด้วยซ้ำ หนำซ้ำสินค้าที่ติดเอาท์เล็ตไปขายหน้าสนามเวมบลีย์ในนัดชิงชนะเลิศ เอฟเอ คัพ ก็ยังเอามาน้อยจนไม่พอขาย หมดตั้งแต่ก่อนเกมเริ่มเป็นชั่วโมง เสียโอกาสไปมากมาย ผิดกับของเชลซี เรื่องอย่างนี้จะยอมให้เกิดขึ้นไม่ได้หรอกครับกับสโมสรฟุตบอลอาชีพที่ต้องการรายได้ไปสู้กับทีมใหญ่อื่นๆ เสียชื่อเจ้าของอเมริกันที่เป็นเจ้าด้าน “เมอร์แชนไดส์” หมด
“แฟนเวย์ กรุ๊ป” อาจจะมองเห็นอะไรบางอย่างมานานพอสมควรแล้ว จึงเริ่มไล่ปลดดะไปหมด ตั้งแต่ผู้อำนวยการด้านฟุตบอล ผู้จัดการฝ่ายประชาสัมพันธ์ จนกระทั่งล่าสุดตำแหน่งผู้จัดการทีม
ตอนนี้ “แฟนหงส์” คงทำอะไรไม่ได้นอกจากรอลุ้นคนที่จะมาคุมทัพคนใหม่ ก็ขอให้ได้คนดีมีอนาคต และที่สำคัญ ต้องกล้าประกาศว่า จะพาทีมเป็นแชมป์พรีเมียร์ลีก ขอให้หวังสูงๆ เอาไว้ พลาดมายังพอได้ไปเล่น แชมเปียนส์ลีก หวังต่ำแค่ท็อปโฟร์ท็อปไฟว์ ไม่ถึงฝันมันจะลำบาก และเชื่อว่า เจ้าของอย่าง จอห์น เฮนรี ลงทุนไปขนาดนี้ ก็คงไม่ยอมเป็นปลาว่ายอยู่ในบ่อเล็กๆ อย่างแน่นอน
สุดท้ายขอแสดงความยินดีกับแฟน เชลซี ด้วยครับที่คว้าดับเบิลแชมป์ ปราบ บาเยิร์น มิวนิก ซิวถ้วย แชมเปียนส์ลีก ไปครองเป็นสมัยแรกหลังจากได้ เอฟเอ คัพ ไปก่อนหน้านี้แล้ว กลายเป็นฤดูกาลที่สุดผกผันของแฟน “สิงโตน้ำเงินคราม” จากที่เกือบย่ำแย่กับ “เอวีบี” กลายเป็นยิ่งใหญ่กับ “อาร์ดีเอ็ม” โรแบร์โต้ ดิ มัตเตโอ ทั้งๆ ที่ใช้นักเตะชุดเดียวกันแท้ๆ นี่มันพิสูจน์ความสามารถและบารมีของคนคุมทีมชัดๆ !!!
