คอลัมน์ “สุดฟากสนาม” โดย “ธีรพัฒน์ อัครเศรณี”
ผมเพิ่งกลับจากแผ่นดินแม่แห่งวงการลูกหนัง นั่นคือ ประเทศอังกฤษ ไปเที่ยวนี้เพียงสัปดาห์เดียวมีโอกาสชมฟุตบอลอย่างชุ่มฉ่ำถึง 4 คู่ ตั้งแต่พรีเมียร์ลีก อาร์เซนอล พบ นอริช เอฟเอ คัพ นัดชิงชนะเลิศ ต่อด้วยพรีเมียร์ลีก อีกสองคู่อย่าง ควีนสปาร์ก ปะทะ สโต๊ก และสุดท้าย ลิเวอร์พูล ล้างตา เชลซี
คู่ที่ดูแล้วรู้สึกโหด มัน ฮาที่สุด ทายสิครับคู่ไหน...?
ตอบเลยว่า ผมขอเทใจให้กับเกมที่ ลอฟตัส โร้ด ครับ เป็นการต่อสู้เพื่อหนีตกชั้นที่สนุกตื่นเต้นสะใจคอบอลประเภทฮาร์ดคอร์จริงๆ
ต้องขอขอบคุณ “แอร์เอเชีย” ซึ่งจัดกิจกรรมและนำเด็กจากโครงการ “บินสู่ฝัน (นักเตะอาชีพ) กับ แอร์เอเชีย” (www.facebook.com/AirAsiaThailand) 2 ราย ที่ผ่านการคัดเลือก นั่นก็คือ เด็กชายวัสวัติ เกิดศรี และ เด็กชายกีรติกร อรุณพูลทรัพย์ ภายใต้การดูแลของ “เฮียตุ๊ก” ปิยะพงษ์ ผิวอ่อน ไปสัมผัสเกมนี้พอดี คุณณัฐวุฒิ ประเทืองศิลป์ ฝ่ายการตลาดก็เลยจัดตั๋วมาให้ผมได้ชื่นชมด้วย
“ลอฟตัส โร้ด” นั้นเป็นสนามเก่าแก่อยู่ในกรุงลอนดอน คุณสามารถเดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินสาย Central Line แล้วกระโดดลงที่สถานี White City ถ้าไปถึงเร็วให้เลี้ยวซ้ายแวะชอปปิ้งห้างใหญ่โตโอฬาร ที่ชื่อ Westfield ก่อนก็ได้
แต่ถ้ามาก่อนเวลาแค่เล็กน้อยให้เลี้ยวขวา จากนั้นค่อยเดินข้ามถนนตรงไปตามทางสาย South Afracan Road ค่อยๆ เยื้องย่างไปเรื่อยๆ เพื่อซึมซับบรรยากาศ ไม่เกิน 10 นาที คุณจะพบวัตถุโบราณ เอ๊ยไม่ใช่ มันคือ สนามเหย้าทีมของมหาเศรษฐีชาวมาเลเชียน โทนี เฟอร์นานเดซ เจ้าของสายการบิน แอร์เอเชีย ด้วย
“โทนี” ประกาศตั้งแต่ซื้อทีม ว่า จะทำให้แฟน QPR เดินเชิดหน้าไปไหนมาไหนได้แบบไม่ต้องอายใคร ว่า เชียร์ทีมเล็กๆ ที่ไม่ประสบความสำเร็จ เขาประเคนเงินให้ผู้จัดการทีมซื้อนักเตะดังๆ เข้าสู่สโมสรมากมาย ตั้งแต่ ฌอน ไรท์ ฟิลลิปส์, โจอี บาร์ตัน, ฌิบริล ซิสเซ และ บ็อบบี ซาโมรา แต่ละรายค่าเหนื่อยก็มิใช่ธรรมดา
ทีเด็ดของทีมนี้อยู่ที่กองเชียร์ ซึ่งขนานนามตนเอง ว่า “The Hoops” ซึ่งว่ากันว่าเป็นหนึ่งในกองเชียร์ที่ดุดัน และเชียร์ได้อย่างดุเดือดสุดทีมหนึ่งในพรีเมียร์ลีก ไม่ว่าจะเป็นการแหกปากร้องเพลง กระทืบเท้าขย่มอัฒจันทร์ รวมทั้งตะโกนกดดันผู้ตัดสินและคู่ต่อสู้ พวกเขาจัดเต็มตลอด
วันที่ผมเข้าไปเชียร์นั้น QPR ต้องชนะสถานเดียวเพื่อหนีตกชั้น ปรากฏว่า บุกเท่าไหร่ก็ยิงนกตกปลาหมด ทำอะไรทีมเยือนอย่าง สโต๊ก ซิตี ไม่ได้ จนกระทั่ง มาร์ก ฮิวจ์ส กุนซือตัดสินใจเปลี่ยน ฌิบริล ซิสเซ ลงสู่สนาม เสียงเพลงจาก “The Hoops” ก็ดังกระหึ่มขึ้นทันที “โอเล้ โอเล้ โอเล้ โอเหล่ โอ้เล ซิสเซ!”
บุรุษเพื่อเกิดมาเพื่อเป็นจุดสนใจอย่าง ซิสเซ จัดการสนองคุณแฟนๆ ด้วยการกดประตู “ช่างปั้นหม้อ” จ่อๆ เข้าไปในนาทีที่ 89 เท่านั้นเอง สนามลอฟตัส โร้ด แทบแตก! นี่คือความมันของการต่อสู้หนีตาย
แฟนๆ QPR พากันกระโดดโลดเต้นดีใจอยู่ในสนามที่มีความจุเกือบๆ 2 หมื่นคน เท่านั้นไม่พอ จบเกมยังแห่กันไปฉลองในสนามราวกับรอดตกชั้นแน่นอนแล้วซะอย่างนั้น
นัดสุดท้ายเกือบแย่เล่นแพ้แมนฯซิตี ช่วงทดเวลา ดีที่โบลตันบุกไปชนะ “ช่างปั้นหม้อ” ไม่สำเร็จ
กองเชียร์ควีนสปาร์ก เลยรอดหน้าแตกไปอย่างหวุดหวิดที่สุด!
ผมเพิ่งกลับจากแผ่นดินแม่แห่งวงการลูกหนัง นั่นคือ ประเทศอังกฤษ ไปเที่ยวนี้เพียงสัปดาห์เดียวมีโอกาสชมฟุตบอลอย่างชุ่มฉ่ำถึง 4 คู่ ตั้งแต่พรีเมียร์ลีก อาร์เซนอล พบ นอริช เอฟเอ คัพ นัดชิงชนะเลิศ ต่อด้วยพรีเมียร์ลีก อีกสองคู่อย่าง ควีนสปาร์ก ปะทะ สโต๊ก และสุดท้าย ลิเวอร์พูล ล้างตา เชลซี
คู่ที่ดูแล้วรู้สึกโหด มัน ฮาที่สุด ทายสิครับคู่ไหน...?
ตอบเลยว่า ผมขอเทใจให้กับเกมที่ ลอฟตัส โร้ด ครับ เป็นการต่อสู้เพื่อหนีตกชั้นที่สนุกตื่นเต้นสะใจคอบอลประเภทฮาร์ดคอร์จริงๆ
ต้องขอขอบคุณ “แอร์เอเชีย” ซึ่งจัดกิจกรรมและนำเด็กจากโครงการ “บินสู่ฝัน (นักเตะอาชีพ) กับ แอร์เอเชีย” (www.facebook.com/AirAsiaThailand) 2 ราย ที่ผ่านการคัดเลือก นั่นก็คือ เด็กชายวัสวัติ เกิดศรี และ เด็กชายกีรติกร อรุณพูลทรัพย์ ภายใต้การดูแลของ “เฮียตุ๊ก” ปิยะพงษ์ ผิวอ่อน ไปสัมผัสเกมนี้พอดี คุณณัฐวุฒิ ประเทืองศิลป์ ฝ่ายการตลาดก็เลยจัดตั๋วมาให้ผมได้ชื่นชมด้วย
“ลอฟตัส โร้ด” นั้นเป็นสนามเก่าแก่อยู่ในกรุงลอนดอน คุณสามารถเดินทางด้วยรถไฟฟ้าใต้ดินสาย Central Line แล้วกระโดดลงที่สถานี White City ถ้าไปถึงเร็วให้เลี้ยวซ้ายแวะชอปปิ้งห้างใหญ่โตโอฬาร ที่ชื่อ Westfield ก่อนก็ได้
แต่ถ้ามาก่อนเวลาแค่เล็กน้อยให้เลี้ยวขวา จากนั้นค่อยเดินข้ามถนนตรงไปตามทางสาย South Afracan Road ค่อยๆ เยื้องย่างไปเรื่อยๆ เพื่อซึมซับบรรยากาศ ไม่เกิน 10 นาที คุณจะพบวัตถุโบราณ เอ๊ยไม่ใช่ มันคือ สนามเหย้าทีมของมหาเศรษฐีชาวมาเลเชียน โทนี เฟอร์นานเดซ เจ้าของสายการบิน แอร์เอเชีย ด้วย
“โทนี” ประกาศตั้งแต่ซื้อทีม ว่า จะทำให้แฟน QPR เดินเชิดหน้าไปไหนมาไหนได้แบบไม่ต้องอายใคร ว่า เชียร์ทีมเล็กๆ ที่ไม่ประสบความสำเร็จ เขาประเคนเงินให้ผู้จัดการทีมซื้อนักเตะดังๆ เข้าสู่สโมสรมากมาย ตั้งแต่ ฌอน ไรท์ ฟิลลิปส์, โจอี บาร์ตัน, ฌิบริล ซิสเซ และ บ็อบบี ซาโมรา แต่ละรายค่าเหนื่อยก็มิใช่ธรรมดา
ทีเด็ดของทีมนี้อยู่ที่กองเชียร์ ซึ่งขนานนามตนเอง ว่า “The Hoops” ซึ่งว่ากันว่าเป็นหนึ่งในกองเชียร์ที่ดุดัน และเชียร์ได้อย่างดุเดือดสุดทีมหนึ่งในพรีเมียร์ลีก ไม่ว่าจะเป็นการแหกปากร้องเพลง กระทืบเท้าขย่มอัฒจันทร์ รวมทั้งตะโกนกดดันผู้ตัดสินและคู่ต่อสู้ พวกเขาจัดเต็มตลอด
วันที่ผมเข้าไปเชียร์นั้น QPR ต้องชนะสถานเดียวเพื่อหนีตกชั้น ปรากฏว่า บุกเท่าไหร่ก็ยิงนกตกปลาหมด ทำอะไรทีมเยือนอย่าง สโต๊ก ซิตี ไม่ได้ จนกระทั่ง มาร์ก ฮิวจ์ส กุนซือตัดสินใจเปลี่ยน ฌิบริล ซิสเซ ลงสู่สนาม เสียงเพลงจาก “The Hoops” ก็ดังกระหึ่มขึ้นทันที “โอเล้ โอเล้ โอเล้ โอเหล่ โอ้เล ซิสเซ!”
บุรุษเพื่อเกิดมาเพื่อเป็นจุดสนใจอย่าง ซิสเซ จัดการสนองคุณแฟนๆ ด้วยการกดประตู “ช่างปั้นหม้อ” จ่อๆ เข้าไปในนาทีที่ 89 เท่านั้นเอง สนามลอฟตัส โร้ด แทบแตก! นี่คือความมันของการต่อสู้หนีตาย
แฟนๆ QPR พากันกระโดดโลดเต้นดีใจอยู่ในสนามที่มีความจุเกือบๆ 2 หมื่นคน เท่านั้นไม่พอ จบเกมยังแห่กันไปฉลองในสนามราวกับรอดตกชั้นแน่นอนแล้วซะอย่างนั้น
นัดสุดท้ายเกือบแย่เล่นแพ้แมนฯซิตี ช่วงทดเวลา ดีที่โบลตันบุกไปชนะ “ช่างปั้นหม้อ” ไม่สำเร็จ
กองเชียร์ควีนสปาร์ก เลยรอดหน้าแตกไปอย่างหวุดหวิดที่สุด!
