คอลัมน์ "สุดฟากสนาม" โดย "ธีรพัฒน์ อัครเศรณี"
วันนี้ผมเขียนในสถานการณ์ที่หน้ากีฬาของ “ASTV ผู้จัดการรายวัน” ย้ายมาเป็นสีสันบนปกหลังของหนังสือพิมพ์ธุรกิจรายวันอันเก่าแก่เข้มขลังเล่มนี้
แน่นอนครับว่าความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร เมื่อถึงทางแยกที่ต้องเลือกก็ต้อง “ตัดสินใจ” และก้าวเดินต่อไปข้างหน้าเหมือนเข็มนาฬิกาที่ไม่เคยเดินถอยหลัง เต็มที่ก็หยุดเดินเพราะถ่านหมด (ฮ่า..ฮ่า..)
มาว่าเรื่องกระแสลุ้นแชมป์พรีเมียร์ลีกอังกฤษกันดีกว่า ถึงตอนนี้ น้องๆ เพื่อนๆ พี่ๆ แฟนบอล ใครเจอหน้าก็อดถามผมไม่ได้ว่า ระหว่าง แมนฯ ยูไนเต็ด กับ แมนฯ ซิตี้ ลงท้ายใครจะได้เฮ
บอกได้เพียงว่าสถานการณ์ของ “ปิศาจแดง” ในยามเป็นทีมไล่ตามแล้วสามารถขึ้นนำในช่วงท้ายฤดูกาลแบบนี้น่ากลัวนัก ยิ่ง แมนฯซิตี้ เสียแต้มครั้งแรกในบ้านตัวเองทำได้แค่เสมอซันเดอร์แลนด์ จนตามหลัง 2 คะแนน ขณะที่แมนฯยูไนเต็ด ยังมีเกมในมืออีก 1 นัด น่าเสียดายที่คอลัมน์นี้เขียนก่อนที่จะทราบผลการบุกไปเยือนแบล็คเบิร์น ของพวกเขา หากชนะได้ก็จะได้เปรียบถึง 5 แต้ม แถม “ลูกได้เสีย” นี่ล่ะที่ผมอยากจะชี้ว่าน่าจะเป็นตัวแปรสำคัญซึ่งจะทำให้ “เรือใบสีฟ้า” กดดันตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะจากได้เปรียบอยู่มันชักจะร่อยหรอลงไปทุกที เมื่อกองหน้าพร้อมใจกัน “หยุดยิง” เอาดื้อๆ ทั้ง กุน-เชโก้-บาโล แถมเพลย์เมคเกอร์อย่าง ซิลบา ยังมาฟอร์มแผ่วให้เห็นอีก
ด้วยโปรแกรมที่ง่ายกว่า “ทีมอสูรแดง” มีโอกาสที่จะเร่งยิงจนแซงคู่ปรับร่วมเมืองสูง และเมื่อไหร่ที่เป็นอย่างนั้น นัดเจอกันที่ เอติฮัต สเตเดี้ยมในวันที่ 30 เม.ย. ก็แทบจะไร้ความหมาย แมนฯยูไนเต็ด ขอเพียงแค่เสมอ หรือแพ้น้อยๆ ยังไม่เป็นไร
แม้จะเอาใจช่วย “เรือใบ” เพราะอยากให้แชมป์เปลี่ยนหน้าเปลี่ยนตากันซะบ้าง แต่ต้องยอมรับว่าโอกาสน้อยกว่าจริงๆ ถึงเวลานี้บรรดานักเตะของ โรเบอร์โต้ มันชินี่ รวมทั้งตัวกุนซือเอง คงต้องหยุดคิดหยุดสนใจเรื่องไร้สาระ หยุดทะเลาะกันเองทั้งในสนามซ้อมและสนามแข่ง แล้วกลับมามุ่งมั่นกับเกมแข่งขันแบบนัดต่อนัดให้มากที่สุด
ไอ้เรื่อง “Mind Game” หรือสงครามจิตวิทยาที่ฝ่ายตัวเองไปเริ่มไว้ก่อนน่ะ ถึงตอนนี้เฮียเฟอร์กี้ เขาจัดคืนมาให้เป็นชุดๆ เล่นเอา“ซิตี้” ซึ่งไม่มีประสบการณ์ลุ้นแชมป์อยู่แล้วเริ่ม “จิตหลุด” ทั้งเป๋ทั้งแกว่ง งานนี้จะเรียกว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวก็คงไม่ผิด.
วันนี้ผมเขียนในสถานการณ์ที่หน้ากีฬาของ “ASTV ผู้จัดการรายวัน” ย้ายมาเป็นสีสันบนปกหลังของหนังสือพิมพ์ธุรกิจรายวันอันเก่าแก่เข้มขลังเล่มนี้
แน่นอนครับว่าความเปลี่ยนแปลงเป็นนิรันดร เมื่อถึงทางแยกที่ต้องเลือกก็ต้อง “ตัดสินใจ” และก้าวเดินต่อไปข้างหน้าเหมือนเข็มนาฬิกาที่ไม่เคยเดินถอยหลัง เต็มที่ก็หยุดเดินเพราะถ่านหมด (ฮ่า..ฮ่า..)
มาว่าเรื่องกระแสลุ้นแชมป์พรีเมียร์ลีกอังกฤษกันดีกว่า ถึงตอนนี้ น้องๆ เพื่อนๆ พี่ๆ แฟนบอล ใครเจอหน้าก็อดถามผมไม่ได้ว่า ระหว่าง แมนฯ ยูไนเต็ด กับ แมนฯ ซิตี้ ลงท้ายใครจะได้เฮ
บอกได้เพียงว่าสถานการณ์ของ “ปิศาจแดง” ในยามเป็นทีมไล่ตามแล้วสามารถขึ้นนำในช่วงท้ายฤดูกาลแบบนี้น่ากลัวนัก ยิ่ง แมนฯซิตี้ เสียแต้มครั้งแรกในบ้านตัวเองทำได้แค่เสมอซันเดอร์แลนด์ จนตามหลัง 2 คะแนน ขณะที่แมนฯยูไนเต็ด ยังมีเกมในมืออีก 1 นัด น่าเสียดายที่คอลัมน์นี้เขียนก่อนที่จะทราบผลการบุกไปเยือนแบล็คเบิร์น ของพวกเขา หากชนะได้ก็จะได้เปรียบถึง 5 แต้ม แถม “ลูกได้เสีย” นี่ล่ะที่ผมอยากจะชี้ว่าน่าจะเป็นตัวแปรสำคัญซึ่งจะทำให้ “เรือใบสีฟ้า” กดดันตัวเองมากขึ้นเรื่อยๆ เพราะจากได้เปรียบอยู่มันชักจะร่อยหรอลงไปทุกที เมื่อกองหน้าพร้อมใจกัน “หยุดยิง” เอาดื้อๆ ทั้ง กุน-เชโก้-บาโล แถมเพลย์เมคเกอร์อย่าง ซิลบา ยังมาฟอร์มแผ่วให้เห็นอีก
ด้วยโปรแกรมที่ง่ายกว่า “ทีมอสูรแดง” มีโอกาสที่จะเร่งยิงจนแซงคู่ปรับร่วมเมืองสูง และเมื่อไหร่ที่เป็นอย่างนั้น นัดเจอกันที่ เอติฮัต สเตเดี้ยมในวันที่ 30 เม.ย. ก็แทบจะไร้ความหมาย แมนฯยูไนเต็ด ขอเพียงแค่เสมอ หรือแพ้น้อยๆ ยังไม่เป็นไร
แม้จะเอาใจช่วย “เรือใบ” เพราะอยากให้แชมป์เปลี่ยนหน้าเปลี่ยนตากันซะบ้าง แต่ต้องยอมรับว่าโอกาสน้อยกว่าจริงๆ ถึงเวลานี้บรรดานักเตะของ โรเบอร์โต้ มันชินี่ รวมทั้งตัวกุนซือเอง คงต้องหยุดคิดหยุดสนใจเรื่องไร้สาระ หยุดทะเลาะกันเองทั้งในสนามซ้อมและสนามแข่ง แล้วกลับมามุ่งมั่นกับเกมแข่งขันแบบนัดต่อนัดให้มากที่สุด
ไอ้เรื่อง “Mind Game” หรือสงครามจิตวิทยาที่ฝ่ายตัวเองไปเริ่มไว้ก่อนน่ะ ถึงตอนนี้เฮียเฟอร์กี้ เขาจัดคืนมาให้เป็นชุดๆ เล่นเอา“ซิตี้” ซึ่งไม่มีประสบการณ์ลุ้นแชมป์อยู่แล้วเริ่ม “จิตหลุด” ทั้งเป๋ทั้งแกว่ง งานนี้จะเรียกว่าให้ทุกข์แก่ท่านทุกข์นั้นถึงตัวก็คงไม่ผิด.
