คอลัมน์ Final Quarter โดย ลุงแซม
ดัลลัส แมฟเวอร์ริกส์ เขยิบใกล้โอกาสสัมผัสแชมป์แรกในศึกบาสเกตบอล (NBA) เข้าทุกขณะ เมื่อขึ้นนำ โอกลาโฮมา ซิตี ธันเดอร์ 3-1 เกม ซึ่ง ณ วันที่ต้นฉบับถูกตีพิมพ์ผ่านหนังสือพิมพ์ "เอเอสทีวี ผู้จัดการรายวัน" ฉบับพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม 2554 ไม่แน่ว่า เดิร์ก โนวิตซกี ฟอร์เวิร์ดซูเปอร์สตาร์ชาวเยอรมันจะพาเพื่อนร่วมทีมเข้าไปยืนรอ ชิคาโก บูลส์ หรือ ไมอามี ฮีท ในรอบชิงชนะเลิศแล้วก็เป็นได้ ซึ่งดูตามแนวโน้มไม่น่ามีเรื่องพลิกล็อกเกิดขึ้น
ปล่อยให้ผู้เล่น โอกลาโฮมา ซิตี ธันเดอร์ ตีอกชกตัวหลังบุกมาตีเสมอซีรีส์ 1-1 เกม ได้ไม่ทันไร เผลอแว๊บเดียว ซีรีส์รอบชิงแชมป์สายตะวันตก กลายเป็นว่า ดัลลัส แมฟเวอร์ริกส์ ปล้นคืน ธันเดอร์ แบบทบต้นทบดอกถึง OKC (โอกลาโฮมา ซิตี) โดยเฉพาะเกม 4 ผู้เขียนเชื่อเหลือเกินว่าใครที่แอบเอาใจเชียร์ ธันเดอร์ ให้ทะลุถึงชิง NBA ฤดูกาล 2010/11 คงนอนไม่หลับไปตามๆ กัน เนื่องจากลูกทีมของ สกอตต์ บรูกส์ ทิ้งความได้เปรียบมากสุด 15 แต้ม ก่อนหมดเวลา 5 นาที กลับมาต่อเวลาปราชัยอย่างเหลือเชื่อ 105-112 คะแนน ทำให้สถานการณ์ของทีมคนหนุ่มไฟแรงยากยิ่งกว่าเข็นครกขึ้นภูเขา ถ้าไม่สามารถบุกไปเก็บชัยถึงถิ่นอเมริกัน แอร์ไลน์ส เซ็นเตอร์ ได้ในเกมที่ 5 ก็เก็บฉากลาโรงไปว่ากันต่อซีซันหน้าได้เลย
จากการได้ติดตามซีรีส์ เวสต์เทิร์น คอนเฟอเรนซ์ ไฟนัลส์ หากมองแค่สถิติถือว่า แมฟส์ กับ OKC แทบข่มกันไม่ลง ชู้ตฟิลด์โกลระดับ 46 เปอร์เซ็นต์ ฟรีโทรล์แตะ 80 กว่าเปอร์เซ็นต์ โดยเป็น แมฟเวอร์ริกส์ ที่เหนือกว่านิดๆ ก็เกมแรก โนวิตซกี เล่นสอยลูกโทษลงหมดทั้ง 24 หน เรื่องการรีบาวด์ ธันเดอร์ เหนือกว่า 43.2 กับ 35.0 ครั้งต่อเกม ตรงนี้ยกความดีความชอบให้ เซิร์จ อิบากา กับ นิค โคลลิสัน ที่ขยันช่วยกันตามติด โนวิตซกี แบบสุดความสามารถ ส่วนการจ่ายให้เพื่อนทำแต้ม (แอสซิสต์) แมฟส์ เหนือกว่า เช่นเดียวกับเปอร์เซ็นต์การส่องสามแต้ม แต่ปัจจัยที่ทำให้มีช่องห่างของความแตกต่างในซีรีส์ถึง 3-1 เกม เห็นจะหนีไม่พ้นเรื่องของลูกเก๋า ประสบการณ์ล้วนๆ
โดยในเกมที่สาม ธันเดอร์ มีโอกาสคัมแบ็กจากเป็นรองสุดกู่ถึง 22 แต้ม ช่วงปลายควอเตอร์ที่สาม เกือบทำเอา แมฟเวอร์ริกส์ สะอื้นเหมือนคราวทิ้ง ปอร์ทแลนด์ เทรลเบลเซอร์ส ในรอบแรก 23 แต้ม เมื่อเข้าสู่ควอเตอร์สุดท้ายแล้วกลับมาพ่ายอย่างเจ็บปวด แต่ที่สุดแล้ว OKC ก็ทำไม่ได้ เกมนี้ผู้เขียนนั่งเกาะสถานการณ์แบบติดขอบจอ ช่วงที่ไล่กวดเหลือ 5 แต้ม รัสเซลล์ เวสต์บรูก การ์ดตัวความหวังของ ธันเดอร์ ดันไปจัมพ์ชู้ต ทั้งที่น่าจะเซตเพลย์ เนื่องจากเวลามันเหลือตั้ง 2 นาทีเศษ เช่นเดียวกับ เดควาน คูก ที่ใจร้อนดันไปเร่งส่องสามแต้มกระแทกขอบห่วงออกมา จึงโดน เจสัน เทอร์รี สวนกลับปิดโอกาสคู่แข่งไปโดยปริยาย
มาในเกมสี่ ธันเดอร์ เปิดตัวดุดัน เสียงเชียร์ในสนามกระหึ่มปลุกเร้าบรรดาผู้เล่นคนหนุ่มให้ยิ่งคึกคัก แต่ แมฟเวอร์ริกส์ ไม่มีตื่นตระหนกแม้แต่น้อย ค่อยๆ เล่นเซตเพลย์กันไป จนกระทั่ง โนวิตซกี เริ่มจับเป้าเจอ เมื่อเข้าสู่ปลายควอเตอร์สุดท้าย ขณะที่ OKC นำห่าง 15 แต้ม ถ้าผู้เขียนเป็น บรูกส์ ต้องเรียกลูกทีมมาเขกกะโหลกเรียงตัว เพราะไปเข้าอีหรอบเดิมคือ จัมพ์ชู้ต แบไม่เน้นกันเลย เมื่อโดนหายใจรดต้นคอเข้ามาเรื่อยๆ ผู้เล่นเจ้าถิ่นดูเครียดดูกดดันอย่างเห็นได้ชัด เวสต์บรูก คุมสถานการณ์ในสนามไม่อยู่ เควิน ดูแรนท์ ก็มาเครื่องดับไปเฉยๆ
ช่วง 0.7 วินาทีท้าย ขณะที่สกอร์เสมอกัน 101-101 คะแนน เจสัน คิดด์ ของแมฟส์โชว์ความเก๋าออกมาให้เห็นเก็บตกได้ แทนที่จะชู้ตบอลกลางสนามไปส่งๆ การ์ดวัย 38 ปี เรียกเวลานอก เพื่อให้หัวหน้าโค้ช ริค คาร์ไลส์ ได้คิดแผนเซตเพลย์ แม้จังหวะแอลลีฮูป ของ ไทสัน แชนด์เลอร์ ไม่เป็นผล แต่ผู้เขียนพอเดาเกมออกในช่วงต่อเวลาพิเศษ ก็ในเมื่อทิศทางของเกมเทมาทาง แมฟเวอร์ริกส์ เต็มๆ ทั้งเรื่องสภาพจิตใจและการควบคุมสติ
อย่างไรก็ดี ถือว่า ธันเดอร์ มาได้ไกลเกินคาด ได้ประสบการณ์ไปเพียบกับการเข้าถึงรอบชิงแชมป์สายครั้งแรกตั้งแต่ปี 1996 ยุคที่ยังเป็น ซีแอตเทิล ซูเปอร์โซนิกส์ กระดูกของ ดูแรนท์, เวสต์บรูก และพลพรรคคงแกร่งขึ้นไม่น้อย ซีซันต่อไป (2011/12) OKC จะเป็นแฟรนไชส์ที่หลายทีมประมาทไม่ได้อีกต่อไป ส่วน แมฟเวอร์ริกส์ หากปิดซีรีส์ได้ 4-1 เกม โนวิตซกี กับผองเพื่อนจะได้พักนานกว่าคู่แข่งรอบต่อไปอีกแล้ว (ซีรีส์ก่อนหน้านี้ก็สยบ "แชมป์เก่า" แอลเอ เลเกอร์ส แบบเกมศูนย์) จึงถือเป็นเรื่องดีสำหรับทีมที่อายุเฉลี่ยของผู้เล่นมากถึง 28.0 ปี ส่วนรอบชิงใหญ่ดูทรงแล้วเห็นท่าจะมีรีแมตช์ปี 2006 เมื่อ ฮีท เพิ่งต่อเวลาหักเขา "กระทิงเปลี่ยว" บูลส์ 101-93 คะแนน ขึ้นแท่น 3-1 เกม ทางฝั่งอีสต์เทิร์น คอนเฟอเรนซ์ ไฟนัลส์
ดัลลัส แมฟเวอร์ริกส์ เขยิบใกล้โอกาสสัมผัสแชมป์แรกในศึกบาสเกตบอล (NBA) เข้าทุกขณะ เมื่อขึ้นนำ โอกลาโฮมา ซิตี ธันเดอร์ 3-1 เกม ซึ่ง ณ วันที่ต้นฉบับถูกตีพิมพ์ผ่านหนังสือพิมพ์ "เอเอสทีวี ผู้จัดการรายวัน" ฉบับพฤหัสบดีที่ 26 พฤษภาคม 2554 ไม่แน่ว่า เดิร์ก โนวิตซกี ฟอร์เวิร์ดซูเปอร์สตาร์ชาวเยอรมันจะพาเพื่อนร่วมทีมเข้าไปยืนรอ ชิคาโก บูลส์ หรือ ไมอามี ฮีท ในรอบชิงชนะเลิศแล้วก็เป็นได้ ซึ่งดูตามแนวโน้มไม่น่ามีเรื่องพลิกล็อกเกิดขึ้น
ปล่อยให้ผู้เล่น โอกลาโฮมา ซิตี ธันเดอร์ ตีอกชกตัวหลังบุกมาตีเสมอซีรีส์ 1-1 เกม ได้ไม่ทันไร เผลอแว๊บเดียว ซีรีส์รอบชิงแชมป์สายตะวันตก กลายเป็นว่า ดัลลัส แมฟเวอร์ริกส์ ปล้นคืน ธันเดอร์ แบบทบต้นทบดอกถึง OKC (โอกลาโฮมา ซิตี) โดยเฉพาะเกม 4 ผู้เขียนเชื่อเหลือเกินว่าใครที่แอบเอาใจเชียร์ ธันเดอร์ ให้ทะลุถึงชิง NBA ฤดูกาล 2010/11 คงนอนไม่หลับไปตามๆ กัน เนื่องจากลูกทีมของ สกอตต์ บรูกส์ ทิ้งความได้เปรียบมากสุด 15 แต้ม ก่อนหมดเวลา 5 นาที กลับมาต่อเวลาปราชัยอย่างเหลือเชื่อ 105-112 คะแนน ทำให้สถานการณ์ของทีมคนหนุ่มไฟแรงยากยิ่งกว่าเข็นครกขึ้นภูเขา ถ้าไม่สามารถบุกไปเก็บชัยถึงถิ่นอเมริกัน แอร์ไลน์ส เซ็นเตอร์ ได้ในเกมที่ 5 ก็เก็บฉากลาโรงไปว่ากันต่อซีซันหน้าได้เลย
จากการได้ติดตามซีรีส์ เวสต์เทิร์น คอนเฟอเรนซ์ ไฟนัลส์ หากมองแค่สถิติถือว่า แมฟส์ กับ OKC แทบข่มกันไม่ลง ชู้ตฟิลด์โกลระดับ 46 เปอร์เซ็นต์ ฟรีโทรล์แตะ 80 กว่าเปอร์เซ็นต์ โดยเป็น แมฟเวอร์ริกส์ ที่เหนือกว่านิดๆ ก็เกมแรก โนวิตซกี เล่นสอยลูกโทษลงหมดทั้ง 24 หน เรื่องการรีบาวด์ ธันเดอร์ เหนือกว่า 43.2 กับ 35.0 ครั้งต่อเกม ตรงนี้ยกความดีความชอบให้ เซิร์จ อิบากา กับ นิค โคลลิสัน ที่ขยันช่วยกันตามติด โนวิตซกี แบบสุดความสามารถ ส่วนการจ่ายให้เพื่อนทำแต้ม (แอสซิสต์) แมฟส์ เหนือกว่า เช่นเดียวกับเปอร์เซ็นต์การส่องสามแต้ม แต่ปัจจัยที่ทำให้มีช่องห่างของความแตกต่างในซีรีส์ถึง 3-1 เกม เห็นจะหนีไม่พ้นเรื่องของลูกเก๋า ประสบการณ์ล้วนๆ
โดยในเกมที่สาม ธันเดอร์ มีโอกาสคัมแบ็กจากเป็นรองสุดกู่ถึง 22 แต้ม ช่วงปลายควอเตอร์ที่สาม เกือบทำเอา แมฟเวอร์ริกส์ สะอื้นเหมือนคราวทิ้ง ปอร์ทแลนด์ เทรลเบลเซอร์ส ในรอบแรก 23 แต้ม เมื่อเข้าสู่ควอเตอร์สุดท้ายแล้วกลับมาพ่ายอย่างเจ็บปวด แต่ที่สุดแล้ว OKC ก็ทำไม่ได้ เกมนี้ผู้เขียนนั่งเกาะสถานการณ์แบบติดขอบจอ ช่วงที่ไล่กวดเหลือ 5 แต้ม รัสเซลล์ เวสต์บรูก การ์ดตัวความหวังของ ธันเดอร์ ดันไปจัมพ์ชู้ต ทั้งที่น่าจะเซตเพลย์ เนื่องจากเวลามันเหลือตั้ง 2 นาทีเศษ เช่นเดียวกับ เดควาน คูก ที่ใจร้อนดันไปเร่งส่องสามแต้มกระแทกขอบห่วงออกมา จึงโดน เจสัน เทอร์รี สวนกลับปิดโอกาสคู่แข่งไปโดยปริยาย
มาในเกมสี่ ธันเดอร์ เปิดตัวดุดัน เสียงเชียร์ในสนามกระหึ่มปลุกเร้าบรรดาผู้เล่นคนหนุ่มให้ยิ่งคึกคัก แต่ แมฟเวอร์ริกส์ ไม่มีตื่นตระหนกแม้แต่น้อย ค่อยๆ เล่นเซตเพลย์กันไป จนกระทั่ง โนวิตซกี เริ่มจับเป้าเจอ เมื่อเข้าสู่ปลายควอเตอร์สุดท้าย ขณะที่ OKC นำห่าง 15 แต้ม ถ้าผู้เขียนเป็น บรูกส์ ต้องเรียกลูกทีมมาเขกกะโหลกเรียงตัว เพราะไปเข้าอีหรอบเดิมคือ จัมพ์ชู้ต แบไม่เน้นกันเลย เมื่อโดนหายใจรดต้นคอเข้ามาเรื่อยๆ ผู้เล่นเจ้าถิ่นดูเครียดดูกดดันอย่างเห็นได้ชัด เวสต์บรูก คุมสถานการณ์ในสนามไม่อยู่ เควิน ดูแรนท์ ก็มาเครื่องดับไปเฉยๆ
ช่วง 0.7 วินาทีท้าย ขณะที่สกอร์เสมอกัน 101-101 คะแนน เจสัน คิดด์ ของแมฟส์โชว์ความเก๋าออกมาให้เห็นเก็บตกได้ แทนที่จะชู้ตบอลกลางสนามไปส่งๆ การ์ดวัย 38 ปี เรียกเวลานอก เพื่อให้หัวหน้าโค้ช ริค คาร์ไลส์ ได้คิดแผนเซตเพลย์ แม้จังหวะแอลลีฮูป ของ ไทสัน แชนด์เลอร์ ไม่เป็นผล แต่ผู้เขียนพอเดาเกมออกในช่วงต่อเวลาพิเศษ ก็ในเมื่อทิศทางของเกมเทมาทาง แมฟเวอร์ริกส์ เต็มๆ ทั้งเรื่องสภาพจิตใจและการควบคุมสติ
อย่างไรก็ดี ถือว่า ธันเดอร์ มาได้ไกลเกินคาด ได้ประสบการณ์ไปเพียบกับการเข้าถึงรอบชิงแชมป์สายครั้งแรกตั้งแต่ปี 1996 ยุคที่ยังเป็น ซีแอตเทิล ซูเปอร์โซนิกส์ กระดูกของ ดูแรนท์, เวสต์บรูก และพลพรรคคงแกร่งขึ้นไม่น้อย ซีซันต่อไป (2011/12) OKC จะเป็นแฟรนไชส์ที่หลายทีมประมาทไม่ได้อีกต่อไป ส่วน แมฟเวอร์ริกส์ หากปิดซีรีส์ได้ 4-1 เกม โนวิตซกี กับผองเพื่อนจะได้พักนานกว่าคู่แข่งรอบต่อไปอีกแล้ว (ซีรีส์ก่อนหน้านี้ก็สยบ "แชมป์เก่า" แอลเอ เลเกอร์ส แบบเกมศูนย์) จึงถือเป็นเรื่องดีสำหรับทีมที่อายุเฉลี่ยของผู้เล่นมากถึง 28.0 ปี ส่วนรอบชิงใหญ่ดูทรงแล้วเห็นท่าจะมีรีแมตช์ปี 2006 เมื่อ ฮีท เพิ่งต่อเวลาหักเขา "กระทิงเปลี่ยว" บูลส์ 101-93 คะแนน ขึ้นแท่น 3-1 เกม ทางฝั่งอีสต์เทิร์น คอนเฟอเรนซ์ ไฟนัลส์
