ชะตาพลิกผัน “ดาวรุ่ง” สู่ “ดาวร่วง”

วงการกีฬาอาชีพย่อมมีวัฏจักรให้คลื่นลูกใหม่หรือที่เรียกกันว่า “ดาวรุ่ง” สลับขึ้นมาทดแทนรุ่นพี่ที่ต้องเกษียณตัวเองไปตามกาลเวลา ซึ่งมีไม่น้อยที่สามารถยืนหยัดอยู่ได้อย่างสง่างาม แต่ก็มีส่วนหนึ่งที่ไม่อาจฉายแสงเจิดจรัสได้นานก่อนมอดดับลงในที่สุด ซึ่ง MGR Sport นำกลุ่มตัวอย่างนักกีฬาที่มีแววว่าจะโด่งดังก่อนกลายเป็น “ดาวร่วง” มาประมวลให้รับรู้กันถึงชะตาที่พลิกผันของพวกเขา

เซบาสเตียน ไดส์เลอร์ (ฟุตบอล)

โบรุสเซีย มึนเชนกลัดบัค เล็งเห็นแววอัจฉริยะของมิดฟิลด์เท้าชั่งทองรายนี้จึงจับเซ็นสัญญาในวัย 15 ปี ซึ่งต่อมาเขาก็ได้รับการคาดหมายว่าจะเป็นความหวังใหม่ของวงการลูกหนังเยอรมนีในยุคมิลเลนเนียม ถัดจากนั้น 4 ปี ไดส์เลอร์ ก็ถูกดึงตัวไปอยู่กับ แฮร์ธา เบอร์ลิน ที่ได้สิทธิ์ไปเล่นยูฟ่า แชมเปียนส์ ลีก อันเป็นเวทีที่เขาจะได้อวดฝีเท้าให้โลกรับรู้มากยิ่งขึ้น ทว่าการเจ็บเอ็นเข่าขวากลับเป็นอุปสรรคขัดขวางให้พัฒนาการของเขาหยุดชะงัก

แม้ยักษ์ใหญ่อย่าง บาเยิร์น มิวนิค จะคว้าตัวไปร่วมงานด้วยในปี 2002 แต่ ไดส์เลอร์ ก็หนีอาการเดี้ยงที่เก่าไม่พ้น บวกกับความกดดันจากแฟนบอลที่คาดหวังในตัวเขาสูง ส่งผลให้เป็นโรคซึมเศร้าจนต้องเข้ารับการบำบัดจากจิตแพทย์หลายครั้ง เวลาส่วนใหญ่ของ “บาสตี” จึงหมดไปกับการเข้าออกโรงหมอ โดยเล่นให้เสือใต้แค่ 62 นัดตลอด 4 ปีครึ่งก่อนยอมแพ้โชคชะตาและแขวนสตั๊ดด้วยวัยเพียง 27 ปี ส่วนในทีมชาติก็ได้สัมผัสรายการใหญ่เพียงแค่ ยูโร 2000 ซึ่งอินทรีเหล็กตกรอบแรกอย่างไม่เป็นท่า

ดาร์โก มิลิซิช (บาสเกตบอล)

การดราฟท์ของศึก NBA ปี 2003 นับเป็นครั้งที่มีจอมยัดห่วงแจ้งเกิดเป็นซูเปอร์สตาร์ได้มากที่สุดหนหนึ่ง เมื่อ เลอบรอน เจมส์, คาร์เมโล แอนโธนี, คริส บอช และ ดเวย์น เวด ที่ติดกลุ่มท็อป 5 ในการดราฟท์ต่างก็ผงาดขึ้นมาอยู่แถวหน้าของวงการในปัจจุบัน ทว่าในรายของ มิลิซิช ซึ่งถูกดราฟท์เป็นอันดับ 2 โดยที่ ดีทรอยต์ พิสตันส์ ดิ้นรนแลกสิทธิดราฟท์กับ เมมฟิส กริซซ์ลีส์ เพื่อให้ได้ตัวมากลับเป็นคนละเรื่อง แม้จะอยู่ในทีมชุดคว้าแชมป์ปี 2004 แต่โอกาสลงสนามกลับมีจำกัดจำเขี่ย

ไม่ว่าจะอยู่ภายใต้การทำทีมของโค้ช แลร์รี บราวน์ หรือ ฟลิป ซอนเดอร์ส ฟอร์เวิร์ดเลือดเซิร์บก็ได้ลงโชว์ฝีมือน้อยมาก โดยตลอด 2 ฤดูกาลครึ่งกับ พิสตันส์ นั้น มิลิซิช ลงเล่นเฉลี่ย 5.8 นาทีและทำแต้มเฉลี่ย 1.6 คะแนนต่อเกมเท่านั้น แม้ในการย้ายไปยัง ออร์แลนโด แมจิก จะมีสถิติดีขึ้นเล็กน้อย แต่เมื่อหมดสัญญาก็ถูกปล่อยให้เป็นฟรีเอเยนต์ในปี 2007 ก่อนที่ กริซซ์ลีส์ จะโอบอุ้มเข้าสู่ทีมต่อ อย่างไรก็ตาม ทุกวันนี้ มิลิซิช ในวัย 24 ปียังคงหาตำแหน่งตัวจริงอย่างถาวรไม่ได้อยู่ดี

เซน สกอตแลนด์ (กอล์ฟ)

เมื่อปี 1997 ก้านเหล็กชาวอังกฤษผู้นี้ถูกจับตาว่าจะเป็น “ไทเกอร์ วูดส์ แห่งสหราชอาณาจักร” หลังคว้าแชมป์ได้ด้วยวัยเพียง 14 ปี ถัดมาอีก 2 ปีเขาก็เป็นนักกอล์ฟอายุน้อยที่สุดที่ผ่านการคัดเลือกเข้าไปประชันวงสวิงในศึกเมเจอร์ “ดิ โอเพน” ต่อมาเขาก็ก้าวขึ้นมาเป็นรุคกีระดับแนวหน้าของทวีปยุโรป กระทั่งเทิร์นโปรอย่างเต็มตัวในปี 2003 ซึ่งใครต่อใครพากันกะเก็งว่ามีโอกาสสร้างชื่อกระฉ่อนวงการในภายภาคหน้าได้ไม่ยาก

อย่างไรก็ตาม เส้นทางนักกอล์ฟของ สกอตแลนด์ มีอันต้องกลับตาลปัตร เมื่อประสบอุบัติเหตุรถชนจนบาดเจ็บบริเวณคอ ส่งผลให้ต้องหยุดพักการแข่งขันนานถึง 4 ปี แม้จะรักษาตัวจนคัมแบ็กได้ในปี 2007 และสามารถติดอันดับทำเงินรางวัลของยูโรเปียนทัวร์ที่ 96 ทว่ามรสุมก็เข้ามารุมเร้าอีกระลอกจากอาการบาดเจ็บข้อมือ ทำให้พลาดลงเล่นตลอดครึ่งหลังของฤดูกาล 2008 ส่งผลถึงอายุทัวร์การ์ดของ สกอตแลนด์ ที่ใกล้หมดลงเต็มที โดยมีสิทธิ์ลงแข่งในยูโรเปียนทัวร์ปีนี้แค่ 9 รายการ

แอนนา คูร์นิโควา (เทนนิส)

ด้วยความสวยผนวกรวมกับฝีมือส่งผลให้ คูร์นิโควา กลายเป็นนางฟ้าแห่งวงการเทนนิสที่เพียบพร้อมทั้งรูปลักษณ์และความสามารถ ซึ่งเพียงแค่ปีเดียวที่เล่นอาชีพในดับเบิลยูทีเอทัวร์ก็คว้ารางวัลนักหวดหน้าใหม่ยอดเยี่ยมประจำปี 1996 มาครอง โดยกระโดดจากที่ 144 มาอยู่อันดับ 57 ก่อนขึ้นแท่นมือ 8 ของโลกประเภทเดี่ยว และรั้งหมายเลข 1 ของโลกประเภทหญิงคู่ในเวลาต่อมา ซึ่งการันตีด้วยแชมป์แกรนด์แสลม ออสเตรเลียน โอเพน ถึง 2 สมัยจากการจับคู่กับ มาร์ตินา ฮินกิส

แต่แล้วดวงชะตาในแวดวงกีฬาของ แอนนา ก็พุ่งไม่ถึงขีดสุดก่อนสะดุดลงด้วยอาการบาดเจ็บเรื้อรังบริเวณหลัง ส่งผลข้างเคียงมายังฟอร์มการเล่นและอันดับโลกที่ถดถอยลงนับตั้งแต่ปี 2001 เป็นต้นมา ก่อนวางมือจากแร็กเกตในปี 2003 โดยไม่ได้ลงแข่งในแมตช์อย่างเป็นทางการอีกเลยจนถึงทุกวันนี้ ซึ่งเธอกลายเป็นเซเลบริตีอย่างเต็มตัวด้วยการรับจ๊อบถ่ายแบบขึ้นปกนิตยสารเล่มต่างๆ เดินสายออกงานโชว์ตัว และเล่นเทนนิสการกุศล เพื่อนำเงินเข้ากองทุนช่วยเหลือผู้ด้อยโอกาส