คอลัมน์ Final Quarter โดย ลุงแซม
ปล่อยให้แฟนๆ ตั้งตารอสัมผัสความดื่มด่ำแห่งชัยชนะในรอบชิงเอ็นบีเอ (NBA) นานถึง 7 เกม และแล้วขุนพลนักแม่นห่วง ออร์แลนโด แมจิก ก็ทำสำเร็จจนได้เปิดบ้านบด แอลเอ เลเกอร์ส สดๆ ร้อนๆ ณ วันปั่นต้นฉบับ 108-104 คะแนน ทำให้ไล่ซีรีส์มาเป็น 1-2 เกม ทว่าบรรดากองเชียร์ แมจิก คงฉลองกันไม่เต็มคราบหากท้ายที่สุดแล้วเป็น เลเกอร์ส ที่ปิดซีรีส์ในบั้นปลาย
ออร์แลนโด แมจิก เฟรนไชส์ที่ผมแอบปันใจเชียร์อยู่ช่วงหนึ่ง เพราะประทับใจในความยอดเยี่ยมของ “เพนนี ฮาร์ดอเวย์” ทะลุเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศศึกบาสเกตบอลเอ็นบีเอ เป็นสมัยที่สองในประวัติศาสตร์ แต่ก่อนลงเล่นเมื่อเช้าวันพุธที่ผ่านมา แมจิก ทำสถิติเอาไว้ 0-6 เกมในซีรีส์แห่งเกียรติยศ ย้อนไปเมื่อ 14 ปีก่อนปราชัยอย่างย่อยยับให้ ฮาคีม “เดอะ ดรีม” โอลาจูวอน และพลพรรค “หัวจรวด” ฮุสตัน ร็อคเก็ตส์ แบบกินไข่ แถมในปีนี้เจอกับ แอลเอ เลเกอร์ส มาสองเกมก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป
หากพลิกตำราย้อนดูสถิติยามใดที่ เลเกอร์ส ขึ้นหน้า 2-0 เกม พวกเขาเก็บซีรีส์ได้ถึง 38 ครั้ง เสียท่าแค่หนเดียวให้แก่ บอสตัน เซลติกส์ เมื่อปี 1969 และนับตั้งแต่เปลี่ยนระบบในรอบชิงมาเป็นซีรีส์ “2-3-2” ตั้งแต่เมื่อปี 1985 มี 11 ทีมที่ขึ้นนำ 2-0 เกมไต่ขึ้นไปถึงจุดสุดยอด มีเพียงทีมเดียวเท่านั้นที่ออกตัวสวยแต่บ้อท่านั่นก็คือ ดัลลัส แมฟเวอร์ริกส์ ที่โดน ดีเวย์น เหว็ด นำทัพ ไมอามี ฮีท เก็บ 4 เกมรวดแซงเข้าเส้นชัยหน้าตาเฉยในปี 2006
ดังนั้นชัยชนะในเกมที่ 3 เมื่อวันพุธจึงถือเป็นฤกษ์งามยามดีหากคิดเปิดศักราชแห่งความสำเร็จ ซึ่งจากที่ผมได้ติดตามการถ่ายทอดสดมาทั้งสามเกม แมจิก ปรับตัวกับรอบชิงได้ดีขึ้นเป็นลำดับ เรียนรู้ความผิดพลาดได้ดีขึ้น สแตน แวน กันดี หัวหน้าโค้ชหน้าติดหนวดไม่ดื้อแพ่งส่ง จาเมียร์ เนลสัน ลงสนามนานๆ กินเวลาถือบอล ราเฟอร์ อัลสตัน เกมล่าสุด เนลสัน ที่ผ่าตัดไหล่ข้างขวาพักไปนานร่วม 4 เดือนแต่ดันอุตริอยากคัมแบ็ก ต้องรับสภาพบนม้านั่งสำรองพร้อมยกเครดิตให้ อัลสตัน จอมเก๋าวัย 32 ปี ซึ่งกดไปคนเดียว 20 แต้ม 4 แอสซิสต์
จากสองเกมแรกที่ แมจิก ต้องพ่ายแพ้เป็นเพราะ “แบ็กคอร์ต” ต่อกรกับ เลเกอร์ส ไม่ได้เลย อัลสตัน ลงสนามเหมือนมีมีดจี้หลังตลอดเวลา จนออกอาการเกร็งเพราะไม่รู้ว่าจะโดนเปลี่ยนตัวออกให้ เนลสัน ลงเล่นเมื่อไหร่ จังหวะอะไรๆ ดูเสียไปอย่างเห็นได้ชัด ส่วน คอร์ทนีย์ ลี กับ มิคาเอล พีเอตรุส หาทางหยุด โคบี ไบรอันท์ ไม่อยู่จริงๆ และที่น่าเสียดายอย่างยิ่งในเกมที่ 2 ถ้า ลี นิ่งกว่านี้ป้ายบอลลงห่วงช่วงท้ายเกม แมจิก คงไม่ต้องไปต่อเวลาแพ้ เลเกอร์ส อย่างน่าเจ็บใจ มิฉะนั้นสถานการณ์คงเปลี่ยนไปเยอะ
แต่ก็เอานะ ตีไข่แตกไล่มาได้ 1-2 เกม กำลังใจคงเพิ่มทวีคูณ เกม 4 และ 5 แมจิก ยังจะได้ปักหลักเล่นในแอมเวย์ อารีนา เช้าวันศุกร์กับจันทร์หน้าตามวัน-เวลาประเทศไทย ถ้าเล่นได้เหมือนซีรีส์ที่เจอกับ คลีฟแลนด์ คาวาเลียร์ส ที่ครบเครื่องเรื่องต้มยำ หรือว่าแม่นดั่งจับวางอย่างในเกมที่ 3 ซึ่ง แมจิก ชู้ตฟิลด์โกลแม่นเหลือเชื่อ ครึ่งแรกยิงบอลลงห่วงคิดเป็นถึง 75 เปอร์เซ็นต์ (24 จาก 32 ลูก) จบเกมสถิติตกมาเล็กน้อยเหลือ 62.5 เปอร์เซ็นต์
ดไวท์ ฮาวเวิร์ด อาจไม่มีดังก์แบบสะใจ การฝ่า เพา กาซอล และ แอนดรูว์ บายนัม หอคอยคู่เลเกอร์สมิใช่ง่าย แต่ความไว ลูกขยันบริเวณพื้นที่ใต้แป้น และสกายฮุคที่เข้าตากรรมการ “ซูเปอร์แมน” จึงได้มา 21 แต้ม 14 รีบาวด์ นี่เป็นการบ้านชิ้นใหญ่ให้ ฟิล แจ็คสัน ไปตรึกตรองให้หนัก เนื่องจาก บายนัม เซ็นเตอร์ดาวรุ่งยังเล่นเกมรับไม่ได้ดั่งใจ เกมบุกก็เข็นไม่ขึ้น ทว่า แมจิก ก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน เพราะดูเหมือนว่า ลามาร์ โอดอม สลัดอาการเจ็บหลังฟื้นฟอร์มได้แล้ว เรียกได้ว่าการปะทะกับในแผง “ฟรอนท์คอร์ต” คงสนุกขึ้นตามลำดับ
ส่วนแนวแบ็กคอร์ต ใครเป็นแฟนแมจิก เอาแค่เชียร์ให้ ลี พยายามติดหนึบเล่นเกมรับยื้อ โคบี ให้ถึงที่สุด ลุ้นให้ซูเปอร์สตาร์พลาดของง่ายดั่งเกม 3 ที่ชู้ตฟรีโทรล์แค่ 50 เปอร์เซ็นต์ (10 ลงแค่ 5) ขณะที่ พีเอตรุส ลงมาเป็นโจ๊กเกอร์ช่วยทำแต้มสักสองหลัก และ อัลสตัน ยังข่มทาง ดีเร็ค ฟิสเชอร์ ได้ต่อไป ผมว่าอะไรมันก็ไม่แน่หรอกครับสำหรับลูกกลมๆ เพียงแต่ว่า Do You Believe in Magic? คุณเชื่อในมนตราแห่ง “แมจิก” มากน้อยแค่ไหน
ปล่อยให้แฟนๆ ตั้งตารอสัมผัสความดื่มด่ำแห่งชัยชนะในรอบชิงเอ็นบีเอ (NBA) นานถึง 7 เกม และแล้วขุนพลนักแม่นห่วง ออร์แลนโด แมจิก ก็ทำสำเร็จจนได้เปิดบ้านบด แอลเอ เลเกอร์ส สดๆ ร้อนๆ ณ วันปั่นต้นฉบับ 108-104 คะแนน ทำให้ไล่ซีรีส์มาเป็น 1-2 เกม ทว่าบรรดากองเชียร์ แมจิก คงฉลองกันไม่เต็มคราบหากท้ายที่สุดแล้วเป็น เลเกอร์ส ที่ปิดซีรีส์ในบั้นปลาย
ออร์แลนโด แมจิก เฟรนไชส์ที่ผมแอบปันใจเชียร์อยู่ช่วงหนึ่ง เพราะประทับใจในความยอดเยี่ยมของ “เพนนี ฮาร์ดอเวย์” ทะลุเข้าสู่รอบชิงชนะเลิศศึกบาสเกตบอลเอ็นบีเอ เป็นสมัยที่สองในประวัติศาสตร์ แต่ก่อนลงเล่นเมื่อเช้าวันพุธที่ผ่านมา แมจิก ทำสถิติเอาไว้ 0-6 เกมในซีรีส์แห่งเกียรติยศ ย้อนไปเมื่อ 14 ปีก่อนปราชัยอย่างย่อยยับให้ ฮาคีม “เดอะ ดรีม” โอลาจูวอน และพลพรรค “หัวจรวด” ฮุสตัน ร็อคเก็ตส์ แบบกินไข่ แถมในปีนี้เจอกับ แอลเอ เลเกอร์ส มาสองเกมก็เป็นฝ่ายพ่ายแพ้ไป
หากพลิกตำราย้อนดูสถิติยามใดที่ เลเกอร์ส ขึ้นหน้า 2-0 เกม พวกเขาเก็บซีรีส์ได้ถึง 38 ครั้ง เสียท่าแค่หนเดียวให้แก่ บอสตัน เซลติกส์ เมื่อปี 1969 และนับตั้งแต่เปลี่ยนระบบในรอบชิงมาเป็นซีรีส์ “2-3-2” ตั้งแต่เมื่อปี 1985 มี 11 ทีมที่ขึ้นนำ 2-0 เกมไต่ขึ้นไปถึงจุดสุดยอด มีเพียงทีมเดียวเท่านั้นที่ออกตัวสวยแต่บ้อท่านั่นก็คือ ดัลลัส แมฟเวอร์ริกส์ ที่โดน ดีเวย์น เหว็ด นำทัพ ไมอามี ฮีท เก็บ 4 เกมรวดแซงเข้าเส้นชัยหน้าตาเฉยในปี 2006
ดังนั้นชัยชนะในเกมที่ 3 เมื่อวันพุธจึงถือเป็นฤกษ์งามยามดีหากคิดเปิดศักราชแห่งความสำเร็จ ซึ่งจากที่ผมได้ติดตามการถ่ายทอดสดมาทั้งสามเกม แมจิก ปรับตัวกับรอบชิงได้ดีขึ้นเป็นลำดับ เรียนรู้ความผิดพลาดได้ดีขึ้น สแตน แวน กันดี หัวหน้าโค้ชหน้าติดหนวดไม่ดื้อแพ่งส่ง จาเมียร์ เนลสัน ลงสนามนานๆ กินเวลาถือบอล ราเฟอร์ อัลสตัน เกมล่าสุด เนลสัน ที่ผ่าตัดไหล่ข้างขวาพักไปนานร่วม 4 เดือนแต่ดันอุตริอยากคัมแบ็ก ต้องรับสภาพบนม้านั่งสำรองพร้อมยกเครดิตให้ อัลสตัน จอมเก๋าวัย 32 ปี ซึ่งกดไปคนเดียว 20 แต้ม 4 แอสซิสต์
จากสองเกมแรกที่ แมจิก ต้องพ่ายแพ้เป็นเพราะ “แบ็กคอร์ต” ต่อกรกับ เลเกอร์ส ไม่ได้เลย อัลสตัน ลงสนามเหมือนมีมีดจี้หลังตลอดเวลา จนออกอาการเกร็งเพราะไม่รู้ว่าจะโดนเปลี่ยนตัวออกให้ เนลสัน ลงเล่นเมื่อไหร่ จังหวะอะไรๆ ดูเสียไปอย่างเห็นได้ชัด ส่วน คอร์ทนีย์ ลี กับ มิคาเอล พีเอตรุส หาทางหยุด โคบี ไบรอันท์ ไม่อยู่จริงๆ และที่น่าเสียดายอย่างยิ่งในเกมที่ 2 ถ้า ลี นิ่งกว่านี้ป้ายบอลลงห่วงช่วงท้ายเกม แมจิก คงไม่ต้องไปต่อเวลาแพ้ เลเกอร์ส อย่างน่าเจ็บใจ มิฉะนั้นสถานการณ์คงเปลี่ยนไปเยอะ
แต่ก็เอานะ ตีไข่แตกไล่มาได้ 1-2 เกม กำลังใจคงเพิ่มทวีคูณ เกม 4 และ 5 แมจิก ยังจะได้ปักหลักเล่นในแอมเวย์ อารีนา เช้าวันศุกร์กับจันทร์หน้าตามวัน-เวลาประเทศไทย ถ้าเล่นได้เหมือนซีรีส์ที่เจอกับ คลีฟแลนด์ คาวาเลียร์ส ที่ครบเครื่องเรื่องต้มยำ หรือว่าแม่นดั่งจับวางอย่างในเกมที่ 3 ซึ่ง แมจิก ชู้ตฟิลด์โกลแม่นเหลือเชื่อ ครึ่งแรกยิงบอลลงห่วงคิดเป็นถึง 75 เปอร์เซ็นต์ (24 จาก 32 ลูก) จบเกมสถิติตกมาเล็กน้อยเหลือ 62.5 เปอร์เซ็นต์
ดไวท์ ฮาวเวิร์ด อาจไม่มีดังก์แบบสะใจ การฝ่า เพา กาซอล และ แอนดรูว์ บายนัม หอคอยคู่เลเกอร์สมิใช่ง่าย แต่ความไว ลูกขยันบริเวณพื้นที่ใต้แป้น และสกายฮุคที่เข้าตากรรมการ “ซูเปอร์แมน” จึงได้มา 21 แต้ม 14 รีบาวด์ นี่เป็นการบ้านชิ้นใหญ่ให้ ฟิล แจ็คสัน ไปตรึกตรองให้หนัก เนื่องจาก บายนัม เซ็นเตอร์ดาวรุ่งยังเล่นเกมรับไม่ได้ดั่งใจ เกมบุกก็เข็นไม่ขึ้น ทว่า แมจิก ก็ประมาทไม่ได้เช่นกัน เพราะดูเหมือนว่า ลามาร์ โอดอม สลัดอาการเจ็บหลังฟื้นฟอร์มได้แล้ว เรียกได้ว่าการปะทะกับในแผง “ฟรอนท์คอร์ต” คงสนุกขึ้นตามลำดับ
ส่วนแนวแบ็กคอร์ต ใครเป็นแฟนแมจิก เอาแค่เชียร์ให้ ลี พยายามติดหนึบเล่นเกมรับยื้อ โคบี ให้ถึงที่สุด ลุ้นให้ซูเปอร์สตาร์พลาดของง่ายดั่งเกม 3 ที่ชู้ตฟรีโทรล์แค่ 50 เปอร์เซ็นต์ (10 ลงแค่ 5) ขณะที่ พีเอตรุส ลงมาเป็นโจ๊กเกอร์ช่วยทำแต้มสักสองหลัก และ อัลสตัน ยังข่มทาง ดีเร็ค ฟิสเชอร์ ได้ต่อไป ผมว่าอะไรมันก็ไม่แน่หรอกครับสำหรับลูกกลมๆ เพียงแต่ว่า Do You Believe in Magic? คุณเชื่อในมนตราแห่ง “แมจิก” มากน้อยแค่ไหน
