ศูนย์ข่าวหาดใหญ่ - กลุ่ม กวี นักเขียน สื่อมวลชน ร่วมแสดงจุดยืนต่อโครงการ “แลนด์บริดจ์สงขลา-สตูล” โดยเขียนเพื่อแสดงออกภายใต้คอนเซ็ปต์ “เดินด้วยรัก” สนับสนุนเครือข่ายประชาชนติดตามแผนพัฒนา จ.สตูล กับกิจกรรม “เดินด้วยรัก...พิทักษ์สองฝั่งทะเล”
จากกรณีกลุ่มเครือข่ายประชาชนติดตามแผนพัฒนา จ.สตูล ได้รวมกลุ่มกันเพื่อจัดกิจกรรม “เดินด้วยรัก...พิทักษ์สองฝั่งทะเล” เพื่อแสดงสัญลักษณ์ในการต่อต้านโครงการเมกะโปรเจกต์ แลนด์บริดจ์สงขลา-สตูล โดยการเดินเท้าจาก จ.สตูล สู่ จ.สงขลา ด้วยระยะทาง 220 กม. โดยเส้นทางที่เดินผ่านส่วนใหญ่จะเป็นจุดที่อยู่ในโครงการแลนด์บริดจ์สงขลา-สตูล ทั้งสิ้น เพื่อแจกจ่าย และให้ความรู้แก่ชุมชนที่ได้รับผลกระทบ
ทั้งนี้ ได้มีความเคลื่อนไหวจากกลุ่ม กวี นักเขียน สื่อมวลชน เพื่อร่วมกันแสดงท่าทีและจุดยืนต่อโครงการ “แลนด์บริดจ์สงขลา-สตูล” โดยการร่วมกันเขียนเพื่อแสดงออก ภายใต้คอนเซ็ปต์ “เดินด้วยรัก” และมีนักเขียนต่างทยอยแสดงความคิดเห็น เช่น พลัง เพียงพิรุฬ กวี/นักเขียน, ณรรธราวุธ เมืองสุข นักเขียนสารคดี/นักสื่อสารมวลชน, ชนะ เสียงหลาย นักเขียน, นภดล ปรางค์ทอง กวี, จิราภรณ์ หนูสง นักสื่อสารมวลชน, จำนง ศรีนคร นักเขียน/นักสื่อสารมวลชน, ประมวล มณีโรจน์ นักเขียน, แสงดาว ศรัทธามั่น กวี เพื่อปลุกจิตสำนึก โดยแสดงพลังเคลื่อนไหวสะท้อนผ่านตัวอักษร
เดินด้วยรักฯ # 1
......
สู้เท่าที่สูจักสู้ได้
สู้เท่าที่ไหว ยังพอหวัง
สู้เท่าที่แรงแห่งกายยัง
สู้ทั้งที่ฝั่ง ช่างแสนไกล
เท่าที่ยุคสมัยของคนยาก
ถูกฝังฝากรอยทนซึ่งหม่นไหม้
เท่าที่หลุมความโลภอันจัญไร
ถูกกระชากลากไส้เนื้อในทราม
เรี่ยวแรงน่าดูแคลนเพียงแขนขา
หาญท้าอำนาจบาปอันหยาบหยาม
ดุ่มเดินเชื่องช้าพยายาม
กลางดงสงครามลุกลามไฟ
ปลีน่องทอดแน่วสู่แนวหน้า
แผ่นดินปู่ย่าแบกบนไหล่
ทุกรอยย่ำย่างหนทางไกล
เท่ากับย่ำหัวใจเนรคุณ
พลัง เพียงพิรุฬ
กวี-นักเขียน
ผู้เข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ ปี 2556
เดินด้วยรักฯ # 2
“สำหรับผม การเดินไป สื่อสารไป ก้าวหน้ากว่าเดินเชิงสัญลักษณ์อย่างเดียว มันมีมูฟเมนต์ชัดเจน ผมว่าคณะเดินด้วยรักฯ กำหนดรูปแบบตัวเองชัดมากๆ”
ณรรธราวุธ เมืองสุข
นักเขียนสารคดี
นักสื่อสารมวลชน
เดินด้วยรัก # 3
ฝังเถ้ากระดูกไว้กับแผ่นดินแห่งนี้
1.
นานเนิ่น-กี่ห้วงกาล
บรรพบุรุษข้าเดินทางมายังดินแดนแห่งนี้
ฝากชีวิตไว้กับผืนทรายและทะเล
เผชิญความแห้งแล้ง...อดอยาก...และหิวโหย
แม้พายุร้ายซัดสาดโหมกระหน่ำ
เรืออับปางและแหล่งพักพิงพังพินาศ
แต่พวกเขายังต่อสู้และหยัดยืน
2.
นานเนิ่น-กี่ห้วงฤดูกาล
กี่มรสุมพัดผ่าน
กี่สายลมขับขาน
กี่ใบไม้ทับถม
กี่แสงแดดเริงระบำ
กี่หยาดฝนโปรยฉ่ำ
กี่ชีวิตบอกเล่าตำนาน
กี่จิตวิญญาณสืบสาน
จึงก่อเกิดแผ่นดินอันอุดม
และวิถีชุมชนที่ดีงาม
3.
ณ ห้วงกาลนี้
ปวงเหล่าปีศาจของยุคสมัย
ร่ายเวทมนตร์แห่งมายาการ
ส่งเสียงขู่ตะโกนก้องคำราม
เหนือชายฝั่งทะเลอันดามัน
พวกสูเจ้าจงยอมจำนนและออกไปจากดินแดนแห่งนี้
4.
แดนสรวงสวรรค์ที่พวกมันเอ่ยอ้างนั้นหรือ?
ข้าได้พบเห็นและสัมผัสมาแล้ว
เมืองห่มคลุมด้วยฝุ่นควันและไอพิษ
อีกสายน้ำและทะเลนั้นเล่าเน่าสนิท
ปู ปลา...อาบสารเคมี...ตายสิ้น
ผู้คนป่วยไข้และเสียชีวิต
ข้าไม่ปราถนาให้ที่นี่เหมือนที่นั่น
ข้าไม่ยอมแลกอนาคตกับวิถีอันบ้าคลั่ง
5.
ข้าจะปกป้องผืนทรายและทะเล
ข้าจะปกป้องดุหยง หญ้าชะเงา ปะการัง และป่าชายเลน
ข้าจะอยู่ต่อสู้กับพี่น้องข้าที่นี่
และถ้าข้าเสียชีวิตลง...
จงฝังเถ้ากระดูกไว้กับแผ่นดินแห่งนี้
ชนะ เสียงหลาย
นักเขียน / ชาวสวน
เดินด้วยรัก # 4
สำนึกแห่งการปกป้องรักษาย่อมเป็นหลักประกันอนาคตที่ดีสำหรับคนในท้องถิ่น มากกว่าสำนึกเรื่องการพัฒนาที่นำพาไปสู่การก่อเกิดโครงการขนาดใหญ่ ซึ่งไม่อาจรู้ชะตากรรมแน่ชัดในบั้นปลาย และแน่นอน สุ้มเสียงที่จะเป็นไปในทางร้ายต่อคนพื้นที่มากกว่านำสิ่งดีมาให้ หลายๆ แห่งที่เห็นล้วนเป็นเช่นนั้น
นพดล ปรางค์ทอง
กวี / อาจารย์มหาวิทยาลัย
เดินด้วยรัก # 5
เดิน เดิน เดิน
เดินด้วยใจไปด้วยฝ่าเท้า
ทักทายดอกหญ้าปลายทาง
โบกมือให้ท้องฟ้ายิ้มแย้มต้อนรับ
เดินด้วยเท้าอาจเปลี่ยนโลกได้
ปาดเม็ดเหงื่อก้าวเท้าเดิน!
ยังคงเดินฝากรอยเท้า
พลางนับหลักกิโลให้ถึงสองร้อยยี่สิบ
รอรอยเท้าใหม่มาร่วมเดิน
สีสันใต้ทะเลอันดามัน
อีกปลาหลายพันธุ์
กุ้ง หมึก หอย ของหรอยจ้าน
ถูกควักทิ้งจากแดนมาตุภูมิ
สู่การรีโนเวทเมืองใหม่
ทะเลคงร้องไห้
มนุษย์หลายเผ่าพันธุ์คงใจสลาย
ต้องยิ้มรับทั้งน้ำตาใช่ไหม?
เมกะโปรเจกต์แผนใหญ่
เปลี่ยนเป็นเมืองใหม่
จากน้ำทะเลฟ้าใส
สู่การพัฒนา?
สู่การปฏิรูป?
หรือการปฏิวัติ ?!
จิราภรณ์ หนูสง
นักสื่อสารมวลชน
กองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์โฟกัสภาคใต้
เดินด้วยรัก # 6
หนึ่งปาก ก็หนึ่งเสียง
หลายปาก ก็หลายเสียง
สองขา ก็หนึ่งเสียง
หลายขา ก็หลายเสียง
เมื่อ ปาก ขา และ หัวใจ ทำหน้าที่พร้อมกัน
เดินทางไกลด้วยรัก...ปากบารา
จำนง ศรีนคร
นักเขียน / นักสื่อสารมวลชน
อดีตกองบรรณาธิการนิตยสาร ค.ฅน
เดินด้วยรัก # 7
เงียบเหงาในวีรภาพงดงาม
ประวัติศาสตร์การเดินเพื่อปกป้องแผ่นดินมีเรื่องเล่าทำนองว่า
เมื่อคานธีคิดสู้กับอำนาจของจักรภพอังกฤษด้วยวิธีอหิงสา
อาจารย์สอนประวัติศาสตร์ท่านหนึ่งเข้ามาให้ความคิดเห็น
บทสนทนาของพวกเขาคงเป็นไปในทำนองนี้
: ทำไมต้องต่อต้านอังกฤษ ในเมื่ออังกฤษนำความเจริญมาให้
: คนส่วนใหญ่มักคิดแบบนั้น ผมอยู่กับคนยากไร้ผมจึงคิดแบบนี้
: แค่การเดินประท้วงไม่สามารถต้านอำนาจอันยิ่งใหญ่ของอังกฤษได้หรอก
: รู้ได้อย่างไร
: ผมรู้เพราะผมเป็นอาจารย์สอนประวัติศาสตร์
: คุณเป็นได้แค่ผู้สอนประวัติศาสตร์ แต่ผมจะเป็นผู้สร้างประวัติศาสตร์
แล้วก้าวของคานธีก็กลายเป็นก้าวแห่งชัยชนะของโลก
สังคมไทยวันนี้ซึ่งซ้ายขวาหน้าหลังยั้วเยี้ยไปด้วยผู้สอนประวัติศาสตร์
กลางสายฝนโปรยปรายบนแผ่นดินต้นฤดูมรสุม
ผู้สร้างประวัติศาสตร์กลุ่มเล็กๆกำลังเงียบเหงาอยู่กลางเส้นทาง
เขาเดินเพื่อปกป้องคาบสมุทรภาคใต้จากยักษ์หิรัญม้วนแผ่นดิน
ในฐานะของผู้สอนประวัติศาสตร์ผู้ห่วงหน้าพะวงหลัง
ฉันอยากกอบหัวใจไปกองไว้กลางฝ่าเท้าของพวกเขา
ประมวล มณีโรจณ์
นักเขียน / นักวิชาการ
เดินด้วยรัก # 8
ธ ร ร ม ย า ต ร า ชั ย !
( กาพย์ อิสรา )
“ Land Bridges ” อัอยศ
หาก ปรากฏ ต้อง อ ด สู
ทำลาย ชีพ ทุกผู้
อีก ธ ร ร ม ช า ติ วิ ถี ชี วี
- - - พื ช - สั ต ว์. บก - ท ะ เ ล
ต้อง จ บ เ ห่ กัน ครา นี้
เมื่อ โ ห ง ห่ า บ้ า อั ป รี ย์
มา ก ด ขี่ พี่ น้ อ ง เ ร า
. . . อุทยาน ด ง ด อ ย ป่ า
ยัง คุ ณ ค่ า ต้อง อั บ เ ฉ า
แ ม่ น้ำ แล ภูเขา
ทะเล ทราย พิ น า ศ พ ลั น !
. . . ม า เ ถิด ม ว ล พี่ น้อง
เ ริ ง รำ ร้ อ ง ร่ ว ม ใจ กัน
กุ้ ง ห อ ย ปู ป ล า อัน -
- หิ น ดิ น ท ร า ย แ ก ร่ ง ผ จ ญ
- - - เ ดิ น เ ดิ น เถิด เ ดิ น ด้วย ใ จ มั่ น
ห ล อ ม ชี วั น ง า ม เ ข้ ม ข้ น
ป ก ป้ อ ง ห ม้ อ ข้ า ว ตน
แล สร้างโลก ให้ โ ส ภ า
( กลอน อิสระ )
. . . เ ดิ น เดิ น เถิด เดิน ด้วย ใ จ ห า ญ
ห ล อ ม เ ลื อ ด เ นื้ อ วิ ญ ญา ณ์ พ ลั ง ก ล้ า
โน่น ! ด ว ง ต ะ วั น เฉิ ด ฉั น ท์ ส่องนำพา
ผ อ ง พี น้ อ ง ม ว ล ป ร ะ ช า ฯ ต้อง กำ ชั ย! @
แสงดาว ศรัทธามั่น
กวี
ภาพประกอบจาก Facebook เดินด้วยรัก ปกป้องปากบาราจะนะ
จากกรณีกลุ่มเครือข่ายประชาชนติดตามแผนพัฒนา จ.สตูล ได้รวมกลุ่มกันเพื่อจัดกิจกรรม “เดินด้วยรัก...พิทักษ์สองฝั่งทะเล” เพื่อแสดงสัญลักษณ์ในการต่อต้านโครงการเมกะโปรเจกต์ แลนด์บริดจ์สงขลา-สตูล โดยการเดินเท้าจาก จ.สตูล สู่ จ.สงขลา ด้วยระยะทาง 220 กม. โดยเส้นทางที่เดินผ่านส่วนใหญ่จะเป็นจุดที่อยู่ในโครงการแลนด์บริดจ์สงขลา-สตูล ทั้งสิ้น เพื่อแจกจ่าย และให้ความรู้แก่ชุมชนที่ได้รับผลกระทบ
ทั้งนี้ ได้มีความเคลื่อนไหวจากกลุ่ม กวี นักเขียน สื่อมวลชน เพื่อร่วมกันแสดงท่าทีและจุดยืนต่อโครงการ “แลนด์บริดจ์สงขลา-สตูล” โดยการร่วมกันเขียนเพื่อแสดงออก ภายใต้คอนเซ็ปต์ “เดินด้วยรัก” และมีนักเขียนต่างทยอยแสดงความคิดเห็น เช่น พลัง เพียงพิรุฬ กวี/นักเขียน, ณรรธราวุธ เมืองสุข นักเขียนสารคดี/นักสื่อสารมวลชน, ชนะ เสียงหลาย นักเขียน, นภดล ปรางค์ทอง กวี, จิราภรณ์ หนูสง นักสื่อสารมวลชน, จำนง ศรีนคร นักเขียน/นักสื่อสารมวลชน, ประมวล มณีโรจน์ นักเขียน, แสงดาว ศรัทธามั่น กวี เพื่อปลุกจิตสำนึก โดยแสดงพลังเคลื่อนไหวสะท้อนผ่านตัวอักษร
เดินด้วยรักฯ # 1
......
สู้เท่าที่สูจักสู้ได้
สู้เท่าที่ไหว ยังพอหวัง
สู้เท่าที่แรงแห่งกายยัง
สู้ทั้งที่ฝั่ง ช่างแสนไกล
เท่าที่ยุคสมัยของคนยาก
ถูกฝังฝากรอยทนซึ่งหม่นไหม้
เท่าที่หลุมความโลภอันจัญไร
ถูกกระชากลากไส้เนื้อในทราม
เรี่ยวแรงน่าดูแคลนเพียงแขนขา
หาญท้าอำนาจบาปอันหยาบหยาม
ดุ่มเดินเชื่องช้าพยายาม
กลางดงสงครามลุกลามไฟ
ปลีน่องทอดแน่วสู่แนวหน้า
แผ่นดินปู่ย่าแบกบนไหล่
ทุกรอยย่ำย่างหนทางไกล
เท่ากับย่ำหัวใจเนรคุณ
พลัง เพียงพิรุฬ
กวี-นักเขียน
ผู้เข้ารอบสุดท้ายรางวัลซีไรต์ ปี 2556
เดินด้วยรักฯ # 2
“สำหรับผม การเดินไป สื่อสารไป ก้าวหน้ากว่าเดินเชิงสัญลักษณ์อย่างเดียว มันมีมูฟเมนต์ชัดเจน ผมว่าคณะเดินด้วยรักฯ กำหนดรูปแบบตัวเองชัดมากๆ”
ณรรธราวุธ เมืองสุข
นักเขียนสารคดี
นักสื่อสารมวลชน
เดินด้วยรัก # 3
ฝังเถ้ากระดูกไว้กับแผ่นดินแห่งนี้
1.
นานเนิ่น-กี่ห้วงกาล
บรรพบุรุษข้าเดินทางมายังดินแดนแห่งนี้
ฝากชีวิตไว้กับผืนทรายและทะเล
เผชิญความแห้งแล้ง...อดอยาก...และหิวโหย
แม้พายุร้ายซัดสาดโหมกระหน่ำ
เรืออับปางและแหล่งพักพิงพังพินาศ
แต่พวกเขายังต่อสู้และหยัดยืน
2.
นานเนิ่น-กี่ห้วงฤดูกาล
กี่มรสุมพัดผ่าน
กี่สายลมขับขาน
กี่ใบไม้ทับถม
กี่แสงแดดเริงระบำ
กี่หยาดฝนโปรยฉ่ำ
กี่ชีวิตบอกเล่าตำนาน
กี่จิตวิญญาณสืบสาน
จึงก่อเกิดแผ่นดินอันอุดม
และวิถีชุมชนที่ดีงาม
3.
ณ ห้วงกาลนี้
ปวงเหล่าปีศาจของยุคสมัย
ร่ายเวทมนตร์แห่งมายาการ
ส่งเสียงขู่ตะโกนก้องคำราม
เหนือชายฝั่งทะเลอันดามัน
พวกสูเจ้าจงยอมจำนนและออกไปจากดินแดนแห่งนี้
4.
แดนสรวงสวรรค์ที่พวกมันเอ่ยอ้างนั้นหรือ?
ข้าได้พบเห็นและสัมผัสมาแล้ว
เมืองห่มคลุมด้วยฝุ่นควันและไอพิษ
อีกสายน้ำและทะเลนั้นเล่าเน่าสนิท
ปู ปลา...อาบสารเคมี...ตายสิ้น
ผู้คนป่วยไข้และเสียชีวิต
ข้าไม่ปราถนาให้ที่นี่เหมือนที่นั่น
ข้าไม่ยอมแลกอนาคตกับวิถีอันบ้าคลั่ง
5.
ข้าจะปกป้องผืนทรายและทะเล
ข้าจะปกป้องดุหยง หญ้าชะเงา ปะการัง และป่าชายเลน
ข้าจะอยู่ต่อสู้กับพี่น้องข้าที่นี่
และถ้าข้าเสียชีวิตลง...
จงฝังเถ้ากระดูกไว้กับแผ่นดินแห่งนี้
ชนะ เสียงหลาย
นักเขียน / ชาวสวน
เดินด้วยรัก # 4
สำนึกแห่งการปกป้องรักษาย่อมเป็นหลักประกันอนาคตที่ดีสำหรับคนในท้องถิ่น มากกว่าสำนึกเรื่องการพัฒนาที่นำพาไปสู่การก่อเกิดโครงการขนาดใหญ่ ซึ่งไม่อาจรู้ชะตากรรมแน่ชัดในบั้นปลาย และแน่นอน สุ้มเสียงที่จะเป็นไปในทางร้ายต่อคนพื้นที่มากกว่านำสิ่งดีมาให้ หลายๆ แห่งที่เห็นล้วนเป็นเช่นนั้น
นพดล ปรางค์ทอง
กวี / อาจารย์มหาวิทยาลัย
เดินด้วยรัก # 5
เดิน เดิน เดิน
เดินด้วยใจไปด้วยฝ่าเท้า
ทักทายดอกหญ้าปลายทาง
โบกมือให้ท้องฟ้ายิ้มแย้มต้อนรับ
เดินด้วยเท้าอาจเปลี่ยนโลกได้
ปาดเม็ดเหงื่อก้าวเท้าเดิน!
ยังคงเดินฝากรอยเท้า
พลางนับหลักกิโลให้ถึงสองร้อยยี่สิบ
รอรอยเท้าใหม่มาร่วมเดิน
สีสันใต้ทะเลอันดามัน
อีกปลาหลายพันธุ์
กุ้ง หมึก หอย ของหรอยจ้าน
ถูกควักทิ้งจากแดนมาตุภูมิ
สู่การรีโนเวทเมืองใหม่
ทะเลคงร้องไห้
มนุษย์หลายเผ่าพันธุ์คงใจสลาย
ต้องยิ้มรับทั้งน้ำตาใช่ไหม?
เมกะโปรเจกต์แผนใหญ่
เปลี่ยนเป็นเมืองใหม่
จากน้ำทะเลฟ้าใส
สู่การพัฒนา?
สู่การปฏิรูป?
หรือการปฏิวัติ ?!
จิราภรณ์ หนูสง
นักสื่อสารมวลชน
กองบรรณาธิการหนังสือพิมพ์โฟกัสภาคใต้
เดินด้วยรัก # 6
หนึ่งปาก ก็หนึ่งเสียง
หลายปาก ก็หลายเสียง
สองขา ก็หนึ่งเสียง
หลายขา ก็หลายเสียง
เมื่อ ปาก ขา และ หัวใจ ทำหน้าที่พร้อมกัน
เดินทางไกลด้วยรัก...ปากบารา
จำนง ศรีนคร
นักเขียน / นักสื่อสารมวลชน
อดีตกองบรรณาธิการนิตยสาร ค.ฅน
เดินด้วยรัก # 7
เงียบเหงาในวีรภาพงดงาม
ประวัติศาสตร์การเดินเพื่อปกป้องแผ่นดินมีเรื่องเล่าทำนองว่า
เมื่อคานธีคิดสู้กับอำนาจของจักรภพอังกฤษด้วยวิธีอหิงสา
อาจารย์สอนประวัติศาสตร์ท่านหนึ่งเข้ามาให้ความคิดเห็น
บทสนทนาของพวกเขาคงเป็นไปในทำนองนี้
: ทำไมต้องต่อต้านอังกฤษ ในเมื่ออังกฤษนำความเจริญมาให้
: คนส่วนใหญ่มักคิดแบบนั้น ผมอยู่กับคนยากไร้ผมจึงคิดแบบนี้
: แค่การเดินประท้วงไม่สามารถต้านอำนาจอันยิ่งใหญ่ของอังกฤษได้หรอก
: รู้ได้อย่างไร
: ผมรู้เพราะผมเป็นอาจารย์สอนประวัติศาสตร์
: คุณเป็นได้แค่ผู้สอนประวัติศาสตร์ แต่ผมจะเป็นผู้สร้างประวัติศาสตร์
แล้วก้าวของคานธีก็กลายเป็นก้าวแห่งชัยชนะของโลก
สังคมไทยวันนี้ซึ่งซ้ายขวาหน้าหลังยั้วเยี้ยไปด้วยผู้สอนประวัติศาสตร์
กลางสายฝนโปรยปรายบนแผ่นดินต้นฤดูมรสุม
ผู้สร้างประวัติศาสตร์กลุ่มเล็กๆกำลังเงียบเหงาอยู่กลางเส้นทาง
เขาเดินเพื่อปกป้องคาบสมุทรภาคใต้จากยักษ์หิรัญม้วนแผ่นดิน
ในฐานะของผู้สอนประวัติศาสตร์ผู้ห่วงหน้าพะวงหลัง
ฉันอยากกอบหัวใจไปกองไว้กลางฝ่าเท้าของพวกเขา
ประมวล มณีโรจณ์
นักเขียน / นักวิชาการ
เดินด้วยรัก # 8
ธ ร ร ม ย า ต ร า ชั ย !
( กาพย์ อิสรา )
“ Land Bridges ” อัอยศ
หาก ปรากฏ ต้อง อ ด สู
ทำลาย ชีพ ทุกผู้
อีก ธ ร ร ม ช า ติ วิ ถี ชี วี
- - - พื ช - สั ต ว์. บก - ท ะ เ ล
ต้อง จ บ เ ห่ กัน ครา นี้
เมื่อ โ ห ง ห่ า บ้ า อั ป รี ย์
มา ก ด ขี่ พี่ น้ อ ง เ ร า
. . . อุทยาน ด ง ด อ ย ป่ า
ยัง คุ ณ ค่ า ต้อง อั บ เ ฉ า
แ ม่ น้ำ แล ภูเขา
ทะเล ทราย พิ น า ศ พ ลั น !
. . . ม า เ ถิด ม ว ล พี่ น้อง
เ ริ ง รำ ร้ อ ง ร่ ว ม ใจ กัน
กุ้ ง ห อ ย ปู ป ล า อัน -
- หิ น ดิ น ท ร า ย แ ก ร่ ง ผ จ ญ
- - - เ ดิ น เ ดิ น เถิด เ ดิ น ด้วย ใ จ มั่ น
ห ล อ ม ชี วั น ง า ม เ ข้ ม ข้ น
ป ก ป้ อ ง ห ม้ อ ข้ า ว ตน
แล สร้างโลก ให้ โ ส ภ า
( กลอน อิสระ )
. . . เ ดิ น เดิ น เถิด เดิน ด้วย ใ จ ห า ญ
ห ล อ ม เ ลื อ ด เ นื้ อ วิ ญ ญา ณ์ พ ลั ง ก ล้ า
โน่น ! ด ว ง ต ะ วั น เฉิ ด ฉั น ท์ ส่องนำพา
ผ อ ง พี น้ อ ง ม ว ล ป ร ะ ช า ฯ ต้อง กำ ชั ย! @
แสงดาว ศรัทธามั่น
กวี
ภาพประกอบจาก Facebook เดินด้วยรัก ปกป้องปากบาราจะนะ
