หลังจากเบาะแสชี้ว่าเที่ยวบิน MH370 ของมาเลเซียแอร์ไลน์สมุ่งหน้าสู่มหาสมุทรอินเดียและน่าจะตกลงมหาสมุทรอันกว้างใหญ่ นานาชาติก็ระดมทีมค้นหาชิ้นส่วนของเครื่องบินโบอิง 777-200 ลำดังกล่าว ทว่านอกจากคลื่นทะเลและสภาพอากาศอันทารุณ รวมถึงพื้นที่ค้นหาอันไพศาลแล้ว นักวิจัยทางทะเลชี้ว่า “แพขยะ” เป็นอีกอุปสรรคในการค้นหา
ชาร์ลส มัวร์ ทหารเรือและนักวิจัยของสถาบันวิจัยทางทะเลอัลกาลิตา ในลองบีช แคลิฟอร์เนีย สหรัฐฯ ยังเผยแก่สื่อมวลชนว่า การค้นหาและกู้ซากเครื่องบินนั้นจะถูกขัดขวางด้วยเศษซากที่ไม่สามารถระบุปริมาณได้ ทั้งนี้ ไลฟ์ไซน์ระบุว่าเขาได้รับการให้เกียรติว่าเป็นหนึ่งกลุ่มคนแรกๆ ที่ร้องเตือนเกี่ยวกับ “แพขยะ” (garbage patches) ซึ่งเป็นพื้นที่มหาศาลที่มีเศษขยะลอยอยู่ และส่วนใหญ่เป็นพลาสติก โดยเขาได้เห็นขยะมหาศาลดังกล่าวครั้งแรกเมื่อปี 1997 ขณะข้ามผ่านมหาสมุทรแปซิฟิก
จากงานวิจัยเมื่อเร็วๆ นี้ไลฟ์ไซน์ระบุว่า มีจุลินทรีย์กว่า 1,000 ชนิดที่เจริญเติบโตอยู่ในแพขยะ และจำนวนมากเป็นแบคทีเรียที่อยู่ในสกุล วิบริโอ (Vibrio) ซึ่งทราบกันว่าเป็นสาเหตุของโรคต่างๆ ในคนและสัตว์ และจุลินทรีย์อื่นๆ ก็เป็นสิ่งมีชีวิตในสภาพแวดล้อมที่เป็นพลาสติก ซึ่งต่างกุลีกุจอกับการย่อยสลายพลาสติก
สำหรับพื้นที่ค้นหา MH370 นั้นอยู่ในวงมหาสมุทรอินเดีย (Indian Ocean Gyre) ซึ่งเป็นบริเวณที่มีการเคลื่อนของกระแสน้ำในมหาสุทรเพียงเล็กน้อย ดึงดูดให้ขยะๆ ต่างลอยเข้าไปสะสม และพื้นที่อันโดดเดี่ยวนั้นยังห่างไกลจากเส้นทางเดินเรือหลักๆ รวมถึงเส้นทางเที่ยวบินพาณิชย์ และมีเพียงเรือประมงที่ผ่านไปบ้างประปราย และไม่มีหลักฐานเชิงประจักษ์ว่ามีเกาะใดๆ อยู่
วงมหาสมุทรอินเดียเป็นหนึ่งในวงมหาสมุทรหลักๆ ที่มีกระแสน้ำขนาดใหญ่ไหลวนช้าๆ และเป็นที่ทราบว่าคือพื้นที่หนึ่งที่มีแพขยะอยู่ ส่วนพื้นที่อื่นๆ ได้แก่ วงแปซิฟิกเหนือ, วงแปซิฟิกใต้, วงแอตแลนติกเหนือ และวงแอตแบนติกใต้ และในภาพรวมทั่วโลกยังมีพื้นอื่นๆ อีกหลายสิบแห่งที่ขยะลอยไปสะสม เนื่องจากอิทธิพลของลมและกระแสน้ำ และเพราะส่วนใหญ่เป็นพลาสติกจึงยากที่จะย่อยสลายและแตกตัวเป็นชิ้นเล็กๆ ซึ่งทำร้ายเต่าทะเลได้เมื่อถูกกลืนเข้าไป
