รู้ไหมว่า... “สถานีอวกาศนานาชาติ” จะตกสู่โลกอย่างไร?

แม้ว่าสถานีอวกาศนานาชาติ (International Space Station: ISS) จะมีขนาดใหญ่กว่าดาวเทียมศึกษาบรรยากาศชั้นบนยูเออาร์เอส (Upper Atmosphere Research Satellite: UARS) ขององค์การบริหารการบินอวกาศสหรัฐฯ (นาซา) อยู่มาก โดยมีขนาดพอๆ กับสนามฟุตบอลและหนักถึง 431 ตัน แต่การตกสู่พื้นโลกของห้องปฏิบัติการอวกาศจะไม่สร้างความกังวลให้แก่คนบนโลก เพราะสถานีอวกาศถูกออกแบบมาให้สามารถควบคุมการตกสู่มหาสมุทรที่ห่างไกลผู้คนได้

ทั้งนี้ นาซาและประเทศพันธมิตรที่ร่วมพัฒนาสถานีอวกาศมูลค่ากว่า 3 ล้านล้านบาทนี้ วางแผนที่จะใช้งานสถานีอวกาศอย่างน้อยไปจนถึงปี 2020 หรือจนกระทั่งปี 2028 และเมื่อสถานีอวกาศหมดอายุการใช้งานแล้วจะไม่ถูกปล่อยให้ตกโดยไร้การควบคุม และจะถูกบังคับให้เผาไหม้อยู่เหนือมหาสมุทรที่ห่างไกลผู้คน ดังนั้น จะไม่มีชิ้นส่วนใดเล็ดลอดไปไปทำอันตรายประชากรบนพื้นโลก

“เราทำงานตามแผนและปรับปรุงแผนให้ทันสมัยอยู่เสมอ เราไม่อยากอยู่ในตำแหน่งที่เราจะไม่ปลอดภัยเมื่อปล่อยให้สถานีอวกาศตกจากวงโคจร ซึ่งนี่เป็นส่วนหนึ่งของโครงการมาตั้งแต่เริ่ม” เคิร์ก ไชร์แมน (Kirk Shireman) รองผู้จัดการโครงการสถานีอวกาศของนาซาให้ความเห็นแก่สเปซด็อทคอม

การนำสถานีอวกาศลงจากวงโคจรนั้นต้องใช้เวลานานประมาณ 1 ปี โดยเริ่มวางแผนที่จะให้สถานีอวกาศตกสู่ชั้นบรรยากาศแล้ว เจ้าหน้าที่ควบคุมจะปล่อยให้สถานีอวกาศลดระดับวงโคจรจากระดับโคจรปกติที่ความสูง 386 กิโลเมตร และพวกเขาจะเชื่อมต่อยานอวกาศไร้คนขับ 1-2 ลำเข้ากับสถานีอวกาศ จากนั้นก็พร้อมสำหรับการเผาไหม้เพื่อเข้าสู่ชั้นบรรยากาศต่อไป แต่เนื่องจากสถานีอวกาศมีขนาดใหญ่มาก ดังนั้น อาจต้องมีการช่วยเหลือในบางประการ

ขณะนี้ เจ้าหน้าที่เองยังไม่แน่ใจว่าจะใช้ยานอวกาศลำไหนทำหน้าที่พาสถานีอวกาศเข้าสู่ชั้นบรรยากาศ ซึ่งเป็นไปได้ว่าอาจใช้ยานขนส่งเสบียงโปรเกรส (Progress) ของรัสเซีย หรือยานขนส่งอัตโนมัติเอวีที (ATV: Automated Transfer Vehicle) ของยุโรป ส่วนยานขนส่งลูกเรืออเนกประสงค์โอไรออน (Orion Multi-Purpose Crew Vehicle: MPCV) ของนาซายังอยู่ระหว่างพัฒนาและอาจจะหนาเกินไปสำหรับหน้าที่ดังกล่าว

ลูกเรือบนสถานีอวกาศจะย้ายออกจากสถานีอวกาศก่อนที่สถานีอวกาศจะโคจรในระดับที่ต่ำเกินไป และเมื่อสถานีอวกาศลดระดับลงมาที่ความสูง 186 กิโลเมตรเหนือพื้นโลก วิศวกรที่เกี่ยวข้องจะจุดระเบิดให้ยานที่เชื่อมต่อมาด้วยเผาไหม้เพื่อลดระดับความสูงของสถานีอวกาศ โดยทำอย่างต่อเนื่องเป็นชุดๆ และการเผาไหม้ครั้งสุดท้ายจะทำให้สถานีอวกาศขนาดใหญ่นี้มุ่งหน้าสู่ชั้นบรรยากาศโลก และตกสู่มหาสมุทร ซึ่งจะกินระยะทางเหนือพื้นน้ำยาว 6,000 กิโลเมตร ครอบคลุมจากมหาสมุทรแปซิฟิกตอนใต้ และชายฝั่งตะวันตกของสหรัฐฯ