หากพูดถึงเยาวชนวัยรุ่นในปัจจุบัน…
แน่นอนว่า เป็นเรื่องยากมากที่จะเข้าถึงความคิด ความรู้สึกของเขาเหล่านั้น การเป็นตัวของตัวเอง ความต้องการอยู่ในโลกส่วนตัวที่มีสูงนั้น ทำให้บางครั้งเมื่อเกิดปัญหาขึ้นผู้ที่จะคอยให้คำปรึกษา อย่างคนภายในครอบครัว ไม่สามารถเข้าถึงพวกเขาได้ ทางออกหนึ่งที่เป็นพื้นที่ในการระบายปัญหา ตอบข้อข้องใจของพวกเขาได้อย่างถึงกึ๋น คงหนีไม่พ้นพื้นที่บนโลกไซเบอร์
ไม่เว้นแม้แต่เรื่อง “เพศ”
ด้วยเหตุดังกล่าว รศ.ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต และทีมงานจากสถาบันวิจัยประชากรและสังคม ม.มหิดล จึงได้ทำการศึกษาวิจัยในเรื่องของ “รสนิยมทางเพศของวัยรุ่นยุคไซเบอร์” ขณะที่ รศ.วรชัย ทองไทย จากสถาบันวิจัยประชากรและสังคม ม.มหิดล ก็ได้ทำการศึกษาวิจัยในเรื่อง “เพศศึกษาควรสอนอะไร”
แน่นอนว่า ผลวิจัยดังกล่าวทำให้สังคมได้องค์ความรู้และข้อมูลที่น่าสนใจหลายด้านเลยทีเดียว
รศ.ศิรินันท์ กิตติสุขสถิต ให้ความคิดเห็นกับเรื่องรสนิยมทางเพศของวัยรุ่นยุคไซเบอร์ ว่า เมื่อปัญหาเกิดขึ้นกับวัยรุ่นทางเลือกหนึ่งที่เขาจะหันหน้าเข้าปรึกษาคืออินเทอร์เน็ต และจากการศึกษาพบว่า วัยรุ่นที่เข้าท่องอินเทอร์เน็ต ตามเว็บบอร์ดต่างๆ จะเป็นกลุ่มรักร่วมเพศเสียส่วนใหญ่ โดยเฉพาะกลุ่มหญิงรักหญิงที่พบว่าจะเปิดเผยตัวเองมากกว่า ขณะที่กลุ่มชายรักชายจะเปิดเผยตัวเองน้อยกว่า
แน่นอนว่า คำถามยอดฮิตบนโลกไซเบอร์คงหนีไม่พ้นปัญหาเรื่องเพศ และความรัก
ในประเด็นนี้ผลการวิจัยทำให้ทราบว่า ผู้หญิงหากคุยเรื่องเพศบางคนจะไม่กล้าคุย แต่หากคุยกันได้ระดับหนึ่งแล้วจะเปิดเผยหมดทุกอย่าง ในขณะที่ผู้ชายจะเปิดเผยตัวเองในรูปแบบของการรวมตัวเป็นกลุ่มแก๊ง มีน้อยที่จะนำปัญหามาตั้งกระทู้ในอินเทอร์เน็ต ซึ่งเป็นการแสดงออกทางความคิดคนละแบบกัน แต่สำหรับคนที่คิดว่ามีรสนิยมแตกต่างออกไปอย่างกลุ่มที่รักเพศเดียวกัน จะเห็นว่ากลุ่มนี้แรกๆ มักลงโทษตัวเอง จากความไม่เข้าใจในความสับสนที่เกิดขึ้นกับตนเอง ที่เป็นเช่นนี้เพราะว่าสังคมไทยไม่มีแบบเรียน ไม่มีการสอนเรื่องราวเหล่านี้ คนที่มีพฤติกรรมที่แตกแยกออกไปจึงเก็บตัวเอง ปิดตัวเอง
แต่เมื่อพวกเขามีพื้นที่เสรีในโลกไซเบอร์ อย่างเช่น hi5 ทำให้เขาใช้พื้นที่ส่วนนี้ในการระบายความอึดอัดทางใจต่างๆ และใช้พื้นที่ตรงนี้ในการปลดปล่อยตัวเอง
“ในโลกของอินเทอร์เน็ตก็มีเรื่องที่อันตรายเช่นกัน ดังนั้น การแก้ปัญหาต้องอยู่ที่ว่าเราจะสอดแทรกความรู้ลงไปในส่วนไหนของพื้นที่เสรีนี้ ที่จะทำให้วัยรุ่น โดยเฉพาะกลุ่มรักร่วมเพศได้เข้าใจ เข้าถึงข้อมูลดีๆ ที่มีประโยชน์กับเขา เช่น ข้อกฎหมาย สิทธิ เสรีภาพต่างๆ ที่ควรรู้เกี่ยวกับตัวเอง หรือเรื่องราวดีๆ เช่น การประกวดสาวประเภทสอง ก็ไม่ใช่นำเสนอในเรื่องการประกวดเพียงอย่างเดียว อาจจะมีการเผยแพร่เรื่องราวชีวิตของผู้ชนะเลิศการประกวด ที่เป็นการแสดงให้เห็นถึงวิธีการเอาชนะใจครอบครัว ทำให้ครอบครัวมีความภูมิใจกับตำแหน่งที่ได้รับ และพ่อแม่กล้าที่จะยอมรับในความจริงที่ลูกเป็น นี่เป็นสิ่งที่ควรจะสะท้อนให้สังคมรับรู้มากกว่า”
รศ.ศิรินันท์ ให้ข้อมูลเพิ่มเติมอีกด้วยว่า ทุกวันนี้คงยากที่จะไปควบคุมการใช้อินเทอร์เน็ตของวัยรุ่น แต่เมื่อเทียบกับสถานการณ์จริงที่เป็นอยู่ ณ ปัจจุบันกลับน่าเป็นห่วง เพราะจะเห็นได้ว่าในอินเทอร์เน็ต จนกระทั่งมาถึงการเล่น hi5 มักจะสื่อให้เห็นถึงเรื่องที่หลอกลวง ไม่ปลอดภัย ซึ่งน่าจะถึงเวลาแล้วที่ผู้เกี่ยวข้องต้องมาพูดคุยกัน ทั้งนักการศึกษา เอ็นจีโอต่างๆ ต้องนำบทเรียนมาคลี่ดูว่าควรเพิ่มเติมเนื้อหาในส่วนไหน และอยู่ที่ว่าครอบครัว โรงเรียนจะสอนให้เขาสามารถคิด วิเคราะห์ แยกแยะ เป็นมากแค่ไหน
คำถามที่มีตามมา คือ ภายในสถานศึกษานั้นมีหลักสูตรที่รองรับในเรื่องนี้หรือไม่?
เกี่ยวกับเรื่องนี้ รศ.วรชัย ทองไทย จากสถาบันวิจัยประชากรและสังคม ม.มหิดล ซึ่งได้ศึกษาในเรื่อง “เพศศึกษาควรสอนอะไร” เสนอความเห็นว่า หลักสูตรเพศศึกษาที่มีอยู่ ณ ตอนนี้นั้นเป็นหลักสูตรที่ถูกต้องแล้วเพียงแต่ว่าทัศนคติของคนทั่วไปที่อาจไม่ยอมรับ หลายคนเข้าใจว่าการสอนเพศศึกษา คือสอนให้รู้เรื่องการมีเพศสัมพันธ์ จนเกิดค่านิยมที่ไม่อยากให้สอน
แต่ความจริงแล้วอยากให้คิดว่าเรื่องเหล่านี้เป็นธรรมชาติของมนุษย์ที่ต้องมีการสืบพันธุ์ ดำรงเผ่าพันธุ์ ซึ่งความจริงที่ผู้ใหญ่ส่วนมากเกิดอคติต่อการสอนเพศศึกษาน่าจะมาจากการที่ผู้ใหญ่เคยทำผิดในเรื่องเช่นนี้มาก่อนจึงไม่อยากให้ลูกต้องพบเจออย่างเช่นตัวเอง
แล้วในเมื่อตอนนี้เพศศึกษาไม่ได้อยู่เพียงแค่ผู้ชาย และผู้หญิง ในส่วนอื่นๆ ต้องมีการเปลี่ยนแปลงหรือไม่อย่างไรนั้น รศ.วรชัย เสนอแนะว่า เมื่อไม่ใช่ ผู้ชาย ผู้หญิง ก็ต้องมองถึงสังคมรอบข้างที่มีเพศที่ 3 เกิดขึ้น ซึ่งถ้าหากไม่สอน ทำเป็นไม่รู้ ก็ไม่ได้ แต่เมื่อจะเริ่มพูดถึง เริ่มให้ความเข้าใจ ก็จะมีคนทักท้วงตลอดเวลา ทำให้การทำความเข้าใจถึงเรื่องเพศที่ 3 ดูเหมือนจะตีบตันลงไป ยกตัวอย่างเหมือนการสอนทำอาหาร ทำไมถึงมีการเรียนรู้ในเรื่องกรรมวิธีการทำ การปรุงรส และเคล็ดลับต่างๆ เพื่อให้อาหารอร่อย แต่เมื่อย้อนมาที่เรื่องเพศกลับสอนไม่หมดทุกเรื่อง
“หากเรารู้จักการสอนให้เด็กคิดเอง ไม่ว่าเขาจะคิดถูก คิดผิด เมื่อเขาเจอกับข้อเท็จจริงเขาก็จะคิดได้เอง เพราะเรื่องของธรรมชาติไม่มีถูกผิด ดังนั้นเมื่อเราเข้าใจทุกอย่างด้วยตัวเองก็จะพบความสุข เพศศึกษาจึงต้องเน้นความเข้าใจที่ถูกต้อง เรื่องเพศเป็นเพียงส่วนหนึ่ง แต่ที่สำคัญอยู่ที่การสอนถึงการใช้ชีวิตที่เยาวชนจะได้นำไปใช้ยามที่เติบโตในอนาคต”
เมื่อเป็นเช่นนั้น รศ.วรชัย ได้ฝากทิ้งท้ายว่า บทสรุปของการสอนเรื่องเพศศึกษาไม่ใช่การสอนเรื่องเพศเพียงอย่างเดียว เพียงแต่ต้องสอนทุกเรื่องที่เริ่มตั้งแต่ ความรัก การใช้ชีวิตคู่ การสร้างครอบครัว จนกระทั่งการเลี้ยงดูบุตร ให้เจริญเติบโตไปในอนาคตที่ดี วิชาเพศศึกษาในห้องเรียน ที่คิดกันว่าเป็นเรื่องเพศล้วนๆ นั้นเป็นเพียงแค่ส่วนเดียว ส่วนที่เหลือเป็นการดำรงชีวิตให้อยู่ได้ เน้นการเฝ้าระวังและสร้างการพัฒนาตนเอง นี่จึงเป็นหลักที่แท้จริงของการสอนเพศศึกษา...
