“ยิ่งลักษณ์” ดรามาแหลขั้นเทพ เมื่อวานร้องไห้-วันนี้แข็งกร้าว แล้วจะ “ร้องไห้หาพ่อมึงเหรอ”

รายงานการเมือง

การหลั่งน้ำตาของ ยิ่งลักษณ์ ชินวัตร นายกรัฐมนตรีในวันที่ญาติเหยื่อเสื้อแดงที่ยังคงเป็นเหยื่อรัฐบาลเพื่อไทยไปเข้าพบนับเป็นดราม่า “ตอแหลขั้นเทพ” ที่แม้แต่ดาราเจ้าบทบาทก็คงต้องยกนิ้วให้

ทั้งตัวแม่และตัวประกอบที่ได้รับเงิน 7.75 ล้านบาทจากภาษีประชาชน จนพร้อมที่จะทิ้งให้วิญญาณญาติตัวเองกลายเป็นสัมภเวสีเร่ร่อนทวงถามความเป็นธรรมที่จะไม่มีทางได้รับจนนอนตายตาไม่หลับ

ภาพที่กอดกันกลมน้ำตาซึมนั้นจะทำให้คนเสื้อแดงเคลิ้มไปเหมือนกับดูละครแล้วสงสารนางเอกว่าถูกกระทำหรือไม่ คงขึ้นอยู่กับระดับสติปัญญาของแต่ละคน

แต่ที่แน่ๆ คนธรรมดาใช้แค่สามัญสำนึกก็ได้ข้อสรุปเหตุการณ์ดังกล่าวว่า “แม่มดราม่า ตอแหล สุดๆ อย่างไม่ละอายเสียด้วย”

ยิ่งลักษณ์กล้าพูดว่าให้เสียสละ ให้อภัย ใช้หลักเมตตาธรรม แต่กลับไม่พูดความจริงว่าตระกูลชินวัตรอาฆาตแค้นประเทศไทยจนถึงขั้นปลุกประชาชนเผาบ้านเผาเมืองสร้างความแตกแยกรุนแรงในแผ่นดินอย่างที่ไม่เคยเกิดขึ้นมาก่อนในประวัติศาสตร์ชาติไทย

โดยเฉพาะตัวพ่ออย่างนักโทษหนีคดีที่มีแต่กอบโกยเอาจากแผ่นดินแม่ แต่ไม่เคยคิดปล่อยปละละวางเพื่อให้ประเทศชาติเดินหน้า มีแต่จะฉุดรั้งประเทศเอาไว้กับปัญหาของตัวเองจนชาติตกหลุมดำที่ตระกูลชินฯ ช่วยกันสร้าง เพื่อจับบ้านเมืองเป็นตัวประกันแลกกับการให้ ทักษิณ อยู่เหนือระบบกฎหมายไทย ใช้สภาล้มอำนาจตุลาการ

อยากถามยิ่งลักษณ์ว่า เรียกร้องให้คนอื่นให้อภัยพี่ชายนักโทษหนีคดี แล้วตระกูลชินวัตรเคยให้ความเป็นธรรมแก่ชาติและประชาชนบ้างหรือไม่

เพราะนอกจากไม่ยอมพาชาติเดินหน้าในโอกาสที่ได้บริหารประเทศกว่าสองปีที่ผ่านมาแล้วยังนำพาชาติถดถอยในทุกด้าน และกำลังพาประเทศเข้าสู่คิลลิงโซนทางการเมืองที่อาจเกิดสงครามประชาชนได้ทุกเมื่อ ด้วยการล้มล้างระบบกฎหมายล้างผิดให้กับคนฆ่าเผา โกง

แถมล่าสุดยังกล้าออกแถลงการณ์สวนความต้องการของประชาชนที่แสดงออกกันทั่วประเทศอย่างกว้างขวางว่าไม่ต้องการกฎหมายฟอกผิดคนโกงโดยโยนเผือกร้อนไปให้สมาชิกวุฒิสภาอ้างว่าไม่สามารถก้าวก่ายได้ ทั้งๆ ที่่ตัวเธอเองก็รู้ว่า “มันไม่จริง”

แต่จะหาสำนึกอะไรจากคนโกหก ที่โกหกทุกวันจนชินตอแหลทุกที่จนเป็นกิจวัตร

ทีมยุทธศาสตร์พรรคเพื่อไทยรวมทั้งบรรดาขี้ข้าที่รับใช้นักโทษหนีคดีหากไม่ได้พลาดครั้งใหญ่ก็จงใจที่จะทำให้เกิดความขัดแย้งที่รุนแรงมากขึ้นเรียกแขกคือประชาชนผู้เห็นต่างให้ออกมาแล้วปราบปรามให้ราบคาบเสียทีเดียวตามความเหิมเกริมลุแก่อำนาจที่เป็นสันดานดิบของนักโทษหนีคดี

ท่าทีของยิ่งลักษณ์ที่เมื่อวานร้องไห้แต่วันนี้ออกมาแข็งกร้าวดันสุดซอยต่อจึงต้องขอให้ประชาชนจัดหนักซอยให้สุดๆ เพื่อจุดไฟสว่างในนาครจากความมืดมิดที่ราหูตระกูลชินอมไว้เสียที

เชื่อได้เลยว่าหลังคำแถลงของดาราเจ้าน้ำตาจะทำให้ถนนทุกสายพุ่งตรงมาที่อนุเสาวรีย์ประชาธิปไตยที่แม้จะเริ่มโดย ส.ส.พรรคประชาธิปัตย์ แต่แค่วันแรกที่ถนนราชดำเนินบนเวทีก็มีความชัดเจนมากขึ้นเรื่อยๆ ว่าเป็นเวทีของประชาชน มีกวีซีไรต์อย่าง “เนาวรัตน์ พงษ์ไพบูลย์” ไปร่วมร่ายกวีปลุกใจผู้ชุมนุม และยังมีศิลปินทั้งดารา นักร้อง ตลกที่มีชืิ่อเสียงแห่กันไปที่เวทีบนถนนแห่งประวัติศาสตร์กันอย่างเนืองแน่น

พร้อมเปิดตัวต่อต้านผ่านโลกอินเทอร์เน็ตกันอย่างกว้างขวางจนเกิดกระแสคัดค้านเพิ่มมากขึ้นเรื่อยๆ

ใครจะคิดว่าการนัดเป่านกหวีดที่สีลมในวันที่ 4 ตุลาคมที่ผ่านมาจะมีคนไม่ต่ำกว่า 3 หมื่นมายืนบนถนนเพื่อร่วมเป่านกหวีดยาวนานเกือบส 2 นาที เพื่อแสดงออกเชิงสัญลักษณ์ว่าไม่เอาล้างผิดคนโกง

และยังมีการนัดต่อเนื่องแสดงพลังนกหวีดกันอีกครั้งในวันพุธที่ 6 ตุลาคมนี้เวลาเดิม คือ 12.34 น.ซึ่งเป็นเลขที่มีความหมายให้เห็นถึงการเดินไปข้างหน้าด้วยการหยุดกฎหมายล้างผิดคนโกง โดยเชื่อได้เลยว่าจะมีคนมาร่วมไม่น้อยไปกว่าเดิม แต่อาจจะล้นหลามจนรัฐบาลคาดไม่ถึง

ไม่แตกต่างจากการเดินขบวนของม็อบสามเสนที่มีประชาชนหลายหมื่นคนมาร่วมขบวนจนมีการยกระดับยึดพื้นที่ราชดำเนินเป็นที่ปิดจ็อบรัฐบาลยิ่งลักษณ์

คำแถลงการณ์ของยิ่งลักษณ์ เป็นเงื่อนไขชั้นดีที่จะให้ขบวนการประชาชนโดยเฉพาะเวทีที่อนุสาวรีย์ประชาธิปไตยยกระดับการชุมนุมไปสู่การขับไล่รัฐบาลแทนการให้ถอนกฎหมายนิรโทษกรรมเพียงอย่างเดียว

เพราะบัดนี้รัฐบาลยิ่งลักษณ์ได้แสดงให้เห็นอย่างแจ้งชัดแล้วว่าไร้สำนึกเพื่อชาติมีแต่ความเห็นแก่ตัวเพื่อพี่ชายจึงไร้ความชอบธรรมที่จะบริหารประเทศชาติอีกต่อไป

แม้ว่า นิคม ไวยรัชพานิช ประธานสมาชิกวุฒิสภาขี้ข้าคนโปรดของทักษิณ จะออกมาแถลงไล่หลังยิ่งลักษณ์ว่าวุฒิสภาจะคว่ำกฎหมายนี้ในวาระแรก แต่ไม่ได้หมายความว่ากฎหมายนี้จะตกไปเพราะเสียงข้างมากของสภายังคงสามารถยืนยันกฎหมายได้อีก และจากท่าทีของยิ่งลักษณ์ก็แสดงให้เห็นว่าไม่ได้ถอย

เพียงแต่กำลัง “สับขาหลอก” เพื่อลดกระแสแรงต่อต้านของประชาชนลงอย่างน้อยก็ 6 เดือนที่จะต้องรอการพิจารณาของสภาหากมีการคว่ำร่างนิรโทษกรรมในวาระแรกจากวุฒิสภาจริง

ดังนั้นจึงเท่ากับว่าไม่ได้มีความหมายในการล้มร่างกฎหมายอัปยศนี้เพียงแต่เป็นขบวนการซื้อเวลาบั่นทอนกำลังของประชาชนเท่านั้น

ถ้าแกนนำเวทีโดยเฉพาะ สุเทพ ยังไม่รู้จักฉกฉวยโอกาสตีเหล็กกำลังร้อนให้เป็นประโยชน์ในการขับไล่ทรราชก็คงเป็นเรื่องที่ผิดพลาดอย่างไม่ควรให้อภัยและมาถึงวันนี้ประชาชนได้แสดงออกหลายครั้งหลายคราแล้วว่า

อะไรก็ไม่สำคัญเท่ากับความต้องการของประชาชนซึ่งได้ยกระดับเป็นการขับไล่รัฐบาลยิ่งลักษณ์มานานแล้ว และเวลาต่อไปก็ต้องเข้าสู่โหมดของการปฏิรูปประเทศ

เมื่อถึงเวลาที่ประชาชนเจ้าของประเทศลุกขึ้นมาทวงอำนาจคืนถ้ายิ่งลักษณ์ยังจะเล่นบทดาราเจ้าน้ำตาอีก คำถามเดียวที่ประชาชนจะถามยิ่งลักษณ์คือ “ร้องไห้หาพ่อมึงเหรอ!?!”