เพื่อนร่วมงานชอบจับผิด ทำอย่างไรดี โดย อ.อภิวุฒิ พิมลแสงสุริยา

Q : มีเพื่อนร่วมงานแผนกเดียวกันชอบจับผิดค่ะ จับผิดแบบประเภทเล็กๆน้อยๆ ไร้สาระแล้วชอบเอาไปรายงานเจ้านาย เช่น เวลาออกไปทานอาหารกลางวัน ชอบโทรมาตามให้รีบกลับออฟฟิศ ปกติไม่ได้เข้าสายอะไร นานๆทีจะเข้าช้าบ้าง แต่ก็ไม่ได้เกิน 20 นาที เพราะว่าออกกันไปทานข้าวเป็นกลุ่ม หรือบางครั้งออกไปทานข้าวกับแผนกอื่น แต่ในขณะที่ตัวเขาเอง สายเป็นชั่วโมงสองชั่วโมงและชอบอ้างว่าออกไปธุระ (ซึ่งไม่ใช่) เคยรำคาญมากจนกระทั่ง ถามเขาไปตรงๆ ว่ามีปัญหาอะไรกับดิฉันหรือเปล่า ซึ่งเขาก็ตอบว่า กลัวไม่มีคนอยู่ออฟฟิศ แต่ดิฉันไม่ได้มีหน้าที่ที่จะต้องอยู่เฝ้าออฟฟิศผลัดเวรกับเขา หรือรับผิดชอบการเข้างานของคนอื่นๆและ ยังมีเรื่องอื่นๆที่ไร้สาระกว่านี้อีกค่ะ เคยโดนเจ้านายเรียกไปคุย แล้วก็เคยบอกปัญหาไปค่ะ แต่ก็ยังแก้ไม่ได้เพราะเหมือนเขาคอยหาเรื่องหาทางจับผิดอยู่เรื่อยๆ จนรู้สึกว่าเขาอิจฉาดิฉัน อาจารย์แนะนำหน่อยค่ะ ว่าจะจัดการกับคนแบบนี้อย่างไร

A : ผมตอบตรงๆ นะครับ จัดการเขาคงยาก จัดการตัวเราเองง่ายกว่า เพื่อนร่วมงานคนนี้ เขาชอบจับผิดคนอื่นด้วยรึเปล่าหล่ะ หรือ จับผิดเฉพาะเราคนเดียว หากเขาจับผิดคนทุกคนไม่ว่าใคร ก็น่าจะเป็นนิสัยของเขา อันนี้ยิ่งแก้ยากเข้าไปใหญ่ แต่ถ้าเขาจ้องแต่จะจับผิดเราคนเดียวเท่านั้น อันนี้น่าสนใจ

หากเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นกับเราคนเดียว ลองวินิจฉัยดูสักนิดว่าเป็นเพราะอะไร เขาถึงได้จงเกลียดจงชังเรามากขนาดนี้ มีอะไรในอดีต ที่ไปสร้างความหมั่นไส้ หรือไม่พอใจให้กับเขา หรือเปล่า หากเคยถามไปแล้วตรงๆ แต่ไม่ได้รับคำตอบที่เหมาะสม ลองเรียบๆ เคียงๆ ถามคนอื่นดูบ้างว่า เขาคนนี้มีอะไรที่ไม่ชอบเรา อาจจะพอหาสาเหตุได้บ้าง

นอกจากนั้น ลองสังเกตดูด้วยว่า นอกจากเขาคนนี้แล้ว มีเพื่อนร่วมงานคนอื่นๆ อีกหรือเปล่า ที่ไม่ชอบเราและ คอยจ้องจับผิดเราด้วย หากมีมากกว่าหนึ่งคน ที่ตั้งหน้าตั้งตาจะเล่นงานเรา อันนี้ผมว่าปัญหาหลักๆ น่าจะมาจากเราแล้วหล่ะครับ แต่หากไม่มีใครอื่น นอกจากเขาคนเดียว เท่านั้นแหล่ะอันนี้ก็ค่อยเบาใจหน่อย คราวนี้ เราจะจัดการเรื่องนี้อย่างไรได้บ้าง ผมคิดว่าคุณมีทางเลือกอย่างน้อยๆ 2-3 แนวทาง

ทางเลือกที่หนึ่ง สู้

หากเลือกทางนี้ ก็ประกาศสงครามเลยครับ ตาต่อตาฟันต่อฟัน ถ้าเขามาสาย หรือเข้าช้าบ้าง ก็โทรไปหา โทรไปตาม ทำเหมือนอย่างที่เขาทำ หากเขามีพฤติกรรมที่ไม่เหมาะสมในเรื่องใด ก็จดบันทึกไว้ แล้วนำไปรายงานให้หัวหน้าทราบ อาจทำมากกว่าเขาหนึ่งขั้น คือรายงานให้ HR หรือนายใหญ่ลำดับถัดไปทราบด้วย สะสมหลักฐานเอาไว้ เช่น ทำกี่ครั้ง ถี่ ห่างเพียงใด กับใครบ้าง ฯลฯ หากมีปัญหาก็ควักหลักฐานออกมาสู้กัน อย่างไรก็ตามหากเลือก ใช้วิธีนี้ ก็ต้องเตรียมพร้อม ที่จะรับผลกระทบที่ตามมา เช่น หัวหน้าไม่สบอารมณ์กับพวกคุณทั้ง 2 คน หรือ อาจถูกมองว่า เป็นเด็กทั้งคู่ฟ้องกันไปฟ้องกันมา ข้อดีเพียงอย่างเดียวจากทางเลือกนี้คือ " ความสะใจ " แต่บางครั้ง เราก็ต้องการเพียงแค่นั้นมิใช่หรือ

ทางเลือกที่สอง เฉย

หากเลือกวิธีนี้ ก็เอาหูไปนาเอาตาไปไร่ เคยทำยังไงก็ทำอย่างนั้นต่อไป อย่าไปสนใจเสียงนกเสียงกา ถือซะว่าเราไม่ได้ทำบ่อยๆ และ เราเองก็รู้ตัวดีว่าอะไรควรอะไรไม่ควร ขอให้มั่นใจว่าสิ่งที่ทำไม่ได้ผิดศีลธรรมประเพณีอันดีงาน เลวร้ายสร้างความเสียหายให้องค์กร หรือสร้างความเดือดร้อนให้ใคร หากเขาโทรมาก็อย่ารับสายเท่านั้นเอง ส่วนเขาจะไปฟ้องหัวหน้าบ้างก็ไม่เป็นไร หากหัวหน้า หูหนักคุณก็ไม่มีปัญหาอะไร แต่ถ้าหัวหน้าหูเบาเรียกคุณไปถาม ก็ชี้แจงไปตามเหตุผล เพียงแต่ว่าอย่าให้เหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้นบ่อยๆ จนกลาย
เป็นที่กล่าวขานถึงเท่านั้นพอ แต่หากโชคร้ายร้าย หัวหน้าเชื่อเขาโดยไม่เรียกคุณไปชี้แจง ก็รับสภาพไป ถือซะว่าโชคไม่ดี หากเลือกวิธีนี้แล้ว ก็ต้องพร้อมรับสภาพไม่ว่าอะไรจะเกิดขึ้น เรามั่นใจซะอย่าง ความจริงย่อมเป็นความจริงวันยังค่ำ วันนี้หัวหน้าไม่รู้ความจริง ก็ได้แต่หวังว่าวันหลังทุกอย่างจะกระจ่างขึ้นเอง

ทางเลือกที่สาม ปรับปรุง

หากเลือกวิธีนี้ ก็ให้นำคำตำหนิติเตียนของคนอื่น (ไม่ใช่เฉพาะของเพื่อนร่วมงานคนนี้เท่านั้น) มาพิจารณา หากเราทำไม่ถูกไม่ควรจริง ก็ไม่ต้องอธิบาย ปกป้อง หรือแก้ตัวให้เสียเวลา รับกลับมาปรับปรุงแก้ไขคราวหลังอย่าให้เกิดขึ้นอีก เท่านี้ก็พอ ส่วนคนอื่นจะทำไม่ดีบ้าง ก็เป็นเรื่องของเขา ไม่ควรเป็นเหตุให้เราทำไม่ดีตาม แค่ตั้งใจจะทำดี หากมีสิ่งใดบกพร่องแล้วมีคนว่ากล่าว อันที่จริงควรขอบคุณมากกว่ารู้สึกโกรธ หรือไม่พอใจ วันหลังหากเพื่อนคนนี้โทรไปตามเมื่อเราเข้าสาย ก็กล่าวคำขอโทษพร้อมกับขอบคุณที่เขาเป็นห่วง ช่วยเตือนเรา เชื่อผมครับว่าหากคุณทำแบบนี้สักครั้งสองครั้ง เขาจะตื่นตะลึงงุนงงและ อาจเลิกทำในที่สุดเพราะรู้สึกว่าวิธีการนี้ใช้ไม่ได้ผลกับคุณซะแล้ว และสุดท้ายเมื่อคุณปรับปรุงตัวได้ดีแล้ว ต่อไปก็จะไม่มีเหตุให้คนใช้มาเป็นหัวเรื่องในการติฉินนินทาหรือว่าร้ายคุณได้อีกต่อไป

ใจเย็นๆ ค่อยๆ คิด แล้วจึงตัดสินใจเลือกทางเลือกที่เหมาะสมกับคุณ เมื่อตัดสินใจแล้วก็เดินทางไปตามแนวทางนั้น ชีวิตไม่หมดหนทางหรอก อย่างน้อยก็มีตั้ง 3 วิธีให้เลือกได้ตามความปรารถของหัวใจ

อภิวุฒิ พิมลแสงสุริยา
apiwut@riverorchid.com