มองให้ลึกคิดไม่เป็น หรือไม่เปิดโอกาสให้คิด โดย อ.อภิวุฒิ พิมลแสงสุริยา

Q: ดิฉันเป็นคนที่ทุ่มเทเต็มร้อยให้กับการทำงาน แต่ทุกวันนี้รู้สึกเบื่อและเหนื่อยมากเหมือนแบ็ต(เตอรี่)ใกล้จะหมดเต็มที แม้จะมีลูกน้องหลายคนแต่เหมือนต้องทำเองทุกอย่าง รู้สึกว่าลูกน้องแค่ทำตามที่บอกแต่คิดเองไม่เป็น ดิฉันต้องคอยจี้ คอยตามทุกเรื่อง จนดูเหมือนคนจู้จี้ ทุกวันนี้แม้งานจะสำเร็จแต่ก็ไม่ได้ดีใจเท่าไหร่ รู้สึกเหนื่อยมากกว่า มีวิธีใดที่จะทำให้น้องในทีม active กว่านี่ได้บ้างคะ

A: อย่าโกรธนะครับถ้าจะถามตรงๆ ว่า ลูกน้องเหล่านั้น “เขาคิดไม่เป็นหรือคุณไม่ได้เปิดโอกาสให้เขาได้คิด ?”

     เหมือนลูกสาวคนเล็กของเพื่อนผมคนหนึ่ง อายุเกือบ 7 ขวบแล้ว แต่ยังกินข้าวเองไม่ได้ ไปไหนก็ต้องมีพี่เลี้ยงคอยตามป้อนข้าว ผมถามเขาว่า “ทำไมลูกสาวยังกินข้าวเองไม่ได้” เขาตอบว่า “ไม่รู้สิ กินเองไม่เป็นซะที เลยต้องมีพี่เลี้ยงคอยตามป้อนตลอดเวลา”

     คุณคิดว่าปัญหาน่าจะอยู่ที่เด็ก หรือ อยู่ที่พ่อแม่ ?

     ผมชวนให้ลองคิดเล่นๆ นะครับ หากเพื่อนผมอยากให้ลูกสาวของเขากินข้าวเองเป็น เขาควรทำยังไง ? หลายคนคงตอบคล้ายกันว่า “ก็ลองปล่อยให้กินเองดู”แล้วถ้าคุณพ่อของหนูน้อยบอกว่า “ไม่ได้หรอก กินเองก็เละ หกเลอะเทอะไปหมดอะซิ”

     คุณก็คงตอบว่า “ก็ปล่อยให้หกไป ไม่เป็นไรหรอก เด็กๆ หัดกินก็ต้องเลอะเทอะทั้งนั้นแหละ” ... หรืออะไรทำนองนี้ ใช่ไหม

     ผมคิดว่าเรื่องที่ถามมานี่ก็ไม่ต่างกัน หากอยากให้ลูกน้องมีความคิดของตัวเองมากขึ้น วิธีการคือหัวหน้าก็ต้องหยุดบอก หากอยากให้ลูกน้องมีความรับผิดชอบมากขึ้น หัวหน้าก็ต้องกล้าปล่อยให้ไปเจอปัญหาเองบ้าง ลองให้ทำผิดสักครั้ง โดนผู้ใหญ่ดุแรงๆ สักหน คงทำให้เขาโตขึ้นได้ความผิดพลาดคือการเรียนรู้ หากหัวหน้าไม่ยอมให้เกิดความผิดพลาดบ้างเลย ลูกน้องก็คงไม่ได้เรียนรู้ หากหัวหน้าทำให้ทุกอย่าง ลูกน้องก็คงทำเองไม่เป็น

     บางคนอาจเถียงว่างานบางอย่างผิดพลาดไม่ได้ ... ผมเข้าใจครับ ว่างานออกจากคุณผิดพลาดไม่ได้ แต่งานออกจากลูกน้องมาหาคุณน่าจะพอผิดพลาดได้บ้าง เพื่อการเรียนรู้ ... ไม่ใช่เหรอครับเรื่องนี้เลยขอนุญาตตอบตรงๆ นะครับ  ผมว่า “ปัญหาอยู่ที่หัวหน้ามากกว่าอยู่ที่ลูกน้อง” ครับ !

อภิวุฒิ พิมลแสงสุริยา
apiwut@riverorchid.com