xs
xsm
sm
md
lg

ชาวบ้านช็อกพลายสามพรานสิ้นใจ

เผยแพร่:   โดย: MGR Online

ฉะเชิงทรา- ชาวบ้านหมู่บ้านคลองตะเคียน พื้นที่แนวป่ากันชนเขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาอ่างฤาไน ช็อก หลังทราบข่าวร้ายพลายสามพรานสิ้นใจ ระบุ งุนงงกับเหตุการณ์ที่เกิดขึ้นอย่างมาก หลังวางใจที่ช้างพลายเป๋ผู้น่าสงสารถูกส่งถึงมือหมอ สัตวแพทย์ในโรงพยาบาลช้าง เผยเฝ้าคอยแต่จะได้รับฟังเพียงข่าวดี แต่สุดท้ายความพยายามของชาวบ้านที่ได้เคยให้การช่วยเหลือช้างพลายป่าแสนรู้ กลับสิ้นสุดลงอย่างง่ายดาย

วันนี้ (21 มี.ค.) เวลา 15.00 น.นายบุญชู สุวรรณโชติ อายุ 42 ปี อยู่บ้านเลขที่ 193 ม.13 ต.ท่าตะเกียบ อ.ท่าตะเกียบ จ.ฉะเชิงเทรา ชาวบ้านหมู่บ้านคลองตะเคียน ซึ่งเป็นแนวเขตรอยต่อระหว่างหมู่บ้านกับแนวเขตป่ากันชน เขตรักษาพันธุ์สัตว์ป่าเขาอ่างฤาไน ป่าราบต่ำรอยต่อ 5 จังหวัดภาคตะวันออก (ฉะเชิงเทรา สระแก้ว ชลบุรี ระยอง และจันทบุรี) กล่าวถึงความรู้สึกหลังทราบข่าวช้างพลายป่าขาเป๋ หรือตามที่เจ้าหน้าที่เรียก คือ พลายสามพราน ที่ถูกบ่วงดักสัตว์ป่าของนายพราน รัดข้อเท้าจนได้รับบาดเจ็บสาหัส บาดแผลเกิดอาการบวมอักเสบมีเนื้องอกที่ข้อเท้า จนข้อเท้ามีขนาดใหญ่โตผิดรูป ตั้งแต่ปี พ.ศ.2549 และได้ถูกเคลื่อนย้ายส่งไปทำการรักษายังโรงพยาบาลช้างของศูนย์อนุรักษ์ช้างไทยจังหวัดลำปาง ได้เสียชีวิตลงแล้วเมื่อคืนที่ผ่านมาว่า

ชาวบ้านในหมู่บ้านคลองตะเคียนรู้สึกตกใจ และต่างพากันช็อก นิ่งอึ้งไปตามๆ กัน บางคนถึงกับน้ำตาคลอเบ้า ร้องไห้โฮออกมา หลังได้ทราบข่าวร้ายดังกล่าว ผ่านทางผู้ที่อยู่ในต่างประเทศ และเคยที่จะเข้ามาร่วมกับชาวบ้านหาทางบริจาคช่วยเหลือรักษาช้างพลายบาดเจ็บตัวนี้ตั้งแต่แรก ได้โทรศัพท์ทางไกลจากต่างประเทศมาบอก และเมื่อตนได้โทรศัพท์ตรวจสอบไปยังคนที่รู้จัก ที่จังหวัดลำปาง ก็ได้รับคำยืนยันว่า เรื่องดังกล่าวเป็นความจริง ที่พลายเป๋ได้เสียชีวิตลงแล้วเมื่อเวลาประมาณ 01.00 น.เมื่อคืนที่ผ่านมา (21 มี.ค.) อย่างไม่ทราบถึงสาเหตุที่แน่ชัด

ที่ผ่านมา หลังมีการเคลื่อนย้ายช้างพลายเป๋ไปทำการรักษายัง โรงพยาบาลช้างของศูนย์อนุรักษ์ช้างไทยจังหวัดลำปาง ชาวบ้านต่างพากันดีใจ และโล่งอกที่พลายเป๋จะได้มีโอกาสรักษาให้หาย และมีชีวิตรอดอยู่ต่อไปได้ หลังจากได้รับบาดเจ็บทนอยู่ในป่าด้วยความทุกข์ทรมานจากบาดแผลมานานกว่า 2 ปี และเฝ้าคอยที่จะรับฟังแต่ข่าวดี ที่จะได้ยินถึงความคืบหน้าในการรักษาอาการบาดแผลในทางที่ดีขึ้น

ทั้งที่ในใจลึกๆ ต่างรู้สึกเป็นห่วงใย และมีความผูกพันในความที่พลายเป๋เป็นสัตว์ป่าแสนรู้ และเข้ามาขอความช่วยเหลืออยู่ใกล้ชิดกับชาวบ้าน มาถึงวันนี้ความหวังของชาวบ้านได้สิ้นสุดลงแล้ว ท่ามกลางสิ่งที่ยังคงค้างคาใจและต้องการที่จะทราบคำตอบถึงสาเหตุการตายอย่างชัดเจนของชาวบ้านทั้งหมู่บ้าน
กำลังโหลดความคิดเห็น