ยามเย็นหลังเหตุการณ์ระเบิดราชประสงค์เพิ่งผ่านพ้น เมืองคล้ายถูกปกคลุมไปด้วยความหวาดระแวง หากสังเกต เราจะเห็นถังขยะตามหน้า 7-11 หายไป รวมถึงตามจุดเสี่ยงสำคัญในเมือง เช่นเดียวกับย่านถนนข้าวสารที่ถูกจัดเป็นหนึ่งในจุดเสี่ยง ถังขยะที่เคยมีตามริมทางถูกเก็บไปจนหลงเหลืออยู่เพียงบางส่วน
หากเดินไปไม่ไกล เลาะไปตามทาง บริเวณเกาะกลางเยื้องหน้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ยังคงมีใครบางคนฝากชีพไว้กับความเสี่ยงนี้ ในช่วงที่ผู้คนเดินผ่านถังขยะแล้วรู้สึกระแวง เพราะไม่มีใครรู้ว่าอาจจะมีใครนำสิ่งแปลกปลอมที่หวังต่อชีวิตมาหย่อนไว้ ในทางกลับกันสำหรับพวกเขา เมื่อถังขยะยิ่งน้อย กลับยิ่งเพิ่มความเสี่ยงในการยังชีพ ทั้งปากท้องและชีวิต...
เมื่อถังขยะกลายเป็นสิ่งหายาก
บุญช่วย ชายวัยใกล้ 60 ยืนเหม่อมองไปยังลานหน้าสนามหลวง ข้างตัวมีถุงใบใหญ่สีดำที่บรรจุขวดน้ำและกระป๋องเบียร์ที่ถูกเหยียบจนแบน
“ชีวิตต้องสู้ต่อไป” แกบอกบนใบหน้าเรียบเฉย ลุงบุญช่วยเป็นคนเก็บของเก่าที่ดูแตกต่างจากคนอื่นๆ ใส่แว่น บุคลิกท่าทางดูสะอาด หากไม่มีถุงดำใบใหญ่ที่สะพายบ่าอยู่ เราคงไม่รู้ว่าแกมีอาชีพอะไร
“หลังมีระเบิดก็ระวังกว่าเดิม เจออะไรไม่แน่ใจก็ไม่เสี่ยงไปจับไปเปิดดู ส่วนใหญ่เลือกเอาแต่ขวดน้ำ กระป๋องเบียร์ ขวดเบียร์ หรืออะไรที่มันเห็นชัดๆ ส่วนที่ใส่ถุงมัดๆ แตะๆ ดูไม่รู้ว่าอะไร ไม่แน่ใจก็ไม่เสี่ยงไปแกะ แต่ทำไงได้ บางทีมันก็ไม่มีทางเลือก”
บ้านเดิมของลุงบุญช่วยคือจันทบุรี หลังลาจากอาชีพขับรถรับจ้าง ลุงบุญช่วยยึดอาชีพหาของเก่าตามริมทางและถังขยะในเมืองมานานกว่า 5 ปี ดูเหมือนอาชีพนี้จะให้อิสระกับแกมากกว่า แต่ก็แลกด้วยอะไรหลายๆ อย่างเช่นกัน
ลุงบุญช่วยใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในย่านสนามหลวงและบางลำพู ในเช้าบางวันเราอาจพบแกได้ตามวัดในย่านพระนคร บางมื้อเช้าอาจอาศัยอาหารก้นบาตรแลกกับการช่วยแบ่งเบางานการของวัด ในมื้อเย็นอาจฝากไว้กับร้านริมทางหลังนำสิ่งของที่เก็บได้ไปแลกเปลี่ยนเป็นเงิน
หลังเหตุการณ์แสนเศร้าที่ราชประสงค์คืนนั้นดูเหมือนว่าชีวิตของแกจะยากขึ้น ถังขยะริมทางที่เปรียบเสมือนหม้อหุงข้าวใบใหญ่มีน้อยลง สวนทางกลับความระแวดระวังที่มีมากขึ้น จนตอนนี้ส่วนใหญ่แกเลือกที่จะออกเก็บของในตอนกลางวันมากกว่ากลางคืน
“ตอนนี้จะเก็บในตอนกลางวันเป็นส่วนใหญ่แล้ว แถวข้าวสารก็ไม่ค่อยเข้าไปหรอก คนเก็บมันเยอะด้วย แย่งกัน เขามีเจ้าถิ่นอยู่แล้ว แต่ก็รู้จักกันทั้งนั้น แล้วตอนนี้ถังขยะก็ถูกเก็บไปเยอะแล้ว เหลือน้อยกว่าก่อนจะมีระเบิดมาก”
แน่นอนว่า "ขยะ" เป็นสิ่งที่ใครๆ ก็เบือนหน้าหนี เพราะความเหม็นและสกปรก แต่สำหรับตอนนี้ยิ่งเพิ่มความกลัวไปอีก ก่อนหน้าเหตุการณ์ระเบิดมีหลายครั้งที่ลุงบุญช่วยพบสิ่งของแปลกๆ หรือสิ่งที่น่าสงสัยก่อนหน้าที่ผู้คนจะตื่นกลัว กล่องที่มีเสียงแปลกๆ ที่เปิดมาแล้วกลายเป็นตุ๊กตาไขลาน ถุงที่ถูกพันไว้ด้วยสายไฟที่เปิดออกมาแล้วกลายเป็นแหนมหมดอายุ หากไม่แน่ว่าครั้งหน้าจะเป็นแบบนี้
“ถ้าเจออะไรแปลกๆ แบบนี้อีก คงไม่กล้าเปิดดูแล้ว” ลุงบุญช่วยบอก ขณะที่มือกำลังมวนใบจากอย่างชำนาญ
“เราไม่มีทางรู้ว่าวันนี้จะเดินไปเจออะไร บางคนเจอสารเคมีที่คนไม่รู้เอามาทิ้งมั่วๆ ก็มี เก็บแต่ขวดน้ำ ขวดเบียร์นี่ดีที่สุดแล้ว”
นอกจากชีวิตที่วันๆ ต้องหมกตัวอยู่กับกองขยะที่แสนจะเน่าเหม็น แถมรายได้ก็เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ อีกหนึ่งความโหดร้ายที่ต้องเผชิญก็คือ ความเสี่ยงกับขยะอันตรายจากคนทิ้งมักง่าย
การเก็บขยะก็เหมือนกับอาชีพที่ฝากไว้กับโชคชะตา เพราะไม่มีทางรับรู้ได้ว่าเมื่อเปิดฝาถังเอามือคุ้ยเขี่ยไปแล้วจะพบกับอะไร
“เวลาพบถุงมัดแน่นๆ นี่ต้องเสี่ยงเอา เปิดมานะ โหบางครั้งเจออ้วก เจอหนอน สเลด น้ำลาย แต่ก็ยังดีเพราะยังไงมันก็ยังล้างได้ แต่ถ้าอย่างอื่นนี่นะอันตรายกว่า
ดังเช่นวันหนึ่งที่ไปเจอเอาเศษกระจกบาดเป็นแผลเหวอะ “เลือดนี่ออกมาเป็นลิ่ม ไปหาอนามัยตรงคลองหลอดใกล้ๆ นี่แหละ ดีนะที่มี 30 บาทไม่งั้น...นะ”
ยิ่งกับสถานการณ์ตอนนี้แล้ว นอกจากขยะพิษ ขยะอันตราย ของมีคมแล้ว ไม่แน่ว่ายังอาจแถมมาด้วยระเบิด!
“.....” แกสบถด้วยคำหยาบ
แต่ไม่ว่าอย่างไรทุกอย่างก็จะกลับมาเหมือนเดิม เพื่อนร่วมอาชีพอีกคนของลุงบุญช่วย พูดเสริมในทำนองนี้
“แล้วนานๆ ไปเดี๋ยวคนก็ลืม” ฟังคล้ายคำพูดว่างเปล่าเช่นที่ผ่านมา เหตุการณ์ครั้งนี้ก็จะรางเลือนไป แล้วทุกอย่างก็จะกลับมาเหมือนเดิม?
“ตอนนี้แถวหน้าวัดพระแก้ว ย่านนั้นเปลี่ยนเป็นถังขยะใสๆ หมดแล้ว เหมือนตอนระเบิดครั้งก่อนนั่นแหละ แต่เดี๋ยวก็กลับมาเหมือนเดิม” แกทิ้งประโยคสุดท้ายไว้ตรงนั้น
เมื่อถังขยะคือความเสี่ยงของชีวิต
เดินมาไม่ไกลจากตรงที่พบกับลุงบุญช่วย สังเกตตามริมทางดูเหมือนว่าถังขยะข้างทางจะกลายเป็นสิ่งหายากขึ้นตามที่บอก เราพบกับเธอบริเวณใต้สะพานพระปิ่นเกล้า สุธีรา พนักงานทำความสะอาดของ กทม. เขตพระนคร ขณะที่เธอกำลังทำหน้าที่ของเธออย่างขะมักเขม้น
“พี่เฉยๆ นะ ไม่กลัว เพราะเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาหลายครั้งชินแล้ว” เธอหมายถึงม็อบหลายๆ ครั้งที่ผ่านมาในละแวกถนนราชดำเนิน ที่มีเหตุการณ์รุนแรงทั้งระเบิดหลายครั้ง เธอซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบอยู่ในย่านนี้จึงพบเจอกับเหตุการณ์จนชิน ครั้งนี้เธอจึงมองว่าไม่ต่างจากครั้งก่อนๆ
“ไม่ใช่แค่เหตุการณ์ครั้งนี้ที่เพิ่มความเสี่ยงให้กับการทำงาน เพราะอาชีพนี้มันเสี่ยงอยู่แล้ว”
ดังเช่นกรณีล่าสุด หากยังจำกันได้เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา ที่หมู่บ้านมณีญาวิลล์ นายสุรัตน์ สิทธิปัญญา อายุ 21 ปี พนักงานเก็บขยะคนหนึ่งของ กทม. ถูกระเบิดไม่ทราบชนิดจนนิ้วมือข้างขวาขาดไป 1 นิ้ว ขณะกำลังทำงานเพราะไปหยิบถุงใบหนึ่งในถังขยะขึ้นมาแล้วเกิดระเบิดขึ้น
“แต่เราก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น และทาง กทม. ก็ให้เราคอยตรวจตราระหว่างทำหน้าที่ให้มากกว่าเดิม หากเจออะไรดูน่าสงสัยตามถังขยะ หรือตามข้างทางที่ดูน่าสงสัยก็อย่าไปเปิดไปแกะดู ต้องแจ้งเจ้าหน้าที่” คำบอกเล่าของสุธีราดูจะสอดคล้องกับที่ทางผู้ว่าฯ กทม. ออกมาประกาศเมื่อวันก่อน
“เรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบของฝ่ายความมั่นคง แต่กทม.จะนิ่งเฉยไม่ได้ เราต้องสนับสนุนทุกอย่างเท่าที่ทำได้เจ้าหน้าที่เทศกิจ พนักงานรักษาความสะอาด พนักงานเก็บขยะ ต้องเป็นหูเป็นตาในการปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ หากพบอะไรไม่ชอบมาพากลต้องแจ้งให้ผู้บังคับบัญชาทราบเพื่อประสานไปยังฝ่ายความมั่นคงทันที” ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร ผู้ว่ากทม. กล่าวในที่ประชุมสรุปสถานการณ์และแผนรักษาความปลอดภัยของหน่วยงาน ภายหลังเกิดเหตุระเบิดที่แยกราชประสงค์เมื่อคืนก่อน
สำหรับการเพิ่มมาตรการ และป้องกันสวัสดิภาพของเจ้าหน้าที่เก็บขยะของกทม. เธอเชื่อว่า หากเพิ่มมาตรการอย่างไรไป ก็ไม่สามารถรับประกันว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น เพราะหากยังมีผู้ที่ไม่มีความรับผิดชอบอยู่ในสังคม ทั้งผู้ที่คอยประสงค์ร้าย เธอก็คงทำได้เพียงแค่เพิ่มความระมัดระวังในช่วงสถานการณ์ที่ไม่ปกตินี้
“ถามว่ากลัวไหม ทำงานยากขึ้นไหม ก็คงไม่นะ เราทำงานมานาน ประสบการณ์ผ่านอะไรมาเยอะ ทำให้เรารู้จักระวังตัว เราต้องมีหน้าที่เป็นหูเป็นตาด้วย ไม่อยากให้มองเรื่องการจัดเก็บขยะเป็นหน้าที่ของคนเก็บขยะหรือคนกวาดอย่างเดียว เพราะถ้าคิดแบบนั้น พนักงานเก็บขยะจะต้องเผชิญกับความเสี่ยงต่อไป"
สุธีราแอบไม้กวาดไว้ตรงมุมที่มีขยะกวาดมากองรวมไว้ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปว่า “แต่อย่างแรกเลยนะคนไทย แค่จะให้ทิ้งขยะให้เป็นที่ยังยากเลย แค่ง่ายๆ เลยนะ แล้วจะให้แยกขยะให้ตามประเภทนี่ยิ่งยาก ในถังขยะบ้านเราเลยมีทุกอย่างจริงๆ"
จบประโยค เธอขอตัวไปทำงานต่อ... มองไปริมทาง ถังขยะบางใบตรงนี้ยังคงไม่เปลี่ยนเป็นถังใส หากไม่ว่าอย่างไรความเสี่ยงนั้นก็คงไม่ต่างกัน
และแน่นอน ชีวิตของพวกเขายังต้องดำเนินต่อไป...
รายละเอียดเพิ่มเติม (คลิก)>>> ตัวอย่างงานในเซ็กชั่น "ASTVผู้จัดการ Live"
มาตามติด Facebook Fanpage และ Instagram
"ASTVผู้จัดการ Live" และ "@manager_live" กันได้ที่นี่!!
และสามารถส่งข่าวสารและเรื่องราวร้องทุกข์ในสังคมมาได้: astvmanager.live.lite@gmail.com
หรือ โทร.0-2629-4488 ต่อ 1477, Fax 0-2629-4754
หากเดินไปไม่ไกล เลาะไปตามทาง บริเวณเกาะกลางเยื้องหน้ามหาวิทยาลัยธรรมศาสตร์ ยังคงมีใครบางคนฝากชีพไว้กับความเสี่ยงนี้ ในช่วงที่ผู้คนเดินผ่านถังขยะแล้วรู้สึกระแวง เพราะไม่มีใครรู้ว่าอาจจะมีใครนำสิ่งแปลกปลอมที่หวังต่อชีวิตมาหย่อนไว้ ในทางกลับกันสำหรับพวกเขา เมื่อถังขยะยิ่งน้อย กลับยิ่งเพิ่มความเสี่ยงในการยังชีพ ทั้งปากท้องและชีวิต...
เมื่อถังขยะกลายเป็นสิ่งหายาก
บุญช่วย ชายวัยใกล้ 60 ยืนเหม่อมองไปยังลานหน้าสนามหลวง ข้างตัวมีถุงใบใหญ่สีดำที่บรรจุขวดน้ำและกระป๋องเบียร์ที่ถูกเหยียบจนแบน
“ชีวิตต้องสู้ต่อไป” แกบอกบนใบหน้าเรียบเฉย ลุงบุญช่วยเป็นคนเก็บของเก่าที่ดูแตกต่างจากคนอื่นๆ ใส่แว่น บุคลิกท่าทางดูสะอาด หากไม่มีถุงดำใบใหญ่ที่สะพายบ่าอยู่ เราคงไม่รู้ว่าแกมีอาชีพอะไร
“หลังมีระเบิดก็ระวังกว่าเดิม เจออะไรไม่แน่ใจก็ไม่เสี่ยงไปจับไปเปิดดู ส่วนใหญ่เลือกเอาแต่ขวดน้ำ กระป๋องเบียร์ ขวดเบียร์ หรืออะไรที่มันเห็นชัดๆ ส่วนที่ใส่ถุงมัดๆ แตะๆ ดูไม่รู้ว่าอะไร ไม่แน่ใจก็ไม่เสี่ยงไปแกะ แต่ทำไงได้ บางทีมันก็ไม่มีทางเลือก”
บ้านเดิมของลุงบุญช่วยคือจันทบุรี หลังลาจากอาชีพขับรถรับจ้าง ลุงบุญช่วยยึดอาชีพหาของเก่าตามริมทางและถังขยะในเมืองมานานกว่า 5 ปี ดูเหมือนอาชีพนี้จะให้อิสระกับแกมากกว่า แต่ก็แลกด้วยอะไรหลายๆ อย่างเช่นกัน
ลุงบุญช่วยใช้ชีวิตส่วนใหญ่อยู่ในย่านสนามหลวงและบางลำพู ในเช้าบางวันเราอาจพบแกได้ตามวัดในย่านพระนคร บางมื้อเช้าอาจอาศัยอาหารก้นบาตรแลกกับการช่วยแบ่งเบางานการของวัด ในมื้อเย็นอาจฝากไว้กับร้านริมทางหลังนำสิ่งของที่เก็บได้ไปแลกเปลี่ยนเป็นเงิน
หลังเหตุการณ์แสนเศร้าที่ราชประสงค์คืนนั้นดูเหมือนว่าชีวิตของแกจะยากขึ้น ถังขยะริมทางที่เปรียบเสมือนหม้อหุงข้าวใบใหญ่มีน้อยลง สวนทางกลับความระแวดระวังที่มีมากขึ้น จนตอนนี้ส่วนใหญ่แกเลือกที่จะออกเก็บของในตอนกลางวันมากกว่ากลางคืน
“ตอนนี้จะเก็บในตอนกลางวันเป็นส่วนใหญ่แล้ว แถวข้าวสารก็ไม่ค่อยเข้าไปหรอก คนเก็บมันเยอะด้วย แย่งกัน เขามีเจ้าถิ่นอยู่แล้ว แต่ก็รู้จักกันทั้งนั้น แล้วตอนนี้ถังขยะก็ถูกเก็บไปเยอะแล้ว เหลือน้อยกว่าก่อนจะมีระเบิดมาก”
แน่นอนว่า "ขยะ" เป็นสิ่งที่ใครๆ ก็เบือนหน้าหนี เพราะความเหม็นและสกปรก แต่สำหรับตอนนี้ยิ่งเพิ่มความกลัวไปอีก ก่อนหน้าเหตุการณ์ระเบิดมีหลายครั้งที่ลุงบุญช่วยพบสิ่งของแปลกๆ หรือสิ่งที่น่าสงสัยก่อนหน้าที่ผู้คนจะตื่นกลัว กล่องที่มีเสียงแปลกๆ ที่เปิดมาแล้วกลายเป็นตุ๊กตาไขลาน ถุงที่ถูกพันไว้ด้วยสายไฟที่เปิดออกมาแล้วกลายเป็นแหนมหมดอายุ หากไม่แน่ว่าครั้งหน้าจะเป็นแบบนี้
“ถ้าเจออะไรแปลกๆ แบบนี้อีก คงไม่กล้าเปิดดูแล้ว” ลุงบุญช่วยบอก ขณะที่มือกำลังมวนใบจากอย่างชำนาญ
“เราไม่มีทางรู้ว่าวันนี้จะเดินไปเจออะไร บางคนเจอสารเคมีที่คนไม่รู้เอามาทิ้งมั่วๆ ก็มี เก็บแต่ขวดน้ำ ขวดเบียร์นี่ดีที่สุดแล้ว”
นอกจากชีวิตที่วันๆ ต้องหมกตัวอยู่กับกองขยะที่แสนจะเน่าเหม็น แถมรายได้ก็เอาแน่เอานอนอะไรไม่ได้ อีกหนึ่งความโหดร้ายที่ต้องเผชิญก็คือ ความเสี่ยงกับขยะอันตรายจากคนทิ้งมักง่าย
การเก็บขยะก็เหมือนกับอาชีพที่ฝากไว้กับโชคชะตา เพราะไม่มีทางรับรู้ได้ว่าเมื่อเปิดฝาถังเอามือคุ้ยเขี่ยไปแล้วจะพบกับอะไร
“เวลาพบถุงมัดแน่นๆ นี่ต้องเสี่ยงเอา เปิดมานะ โหบางครั้งเจออ้วก เจอหนอน สเลด น้ำลาย แต่ก็ยังดีเพราะยังไงมันก็ยังล้างได้ แต่ถ้าอย่างอื่นนี่นะอันตรายกว่า
ดังเช่นวันหนึ่งที่ไปเจอเอาเศษกระจกบาดเป็นแผลเหวอะ “เลือดนี่ออกมาเป็นลิ่ม ไปหาอนามัยตรงคลองหลอดใกล้ๆ นี่แหละ ดีนะที่มี 30 บาทไม่งั้น...นะ”
ยิ่งกับสถานการณ์ตอนนี้แล้ว นอกจากขยะพิษ ขยะอันตราย ของมีคมแล้ว ไม่แน่ว่ายังอาจแถมมาด้วยระเบิด!
“.....” แกสบถด้วยคำหยาบ
แต่ไม่ว่าอย่างไรทุกอย่างก็จะกลับมาเหมือนเดิม เพื่อนร่วมอาชีพอีกคนของลุงบุญช่วย พูดเสริมในทำนองนี้
“แล้วนานๆ ไปเดี๋ยวคนก็ลืม” ฟังคล้ายคำพูดว่างเปล่าเช่นที่ผ่านมา เหตุการณ์ครั้งนี้ก็จะรางเลือนไป แล้วทุกอย่างก็จะกลับมาเหมือนเดิม?
“ตอนนี้แถวหน้าวัดพระแก้ว ย่านนั้นเปลี่ยนเป็นถังขยะใสๆ หมดแล้ว เหมือนตอนระเบิดครั้งก่อนนั่นแหละ แต่เดี๋ยวก็กลับมาเหมือนเดิม” แกทิ้งประโยคสุดท้ายไว้ตรงนั้น
เมื่อถังขยะคือความเสี่ยงของชีวิต
เดินมาไม่ไกลจากตรงที่พบกับลุงบุญช่วย สังเกตตามริมทางดูเหมือนว่าถังขยะข้างทางจะกลายเป็นสิ่งหายากขึ้นตามที่บอก เราพบกับเธอบริเวณใต้สะพานพระปิ่นเกล้า สุธีรา พนักงานทำความสะอาดของ กทม. เขตพระนคร ขณะที่เธอกำลังทำหน้าที่ของเธออย่างขะมักเขม้น
“พี่เฉยๆ นะ ไม่กลัว เพราะเคยผ่านเหตุการณ์แบบนี้มาหลายครั้งชินแล้ว” เธอหมายถึงม็อบหลายๆ ครั้งที่ผ่านมาในละแวกถนนราชดำเนิน ที่มีเหตุการณ์รุนแรงทั้งระเบิดหลายครั้ง เธอซึ่งมีหน้าที่รับผิดชอบอยู่ในย่านนี้จึงพบเจอกับเหตุการณ์จนชิน ครั้งนี้เธอจึงมองว่าไม่ต่างจากครั้งก่อนๆ
“ไม่ใช่แค่เหตุการณ์ครั้งนี้ที่เพิ่มความเสี่ยงให้กับการทำงาน เพราะอาชีพนี้มันเสี่ยงอยู่แล้ว”
ดังเช่นกรณีล่าสุด หากยังจำกันได้เมื่อเดือนเมษายนที่ผ่านมา ที่หมู่บ้านมณีญาวิลล์ นายสุรัตน์ สิทธิปัญญา อายุ 21 ปี พนักงานเก็บขยะคนหนึ่งของ กทม. ถูกระเบิดไม่ทราบชนิดจนนิ้วมือข้างขวาขาดไป 1 นิ้ว ขณะกำลังทำงานเพราะไปหยิบถุงใบหนึ่งในถังขยะขึ้นมาแล้วเกิดระเบิดขึ้น
“แต่เราก็ระมัดระวังตัวมากขึ้น และทาง กทม. ก็ให้เราคอยตรวจตราระหว่างทำหน้าที่ให้มากกว่าเดิม หากเจออะไรดูน่าสงสัยตามถังขยะ หรือตามข้างทางที่ดูน่าสงสัยก็อย่าไปเปิดไปแกะดู ต้องแจ้งเจ้าหน้าที่” คำบอกเล่าของสุธีราดูจะสอดคล้องกับที่ทางผู้ว่าฯ กทม. ออกมาประกาศเมื่อวันก่อน
“เรื่องนี้เป็นความรับผิดชอบของฝ่ายความมั่นคง แต่กทม.จะนิ่งเฉยไม่ได้ เราต้องสนับสนุนทุกอย่างเท่าที่ทำได้เจ้าหน้าที่เทศกิจ พนักงานรักษาความสะอาด พนักงานเก็บขยะ ต้องเป็นหูเป็นตาในการปฏิบัติหน้าที่ในพื้นที่ หากพบอะไรไม่ชอบมาพากลต้องแจ้งให้ผู้บังคับบัญชาทราบเพื่อประสานไปยังฝ่ายความมั่นคงทันที” ม.ร.ว.สุขุมพันธุ์ บริพัตร ผู้ว่ากทม. กล่าวในที่ประชุมสรุปสถานการณ์และแผนรักษาความปลอดภัยของหน่วยงาน ภายหลังเกิดเหตุระเบิดที่แยกราชประสงค์เมื่อคืนก่อน
สำหรับการเพิ่มมาตรการ และป้องกันสวัสดิภาพของเจ้าหน้าที่เก็บขยะของกทม. เธอเชื่อว่า หากเพิ่มมาตรการอย่างไรไป ก็ไม่สามารถรับประกันว่าจะไม่มีเหตุการณ์แบบนี้เกิดขึ้น เพราะหากยังมีผู้ที่ไม่มีความรับผิดชอบอยู่ในสังคม ทั้งผู้ที่คอยประสงค์ร้าย เธอก็คงทำได้เพียงแค่เพิ่มความระมัดระวังในช่วงสถานการณ์ที่ไม่ปกตินี้
“ถามว่ากลัวไหม ทำงานยากขึ้นไหม ก็คงไม่นะ เราทำงานมานาน ประสบการณ์ผ่านอะไรมาเยอะ ทำให้เรารู้จักระวังตัว เราต้องมีหน้าที่เป็นหูเป็นตาด้วย ไม่อยากให้มองเรื่องการจัดเก็บขยะเป็นหน้าที่ของคนเก็บขยะหรือคนกวาดอย่างเดียว เพราะถ้าคิดแบบนั้น พนักงานเก็บขยะจะต้องเผชิญกับความเสี่ยงต่อไป"
สุธีราแอบไม้กวาดไว้ตรงมุมที่มีขยะกวาดมากองรวมไว้ ก่อนจะกล่าวด้วยน้ำเสียงที่ต่างไปว่า “แต่อย่างแรกเลยนะคนไทย แค่จะให้ทิ้งขยะให้เป็นที่ยังยากเลย แค่ง่ายๆ เลยนะ แล้วจะให้แยกขยะให้ตามประเภทนี่ยิ่งยาก ในถังขยะบ้านเราเลยมีทุกอย่างจริงๆ"
จบประโยค เธอขอตัวไปทำงานต่อ... มองไปริมทาง ถังขยะบางใบตรงนี้ยังคงไม่เปลี่ยนเป็นถังใส หากไม่ว่าอย่างไรความเสี่ยงนั้นก็คงไม่ต่างกัน
และแน่นอน ชีวิตของพวกเขายังต้องดำเนินต่อไป...
มาสร้างแรงบันดาลใจไปด้วยกัน!!ตัวอย่างงานในเซ็กชั่นทั้งหมด>>>...
Posted by ASTV ผู้จัดการ Live on Friday, August 21, 2015
รายละเอียดเพิ่มเติม (คลิก)>>> ตัวอย่างงานในเซ็กชั่น "ASTVผู้จัดการ Live"
มาตามติด Facebook Fanpage และ Instagram
"ASTVผู้จัดการ Live" และ "@manager_live" กันได้ที่นี่!!
และสามารถส่งข่าวสารและเรื่องราวร้องทุกข์ในสังคมมาได้: astvmanager.live.lite@gmail.com
หรือ โทร.0-2629-4488 ต่อ 1477, Fax 0-2629-4754
