เด็กสาวชาวญี่ปุ่นที่เคยเจ็บช้ำจากการเป็นโสเภณีนักเรียน บอกเล่าถึงอดีตอันขมขื่นจากการตกเป็นทาสของธุรกิจทางเพศในญี่ปุ่น ที่ทำมาหากินกับเด็กสาววัยรุ่นที่ต้องการหลบหลีกปัญหาจากครอบครัวและโรงเรียน
“ไอ” นักเรียนชั้นมัธยม4 ร้องไห้ตลอดเวลาจนเกือบควบคุมตัวเองไม่ได้ในระหว่างงานเปิดตัวนิทรรศการในกรุงโตเกียว ที่บอกเล่าเรื่องของเด็กสาวชาวญี่ปุ่นต้องต้องตกเป็นโสเภณีนักเรียน และพวกเธอยังคงถูกฝันร้ายในอดีตหลอกหลอนอยู่จนถึงทุกวันนี้
นิทรรศการที่ใช้ชื่อว่า “พวกหนูถูกซื้อตัวมา!” จัดแสดงภาพถ่าย,ภาพวาด และบันทึกส่วนตัวรวมกว่า 100 ชิ้น ของอดีตเด็กสาววัย 14-26ปีที่ตกเป็นทาสกามทั่วประเทศญี่ปุ่นตั้งแต่ฮอกไกโดจนถึงคิวชู นิทรรศการนี้จัดขึ้นโดย Colabo องค์กรพัฒนาเอกชนที่ช่วยเหลือเด็กสาวให้รอดพ้นจากธุรกิจทางเพศ ด้วยการให้กำลังใจ,ที่พัก ตลอดจนหาเส้นทางชีวิตใหม่ให้กับเด็กสาวที่หลงผิด
“ไอ” เล่าว่าเธอเดินเตร็ดเตร่ไปบนถนนในกรุงโตเกียวในช่วงที่เป็นนักเรียนมัธยม เพราะไม่อยากกลับบ้าน เพราะจะถูกพ่อเลี้ยงด่าว่าและทำร้าย จนกระทั่งวันหนึ่งมีชายหนุ่มมาทุกว่าเธอ “มาคนเดียวหรือ?” พร้อมทั้งชักชวนเธอไปยังโรงแรมแห่งหนึ่ง โดยบอกว่าจะให้เงินตอบแทน
หลังเสร็จภารกิจ เด็กสาวได้รับเงิน 5,000 เยนซึ่งเธอได้ใช้ไปซื้ออุปกรณ์การเรียนและของใช้ส่วนตัว
เด็กสาวเล่าว่า เธอโทษตัวเองที่ไม่อาจปฏิเสธคำเชื้อเชิญของชายหนุ่ม แต่เธอก็บอกว่าไม่รู้ว่าเพราะอะไรถึงทำให้เธอยินยอมพลีร่างกายเพื่อแลกกับค่าตอบแทนอย่างง่ายๆ
ผู้แทนองค์กร Colabo เรียกร้องให้สังคมเข้าใจบรรดาเด็กสาวที่ยอมขายร่างกายตัวเองว่า พวกเธอไม่ได้ต้องการเงินทอง หากแต่เบื้องหลังโสเภณีนักเรียนเหล่านี้ล้วนแต่มีปัญหาทางครอบครัว หริอการเข้าสังคมในโรงเรียน
นอกจากในในญี่ปุ่นยังมีธุรกิจบันเทิงที่ทำมาหากินกับเด็กนักเรียน ที่เรียกว่า JK หรือ โจชิ โคเซ ที่แปลว่านักเรียนมัธยมหญิง ธุรกิจเหล่านี้อาจไม่ได้ขายบริการทางเพศโดยตรง หากแท้จริงก็คือ การทำมาหากินกับเรือนร่างของเด็กสาว โดยเมื่อเด็กสาวหลุดเข้าสู่วังวนแห่งธุรกิจทางเพศเหล่านี้แล้วก็ยากที่จะถอนตัวได้
สมาชิกขององค์กร Colabo บางคนเคยเป็นโสเภณีนักเรียน แต่สามารถหลุดพ้นจากวงจรอุบาทว์ได้ และหันมาทำกิจกรรมเพื่อช่วยเหลือเด็กนักเรียนสาวไม่ให้ตกเป็นเหยื่อทางเพศอีก พวกเธอได้เห็นนิทรรศการที่เกี่ยวกับ “สตรีเพื่อความสำราญ” หรือก็คือ หญิงสาวที่ถูกบังคับให้เป็นทาสกามแก่ทหารญี่ปุ่นในสงครามโลก และเป็นจุดเริ่มต้นให้จัดนิทรรศการขึ้นที่ญี่ปุ่น
ในนิทรรศการได้เปิดเผยบันทึกของเด็กหญิงวัย 15ปีคนหนึ่งที่เขียนว่า “ฉันอยากตาย”
นอกจากนี้ยังมีภาพเด็กสาวในชุดกิโมโนที่หลังมือเต็มไปด้วยรอยไหม้จากบุหรี่ และรอยกรีดทำร้ายตัวเอง
รวมทั้งภาพที่มีข้อความว่า “ไม่น่าคลอดแกออกมา” “แกเป็นตัวปัญหา” และ “รู้ไหมว่าแกใช้เงินใครเลี้ยงปากเลี้ยงท้อง” ภาพเหล่านี้สะท้อนความขมขื่นที่เปรียบเหมือนรอยฝ่ามือที่ประทับบนใจเด็กสาว จนต้องเลือกทางเดินอันขมขื่น
เจ้าหน้าที่ที่ช่วยเหลือเด็กหญิงจากธุรกิจทางเพศ บอกว่า โสเภณีนักเรียนไม่ใช่เรื่องส่วนตัว และเด็กสาวที่หลงผิดเหล่านี้ไม่พึงแบกรับความรับผิดแต่เพียงลำพัง เพราะตราบาปไม่เพียงปรากฏบนร่างกายและจิตใจของเด็กสาว หากแต่สังคมญี่ปุ่นก็ต้องมีส่วนร่วมรับผิดชอบด้วย.
