P.S. I Love You : บทสุดท้ายเพื่อฉากเริ่มต้น

ถึง ฮอลลี่ เคนเนดี้

ทันทีที่คุณได้อ่านจดหมายฉบับสุดท้ายของเจอร์รี่ เคนเนดี้ สามีผู้ล่วงลับจบ ผมก็คิดว่าน่าจะมีจดหมายอย่างน้อยอีกสักหนึ่งฉบับที่เขียนขึ้นมาให้คุณ และหวังเป็นอย่างยิ่งว่าคุณจะมีโอกาสได้นำเนื้อความทั้งหมดที่อยู่ในจดหมายฉบับนี้ไปถ่ายทอดให้ผู้อื่น โดยเฉพาะเหล่าบุคลผู้มีส่วนทำให้ภาพยนตร์เรื่อง P.S. I Love You สำเร็จออกมาเป็นรูปธรรมได้ร่วมรับรู้

ฮอลลี่ เคนเนดี้(นำแสดงโดย ฮิลารี สแวง) คุณไม่ใช่มนุษย์เพียงคนเดียวที่ต้องสูญเสียบุคคลอันเป็นที่รัก เพราะทุกคนบนโลกใบนี้ล้วนต้องพานพบกับประสบการณ์สูญเสียมาแล้วไม่ต่ำกว่าหนึ่งครั้งในชีวิต ไม่เป็นคน สัตว์ ก็สิ่งของสักหนึ่งชิ้น แม้ความเศร้าของการจากพรากจะมิอาจนำมาวัดเทียบกันในแง่ของปริมาณได้ แต่ใครเล่าจะยืนยันฟันธงว่าความสูญเสียของคุณเป็นเรื่องโศกที่ยิ่งใหญ่กว่าผู้ที่เคยประสบชะตากรรมเดียวกันรายอื่นๆ

แต่ฮอลลี่ สิ่งหนึ่งที่คุณควรจะตระหนักรู้ไว้เสมอก็คือ คุณเป็นผู้หญิงเพียงไม่กี่คนในจำนวนหลายแสนล้าน ที่ยังได้รับกำลังใจ ความรัก ความอบอุ่นจากเจอร์รี่(นำแสดงโดย เจอร์ราด บัตเลอร์) สามีผู้จากไป อย่างต่อเนื่องสม่ำเสมอ เพราะเขารู้และเข้าใจดีว่า การถอนชีวิตออกจากโลกของคุณแบบฉับพลันเป็นสิ่งที่ผู้หญิงเช่นคุณไม่อาจทำใจยอมรับได้ เจอร์รี่จึงครุ่นคิดและวางแผนเตรียมทุกสิ่งอย่างไว้ แม้ว่าเขาจะมีชีวิตอยู่ในช่วงที่กำลังเผชิญกับความตายที่ก้าวคืบใกล้มาเรื่อยๆ ก็ตามที

ผมเฝ้ามองชีวิตของคุณจาก P.S. I Love You ภาพยนตร์โรแมนติก-ดราม่าที่สร้างจากนวนิยายติดอันดับขายดีของ เซซิเลีย เอ เฮิร์น นักเขียนชื่อดังชาวไอริช ผ่านกระบวนการปรับแต่งเนื้อบทโดย ริชาร์ด ลากราเวนีซ ผู้กำกับที่สนใจบทประพันธ์เรื่องนี้เพราะว่าเขาเองเพิ่งจะเสียเพื่อนรักคนหนึ่งไปอย่างไม่มีวันกลับตลอดกาล

แม้จะมีการปรับบทและเพิ่มตัวละครเข้าไป แต่ P.S. I Love You ฉบับภาพยนตร์ก็ยังคงแก่นแกนของตัวเรื่องไว้อย่างครบถ้วน การเปลี่ยนเมืองหลักในเรื่องจากไอร์แลนด์เป็นแมนฮัตตันก็ไม่ได้ทำให้สาระสำคัญกร่อนกลาย เพราะถึงอย่างไรทั้งผมและผู้ชมท่านอื่นก็ยังมีโอกาสยลโฉม "วิกโลว์ เคาท์ตี้" เมืองทางตอนใต้ของดับลิน ที่ได้รับสมญานามว่า สวนแห่งไอร์แลนด์กันอย่างอิ่มเอม นั่นก็เพราะว่าผู้กำกับยังคงสงวนในส่วนของบทที่ให้เจอร์รี่เป็นชาวไอร์แลนด์ และส่วนสำคัญของเรื่องที่ให้คุณพบกับเขาครั้งแรก ณ สวนแห่งไอร์แลนด์ที่สงบงามแห่งนั้น

ฮิลารี สแวง ที่มารับบทเป็นคุณ ทำหน้าที่ได้อย่างยอดเยี่ยมสมราคานักแสดงออสการ์ การเคลื่อนไหวและครุ่นคิดที่เธอสื่อออกมา ทำให้ผมสัมผัสได้ว่าสแวงก็คือฮอลลี่จริงๆ ในขณะที่เจอร์ราด บัตเลอร์ ที่รับบทเจอร์รี่นั้น แม้ผมจะยังติดภาพเขาถอดเสื้อโชว์ร่างบึกเป็นนักรบชาวสปาร์ตันในภาพยนตร์เรื่อง 300 แต่ในภาพยนตร์เรื่องนี้ เขาก็สลัดภาพติดตาดังกล่าวออกเสียเกือบหมด เขาสามารถสวมวิญญาณของเจอร์ราด หนุ่มไอร์แลนด์อารมณ์ดีขี้เล่น ผู้รักภรรยาสุดหัวใจได้อย่างสนิทเนียน แม้จะถูกสแวงกลบรัศมีไปบ้างในบางคราวที่ต้องร่วมฉากกัน

ทางด้านผู้แสดงคนอื่นๆ อาทิ ลิซ่า คูดโรว์ (รับบท เดนนิส) จิน่า เกอร์ชอน(รับบท ชารอน) เจมส์ มาร์สเตอร์ (รับบทจอห์น) ก็เป็นสีสันที่สวยงามทุกครั้งที่ปรากฏตัว เธอและเขาเหล่านั้นทำให้ผมนึกถึง กลุ่มคนหนุ่มสาวในซีรี่ย์ Friends แม้จะด้อยพลังด้านความโปกฮากว่าซีรี่ย์สุดฮิต แต่นั่นก็อาจจะเป็นเพราะผู้เขียนบทภาพยนตร์ไม่ต้องการให้เกิดเสียงตลกครืนครามที่มากเกินพอดีจนทำลายบรรยากาศหลักของเรื่องก็เป็นได้ มุขตลกที่อยู่ในหนังเรื่องนี้จึงทำหน้าที่เพียงสะกิดให้รอยยิ้มเกิดขึ้นที่มุมปากหรือพวงแก้มเท่านั้น

ถึงอย่างไร นั่นก็มิใช่ข้อด้อยของภาพยนตร์เรื่องนี้ จุดเสียเพียงนิดที่พบใน P.S. I Love You อยู่ที่การดำเนินเรื่องในช่วงกลางที่ดูเอื่อยช้า และชวนหลับไปบ้าง แต่เมื่อสถานการณ์ดำเนินผ่านตำแหน่งดังกล่าวไป เรื่องราวก็ค่อยๆ เพิ่มอัตราเคลื่อนไปอีกระดับ และกลับมาชวนติดตามได้อีกครั้ง

สิ่งที่ประทับใจผมมากที่สุด นอกเหนือจากในวินาทีแรกที่คุณได้พบกับเจอร์รี่ในไอร์แลนด์ ก็คือบทสรุปที่ไม่ตีกรอบหรือปิดกั้นเส้นทางการคิดของผู้ชม(รวมทั้งของตัวคุณเองด้วย) จะว่าไปแล้ว ขณะที่ผมกำลังย่างเท้าก้าวออกมาจากโลกของคุณ ความคิดหนึ่งก็พลันเกิดขึ้นในหัว จนนำไปสู่การเขียนจดหมายฉบับนี้ส่งถึงคุณดังที่เป็นอยู่ ความคิดที่แตกกอออกมาจากบทสรุปของ P.S. I Love You ก็คือ บางทีฉากจบที่ผมเห็นคุณเดินหายไปในแสงรอนๆ ของไอร์แลนด์ตอนใต้นั้นอาจจะเป็นฉากเริ่มต้นชีวิตบทใหม่ของคุณก็เป็นได้

ขอให้ฮอลลี่ในชีวิตจริงทุกคนมีกำลังใจสำหรับเริ่มชีวิตใหม่

เวสารัช โทณผลิน

ปล. ผมรักผู้เขียน ผู้กำกับ นักแสดง และทีมผู้สร้าง P.S. I Love You ทุกคน