Photo Gallery บาปบรรพกาล ตอนที่ 4

รสสุคนธ์ถูกช้อยบีบเค้นคออย่างเอาเป็นเอาตายด้วยเรี่ยวแรงมหาศาล จวนจะหมดลมอยู่รอมร่อ จู่ๆ ตาดำก็วิ่งเข้ามา ตวาดช้อยเสียงดังน่ากลัว “ปล่อย” ช้อยตกใจคิดว่าตาดำเป็นผีจึงปล่อยมือจากคอรสสุคนธ์ “ผีสองตัว...กลัว...กลัว...” ช้อยลนลาน วิ่งเตลิดหนีไป รสสุคนธ์ไอค่อกแค่กจับลำคอตัวเองนวดเบาๆ เมื่อดีขึ้น จึงหันไปมองทางเสียงที่ตวาดช้อย แต่ต้องแปลกใจ ที่ไม่เห็นแม้เงาของตาดำ “ทำไมหายไปไวนัก” รสสุคนธ์เดินหมกมุ่นครุ่นคิดเข้ามาด้านในเรือนไม้หอม ยังแปลกใจไม่คลายว่าคนที่มาช่วยหายไปไหน บ่นกับตัวเองงึมงำ ชะเง้อชะแง้แลหา รายละเอียด...