สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 7
พวกขวัญใจยืนตะลึงทำอะไรกันไม่ถูก นักเลงหัวเราะ แล้ววิ่งไป มะม่วงหาวร้องไห้เสียงดัง
“ฮือๆ อย่าเอาเงินฉันไป”
ขวัญใจหันไปมองมะม่วงหาวแล้วสงสารจับใจ ตัดสินใจคว้าของใกล้มือ เขวี้ยงใส่หลังนักเลงที่เป็นคนฉกเอาเงินไปสุดแรง นักเลงโดนของเขวี้ยงใส่หลังเต็มเปา ถึงกับล้มหน้าคว่ำ มีดกระเด็นหลุดจากมือ ขวัญใจเห็นอย่างนั้นก็ตัดสินใจวิ่งเข้าไปฉกเงินจากนักเลงคืน แต่นักเลงไม่ยอมปล่อยถุงเงิน ยื้อแย่งกันไปมากับขวัญใจ
นักเลงอีกคนเห็นท่าไม่ดี เลยวิ่งเข้ามาจะช่วยเพื่อนแย่งถุงเงินกับขวัญใจ ขวัญตา มะม่วงหาว มะนาวโห่ วิ่งเข้ามาช่วยขวัญใจแย่งเงินด้วย 4 สาวรุมนักเลงทั้งสองอย่างไม่ยอมแพ้ ขวัญใจแย่งเงินมาจากนักเลงได้ นักเลงเลยเงื้อมือตบหน้าขวัญใจไปฉาดใหญ่ ขวัญใจหน้าคว่ำไป
“พี่ขวัญ”
นักเลงทั้งสองช่วยกันเก็บเงินไปคนละส่วน แล้วนักเลงคนหนึ่งก็เอื้อมไปหยิบมีดที่หลุดมือเอาขึ้นมาขู่อีกครั้ง
“อยากได้เงินคืนกันนักใช่มั้ย”
นักเลงเอามีดไล่แทงพวกขวัญใจ สาวๆ ร้องวี้ดว้ายวิ่งหนีกันอุตลุด สหรัฐกับเหินฟ้าจะเดินมาหาพวกขวัญใจ เห็นนักเลงกำลังเอามีดไล่แทงพวกสาวๆ
“เฮ้ย”
สหรัฐวิ่งเข้าไปช่วยทันที เหินฟ้าวิ่งตามไปด้วย นักเลงทั้งสองคว้าเงินได้หมดก็หันมามองหน้ากัน แล้วพยักหน้าให้สัญญาณแก่กัน ก่อนจะวิ่งแยกกันไปคนละทาง ขวัญใจไม่ยอมแพ้ง่ายๆ
“อย่าเอาเงินพวกฉันไปนะ”
นักเลงทั้งสองวิ่งแยกกันไปคนละทาง ขวัญใจตัดสินใจวิ่งตามนักเลงคนหนึ่งไป มะม่วงหาววิ่งตามขวัญใจไป ขวัญตาวิ่งตามนักเลงอีกคน มะนาวโห่วิ่งตามขวัญตาไป สหรัฐกับเหินฟ้ามองไปทั้ง 2 ทาง แล้วสหรัฐก็วิ่งตามขวัญใจไป ส่วนเหินฟ้าก็วิ่งตามขวัญตาไป
นักเลงวิ่งนำมา ขวัญใจกับมะม่วงหาววิ่งตามมา แต่แล้วมะม่วงหาวก็หกล้ม ทำให้ขวัญใจต้องวิ่งตามนักเลงไปคนเดียว สหรัฐวิ่งเข้ามาเป็นคนสุดท้าย วิ่งตามขวัญใจไปอย่างเป็นห่วง
นักเลงอีกคนวิ่งมาก่อน พอเห็นขวัญตากับมะนาวโห่วิ่งตามมาจวนทัน ก็หยิบมีดออกมาแล้วหันไปตวัดใส่ขวัญตาอย่างรวดเร็ว ขวัญตากับมะนาวโห่โดดหลบกันไปคนละทางจนล้มกลิ้งกับพื้น เหินฟ้าวิ่งเข้ามา ขวัญตาเห็นเหินฟ้าก็งง แต่ยังไม่มีเวลาคิดอะไรมากเพราะห่วงเงิน รีบตะโกนบอกเหินฟ้า
“ตามไปเอาของพวกเราคืนมาที”
เหินฟ้ารีบวิ่งตามนักเลงไป
ขวัญใจยังวิ่งตามนักเลงไม่ลดละ นักเลงโมโห หันกลับมาจะแทงขวัญใจ สหรัฐรีบพุ่งเข้าไปรวบตัวขวัญใจให้โดดหลบ ทำให้ปลายมีดเฉี่ยวแขนสหรัฐไป แต่เขาไม่สนใจตัวเอง เป็นห่วงขวัญใจมากกว่า
“คุณเป็นอะไรรึเปล่า”
“ไม่”
ขวัญใจไม่รู้ว่าสหรัฐถูกมีดเฉี่ยวแขน ชี้ไปที่นักเลง
“อย่าให้มันเอาเงินไปได้”
สหรัฐกัดฟันพุ่งเข้าไปหานักเลง ทั้งคู่สู้กัน สหรัฐฉวยเงินกลับมาได้ แต่จะถูกนักเลงแทงซ้ำ ขวัญใจตกใจ รีบคิดแก้สถานการณ์
“จับมันเลยค่ะคุณตำรวจ”
นักเลงได้ยินคำว่า ตำรวจ ก็ตกใจ ยอมทิ้งเงินแล้ววิ่งหนีไป สหรัฐหอบแฮ่ก
ด้านเหินฟ้าวิ่งตามนักเลงมา แล้วตัดสินใจพุ่งตัวเข้ารวบตัวนักเลงไว้ มีดกระเด็นหลุดมือไป พร้อมเงิน เหินฟ้ากับนักเลงต่อยกันอุตลุด สักพักเหินฟ้าก็เพลี่ยงพล้ำ ถูกต่อยหน้าหงาย นักเลงจะคว้าเงินที่ตก แต่ขวัญตากับมะนาวโห่วิ่งตามมาถึงเสียก่อน ขวัญตาพุ่งเข้าไปเตะเสยคางนักเลง นักเลงหน้าหงายไป พอเห็นว่าตัวเองจะสู้ไม่ได้แน่ เลยตัดสินใจทิ้งเงิน ทิ้งมีด แล้ววิ่งหนีเอาตัวรอดไป ขวัญตาวิ่งเข้าไปเก็บเงิน แล้วเข้าไปดูเหินฟ้า
“คุณ คุณ เป็นไงมั่งอ้ะ”
เหินฟ้าตาลอยคว้าง
ขวัญใจวิ่งเข้าไปดูอาการสหรัฐ สหรัฐเอาเงินที่นักเลงทำตกไว้ส่งให้หญิงสาว
“อ้ะ เงินของคุณ”
“ขอบคุณนะ แล้วนี่คุณตามฉันมาถูกได้ยังไง”
“ผม เอ่อ”
สหรัฐไม่อยากบอกว่ามาซุ่มแอบดูขวัญใจร้องเพลงเปิดหมวกหลายครั้งแล้ว
“ผมกับไอ้เหินมาทำธุระด้วยกันแถวนี้น่ะ เลยเห็นเข้าพอดี”
“จริงอ้ะ หรือว่าคุณแอบมาซุ่มหาโอกาสทำร้ายพวกเรา”
“ทำไมคุณมองผมแง่ร้ายอยู่เรื่อยเลย”
“ก็ขนาดคาเฟ่ของอาคุณแท้ๆ คุณยังจ้างคนมาระเบิดให้พังพินาศได้เลยนี่นา”
สหรัฐโมโห ตะโกนเสียงดังด้วยความแค้นใจ
“ทำไมผมพูดเท่าไหร่ๆ คุณก็ไม่ฟังผมสักทีนะ ผมบอกแล้วไงว่าเรื่องระเบิดนั่นน่ะผมไม่รู้เรื่องด้วย”
“ฉันไม่เชื่อ"
สหรัฐจับตัวขวัญใจเขย่าๆ บังคับ
“แต่คุณต้องเชื่อๆๆๆ โอ๊ย”
ขวัญใจชะงัก มองตามตัวสหรัฐ ถึงได้เห็นว่าเขาถูกแทง
“คุณถูกแทงนี่”
ขวัญใจมองหน้าสหรัฐอย่างตกใจ ปนแปลกใจที่เขาเอาตัวเอาเสี่ยงช่วยเธอจนได้รับบาดเจ็บอย่างนี้
ที่โรงพยาบาล ขวัญใจและพวก นั่งรอสหรัฐกับเหินฟ้าทำแผลในห้องฉุกเฉิน
“เราได้เงินคืนมาทั้งหมดเลยอ้ะ” มะม่วงหาวบอก
“นี่ดีนะ ที่คุณรัฐกับคุณเหินฟ้ามาช่วยพวกเราน่ะ ถ้าลำพังพวกเรา 4 คน ป่านนี้นอกจากจะสูญเงินแล้ว อาจถูกพวกมันแทงตายเอาอีกด้วยนะเนี่ย” มะนาวโห่พูดอย่างหวาดกลัว
“แต่ทำไมสองคนนั่นเขาถึงมาช่วยเราล่ะ เขาเป็นพวกคารามายน์ไม่ใช่เหรอ” มะม่วงหาวแปลกใจ
“นั่นสิ ถ้าเขาเป็นคนจ้างคนเอาระเบิดมาปาที่ร้านเรา แล้วทำไมเขาถึงมาช่วยเราล่ะ ฮึ พี่ขวัญ”
ขวัญใจสับสนว่าสหรัฐเป็นคนดีหรือคนเลวกันแน่
“พวกเขาจะแกล้งทำให้เราตายใจน่ะสิ”
“แต่ถ้าเขาจะแกล้งให้เราตายใจ ทำไมเขาถึงเอาตัวเข้าเสี่ยงช่วยเราขนาดนี้ล่ะ เมื่อกี้ ถ้าพลาดกันนิดเดียว ตายได้ทั้งสองคนเลยนะนั่น” มะนาวโห่แย้ง
“หรือว่า เรื่องระเบิดนั่น พวกเราจะเข้าใจพวกเขาผิด พวกเขาอาจจะไม่รู้เรื่องอะไรด้วยจริงๆ อ้ะ” มะนาวโห่ติง
ขวัญใจอึ้งไป สหรัฐกับเหินฟ้าออกมาจากห้องฉุกเฉิน มีผ้าพันแผลตามตัว
“เฮ้อ ให้หมอรักษาอยู่นาน นึกว่าตายคาเตียงในห้องฉุกเฉินซะแล้ว" ขวัญตาแขวะ
“โห คุณ ทำไมอวยพรพวกผมขนาดนั้น พวกผมเกือบตายก็เพราะช่วยพวกคุณนะเนี่ย” เหินฟ้าโวย
ขวัญใจยังไม่พูดอะไร มองหน้าสหรัฐ สหรัฐก็มองหน้าหญิงสาวอย่างวัดใจ
“ขอบคุณ คุณสองคนมากนะคะที่ช่วยพวกเรา ถ้าคุณไม่ตามมาช่วย เงินสูญ พวกเราแย่แน่” มะม่วงหาวบอกอย่างจริงใจ
“ทอร์นาโดปิดตั้งเดือนหนึ่ง พวกเราเลยไม่มีรายได้ เลยต้องออกมาร้องเพลงเปิดหมวกกันอย่างนี้น่ะค่ะ” มะนาวโห่เล่า
สหรัฐพยักหน้าเข้าใจ แล้วพูดกับขวัญใจ
“ถ้าคุณอยากทำงานกันจริงๆ ทำไมไม่ลองไปออดิชั่นที่คารามายน์ดูล่ะ ผมกำลังคิดจะรับนักร้องเพิ่มอยู่พอดี”
“ออดิชั่น”
มะม่วงหาว มะนาวโห่ร้องออกมาพร้อมกัน สหรัฐพยักหน้า
“แต่ขวัญใจไม่ใช่นักร้องนะคะ ขวัญดูแลงานทั่วไปในทอร์นาโด แล้วแต่ป้าสวยจะให้ทำอะไร” มะม่วงหาวบอก
“แต่ถ้ามีคนเห็นแววรุ่งขนาดนี้ สงสัยต้องรีบบอกให้ป้าสวยดันขวัญใจขึ้นเป็นนักร้องจริงๆกะเขาสักทีได้แล้ว” มะนาวโห่ชื่นชม
สหรัฐอึ้งไปเมื่อรู้ว่าขวัญใจไม่ใช่นักร้องของทอร์นาโด
สหรัฐกับเหินฟ้ากลับมาถึงบ้าน สหรัฐนั่งจมอยู่กับความคิดตัวเองไม่พูดไม่จา เหินฟ้ามองอย่างสงสัย
“ยังเจ็บแผลอยู่เรอะวะไอ้รัฐ แค่เย็บไม่กี่เข็มเองนี่หว่า ฉันดินึกว่าจะได้ไปพบอาป๊า อาม่า
บนสวรรค์ซะแล้ว”
สหรัฐยังนิ่งเงียบอยู่ เหินฟ้ายิ่งสงสัย
“แกคิดอะไรอยู่วะ”
“ทำไมคุณขวัญเขาถึงต้องโกหกฉันด้วยว่าเขาเป็นนักร้องของทอร์นาโด”
“อ้อ เรื่องนี้เอง ไหน คุณขวัญเขาบอกแกว่าเขาเป็นนักร้องตอนไหนวะ แล้วเขาบอกว่ายังไง
แกเล่าให้ฉันฟังเป๊ะๆ เลยดิ”
สหรัฐนิ่งคิด เล่าตอนที่ชนกับขวัญใจจนชุดนักร้องหล่นจากไม้แขวนมาที่พื้น แล้วขวัญใจบอกว่าเป็นชุดนักร้องของเธอ เหินฟ้าตบเข่าฉาด
“นั่นไง เขาพูดที่ไหนกันล่ะว่าเขาเป็นนักร้อง”
“ใช่ คุณขวัญเขาไม่เคยพูดตรงๆ หรอกว่าเขาาเป็นนักร้อง แต่แกจำตอนนั้นไม่ได้เหรอวะ ไอ้เหิน ตอนที่”
สหรัฐพูดถึงตอนที่ขวัญใจกับขวัญตาใส่ชุดนักร้องคาเฟ่มานั่งคุยกับเขาและเหินฟ้า ที่เขาปลอมตัวไปทอร์นาโดคาเฟ่ แล้วพอบอกว่าให้ร้องเพลงให้ฟัง ขวัญใจก็บอกว่าเจ็บคอ
“ถ้าเขาไม่ใช่นักร้อง แล้วเขาจะแต่งชุดนักร้องมานั่งกับแขกทำไมวะ”
“ก็แกไม่ได้ยินที่ยายมะม่วงหาวพูดไม่ได้เหรอวะ ที่ว่าคุณขวัญน่ะไม่ใช่นักร้อง แต่มีหน้าที่ดูแลงานทั่วไปในทอร์นาโด แล้วแต่ป้าสวยจะให้ทำอะไร ก็ถ้าวันนั้นป้าสวยสั่งให้เขาใส่ชุดนักร้องมานั่งกับแขก เป็นแก แกก็ต้องทำเหมือนกันละว้า อีกอย่าง เราสองคนไปที่ทอร์นาโดตั้งหลายครั้ง ก็ไม่เคยเห็นคุณขวัญขึ้นร้องเพลงบนเวทีเลยสักครั้งเลยนะ”
“สรุปว่าฉันคิดไปเองใช่มั้ยเนี่ย”
“ใช่”
“แต่เขาเสียงดี ร้องดี”
“ไอ้รัฐเอ๊ย คนจะเป็นนักร้องได้น่ะ มันไม่ใช่แค่หน้าตาดี เสียงดี ร้องดีเท่านั้นหรอกโว้ย โอกาสก็เป็นเรื่องสำคัญ คนหลายคน มีความสามารถ แต่ไม่มีโอกาส มันก็จบเท่านั้น”
“แล้วแกว่า คุณขวัญเขาจะมาออดิชั่นที่คารามายน์มั้ยอ้ะ”
“ไม่”
“อ้าว ทำไมล่ะ”
“เพราะถ้าทำอย่างนั้น แม่ไก่กระทงของแกเขาต้องรู้สึกผิด คิดว่ามันเป็นการอกตัญญูป้าสวย เพราะเขาเชื่อว่า พวกเรามีส่วนรู้เห็นกับเรื่องระเบิดที่ทอร์นาโด”
ขวัญใจเด็ดเดี่ยวมาก พูดกับขวัญตาอย่างหนักแน่นเรื่องการไปออดิชั่นที่คารามายน์คาเฟ่
“พี่จะไม่ไปออดิชั่นที่คารามายน์ “
“พี่ขวัญอยากจะเป็นนักร้องคาเฟ่จะตาย อยู่ที่ทอร์นาโดไม่มีโอกาส แต่พี่อาจจะมีโอกาสได้เป็นนักร้องคนใหม่ของคารามายน์ก็ได้นะ”
“ไม่ ถึงพี่จะอยากเป็นนักร้องแค่ไหน แต่พี่จะไม่มีวันไปออดิชั่นที่คารามายน์เป็นอันขาด และคนอย่างพี่ ไม่มีวันจะอกตัญญูกับผู้ที่มีพระคุณเป็นอันขาด”
“อ้ะ ไม่ไปก็ไม่ไป ว่าแต่ตกลงพี่ขวัญมั่นใจจริงๆ ใช่มั้ยว่าคุณสหรัฐนั่นเป็นคนจ้าง
คนมาปาระเบิดมาร้านเราน่ะ”
ขวัญใจนิ่ง เริ่มไม่แน่ใจเหมือนกัน
“แต่ถ้าเราไม่มีหลักฐานเป็นมั่นเป็นเหมาะนะ เราก็จะไม่มีวันรู้ได้เลยว่าคุณสหรัฐเขารู้เห็นกับเรื่องระเบิดจริงๆ รึเปล่า” มะม่วงหาวแย้ง
“แล้วถ้าเราไปหาว่าเขาทำ แล้วไปรู้ทีหลังว่าเขาไม่ได้ทำ มันบาปนะขวัญนะ เฮ้อ คุณสหรัฐนี่ก็ดูยากเนอะ ตกลงไม่รู้ว่าเขาเป็นคนดีหรือไม่ดีกันแน่ ถ้าเขาเป็นคนจ้างคนมาปาระเบิดร้านเรา แล้วทำไมวันนี้เขาต้องมาช่วยเราจนต้องเจ็บเนื้อเจ็บตัวขนาดนั้นด้วย เง็ง”
มะนาวโห่เกาหัวแกรกๆ ด้วยความงง มะม่วงหาวเลยตัดบท
“เอาเหอะๆ เลิกพูดเรื่องนี้เถอะ เรากลับมาทำภารกิจที่สำคัญของเรากันต่อดีกว่า”
มะม่วงหาวเอาเงินออกมาแผ่ คนอื่นๆ ก็เริ่มเข้าล้อมวงเพื่อแบ่งเงินกัน ขวัญใจสับสนว่าสหรัฐเป็นคนดีหรือไม่
กลางคืน สหรัฐนอนลืมตาโพลงอยู่ในความมืด ในขณะที่เหินฟ้านอนหลับไม่รู้เรื่องไปแล้ว สหรัฐยังคิดถึงเรื่องขวัญใจ หนทางความรักของเขามืดมนไปหมด สหรัฐถอนใจอย่างสุดเซ็ง
เวลาเดียวกัน ขวัญใจเองก็นอนไม่หลับเหมือนกัน นึกถึงสิ่งที่ขวัญตาพูดเอาไว้
“พี่ขวัญอยากจะเป็นนักร้องคาเฟ่จะตาย อยู่ที่ทอร์นาโดไม่มีโอกาส แต่พี่อาจจะมีโอกาสได้
เป็นนักร้องคนใหม่ของคารามายน์ก็ได้นะ”
“และคนอย่างพี่ ไม่มีวันจะอกตัญญูกับผู้ที่มีพระคุณเป็นอันขาด”
ขวัญใจถอนใจเครียด พยายามข่มตาให้หลับ แต่ก็อดที่จะจินตนาการว่าตัวเองได้เป็นนักร้องไม่ได้
หน้าร้านเสริมสวยแห่งหนึ่ง เฮียศาสตร์เดินประคองเชอรี่เข้ามาที่ร้าน ท่าทางกระหนุงกระหนิงไม่แคร์สายตาใคร มั่นใจว่าเจ๊สีฟ้าไม่มาเจอแน่
“เฮียขา เชอรี่ว่า เชอรี่จะเติมฟิลเลอร์ที่ร่องแก้มอีกสักนิดดีมั้ยคะ เวลาเชอรี่ขึ้นไปร้องเพลงบนเวที ไฟส่องหน้ามา หน้าเชอรี่จะได้เป๊ะ ไม่มีร่อง ไม่มีรอย ไม่มีเหี่ยว ไม่มีย่นไงคะ แล้วนี่ร้านเราเพิ่งกลับมาเปิดใหม่ทั้งที จะได้เรียกแขกเข้าร้านเราได้เยอะๆ ไงคะเฮียขา เฮียว่าไงคะ”
“ก็ตามใจเชอรี่สิจ๊ะ แต่อย่าเยอะนะ เฮียไม่ชอบคนหน้าเป่งๆ เหมือนลูกโป่ง เพราะเฮียเสียว กลัวเวลา แล้วมันจะแตกอ้ะ”
เฮียศาสตร์ถือโอกาสไซ้จูบแก้มเชอรี่ เชอรี่หัวเราะคิกคัก
“แหม เฮียก็ มันไม่แตกหรอกค่ะ เชอรี่จะให้เขาเติมฟิลเลอร์นิดเดียว ไม่เอาเยอะล่ะค่ะ”
“จ้ะๆ”
เฮียศาสตร์ไซ้จูบอีก เชอรี่หัวเราะคิกคัก แล้วเดินตามพนักงานต้อนรับเข้าไปด้านในร้าน เฮียศาสตร์ลงนั่งรอ หาอะไรทำไปเพลินๆ สักครู่ดวงดาวใส่กระโปรงสั้นจู๋เดินเข้ามาในร้าน ไม่เห็นเฮียศาสตร์ แต่เฮียศาสตร์เห็นดวงดาว เขายังไม่ได้มองหน้า เพราะมัวแต่มองขาสวยๆ ของดวงดาวอยู่ เฮียศาสตร์ตาตื่น ใจสั่น เขามองจากขาของดวงดาวขึ้นที่สะโพก ไล่ไปเอว ไล่ไปอก แล้วหยุดอยู่ที่หน้าอกของดวงดาว เฮียศาสตร์กลืนน้ำลายเอื๊อก หายใจแรง แล้วจึงเงยหน้าขึ้นมองเจ้าของร่างสวยงามนั้น พอเห็นเป็นดวงดาว เขามองอย่างหลงใหล ก่อนเริ่มนึกอะไรออก
“เอ๊ะ นั่นมัน นังดวงดาว นักร้องนำที่คาเฟ่ทอร์นาโดของนังสวยมันนี่”
เฮียศาสตร์ทำหน้าชิงชังรังเกียจว่าเป็นคนของฝ่ายตรงข้าม แล้วก็ชะงัก เมื่อนึกอะไรออก เปลี่ยนเป็นยิ้มเจ้าเล่ห์ทันที แล้วเดินเข้าไปหาดวงดาว
“หนูดวงดาวใช่มั้ยจ๊ะ”
“อุ๊ย เฮียศาสตร์”
“หนูว่างพอจะมีเวลาคุยกับเฮียหน่อยมั้ยจ๊ะ”
ดวงดาวมองแปลกใจ
ครูปิ๋มมาคุยงานกับป้าสวยอยู่ที่ห้องทำงาน
“เจ๊จะสั่งตัดชุดนักร้องใหม่ หลายตังค์นะคะเจ๊ แล้วนี่เจ๊ยังต้องจ่ายค่าซ่อมร้านที่พังไปอีกไม่รู้เท่าไหร่ จะไหวเหรอคะเจ๊”
“ไม่ไหวก็ต้องไหวล่ะปิ๋ม เพราะเรื่องที่เกิดขึ้นคราวนี้ มันทำให้แขกกลัว ไม่กล้ามาร้านเรากันหมด เขากลัวความไม่ปลอดภัย และวิธีเดียวที่จะเรียกความมั่นใจของแขกคืนมา ก็คือความแปลกตาใหม่ๆ”
“ก็จริงค่ะเจ๊ ถ้าเจ๊ว่างั้น ปิ๋มก็จะไปจัดการให้ค่ะ”
“เดี๋ยว”
ครูปิ๋มหันกลับมามอง
“ขวัญใจเป็นไงบ้าง”
“ปิ๋มว่า เด็กคนนี้ใช้ได้เลยค่ะเจ๊”
ป้าสวยพยักหน้ารับรู้ แต่ไม่พูดอะไรต่อ แล้วโบกมือให้ครูปิ๋มออกไป
เฮียศาสตร์นั่งคุยกับดวงดาวอยู่ในร้านเสริมสวย
“แหม หนูดวงดาวนี่ ยิ่งดูใกล้ๆ ยิ่งเห็นว่าสวยจริงสวยจัง”
ดวงดาวยิ้มพอใจ
“แล้วเฮียก็ได้ยินคนเขาพูดกันมานานแล้วล่ะว่า นักร้องนำของทอร์นาโดน่ะ ทั้งสวย ทั้งร้องเพลงดี”
ดวงดาวยิ้มกว้างมากขึ้น
“แต่น่าเสียดายจริงๆ ที่เฮียคงไม่มีโอกาสได้เข้าไปฟังหนูร้องเพลงที่นั่นหรอก เพราะนังสวยมันคงจะไม่ต้อนรับ”
“ดาวล่ะไม่อยากให้คาเฟ่ของเราต้องเป็นอริเลยนะคะเฮีย แต่ดาวก็เป็นแค่นักร้องตัวเล็กๆ มีหน้าที่ร้องเพลง ก็ร้องไป ไม่กล้าออกความคิดเห็นอะไรหรอกค่ะ ป้าสวยน่ะ ดุจะตาย”
“แต่เฮียไม่ดุนะ แล้วถ้าหนูไปอยู่กับเฮียที่คารามายน์ เฮียจะให้หนูมีสิทธิออกความเห็นได้เต็มที่เลย หนูสนใจมั้ยจ๊ะ”
ดวงดาวตาโตสนใจ
พนักงานให้บริการเสนอขายแพ็คเกจเสริมความงามให้กับเชอรี่ เชอรี่ตาโตสนใจมาก
“อุ๊ย แพ็คเกจนี้น่าสนใจมากเลยอ้ะ ฉีดโบท็อกซ์ แถมฟิลเลอร์ ฉีดฟิลเลอร์ แถมเลเซอร์ แต่เดี๋ยวๆๆ ก่อนนะ ฉันต้องถามเฮียก่อน เฮียเขาเป็นสปอนเซอร์ฉันน่ะ”
ดวงดาวยังคงนั่งคุยกับเฮียศาสตร์
“ที่พูดมานี่ คือเฮียจะชวนดวงดาวให้ไปร้องเพลงที่คารามายน์เหรอคะW
“ก็ใช่สิจ๊ะ สนใจมั้ยล่ะ”
“แต่แขกที่ทอร์นาโดมากกว่าแขกที่คารามายน์นี่คะ คืนหนึ่งๆ ดาวได้พวงมาลัยจากแขกตั้งเยอะ”
“แต่ตอนนี้เฮียปรับปรุงร้านใหม่แล้ว หนูเชื่อเถอะว่าแขกจะแห่แหนกันมาที่คารามายน์ของเฮียมากขึ้นกว่าเดิมแน่นอน และที่สำคัญ ถ้าหนูดวงดาวมาร้องให้คาเฟ่ของเฮีย เฮียจะจ่ายค่าตัวให้หนู มากกว่าที่นังสวยมันเคยจ่ายให้ สองเท่าเลย”
“สองเท่า”
ดวงดาวตกใจ ระหว่างนั้น เชอรี่เห็นเฮียศาสตร์คุยอยู่กับดวงดาว แต่ไม่ได้ยินว่าพูดอะไรกัน เธอหึงขึ้นมาทันที ดวงดาวคว้ามือเฮียศาสตร์ขึ้นมาเขย่าถามด้วยความตื่นเต้นดีใจ
“จริงเหรอคะเฮีย”
“จริงสิจ๊ะ หนูดวงดาวคิดว่าไงล่ะ”
ดวงดาวยังไม่ทันตอบ เชอรี่ก็พุ่งเข้ามาจิกหัวแล้วลากตัวออกไปให้ห่างจากเฮียศาสตร์อย่างรวดเร็วจนทั้งเฮียศาสตร์และดวงดาวตั้งตัวไม่ทันกันเลย
“ฉันเผลอแป๊บเดียว แกคิดจะมาเต๊าะเฮียฉันเลยเหรอนังดวงดาว แกรู้จักฉันน้อยไปซะแล้ว”
เชอรี่ตบดวงดาวไม่ยั้ง ดวงดาวร้องลั่น
“อ๊าย อะไรกันเนี่ย แกกล้าตบฉันเหรอ แกก็รู้จักฉันน้อยเกินไปเหมือนกัน”
ดวงดาวพุ่งเข้าไปตบกับเชอรี่ไม่ยั้งเหมือนกัน เฮียศาสตร์ยืนตะโกนห้าม ไม่อยากเจ็บตัวด้วย สุดท้ายเชอรี่เป็นฝ่ายแพ้ดวงดาว ดวงดาวชี้หน้าเชอรี่อย่างอาฆาต
“จำไว้ คนอย่างอีดวงดาว ไม่ยอมให้ใครทำข้างเดียวหรอก”
ดวงดาวเดินออกจากร้านไป เฮียศาสตร์วิ่งตาม
“เดี๋ยวๆ สิหนู แล้วเรื่องที่เราคุยกัน หนูดวงดาวจะว่ายังไงจ๊ะ”
“ขอดาวไปคิดดูก่อนค่ะ”
ดวงดาวเดินออกจากร้านเสริมสวยไปเลย
“ฉันจะต้องฉกตัวนังดวงดาวมาอยู่กับฉันให้ได้ แล้วฉันจะคอยดูสิว่า ถ้านังสวยมันไม่มีนักร้องตัวเรียกแขกแล้ว คาเฟ่ของมันจะอยู่ได้ยังไง”
เฮียศาสตร์มองตามดวงดาวไปอย่างหมายมั่นมาก
ขวัญใจกับขวัญตาเดินพาหยิกที่เพิ่งออกจากโรงพยาบาลเข้ามาในห้อง มะม่วงหาว มะนาวโห่ และครูปิ๋ม เอาที่ยิงสายรุ้งฉลองยิงใส่หยิกดังปังๆๆ
“ขอต้อนรับกลับหอจ้า น้องหยิกจ๋า”
“ขอให้แข็งแรงๆ”
“พ้นเคราะห์พ้นโศกสักทีนะหยิกนะ”
หยิกยิ้มดีใจที่ทุกคนต้อนรับตัวเองกลับมาอย่างอบอุ่น เริ่มเบะปากร้องไห้
“อ้าวๆๆ ร้องไห้ทำไมหยิก”
“ก็ฉันซาบซึ้งใจอ้ะพี่ตา ตั้งแต่เกิดมา ไม่เคยมีใครทำอย่างนี้ให้ฉันเลย พ่อก็ทิ้งฉัน แม่ก็ทิ้งฉัน แต่พวกพี่ๆ”
หยิกกวาดตามองทุกคน แล้วพูดต่อไม่ออก ร้องไห้โฮ ทุกคนเข้าไปกอดหยิกกันใหญ่ ขวัญใจพูดขึ้น
“เอ้าๆๆ เลิกร้องไห้ได้แล้วหยิก หิวมั้ย นี่พวกพี่ๆ เตรียมของโปรดไว้ให้หยิกเต็มเลย มา กินๆๆ ฉลองกัน”
ขวัญใจโอบบ่าพาหยิกลงนั่งกินฉลอง
อ่านต่อหน้า 2
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 7 (ต่อ)
สหรัฐฟังที่เฮียศาสตร์บอกแล้วตกใจ
“ป๊าจะซื้อตัวดวงดาวมาจากทอร์นาโด”
“ใช่”
“เขาไม่มาหรอก แขกของทอร์นาโดมากกว่าเรา ถ้าดวงดาวเขายังอยู่ที่ทอร์นาโด เขาก็คงต้องได้พวงมาลัยจากพวกเสี่ยมากกว่ามาอยู่ที่คารามายน์แน่”
“แกมันไม่รู้อะไรไอ้รัฐเอ๊ย เสียแรงที่เกิดเป็นลูกป๊าจริงๆ”
เฮียศาสตร์กระหยิ่มยิ้ม สหรัฐสงสัย
“งานนี้ต้องขอขอบคุณไอ้คนที่ปาระเบิดใส่ทอร์นาโดจริงๆ มันจะมีเรื่องอะไรกับนังสวย ฉันไม่รู้ แต่สิ่งที่มันทำ กลายเป็นประโยชน์ให้เรามาก เพราะต่อจากนี้ไป แขกจะไม่กล้าเข้าไปเที่ยวที่ทอร์นาโดอีก เพราะไม่มั่นใจในความปลอดภัย”
“แล้วมันเกี่ยวกับการที่ป๊าจะซื้อตัวดวงดาวยังไงครับ”
“ก็แกลองคิดดูสิ พอแขกทางทอร์นาโดเริ่มตก หนูดวงดาวก็จะต้องได้พวงมาลัยน้อยลง แต่ถ้าหนูดวงดาวมาอยู่ที่นี่ พวงมาลัยที่ได้ก็น่าจะพอๆ กับที่จะได้จากทางโน้น แต่ค่าตัวที่ฉันให้ มากกว่าที่นังสวยให้ถึง 2 เท่า เป็นแก แกจะไม่ย้ายรังเหรอวะไอ้รัฐ”
สหรัฐเริ่มคิดว่าสิ่งที่พ่อคิดน่าจะถูก แต่ก็ไม่สบายใจ เพราะห่วงป้าสวย
“แล้วทีนี้ พอนักร้องตัวเรียกแขกของของทอร์นาโดมาอยู่กับเรา แขกที่ติดหนูดวงดาวอยู่ ก็จะเริ่มย้ายตามมาดูหนูดวงดาวร้องเพลงที่นี่ ต่อไป แขกทางทอร์นาโดก็จะตกลงเรื่อยๆ เพราะขาด
แม่เหล็กเรียกแขกซะแล้ว แล้วทีนี้ล่ะ นังสวยมันก็จะเห็นความหายนะของคาเฟ่มัน แล้วฉันก็จะสะใจมากๆ เลยโว้ย”
เฮียศาสตร์หัวเราะสะใจ แต่พอหันมาเห็นสหรัฐมีสีหน้าไม่สบายใจเพราะเป็นห่วงอา ก็ชะงักกึก
“แกไม่ต้องมาทำหน้าอย่างนี้เลย”
“ป๊า อาสวยเป็นน้องแท้ๆ ของป๊านะ ทำไมป๊าต้องทำกันถึงขนาดนี้ด้วย”
“ก็ฉันพูดไปหลายหนแล้วว่าฉันเกลียดมัน มันทำให้วงศ์ตระกูลของเราต้องอับอายขายหน้าเพราะความเป็นคนลักเพศของมัน ถ้าแกไม่เห็นด้วยกับแผนนี้ของฉัน ก็ช่างแก แต่ฉันจะไม่ล้มเลิกแน่ ทอร์นาโดจะต้องหายนะเพราะขาดนักร้องเรียกแขก ทอร์นาโดจะต้องหายนะ ได้ยินมั้ยไอ้รัฐ ทอร์นาโดจะต้องหายนะ”
เฮียศาสตร์หัวเราะสะใจอีกครั้ง ในขณะที่สหรัฐไม่สบายใจเลย
พวกขวัญใจกำลังกินฉลองให้หยิกกันอย่างสนุกสนาน มะม่วงหาวพูดขึ้น
“ฉันส่งเงินที่ได้จากการไปร้องเพลงเปิดหมวกกันไปให้ทางบ้านแล้วล่ะ ตอนนี้ฉันสบายใจแล้ว”
“หยิกก็หายเจ็บแล้ว” ครูปิ๋มลูบหัวหยิกอย่างเวทนาเอ็นดู
“แล้วอีกไม่กี่วัน ทอร์นาโดก็จะกลับมาเปิดกิจการได้อีกครั้งแล้ว” ขวัญตาบอก
“สบายใจกันอย่างนี้ มันต้องร้องรำทำเพลงกันหน่อย”
มะม่วงหาวขยับลุกขึ้นจะร้องเพลงทันที แต่มะนาวโห่ฉุดมือไว้
“ไม่เอา ฉันฟังเสียงแกร้องเพลงมาจนเบื่อแล้ว”
มะม่วงหาวหน้างอทันที แต่พอมะนาวโห่บอกว่า
“ฉันอยากฟังเสียงขวัญใจร้องมากกว่าอ้ะ”
มะม่วงหาวก็ยิ้มออก
“เออๆ ชอบเสียงขวัญเหมือนกัน ครูรู้ป่ะ ตอนที่เราไปร้องเพลงเปิดหมวกนะ คนชอบขวัญร้องเพลงกันมากเลยอ้ะ อ้ะ ขวัญ ลุกขึ้นร้องโชว์ให้ครูฟังหน่อยดิ เอาดิๆ”
“จะดีเหรอ”
ขวัญตา หยิก กับครูปิ๋ม ช่วยกันคะยั้นคะยอขวัญใจกันอีกแรง ขวัญใจค่อยๆ ลุกขึ้นยืนร้องเพลง คนอื่นๆ ก็คว้าขวด คว้าชาม คว้าจาน มาเคาะเป็นจังหวะ ทุกคนสนุกสนานครื้นเครงกับการร้องเพลงของขวัญใจอย่างมาก
เชอรี่เอารองพื้นพยายามป้ายกลบร่องรอยเขียวปูดช้ำบนใบหน้าที่เพิ่งตบตีกับดวงดาวมาหมาดๆ แอปเปิ้ลหันมามองอย่างสงสัย
“ไปขัดขาใครมาล่ะนั่น หรือว่าถูกเจ๊สีฟ้าตบมา เพราะจับได้ว่าแกไปนอนกับผัวเขาใช่มั้ย”
“แกอย่ามายุ่งกับฉันได้มั้ย”
“ได้ ฉันก็ไม่ค่อยอยากจะยุ่งกับแกอยู่แล้วแหละ เพราะคนอย่างฉัน เป็นคนขายเสียงจริงๆ แต่คนอย่างแก ไม่ได้ขายเสียงอย่างเดียว แต่ขาย ด้วย”
เชอรี่กรี๊ดสนั่น ลุกขึ้นชี้หน้าแอปเปิ้ลด้วยความโมโห
“ว่าแต่ฉัน แต่แกก็อยากจะขายเหมือนกันแหละ ใครๆก็รู้ แกน่ะพยายามให้ท่าคุณสหรัฐเขาไม่รู้กี่ครั้งแล้ว แต่บังเอิญว่าคุณสหรัฐน่ะ เขาเป็นคนรสนิยมดี เลยไม่นิยมกินของค้างปีไม่มีใครเอาอย่างแก”
“อ๊าย อีเชอรี่ แกกล้าพูดกับฉันอย่างนี้เลยใช่มั้ย ได้”
แอปเปิ้ลโดดเข้าไปตบเชอรี่ไม่ยั้ง เชอรี่ไม่ยอมแพ้ ตบสู้ คนอื่นๆ เลยเริ่มล้อมวงเข้ามาเชียร์กันอย่างสนุกสนาน แต่ไม่มีใครเข้าไปห้าม สักครู่เฮียศาสตร์กับสหรัฐก็วิ่งเข้ามา
“อ้าว เฮ้ย นี่มันอะไรกันวะ เอ้า รีบช่วยกันแยกพวกมันทีสิ”
เฮียศาสตร์ สหรัฐ และคนอื่นก็พยายามเข้าไปช่วยกันแยกเชอรี่กับแอปเปิ้ลกันอย่างโกลาหล
เวลาต่อมา สองสาวนั่งอยู่ที่หน้าโต๊ะทำงานของเฮียศาสตร์ ต่างก็หน้าตาบวมปูดเขียวช้ำ สภาพดูไม่ได้กันทั้งคู่ สหรัฐยืนกอดอกดูเหตุการณ์อย่างเงียบๆ เฮียศาสตร์มองสภาพของทั้งคู่แล้วส่ายหน้า
“หมด หมดกัน หน้าตาแหกกันอย่างนี้แล้วจะขึ้นร้องเพลงกันได้ยังไง แล้วนี่ทะเลาะกันเรื่องอะไร”
เชอรี่กับแอปเปิ้ลแย่งกันพูดฟ้องเฮียศาสตร์เสียงดังจนฟังไม่ได้ศัพท์ เฮียศาสตร์ปวดหัว ตะโกนสุดเสียง
“หยุด”
เชอรี่กับแอปเปิ้ลชะงักค้างไปตามๆ กัน
“อยู่ด้วยกัน ทำมาหากินด้วยกัน แต่ดันชอบกัดกันอย่างกับหมา ปวดหัวโว้ย ฮึ่ย วันนี้เธอสองคนไม่ต้องขึ้นร้องเพลง ฉันไม่อยากให้แขกเห็นนักร้องคารามายน์ในสภาพอย่างนี้ เพราะฉะนั้นเธอสองคนกลับบ้านไปเลย ไป”
“แต่”
“ไป”
เชอรี่กับแอปเปิ้ลเดินหงอยออกไป เฮียศาสตร์ถอนใจเฮือก ทรุดลงนั่งอย่างอ่อนแรง
“ป๊าไล่สองคนนั่นกลับบ้าน คืนนี้เราก็เหลือแต่ลูซี่ ที่ป๊าก็รู้ว่าเรียกแขกไม่ได้”
“แต่นังสองคนนั่นมันตบกันจนหน้าตาแหกซะขนาดนั้น จะให้ขึ้นเวทีได้ยังไง เอ้า แล้วแกคิดว่าจะมีวิธีเรียกแขกคืนนี้ได้ยังไง”
“ไม่คิดค่าเปิดขวด และมิกเซอร์ฟรี”
“เอ้างั้นเลยเหรอวะ”
“คืนนี้เราต้องยอม ป๊า”
“แกไปจัดการก็แล้วกัน”
สหรัฐยิ้มดีใจที่พ่อยอมรับฟังความคิดของเขาบ้างแล้ว จะเดินออก แล้วชะงักไปนิดหนึ่งเมื่อได้ยินเฮียศาสตร์พูดงึมงำกับตัวเอง
“ต้องรีบแย่งตัวหนูดวงดาวมาจากนังสวยให้ได้เร็วที่สุด”
เฮียศาสตร์หยิบมือถือขึ้นมากดโทรออกทันที สหรัฐไม่สบายใจ
สหรัฐนั่งคุยกับเหินฟ้า ขณะที่บนเวที ลูซี่กำลังร้องเพลง แขกเข้าร้านพอประมาณ เพราะมีโปรโมชั่นมิกเซอร์ฟรี
“ถ้าป๊าแกดึงตัวนักร้องนำของอาสวยมาได้ ทอร์นาโดก็จะแย่สิวะ”
“นอกจากว่าอาสวยจะมีนักร้องใหม่ที่ไฉไลกว่าเดิม”
“แม่ไก่กระทงหลงทางของแกนั่นใช่มั้ย”
“แต่ทุกอย่างก็ขึ้นกับอาสวยแหละ ฉันคงทำอะไรไม่ได้ นอกจากเป็นคนดู”
เหินฟ้าพยักหน้าเข้าใจ
ป้าสวยตาโต โกรธจัด หลังจากฟังสิ่งที่ดวงดาวบอก
“ขอขึ้นค่าตัวสองเท่า”
“ค่ะเจ๊”
“โอ๊ย ฉันจะไปเอาเงินที่ไหนมาขึ้นค่าตัวให้เธอ ดวงดาว เธอก็เห็น ฉันเพิ่งจ่ายค่าซ่อมแซมปรับปรุงคาเฟ่เราไปอย่างมโหฬาร แล้วยังจ่ายเงินเดือนเลี้ยงทุกคน โดยไม่มีรายได้เข้าสักบาท มีแต่รายจ่าย แล้วเธอก็ยังกล้ามาขอขึ้นค่าตัวกับฉันอย่างนี้อีกเรอะ”
“แต่เจ๊ก็รู้ เรื่องที่เกิดระเบิดที่ร้านเรา คงทำให้แขกไม่เข้าร้านเราคึกคักเหมือนอย่างเดิม แล้วดาวก็คงจะได้พวงมาลัยจากแขกน้อยลง แต่ดาวมีค่าใช้จ่ายนี่คะเจ๊ ถ้าเจ๊ไม่ขึ้นค่าตัวให้ ดาวก็คงจะอยู่ลำบากล่ะค่ะ แล้วถ้าดาวลำบาก เจ๊ก็จะต้องลำบากไปด้วย”
“นี่เธอคิดจะขู่ฉันรึ ดาว”
“ดาวเปล่าขู่ แต่ดาวจะให้เวลาเจ๊คิดถึงวันที่ทอร์นาโดคาเฟ่กลับมาเปิดตัวอีกครั้งว่าเจ๊จะขึ้นค่าตัวให้ดาวมั้ย ถ้าไม่”
ดวงดาวไม่พูดต่อ แต่เดินออกไปเลย ทิ้งให้ป้าสวยคิดต่อเอาเอง ดวงดาวเดินออกมาจากห้องทำงานป้าสวย ครูปิ๋มเดินผ่านมาต้องรีบหลบ เปิดทางให้ดวงดาวที่กร่างเต็มที่ ครูปิ๋มเห็นหน้าดวงดาวก็สงสัย พอดวงดาวเดินไปแล้ว ครูปิ๋มก็ชะโงกหน้าเข้าไปดูในห้องทำงานป้าสวย
ป้าสวยยืนโกรธจนตัวสั่นอยู่ในห้อง แล้วทุบโต๊ะปังด้วยความเจ็บใจ ครูปิ๋มแอบโผล่หน้าเข้ามาดู ถึงกับสะดุ้งตกใจ เผลออุทานออกมา ป้าสวยหันขวับไปดู
“ปิ๋มเรอะ”
“ค่ะเจ๊”
“เข้ามานี่หน่อยสิ ฉันมีเรื่องอยากจะปรึกษา”
“ค่ะ”
ครูปิ๋มเดินเข้าไปหาป้าสวย
ขวัญใจตาโตด้วยความตื่นเต้น เมื่อฟังสิ่งที่ครูปิ๋มบอก
“ป้าสวยจะให้ขวัญขึ้นร้องเพลงหรือคะ”
“ครูไม่รู้ รู้แต่ว่า เจ๊สั่งให้ครูมาบอกขวัญว่า พอร้านเราเปิดกิจการอีกครั้ง เจ๊เขาให้ขวัญเตรียมขึ้นเวทีไว้ ครูก็มาบอกขวัญตามที่เจ๊สั่งนี่แหละ”
ครูปิ๋มเดินออกไป ขวัญตากับหยิกรีบวิ่งเข้ามาเขย่ามือขวัญใจอย่างดีใจ
“เจ๊ให้ครูมาบอกอย่างนี้ แสดงว่าเจ๊จะให้พี่ขวัญได้ขึ้นเวทีร้องเพลงแน่แล้ว พี่ขวัญจะได้เป็นนักร้องแล้ว”
ขวัญใจยิ้มดีใจแต่ก็ยังไม่อยากแสดงออกมาก
“อย่าเพิ่งดีใจมากไปตา ตราบใดที่พี่ยังไม่ได้ขึ้นร้องเพลงบนเวทีจริงๆ อะไรๆ ก็เกิดขึ้นได้”
“ไม่ล่ะ ตาเชื่อว่าเปิดร้านมาใหม่ครั้งนี้ ทอร์นาโดจะต้องมีนักร้องคนใหม่ที่ชื่อ ขวัญใจ ด้วยแน่ๆ ไป พี่ขวัญ”
“จะพาพี่ไปไหนตา”
“เดี๋ยวก็รู้”
ขวัญตาลากขวัญใจไป หยิกจะตามไปด้วย แต่ขวัญตาหันมาสั่ง
“หยิกอยู่เฝ้าห้องจ้ะ งานนี้ เรื่องของผู้หญิงเท่านั้น”
“โห พี่ตาอ้ะ”
หยิกเซ็ง ขวัญตาหัวเราะเอ็นดูหยิก แล้วลากมือขวัญใจออกไปเลย
“บอกพี่ก่อนสิว่าเราจะไปไหนกัน”
ขวัญตาไม่ตอบ
สหรัฐกับเหินฟ้ามายืนมองหน้าหอพักขวัญใจอยู่ใกล้ๆ เหินฟ้าส่ายหัวอย่างเหนื่อยใจ
“โธ่เอ๊ย กูล่ะหน่าย แกจบเมืองนอกเมืองนามาซะเปล่าๆ จะตามจีบผู้หญิงสักคน ไม่รู้จักทำอะไรนอกจากมาซุ่มดู ป๊อดมากแก”
“เออ ด่าเข้าไป ไอ้คนไม่ป๊อด แล้ววันหลังถ้าถูกผู้หญิงลอกคราบ อย่ามาโทรตามฉันอีกก็แล้วกัน”
“โอ๋ๆ ๆ ไอ้รัฐ อย่าขี้น้อยใจซิว้า ฉันล้อเล่น แต่ผู้หญิงเดี๋ยวนี้ก็น่ากลัวน้อยซะที่ไหนล่ะ อุ๊ย พูดถึงปุ๊บก็โผล่มาปั๊บเลย”
เหินฟ้าชี้ให้สหรัฐดู สหรัฐเห็นขวัญตากำลังลากมือขวัญใจออกมาจากด้านในหอพัก
“เข้าไปทักเลยมั้ย” เหินฟ้าถาม
“ทักเลย ก็ไม่หนุกดิ”
“อ้าว แล้วแกจะเอายังไง”
สหรัฐไม่ตอบ แต่แอบตามขวัญใจ ขวัญตาไป เหินฟ้าเลยต้องตามไปด้วย ขวัญตาลากมือขวัญใจมาจนถึงร้านเสริมสวยแห่งหนึ่ง สหรัฐกับเหินฟ้าตามมาติดๆ แต่เว้นระยะพอไม่ให้สองสาวรู้ตัว แล้วแอบซุ่มดู ขวัญใจหยุดยืนแหงนมองดูป้าย
“ตาพาพี่มาที่ร้านเสริมสวยทำไมเนี่ย”
“แหมๆๆ พี่ขวัญจะได้ขึ้นโชว์บนเวทีทั้งที มันก็ต้องให้สวยแจ่มหน่อย คนเขาจะได้เอาไปลือกันไปเลยว่านักร้องคนใหม่ของทอร์นาโดเนี่ย สวยกริบอย่าบอกใครเลย ไป”
ขวัญตาลากขวัญใจเข้าไปในร้าน สหรัฐกับเหินฟ้าแอบซุ่มดูอยู่ใกล้ๆ แปลกใจ
“แกได้ยินอย่างที่ฉันได้ยินมั้ยวะไอ้เหิน นี่แสดงว่า อาสวยยอมให้คุณขวัญเป็นนักร้องแล้ว”สหรัฐยิ้มดีใจ
“แล้วนี่ตกลงจะไม่เข้าไปทักทายเขา เอาแต่เป็นสิงห์ซุ่มอยู่เนี่ยใช่มั้ย หะ”
สหรัฐยิ้มอารมณ์ดี แหงนมองดูป้ายชื่อร้าน แล้วคิดอะไรได้ ยิ้มสนุกออกมา
“เดินเข้าไปทักทายธรรมดามันก็ไม่หนุกดิ ผู้หญิงน่ะเขาชอบเรื่องเซอร์ไพรส์”
สหรัฐเดินเข้าไปในร้านเสริมสวยบ้าง เหินฟ้างง ไม่รู้ว่าเพื่อนจะทำอะไร
“ระวังจะเจอเรื่องเซอร์ไพรส์กว่านะโว้ยไอ้รัฐ”
เหินฟ้าตามสหรัฐเข้าไปข้างในร้านเสริมสวย สหรัฐชะโงกมองหาขวัญใจ ขวัญตา เห็นสองสาวกำลังเลือกโปรแกรมนวดหน้าอยู่ในห้องหนึ่ง เหินฟ้ากระซิบถามสหรัฐ
“อย่าบอกนะว่าแกจะไปนอนนวดหน้าเตียงข้างๆ เขา เพื่อเซอร์ไพรส์เขาน่ะ”
“เปล่า มีหนุกกว่านั้นอีก เจ้าของร้านนี้ รู้จักกัน เพราะร้านนี้ป๊าชอบส่งนักร้องมาเสริมสวยบ่อยๆ”
“แล้วไง”
สหรัฐยังไม่ทันตอบ เจ๊ลีลาก็เดินเข้ามา
“ต๊าย คุณสหรัฐใช่มั้ยคะนั่น กลับจากเมืองนอกตั้งแต่เมื่อไหร่คะเนี่ย เจ๊ไม่รู้ข่าวเลย แล้วนี่เฮียศาสตร์ให้คุณสหรัฐพานักร้องคนไหนมานวดหน้านวดตัวเสริมสวยหรือคะ”
“เปล่าหรอกครับ แต่ว่า ผมมีเรื่องอยากจะขอรบกวนเจ๊ลีลาหน่อยครับ”
“จะรบกวนเจ๊เรื่องอะไรรึคะ ได้เลยค่ะ เจ๊ยินดีให้คุณสหรัฐรบกวนทั้งวันทั้งคืนเลย”
สหรัฐขำเจ๊ลีลา แล้วดึงตัวเจ๊มากระซิบบอกอะไรบางอย่าง เหินฟ้ามองงงๆ
ขวัญใจกับขวัญตานอนอยู่บนเตียงนวดหน้า
“จะดีเหรอตา พี่ไม่ค่อยชอบนวดอะไรอย่างงี้นี้อ้ะ”
“เอาน่าพี่ขวัญ ทำใจสบายๆ คิดซะว่า ที่ทำไปเนี่ย เพื่อป้าสวย และทอร์นาโดคาเฟ่ของเรานะ”
ขวัญใจถอนใจใหญ่ ยอมลงนอนแต่โดยดี ขวัญตาลงนอนเตียงข้างๆ
“งานนี้ ตาเลยได้อานิสงส์ไปด้วยเลย อิอิ”
ทั้งสองลงนอน คนนวดหน้า 2 คนจัดเตรียมการนวดหน้า เอาสำลีชุบน้ำสะอาดปิดตาทั้งสองข้างให้สองสาว แต่พอจะเริ่มนวด สหรัฐกับเหินฟ้าในชุดพนักงานนวดก็เดินเข้ามาพร้อมเจ๊ลีลา เจ๊ลีลาทำท่าจุ๊ปากไม่ให้คนนวด 2 คนพูดอะไร แล้วโบกมือให้ออกไป คนนวดหน้า 2 คนงงๆ แต่ก็ยอมออกไปแต่โดยดี เจ๊ลีลายิ้มแล้วกระซิบข้างหูสหรัฐอย่างคนขี้เล่น
“นวดคอร์สนี้จบแล้ว คุณสหรัฐจะนวดให้เจ๊บ้างก็ได้นะคะ เจ๊ยินดี”
สหรัฐหัวเราะ เจ๊ลีลาเดินยิ้มร่าออกไป คนนวด 2 คนยืนรออยู่ด้วยความงุนงง
“นี่มันอะไรกันคะเจ๊ ผู้ชาย 2 คนนั้นเขาเป็นใครกันคะ”
“แขกพิเศษของเจ๊เอง เอาเถอะน่า”
เจ๊ลีลาควักเงินออกจากอกเสื้อฟ่อนหนึ่ง ยัดใส่มือคนนวดทั้งสองอย่างรวดเร็ว
“อย่าถามอะไรมาก ไปนวดหน้าให้แขกคนอื่นเถอะไป๊”
คนนวด 2 คน รีบเก็บเงินที่ได้จากเจ๊ลีลา แล้วเดินออกไป เจ๊ลีลาหันกลับไปมองทางห้องนวด ยิ้มร่าเริง เอาเงินที่เพิ่งได้จากสหรัฐออกมานับอย่างตื่นเต้น
“ได้มากกว่าค่านวดหน้าอีก อย่างนี้คุณรัฐจะเล่นสนุกกันยังไง ก็เชิญตามสบายเลยนะคะ ถ้าคุณรัฐหนุก เจ๊ลีลาก็หนุกด้วย อิอิ”
สหรัฐกับเหินฟ้ากำลังเข้าประจำที่นวดหน้า สหรัฐเตรียมจะนวดให้ขวัญใจ เหินฟ้าเตรียมจะนวดให้ขวัญตา สองหนุ่มเริ่มเอาครีมลงละเลงที่หน้าสองสาว แล้วเริ่มนวดอย่างเบาๆ มือ
“อืม สบายดีจริง พี่ขวัญเป็นไง ชอบมั้ย”
“อือ ก็ดีเหมือนกัน”
สองหนุ่มหันมาสบตากัน แล้วหัวเราะให้กันแต่ไม่มีเสียง นวดหน้ากันไปสักครู่ ครีมก็ไหลเข้าตาขวัญใจ
“โอ๊ย ครีมเข้าตา”
สหรัฐดัดเสียงพูดเป็นผู้หญิง
“อุ๊ย เดี๋ยวเช็ดให้นะฮ้า”
สหรัฐควานหาผ้าสะอาด แต่หาไม่เจอ
“เร็วๆ สิคุณ ฉันแสบตาไปหมดแล้ว”
“ฮ่ะๆๆ รีบอยู่แล้วฮ่ะ”
เหินฟ้าช่วยหาอีกแรง ดัดเสียงพูดไปอีกคน
“รอเดี๋ยวฮ่ะ”
ยิ่งรีบยิ่งหาไม่เจอ สหรัฐกับเหินฟ้ากลับทำโน่นนี่หล่นเสียงดังโกลาหล ขวัญใจกับขวัญตารู้สึกผิดปกติ สองสาวเลยดึงเอาสำลีที่ปิดตาออก พอเห็นชัดว่าใครเป็นคนนวดหน้าให้ก็กรีดร้องออกมาสุดเสียงทั้งสองคน
เจ๊ลีลาได้ยินเสียงขวัญใจและขวัญตาร้องดังลั่นออกมาจากห้องนวดก็สะดุ้งเฮือก ว่าเกิดเรื่องแล้ว รีบวิ่งไปที่ห้องนวด เปิดประตูพรวดเข้าไปดูเหตุการณ์ เจ๊ลีลาตะลึง เห็นสองหนุ่มถูกสองสาวซ้อมจนลงไปนอนกอง ร้องโอดโอยกันอยู่ที่พื้น ในขณะที่สองสาวโมโหสุดขีด แล้วพอเห็นหน้าเจ๊ลีลา ขวัญใจก็ถามเสียงเข้มทันที
“อธิบายมาเดี๋ยวนี้ ผู้ชายสองคนนี้มาได้ยังไง”
เจ๊ลีลาหน้าจ๋อยสนิทเลย
ขวัญใจ ขวัญตา สหรัฐ และเหินฟ้า เปลี่ยนกลับมาเป็นชุดปกติ สองสาวหน้าบึ้ง ในขณะที่สองหนุ่มสะบักสะบอมมาก เจ๊ลีลาพยายามประนีประนอม
“คุณขวัญใจ กับคุณขวัญตา อย่าเอาเรื่องร้านเราเลยนะคะ นะคะ”
“ใช่ คุณอย่าไปเอาเรื่องร้านเขาเลย ถ้าจะเอาเรื่อง มาเอาเรื่องที่ผมนี่” สหรัฐรีบบอก
ขวัญใจเบะปากประชด
“แมนมาก”
“ผมก็แค่จะทำเล่นอะไรสนุกๆ กับคุณหน่อยเดียว ทำไมต้องโวยวายให้มันใหญ่โตอย่างนี้ด้วย”
“คุณสนุก แต่ฉันไม่สนุกด้วยนี่”
ขวัญตาหันไปจ้องเหินฟ้าตาขุ่นเหมือนกัน
“ฉันก็ไม่สนุกเหมือนกัน นี่มันเวลาส่วนตัวของผู้หญิงเขา พวกคุณเข้ามาจุ้นทำไม เอ๊ะ แล้วนี่ พวกคุณรู้ได้ยังไงว่าพวกฉันมาที่นี่”
“เอ่อ”
เหินฟ้าตอบไม่ถูก หันไปสบตากับสหรัฐ
“อย่าบอกนะว่าพวกคุณแอบสะกดรอยตามพวกฉันมาน่ะ”
ขวัญใจดักคอ สหรัฐยิ้มแห้งๆ เป็นเชิงยอมรับ
“พวกคุณนี่โรคจิตชัดๆ ฉันไม่อยากยุ่งกับพวกคุณแล้ว”
ขวัญใจเดินจะออกจากร้านไป ขวัญตารีบตามพี่สาวไป สหรัฐไม่ยอมแพ้
“เดี๋ยวสิคุณ”
เหินฟ้าตามสหรัฐไปด้วย เจ๊ลีลาตามไปอีกคน ขวัญใจ ขวัญตา เดินออกจากร้าน แต่แล้วขวัญใจคิดจะแก้เผ็ดสองหนุ่ม เลยแกล้งดึงประตูหน้าร้านเอาไว้ ไม่ปล่อย พอสองหนุ่มวิ่งตามมาอย่างรีบร้อน
“คุณรอผมก่อนดิ”
ขวัญใจปล่อยมือจากประตูหน้าร้านกะทันหัน ประตูดีดกลับไปตีใส่กลางแสกหน้าสองหนุ่มเข้าอย่างจัง ร้องลั่น แล้วลงไปนอนแผ่ สองสาวหัวเราะชอบใจ เจ๊ลีลาเห็นสองหนุ่มนอนแผ่นับดาวอยู่ที่พื้นก็วิ่งเข้าไปดู พยายามเขย่าตัวสองหนุ่มเรียกสติ
“คุณสหรัฐคะ คุณสหรัฐ”
สองหนุ่มโดนประตูตีเข้าแสกหน้าจนมึน ลุกไม่ขึ้นอีกเลย
ขวัญใจกับขวัญตาเดินกลับมาที่หอพัก
“ไม่เอาแล้วนะตา พี่จะไม่ไปนวดหน้า นวดตัว เสริมสวยอะไรอีกแล้ว”
“ก็ใครจะนึกล่ะพี่ขวัญ ว่าผู้ชายสองคนนั่นจะตามไปเล่นบ้าอะไรอย่างนั้นกับเราน่ะ เอาเถอะพี่ขวัญ ไม่เสริมสวยก็ไม่เสริมสวย”
“ถ้าป้าสวยจะให้พี่ได้ขึ้นร้องเพลงบนเวทีจริงๆ พี่ก็ขอเน้นขายเสียงอย่างเดียวดีกว่า แล้วพี่จะไม่ทำให้ป้าสวยต้องผิดหวังในตัวพี่เลย”
ขวัญใจมุ่งมั่นมาก
สหรัฐกับเหินฟ้าเดินโซเซกลับมาถึงบ้าน ทิ้งตัวลงนอนแผ่บนโซฟา ที่หน้าผากทั้งสองคนมีแผลเขียวช้ำจากการถูกประตูร้านเสริมสวยตีเข้าใส่กลางแสกหน้าเป็นปื้นเขียววงใหญ่เห็นได้ชัด สองหนุ่มครางฮือๆ ด้วยความเจ็บ
“ทำไมผู้หญิงสองคนนี้ร้ายนักวะ ทีแรกฉันนึกว่าจะร้ายแต่ยายขวัญตาคนน้องซะอีก ที่แท้แม่ไก่กระทงหลงทางของแก ก็ร้ายไม่แพ้น้องเลยว่ะ ฉันเจอยายสองคนนี่ทีไร มีแต่เรื่องเจ็บตัวทุกทีสิน่า ถามจริงเหอะไอ้รัฐ ผู้หญิงคนนี้แกเอาจริงใช่มั้ยเนี่ย”
“จริง ยิ่งรู้จักก็ยิ่งชอบ”
“แล้วนี่แกจะเอาไงต่อวะเนี่ย ฉันมองไม่เห็นเลยว่าแกจะสมหวังในรักได้ยังไง แล้วปัญหา
ป๊าแกกับอาแกก็ไม่ได้ดีขึ้นเลย”
“ฉันก็ยังไม่รู้เหมือนกัน รู้แต่ว่าวันที่ทอร์นาโดคาเฟ่กลับมาเปิดตัวอีกครั้ง ฉันจะไปแสดงความยินดีกับอาสวยให้จงได้”
เวลาผ่านไประยะหนึ่ง ที่ป้ายชื่อร้าน มีป้ายผ้าโฆษณาเขียนไว้ว่า “การกลับมาอีกครั้งของทอร์นาโด พร้อมด้วยนักร้องเสียงดี ดนตรีเพราะ หางเครื่องเพียบ อาหารอร่อย และแจกรางวัลทุกชั่วโมง“ แขกเริ่มเดินเข้าร้าน ป้าสวยอ่านการ์ดที่ติดมากับแจกันดอกไม้ช่อใหญ่จากสหรัฐ
“ผมขอแสดงความยินดีกับอาสวยด้วยครับ ขอให้กิจการทอร์นาโดคาเฟ่ของอารุ่งเรืองก้าวหน้าตลอดไปนะครับ และไม่ว่าตอนนี้อาจะรู้สึกหรือคิดกับผมยังไง ผมก็ยังรักและเคารพอา เป็นญาติผู้ใหญ่คนหนึ่งของผมเช่นเดิมครับ สหรัฐ”
ตอนแรกป้าสวยจะโยนแจกันดอกไม้ทิ้ง แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ เพราะเธอยังรักสหรัฐอยู่เหมือนกัน แต่ก็ไม่รู้แน่ว่าเรื่องร้ายที่เกิดขึ้นสหรัฐมีส่วนเกี่ยวข้องด้วยหรือไม่ จึงตะขิดตะขวงใจ
สุดท้ายก็เอาแจกันดอกไม้นั้นวางไว้บนโต๊ะทำงาน
อ่านต่อหน้า 3
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 7 (ต่อ)
มะม่วงหาว มะนาวโห่ รวมหัวกันร้องกรี๊ดด้วยความดีใจ
“ในที่สุดทอร์นาโดคาเฟ่ก็ได้กลับมาเปิดกิจการครั้งหนึ่งแล้ว”
“เย้”
ครูปิ๋มเดินเข้ามา
“เอ้าๆๆ อย่ามัวแต่ดีใจ รีบแต่งตัวเข้าเร็ว แขกเริ่มเข้าร้านแล้วนะ”
ทุกคนกระวีกระวาดไปแต่งตัว
“เอ๊ะ ขวัญใจไปไหนล่ะเนี่ย ทำไมไม่มาช่วยพวกเราแต่งตัว” มะม่วงหาวสงสัย
ครูปิ๋มตัดบท
“เอาเถอะๆ ครูช่วยแต่งตัวให้เธอเอง”
“แล้วนี่ทำไมพี่ดาวยังไม่มาอีกล่ะเนี่ย นางยิ่งแต่งตัวช้ากว่าใครอยู่ด้วย มีใครเห็นพี่ดาวมั่งมั้ยเนี่ย” มะม่วงหาวถาม
ทุกคนส่ายหน้า ครูปิ๋มไม่พูดอะไร แต่รู้ว่าดวงดาวอยู่ที่ไหน
ดวงดาวยืนอยู่ต่อหน้าป้าสวยอย่างผิดหวังและเจ็บใจ
“ก็ถ้าเจ๊ยืนยันว่า เจ๊จะไม่ยอมขึ้นค่าตัวให้ดาวเป็น 2 เท่า ตามที่ดาวขอ งั้นคืนนี้ดาวจะไม่ขึ้นร้องเพลง ก็ให้มันรู้ไปเลยค่ะเจ๊ว่าถ้าดาวไม่ขึ้นเวที แขกจะว่ายังไง”
ป้าสวยมองดวงดาวด้วยสายตาผิดหวัง และเจ็บใจมาก
“ฉันไม่นึกเลยนะว่าเธอจะใจดำกับฉันถึงขนาดนี้ ดวงดาว เอาเถอะ ฉันจะไม่พูดถึงเรื่องบุญคุณใดๆ ในอดีตที่ผ่านมาทั้งสิ้น และถ้าเธอยืนยันว่าเธอจะไม่ขึ้นเวทีร้องเพลงคืนนี้ก็ตามใจ งั้นฉันจะให้นักร้องคนใหม่ขึ้นเวทีร้องเพลงแทนเธอ”
“นักร้องคนใหม่ ใครคะเจ๊”
ป้าสวยไม่ตอบ เดินไปเปิดประตูห้องให้ขวัญใจที่แต่งชุดนักร้องเต็มที่เดินเข้ามา ดวงดาวอึ้ง
“เจ๊จะให้นังเด็กรับใช้เนี่ยขึ้นร้องบนเวทีแทนดาวเหรอคะ”
“ใช่”
ดวงดาวทำท่าจะกรี๊ด แต่แล้วก็เปลี่ยนใจ ได้แต่ฮึดฮัด แล้วเดินกระทืบเท้า กระแทกไหล่ขวัญใจออกไป
“ป้าสวยจะให้ขวัญขึ้นร้องเพลงช่วงไหนคะ”
“เดี๋ยวฉันจะบอกเธอเอง”
ดวงดาวเดินกระทืบเท้าปังๆ อารมณ์เสียออกจากห้องทำงานของป้าสวย
“ฮึ ไอ้เรารึอุตส่าห์ไม่ไปคารามายน์เพราะเห็นแก่เจ๊ แต่ในเมื่อเจ๊กล้าทำอย่างนี้ ฉันก็จะไป
อยู่ที่คารามายน์แทน แล้วคอยดูเถอะ ฉันจะเอาแขกของทอร์นาโด ตามไปดูฉันที่คารามายน์ให้หมดเลย ฮึ”
ดวงดาวจะเดินออกจากทอร์นาโดไป แต่แล้วก็ชะงัก
“อยากจะดูน้ำหน้านังเด็กเมื่อวานซืนนั่นนัก มันจะร้องแทนฉันได้ยังไง”
ดวงดาวเปลี่ยนใจ แทนที่จะเดินออกจากทอร์นาโดไป กลับเดินเข้าไปในตัวคาเฟ่แทน เพื่อจะรอฟังขวัญใจร้องเพลง เธอกระแทกตัวลงนั่งที่หน้าเคาน์เตอร์บาร์
“ขอเหล้าเข้มๆ ให้ฉันแก้วสิ”
“แล้วจะให้ลงบิลใครครับคุณดาว”
“แกจะลงบิลใครก็ลงไปเถอะ แต่แก้วนี้ ฉันไม่จ่ายก็แล้วกัน”
บาร์เทนเดอร์อึ้ง ดวงดาวตวาด
“ไปเอาเหล้ามาให้ฉันสิ”
บาร์เทนเดอร์รีบไปชงเหล้าให้ดวงดาวทันที
สหรัฐกับเหินฟ้าจะเดินเข้าไปเที่ยวในทอร์นาโดคาเฟ่ เหินฟ้าสีหน้าไม่ค่อยดี ดึงตัวสหรัฐรั้งไว้
“แกแน่ใจนะว่าถ้าเราเข้าไปเที่ยวข้างใน อาสวยของแกจะไม่ให้คนจับเราสองคนโยนออกมาน่ะ”
“เดี๋ยวก็รู้”
เหินฟ้าหน้าเสีย
“เรามาดีนี่หว่า อาสวยคงไม่ใจร้ายให้คนโยนเราออกมาหรอกน่า แล้วยังไงๆ วันนี้ฉันก็จะต้องขอเข้าไปฟังคุณขวัญร้องเพลงบนเวทีให้ได้”
“แต่แกก็ได้ฟังเขาร้องเพลงเปิดหมวกมาตั้งหลายครั้งแล้วนี่หว่า”
“มันเหมือนกันซะที่ไหนล่ะ”
สหรัฐเดินเข้าด้านในไปเลย
“เฮ้ย รอด้วยสิวะ”
ขวัญใจเดินเข้ามาในห้องแต่งตัว มะม่วงหาว มะนาวโห่เห็นเข้า ก็ร้องกรี๊ดกร๊าด วิ่งเข้าไปรุม
“อ๊าย ขวัญแต่งชุดนักร้องซะเต็มยศอย่างนี้ หมายความว่า”
“ป้าสวยยอมให้ขวัญขึ้นร้องเพลงบนเวทีแล้วใช่มั้ย”
ขวัญใจพยักหน้าพลางยิ้มดีใจ
“อ๊าย ดีๆๆๆ ในที่สุดเธอก็จะได้เป็นนักร้องจริงๆ กับเขาสักที”
ขวัญใจยิ้ม แล้วหันไปสบตากับขวัญตาอย่างมีความสุข
ดวงดาวดื่มเหล้าอยู่อย่างอารมณ์เสีย มองดูแขกที่มาเที่ยว แล้วชะงัก เธอเห็นสหรัฐกับเหินฟ้าเดินเข้ามานั่งที่โต๊ะมุมหนึ่ง บ๋อยรีบเข้าไปบริการ ดวงดาวตาโต
“นั่นคุณสหรัฐ ลูกชายเฮียศาสตร์นี่”
สักครู่อากู๋กับครูรัตน์เดินเข้ามานั่งที่โต๊ะอีกมุมหนึ่ง บ๋อยเข้าไปรับออเดอร์อย่างรวดเร็ว ดวงดาวเขม่นตามอง ตื่นเต้นมากขึ้นกว่าเดิม บ๋อยที่รับออเดอร์โต๊ะอากู๋เดินเข้ามาส่งใบออเดอร์ให้บาร์เทนเดอร์ ดวงดาวรีบคว้าตัวบ๋อยมาถามทันที
“แขกที่โต๊ะเบอร์ 7 นั่น คืออากู๋ เจ้าของออสการ์เร็คคอร์ดใช่มั้ย”
“ใช่ครับคุณดาว เขามากับครูรัตน์ นักแต่งเพลงชื่อดังไงครับ”
“ไม่น่าเชื่อว่าอากู๋จะชอบเที่ยวคาเฟ่กะเขาด้วย”
“ผมแอบได้ยินเขาคุยกันว่า จะลองมาหานักร้องเอาไปเข้าสังกัดสักหน่อยน่ะครับ”
ดวงดาวตื่นเต้นทันที แล้วคิดแผนร้ายอะไรบางอย่างได้ คว้าตัวบ๋อยมาสั่ง
“เอ่อ เดี๋ยวช่วยไปตามขวัญใจทีนะ ตอนนี้คงอยู่ในห้องแต่งตัวข้างหลังน่ะ บอกว่าป้าสวยให้ไปหาที่หน้าห้องเก็บของหน่อยน่ะ”
“ให้ไปหาที่หน้าห้องเก็บของ ไปที่นั่นทำไมครับ”
“ฉันจะไปรู้เรอะ ก็เมื่อกี้ฉันเพิ่งเข้าไปคุยกับเจ๊ที่ห้องทำงาน เจ๊สั่งมาว่าอย่างนั้น ก็ทำตามคำสั่งไปสิ อย่าถามให้เรื่องมากนักได้มั้ย”
“ครับๆ”
“อ้อ แล้วก็ไม่ต้องบอกคนอื่นล่ะ เอาตัวขวัญใจคนเดียว เพราะคนอื่นคงยุ่งๆ กันหมดน่ะ คาเฟ่เราเพิ่งเปิดวันนี้วันแรกนี่”
“ครับๆ”
“ไปสิ”
บ๋อยรีบไปตามขวัญใจที่หลังเวที ดวงดาวยิ้มร้าย แล้วเดินออกไปที่ห้องเก็บของด้านหลังคาเฟ่ทันที
ด้านหลังเวที ขวัญใจตื่นเต้นมาก ขวัญตาเข้ามาให้กำลังใจ
“พี่ขวัญสู้ๆ ตารู้ว่าพี่ขวัญทำได้อยู่แล้ว”
“ขอบใจจ้ะตา พี่จะทำให้เต็มที่เลย ตาไม่ต้องห่วงพี่หรอก ไปดูแลความเรียบร้อยให้คนอื่นเถอะ”
ขวัญตาวิ่งไปช่วยคนอื่นแต่งตัวต่อ ทุกคนกำลังชุลมุน บ๋อยยื่นหน้าเข้ามาในห้องแต่งตัว พอเห็นขวัญใจก็กวักมือเรียก ขวัญใจชี้หน้าตัวเองเป็นเชิงถามว่า เรียกเธอหรือ บ๋อยพยักหน้า ขวัญใจเลยเดินไปหาบ๋อย
“พี่ขวัญ ป้าสวยให้มาตามพี่ขวัญไปที่หน้าห้องเก็บของหน่อยน่ะ”
“ห้องเก็บของ”
“เจ๊เขาสั่งมาว่าอย่างนั้นนี่”
ขวัญใจงงๆ แต่ก็ยอมเดินไปที่หน้าห้องเก็บของ เหลียวซ้ายแลขวามองหาป้าสวย แต่ไม่เห็นก็งงๆ ตัดสินใจเดินไปเปิดไฟที่หน้าห้องเก็บของ แล้วเปิดประตูห้องเก็บของดู
“ป้าสวย เจ๊อยู่ในนี้รึเปล่าคะ”
ไม่มีเสียงตอบ ขวัญใจเลยชะโงกหน้าเข้าไปมองข้างในห้องเก็บของอย่างไม่ทันระวังอะไร ทันใดนั้นดวงดาวก็วิ่งออกมาที่ซ่อนแล้วผลักหลังขวัญใจสุดแรง จนขวัญใจหน้าทิ่ม ล้มเข้าไปในห้องเก็บของ ดวงดาวไม่รอช้า รีบปิดประตู แล้วใส่สายยูล็อคทันที ขวัญใจหันขวับไปมองที่ประตูห้อง เห็นประตูปิด รีบเขย่าประตู พบว่าประตูถูกล็อคจากข้างนอก
“ใครอยู่ข้างนอกน่ะ เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ”
ดวงดาวไม่สนใจเสียงขวัญใจ พึมพำกับตัวเอง
“อากู๋กับครูรัตน์มาหานักร้องถึงที่นี่ ฉันจะไม่ยอมเสียโอกาสนี้ไปหรอก อากู๋กับครูรัตน์จะต้องได้ฟังฉันร้องเพลง และจะต้องชวนฉันไปเป็นนักร้องแน่ๆ”
ดวงดาวยิ้มสะใจ แล้วเอาลูกกุญแจห้องเก็บของโยนทิ้งไปในพงหญ้าข้างทาง แล้วเดินออกไป
“เปิดประตูให้ฉันเดี๋ยวนี้นะ ขังฉันทำไม บอกให้เปิดประตูไง”
ภายในห้องแต่งตัว คนอื่นๆ กำลังชุลมุนกับการเตรียมตัวขึ้นเวทีกันอยู่ ดวงดาวเดินเร็วๆเข้ามา แล้วสั่งขวัญตา
“ไปเอาชุดมาให้ฉันเร็วสิ”
“ชุด”
“ก็ใช่น่ะสิ จะถามทำไม เดี๋ยวฉันต้องขึ้นร้องเพลงนะยะ”
ขวัญตางง แต่ก็วิ่งไปเอาชุด ครูปิ๋มยืนมองหน้าเหวอ เพราะรู้เรื่องที่ป้าสวยจะเอาขวัญใจขึ้นร้องเพลงแทนดวงดาวแล้ว เลยไม่เข้าใจว่าดวงดาวมาได้อย่างไร แล้วขวัญใจหายไปไหน
“มาได้แล้วเรอะ แหม เปิดคาเฟ่คืนแรกก็มาสายเลยนะพี่ดาว” มะม่วงหาวค่อนขอด
“อย่ายุ่งเรื่องของคนอื่นได้มั้ย เอาตัวเองให้รอดก่อนเถอะย่ะ”
มะม่วงหาวหน้าจ๋อยไป ครูปิ๋มมองหาขวัญใจ แต่ก็ไม่เห็น หยิกวิ่งเข้ามาบอกครูปิ๋ม
“ป้าสวยให้พี่มะม่วง มะนาว ขึ้นเวทีเดี๋ยวนี้เลยครับครู ร้องเสร็จให้เปิดตัวพี่ขวัญต่อทันที”
หยิกวิ่งออกไป ครูปิ๋มมองหาขวัญใจแต่ก็ไม่เห็น ปุ่มสัญญาณไฟเขียวจากพวกสเตจวาบๆขึ้น เป็นสัญญาณให้ส่งนักร้องออกไปหน้าเวที ครูปิ๋มไม่มีเวลาคิดอะไรมากแล้ว รีบเรียกมะม่วงหาว มะนาวโห่ ขึ้นเวทีทันที
“มะม่วงหาว มะนาวโห่ ขึ้นเวทีเลย เร็ว”
มะม่วงหาว มะนาวโห่ รีบวิ่งออกไปขึ้นเวทีอย่างรวดเร็ว ครูปิ๋มตามไปดู ดวงดาวแต่งตัวอยู่
ยิ้มกระหยิ่มใจ
ขวัญใจยังทุบประตูอยู่
“มีใครอยู่ข้างนอกบ้าง ช่วยเปิดประตูให้ฉันที”
ไม่มีใครได้ยิน และมาเปิดประตูให้เลย
มะม่วงหาว มะนาวโห่ โชว์เพลงแปลงอยู่บนเวที สหรัฐกับเหินฟ้านั่งดูอยู่ข้างล่าง หัวเราะชอบใจกับมุกเพลงแปลงต่างๆ ของมะม่วงหาว มะนาวโห่ เหินฟ้าพูดกับสหรัฐ
“ให้ตายสิ ฉันรักยายปลาบู่สองคนนี่จริงๆ”
อากู๋และครูรัตน์ดูโชว์ของมะม่วงหาว มะนาวโห่ อยู่อย่างเพลิดเพลินเช่นกัน ป้าสวยยืนมองดูเหตุการณ์ทุกอย่างจากในมุมมืดมุมหนึ่ง เห็นสหรัฐกับเหินฟ้านั่งอยู่ในหมู่คนดูด้วย ป้าสวยหน้าตึงขึ้นมาทันที บ๋อยเดินเข้ามากระซิบบอกป้าสวย
“คืนนี้ อากู๋ เจ้าของออสการ์เร็คคอร์ด กับครูรัตน์ ก็มาดูด้วยนะครับเจ๊”
ป้าสวยพยักหน้ารับทราบ มะม่วงหาว มะนาวโห่ โชว์เกือบจบเพลงแล้ว
ดวงดาวแต่งตัวชุดนักร้องเรียบร้อยแล้ว กำลังเร่งแต่งหน้า ครูปิ๋มเดินกลับมาหาขวัญใจไม่เจอสักที ก็เลยหันไปถามคนใกล้ๆ
“ใครเห็นขวัญใจมั่ง”
ทุกคนส่ายหน้าว่าไม่เห็น ครูปิ๋มงงว่าขวัญใจหายไปไหน สัญญาณไฟเขียวจากฝ่ายสเตจวาบๆ ขึ้นอีกครั้ง ครูปิ๋มเครียด คว้าตัวขวัญตามาถามอย่างร้อนใจ
“ขวัญตา ขวัญใจไปไหน”
“เอ๊ เมื่อกี้ก็ยังยืนอยู่ตรงนี้นี่คะ”
“แล้วนี่จะทำยังไง จะถึงคิวขวัญใจขึ้นร้องเพลงอยู่แล้ว”
ขวัญตาหน้าเสีย ไม่รู้จะทำอย่างไร แสงไฟสีเขียวจากฝ่ายสเตจวาบๆ ขึ้นอีกครั้งถี่ๆๆ ครูปิ๋มหันซ้ายหันขวา หาขวัญใจไม่เจอแน่แล้ว เลยเดินไปที่ดวงดาว
“แต่งตัวเสร็จแล้วใช่มั้ย เดี๋ยวขึ้นโชว์ต่อจากมะม่วงหาว มะนาวโห่นี่เลย”
“ได้เลยค่ะครู”
ดวงดาวเดินไปรอที่ข้างเวที ครูปิ๋มตามไป ขวัญตาเริ่มออกหาขวัญใจอย่างเป็นห่วง
มะม่วงหาว มะนาวโห่ โชว์บนเวทีจบลง กำลังจะพูดนำเข้านักร้องคนต่อไป ยังเข้าใจว่าเป็นขวัญใจอยู่
“เป็นไงคะ บรรยากาศในค่ำคืนนี้เริ่มคึกคักแล้วใช่มั้ยคะ เห็นมั้ยคะว่าที่ทอร์นาโดคาเฟ่ของเรานี่ มีแต่โชว์สนุกๆ และรับรองว่าไม่มีระเบิดอีกแล้วค่ะ ถ้ามี ให้เหยียบยายนี่ได้เลยค่ะ”
มะม่วงหาวชี้ไปที่มะนาวโห่ คนดูฮากันทั้งห้อง ยิ่งมะนาวโห่ค้อนมะม่วงหาวขวับๆ คนดูยิ่งขำ มะนาวโห่ประกาศต่อ
“และต่อไปนี้ จะยิ่งคึกคักยิ่งกว่าเดิมอีกค่ะ เพราะคิวการแสดงชุดต่อไปจะเป็นคิวของนักร้องเสียงดี”
มะม่วงหาวกับมะนาวโห่หันมามองข้างเวที เพื่อดูว่าขวัญใจมายืนเข้าที่เตรียมพร้อมหรือยัง แต่ไม่เห็นขวัญใจ เห็นดวงดาวมายืนรอคิวต่อไปแทน โดยมีครูปิ๋มยืนอยู่ข้างหลังดวงดาว มะม่วงหาวกับมะนาวโห่ หน้าเหวอ มองสบตากับครูปิ๋ม ครูปิ๋มทำมือให้สัญญาณเป็นทำนองว่า ไม่รู้ขวัญใจหายไปไหน แล้วให้สัญญาณต่อไปว่า จะให้ดวงดาวขึ้นเวทีแทน มะม่วงหาว มะนาวโห่ ไม่มีเวลาคิดอะไรมาก รีบประกาศต่อทันที
“หุ่นเซ็กซี่ ที่ชื่อ”
“ดวงดาว ทอร์นาโด”
ดวงดาววิ่งเข้ามาบนเวที แล้วเริ่มร้องเพลงสนุกสนานทันที มะม่วงหาว มะนาวโห่ ลงจากเวทีไป ป้าสวยเครียดขึ้นมาทันที ไม่เข้าใจว่าทำไมจึงกลายเป็นดวงดาวขึ้นมาร้องเพลงคิวนี้ ทำไมไม่ใช่ขวัญใจ ป้าสวยเดินจ้ำไปที่ห้องแต่งตัวทันที สหรัฐกับเหินฟ้าก็งง
“อ้าว ฉันนึกว่าจะเป็นคุณขวัญซะอีก”
“นั่นน่ะดิ”
“หรือว่าจะเป็นคิวหลัง”
สหรัฐส่ายหน้าว่าไม่รู้เหมือนกัน ดวงดาวกำลังร้องเพลงอยู่อย่างชำนาญเวที และ
พยายามส่งสายตาให้อากู๋ และครูรัตน์เป็นพิเศษ
ป้าสวยเดินพรวดเข้ามาในห้องแต่งตัว ถามครูปิ๋มเสียงเครียด
“ขวัญใจหายไปไหนหะปิ๋ม ทำไมขวัญใจไม่ขึ้นไปร้องเพลง ทำไมเป็นยายดาวที่ขึ้นไปร้องเพลงบนนั้นแทนขวัญใจล่ะ หะ”
มะม่วงหาว มะนาวโห่ เร่เข้ามาฟังด้วย
“ปิ๋มก็ไม่รู้เหมือนกันค่ะเจ๊ว่าขวัญใจหายไปไหน ถามใครก็ไม่มีใครเห็น แล้วดวงดาวเขาแต่งตัวแล้ว ปิ๋มก็เลยต้องให้เขาขึ้นไปร้องเพลงเพื่อแก้สถานการณ์ก่อน”
ขวัญตาเข้ามา
“พี่ขวัญหายตัวไปจริงๆ ด้วยค่ะครู ตาเดินหาทั่วแล้ว ไม่เจอตัวเลยW
ทุกคนเครียดไปตามๆ กัน
ดวงดาวร้องเพลงจบพอดี มีเสี่ยเอาพวงมาลัยมาคล้องให้ ดวงดาวยกมือไหว้และขอบคุณอย่างอารมณ์ดี
“ดาวขอเวลาไปเปลี่ยนเสื้อผ้าเดี๋ยวเดียวนะคะ แล้วอีกสักครู่ ดาวจะออกมาให้ความสุขความสำราญกับทุกๆ ท่านใหม่ค่ะ”
ดวงดาวเดินเข้าหลังเวทีไป พอเห็นท่าของทุกคนเครียดๆ กันอยู่ ก็ทำหน้าซื่อ เข้ามาถาม
“มีอะไรกันหรือคะ”
ป้าสวยหันมามองดวงดาว ครุ่นคิดสงสัย ถามเสียงเข้ม
“เธอขึ้นไปร้องเพลงทำไม”
“ก็ดาวเปลี่ยนใจ ดาวไม่อยากให้เจ๊คิดว่าดาวไม่มีความรับผิดชอบน่ะสิคะ แล้วดาวก็อยู่ที่นี่มานาน ทอร์นาโดก็เหมือนบ้านของดาว แล้วดาวจะทิ้งบ้านไปไหนได้ยังไงกันล่ะคะเจ๊”
ป้าสวยจ้องหน้าดวงดาวจะค้นหาความจริง หรี่ตามองดวงดาวอย่างไม่ไว้ใจ รู้สึกเอะใจอะไรบางอย่าง แต่ไม่พูดอะไรกับดวงดาวต่อ หันไปสั่งครูปิ๋มแทน
“ปิ๋ม ดูจัดคิวขึ้นโชว์ทางนี้ให้เรียบร้อยนะ ขวัญตาตามฉันมา”
ป้าสวยเดินนำออกไป ขวัญตารีบตามป้าสวยไปอย่างงงๆ ใจก็เป็นห่วงขวัญใจอย่างที่สุด ไม่รู้ว่าพี่สาวหายไปไหน ป้าสวยโบกมือเรียกหยิกและบ๋อยที่เดินอยู่แถวนั้น 2-3 คนให้เข้ามาหา
“ช่วยกันตามหาขวัญใจให้เจอ แต่อย่าให้ใครรู้ ฉันไม่อยากให้แขกสงสัยหรือตกใจว่าเกิดอะไรขึ้น ทำอย่างเงียบที่สุด เข้าใจมั้ย”
เหล่าบ๋อยพยักหน้ารับ ป้าสวยโบกมือไล่ให้บ๋อยออกไปหาขวัญใจกันได้แล้ว เหล่าบ๋อยออกไป เหลือแต่ขวัญตา หยิก และป้าสวย ขวัญตายังงง
“เกิดอะไรขึ้นกับพี่ขวัญหรือคะเจ๊”
“อย่าเพิ่งถามอะไรตอนนี้ รีบหาตัวขวัญใจให้เจอก่อน แล้วค่อยว่ากัน”
ขวัญตาพยักหน้ารับอย่างเครียดๆ แล้วออกตามหาขวัญใจพร้อมกับหยิกอย่างเป็นห่วง
สหรัฐบ่นๆ กับเหินฟ้า
“เฮ้อ เมื่อไหร่คุณขวัญจะขึ้นมาร้องเพลงสักทีนะ”
เหินฟ้าส่ายหน้าว่าไม่รู้เหมือนกัน สหรัฐอดรนทนไม่ไหว เดินออกจากโต๊ะไป
“อ้าว นั่นแกจะไปไหนวะไอ้รัฐ”
สหรัฐไม่ตอบ เหินฟ้าเลยลุกตามไป
ขวัญตากับหยิกออกเดินตามหาขวัญใจไปเรื่อยๆ ทั้งคู่หน้าเสียจะร้องไห้
“พี่ขวัญจะเป็นอะไรรึเปล่าอ้ะพี่ตา”
ขวัญตาหน้าเสีย แต่ทำหน้าเข้มแข็ง
“ไม่หรอกน่า พี่ขวัญจะต้องไม่เป็นอะไร รีบๆ หาพี่ขวัญกันเถอะน่ะ”
ทั้งสองเดินหาตามหาขวัญใจต่อ สหรัฐเห็นขวัญตากับหยิกเหมือนกำลังเดินมองหาอะไรกันอยู่
“นั่นเขาหาอะไรกัน”
เหินฟ้าส่ายหน้าไม่รู้ สหรัฐพุ่งพรวดไปหาขวัญตากับหยิกทันที
“หาอะไรกันอยู่น่ะ”
ขวัญตาอึกอัก ไม่อยากพูดด้วย หยิกไม่รู้อิโหน่อิเหน่เลยตอบแทน
“พี่ขวัญใจหายตัวไปครับคุณสหรัฐ พวกเรากำลังตามหาตัวกันอยู่”
“ขวัญใจหายไป”
“หายไปไหน”
เหินฟ้าถาม ขวัญตาหมั่นไส้มาก
“ถ้ารู้ว่าหายไปไหน จะเรียกว่าหายเรอะ”
สหรัฐรีบตัดบท “เอ้าๆๆ อย่าเพิ่งทะเลาะกัน รีบตามหาตัวคุณขวัญให้เจอกันเร็วๆ เถอะ”
สหรัฐแยกไปกับหยิก ขวัญตาแยกไปกับเหินฟ้า ในขณะที่บนเวที ดวงดาวกลับขึ้นมาร้องเพลงโชว์อีกครั้ง
อ่านต่อหน้า 4
สาวน้อยคาเฟ่ ตอนที่ 7 (ต่อ)
สหรัฐกับหยิกเดินตามหาขวัญใจมาจนถึงหน้าห้องเก็บของ
“คุณขวัญ”
ขวัญใจร้องเรียกให้คนช่วยจนหมดแรง ฟุบหน้าอยู่ ได้ยินเสียงสหรัฐตะโกนอยู่ด้านนอกแว่วๆ เธอลุกพรวดขึ้น เงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจ และพอได้ยินเสียงสหรัฐตะโกนเรียกอีกครั้ง ก็รีบวิ่งไปทุบที่ประตูทันที
“คุณสหรัฐ ฉันอยู่ในนี้”
สหรัฐกับหยิกต่างชะงักกึก เงี่ยหูฟังเสียงขวัญใจ พอได้ยินเสียง ขวัญใจตะโกนเรียกให้ช่วยอีกครั้ง ทั้งสองก็พุ่งถลาไปที่ประตูห้องเก็บของทันที
“คุณขวัญ คุณอยู่ในนั้นเหรอ”
“ฉันอยู่ในนี้ ช่วยฉันด้วยค่ะ”
สหรัฐไม่รอช้า หันไปคว้าของใกล้มือเอามางัดสายยูที่ล็อคประตู แต่ยังไม่ออก ขวัญตากับเหินฟ้าได้ยินเสียงงัดประตูก็วิ่งเข้ามาจากทางหนึ่ง ป้าสวยเองก็วิ่งเข้ามา เหินฟ้าหาของใกล้มือมาช่วยสหรัฐงัดประตูอีกแรง จนในที่สุดประตูห้องเก็บของก็เปิดออก ขวัญใจวิ่งถลาออกมาด้วยความดีใจ สหรัฐโอบรับตัวไว้ ขวัญใจเผลอยิ้มให้สหรัฐด้วยความดีใจที่หลุดออกมาจากห้องเก็บของได้ แล้วก็เป็นลมไปในอ้อมแขนของสหรัฐทันที
“คุณขวัญ”
“พี่ขวัญ”
ดวงดาวเดินมาที่โต๊ะที่อากู๋ และครูรัตน์นั่งอยู่ ยกมือไหว้พลางยิ้มประจบประแจง
“แหม ดาวไม่นึกเลยนะคะว่าวันนี้ นักร้องตัวเล็กๆ อย่างดาว จะได้มีโอกาสได้ต้อนรับอากู๋กับครูรัตน์ ครูเพลงชื่อดังที่นี่ ไม่ทราบว่าดาวร้องเพลงได้ถูกใจอากู๋ กับครูรัตน์มั้ยคะ”
อากู๋ไม่ตอบอะไร ครูรัตน์ตอบเอง เฉยๆ กับการร้องเพลงของดวงดาว แต่ตอบเพื่อรักษามารยาท
“ก็ดีครับ”
ครูปิ๋มเห็นดวงดาวพยายามประจ๋อประแจ๋อากู๋กับครูรัตน์อยู่ก็สงสัย และเริ่มปะติดปะต่ออะไรบางอย่างได้ ดวงดาวโยนหินถามทางต่อ
“แล้วดีพอที่จะได้เป็นนักร้องในค่ายออสการ์เร็คคอร์ดบ้างมั้ยคะครู”
ครูรัตน์ยิ้มเจื่อนๆ ไม่อยากตอบแล้ว อากู๋ตัดบทด้วยการโบกมือเรียกบ๋อย
“เช็คบิลด้วย”
ดวงดาวหน้าเจื่อนไป
ขวัญตาเอายาดมให้ขวัญใจดม ป้าสวยเอาผ้าชุบน้ำเย็นเช็ดตามตัวให้ คนอื่นๆ ยืนมองด้วยความกังวล
“คงไม่เป็นไรมากหรอก แค่เป็นลมน่ะ”
สักครู่ขวัญใจก็ลืมตาขึ้น
“พี่ขวัญ เป็นยังไงมั่ง”
“ค่อยยังชั่วแล้ว”
“แล้วใครเอาพี่ไปขังไว้ในห้องเก็บของอย่างนั้นน่ะ”
ขวัญใจส่ายหน้าไม่รู้ ป้าสวยหน้าเครียด ครูปิ๋มเข้ามา
“ปิ๋มได้ยินเด็กข้างล่างมันพูดกันว่าเจอตัวขวัญใจแล้ว ไปเจอที่ไหนคะเจ๊ แล้วนั่นขวัญใจเป็นอะไรไป”
“ถูกคนหลอกเอาไปขังไว้ในห้องเก็บของข้างหลังร้านโน่น จนเป็นลม”
“ใครกันนะ เล่นบ้าๆ อย่างนี้” สหรัฐบ่น
ครูปิ๋มครุ่นคิด
“หรือว่า”
ทุกคนหันขวับมามองครูปิ๋มทันที ครูปิ๋มสบตากับป้าสวย จะบอกอะไรบางอย่าง
ดวงดาวนั่งล้างเครื่องสำอางออกจากใบหน้าอยู่อย่างหงอยๆ เซ็งที่อากู๋กับครูรัตน์ไม่สนใจเธอเลย ป้าสวยเดินพุ่งเข้ามาหา ครูปิ๋มตามมาด้วย ป้าสวยกระชากตัวดวงดาวให้หันหน้าไปหา คนอื่นๆ ล้อมวงเข้ามาฟังกันอย่างสนใจมาก
“ตอบฉันมาตามตรง อย่าโกหก เธอเป็นคนหลอกเอาตัวขวัญใจไปขังไว้ในห้องเก็บของใช่มั้ย ดวงดาว”
ดวงดาวหน้าเสีย รู้แล้วว่าป้าสวยรู้ความจริง แต่ยังทำปากแข็งอยู่
“เจ๊พูดอะไรคะ ดาวไม่รู้เรื่อง”
“ฉันรู้หมดแล้ว บ๋อยที่เธอให้มาตามขวัญใจ มันเล่าให้ฉันฟังหมดแล้วว่าเธอเป็นคนให้มันมาหลอกเอาตัวขวัญใจไปที่ห้องเก็บของ เพราะไม่ต้องการให้ขวัญใจได้ขึ้นเวทีร้องเพลง แต่เธอที่ไม่คิดจะร้องเพลงคืนนี้ กลับขึ้นไปร้องแทน เพราะเธอหวังจะให้อากู๋ เจ้าของออสการ์เร็คคอร์ดเขาได้ฟังเธอร้องเพลง เผื่อจะได้ไปเป็นนักร้องในสังกัดของเขาใช่มั้ยล่ะ”
“เจ๊พูดอะไรคะ ดาวไม่รู้เรื่องจริงๆ ที่ดาวตัดสินใจกลับขึ้นเวทีร้องเพลงคืนนี้ก็เพราะดาวมานั่งคิดดูแล้วว่าดาวทำไม่ถูกที่จะทิ้งเจ๊ไปในคืนแรกที่ทอร์นาโดคาเฟ่กลับมาเปิดกิจการอีกครั้ง ถ้าดาวทำอย่างงั้น ดาวก็คงจะเป็นคนที่อกตัญญูจนเกินไป”
“เอาเถอะ เธอไม่ยอมรับก็ไม่เป็นไร เพราะถึงอย่างไรมันก็ไม่มีหลักฐานอะไรที่จะแสดงว่าเธอทำอย่างงั้นกับขวัญใจจริงๆ แต่เอาเป็นว่า ต่อจากนี้ไป เธอไม่ต้องมาร้องเพลงที่นี่อีกแล้ว ฉันไล่เธอออก”
“เจ๊”
ป้าสวยหมดความสนใจดวงดาวแล้ว เดินออกไปเลย คนอื่นๆ ยังอยู่ในอาการตกตะลึงไปตามๆ กัน ดวงดาวยืนตัวสั่นอยู่สักครู่ แล้วในที่สุดก็ร้องกรี๊ดออกมาสุดเสียง จนคนอื่นๆ ต้องวิ่งหนีกระจายกันไปคนละทิศละทาง
สหรัฐกับเหินฟ้ามาส่งขวัญใจกับขวัญตากลับหอพัก ขวัญใจหันมาบอกสหรัฐเสียงเรียบๆ
“ขอบคุณ”
สหรัฐพยักหน้ารับ ยิ้มดีใจที่อย่างน้อยขวัญใจก็ยังพูดดีกับเขา แล้วขวัญตากับหยิกก็ช่วยกันประคองขวัญใจเข้าหอพักไป
“แม่ไก่กระทงหลงทางของแก ไปก่อศัตรูที่ไหนไว้วะ ถึงโดนเล่นเอาซะเจ็บอย่างนี้เลย”
สหรัฐส่ายหน้าไม่รู้
“ก็ยังดีวะ ที่เล่นกันแค่เบาะๆ ไม่ร้ายแรงไปกว่านี้น่ะ”
“แต่ก็ดีเหมือนกันว่ะไอ้รัฐ เพราะอย่างน้อย เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ มันก็ทำให้เขาหันมาพูดดีกับแกขึ้นมาบ้างแล้ว จริงมะ”
สหรัฐยิ้มมีความสุขขึ้นมาทันที
ขวัญใจนั่งลงในห้องอย่างอ่อนแรง
“ยายดวงดาวนี่ร้ายกาจจริงๆ ทั้งกลั่นแกล้ง ทั้งโกหกหน้าด้านๆ ไม่รู้ไม่เห็น ทั้งๆ ที่บ๋อยมันก็บอกแล้วว่ายายนั่นเป็นคนสั่งให้ไปตามตัวพี่ขวัญไปที่ห้องเก็บของ โดยอ้างชื่อป้าสวยเฉยเลย คิดแล้วเจ็บใจนัก แหม มันน่าโดดตบแก้แค้นให้พี่ขวัญจริงๆ”
“ช่างเถอะตา ตอนนี้เขาก็โดนป้าสวยไล่ออกไปจากทอร์นาโดแล้ว ก็คงไม่มีเรื่องกันอีกแล้วล่ะ”
“ก็หวังว่าอย่างงั้นนะ”
“แต่เรื่องที่เกิดขึ้นในคืนนี้ มันทำให้พี่เข้าใจแล้วว่า ทำไมป้าสวยถึงได้ไม่ยอมให้พี่เป็นนักร้องตั้งแต่แรก แต่ใช้ให้ทำงานที่คาเฟ่สารพัดอย่าง”
“ทำไมเหรอพี่ขวัญ”
“ก็เพราะป้าสวยต้องการจะฝึกให้พี่เป็นคนแกร่งน่ะสิ และตอนนี้พี่รู้แล้วว่า การจะเป็นนักร้อง หรือเปิดคาเฟ่เป็นของตัวเอง มันไม่ใช่เรื่องง่ายๆ ถ้าพี่ไม่แกร่งพอ หรือไม่รู้จักวิธีที่จะรับมือกับคน รู้ไม่เท่าทันคน พี่ก็คงจะอยู่บนเส้นทางนี้ไม่ได้ เรื่องที่เกิดขึ้นคืนนี้ พี่ต้องขอบคุณป้าสวย ที่ช่วยให้พี่รู้จักคนดีขึ้นกว่าเดิม”
ขวัญตากับหยิกต่างพยักหน้าอย่างเห็นด้วย
ตอนเช้า ป้าสวยยืนอยู่ที่ป้ายประกาศโฆษณาหน้าทางเข้าทอร์นาโดคาเฟ่ เธอค่อยๆ ดึงรูปดวงดาวที่ปิดป้ายโฆษณาเชิญชวนคนให้เข้ามาดูการแสดงออกจากบอร์ดอย่างเจ็บใจ แล้วเดินถือรูปดวงดาวเข้าไปในทอร์นาโด
ที่ห้องทำงาน เฮียศาสตร์กำลังนัวเนียอยู่กับเชอรี่ เชอรี่หัวเราะคิกคักชอบใจ
“ตกลงเฮียซื้อสร้อยเพชรเส้นนั้นให้เชอรี่นะคะ”
เฮียศาสตร์ยังไม่ตอบ มัวแต่ไซ้เชอรี่อยู่ เชอรี่เลยแกล้งเอาหน้าอกเบียด แล้วอ้อนหนักๆ
“นะคะๆๆ เฮียขา”
“จ้ะๆๆๆ”
ยังไม่ทันที่เฮียศาสตร์จะรุกเชอรี่ต่อ ทั้งคู่ก็ต้องสะดุ้งสุดตัว เด้งผึงออกจากกันอย่างอัตโนมัติเมื่อมีเสียงเคาะประตู แล้วฮุยก็โผล่หน้าเข้ามา
“เฮียครับ มีแขกมาขอพบครับ”
เฮียศาสตร์ตะคอกถามเสียงลั่นอย่างอารมณ์เสีย
“ใคร”
ฮุยไม่ตอบ แต่ผลุบหน้าหายไป แล้วดวงดาวก็เดินเข้ามาในห้อง เฮียศาสตร์ยิ้มร่าตาลุกวาว เชอรี่อึ้งไป
แอปเปิ้ล ลูซี่ ครูแต๋ว กำลังล้อมวงกินส้มตำกันอยู่อย่างอารมณ์ดี พลางเม้าท์กันไป
“วุ๊ยๆๆ ได้ข่าวเรื่องที่เกิดขึ้นที่ทอร์นาโดเมื่อคืนนี้กันรึยัง หะ พวกเรา” แอปเปิ้ลพูดอย่าง
มันปาก
“เรื่องที่ป้าสวยไล่นังดวงดาวออกจากทอร์นาโดน่ะเร้อ ได้ข่าวแล้วจ้า แหม เรื่องแบบนี้ ฉันจะพลาดได้ยังไงกันล่ะจ๊ะ” ลูซี่บอก
“ได้ข่าวว่า แม่ดวงดาวนั่น ออกฤทธิ์ออกเดชซะจนป้าสวยที่ว่าอึดๆ แกยังทนไม่ไหว เลยต้องไล่ออกน่ะ แล้วรู้มั้ยว่านังดาวมันออกจากทอร์นาโดแล้วมันจะไปอยู่ที่ไหนต่อ”
ครูแต๋วถาม ลูซี่ส่ายหน้าไม่รู้ แอปเปิ้ลรีบบอก
“จะไปที่ไหนก็ไปเถอะ แต่อย่ามาที่นี่ก็แล้วกัน เพราะถ้ามันคิดจะมาเหยียบที่นี่ เป็นได้เห็นดีกันกับอีแอปเปิ้ลคนนี้แน่”
เชอรี่พรวดเข้ามาแทรกกลางวง
“เออ แกมีดีอะไรเตรียมเอาไว้ให้ดีเหอะ เพราะตอนนี้นังดาวมันกำลังคุยอยู่กับเฮียศาสตร์ในห้องข้างบนแล้ว”
“ฮ้า”
ทุกคนร้องอย่างตกใจ
เฮียศาสตร์หัวเราะเสียงดัง มีความสุขมาก เมื่อคุยกับดวงดาว
“เฮียบอกได้เลย หนูมาอยู่กับเฮียที่นี่ ไม่มีผิดหวังแน่นอน เพราะคารามายน์กำลังเป็นที่นิยมมากขึ้นเรื่อยๆ แล้วยิ่งได้หนูดวงดาวมาเป็นแม่เหล็กดึงดูดแขกเข้าร้านอีกคนอย่างนี้ รับรองว่าอีกไม่นานคารามายน์คาเฟ่ของเรา จะต้องชนะทอร์นาโดแน่ๆ”
“ก็ที่ดาวตัดสินใจมาอยู่กับเฮียที่นี่ ก็เพราะดาวต้องการจะแสดงให้ป้าสวยรู้ซะบ้างค่ะว่า ป้าสวยคิดผิดไปแล้วที่ไม่คิดจะเลี้ยงดูดาวต่อไป เฮียเชื่อเถอะ เมื่อทอร์นาโดคาเฟ่ไม่มีดาวแล้ว มันมีแต่จะเจ๊งกับเจ๊งเท่านั้น”
“นั่นแหละ คือสิ่งที่เฮียต้องการ”
เฮียศาสตร์ยื่นมือออกไปให้ดวงดาวจับแบบทำสัญญาใจกัน
“หนูดาวเริ่มร้องเพลงตั้งแต่คืนนี้เลยได้มั้ย เฮียจะได้ให้คนเขารีบทำโปรโมทข่าวออกไป”
“ได้ค่ะ”
“ฮ่า ฮ่า ฮ่า แล้วคราวนี้ล่ะ นังสวยมันต้องกระอักเลือดแน่”
เฮียศาสตร์กับดวงดาวยิ้มให้กัน เพราะเวลานี้มีศัตรูคือคนๆ เดียวกันแล้ว
ป้าสวยเรียกขวัญใจและครูปิ๋มเข้ามาคุย
“วันนี้ เธอเป็นยังไงบ้างขวัญใจ พร้อมจะขึ้นเวทีคืนนี้มั้ย”
“พร้อมค่ะเจ๊”
“ดี คืนนี้ปิ๋มดูแลขวัญใจให้ดี อย่าให้เกิดเรื่องอย่างเมื่อคืนนี้อีก”
“ค่ะเจ๊”
“เพราะคืนนี้ ฉันโทรไปเชิญโปรดิวเซอร์รายการทีวีที่สนิทๆ กัน 2-3 รายการ มาดูเธอ และถ้าเธอโชคดี เธอก็อาจจะได้ไปร้องเพลงในทีวี ซึ่งจะทำให้คนรู้จักเธอในวงกว้างรวดเร็ว”
“ขวัญจะทำให้เต็มที่ค่ะเจ๊”
ป้าสวยยิ้มพอใจ โบกมือไล่ให้ขวัญใจกับครูปิ๋มออกไป แล้วมองดูโปสเตอร์รูปดวงดาวที่ดึงออกมาจากบอร์ดหน้าคาเฟ่ ฉีกออกเป็นชิ้นเล็กชิ้นน้อย ก่อนจะโยนลงถังขยะไป
ขวัญใจกับครูปิ๋มเดินมาด้วยกัน
“ครูคะ ขวัญอยากจะซ้อมคิวเต้นอีกสักทีก่อนขึ้นโชว์คืนนี้น่ะค่ะ”
ครูปิ๋มยิ้มพอใจที่ขวัญใจเป็นคนเอาจริงเอาจังกับงาน
“ได้สิขวัญ งั้นเดี๋ยวครูไปเตรียมเพลงก่อน แล้วเดี๋ยวไปเจอกันที่เวทีนะ”
“ค่ะ ขวัญไปเอารองเท้าแป๊บหนึ่งนะคะ”
ครูปิ๋มพยักหน้ารับ ทั้งคู่แยกย้ายกันไป ขวัญใจเดินเข้ามาจะเอารองเท้าไปซ้อมเต้นกับครูปิ๋ม เธอก้มตัวหยิบรองเท้า แต่พอเงยหน้าขึ้นก็ชะงัก เห็นแจกันดอกไม้อันหนึ่งมาตั้งอยู่ในห้องแต่งตัว ทั้งๆ ที่เมื่อครู่ไม่มี ขวัญใจงง เดินเข้าไปดู ที่การ์ดเขียนว่า
“ขอให้โชว์คืนแรกของคุณ ราบรื่น และประสบความสำเร็จอย่างดีนะครับ”
ขวัญใจงงว่าใครส่งมาให้ เธอวิ่งไปดูที่ทางเดินทันที ขวัญใจวิ่งตามหาคนเอาแจกันดอกไม้มาวางไว้ให้ จนออกมาถึงประตูหลังทอร์นาโด ก็ไม่เห็นใคร ตัดสินใจเดินกลับเข้าไปข้างใน สหรัฐมาซุ่มตัวอยู่ ยิ้มดีใจที่ได้เห็นหน้าขวัญใจสมใจ
สหรัฐกับเหินฟ้ากำลังนั่งคุยกันที่ร้านอาหาร เหินฟ้าทำหน้าเหมือนจะตาย
“ตายๆๆๆ จะเอาดอกไม้ไปให้สาวทั้งที ชื่อก็ไม่ใส่ แถมยังแอบลับๆ ล่อๆ เอาไปวางให้อีก แล้วแม่ไก่กระทงหลงทางของแก เขาจะรู้มั้ยล่ะว่าแกเป็นคนให้ดอกไม้เขาน่ะ หะ”
“ก็ฉันกลัวเขาไม่รับนี่หว่า แกก็รู้ คุณขวัญเขาไม่ค่อยชอบหน้าฉันเท่าไหร่ เจอกันทีไร มีแต่เรื่องทุกที”
“ป๊อดมากแก”
“เออ ไอ้คนกล้าหาญ แกไม่กลัวผู้หญิงหน้าไหนเลย ใช่มะ”
เหินฟ้านิ่งไป คิดถึงอดีตที่ถูกขวัญตาซ้อม เขาหลับตาปี๋ หวาดกลัวขวัญตาแม้แต่แค่เป็นความคิด แล้วเขาก็รีบตัดบท
“เออๆๆๆ ว่าแต่ว่า ส่งดอกไม้ไปให้แม่ไก่กระทงอย่างนั้นแล้ว คืนนี้แกจะเข้าไปดูเขาร้องเพลงอีกมั้ยล่ะ”
“แน่นอน”
เชอรี่มาเอาเรื่องเฮียศาสตร์ ที่รับดวงดาวเข้ามาเป็นนักร้อง
“เฮีย ตกลงเฮียรับนังดวงดาวมันเข้ามาร้องเพลงที่คาเฟ่ของเราจริงๆ เหรอ”
“ใช่”
“เชอรี่ไม่ยอมนะ เรื่องอะไรเฮียต้องรับมันเข้ามาด้วย ในเมื่อที่นี่ก็มีเชอรี่อยู่แล้ว เฮียกะจะงาบมันเป็นเมียอีกคนใช่มั้ย”
“ถ้าใช่ แล้วจะทำไม”
เชอรี่พุ่งเข้าไปทุบตีเฮียศาสตร์อย่างแค้นใจ
“เชอรี่ไม่ยอมนะ เชอรี่ไม่ยอม”
เฮียศาสตร์ผลักไสเชอรี่ออกไป
“ยอม ไม่ยอมฉันไม่สน แล้วอย่าทำกิริยาอย่างนี้ใส่ฉันอีก ถ้ายังอยากทำงานที่นี่ต่อไป”
เชอรี่อึ้ง พูดอะไรไม่ออก แต่ไม่กล้าแผลงฤทธิ์ต่อ กลัวตกงานจริงๆ เลยได้แต่กระทืบเท้าปังๆ ออกไป เฮียศาสตร์ส่ายหน้าระอาใจ เชอรี่เดินออกมาจากห้องทำงานของเฮียศาสตร์ แล้วร้องกรี๊ดสุดเสียงระบายความแค้นใจ
“ฉันเกลียดแก นังดวงดาว ฉันเกลียดๆๆๆ แก“
สาวๆ นักร้อง และหางเครื่องกำลังแต่งตัวกันวุ่นวาย ขวัญตาเดินเข้ามาหาขวัญใจ
“คืนนี้ตาจะไม่ยอมคลาดสายตาจากพี่ขวัญเลย ตาจะไม่ยอมให้ใครมาลอบทำร้ายพี่ขวัญได้อย่างเมื่อคืนอีก”
“ขอบใจจ้ะตา”
“มา ตาช่วยพี่ขวัญแต่งตัวนะ”
ภายในห้องแต่งตัวคารามายน์คาเฟ่ ดวงดาวกำลังแต่งตัวแต่งหน้าอยู่ที่มุมหนึ่งที่จัดขึ้นเป็นมุมพิเศษให้ดวงดาวโดยเฉพาะ เชอรี่ แอปเปิ้ล และลูซี่ ยืนมองอย่างไม่พอใจ เฮียศาสตร์เดินเข้ามาหาดวงดาว
“ห้องที่เฮียจัดไว้ให้หนูดาวแต่งตัวโดยเฉพาะเนี่ย หนูดาวชอบมั้ยจ๊ะ”
เชอรี่ แอปเปิ้ล และลูซี่ ไม่พอใจไปตามๆ กัน
“ดาวขอไฟตรงกระจกแต่งหน้านี่เพิ่มอีกสัก 2 ดวงสิคะ เฮียขา ดาวว่าไฟแค่นี้มันมืดไปหน่อยน่ะค่ะ”
“ได้เลยจ้ะ เดี๋ยวพรุ่งนี้เฮียจะเรียกให้ช่างเขามาต่อเติมให้ใหม่ จนกว่าหนูดาวจะพอใจเลย”
ดวงดาวกราบที่อกเฮียศาสตร์อย่างกระชดกระช้อย
“ขอบพระคุณเฮียมากเลยค่ะ คืนนี้ รับรองว่าดาวจะโชว์ให้เต็มที่ ให้สมกับที่เฮียเมตตาดาวเลยค่ะ”
เฮียศาสตร์จับมือดวงดาว แล้วยิ้มตาหวาน
“งั้นเดี๋ยวเฮียจะออกไปรอดูข้างนอกนะจ๊ะ”
ดวงดาวทำตาหวานใส่เฮียศาสตร์แบบเดียวกัน เฮียศาสตร์เดินออกไป เชอรี่ แอปเปิ้ล และลูซี่ ก็ปราดเข้ามาที่ดวงดาวอย่างประสงค์ร้าย ดวงดาวหันขวับกลับมาเงื้อมือพร้อมสู้ เสียงพูดหวานๆ ที่พูดกับเฮียศาสตร์เมื่อครู่ กลายเป็นเสียงตวาดแว้ดทันที
“ใครกล้าเข้ามา แม่จะตบให้หน้าแหกเลย ไม่เชื่อก็ลองดู”
ทุกคนชะงักค้างไปตามๆ กัน ดวงดาวเบ้ปากใส่เยาะเย้ย แล้วเดินกลับไปนั่งแต่งตัวแต่งหน้าต่อ คนอื่นๆ ได้แต่ฮึดฮัดๆ ขัดใจ ยังไม่กล้าทำอะไร ครูแต๋วเข้ามา
“เอ้าๆๆ มัวแต่ทำอะไรกันอยู่ ทำไมไม่รีบแต่งตัว ประตูหน้าเปิดแล้วนะ แขกเข้ามาแล้ว ไม่รู้รึไง ไปแต่งตัวเร็ว”
ทุกคนแยกย้ายกันไปแต่งหน้าแต่งตัว เชอรี่ยังแอบมองดวงดาวอย่างอาฆาต
คืนนั้น ป้าสวยต้อนรับโปรดิวเซอร์อยู่ที่คาเฟ่
“ขอบคุณมากเลยนะคะที่มากัน ที่เชิญทุกคนมาเนี่ยก็เพราะว่าเจ๊อยากให้ได้ดูโชว์จากนักร้องคนใหม่ล่าสุดของทอร์นาโดน่ะค่ะ เชิญตามสบายเลยนะคะ อาหารเครื่องดื่มคืนนี้ เจ๊เป็นเจ้าภาพให้เองค่ะ”
โปรดิวเซอร์ทุกคนยิ้มให้ป้าสวย แล้วนั่งลงที่โต๊ะกัน ป้าสวยเดินไปสั่งบ๋อย
“ดูแลบริการโต๊ะนี้ให้เต็มที่ อย่าให้ขาดตกบกพร่องอะไรเลยนะ”
“ครับ”
ป้าสวยเดินไปต้อนรับแขกโต๊ะอื่นๆ ต่อไป แล้วก็ชะงัก เมื่อเห็นสหรัฐกับเหินฟ้าเดินเข้ามาหาโต๊ะนั่ง สองหนุ่มยกมือไหว้ป้าสวย
“สวัสดีครับอา”
ป้าสวยยกมือรับไหว้เป็นพิธี แต่ยังไม่พูดด้วย หน้าตึงๆ มองเมินๆ
“ผมขอยืนยันนะครับอา ว่าผมไม่ได้มีส่วนรู้เห็นเรื่องระเบิดที่เกิดขึ้นที่คาเฟ่ของอานี่เลยครับ อาจะให้ผมไปสาบานที่ไหนก็ได้”
ป้าสวยยังเมินๆ ใส่สหรัฐ
“อาสวยครับ อาลองหันมามองหน้าผมสักนิดสิครับ แล้วอาบอกสิครับว่า หน้าอย่างนี้ มันจะกล้าทำร้ายอาได้จริงๆ หรือครับ”
ป้าสวยค่อยๆ หันกลับมามองหน้าสหรัฐอย่างเต็มตา เห็นหลานชายมองมาด้วยสีหน้าและแววตาจริงใจมาก ป้าสวยสีหน้าอ่อนลง
“มาเที่ยวเหรอ”
สหรัฐยิ้มร่า รู้แล้วว่าป้าสวยคลายโกรธลงบ้างแล้ว
“ครับ ผมอยากมาดูนักร้องคนใหม่ของอา”
ป้าสวยยิ้มเมื่อคิดถึงขวัญใจ
“รับรองว่าเธอจะไม่ผิดหวัง นักร้องคนใหม่ของอา จะต้องเรียกแขกได้ไม่แพ้ดวงดาวเลย”
แขกจำนวนหนึ่งกำลังเดินจะเข้าไปเที่ยวในทอร์นาโดคาเฟ่ แล้วชะงักเมื่อเห็นป้ายโฆษณาหน้าร้าน ประกาศว่ามีนักร้องคนใหม่ ชื่อ ขวัญใจ ทอร์นาโด แขกที่มาเที่ยวงงๆ ถามคนเฝ้าประตู
“อ้าว มีนักร้องคนใหม่อย่างนี้ แล้วดวงดาวล่ะ ยังร้องอยู่ที่นี่ด้วยรึเปล่า”
“เอ่อ ตอนนี้คุณดวงดาวไม่ได้ร้องที่นี่แล้วครับท่าน แต่นักร้องคนใหม่นี่ ทั้งสาว ทั้งสวย ทั้งร้องเพลงดีไม่แพ้คุณดวงดาวเลยนะครับท่าน”
แขกไม่แน่ใจ จึงชี้ไปที่คารามายน์คาเฟ่
“อ้าว ดวงดาวไปร้องอยู่ที่คาเฟ่ตรงข้ามนั่นไง”
“อ๊ะ งั้นเราก็ไปคาเฟ่โน่นก็แล้วกัน”
แขกพากันเดินไปที่คารามายน์คาเฟ่ เป็นจังหวะเดียวกันกับที่พิธีกรกำลังประกาศ
“และต่อไปนี้ ขอเชิญทุกท่านพบกับนักร้องคนใหม่ของคารามายน์คาเฟ่ครับ ดวงดาว หรือ
ดาริกา คารามายน์”
ดวงดาววิ่งเข้ามากลางเวทีแล้วเริ่มร้องเพลง แขกฮือฮามาก
ขวัญใจมายืนรอคิวจะออกโชว์อยู่ที่ข้างเวที ขวัญตายืนบีบมือพี่สาวเพื่อให้กำลังใจ
“สู้ๆ พี่ขวัญ เต็มที่เลยนะ”
ขวัญใจพยักหน้ารับ พิธีกรประกาศบนเวที
“ขอเชิญพบกับนักร้องใหม่ของเราครับ ขวัญใจ ทอร์นาโด”
ขวัญใจวิ่งออกไปกลางเวที สหรัฐนั่งอยู่กับเหินฟ้าตื่นเต้นมาก แม้จะเคยฟังขวัญใจร้องเพลงตอนเปิดหมวกมาแล้ว แต่มันก็ไม่เหมือนกับการร้องเพลงบนเวทีอย่างนี้ ขวัญใจเริ่มร้องเพลง เวลาเดียวกันนั้น ดวงดาวก็กำลังร้องเพลงอยู่บนเวทีของคารามายน์คาเฟ่ ร้องดีเพราะชำนาญเวทีมาก แขกเฮฮาชอบใจ เฮียศาสตร์ยิ้มแก้มปริ
ในขณะที่ขวัญใจร้องเพลงอยู่บนเวทีของทอร์นาโด ร้องอย่างเกร็งๆ สหรัฐช่วยลุ้นเต็มที่ คนดูเฉยๆ ขวัญใจยังจับใจคนดูไม่ได้ ขวัญใจเห็นคนดูเฉยๆ ยิ่งใจเสีย เริ่มลืมจังหวะการเต้น เลยเต้นผิดจังหวะ ชนเข้ากับหางเครื่องที่เต้นประกอบ หญิงสาวยิ่งตกใจ ผงะถอย
แล้วโดยที่ไม่มีใครคาดคิด ขวัญใจก็สะดุดชายกระโปรงหน้าทิ่ม พลัดตกจากเวทีลงมา
อ่านต่อตอนที่ 8
